Peeks Cloppenburg
Meer dan vijfduizend Japanners
zijn door de tyfoon Vera gedood
natuurlijk
Lijden door gebrek aan
geestelijke achtergrond
Japans weekblad maakt vergelijking
met de ramp in Nederland van 1953
Bisschop Dibelius wekt hevige
beroering in Duitsland
pen.
me
lage
F ranse apotheker schuldig
aan dood van 72 babies?
Conversatie
Hulpverlening
ondoelmatig
Oppositiebeweging
tegen De Gaulle
opgericht
kwaliteit
P***jzen
VOOR RECHTBANK TE BORDEAUX
VRIJDAG 23 OKTOBER 1959
PAGINA 5
Drecies zes dagen nadat de tyfoon Vera op Nagoya en omgeving was
neergevallen, arriveerde ik in Japan, maar wat ik te zien kreeg was
ttieer dan ontzettend, en op 18 okt., nu ik dit voor uw blad schrijf, ook
nu is het nog heel erg. Nagoya's bijna 2 miljoen inwoners zijn ook mo
menteel nog druk bezig hun stad wat op te knappen, maar voor alles her
steld is en nieuwe woningen gebouwd zijn, zal het nog wel een heel jaar
«urem Het was dit keer Nagoya eri bijna deze grootstad alleen, die de
volle razernij van de meest krachtige tyfoon, die Japan ooit getroffen
neeft, moest verduren. Meer dan 5000 mensen verloren het leven; er zijn
ku nog 700 vermisten, die men wel bij de slachtoffers kan rekenen.
^2.263 huizen werden onherstelbaar vernield, 95.362 huizen werden zwaar
beschadigd en in 420.023 huizen kwam het water naar binnen. De tyfoon
era werd alsmaar sterker en sterker. Vanuit het zuidelijke deel van
be Stille Oceaan, die voortdurende haard van cyclonen en orkanen,
hij koers naar Honshu, het Japanse hoofdeiland. Toen de cycloon
"n g°ya naderde, was het of een furie over de zee kwam aangestormd.
e radio had wel gewaarschuwd, dat een der grootste orkanen op komst
Was, maar Nagoya had er weinig notitie van genomen, daar de stad
Practisch nooit direct getroffen is geworden. „Die draait nog wel voor die
hier is," zeiden de bewoners met de bekende Japanse nonchalance. Maar
Vera nam geen andere koers, en stormde op zaterdag 26 september
's avonds om 10 u. zo vanuit de zee direct op Nagoya af. Deze storm jaagde
met een snelheid van 260 km per uur door de straten, en dat duurde
ruim een half uur. De frêle Japanse huisjes vielen als kaarten ineen. Hele
daken zeilden door de lucht, gegalvaniseerde platen werden opgenomen
en kilometers ver neergesmakt. Machtige bomen werden ontworteld en
vielen over huizen en straten. Maar wat veel erger was: de nieuwe zeedijk
was in enkele minuten door 30 meter hoge golven ingebeukt en het water
stroomde het lagere gedeelte van de stad binnen. De haveninstallaties,
fabrieken en huizen werden weggevaagd en soms mee teruggenomen de
zee in. Ook nu nog staan grote gedeelten onder water. Ik kwam er langs
met de trein, later ging ik er te voet heen, maar de chaos was en is mo
menteel nog onbeschrijfelijk. Momenteel is men bezig de dijk met zand
zakken te dichten en het water uit te pompen. Alles gebeurde in slechts
30 minuten op die tragische zaterdagavond. Op zondagmorgen was Na
goya volkomen afgesloten. Alle telefoonverbindingen waren verbroken, ook
momenteel werkt de telefoon nog niet. De wegen waren onbegaanbaar en
het treinverkeer stond stil. Zo kwam het dat de mensen van Nagoya
praktisch zelf nog niet wisten welke tragiek hen getroffen had. Gedu
rende vier dagen was de stad zonder voedsel. De prijzen van de levens
middelen werden vier maal zo hoog als normaal, tenminste van dat wat
er nog was. Brood, rijst en vis waren in het geheel niet te krijgen.
door
Flonkerend licht... GOUDA kaarsen!
