Joannes de drie en twintigste is
bepaald geen overgangspaus
Aankondiging van Algemeen Concilie
is een historische daad geweest
„Bisschop van Rome
louter een eretitel
niet
D
Tweede Kamer bespreekt het inflatiegevaar
Drieënnegentig kinderboeken
DE EERSTE VERJAARDAG VAN DE PAUSKEUZE
Accent op het
pastorale
Vraagteken-vlucht" van KLM
voert pers naar Istanbul
De kunst
van het handengeven
Zuster Pasqualina
voorgoed in Rome
Akkoord over een
ontwerpresolutie
VERLAGING STAATSUITGAVEN BEPLEIT
W. G. v. d. Hulst
WOENSDAG 28 OKTOBER 1959
(Van onze Romeinse correspondent)
Vandaag is liet een jaar geleden, dat tegen het val
len van de avond het conclaaf de 76-jarige pa
triarch van Venetië, kardinaal Angelo Giuseppe Ron-
calli koos tot bisschop van Rome en Opperherder der
Kerk. Een week later had in de St. Pieter de plech
tige kroning plaats. Voor en gedurende het conclaaf
ls er in de pers veel geschreven over de mogelijkheid
van een overgangspontificaat, waaronder het werk,
9at de laatste jaren door de wankele gezondheid van
Pius XII was blijven liggen, voltooid zou worden, ter
wijl in de grote lijn van het bestuur de status quo
zou worden gehandhaafd. Nu behoren dergelijke
Veronderstellingen tot de wellicht onderhoudende,
maar verder waardeloze lectuur. Noch de leeftijd im
mers, waarop iemand tot het pausschap geroepen
werd, noch achteraf de duur van een pontificaat be
stempelden als zodanig ooit een regeringstijd tot
„overgangsperiode".
Nu Paus Joannes XXIII een jaar de driekroon
draagt, kan reeds vastgesteld worden, dat Papa Ron-
calli beslist geen overgangspaus is. Het lijkt ook he
den eenvoudig uitgesloten, dat het H. College een jaar
geleden in de Venetiaanse kardinaal ooit een over
gangspaus gezien zou hebben.
Men leest vaak en men hoort het in de anecdoten,
die over de H. Vader rondgaan, dat Joannes een ge
heel eigen stijl heeft. Inderdaad. Maar aan de histo
rische waarheid wordt te kort gedaan, als men erbij
zou vergeten, dat zijn voorgangers, de pausen Pius,
Benedictus en Leo evenzeer een eigen stijl hadden
in het uiterlijk leven van alle dag, in hun spiritualiteit
en in hun beleid. De verschillen tussen bijvoorbeeld
Leo XIII en Pius X waren zeker even markant, als
die tussen Pius XII en de huidige Paus.
OVER DE GOEDE TO.ON EN GLADSTONE
Weet U dat ook Ret
Iiandengeven een ware kunst
is? Heel langdurig handen-
schudden kan hartelijk zijn,
maar ook de ander een tikkeltje
verlegen maken. Heel ferm
handen schudden is natuurlijk
ook hartelijkmaar voor
kleine dameshandjes vaak een
heetje pijnlijk! Het sympa
thiekst is nog een korte, stevige
handdruk, die U vergezeld
doet gaan van een glimlach.
Prettige kennismaking!
Nog een wenkals U die prettige
kennismaking wellicht wilt
bezegelen met een gezamenlijke
sigaret, dan presenteert U
natuurlijk een Gladstone. Want
Gladstone is - met of zonder
Silk Filter - een sigaret die
iedereen voldoening schenkt.
VOORNAAM EN AANGENAAM
Niets intiemer dan kaarslicht... GOUDA kaarsen!
