GEEN CARMEN, MAAR EEN HARD PLOETERENDE SLOOF
DE SPAANSE VROUW is anders
dan de legende wil
beroep, een miljoen
vrouwen met een
dienstmeisjes
£eifhen
San
balm
a
In zelfbedieningszaak voelt
de huisvrouw zich vrijer
Zij wil niets aangesmeerd krijgen
Thans reeds 1100
selfservicewinkels
I
Lingerie van dubbele nylon
B
V'
Zorgen, terwijl de man luiert
Europese vrouw is de hardst
werkende vrouw ter wereld
Kiezen uit 92
soorten stoelen
WEMEF
Geen spanning voor de toonbank
Parijse wasvrouwen kregen
vroeger lijfstraf
voor wassen in de Seine
Op anderhalf miljoen
Goed Wonen
lef
BABY ZEPHYR
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
Het schaap holt
er achteraan
Tricotage met
Franse charme
Verkrijgbaar in
de betere zaken.
Nes 23-25
Amsterdam-C.
Vraag gratis folder!
Nederlandse katoen
in Parijs getoond
■{j,
kerkelijkheid ploetert ze hard en verkoopt tussendoor
wat produkten uit haar tuintje.
De nièt-Spanjaard ziet haar als een Carmen.
(Van onze correspondent in Spanje)
y tatistieken zijn altijd en waar ook ter wereld interessant. Dat blijven zij,
kj ook wanneer zij in hoge mate onvolledig zijn. Sterker, wat statistici niet
n onthullen, is dikwijls belangrijker dan wat zij wel hebben gerangschikt.
tip0171 het zeer leerzaam na te gaan, wat het Spaanse Bureau voor de statis-
ek heeft op te merken over bijvoorbeeld de Spaanse vrouw. Het onbedrukte deel
0a^ de bladzijden vol cijfers leert, hoe paradoxaal het ook moge klinken, meer
i"Br dg Spaanse dan de reeksen vol percentages en aantallen. Het is in feite
tphst onmogelijk om ook maar iets over het fenomeen Spaanse Vrouw in sta-
bftieken vast te leggen. Welzeker, men kan tellen hoeveel vrouwen er zijn
hinen de Spaanse grenzen. Maar dat zegt weinig. Men kan vaststellen hoevelen
J bepaalde beroepen uitoefenen. Dat zou iets meer zeggen, indien het slechts
algelijk xvas na te gaan welk beroep door welke Spaanse vrouw wordt uitge
ef end. Zij doet namelijk alles. Zij verzorgt niet alleen haar huis, maar doet ook
e! werk van haar man, Eli terwijl hij zijn roes of vermoeidheid ligt uit te slapen,
jja"t zij elders op karwei om wat schamele pesetas te verdienen met het schrob-
„eh vari vloeren, het rooien van aardappelen of het plukken van druiven. Zij
i°°ft en lijdt, ploetert en zorgt en bindt daarmee de staat die door hun mannen
2 9emaakt tot een maatschappij. De betekenis en waarde hiervan is met geen
akeie statistiek te onderstrepen.
0 ^at de statistieken dus wel kunnen
i^hulien is, dat er per 1 juli.van dit
29.784.019 Spanjaarden bestonden.
zÜn er 14,5 miljoen meer dan een
saüvv geleden, toen in 1857 voor het
een officiële volkstelling werd ge
iden. De vrouwen zijn ook in Span-
h 'n de meerderheid. Zij overtreffen
■O aantal mannen met ruim een mil-
v» De statistieken nemen aan dat
w* die uitgebreide vrouwelijke bevol-
K1? slechts anderhalf miljoen werkt.
°p de tien Spaanse vrouwen oefent
lip11 geregistreerd beroep uit. De ande-
t6, hegen werken onofficieel en dat be-
®nt dat zij veel harder zwoegen en
jouwen dan de in de bevolkingsboek-
ty.hding ondergebrachte kantoor- en
jJ^kelmeisjes, de dienstertjes en de fa-
v 'eksarbeidsters. Bij de mannen, zo
fl®«elt de statistiek, ligt het geheel an-
wrs. Van de 14,5 miljoen Spanjaarden
k .'ton er tien miljoen. De rest is ofwel
tj ,i°ng om te werken, ofwel luiert, be-
,le h, zwerft, of zit zijn laatste donkere
Va hsjaren uit aan de haard van een
v! zÜn kinderen.
