RIVELLA
Ouders willen samensura;
met de „maitres'
Ideeën voor de vrije tijd
Twee Raptim-vliegt
dinsdag naar
Venezuela en Antillen
Internationaal congres van oudercomités
Stijging passagierstal maakt in
1960 tariefsverlaging mogelijk
STERKE UITBREIDING ZET DOOR
Salariëring lagere
politie-ambtenaren
Op korte termijn dient
C.P.O. voorstellen in
Loonbesprekin gen
VRIJDAG 4 DECEMBER 1959
Onder het vele en kostbare, dat
tijdens het internationale con
gres der ouderorganisaties te Parijs
behandeld is, lijkt ons van bijzonder
gewicht wat over dat organiseren
zelf van ouders werd gezegd en over
het onderwerp: besteding van de
vrije tijd.
ook bij Uw
warme maaltijd
<j4ndeU dan andcfoi
Geen rijkere glans dan kaarslicht... GOUDA kaarsenI
Mislukte onderhandelingen
Landarbeidersionen
door JAN VAN CENT
ternschule, Ecole des Parents, mis
schien te vertalen dcor Oudersschool;
misschien, want in Nederland doet men
slechts incidentele pogingen om deze
instellingen te realiseren.
Oudersschool van Winterthur
In Zwitserland is men met de
oudersschool het verst gevorderd;
Oostenrijk, Duitsland, België en
Frankrijk kennen het instituut ook
reeds. Men verenigt daar in kleinere
groepen ouders meestal de vaders
en de moeders apart en brengt
hen in cursussen, soms in conferen-
tiedagen of -weken, tot gesprekken
en zelfwerkzaamheid, en wel op een
wijze, die tegelijkertijd een ontspan
ning, een vrije-tijdshesteding op zich
zelf is. Theoretisch, maar vooral
praktisch hervinden deze ouders in
hun eigen gezin een nieuwe leefmo-
gelijkheid, die voor henzelf en hun
kinderen weer een centrum van lief
de en belangstelling schept. Knutse
len en allerlei soort zelfwerkzaam
heid worden op aantrekkelijke wijze
medegedeeld.
De praktische spreker deelde o.a.
nog mede, dat een „cursus" van twee
weken nog geen 90 gulden aan kosten
meebrengt, met inbegrip van reis en
verblijf.
Wij stonden bij deze instelling wat
langer stil en noemen nu nog als een
jonger experiment dat van de gemeen
te Mannheim, behalve ateliers voor al
lerlei vormen van handenarbeid heeft
men daar een groot café ingericht voor
jongeren, waar geen alcohol wordt ge
schonken en toezicht van een ambte
naar is. De belangstelling der jeugdi
gen hiervoor is zeer groot en het suc
ces dezer instelling heeft al andere
steden geïnspireerd: een positief ant
woord op het nozem-probleem.
Aanbevolen werd met algemene
instemming om tot verstrekking van
eenvoudige en vooral leesbare gege
vens te komen voor de ouders op ge
bieden als lectuur, radio, grammofoon
platen e.d. Contact met de school,
vooral de middelbare, leek van het
hoogste gewicht.
Voortgaan
De ten congresse vertegenwoordigde
organisaties zijn vastbesloten in natio
naal en internationaal verband verder
te gaan: daartoe inspireerden de tastba
re resultaten, die bereikt werden en de
gesterkte overtuiging, dat hier gewerkt
wordt voor de jonge mens met effectie
ve middelen.
G. L. M.
DEN HAAG, 3 dec. (KNP) Dins
dag vertrekken van Schiphol twee
Super-Constellations met 100 missio
narissen-religieuzen en- leken aan
boord in chartervlucht voor de Rap-
tim naar Oost Afrika. Dit is voor de
eerste maal in de geschiedenis van
het missiereisbureau Raptim, dat
twee vliegtuigen tegelijk moesten
worden gecharterd om alle passa
giers te kunnen vervoeren. Het ver
voer naar en van Afrika neemt aan
zienlijk toe, vooral sedert de laatste
missie-encycliek van Pius XII, die de
aandacht der katholieke wereld bij
zonder op Afrika richtte.