Mysterieuze reis
met de „Electra"
Herdenking Paus
kroning in Den Haag
Ontwapeningsgesprek
verl:CS%ZVriïiïoeiï:9e- 00k ^rmên
Pius XII was naar zijn aard een wat
teruggetrokken aristocraat, niet vrij
van een zekere timiditeit, die h\j altijd
Weer moest overwinnen om zich tussen
hem vreemde mensen te begeven. Jo
annes behoort tot het picnische type,
Sul, gastvrij en met waardering voor
humor. Pius XII, de „Magister Ange-
hcus" en een hiëratische figuur, maak
te een levendige indruk op zijn bezoe
kers en z(jn gehoor. Het wijde gebaar
van zijn zegen blijft onvergetelijk, het
Was de ware uiting van het geheel van
■rijn persoonlijkheid, van zijn in wezen
up de nederigste wijze gedragen waar
digheid en van zijn geloof. Joannes
XXIII is zeer verschillend van zijn voor
ganger, voor wie hij de grootste bewon
dering heeft. Reeds uit zijn levensloop
riet men, dat hij, intelligent en met een
huchter bóeren-verstand, een sterke en
Warme mens is, een man, die de gave
heeft om op hoofse wijze zijn mening
1e zeggen en die na hoor en wederhoor
°p een geruisloze, maar krachtige ma-
hier de getrokken conclusie weet te re
aliseren. In een eeuw. die gekentekend
Wordt door een enorme ontwikkeling
mocht, naar het oordeel van Pius XII,
de Kerk in haar doctrine, richtlijnen en
meningen niet achterop raken, met na
me in de vele vraagstukken, die door
de technische ontdekkingen opgeroepen
Werden. Zo zag deze .paus als een van
de belangrijkste taken van zijn ambt
het magisterium. Joannes XXIII zet
de Kerk aan, Pius' leer in de praktijk te
brengen en legt op een gelukkige wijze
thans de nadruk op het pastorale in
zi.jn pontificaat. Zijn eerste twee ency
clieken en vele toespraken getuigen
daarvan. De paus vroeg van meet af
®an in hem de Pastor te zien.
In een der eerste weken van zijn re
gering verscheen h(j op de recollec
tiedag van de pastoors van Rome en
hij „rechtvaardigde" zijn komst met de
opmerking, dat „bisschop van Rome
geen eretitel is, maar een effectief
Een recente foto van de H. Vader, waaruit zijn grote vriendelijkheid spreekt.
terrein het hoofd tc kunnen bieden.
Heeds Pius XII bracht wijzigingen in
de organisatorische vorm aan en gaf
erdere veranderingen in overweging
aan liet mondiale congres van het le-
kenapostolaat (Rome 1957). De huidige
paus voerde die in principe terstond
uit en gaf in zijn eerste ency
cliek aan. dat hij nog nader in een
aparte zendbrief ép de K.A. zal terug
komen.
Zijn derde belangrijkste aankondi
ging staat van het bovenstaande even
min los: bet is de herziening van het
kerkelijk wetboek.
Over de liturgische vernieuwingen
en de hervorming van het brevier,
onderwerpen, die reeds lang in studie
zijn heeft de paus zich nog niet uit
gelaten. Maar hij begon terstond zelf
met het voorbeeld te geven. Als regel
leest de paus de H. Mis niet alleen,
maai" gedialogeerd met leden van
z(jn hof in de Paulijnse kapel. Zelden
gaat er een zondag voorbij, dat Joan
nes niet voor een groep een semi
narie. een college, een school enz.
in een der Vaticaanse kapellen de H.
Mis leest of in de St.-Pieter aan het
pausaltaar, steeds dialogerend met
de gelovigen. De St.-Pieter, die een
feestkerk der christenheid is, heeft
heden meer nadruk op het begrip
kerk, dan op de toevoeging „feest"
gekregen. B(j liturgische plechtighe
den gaat de paus vaak te voet in
processie de basiliek in en uit, maar
ook ais hij op de sedia gestatoria
binnengedragen wordt, mag er niet
meer geapplaudisseerd worden. De
aanwezigen wordt verzocht in te
stemmen met de gezangen.
Van wereldwijd belang was voorts
het pauselijk initiatief om als tweede
hoofdthema van het concilie het onder
werp te stellen van de studie en het ge
sprek over de eenheid van de christe
nen tot een uitnodiging daartoe aan de
afgescheiden gemeenschappen. Aan de
Kerk hield de H. Vader later voor, in
welke geest dit diende te geschieden:
vooreerst en vooral in die van het ge
bed, verder in nederigheid zonder points
d'honneur en zonder het beklemtonen
van hetgeen in de historie de menselijke
fouten verdeelden, met veel geduld en
met overgave om Gods dienstig instru
ment te zijn.