■■tty .h de werkende vrouwen verdient
6e-derden haar brood als gediensti-
<U' Ben miljoen dienstmeisjes telt
liii te en dat moet voor de noorder-
jp\8 een fantastisch aantal zijn. Een-
tpQer die in Spanje meent aanspraak
Va boeten maken op iets meer respect
zijn buurtgenoten, huurt een dienst-
•>b ste voor weinig meer daneen hon-
fj6!'loon. Voor dertig tot veertig gulden
de maand heeft men er een, com-
e®t in uniform de hele dag in huis.
zijn voornamelijk meisjes die uit de
>K °viocie naar de grote steden trekken.
w,.°°r familieleden, die reeds eerder de
a °te stap gezet hebben, worden zij dan
rt^h een dienst geholpen. De Spanjaar-
'ï,h zijn over hét algemeen goed voor
personeel, al is de afstand die zij
of^aren groot. In feite wordt de parti-
rtjjdere dienst hoger aangeslagen dan
arbeid in de fabriek,
vitet is er dan waarschijnlijk de reden
w°or dat slechts 500.000 Spaanse vrou-
in de industrie werken, voorname-
in de textielnijverheid, van oudsher
Werkplaats voor vrouwen. De reli-
fflhze orden en congregaties tellen
•Ooo vrouwen in Spanje.
Tot zover de statistieken. Landar
beid, zo wordt nog officieel verklaard,
'a geen vrouwelijk beroep en wordt
biet geteld. Bovendien draagt de
landarbeid in Spanje te veel een fami-
hair karakter. Evenwel verrichten
'biljoenen Spaanse vrouwen zwaarde-
fe arbeid op het onvruchtbare dorre
}&nd dan menige noordelijke land-
houwer in volle oogsttijd. Voor dag
1 ?n dauw trekken zij er met het ge
hele gezin op uit om te wroeten en
Ploeteren in de harde grond, om de
?chapen te hoeden, de geiten te mel
den, het vee te weiden, druiven te
P'ukken, graan te oogsten, groenvoer
'R zoeken voo» de een of andere
foharminkelige koe die in een donker
krot- staat te kreperen, aardappelen
rooien oüjver te nlukken of om de
Produkten va een kommervolle
Advertentie
de zachtste voor uw kleine schat
een andere vrouw is nog wei te vinden,
maar men heeft maar één moeder. In
de simplistische Spaanse uitdrukkings
wijze, is dit een loflied. Vrouw en moe
der zijn voor de Spanjaard twee ver
schillende grootheden. Voor de groot-
Advertentie
groententuin op de markt af te zet
ten. Ook dat is werk, maar volgens
de statistieker behoort hot tot de
huishoudelijke bezigheden van alle
vrouwen die buiten de grote Spaan
se steden wonen.
Er is. vooral gedurende de laatste
eeuw, enorm veel geschreven over het
fenomeen, „De Spaanse Vrouw". Se
dert Prosper Merimée „Carmen"
schreef, door Georges Bizet ais libret
to voor zijn warmbloedige opera ge
bruikt, is de taal, waarin de Spaanse
vrouw werd getekend steeds driester,
mysterieuzer en ook fataler geworden.
Helaas, deze Carmen vindt men in
Spanje niet meer. Haar kleinkinderen
plegen geen overvallen meer op rijke
toeristen en buitenlandse handelaars,
maar staan bedelend aan de terrasjes
en op de parkeerplaatsen. Haar grotten
en holen zijn het kermisachtige décor
geworden voor het lawaaierige circus,
waarin zij hun eeuwenoude muziek ver
krachten.
Toch beheerst deze Carmen ook nu
nog het beeld dat de niet-Spanjaard van
de Spaanse vrouw heeft. Hij wordt in de
ze illusie gesterkt door reclameplaten
en foto's in toeristische folders. Evenwel
onthullen deze prenten evenveel van de
Spaanse vrouw als de afbeelding van
een Staphorster boerin dat doet van 1
een Nederlandse huismoeder. Toch
blijft „Carmen" in de verbeelding le
ven. Naar haar voorbeeld zijn de Spaan
se vrouwen allen hartstochtelijk, onge
nadig; ontrouw, onbestendig als bet
weer, wreed, maar mooi, ogenschijnlijk
ongenaakbaar, bezield door een monu
mentale trots, die straalt uit hun grote
zwarte'ogen, die zo zwart zijn dat zij
de duistere roerselen van de ziel niet
kunnen onthullen En wat daar leeft
ho maar!