De Raptim heeft mede daarom be
sloten de frequentie der vluchten op
Oost-Afrika in 1960 te verhogen tot
zeven maal per jaar, het vliegnet in
Oost-Afrika uit te breiden van Tanga
nyika tot Kasama in Rhodesia, en
een nieuwe charterljjn te openen
seren der ouders moesten in alle lan
den de geesten èn aan de kant der
ouders èn aan die der docenten meer
en meer rjjp gemaakt worden, aldus de
conclusie van het congres; ook op het
internationale contact bleef men ge
zien de ervaringen van dit congres en
zjjn twee voorgangers in '58 en '56 ho
ge prijs stellen.
De vrije tijd
Dat de vertegenwoordigde ouderorga
nisaties zich niet alleen met hun be
trekkingen tot de school bezighouden,
bleek wel ten volle uit de behandeling
van het derde onderwerp: de vrije tijd.
Het was opvallend, dat uit België en
Duitsland de voorzitters van resp. „Het
Verbond van Ouderverenigingen" (Bel
gië) en de „Katholische Elternschaft
Deutschlands", de heren de Crayen-
cour en Gatzweiler, het woord voerden
over het onderwerp; besteding van de
vrije t;jd. De eerstgenoemde gaf een
begrenzing van het begrip „vrije tijd",
de tweede een uiteenzetting met Duitse
volledigheid van de vele middelen, die
men in talrijke landen aanwendt en
dient aan te wenden om de vrije tijd
tot een zinrijk element in de opbouw
van de persoon en zijn opengaan naar
de wereld te maken.
In het centrum plaatste deze laatste
spreker het toenemend onvermogen
van de gezinnen om de vrije tijd èn
van ouders èn van kinderen zinrijk te
besteden. Het nozem-symptoom was
hier meteen aan de orde, zo ook de
vraagstukken, die radio, televisie, lec
tuur en bioscoop opwerpen: evenzovele
vluchtheuvels, waarop de zich verve
lende bij gebrek aan beter maar al te
gemakkelijk terugtrekt, zonder er te
vinden, wat hij eigenlijk zoekt en nodig
heeft.
Het meest viel in het rijke referaat
van Dr. Gatzweiler de positieve aanpak
op: met open oog voor de negatieve
zijde van b.v. het televisie-kijken (ont
binding van het gezelschapsverband,
lamleggen van activiteit, normaliseren
der verveling) zocht hij naar middelen
om de ouders weer in staat te stellen
het gezin te maken tot een centrum
der vrijetijdsbesteding. Spreker bracht
met veel nadruk ter sprake de zg. El-
Waarom en hoe
Twee sprekers hebben over de orga
nisatie van oudercomité's en ouderver
enigingen behartigenswaardige dingen
gezegd: de heer Rousselet, administra
teur van het Nationale Verbond van Ge
zinsorganisaties in Frankrijk (UNAF)
en dr. Jos de Boer. inspecteur bii het
Voorbereidend Hoger en Middelbaar
Onderwijs in Nederland.
De eerste spreker trachtte de diepere
gronden te benaderen, waarom de
ouders in alle hier vertegenwoordigde
landen gesprek, dialoog, samenwerking
met de „maitres" willen (onze taal
heeft geen woord voor dit Franse: wij
splitsen onmiddellijk in: onderwijzers
en leraren, en hebben slechts als alge
mene term het cynische „leerkracht"
en het nog wat statig aandoende „do
cent"). In school en huis wordt volgens
spreker het gemeenschappelijk bewust
zijn wakker, dat, willen wij de jeugd
een moraliteit laten behouden of her
krijgen, „maitres" en ouders zich te
zamen verantwoordelijk moeten gevoe
len en die verantwoordelijkheid in eni
ge vorm van samenzijn tot werkelijk
heid, tot persoonlijk gebeuren, dienen te
maken.
Al is deze overtuiging geen gemeen
goed van allen, al zijn er allerlei diver
genties in de wijze, waarop dit samen
zijn zich verwerkelijkt „parents et mai
tres sont en plein dialogue", ofwel:
het gesprek tussen ouders en docenten
laat zich niet meer het zwijgen opleg
gen. Typerend voor de wijze, waarop
de Fransman dit alles ziet leek ons de
volgende zin: „Als het gezin zich ten
aanzien van de opvoeding in een crisis
bevindt, dan kan de school daar niet
verbijsterd het zwijgen toe doen. Zelfs
als er onder de leraren zijn, die in ag
nosticisme of scepticisme eerlijkheids
halve hun moraal niet op de liefde tot
God kunnen baseren, dan kan en moet
toch hun Geloof in de mens, in vereni
ging met een wereld, de in God geloven-
den, bezieling schenken aan een we
reld, die, meer dan de uitwendige schjjn
doet vermoeden, uitziet naar het Abso
lute."