Specie aa„biedi
ia ®tr»opA
J-.- 2000 „od„
SPORXIEVK
cOATS
Advertrnne
laris geheel op, en ze leggen niets apart
voor kwade dagen. Ook zelfs de wa
renhuizen en andere winkels beschik
ken over weinig voorraad. Momenteel
wordt er gevochten om dakpannen, die
praktisch nergens te krijgen zijn. Koop
lui van twijfelachtig allooi, hebben hier
nu overal hun stalletjes opgesteld en ze
verkopen allerlei materiaal voor dakbe
dekking voor driemaal de normale prijs.
Zij, die het al te erg gemaakt hebben
en dat zi.in er heel wat zjjn reeds
gearresteerd.
De wederopbouw ondervindt de groot
ste moeiHlkheden, aangezien zelfs mo
menteel nog niet de helft van de arbei
ders naar hun werk is teruggekeerd,
druk als ze zijn om eerst hun eigen ver
blijven weer wat bewoonbaar te maken.
Verder verkeren de wegen in zo'n
staat, dat men nog bü lange na niet
van normaal verkeer kan spreken. Ook
zijn nog vele wegen volkomen afgeslo
ten door het water. De haven van Na-
Lapjes van de kleding van lijken zijn op borden gespijk erd, om
bespoe digen.
de identificatie van stoffelijke overschotten te
óf wel, omdat hun scholen niet gebruikt
kunnen worden óf wel omdat ze thuis
nog te druk zijn. Verschillende van mijn
eigen studenten kunnen ook nog niet
komen, en laatkomers voor mijn colle
ges zijn er plenty, maar natuurlijk kan
en mag ik daar niets van zeggen. Ve
len zijn ook al hun boeken kwijt en we
helpen hen zoveel we maar kunnen.
Bij dergelijke rampen ziet men weer
eens duidelijk wat Japan mist. De ty
foon was nog maar net voorbijgetrok
ken of daar kwamen lugflfbere elemen-
Ook onze universiteitsgebouwen heb-
Pen geleden: de ruiten werden alle
lngeblazen, klaslokalen kwamen onder
v,'ater en stukken van het dak waren
^'eggeslagen. Onze studenten-cafetaria
"JSt geheel in duigen. Al onze bomen
zt)n er aan gegaan. Maar toch zijn we
beter afgekomen, dan de vele min-
her sterke gebouwen. Onmiddellijk heb
ben we voedsel en kleren verzameld,
hulpploegen georganiseerd en die naar
h® haven het meest getroffen ge
deelte gedirigeerd (ook momenteel
zl)n we daar nog druk mee bezig).
Daar kon men afgrijselijke tonelen aan
schouwen. Duizenden mensen hielden
Zich krampachtig vast aan drijvende
balken, evenzovelen stonden op de daken
van hun uiterst wankele huisjes, in doods
angst dat alles zou instorten. Velen wil
den zelfs aanvankelijk niet gered wor
den, uit vrees, dat alles van het weinige
^at ze bezaten, gestolen zou worden.
Een achtjarig meisje werd nog net
°P het laatst gered, nadat ze drie en
yeertig uur geworsteld had met honger
koude en angst in de nok van haar
Prof. Dr. H. VAN STRAELEN S.V.D.
Hoogleraar aan de Nanzan-
universiteit te Nagoya (Japan)
huis. De kleine Shizuko had haar ouders
en twee oudere broertjes verloren. Haar
gezicht zat vol verwondingen en ze ver-
lelde, dat haar hele familie was bedol
ven en weggehaald door de golven. Het
hele huisje was met haar weggedreven.
Eerst had haar moeder nog drie en twin-
tig uur tot aan haar schouders m het
J^ater gestaan met twee kleintjes op
haar schouder net boven de waterlijn.
Maar toen kwam een grote golf en werd
Ze meegenomen.
De stank van het water was ondraag
lijk en ook nu nog stinkt het daar af
grijselijk. Lichamen van mensen en die-
ren dreven in het rond en werden la
ter door bootjes opgehaald. Het heeft
drie volle dagen geduurd voor dat er eni
ge georganiseerde hulp kwam opdagen
en de kranten staan momenteel nog
vol kritiek.