Het beeld is verwrongen en mislei
dend. De Carmens uit de eeuw van
Prosper Merimée leefden in een tijd
waarin steden als Sevilla en Cordoba
vrijwel afgesloten gemeenschappen
waren, met daar tussenin de jungle,
het tehuis voor vrijgevochtenen, ro
vers en romantische moordenaars
naar het model van negentiende eeuw-
se schrijvers. Zo ontrouw in die pe
riode een romantische bevlieging ge
noemd werd, 'et deze nu gewone
prostitutie, van een schandelijk soort.
De enorme verbreidheid van de pros
titutie is een van de schandvlekken
op Spanje. De oorzaken hiervoor zijn
velerlei. Een van de eerste is de ar
moede, die naarmate de maatschappij
meer en meer materialistisch wordt
ingesteld, steeds schrijnender wordt.
Hoe hard een naar de stad getrokken
dorpelinge ook zal werken, zjj zal
nooit meer kunnen verdienen dan een
schamel zakgeld dat ten enenmale
onvoldoende is om ook maar enigs
zins te kunnen voldoen aan de hunke
ringen die een steedse winkelstraat
oproept. Daarnaast is de Spaanse
vrouw bepaald onbeschaamder dan
haar Westeuropese zusters De be
deesdheid die haar in de vele toeristi
sche uitgaven wordt toegedicht, is
evenzeer onwaar als de hartstocht
van-de-affiches. Men hoeft een
Spaans strand slechts te bezoeken om
te ervaren dat die bedeesdheid weinig
meer is dan een ergerlijke preuts
heid als gevolg van een antieke op
voedingsmethode en van dwang.
Naast dit alles speelt de vrouw een
overheersende rc in het Spaanse leven.
Zij is naast de zorgeloosheid van de
man het immei zorgmde element, zij
is het waarljji't bindmiddel van' de
maatschappij. Zit houdt de gezinnen bij
een. Niet voor niets zegt de Spanjaard
dat hij, wanneer hij voor de keuze ge
steld zou worden, eerst zijn moeder zou
redden en pas daarna zijn vrouw. Want
heid Vrouw heeft hij, ondanks zijn
spreekwoordelijke ridderlijkheid niet zo
heel veel respect. Voor de grootheid
Moeder des te meer. De moeders hou
den het Spaanse leven bij elkaar. Haar
grootheid valt met geen statisitiek te il
lustreren.
We moeten tegenwoordig zoveel,
van de producenten. We moeten al
meer melk drinken, nu moeten we
ook meer wol gaan dragen. Drieën
dertig Nederlandse fabrikanten van
wollen stoffen gaan een actie begin
nen tegen wat zij noemen de „oneven
redig grote belangstelling voor de
kunstvezel," dus vóór de wol. Intus
sen doen ze alles om hun produkt
te perfectioneren en dat is heel ver
standig. Want uiteindelijk kiest de
koper of koopster toch wat hem het
best bevalt. Men gaat wol dus ook
plooivajst. krimpvrij, kreukvrij en
kookbestendig maken.Arm schaap,
dat met zijn volmaakte vacht zo
achter de grenzeloze vervolmaking
aan moet rennen.
Advertentie
m
9?
de nieuwe catalogus van „Goed
Wonen" staan tweeënnegentig
verschillende soorten stoelen en
fauteuils afgebeeld, en dat nu nauw
keurige selectie. Inderdaad, de pro-
duktie van moderne meubelen is
bijna benauwend en bij de „veelheid
en verwarrende verscheidenheid" is
het voor de koper van een nieuw
meubelstuk, de consument zoals hij
tegenwoordig heet, een rustig gevoel,
dat deze catalogus hem in staat stelt',
eerst thuis op zijn gemak zich eens
objectief te oriënteren. Het is de
eerste maal, dat de distribuanten-
vereniging „Goed Wotien" een extra
nummer van het maandblad van
dezelfde naam tot meubel-catalogus
heeft ingericht. Men vindt er een
overzicht in van bergmeubelen, van
wand- en stellingmeubelen, tafels,
stoelen, fauteuils, lampen en arma
turen, in totaal driehonderd afbeel
dingen met vermelding van ontwer
per, fabrikant, prijs en afmetingen,
kleur en materiaal. Een objectieve
en bruikbare documentatie dus.