In deze hartekreet van e?n katholiek
Fransman beluistert men iets van de
situatie, waarin de katholieken zich in
Frankrijk bevinden ten aanzien van het
onderwijs. Waar in dat land praktisch
geen gesubsidieerd katholiek middel
baar onderwijs bestaat, hebben zeer ve
le katholieke ouders hun kinderen in de
openbare lycea. In deze situatie zoeken
die ouders middelen om met de lera
ren samen een weg te vinden naar we
derzijds verstaan ten bate hunner kin
deren, ook in de niet confessioneel be
paalde school. Het, sDringt in het oog,
dat de taak van een oudercomité b;j
zulke verhoudingen een andere is dan
die van een oudercomité van katholie
ke ouders by een katholieke school.
Dit philosopisch, ja theologisch fun
dament voor het. werk en het bestaan
der Oudercomité's verdient de aan
dacht, met name, wanneer men er het
betoog van dr. Jos de Boer naast, legt.
Deze spreker gaf een overzicht van de
staat van zaken, zoals die zich in Ne
derland aftekent, terwijl in de slotzit
ting van het congres de discussies weer
door dr. de Boer werden geleid.
Dr. de Boer typeerde het werk der
katholieke Oudercomité's als een le
kenbeweging en dat der Oudercommis
sies bij het Openbaar Onderwijs als een
steunverlening aan de school. De zelfstan
digheid van het bijzonder onderwijs zag
de spreker niet als een resultaat van
de actie der ouders, veeleer echter
voorzoveel het de katholieke zijde der
zaak betreft als de vrucht van het
optreden van de clergé. De Ouderco
mité's belichamen een poging van de
ouders om de hun toekomende, onver
vreemdbare verantwoordelijkheid ac
tief te aanvaarden, iets waarbij de
ouders zich aangespoord weten juist
door het Episcopaat.
Noemen wij uit de rijke discussies
slechts één bijzonderheid: erkende
men met dr. de Boer, dat organisa
ties van ouders der leerlingen auto
noom moeten zijn en op voet van ge
lijkheid de school tegemoet dienen
te treden, tegen scherpe scheiding
werd met beslistheid gewaarschuwd,
vooral door de heer Ebert, voorzit
ter der Wereldfederatie van organi
saties van Onderwijzers. Van Ameri
kaanse kant kwam ook een dergelijk
geluid: in de Verenigde Staten en Ca
nada zijn ouders en onderwijzers in
één organisatie verenigd: een bewijs
dat naar één doel meer wegen kun
nen leiden en dat de feitelijke toe
stand in elk land andere vormen van
organisatie vergt.
Voor een bezielde wijze van organi-
Het portret van paus Joannes XXIII zoals dit op het Eucharistisch Congres in
1960 te München zal worden tentoongesteld. Op het ogenblik is de schilder
professor Hans Jürgen Kallmann nog bezig liet portret te voltooien.
Cyprus Het verbod op de commu
nistische partij van Cyprus is opgehe
ven. Dinsdag heeft de gouverneur van
het eiland, Foot, beloofd deze week een
einde te maken aan de noodtoestand.
Advertentie
I EEN FRIESCHE ÏUO-DOMO PRODUCT I
Volgens een UPI-bericht zou het
centraal vakverbond in Caracas
commentaar op het hericht weigeren-
Ook de premier van de Antillen-
de heer Jonckheer is niet bereid com
mentaar op het bericht te geven
doch volgens het ANP is de reat ,e
van het publiek op Curagao en Aru
ba een van ongeloof en verontwaar
diging. Overigens kwam de eis van
het vakverbond niet geheel onver
wacht, gezien de reacties die de
kwestie van de Cubaanse vliegers
Venezuela heeft gewekt.
In een deel van onze edities van g's"
teren meldden wij reeds, dat het vlieg
tuig dat de Cubaanse piloten gebruik
ten bij het uitwerpen van pamfletten
op Curagao, is vrijgegeven nadat waS
vastgesteld dat het toestel eigendom
is van een onderneming in Miami 111
de Verenigde Staten. Ook berichtten
wjj gisteren in een deel van onze edi
ties dat de Venezolaanse ambassadeur
in Den Haag vanmorgen per KLM zo"
vertrekken voor een kort bezoek aaJl
Caracas.