Tensai en Jinsai
De Shmkan Asahi, het weekblad, dat
behoort bij de miljoenen en miljoenen
lezers tellende Asahi schrijft in haar
nummer van 15 oktober 1.1.: „Wat zijn
onze maatregelen bij natuurrampen
toch inefficiënt als we die vergelijken
met die van het kleine Nederland. De
weerbaarheid van de mensen aldaar te
gen het water is werkelijk volmaakt te
noemen. Wat heel bijzonder opvalt is
de grote verantwoording, die men daar
jegens andere mensen draagt. Dat is in
Nederland een traditie geworden. Wij
Japanners spreken maar al te veel over
de schade, berokkend door de krachten
der natuur (Tensai). maar wij lijden
altijd zo'n grote schade, door onze te
zwakke dijken, te zwakke huizen en door
onze eindeloze bureaucratie, omdat wij
de menselijke krachten niet gebruiken.
Als we eerlijk zijn, moeten we bekennen
dat we niet zozeer Tensai, schade, toe
gebracht door de natuur, maar veeleer
Jimsai, schade door menselijke nalatig
heid veroorzaakt, lijden. Dit laatste is
in Nederland hoegenaamd niet het ge
val. Denk maar eens aan de ramp van
1953. Hoeveel vlugger werd daar in Ne
derland hulp geboden, hoe voorbeeldig
was daar het teamwork. Hoe gaat het
bij ons, hoe is het onlangs weer gebeurd,
toen Nagoya zo getroffen werd."
Wie het eerst op de getroffen plaat
sen verschenen, waren niet de Japan
ners, maar de Amerikanen. Het 40.000
ton metende vliegkampschip de „Kearsa-
ge" kwam van zijn basis Yokosuka naar
het züiden met helicopters, dekens, voed
sel en kleren. Pas vijf dagen later kwa
men de Japanse militairen. Hier heeft
Amerika zich weer eens van zijn beste
zijde laten kennen. Maar zelfs in hun on
vervalste edelmoedigheid, hebben de
Amerikanen nog heel wat moeilijkheden
moeten ondervinden. Als een helicopter
naar beneden kwam om de mensen weg
te halen, werd herhaaldelijk geweigerd
de hulp te aanvaarden. „Dit is alles
wat we bezitten, en als we vertrekken
wordt alles gestolen". Toen het water
enkele dagen later een beetje begon te
zakken en de bovenverdieping der hui
zen vrij kwam, werd de hele doorweekte
inboedel er uit gehaald en op het dak
te drogen gelegd. Toen ik Nagoya bin
nenkwam zag ik heinde en ver overal
huizen nog ongeveer twee meter in het
water en boven op het dak zaten de
I mensen met een gedeelte van hun
kleren en beddegoed om alles te dro
gen. Ik kon mijn ogen niet geloven.
Waren de Japanse militairen laat tot
daden overgegaan, de regeringshulp
was nog inefficiënter. Wat een verschil
met de Amerikanen! Die vlogen non-stop
met hun helicopters, haalden ouden van
dagen en zieken weg, lieten overal rijst
neer, geheel klaar voor consumptie,
brachten droog beddegoed enz.! Hoger
gelegen plaatsen, dikwijls tempels,
werden een tjjdeljjk toevluchtsoord. Ook
werden daar de lijken gebracht, bedekt
met vuile matten. Dagenlang moesten
die daar wachten op identificatie. Ook
nu nog liggen lijken op schoolpleinen,
ja zelfs op straat. Men moet met ver
geten: we zijn in het verre Oosten en
Japan is geen Christelijk land.
goya kan ook nu nog slechts weinig
schepen ontvangen. Bijna de helft van
alle oesterbedden rondom de Ago baai,
niet ver van Nagoya, is geheel verwoest,
waardoor de parelindustrie een verlies
heeft geleden van f60.000.000. Japan's
grote goudvisbroedplaats in Yatomi is
ook geheel vernield. Porceleinfabrieken
werken ook momenteel slechts op halve
kracht. Men kon nog tien dagen na
de tyfoon overal in de straten honderd
duizenden scherven van porceleinen kop
jes en schoteltjes vinden. Thans kan
men nog tot kniehoogte door de modder
waden. De regen der laatste dagen heeft
de toestand nog wat verergerd.
Scholen getroffen
Van de 1133 scholen, die Aichi Ken
(de provincie waarin Nagoya ligt) telt,
zijn er 997 zwaar beschadigd. Een vrij
groot aantal schoolkinderen is ge
dood, en ook onze Nanzan-Universiteit
is niet vrij van slachtoffers gebleven.