Zoals men weet, bevordert de on
afhankelijke stichting Goed Wonen"
de wooncultuur in Nederland, dus van
een huisinrichting waarin men zich,
naar zijn aard en omstandigheden,
t huisvoelt, zonder kitsch naar de
ouderwetse noch naar de moderne
kant! De stichting wil alleen maar
schakel zijn tussen het soekend
publiek en de bij hun streven
aangesloten fabrikanten. Zij doet
dit onder meer door een toonzaal en
adviesbureau aan het Rokin in Am
sterdam en door de uitgave van een
maandblad, ditmaal dus een catalo
gus.
Wie staat voor een verhuizing of zo
maar de aanschaf van 'n nieuwe bank
of 'n nieuwe lamp of wandmetibel, of
wie zich alleen maar wil oriënteren
op langere termijn, vindt in dit in
formatieve boek een bruikbaar over
zicht om al wensdromend door te
bladeren. En aangezien de prijzen er
naast staan, is het meteen bekeken
en uitgerekend of de illusie realiteit
kan worden.
Advertentie
T Juisjapon, peignoir, die tegen-
f~Ê xvoordig duster heet, en mantel
*- gaan steeds meer op elkaar lij
ken als we in dit makkelijke, „casual"
zeggen de Engelsen, genre blijven.
Van pluizige gele jersey is dit kle
dingstuk, met ruime zakken en met
drie bovenknopen gesloten. Behaag
lijk tegen de najaarskou, zo'n „pak"
om des avonds te dragen als men thuis
blijft. Om zich mee te troosten dat
de zomer nu echt voorbij is'.
Vorige week heeft een Enschedese
textielfabrikant het gewaagd in de Sa
lon de l'Orangerie in Parijs, voor pers
en confectionnairs nieuwe katoenen
voorjaarsstoffen te tonen. De show
duurde een uur, er waren vijf Neder
landse mannequins. Vele malen werd er
warm geapplaudisseerd.
Zal ik of zal ik niet.... De koopster kan aarzelen en haar eigen tempo bepalen.
n de tijd, dat onze grootmoeder in
de kruidenierswinkel binnenstapte
door de deur, waaraan een bel ge
bonden was, die „tingeling" deed als hij
geopend werd, en ze een zakje grutjes
vroeg, dat omstandig werd uitgewogen,
bestond er nog helemaal niets dat leek
op „Huishoudelijke Voorlichting", op
een Huishoudraad of op een leerstoel
in de Huishoudkunde. Maar desondanks
was de huisvrouw veel zekerder. Zó
had zij het van haar moeder geleerd
en die had het weer van h'iar moeder
en zó was het en niet anders. Dat de
huisvrouw van nu temidden van de ra
zendsnelle ontwikkeling en de grote
verscheidenheid van produkten, dc ve
le reclame-aanbiedingen en de vele ad
vertenties om de warenhuizen niet te
vergeten, onzekerder is, werd deze
week, tijdens het congres van zelfbedie-
ningsbedrijven in Utrecht, geconsta
teerd door mevrouw dr. Mary Zelden-
rust-Noordanus, psychologe, die enkele
jaren geleden gepromoveerd is op een
proefschrift over de psychologische
achtergronden van de woninginrichting.
Die onzekerheid baseerde zij op het
feit, dat de vrouw andere dingen van
zichzelf verwacht dan vroeger en daar
enboven minder goed weet, wat zij kan
en mag verwachten, zowel van zichzelf
als van de produkten, die ze om zich
heen ziet. Daaruit concludeerde zij dan
mede, als inleidster op het congres, het
steeds stijgende belang van de recla
me, die de vrouw wegwijs moet maken.
Reclame in de meest brede zin, dus
die de artikelen hun gezicht geeft, ver
pakking die daartoe bijdraagt en aan
gepaste verkoopmethoden. Als directri
ce van het Instituut voor Psychologisch
Markt- en Motievenonderzoek te Rot
terdam, heeft zij een klein oriënterend
onderzoek doen verrichten onder ko
pende huisvrouwen. In Amerika is men
ons op dit gebied reeds ver vooruit, zo
als iedereen weet, die het opzienbaren
de boek „De verborgen Verleiders"
heeft gelezen, een analyse van de on-
(Van onze medewerkster in Parijs)
ehalve voor de luxe lingerie heeft
het nylon de zijde verdrongen, ja
zelfs het eenvoudige jersey en het
eerzame katoen. Vooral sinds het min
der doorzichtig is, nu twee lagen op el
kaar worden gelegd. Meestal nemen de
„lingers" ze in dezelfde tint, maar het
is hun niet ontgaan, dat door wit op
een kleur te leggen men bijzonder mooie
halftinten kan bereiken. Nieuwer is nog
het „voile tergal" met nylon dat deze
winter succes belooft te hebben bij de
koukleumen, want het zit niet zo kil
als nylon.