Waarnemers in Willemstad wjjzen in
middels op het feit, dat het binnenkort
mogelijk is zo nodig de raffinaderijen
van de Antillen met supertankers van
olie te voorzien. Deze olie kan afkom*
stig zijn uit het Midden Oosten of un
Zuid Amerikaanse landen, zoals BraZ1*
lië.
De Centrale van Politie-organisatie*
(C.P.O.) zal op korte termijn voorstel
len indienen voor de verbetering va"
de salarissen en overige arbeidsvoor
waarden voor de lagere politie-ambte
naren.
De commissie Werkclassificatie P°y*
tiefuncties kan haar rapport niet op
aanvankelijk aangenomen streefdatum
februari 1960 uitbrengen. De 1,1
de C.P.O. samenwerkende organisa
ties zijn daarom van oordeel dat, mede
gelet op de slechte wervingsmogelij"'
heden voor het politiepersoneel, het ffA
sprek over concrete verbeteringen m<*
langer kan' ivaenten. -
Advertentie
DEN HAAG, 4 dec. Tijdens een
gistermiddag gehouden bespreking tus
sen vertegenwoordigers van de werkge
vers- en werknemersorganisaties in het
centrale verwarmingsbedrijf, het lood
gieters- en fittersbedrjjf en het model-
makersbedrjjf is geen overeenstemming
bereikt over een door te voeren loons
verhoging in het kader van de vrijere
loonpolitiek der regering. Vertegen
woordigers van de werkgeversorganisa
ties deden het aanbod, om de cao-lonen
met. drie procent te verhogen.
Met dit percentage is volgens hen de
te verwachten produktiviteitsstjjging in
deze branche tijdens de jaren 1960 en
1961 ruimschoots verdisconteerd, zo
niet overtroffen. Het aanbod is door de
werknemersvertegenwoordigers niet ge
accepteerd. Deze blijven een loonsver
hoging van 4 procent eisen.
In de vergadering van de hoofdafde
ling sociale zaken van het landbouw
schap te Den Haag is gisteren gespro
ken over de landarbeidersionen. De
hoofdafdeling is niet tot het vaststellen
van een advies gekomen. Het beraad
zal 17 december worden voortgezet.
Door de drie landarbeiders-organisaties
is een loonsverhoging van vier procent
plus verwerking van de 1,7 procent
huurcompensatie in de cao voorgesteld,
terwijl de werkgevers 2 procent loons
verhoging plus verwerking van de
huurcompensatie wilden geven. Na de
vaststelling van een advies door de
hoofdafdeling zal het bestuur van het
landbouwschap over dit advies moeten
oordelen, waarna de cao's per provin
cie worden afgesloten tussen de werk
gevers- en werknemersorganisaties.
„Ge zult me de oren van de kop klappen en dus
vertel ik het maar effen af. Prins Voedo werkt als
drummer in de Gouden Haan op het Astridplein.
„Hij kwam anderhalve maand geleden hier aan
en werd gevonden met een bijna ingeslagen sche
del," vulde De Koninck aan.
„Opgelopen in een afgesloten kamer," zei mada
me.
Ze wilde niet onderdoen voor de opsporingsman.
„Afgesloten?"
Het had doel getroffen. Ze streek de hand over de
vele kinnen en zei:
„Helemaal gesloten. Marja, de jonge, waar uw
kameraad al mee heeft staan smiespelen, zou hem
zijn ontbijt boven brengen, vermits hij zelf uitdruk
kelijk heeft^ gevraagd, om dat kwart voor tien te
krijgen. Ze klopte drie keer en toen er kwart over
tien nog geen antwoord kwam, ben ik zelf gaan
zien. De deur was op slot."
„Dus u hebt die sleutel uit dat slot gewerkt," con
stateerde de De Koninck.
•„Ekik, ja
„Hij lag op de grond, in de kamer."
Stephanie dronk haar koffie, fel blazend tegen het
warme vocht. Ook De Koninck begon zijn filter voor
het gebruik klaar te maken.
„Hoe laat kwam „son majesté" thuis?"
„Zo laat dat ik dan slaap."
„Waar?"
„Hier tegenover, aan de andere kant van de gang."
„U hebt hem dus niet gehoord?"