Binnen het centrale bestuur van de
Kerk brengt Joannes XXIII die ver
anderingen, vernieuwingen en ver
vangingen aan, die hij noodzakelijk
acht, maar geleidelijk en zonder op
hef, zodat de buitenwereld het nau
welijks en dan meest pas veel later
gewaar wordt. Hetzelfde geldt voor
de naaste omgeving van de paus.
Hij herstelde hem dierbare oude en
zinvolle gebruiken en ook verschillen
de oude, maar onmisbaar gebleken
functies-. Maar .evengoed wist hij ge
regeld met de traditie te breken. De
aanvulling van het H. College tot bo
ven 70 leden en de aankondiging, dat
er t.z.t. nog meer kardinaalsbenoe
mingen zullen volgen, is een der vele
voorbeelden.
Eind november wordt Paus Roncalli
78 jaar. Hij is een grijsaard met een
krachtige geest en oen gezond lichaam.
Maar hij kent het getal van zijn jaren.
Daarom werkt hij in hoog tempo en
laat in hoog tempo werken, want deze
man die weet wat hij wjl, stelt zich
voor om. voor zover het van hem af
hangt, zijn program uit te voeren.
Advertentie
ambt. Na het conflict van 1870 hadden
óe pausen zich teruggetrokken in het
Vaticaan en ofschoon de oplossing der
Romeinse Kwestie in 1929 kwam, ver
hinderde tact Pius XI en Pius XII, dat
rij zelf herhaaldelijk in Rome kwamen.
Nu de verzoening een generatie oud is,
acht Joannes XXIII de tijd rijp, dat de
bisschop van Rome in eigen persoon
nissen zijn diocesanen verkeert. Van
daar de bezoeken van de Paus aan pa
rochies. instellingen en ook privé-per-
sonen in zijn bisdom. En als hem de tijd
gegund wordt - de H. Vader spreekt bij
Voorkeur over 365 dagen in plaats van
over jaren zal hij alle parochies van
Rome' en alle belangrijke instituten zelf
visiteren. De „vriendelijke oude heer"
heeft overigens op de juist genoemde
Pastoorsconferentie de puntjes op de i
gezet, en er waren pijnlijke bij. Een van
rijn bekende besluiten is geweest, dat
er eerlang een Romeinse synode gehou
den zal worden, waarop wèl voorbereid,
Het diocesaan bewind, de zielzorg en
heel het leven van het bisdom in al zijn
uitingen besproken zullen worden. Naar
Verluidt wil de paus het bestuur schoei-
eh op een voet, als te Parijs, d.w.z. met
een aantal auxiliaire bisschoppen, die
een brede zeggenschap en handelings
vrijheid in hun territoir zullen krijgen.
De insiders weten, dat dit een soort re
volutie in de gecompliceerde verhoudin
gen te Rome zal brengen, een belofte-
Volle revolutie.
Een daad van de H. Vader, die hij
nog geen week na zijn kroning stel
de, was als het ware de inleiding op
zijn historisch besluit,: het bijeenroe
pen van een Algemene Kerkvergade
ring. De paus erkende de zelfstandig
heid van de Italiaanse Episcopale
Conferentie. Dit betekent, dat J°®n"
nes een afstand schiep tussen het Va-
ticaan en het kerkelijk bestuur over
Italië. Men heeft niet ten onrechte ge
zegd, dat de H. Stoel op de Kerk in
Italië een soms benauwende druk leg
de. De H. Stoel is bovennationaal met
alle gereserveerdheid en prudentie,
die een bovennationaal orgaan nu een
maal eigen zijn. Maar diezelfde Vati
caanse curie is ook het apparaat van
de paus, als primaat van Italië. Paus
Pius XII oordeelde, dat de huidige
wereldsituatie op bepaalde punten een
sterkere centralisatie eiste. Nu_ heb
ben de Latijnen al een tendentie tot
centralisatie en zo zette dcz.e tenden
tie zich ook door op gebieden, waar
voor deze eigenlijk niet bedoeld was.
Het gevolg was tweeërlei: de bisschop
pen in het land werden met enige
overdrijving gezegd meer uitvoe
rende beambten van Rome, dan
hoofd hunner Kerk, en de vrijheid
van ontplooiing en vaninitiatieven
werd in feite" beknot door de gro
te prudentie van het bovennationale
Vaticaan. Zo leed het Italiaanse or
gaan van overleg der bisschoppen
een vrij bleek bestaan. Joannes maak
te daar een eind aan: hij herstelde in
eerste aanleg de lokale Kerken. Zelfs
deze term gebruikte de H. Vader on
langs en stellig niet bij toeval
in een schrijven aan de bisschop van
Trier, waarin hij sprak van „de Trier-
se Kerk en de andere Kerken van
Duitsland".