Ondanks alle kleuren die beurt om
beurt gelanceerd worden blijft het zalm
kleurige rose nog het meest gevraagd.
Zelfs het wit heeft het niet kunnen ver
dringen. Toch werd eeuwenlang alleen
wit. ondergoed gedragen. Het meeste in
trek waren ragdun batist, fijn zacht lin
nen en zijde. Wie het maar even bekos
tigen kon zal nooit katoen gedragen heb
ben.
Tot in het begin dezer eeuw dacht
men er zo over. Dat ondergoed was bo
vendien beladen met kant. strikjes, tus-
senzetsels, fijne plooitjes en borduursel.
Volgens de mode van 1900 moesten hem
den, nachtponnen, lijfjes zoveel mogelijk
versierd worden.
Het was dan ook toentertijd een heel
ingewikkeld werk, om een nachthemd te
strijken. Dat geschiedde maar niet een,
twee drie... Alle fijne plooitjes moesten
eerst netjes plat gelegd en de kant keu
rig in de vorm uitgespreid worden. Het
strijken van zo'n kledingstuk duurde
dan ook wel een half uur.
Het nylon, dat niet meer
gestreken hoeft te worden, bespaart de
huisvrouw dan ook enorm veel tijd en
moeite. Men heeft uitgerekend, dat het
geregeld strijken van een enkel nacht
hemd vierentwintig uur per jaar
vergt... Het wassen van nylonlingerie
kost bovendien weinig moeite. Er komt
in het geheel geen omhaal bij te pas,
want men wast het in de regel in de
wasbak uit. In vroeger jaren was een
„grote" was een ontzettende onderne
ming. Vooral in de tijd, toen er nog geen
waterleiding bestond en het water in
bakken naar de appartementen moest
worden gedragen.
In Parfjs waren de wasvrouwen daar
om genoodzaakt het linnen in de Seine
te wassen en dat heeft eeuwenlang heel
hielp echter ook niet en ten langen leste
gaf de politie het op. Geruime tijd werd
het wassen in de Seine dan ook ooglui
kend toegelaten, tot om er een eind aan
te maken de „bateaux lavoirs" werden
ingesteld. Deze overdekte wasplaatsen
hadden ai evenmin succes. Ze werden
wel makkelijk gevonden, maar de was
vrouwen moesten vier stuivers betalen
voor een plaats en een tobbe en dat
was haar al te kras. „Het is een
schandaal om voor het gebruik van het
water van de Goede God vier stuivers
bewuste invloeden bij de kopende man
of vrouw. Overigens een bron van te
genspraak!
In ons land doet men aan dit al
les nog weinig, maar door genoemd
instituut is dus een aantal huisvrou
wen ondervraagd over hun voorkeur
voor toonbankzaak of zelfbedienings
zaak. Uit dat onderzoek is naar vo
ren gekomen, dat, de kopende vrouw
zich in de zelfbedieningszaak „vrijer"
voelt. Inderdaad is het contact tus
sen klant en winkelier er radicaal an
ders. In de zelfbedieningszaak is de
winkelier meer adviseur. Men krijgt
niets „aangesmeerd", iets waaraan
de huisvrouw blijkbaar grondig het
land heeft. Van de andere kant is de
autoriteit van de winkelier in de toon
bankzaak een beveiliging tegen im
puls-aankopen.
De impuls-aankoop ligt in de zelfbe
dieningszaken ook hoger, want vanzelf
sprekend is. De huisvrouw is er voort
durend in de „reclame-situatie", waar
in zij realiseert wat ze allemaal nodig
heeft omdat ze het voor zich ziet en
het haar geboden wordt. Maar omdat
ze vrij is en haar eigen tempo kan be
palen, wordt de impuls ook weer be
heerst. Ze kan impulsief een grote fles
mayonaise nemen om eens een huza-
renslaatjp te maken. (Ze ziet zich al
bezig). Maar bedenkt dan. dat er nog
genoeg kliekjes staan en dat haar oud
ste er helemaal niet van houdt en ze
zet de pot even snel weer terug.