Momenteel zijn er nog 80.000 leerlingen,
die nog niet naar school kunnen gaan,
Vreselijke scènes
De inventaris van winkels wordt buiten te drogen gezet.
Het trieste défilé van familieleden
langs de opgestapelde lijken duurde da
gen. Ze tilden de matten op om te zien
wie het was. Ook hier bleek duidelijk
het Japanse vulkanische karakter. Ze
zijn meesters in de zelfbeheersing,
maar „aru teido made", „tot een ze
kere graad". Als deze overschreden is,
dan hebben er ook vulkanische uitbar
stingen plaats van een uitzonderlijke
hevigheid, die iedere beschrijving tar
ten.
Onder een van deze matten lag een
moeder met haar twee kleine kinderen
nog vast tegen zich aangedrukt; daar
een jongen, die nog een stuk balk om
klemd hield, ginds een oude man. In
die houdingen lagen ze verstijfd en bij
na zwart van het gore water. Als men
een lijk geïdentificeerd had. kwam er
een Boeddhistische monnik om een paar
sutra's te bidden, en weg ging het lijk
naar het meest nabijzijnde crematorium.
Maar er gingen dagen, ja weken
voorbij en nog waren honderden lijken
niet geïdentificeerd. Het ontbindings
proces was ondertussen zover gegaan,
dat herkenning niet meer mogelijk was.
De Japanners sneden toen stukken kle
ren af, die genummerd werden en aan
geslagen tegen aanplakborden, zoals
de foto's duidelijk tonen.
Daar hing een kleine rode pet. De
vader bekeek die nauwkeurig, maar
bleef toch in twijfel. Andere familiele
den werden er bij gehaald. Ja, het was
toch het hoofddeksel van de kleine Ta-
ro, en onder een stroom van tranen
werd om het lijk gevraagd. Weer an
dere mensen waren te vermoeid en uit
geput om enige gemoedsbewegingen te
tonen. Als zij een lijk herkenden, zeiden
ze heel kort en droog aan de dienstdoen
de politieagent: „Dit is mijn moeder",
„Dit is mijn kind".
Een groot arbeidersverblijf van Mit
subishi stortte ineen. De honderd aan
wezig en kwamen allen om. Elders wa
ren mensen gevlucht naar een nieuwe
Tenrikyo tempel, omdat ze dachten dat
dit wel het sterkste gebouw in de om
geving zou zijn. Prachtige, hoge bomen
omgeven de tempel, zoals dat in Japan
meestal het geval is bij niet-Christelijke
religieuze gebouwen. Een geweldige
boom viel op het tempeldak, dat kra
kend naar beneden kwam. Allen werden
gedood.
Materiële schade
De orkaan brak warenhuizen, winkels
en pakhuizen open, het water gutste
naar binnen. Momenteel is men overal
nog bezig allerlei dingen uit de modder
op te vissen. In de haven van Nagoya
waren juist 6000 naaimachines aangeko
men om vandaar geëxporteerd te wor
den en nu probeert men er nog enige
te herstellen, maar daar zal wel niet
veel van komen.
Deze ramp toonde voor de zoveelste
maal aan, dat de Japanners van dag
tot dag leven en zich voor de toekomst
geen zorgen maken. Ze maken hun sa-
ten, vampieren die slachtoffers uitzo
gen. Onmiddellijk moesten er troepen
komen (die veel te laat verschenen) om
de huizen tegen roof en diefstal te be
waken. Zelfs de brandweer ging niet
vrij uit. Brandweermannen werden op
heterdaad betrapt bjj het en masse ste
len van hout. Als verontschuldiging
voerden ze aan, dat ze het wilden ver
kopen om de uitrusting van de brand
weer te vernieuwen. Er waren indivi-
duën, die motorboten gebruikten om fa
brieken leeg te halen. Momenteel wor
den allerlei treurige processen gevoerd,
en er zjjn al heel wat mensen vastgezet.
Onder de schade-aangiften komt ook
veel bedrog voor en zo zou ik helaas
nog wel een poosje door kunnen gaan.