Wij hebben er meer over geschreven,
dat het Vaticaans Concilie (186970)
wél het pausschap definieerde, maar
door het ontijdig afbreken, gevolg der
politieke situatie in Italië, niet meer
toe kwam aan 's pausen broeders in het
ambt en medeopvolgers der Apostelen,
de bisschoppen. Er is geleidelijk een
verschuiving ontstaan: psychologisch
kwam het volle accent te liggen op de
Romeinse pontifex, de overige bisschop
pen werden meer als gouverneurs van
Rome, dan als de met Petrus verbon
den hoofden der lokale Kerken be
schouwd.
e reeds geruime lijd in publicaties
voorbereide nieuwe beklem
toning van liet bisschopsambt
werd mede een der redenen, dat Jo
annes XXIII het initiatief nam tot liet
bijeenroepen van een concilie.
Ook een andere gebeurtenis past m
dit totaal van 's pausen opvattingen.
De H. Vader decentraliseerde de Itali
aanse Katholieke Actie en herstelde
deze in baar oorspronkelijke vorm, nl.
afhankelijk van de plaatselijke ordina
rii. Pius XI bad de K.A. streng hiër
archisch georganiseerd om aan de in
vloeden van het fascisme op kerkelqk
De paus maakte op 6 december 1958 een
wandeling door de Vaticaanse tuinen in
gezelschap van de Nederlander pater
Vitus O.F.M. Cap., rector van het
Ethiopisch College te Vaticaanstad.
20 STUKS F t-
Ook in Duitsland is men
dol op onze tulpen. Toen ik
vorige week in gezelschap
van een bevriende landge
noot een Oldenburgs café
betrad begon de muziek
spontaan „Tulpen aus Am
sterdam" te spelen en te
zingen. Een aardige geste.
Niet dat er nou zoveel tulpen in Am
sterdam groeien maar toch meer dan
bijvoorbeeld in Oldenburg paarden.
Dat heb ik zelf gezien.
Tijdens de uitvoering van het lied
trad de waard strelend op ons toe en
zei:
„Das kennen Sie doch?"
,Nou", antwoordde mijn vriend,
„Tulips from Amsterdam".
Maar die herbergier was een erg
charmante man. Hij zei o.m. dat het
vaderland grenzen kende, maar vader
landsliefde niet. Wat waar is. Want
Koedijkers houden van Koedijk per
slot evenveel als Hagenaars van Den
Haag. Wij werden het er over eens dat
niet héél Amsterdam uit tulpen be
stond en dat de doorsnee-Nederlander
ook maar onwennig tegen een paar
klompen opkeek. Wij accordeerden
zelfs met elkaar, in zoverre wij allen
van mening waren, dat mensen góed
voor elkaar moeten zijn.
Voortreffelijke man die Oldenburgse
waard. Ik zal hem bij gelegenheid eens
een bosje tulpen sturen.
Zullen het Tulpen wezen.
Zuster Pasqualina, de Beierse zuster,
die veertig jaar lang het huishouden
van Paus Pius XII heeft gedaan, is be
noemd tot overste van de zusterge-
meenschap, die de studenten aan het
Noordamerikaanse College in Rome
verzorgt, aldus bericht het KNP.
Na de dood van Pius XII regelde zij
zijn huishouding en vertrok toen naar
het Noordamerikaanse college om daar
nadere instructies van haar oversten af
te wachten. Kortgeleden bracht zjj een
bezoek aan het moederhuis van haar
congregatie (Zusters van het H. Kruis)
te Menzingen in Zwitserland. Daar
kreeg zij haar benoeming tot overste
van de zusters in het Noordamerikaan
se college. Zij zal bovendien als procu-
ratrice-generaal de belangen van de
congregatie in Rome verzorgen.