Belangrijk is, dat de koopster zich
thuis voelt in. de winkel. Dat is duide
lijk gebleken. Ook in de zelfbediening
moet ze zich thuis kunnen voelen.
Daarbij speelt de ruimte een rol, open
of gesloten, eenrichtingsverkeer of ver
keer in meerdere richtingen. Iets heel
merkwaardigs is, dat de verhouding
tussen de klanten onderling anders is
bjj de toonbankzaak dan in de zelfbe
dieningszaak. Bij de toonbankzaak moet
men wachten op de voorgangster(s).
Vooral als ze zeuren en werkende
vrouwen, die altijd haast hebben als ze
boodschappen doen, kunnen dat hele
maal niet hebben ontstaat er een
onderlinge gespannenheid. Staat er ook
nog een hele reeks klanten achter de
gene, die aan de beurt is, dan voelt ze
zich gegeneerd als ze iets vraagt wat
veel tijd kost, bijvoorbeeld een paar ons
dun gesneden kaas of iets dergelijks.
Maar in de zelfbediening hindert men
elkaar niet en daardoor valt die ge
spannenheid weg. Wellicht kan die
sfeerverandering, zo merkt mevrouw
Zeldenrust op, in de zelfbedieningszaak
een tegenwicht vormen tegen het on
persoonlijke.
Dat wachten op de beurt in de toon
bankzaak, wat iedereen vervelend
vindt, zeker de haast-huisvrouw die
een babysit heeft en net even weg
kan, ziet de heer F. H. v. d. Werft,
directeur van zelfbedieningsbedrijven
in Groningen, als een der vier fac
toren, die de huisvrouw er toe bren
gen in de zelf-service te kopen. Wach
ten op klaarmaken en inpakken is
vervelenjj. Eén tweede rnotief door
deze spreker in zijn betoog over de
fedragingen van de huisvrouw in de
.B.-winkel genoemd, is het feit, dat
ze er als volwassen wordt beschouwd
en niet hoeft te wachten tot het ver
langde haar wordt overgereikt.
Voorts wil ze niet graag dat anderen
weten of ze roomboter eet maar goed
kope thee drinkt. En tenslotte acht
deze deskundige de prijsstelling van
doorslaggevend belang. Neen, volgens
hem speelt de tijdbesparing geen gro
te rol. Misschien wel voor de haasti
ge koopster, die meer fourageert dan
winkelt en die in de ochtend In een
record-tempo haar lijstje komt afwer
ken. Maar toch niet voor de huis
vrouw die in de middaguren komt,
haar tijd neemt en ook wat gezellig
heid zoekt.
Wat die gezelligheid betreft, acht de
ze kenner van de koopsters-mentaliteit
het wel van nut, dat er in de winkel
een muziekje is, zoals men dat thuis
ook gewend is. waar het gros van de
gezinnen immers de radio ook de hele
dag aan heeft. Het lijkt ons, dat zulks
naar de streek en de stijl van de zaak
verschillend is. Deze verkoper gaat
zelfs zo ver in zijn bewering dat de
huisvrouw er van houdt als er vertier,
sensatie is, als er eens „iets gebeurt,"
zoals hijvoorbeeld op de markt waar
grote levendigheid pleegt te heersen,
dat het gunstig is als er eens een sta
pel blikjes omrolt! Of als een verloren
kind met een huilstemmetje door de
winkelmicrofoon naar zijn moeder mag
vragen, wat een sfeer van algehele ver
tedering geeft.
Ja. het stelen en het gappen. Dat
wordt in de zelfbediening zeer in de
hand gewerkt door het onpersoonlijke.
„Het is toch van niemand". Er schijnt
echter minder gestolen te worden uit
werkelijke behoefte dan wel uit sensa
tie of uit een zeer misplaatste „sport".
Omdat er zoveel is en de veelheid op
sommige mensen een magische dwang
uitoefent tot 'wegnemen. Geconstateerd
is dat vrouwen tussen de 40 en de 50
het meest op diefstal worden betrapt.
Overigens zijn er met dat stelen geen
geringe bedragen gemoeid. Vorig jaar
js bekendgemaakt, dat er ongeveer
honderd en vijftig duizend diefstal
len in zelfbedieningswinkels zijn ge
pleegd, waar een slordige 600.000 mee
gemoeid was.