De beste hulp
De beste hulp, die men aan Japan
kan brengen, blijft mijns inziens toch
nog maar steeds, dat men probeert de
mensen Christelijke principes bij te
brengen. Als ze nu bijvoorbeeld Neder
land ten voorbeeld stellen, dan spreken
ze niet over het Christendom, die gees
telijke „backbone", die ons Nederlan
ders in staat stelt en de kracht geeft
om elkaar zo efficiënt te helpen en van
harte te helpen en die ons leert om van
een andermans ongeluk geen profijt te
trekken. De „Asahi". die ik in het be
gin van mijn artikel citeerde, herhaal
de ten slotte niet anders, dan wat ik
reeds jaren mijn studenten heb voor
gehouden: „Jullie lijden altijd door"
„mart-made disasters", door je onacht
zaamheid, door je gebrek aan geeste
lijke achtergrond."
Japan heelt steeds op overdreven wij
ze de nadruk gelegd op de materiële en
oppervlakkige facetten van de Westerse
beschaving, en het heeft de geestelijke
aspecten, die toch uiteindelijk het fun
dament van onze beschaving vormen,
vrijwel geheel verwaarloosd. En toch
heeft Japan voor alles een morele ver
heffing nodig en vooral het licht van
Christus.
Maar kom, laat ik niet te veel kritiek
leveren en kleren gaan uitreiken aan
de arme slachtoffers van deze grote
ramp. Terwijl ik dit aan het schrijven
ben. vliegen helicopters rond om over
al DDT uit te strooien. Men vreest een
grote toename van dysenterie, die mo
menteel toch al hevig huis houdt.
Critici van de Algerijnse politiek van
president De Gaulle van Frankrijk, on
der wie oud-premier George Bidault,
hebben gisteren in Parijs een interpar
lementair „Comité Frans Algerije" op
gericht dat volgens de stichters een na
tionale oppositiebeweging in het parle
ment moet vormen.
Onder de ongeveer zestig afgevaar
digden die de vergadering bijwoonden,
bevonden zich Bidault en verscheidene
afgevaardigden die de vorige week uit
de U.N.R.-fractie zijn getreden uit pro
test tegen de Algerijnse politiek van de
regering. Bidault verklaarde, dat men
geen samenzweringen behoeft te sme
den om regimes ten val te brengen.
Advertentie
De leider van Duitsland» protestan
ten, de 79-jarige Lutheraanse bisschop
van Berlijn en Brandenburg, Otto Di-
belius, heeft hevige beroering gewekt
in geheel Duitsland met zijn verklarin
gen omtrent de goddeloosheid van de
Öostduitse staat, waaraan geen chris-
Advertentie
cW
Sn eXpCrïchre imP°rt-jas
«ausch-mobal?6 Woilen
zijn fi;eraffi„ door
mode-i
worden?6 eeaoemd
rekende
De rechtszaal van Bordeaux was gis
teren geheel bezet toen de 59-jarige
apotheker Jacques Cazenave terecht
stond terzake van slordigheid bij het
fabriceren van talkpoeder hetgeen ten
gevolge had, dat vele babies 7 jaar gele
den zijn overleden, aldus bericht
Reuter. Het poeder, „Bauniol", zou ar
senicum hebben bevat. De apotheker
wordt beschuldigd van dood door schuld
van 72 babies door „onhandigheid, on
voorzichtigheid, achteloosheid en nala
tigheid bij het naleven van de regle
menten" en van verwonding van 290
kinderen door achteloosheid. Bij het
voorverhoor is verklaard dat 69 kinde
ren stierven en 234 verwondingen op
liepen. Cazenave wordt voorts beschul
digd van het niet regelmatig controle
ren van de ingrediënten en van het ver
vaardigd produkt.
Het onderzoek werd geopend toen
Franse artsen zich zeven jaar geleden
geplaatst zagen voor een geheimzinnige
epidemie waarbij dodelijke brandwon
den bij kinderen optraden. Het poeder
was 38 jaar verkocht zonder dat er iets
bleek van een nadelige uitwerking. Bij
de ondervraging zei Cazenave thans toe
te geven dat er verband bestaat tussen
het overlijden en de verwondingen bij
de kinderen en het gebruik van het poe
der. Hij zei nooit arsenicum in zijn la
boratorium te hebben gehad. De presi
dent van de rechtbank vroeg toen:
„Maar hoe was het dan mogelijk?"