(Vervolg van pagina 1)
Van verschillende zijden is in de
Tweede Kamer dinsdag het gevaar
van inflatie besproken. De heer
Lucas (KVP) vroeg om een verdere
verlaging van de reële staatsuit
gaven, die nog altijd 12,3 pet. van het
nationaal inkomen bedragen, en om
een meer systematische controle op de
doelmatigheid van deze uitgaven. De
heer Van der Mei (CH) was het daar
mee eens, maar voelde toch voor de
theorie dat de doelmatigheid bij de over
heid eigenlijk een paradox is. Dr. Lucas
vond dat juist het paradoxale wegens
het ontbreken van de concurrentie
oorzaak moet zijn dat men die zaak nu
eens systematisch opzet op de manier
die hij al jarenlang erin heeft trachten
te hameren. Veel te veel worden de
ministers nog steeds het slachtoffer
van wat hun ambtenaren hen voorkau
wen, zo meende de katholieke woord
voerder.
Voorts wees dr. Lucas op het zeer ef
fectieve middel tegen bestedingsinfla-
tie door het toepassen van bezitsvor
ming, mede door winstdeling van de
arbeiders.
Ook de socialistische spreker Pe-
schar was van oordeel, dat een voorzich
tig beleid geboden is en dat men ern
stige onevenwichtigheid in onze econo
mie moet voorkomen. Zijn grote zorg
betrof echter de schommelingen van de
investeringen, die volgens hem veel te
sterk is. Zij bedragen thans tien pet.,
meer dan wat in de laatste industriali
satienota is geraamd. Daarentegen
wees mr. Van Leeuwen (VVD) er op
dat de noodzakelijke opvoering van de
produktiviteit juist hoge investeringen
eist en dat men die daarom niet te zeer
moeten afremmen, al vond hij de in
vesteringsaftrek een ondeugdelijk mid
del ter bevordering.
De heer Peschar vroeg verder om
wettelijke maatregelen waarbij de
Nederlandsche Bank een strenge con
trole kan gaan uitoefenen op de emis
sie-activiteiten om zo de kapitaal
markt in de hand te houden. Iets in
de geest van de wet Toezicht Kre
dietwezen. De socialist wilde voorts
weten wat de financiële consequenties
zullen zijn van het voorontwerp van
wet, dat subsidiëring van de particu
liere woningbouw wil stimuleren.
Bij de bespreking van de mogelijkhe
den die de fiscus zal gaan geven voor
fusie van ondernemingen in verhand
niet de Europese markt heeft dr. Lu
cas gepleit voor algehele afschaffing
van liet aanmerkelijk belang". Hij wil
een einde maken aan het belasten van
stille reserves.
Prof. Romme ls nog Ingegaan op de
laak van het parlement bij de begro
tingsbehandeling. Hij zei dat een be
groting geen wiskunde is maar beleid.
Bij de Kamer is de behandeling van de
hoofdstukken, na de bezinning op het
totale beeld, het sluitstuk. Bij de rege
ring is dit juist andersom. Daar wor
den eerst de hoofdstukken bekeken en
daarna het totale grondplan ontworpen.
De regering moet de begrotingsbehan
deling van de Kamer in omgekeerde
vorm echter ook zien als het vaststellen
van een grondplan voor het volgend
jaar. Hieruit valt het beleid op te ma
ken dat de Kamer voor de toekomst
wenst. Prof. Romme zei dit naar aan
leiding van klachten dat de Kamer in
consequent is door bij de begrotings
hoofdstukken aan te dringen op verho
ging van allerlei uitgaven, terwijl bij
de algejpene beschouwingen stee'" om
bezuiniging wordt gevraagd.
Advertentie
april liet de H. Vader liet sloljelijk overschot van Paus Pius X naar Venetie
Stengen. Men ziet hier de Paus in gebed voor het gebalsemde lijk van Pius X,
wiens gezicht met een zilveren masker is bedekt.
(Van een verslaggever)
De echtgenotes van 64
Nederlandse cn bui
tenlandse journalis
ten verkeerden vandaag
in de enigszins ongewone
situatie dat z ij wel wisten
waar hun man uithing,
terwijl de heren zélf er
geen flauw idee van had
den. De nijvere „publir-
re)ations"-dienst van de
R.L.M. in Den Haag heeft
er 64 telefoontjes voor
over gehad om een geheim
te ontsluieren, dat weken
lang zorgvuldig is be
waard. Vanmorgen is de
groep journalisten van
Schiphol vertrokken aan
boord van de „Venus" de
eerste van de twaalf
schroefturbineviiegtuigen
van het type „Electra",
welke de K.L.M. heeft be
steld.