Maar intussen groeit het aantal zelf-
servicezaken met de week. Er zijn er
op het ogenblik elfhonderd, voor de ver
koop van levensmiddelen. En dat ter
wijl er in 1952 nog maar zestien waren.
A. Bgl
wat geharrewar met dc politie gegeven.
Deze toch wees haar bepaalde plaatsen
daarvoor aan, maar de vrouwen wilden
wassen aan de oever waar ze het dichtst
bij woonden en stoorden zich niet aan
het verbod. Zo was het zomers verboden
tussen de Place Maubert en de Pont
Neuf in de Seine te wassen, daar dat
gedeelte van de Seine als zwembad door
de Parijzenaars werd gebruikt. En als
de wasvrouwen er haar linnen in uit
spoelden kreee het water een loodkleur
en zag er allesbehalve smakelijk uit.
Maar vermaningen noch verordeningen
mochten baten, zelfs niet die, waarin
het besluit van de politie bekend ge
maakt werd, dat tot lijfstraf zou wor
den overgegaan. Menig wasvrouwtje
werd door de beul over de knie gelegd
en kreeg een stevig pak slaag. Dit
te vragen", zeiden ze en de verontwaar
diging was zo groot, dat zij tie zaak
voor de rechtbank brachten. De was
vrouwen wonnen het proces en die over
winning werd luisterrijk gevierd met
een prachtig vuurwerk op de Seine
Nu de grote was machinaal wordt ge
daan en de weinige lingerie, die de vrou
wen nog dragen, in de wasbak wordt
gereinigd, lijkt het haast ondenkbaar,
dat het wassen een netelig vraagstuk
is geweest, waarmee de politie zich het
hoofd brak en waaraan de beul te pas
kwam. Zelfs de „bateaux lavoirs" zijn
uit de tijd en waren nog net goed om
als onderwerp te dienen bij de Frères
Jacques voor een van hun bekendste
liedjes.
DINY K.-W.
roeger, toen er minder mensen
waren, toen men niet zo lang
bleef leven toen de huizen
groter waren, woonde men veel
minder strikt in uitsluitend gezinsver
band. Er waren meer familieleden in
huis dan alleen de ouders en kinderen.
Er woonde een grootmoeder in of al
lebei de grootouders, een ongetrouwde
tante of een nicht of een zuster. Maar
dat komt niet meer voor. Tegenwoor
dig heeft elke alleenstaande vrouw een
beroep en zij woont op zichzelf. En ve
le ouders gaan, als de kinderen het
huis uit zijn en ze hoeven hen geen
„nest" meer te geven, in een verzor
gingsflat. Met dat al is het er voor de
huisvrouw niet makkelijker op gewor
den, want nu is zij altijd de enige
vrouw in huis. Ze kan geen enkele
werkzaamheid meer delen of op een
ander afschuiven. Als ze even uit wil,
moet er een babysit zijn. En ais ze
kleine handenbindertjes thuis heeft is
dat een zware belasting.
De vrouw met weinig hulp staat
voor alles alleen. En de huisvrouw
met jonge kinderen is de hardst wer
kende mens ter wereld, is de conclu
sie van iemand, die veel van de we
reld heeft gezien. De uitspraak is van
een Nederlander, die in de V.S.
woont en daar is veramerikaanst en
die veel in Azië heeft gereisd.
Is daar nu heus niets aan te doen. dat
jonge huisvrouwen er onderdoor gaan
omdat ze alles in huis vrijwel alleen
moeten doen. koken, het huis schoon
houden, de was, de kinderen verzorgen
en 'boodschappen doen, verjaardagen
tot feestjes maken en ook nog aan het
gemeenschapsleven deelnemen? Op zijn
zachtst gezegd dus een „dubbele taak
Hel maandblad „De vrouw en haar
Huis", die deze kwestie opwerpt,
neemt het op voor de overbelaste jon
ge huisvrouw en verzoekt alle lezers
en lezeressen mee te willen helpen den
ken om een suggestie aan de hand te
doen voor een oplossing. Of althans een
suggestie, die kan tegemoet komen aan
het niipende probleem.
Zou het helpen? Natuurlijk niet radi
caal. Maar het is al goed en troostend
voor degenen, die er zelf middenin zit
ten, dat men eens met elkaar gaat na
denken om tegen die misvorming in de
samenleving iets te doen en de last
enigszins te verdelen. Als men altijd
alleen maar blijft constateren, dat het
erg is, komt men zeker nooit verder.