Cazenave antwoordde: „Ik heb er zeven
jaar over nagedacht en ik begrijp het
nog niet".
De president zei tot Cazenave dat
als hij iedere partij poeder had gecon
troleerd, de ongelukken waren voorko
men. Aan het eind van de ondervraging
zei de president: „Het is niet mogelijk
precies te zeggen hoeveel slachtoffers
er waren. Wij hebben alleen die geval
len meegerekend waarin absoluut geen
twijfel bestaat". Het proces zal waa
schijnlijk drie weken duren.
ten gehoorzaamheid verschuldigd is, al
dus bericht U.P.I.
De kwestie werd gesteld in een brief
die bisschop Dibelius de vorige maand
heeft gericht aan de bisschop van
Hannover, Hans Lilje, de op een na be
langrijkste leider in de Evangelische
Kerken. Dibelius ging uit van Paulus'
brief aan de Romeinen, waarvan het
dertiende hoofdstuk begint met de woor
den: „Alle zielen zijn de machten over
haai gesteld onderworpen: want daar
is geen macht dan van God, en de
machten die daar zijn, die zijn van God
geordineerdHij gebruikte uiter
aard de vertaling van Luther, die
„macht" vertaalt met „Obrigkeit".
In Luthers tyd evenwel, aldus bis
schop Dibelius, regeerden de vorsten by
de gratie Gods. Met het verschijnen van
regeringen die geformeerd werden door
politieke partijen, is de opvatting van
„Obrigkeit" gewijzigd, aldus Dibelius.
Wanneer een minderheidspartij in een
land erop uit is de meerderheidsparty
uit de regering te verdrijven, dan kan
en zal die minderheid niet accepteren
dat de regering goddelüke autoriteit be
zit. Bovendien, zo vervolgde Dibelius,
kan geen christen Paulus' uitspraak
toepassen op zyn betrekkingen met een
staat „welke God bewust uitsluit". Dat
nu doet de communistische regering
van Oost-Duitsland. De bisschop ging
zo ver dat hij verklaarde zich bijv. vol
komen gerechtigd te achten de bepalin
gen op de maximum-verkeerssnelheic"
in Oost-Duitsland te overtreden, omdal
die zijn uitgevaardigd door een regering
die niet wettig is.
iiMiimmiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniimiiiiiiiiHiiitiii
tin een levensbeschouwe
lijk variërend gezelschap
vind ik het altijd aardig
converseren. Want als
alles goed gaat tenminste
heeft iedereen evenveel eer
bied voor andermans stand
punt als hij overtuigd is
van de beslissende waarde
van het eigen gekozen principe. Daar
door ontstaat een bepaalde sfeer van
warme, begrijpende cameraderie, die
men zelden aantreft bij een samenscho
ling van gelijkgezinden. Ik, voor mij, al
thans word nooit méér gegrepen door
de weelde van een overtuiging te heb
ben, dan wanneer ik verkeer bij men
sen die helemaal anders denken.
Laatst was het zover. Ik mocht mede
gast wezen in een bont gezelschap en
wij zaten ons dus, bij alle verschei
denheid, op een verrukkelijke manier
één te 'voelen. De box-mobs vlogen
heen en weer en het: „Natuurlijk, u
heeft gelijk, maar als u mij niet kwa
lijk neemt dan was niet van de
lucht.
De heer, die naast mij zat, echter,
nam maar voortdurend een diep zwij
gen in acht. Aanvankelijk intrigeerde
mij zulks, maar na verloop van tyd
raakte ik met hem begaan.
En op een gegeven moment wendde
ik mij dus tot hem en vroeg meesle
pend;
„Wat denkt u er nou van?"
Hij keek mij aan en antwoordde
aarzelend:
„Och, ik? Ik ben heiden."
Reeds knikte ik hem goedkeurend
toe, alhoewel er iets apologetisch in
mij wakker werd, en zei:
„Natuurlijk, daar heb ik ten volle
begrip voor, maar
Toen stortte hij. mijn buurman, mij
in de opperste chaos. Hij onderbrak
mij en zei ietwat bedremmeld:
„Ho, wacht u even, ik ben wel hei
den, maar ik doé er niks meer aan,
hoor." t