Op verzoek van de
luchtvaartmaatschappij
was iedere journalist
voorzien van een paspoort
geldig voor alle wereld
delen. Aan iedereen was
bovendien tevoren verze
kerd dat inenting tegen
pokken „niet noodzakelijk
maar wel raadzaam" was.
Maar niei and was in het
bezit van een vliegbiljet
en niemand wist ook
waarheen gezagvoerder
M. L. van Oort na de
start zo vastberaden koers
zette: het reisdoel was
voor hen een groot vraag
teken.
De K.L.M. had de tocht
bedoeld om de binnen-
cn buitenlandse pers in de
gelegenheid te stellen ken
nis te maken met de kwa
liteiten van de jongste
aanwinst van de Neder
landse luchtvloot geor-
ganiseerd als een „Vraag
teken-vlucht", een reis
met onbekende bestem
ming.
Kort na de start van
morgen rinkelde op 64
olaatsen in en buiten Ne
derland de telefoon en
deelde een K.L.M.-em
ployé mevrouw mede dat
meneer hoewel hij het
dus zelf niet wist op
weg was van Amsterdam
naar Istanbul. Ofschoon
de voormalige Turkse
hoofdstad nog net op het
uiterste zuidoostelijke
puntje van Europa ligt, is
ook voor dit Europese
deel van Turkije een pas
poort. geldig voor alle
werelddelen, vereist, om
dat men immers zonder
verdere formaliteiten naar
het aan de andere zijde
van de Bosporus gelegen
Aziatische deel van Tur
kije kan doorreizen. De
K.L.M. had dus geen
overbodige eisen gesteld
aan het gezelschap, waar
van enkele leden al hun
achterstallige belasting
gelden tot en met de hon
denbelasting hadden moe
ten voldoen, alvorens
plichtsgetrouwe ambtena
ren bereid bleken hun
paspoort voor Europa in
een wereldpas te wijzigen.
Over een maand zal de
K.L.M. de eerste „Elec
tra" al inzetten op de
routes naar het midden-
en verre Oosten. Gezag
voerder Van Oort zou
vandaag trachten de af
stand tussen Amsterdam
en Istanbul zonder tussen
landing te overbruggen.
De „Electra" heeft een
vliegbereik van 3800 km.
Ter gelegenheid van de eerste verjaar
dag der kroning van Joannes XXIIf tot
Paus, zal mgr. dr. B. J. Alfrink, aarts
bisschop van Utrecht een plechtige H.
Mis opdragen in de Parkstraatkerk te
Den Haag zondag 8 november des mor
gens te 10.15 u. met pontificale assisten
tie 'van de apostolische internuntius te
Den Haag, mgr. J. Beltrami.
Bij deze H. Mis zullen aanwezig zijn
het Nederlands episcopaat, hoofden en
leden van het corps diplomatique en ka
tholieke Nederlandse burgerlijke autori
teiten.
De delegaties van het Westen en de
Sovjet-Unie zijn het gisteren eens ge
worden over een ontwerpresolutie om
alle lopende ontwapeningsvoorstellen
voor te leggen aan de nieuwe ontwape
ningscommissie van tien, die in het be
gin van het nieuwe jaar in Genève met
haar werk begint, aldus meldt Reuter.
De resolutie zal worden ingediend bij de
politieke commissie van de Assemblée.
„Mijn eerste boek
schreef ik eigenlijk
al toen ik nog een
jochie van 10 jaar
was," vertelt ons de
bekende schrijver
van kinderboeken,
de heer IV. G. van
de Hulst, die van
daag (de dag waar
op de Kinderboe
kenweek is geo
pend) 80 jaar is ge
worden. Sindsdien
zijn er niet minder
dan 93 boeken van
hem verschenen en
elk jaar vinden on
geveer 200.000 exem
plaren hun weg in
het Nederlandse
taalgebied. Boven
dien zijn er verta
lingen van verschil
lende boeken van
de oud-onderwijzer
Van de Hulst ver
schenen. in hel
ZweedsNoors,
Deens, Duits, En
gels en Zuid-Afri
kaans.
„Ik ben tot schrij
ven gekomen, omdat
ik een geweldige leeshonger had en er toen weinig boeken waren die een
kind aanspraken. Mijn eerste probeersel was natuurlijk niets Het was
geweldig romantisch, zoals de titel „De onderaardse gang" al zei Wanneer
ik een bepaalde situatie moest beschrijven, voelde ik, dat daartoe mH een
beeldend vermogen ontbrak. Later, toen ik onderwijzer werd aan de Ned
Hervormde school aan de Jutjaasseweg in Utrecht, waar ik 42 jaar ben
geweest, heb ik het nog eens geprobeerd. Toen liet ik mij leiden door de
wdt lk als onderwijzer voor de klas bij het les geven ook
had te doen welke ivoorden ik had te kiezen om belang stellino bii de
jeugd te wekken. Het was daar een rumoerig volkje. Het waren bijna alle
maal kinderen van arbeiders bij de steenovens, die zich daar toen lavas
Wycherfs". toen ik 30 jaar
DZ£eVh Yatnirn H\ÜSt' Wle men zijn 80 jaren allerminst aanziet, schrijft
van zijn christelijke levensbeschouwing uit, maar heeft nooit opzettelijk
evangeliserend in zijn boeken willen zijn. Eigenlijk is hij de eerste protes
tantse schrijver geweest, die het kind zelf heeft laten spreken. Zijn figuren
~ijn gezonde rakkers van kinderen, die natuurlijk als zij opgroeien ook
ïv°nv9feWifh t®6 leve,nsvragen komen te staan en het zou wel zeer vreemd
en oneerlijk zijn, indien hun geestelijke vader dan moedwillig de zin voor
een bovennatuurlijk leven zou elimenteren.
hde }]eV-, VangaRulst een bewonderaar van de tachtigers, mooi-
werk tp hphhtn n°°ii heoo.ad- hee# allerminst de pretentie literair
mdmlw verricht en het enige, dat hij ooit in die richting heeft
Aers 5 sclletyes voor fiet blad „Eigen Haard" en Else-
',m- ^aandbla<i, dxit onder redactie stond van Herman Robbers. Zorq-
au rul nwnr, f l ?e Hulst nog altijd een brief van deze hakende
Fpv ii'mnir Jïl CfCZC fc'!,ref-t' dat zijn bijdrage had geaccepteerd.
rnhJ r k £eeft Geïnspireerd, vooral met zijn „Kleine
Vrl Ji rr',,nffT f re f van Eeden. Om zijn vertelkunstheeft de heer
i an de Hulst ook, zeer bewonderd Herman de Man, van wie menig boek
Ü1TH? hoekenkast staat. Ook de 80-jarige schrijver heeft immers vooral
vei teller willen zijn, waarbij hij in zijn verbeelding zich plaatste te midden
van een groepje kinderen. In werkelijkheid heeft hij dit ook vroeger
iedere zondagavond gedaan, als zijn zes kinderen bij het licht van een
schemerlamp onder zijn bureau kropen en vader in een grote bureaustoel
plaats nam. Dan fantaseerde hij er maar op los en de kinderen hingen
aan zijn lippen. Met grote dankbaarheid denken de nu volwassen gewor
den kinderen daaraan terug. Zij bekleedden thans belangrijke posten in.
de maatschappij. De oudste, die dezelfde namen draagt als zijn vader
woont als schilder en tekenaar in Breukelen. Hij heeft menig boek van
vader geïllustreerd. De tweede zoon is prof. dr. H. C. van de Hulst, hoog
leraar in de astronomie te Leiden en voorzitter van de internationale
vereniging voor wetenschappelijk onderzoek van de ruimte. De derde zoon
is luitenant ter zee lste klasse en van de drie dochters zijn er twee bij het
onderwijs, terwijl de derde voor dierenarts studeerde en trouwde met een
lector in het Sanskriet aan de universiteit in Groningen.
Tijdens een bijeenkomst in Esplanade te Utrecht zullen vrienden en
bewonderaars de heer Van de Hulst op zijn verjaardag huldigen, waarbij
tevens het derde deel van zijn Voorleesboek, met fraaie platen van zijn
zoon, in keurige druk verschenen, wordt aangeboden. Reeds in 1937 werden
zijn verdiensten erkend door de koninklijke onderscheiding als ridder in
de Orde van Oranje Nassau.