„Helemaal niet."
„Ook niemand anders?"
„Ook niemand anders."
Ze zei het tevreden, alsof dat haar van alle schuld
kon vrij pleiten. De herfstzon was toch nog tussen
de wolken vandaan gekomen, want op het binnen
plaatsje, waarop het kleine raam uitzicht gaf, lag
een baan gelig licht. De Koninck stopte een pijp,
maar stak die niet aan.
„Veel gasten?" vroeg hij neutraal.
„Weinig, godlof."
„Vindt u het dan niet spijtig als uw commerce
slecht gaat?"
„Deze zomer was het druk genoeg en ik wil nu
wel eens rust. 't Is mijn eigen hotel, is 't niet?"
Zij zei het uitdagend. Opsporingsambtenaar D
Koninck keek naar de dikke matrone, zoals ze daar
zat tegenover hem. Op haar kamerjas stonden grote,
kleurige bloemen die niet bij haar pasten. Haar ron
de gezicht had iets hards, maar in een vak als het
hare kon je alleen blijven als je niet zacht was. De
kleine ogen stonden diep in de wallen van vlees en
het nog ongekamde haar vormde een warrige kroon
daarboven. Een slordige vrouw, die hoorde bij een
slordig hotel.
„Hoeveel gasten hebt u nu in uw rustig hotel?"
„Vaste?"
„Langer dan twee weken, in ieder geval. En geen
nieuwe, gisteravond, zo ge dat bedoelt."
„Dat bedoel ik," zei De Koninck gelukkig. „Was
uwen Prins een deftige?"
„Hier zijn geen ander."
Ze lachten nu beiden en de spanning brak er een
beetje door.
„Hij was rustig, kwam laat thuis, sliep veel en
was niet lastig."
„Geen bezoek?"
„Nooit, nee."
„Post?"
„Ook niet."
„Dat is aardig. Prins Voedo-Watimena komt, woont
en wordt op zijn bed in een gesloten kamer bijna
dood geslagen. Kan iedereen hier dan maar bin
nen?"
„Wie zou iets willen stelen? De mensen weten het
en sluiten de kamers af, ik laat de buitendeur open.
Zo kan iedereen in en uit, want ik ben nooit van
zins geweest een dure portier te betalen. Tot nu toe
was daar iedereen content mee."
„Behalve op dit ogenblik Prins Voedo."
„Was 't..."
Stephanie maakte de zin niet af maar wees naar
haar hoofd.
„Erg genoeg. Hij is hard geraakt en als wij hem
vónden was hij nog buiten bewustzijn. Ze gaan er in
het gasthuis de handen mee vol krijgen."
Enig commentaar op die mededeling was niet no
dig, want de politieman die eerder had staan praten
met de meisjes en de kok, kwam binnen. Hij had
een dichtgeslagen opschrijfboekje in de hand, waar
op hij met de vingertoppen roffelde.
(Wordt vervolgd)
Een speurdersverhaal
„Twee filters", zei madame Stephanie tegen nie
mand in het bijzonder. Het hele personeel dromde
weg om aan haar wensen tegemoet te komen. De Ko
ninck had zich inmiddels neergelaten op de stoel te
genover de hare en onder de rommel op de schrijf
tafel had hij een boek vandaan getrokken, waarin hij
ijverig bladerde.
„Het register ligt op tafel," zei Stephanie noncha
lant.
De Koninck bladerde rustig verder alsof hij de
terechtwijzing niet voelde.
„Wie was-ie eigenlijk?"
„Prins Voedo."
„En ik ben keizer Rijstekak van Midden-Congo."
De koffie werd binnen gebracht door Sophie, een
grof gebouwd wat ouder meisje dat ergens uit het
Limburgse kwam. Madame Stephanie schoot er be
gerig op af, omdat het de eerste verkwikking zou
vormen van deze dag. De politieman had intussen
de bladzijde gevonden, waarboven in krulletters
stond: Kamer 32 Chambre 32. Hij las hardop:
,,M. Watimena hmmmm afkomstig uit Am
sterdam.
Spottend keek hij op van het hotelregister en
smaalde: „Prins Voedo.
Madame Stephanie keek naar het door de filter lo
pende water. Ze kon niet wachten tot alles in het
glas zou zijn, haalde het bovenstuk weg en liet twee
suikerklontjes in de koffie plonsen. Al roerende zei ze:
