Verschil van mening tussen
belanghebbende agrariërs
en geschoolde deskundigen
l! at is
natuurschoon?
Indië
r
NUTROMA
Dames
CONTACT
De Pijnbank"spannend stuk
vol oude problemen
's Lands Kroniek-
X» Gr»
Amerika s hulp
aan
Amerikaanse
„Nobelprijs"
Uit de pers
Nobelprijzen
uitgereikt
Vanavond
Nieuw systeem
kleuren-t.v.
J
DE MYSTERIEUZE
■■m
VRIJDAG 11 DECEMBER 1959
TUINDERSVAKGROEP L.T.B.
BUITENLANDSE
KRONIEK
Kerst- en Nieuwjaars-
post voor Land- en
Luchtmacht
Hij proeft hetZij weet het
de veredelde koffiemelk van 7lutricia
Kerst- en nieuwjaars
correspondentie
handen
HAMEA-GELEIIÜSM3
Geen rijkere glans dan kaarslicht... GOUDA kaarsen!
Ondeugdelijke camouflage
Johnny Kraaykamp
overbelast
Literatuur in plaats
van emigratie
Radio-uitzending van
Openbaar Consistorie
Paus houdt Kersttoespraak
op 23 december
door JAN VAN GENT
ïi
I" l.VRLEM, 10 dec. De klassieke
con.roverse tussen de geschoolde des
kundige en de belanghebbende leek
kwam enige malen aan de orde tijdens
de in Haarlem gehouden algemene ver
gadering van de vakgroep Tuinders van
de L.T.B., de katholieke land- en tuin-
bouwbond in de bisdommen Haarlem en
Rotterdam. Verschil 'van opvatting tus
sen de agrarische leek enerzijds en de
geleerden" aan de andere kant be
staat er over planologische maatrege
len bijvoorbeeld, maar ook over de
vraag, wat natuurschoon nu wel is.
Felle kritiek werd er in de onder voor
zitterschap van de heer J. Groen zn
en
dra-
P resident Eisenhower is tot nog toe
op zijn wereldreis overal met
groot enthousiasme begroet. Niet
alleen in landen die met Amerika door
een defensiepact verbonden zijn als
Italië, Turkije en Pakistan maar ook
in het neutrale Indië is de president
een indrukwekkende ontvangst ten
deel gevallen. Het ziet er naar uit, dat
de tocht een groot succes wordt,
dat Eisenhowers initiatief bij zal
gen tot een beter begrip in het buiten
land van Amerika's buitenlandse poli
tiek. Zijn „boodschap van vrede en
vriendschap in vrijheid" is in de nu
door hem bezochte landen met grote
instemming ontvangen. De staatslieden
in de vrije wereld zijn over het alge
meen overtuigd van Eisenhowers op
rechtheid als hij uiting geeft aan zqn
verlangen naar vrede. Maar het was
goed, dat de president bij zijn aankomst
in New Delhi nog eens uitdrukkelijk
uiting gaf aan dit verlangen, toen hij
de woorden sprak: „Wij staan voor de
keus tussen oorlog en vrede, en oorlog
is iets dat te verschrikkelijk is om ook
maar in overweging te nemen."
Eisenhower koestert niet de illusie,
dat hij premier Nehroe kan bewegen
de traditionele Indische neutrali
teit op te geven. De leider van het
Westerse blok zal zelfs geen poging
doen om Indië over te halen zich bij
dit blok aan te sluiten; zoals bijvoor
beeld Pakistan al jaren gelden de zijde
van het Westen heeft gekozen. Maar
als Eisenhower er slechts in slaagt om
het wantrouwen
weg te nemen,
dat in bepaalde
Indische kringen
nog ten aanzien
van Amerika be
staat dan is zijn
missie al een suc
ces. De Indiërs,
die onlangs het slachtoffer zijn gewor
den van Chinese agressie, zijn tot het
besef gekomen, dat de communistische
expansiedrang geen halt houdt voor de
Indische grenzen. Zij hebben meer be
grip gekregen voor de politiek van Wash
ington ten aanzien van Peking, nu
zij zelf ook zulke onaangename erva
ringen hebben met Rood-China.
op
de
de
nor-
Amerika wordt door Indië beschouwd
als een van de voornaamste lan
den die bij kunnen dragen tot de
verhoging van de Indische welvaart.
Hoewel Indië over vele rijke natuur
lijke hulpbronnen beschikt is het een
onderontwikkeld land. De Indische bo
dem bevat een schat aan grondstof
fen, maar de beschikbare bronnen zijn
nog lang niet allemaal aangeboord.
Nehroe is diep overtuigd van de nood
zaak tot industrialisatie. Hij spant zich
ook tot het uiterste in om de landbouw
te moderniseren, om aldus de agrarische
productie op te voeren. Hij heeft de
Indiërs dezer dagen nog eens voorge
houden, dat zjj heel hard zullen moeten
werken om het land voor een econo
mische ondergang te behoeden.
Nehroe werkt met vijfjarenplannen.
Het eerste vijfjarenplan heeft Indië al
achter de rug, en aan de verwezenlij
king van het tweede vijfjarenplan
wordt nu gewerkt. Maar voor de uit
voering van deze plannen is veel geld
nodig, dat Indië voor een belangrijk
deel uit het buitenland moet betrekken.
Als Nehroe de laatste jaren niet zo
veel buitenlands kapitaal ter beschik
king had gekregen, zouden de Indiërs
er op het ogenblik heel wat slechter
aan toe zijn dan nu het geval is.
Amerika is al in 1950 begonnen met
het verlenen van aanzienlijke steun aan
Indië. Aanvankelijk was die steun voor
al gericht op het lenigen van de on
middellijke nood. maar sinds enige ja
ren wordt ook hulp verleend door In
dische ontwikkelingsplannen van wijde
re strekking. Reeds negen jaar gele
den kon Indië bij de VS een lening slui
ten van 290 miljoen dollar voor de aan
koop van tarwe. Die tarwe had New
Delhi toen nodig voor de bestrijding
van een hongersnood. In 1950 kreeg
Indië ook Amerikaanse hulp in het ka
der van het zogenaamde Punt Vier-
programma van Truman, dat gelan
ceerd was om de onderontwikkelde ge
bieden in de wereld te steunen.
In januari 1952 is Amerika begonnen
met een werkelijk grootscheeps
project ter ondersteuning van de
Indische economie. Amerikaanse en In
dische deskundigen hebben indertijd sa
men besproken voor welke grote wer
ken de Amerikaanse gelden zouden
worden gebruikt. Onder de goederen
die Amerika aan Indië ter beschikking
heeft gesteld, bevinden zich kunstmest
stoffen. stalen halffabrikaten, locomo
tieven en auto's. Bij de verkoop aan
Indië van overtollige Amerikaanse
landbouwproducten werd de opbrengst
in rupies aan de Indiërs ter beschik
king gesteld voor de financiering van
economische ontwikkelingsprojecten.
(Op de manier waarop West-Europa
tien jaar geleden kon profiteren van
de tegenwaarde-rekening van het
Marshall-plan). Tussen het begin van
1952 en de zomer van 1959 hebben
de VS aan Indië voor een bedrag van
1,7 miljard dollar hulp verleend. De
Amerikanen hebben overigens niet al
leen met goederen geholpen, maar zjj
hebben ook technici ter beschikking ge
steld, en zjj hebben Indiërs de kans ge
geven om in de VS een specialistische
opleiding te krijgen.
De voortzetting en eventuele uitbrei
ding van de Amerikaanse hulp aan
Indië vormt op het ogenblik een van
de belangrijkste onderwerpen van ge
sprek tussen Eisenhower en Nehroe.
De Indiërs waarderen vooral, dat
Amerika nooit van Indië heeft ver
wacht, dat het zich als tegenprestatie
voor de verleende steun bij het Wes
terse blok aansluit. Uiteraard hoopt
men in de VS echter, dat de hulpver
lening bij zal dragen tot de verbetering
van de Amerikaans-Indische betrek
kingen.
staande vergadering geleverd
strikt-theoretische toepassing door
ambtelijke instanties van allerlei
men. De kring Leiden had de kat de bel
aangeboden met een protest tegen het
bouwverbod van kassen ter wille van
het natuurschoon. Een van de tuinders
in de vergadering vertelde naar aanlei
ding daarvan, dat de kassen bij hem in
de buurt door vreemdelingen juist zo
mooi gevonden worden, 's Zomers
komt het geregeld voor, dat Duitsers of
Amerikanen, soms ook Nederlanders,
bij hem aanbellen om te vragen of ze
eventjes vanaf het balkon een foto mo
gen maken van die kassen, die het zo
mooi doen in de natuur. Een ander lid
wees er op, dat er bij hem in de buurt
een weiland is, waar ter wille van het
natuurschoon geen koeien op mogen.
Met hoongelach reageerde de vergade
ring op deze, door haar als een absurdi
teit opgevatte bepaling. Voorzitter
Groen voegde er aan toe, dat hem ge
vallen bekend zijn, dat voorgeschreven
werd allemaal eendere huizen te bou
wen ook om het natuurschoon niet te
schaden.
De kring Westland stelde voor te be
vorderen, dat de herziening van het
streekplan voor de Brielse Maas niet
goedgekeurd zou worden, zolang er
geen algemeen plan voor de Zuid
hollandse eilanden is vastgesteld. Dit
wegens het verziltingsgevaar, dat men
vooral voor de glastuinbouw verontrus
tend vond. In deze geest heeft ook de
georganiseerde landbouw reeds zijn be
zwaren bij de instanties kenbaar ge
maakt. Voorzitter Groen vond het on
juist, dat het bedrijfsleven veelal te
zwak vertegenwoordigd is in planologi
sche commissies. Het zijn ook daar
weer de deskundige ambtenaren, die
de andere belanghebbenden voor vol
dongen feiten trachten te stellen zo
meende hij. Er is te weinig overleg,
dat kan ook moeilijk in een „commis
sie" met een veertigtal leden.
De vergadering was het met het be
stuur eens, dat de nodige voorzichtig
heid in acht moet worden genomen
met het systeem van de contractteelt
voor de conserven-industrie. De tuin
ders moeten ér voor waken, hun zelf
standig ondernemersschap niet prijs te
geven. Ook moeten de op contract ge
teelde groenten aan zekere eisen vol
doen. Daaraan moet, aldus bleek uit
het ter vergadering gezegde, wel eens
het een en ander ontbreken.
Met algemene stemmen werd de heer
Groen opnieuw herkozen als voorzitter.
Ook de aftredende bestuursleden H. P.
de Wijs en Jac. de Groot en hun plaats
vervangers P. van der Hulst en Fr.
Meyer werden met algemene stem
men herkozen.
DEN HAAG, 11 dec. Voor militai
ren van de Koninklijke Land- en Lucht
macht op Nederlands Nieuw-Guinea Be
stemde luchtpostcorrespondentie, waar
van het gewenst is, dat zij de geadres
seerden voor Kerstmis 1959 respectie
velijk voor 1 januari 1960 bereikt, moet
uiterlijk op 15 december respectieve
lijk 22 december in Nederland ter post
worden bezorgd.
De voor de militairen van de Ko
ninklijke Landmacht in Suriname be
stemde kerst- en nieuwjaarscorrespon
dentie moet bij verzending per lucht
post uiterlijk op 18 december resp. 20
december in Nederland worden gepost.
STOCKHOLM, 10 dec. Binnen en
kele jaren zal een Amerikaanse tegen
hanger van de nobelprijs worden inge
steld, zo meldt de Zweedse pers. De be
doeling is dat hjj zal worden uitgekeerd
voor werkzaamheden op vijf andere ge
bieden. dan die welke door de echte
nobelprijs worden bestreken. Een Ame
rikaanse schenker heeft tien miljoen
dollar voor dit doel toegezegd.
De stuwende kracht bij deze plannen
is de heer Carleton Smith, directeur
van de „National arts foundation of
America". De prijzen zouden even groot
moeten zijn als de oorspronkelijke nobel-
prijzen. Om een antwoord te vinden op
de vraag voor welke vakgebieden zij
beschikbaar moeten worden gesteld
heeft de heer Smith o.a. gesproken met
Albert Schweitzer, de psycholoog Carl
Jung president Eisenhower en me
vrouw Roosevelt. Hij zal nog gaan pra
ten met de atoomgeleerde Niels Bohr,
de geschiedkundige Arnold Toynbee, en
de schrijver André Malraux. Van Win
ston Churchill heeft hij al een advies
gekregen: „Geef de prijs aan degene,
die er ons het meest trots op maakt
dat we tot het menselijke ras behoren.
Anderen adviseerden hem wiskunde,
astronomie, psychologie, geschiedenis,
godsdienst, onderwijs en kunst te kie
zen.
Advertentie
j4 fcS»
DEN HAAG, 11 dec. De PTT deelt
mede dat luchtpostcorrespondentie
(geen postpakketten) voor de hierna
te noemen buiten-Europese bestemmin
gen waarvan het gewenst is, dat zij de
geadresseerden voor 25 december 1959
resp. voor 1 jan. 1960 bereikt, uiter
lijk op de hierna achter de landen ver
melde data ter post dient te worden
bezorgd:
Kerst. Nieuw.
Amerika (New York 13 dec. 20 dec.
Argentinië (Buenos Aires) 16 dec. 20 dec.
Australië (Sydney) 11 dec. 18 dec.
Brazilië (Rio de Janeiro) 16 dec 20 dec.
Canada (Montreal 12 dec. 19 dec.
Chili (Santiago) 16 dec. 20 dec.
Egypte (Cairo) 13 dec. 20 dec.
Indië (Bombay, Calcutta) 14 dec. 21 dec
Indonesië (Djakarta)
Israël (Tel Aviv, Haifa)
Japan (Tokio)
Malakka (Singapore)
Mexico (Mexico D. F.)
Ned. Antillen
Oranjestad)
15 dec. 20 dec.
15 dec. 20 dec.
15 dec. 20 dec.
15 dec. 20 dec.
14 dec. 21 dec.
(Willemstad
17 dec. 21 dec.
Ned. Nieuw-Guinea
(Biak) 17 dec. 22 dec.
Nieuw-Zeeland (Auckland)
11 dec. 18 dec.
Pakistan (Karachi) 15 dec. 20 dec.
Suriname (Paramaribo) 18dec. 20 dec
Thailand (Bangkok) 16 dec. 20 dec.
Uruguay (Montevideo) 16 dec. 20 dec
Venezuela (Caracas) 14 dec. 21 dec.
Zuid-Afrika
(Johannesburg 12 dec. 19 dec.
Advertentie
ruw of schraal
STOCKHOLM, 10 dec. (Reuter)
Vier Amerikaanse geleerden, een Tsje-
choslowaakse hoogleraar en een Ita
liaanse dichter hebben vandaar de No
belprijzen voor 1959 uit handen van ko
ning Gustaaf van Zweden ontvangen. De
plechtigheid, waarbij 2.000 personen
aanwezig waren, werd gehouden in het
moderne concertgebouw van Stockholm.
Degenen die de Nobelprijzen in ont
vangst namen waren professor Severo
Ochoa en professor Arthur Kornberg,
die de Nobelprijs voor geneeskunde de
len. Voorts professor Emilio Segre en
professor Owen Chamberlain, die de
prijs voor natuurkunde delen. De ande
re twee Nobelprijswinnaars zijn de
Tsjechoslowaakse prof. Taroslav Hey-
rovsky (chemie) en de Italiaan Salva-
tore Quasimodo (literatuur).
Koning Gustaaf overhandigde het No-
bel-diploma en de zware gouden me
daille en onderhield zich enkele minu
ten met ieder der prijswinnaars, die
hun cheques voor 220.678 Zweedse
Kroon vrijdag in handen krijgen.
Koningin Louise en de andere leden
van de Zweedse koninklijke familie
woonden de plechtigheid ook bij en be
gaven zich later met ongeveer 700 der
andere gasten naar het traditinele No-
bel-banket in het stadhuis.
OSLO, 10 dec. (Reuter) Tijdens een
lechtigheid in de grote aula van de
universiteit van Oslo heeft het zeventig
jarige Britse, socialistische parlements
lid Philip Noel-Baker de Nobelprijs voor
de vrede ontvangen. Hij aanvaardde de
gouden medaille en het diploma die be
horen bij de prijs, uit handen van
Goennar Jahn, de voorzitter van de
commissie van vijf die door het parle
ment benoemd is om de prijs toe te
kennen.
Advertentie
Opneming in deze rubriek ie niet
noodzakelijk een bewijs van •»-
ttemmino.
Het Parool schrijft in een commen
taar op het orde-debatje in de Tweede
Kamer over de voorbereiding van het
voorstel tot wijziging van de Loterijwet
(de voetbalpoolkwestie) onder de titel:
„Ondeugdelijke camouflage" o.m. het
volgende:
De werkelijke toedracht was de vol
gende. De kritiek op de voorgenomen
regeling van de voetbaltoto heeft de
sportcommissie der K.V.P. er toe ge
bracht een verhoging van de maximum
prijs te bepleiten, naar verluidt tot een
bedrag van 100.000 gulden. Ook haar
Kamerlid mr. Blaisse schijnt op dit
standpunt te staan. Met behulp van de
P.v.d.A. en V.V.D. zou de K.V.P. een
dergelijk amendement in de wet kun
nen brengen. Dit perspectief nu schijnt
de C.H. en de A.R. ministers er echter
toe gebracht te hebben ietwat dreigend
met hun portefeuilles te gaan zwaaien.
Dientengevolge zag prof. Romme
zich genoodzaakt op politieke gronden
zijn fractie voor een compromis te win
nen. Mr. Blaisse bleek in dit verband
minder geschikt om als centrale figuur
te fungeren, aangezien hij al jaren op
treedt als een van de vurigste verde
digers van de toto en van de sportbe-
langen, die met een voortgezette bloei
van de toto gemoeid zijn. Hoe kon men
evenwel voor de Kamercommissie de
ze man passeren, wiens foto immers
tijdens de K.V.P.-verkiezingscampagne
lévensgroot in de r.-k, dagbladen werd
geadverteerd als dé grote Kamerkam
pioen van de voetbaltoto?
Zoiets was slechts mogelijk met een
beroep op zijn lidmaatschap van de
staatscommissie-Wiarda. Maar dan
moest deze uitsluitingsgrond natuurlijk
óók worden uitgebreid tot de andere
Kamerleden, die in deze commissie zit
ting hebben gehad. Hiertoe waren de
andere regeringspartijen, die er ook al
le belang bij hebben een onderling con
flict te vermijden, wèl bereid. De
P.v.d.A. echter wilde aan dit spelletje
niet meedoen.
Ed Hall jr., kapitein in het Ameri
kaanse leger, heeft tijdens de oorlog in
Korea vier jaar doorgebracht in een
gevangenkamp. Wanneer hij in zijn va
derland terugkeert wordt hij beschul
digd van verraad, gearresteerd en voor
een Militair Gerechtshof gedaagd. De
beschuldiging is juist. Hall jr. bekent
dat hij compromitterende, door de Chi
nese communisten opgestelde pamflet
ten heeft ondertekend en dat hij zijn
medesoldaten in landverraderlijke taal
heeft toegesproken; niet echter dan na
een langdurige physieke en psychische
marteling. En men ziet het probleem
dus aankomen: in hoeverre is de jon
geman schuldig? Zijn formeel-juridische
schuld staat wel vast, maar als men
nu eens over de „morele schuld" gaat
praten? En de veelbesproken vraag
doemt op: kan men van een mens eisen
een held te zijn?
In het stuk werd Hall jr. zonder meer
door het Hof schuldig verklaard. Onge
twijfeld niet met de instemming van
velen, die gisteravond naar de door de
A.V.R.O. gelanceerde T.V.-opvoering
van Rod Serling's „De Pijnbank" heb
ben gekeken. En het woord „over
macht" zal wel in menige huiskamer
zijn gevallen.
Het zou bepaald overdreven zijn te
beweren, dat Serling met zijn stuk een
nieuw licht op de onderhavige proble
matiek heeft geworpen. Hij laat ergens
een kapelaan optreden die nogal som-
bertjes stelt dat niet alleen Hall maar
„wij allen" schuldig zijn. Wij, voor ons,
voelen niet bijzonder voor zulk een ar
gumentatie, maar zelfs als zij waarheid
mocht bevatten schiet de veroordeelde
jongeman er weinig mee op. Trouwens,
als de aanklager zegt dat de „zwak
heid" van de beschuldigde kapitein
niet getolereerd kan worden met het
oog op de wellicht nog in het verschiet
liggende zwakheden van andere solda
ten zal dat ook wel waar zijn. De beste
oplossing blijft natuurlijk: geen oorlog
maken en mensen dus niet in zulke on
houdbare situaties plaatsen. Maar wij
geven toe dat de problemen ook met de
ze constatering niet weg zijn gevaagd.
Hoe dat zij, deze „Pijnbank" moge
dan weinig origineel zijn, het is zeker
wel een goed verteld verhaal. Serling is
voor zijn taak berekend, waar het gaat
om het schrijven van een spannend te
levisiespel. De rol van de jonge Hall
was in handen gelegd van Ton Lensink
en hij w&s de verscheurde en deernis
wekkende figuur, die hij moest wezen.
Hall sr., zelf een oude ijzervreter, die
dus geheel „kapot" is door het gedrag
van zijn zoon, werd vertolkt door Jo-
han Kaart. Hij had er kennelijk nogal
moeite mee, gestalte te geven aan de
verbeten getourmenteerdheid, die van
hem werd gevraagd. En wij kunnen hef
heus niet helpen dat wij bij voorkomen
de gelegenheden voortdurend Potasch
(of is hef Perlemoer) achter hem zien
opdoemen. Er waren overigens alleen
maar getourmenteerde figuren in dit
stuk; wat het een tikje vermoeiend
maakte. Maar dat kon niemand hel
pen. In ieder geval zag men een be
paald indrukwekkende auditeur-mili
tair van Guus Oster, strak en gespan
nen gespeeld; en dat gold in iets min
dere mate ook voor de verdediger van
Henk Rigters.
De r?gie van Theun Lammertse
een nieuweling in het T.V.-vak was
niet opzienbarend, ma£jr wel correct.
En voor een debutant zeer zeker niet
onverdienstelijk. Men moet hem be
paald nog meer kansen geven.
H. Hn.
HILVERSUM, 10 dec. Tussen de
AVRO en Johnny Kraaykamp worden
besprekingen gevoerd over een sprei
ding van diens medewerking aan de
„Weekend Show". Zijn maandelijkse
optreden, waarvoor hijzelf de teksten
moet schrijven, valt hem naast zijn an
dere werkzaamheden te zwaar. Toch
zal Johnny Kraaykamp, die in elk ge
val in het op Tweede Kerstdag uit te
zenden programma als ga: theer zal
optreden, vermoedelijk ook nog in ja
nuari in deze rol op het scherm ver
schijnen. Intussen beraadt men zich
over het karakter, dat in de maanden
februari, maart en april aan de „Week
end Show" zal worden gegeven. Over
het optreden van Johnny Kraaykamp
in het seizoen 1960-1961 is in principe
overeenstemming bereikt.
PARIJS, 10 dec. (UPI) Henri de
France, een 48-jarige Franse inge
nieur, heeft een nieuw systeem voor
kleurentelevisie ontworpen, waarbij
gebruik kan worden gemaakt van
speciale ontvangers, die ongeveer de
helft duurder zullen zijn dan de thans
gebruikte toestellen, maar waarmee
tegelijkertijd een normale zwart-wit-
ontvangst mogelijk is.
De stations, die volgens het nieuwe
systeem kunnen werken, zenden ach
tereenvolgens de beeldlijnen in zwart
wit en dezelfde beeldlijnen in kleuren
uit. In de ontvangers worden ze samen
gevoegd tot een normaal beeld, of ge
scheiden in kleuren. Het systeem kan
worden toegepast op het Franse tv-sy-
steem van 819 en op het Europese van
625 beeldlijnen.
Ir. De France, die voor een particu
liere onderneming werkt, heeft ver
klaard, dat zijn systeem een hulpmid
del kan zijn om tot een standaardise
ring van het aantal beeldlijnen te ko
men en Eurovisie-uitzendingen in
kleuren te verzorgen.
Tot dusver is het systeem beproefd
met een afstand van 1200 kilometer tus
sen zender en ontvanger. Het heeft bij
die proeven uitstekend voldaan en
blijkt belangrijke voordelen te hebben
boven het Amerikaanse systeem voor
kleurentelevisie.
HILVERSUM, 11 dec. De NCRV-
televisie zendt vanavond het filmver
slag uit, dat enige tijd geleden is ge
maakt van een grootscheepse jacht in
het Afrikaanse Zambesi-gebied op wil
de dieren, die wegens de aanleg van
de Kariba-dam moe:.',en worden ge
ëvacueerd. Een optreden van de Deen
se Amerikaan Freddy Albeck wordt ge
volgd door de rubriek „Attentie" van
Peter van Campen.
In het Theater Andersom wordt van
avond „Het paard van Alexander" op
gevoerd. Deze fantasie van Rolf Pe
tersen wordt door slechts één acteur ge
speeld: Steye van Bi-andenberg in de
rol van de boekhouder Matthias Mat-
thijsen. Wina Born houdt vervolgens
een causerie met grammofoonplaten
over „De viool in de volksmuziek".
Voor de VPRO-microfoon speelt van
avond de pianist Cor de Groot de Noc
turne opus 64 no. 2 in cis kl. t. van
Chopin, terwijl Coralie met medewer
king van de gitarist Dick Visser onder
de titel „La Pastora" door haarzelf be
werkte Spaanse lieojes zingt over be-
delprinsen, zwarte Maria's, ezélsgeluid
en de wind in de eucalyptusbomen.
HILVERSUM, 11 dec. Het klank
beeld „Amerika, land van vele maar be
grensde mogelijkheden", dat de K.R.O.
hedenavond om 20.30 uur zou uitzen
den, moet vervallen wegens ziekte van
Leo Pagano.
In plaats daarvan zendt de K.R.O. nu
een literair etherforum uit, dat in het
kader van de werkzaamheden van de
Conferentie voor Nederlandse letteren
en het Belgisch-Nederlands Cultureel
accoord door het N.I.R. werd verzorgd.
Dit forum, dat zich met actuele vraag
stukken inzake literatuur zal bezighou
den, wordt gevormd door de letterkun
digen: Achilles Mussche, voorzitter, Va
leer van Kerkhove en Jan Walravens.
VATICAANST/ D, 11 dec. (K.N.P.)
Radio Vaticana zal in samenwerking
met de Italiaanse radio de plechtighe
den van het Openbaar Consistorie op
17 december uitzenden. Het openbaar
consistorie, waarin de Paus, Joannes
XXIII, de nieuw gecreëerde kardina'en
de rode hoed uitreikt, wordt gehouden
in de St.-Pieter ne begint om half tien.
De Kerstboodschap, die de H. Vader
woensdag 23 december om 12 uur uit
spreekt. wordt eveneens door Radio Va
ticana in samenwerking met de Itali
aanse radio uitgezo. 'en. Beide uitzen
dingen kunnen in Nederland ontvangen
worden op de kortegolf 19, 25 en 31
meter. De K.R.O., die 23 december
geen uitzending heeft, herhaalt de uit
zending op Eerste Kerstdag van 12.15-
12.35 uur.
Eén vrouw tussen zeshonderd mannen - Dulcia
Pulitzer reist met haar man de wereld rond -
^chone Italiaanse „kleedtzeekastelen aan
Zeshonderd
dag en nacht,
bouwing van
Victoria" op
Een scène tussen Yda Andrea en Ton Lensink uit het T.V.-stuk „De Pijnbank"
Een speurdersverhaal
In de auto vroeg Segers:
,W\jzer geworden?"
„Men wordt altijd wijzer, van alles.
"De grote mysterie-man."
Daarbij liet Segers het. Inspecteur Sluiter wilde ge
bracht worden naar een klein hotel op de Oroen
plaats. Hij hield van de Groenplaats. Langs het trol
toir tegenover het postkantoor stonden de kiamei
vol herfstbloemen. In het midden van het plemtjt
rees het standbeeld van Rubens en daarachter de to
ren van de kathedraal. Het was meer om deze din
gen dat hij steeds terugkeerde naar dit hotel. Dt
baas verwelkomde hem daar met enig omzag ei
hij leidde hem persoonlijk naar boven. Sluiter lie
er 2ijn kleine koffer achter en vond beneden aai
een van de tafeltjes met hun wit marmeren blad
Victor Segers wachten. De Sinjoor vroeg:
„Wat is verder het krijgsplan, mon général?"
„Op de plaats rust. Eten en dan een paar ui
herkauwen.
„Anders niets?"
„Opbellen naar Amsterdam. En vanavond..."
„Als ik u goed ken wordt het vanavond De Go;
den Haan. Ja?"
Sluiter lachte.
„Je kent me zo langzamerhand veel te goed
Dat was ik inderdaad van plan. Heeft het je hogt
goedkeuring?"
„Alleen als we nu samen gaan eten en ik het
mag betalen. Ge herinnert u de zaak-Odijk
Ja, de inspecteur herinnerde zich nog de kiem
smokkelaar en alles wat er via hem aan he;
was gekomen.
„Dat wil ik nu afrekenen. De Rode Hoed, ons
onvolprezen eethuis is hier vlakbij bovendien. Lr
„Ik geef me gewonnen, bij voorbaat." „rnen
Dus aten ze samen, Victor Segers uit Antw P
en inspecteur Sluiter uit Amsterdam. Het
middag van hun vriendschap, zij het niet genee,
want Sluiter had zo het een en ander door te f>
aan Amsterdam. Op de Elandsgracht zette dat weei
een paar mensen aan het werk.
Die avond kwam de schemering vroeg over om
werpen. Van de Groenplaats waren de bloemensiai-
letjes verdwenen en Rubens stond eenzaam te si-
ren over het plein. Inspecteur Sluiter wandelde kalm
over de hobbelige stenen naar zijn hotel. HU nam
de tijd voor zijn avondmaaltijd en een paar uur laxei
was hjj in De Gouden Haan, om er de afspraax t<
houden met Victor Segers. De Antwerpenaar zat a
op hem te wachten in de nog rustige club. Chai'iey
Band speelde en de kellners hadden nog alle uj
im te bedienen aan de schaars bezette tafeltje?
„Dat is Dizzy Sjarel uit onze rapporten,'' zei be
iers zonder inleiding. Sluiter leupde achteruit in zyi
,toel en bekeek de orkestleider nauwkeurig. De klei
ie man stond te wippen voor zijn orkest, dat ni.
lirigeerde met afgepaste, precieze beweginkjes. .H
Iroeg een nauwsluitend grijs jasje, dat afstak bn dc
warte uitrusting van de andere orkestleden. Voo
-eide politiemannen had hij geen enkele speciale be
mgstelling, want tot nu toe had hij alleen De Kc
inck pas ontmoet.
„Aardig orkest," zei Sluiter.
Anders hadden jullie het in Rotterdam nooit wi
-n hebben," zei Segers nederig. ,,D,e nachtclub das
ras aan de Rochussenstraat, zegt u dat iets?
„Als ik me goed herinner zijn er daar een stuk o
Ir'ie bij elkaar. Druk bezoct ook. niet het min;
'oor passagierende zeelieden. Niets bijzonders ver
Ier."
„Oh," zei Segers. „Wat wilde meneer bestellen.'
"De eigenaar," zei Sluiter.
Segers lachte schaterend. Hij vroeg een keilner
om de eigenaar te zeggen dat er een paar mensen
waren om hem te spreken en de keilner noteerde
die order, tegelijk met de cognac. De eigenaar was
er het eerst. Het was een dikke, kleine man in
een zwart pak dat hem strak om het lichaam span
de. Hij werd er niet kalmer op, toen Segers hem
vertelde dat zij de politie van twee landen vertegen
woordigden. Hij ging zitten met een onverhoedse be
weging.
„Ik heb al tegen iemand anders alles verteld
Jei hij defensief.
„Deze meneer is helemaal van Amsterdam geko-
nen om het nog eens te horen," zei Segers vriende-
ijk. „En Amsterdam is heel ver, zeggen ze."
„Wat hebt u allemaal al verteld?" vroeg Sluiter.
„Prins Voedo, daar gaat het toch om?"
,.Om niemand anders. En rap, manneke, allee."
Het manneke zuchtte.
„Anderhalve maand terug kwam Prins Voedo hier
inlopen..."
„Hebt u een juiste datum?"
.,'t Is nu... 17 september. Het jazz-orkest van den
brei zat ermee, maar ik zag er iets in. En dat
't geworden ook. Tot gisteravond," voegde hjj er
\istroostig aan toe.
„Begin augustus. Wel. wel.
„De vijftiende is hij officieel van start gegaan,
iet pakte seffens goed aan, zo goed dat die gram-
ïofoonplatenfabriek is gekomen met een aanbieding,
k kan nog steeds niet verstaan welke loebas die-
ui Prins iets heeft willen doen, helemaal niet..."
De dikzak keek ongelukkig. Hij boog opzij om zijn
.ellner gelegenheid te geven twee cognacglazen op
afel te zetten en op de een of andere manier lucht-
e dat gebaar hem op. Hij herinnerde zich mis-
.chien plotseling dat hij achteraf toch zelf eigenaar
vas van deze bloeiende zaak en zijn gezicht klaar-
'e op. Hij zei uitnodigend:
,,De heren gaan hun gang maar. Het is voor mijn
ekening."
„Het is voor rekening van de Antwerpse opspo-
ingsdienst," zei Segers streng.
Beschermend legde hij zijn brede hand op het bolle
.las en liet de cognac zachtjes heen en weer schom-
nelen. Het deed het mannetje weer ineen schrom
pelen.
(Wordt vervolgd
man werken gestadig,
in ploegen, aan de ver-
het Liberiaanse schip
de werf van Wilton-
Fyenoord in Schiedam. Toen we de
zer dagen eens gingen kijken hoe dit
haastkarwei opschiet, ontdekten we
in het krioelende nest van mannetjes
mieren opeens een vrouw. Een char
mante vrouw, met een donker, intelli
gent gezicht en ietwat grijzende maar
veerkrachtig golvende haren. Ze
stond in een der salons, waar met
man en macht gewerkt werd om uit
wat men in vaktermen noemt kaal
ijzer een luxueus verblijf te maken,
geschikt om zelfs de meest verwende
cruise-passagiers uitroepen van be
wondering te ontlokken.
Signora Dulcia Pulitzer, echtgeno
te van de Italiaanse binnenhuisarchi
tect met deze Amerikaanse naam,
was bezig het materiaal voor de
vloerbedekking te keuren. Ze is spe
cialiste inzake kleureffecten en vol
gens haar smaak worden de decora
ties in de grote salons in pastelkleu
ren uitgevoerd. Maar ze houdt ook
toezicht op het materiaal, waarmede
gestoffeerd, gedecoreerd en gemeu
bileerd wordt. Haar grote materialen-
kennis maakt haar dit mogelijk. Zo
is een expert in fijne houtsoorten.
„Maar signora", zeiden we ver
baasd, „hoe redt u het tussen al die
mannen?" „Voortreffelijk", antwoord
de ze in bijzonder meiodieus Itali
aans met het zoetgevooisde accent
van de Kaukasus. Daar werd Dulcia
Pulitzer geboren, maar haar familie
kwam uit het Noorden van RusJand,
uit wat thans Leningrad heet, dus het
oude Petrograd ofwel Sint Peters
burg. Als kind verliet ze met haar
ouders Sovjet-Rusland en kwam na
veel omzwervingen in Italië terecht.
Intussen had ze in Frankrijk en En
geland gewoond en zich op de studie
der filosofie geworpen.
„Neen, geen filosofie meer, abso
luut niet", zei ze op onze verwonder
de oogopslag. „Werken, praktisch
werken. Waarom? Wel, omdat het me
begon te vervelen, altijd maar thuis
te zitten. In 1946 konden onze .wee
kinderen op eigen benen staan en
toen ben ik mpn man gaan assiste
ren. Ik heb een jongen en een meisje.
De jongen werkt bij de Caltex in Ca-
lifornië, het meisje studeert in Genua
kunstgeschiedenis".
Natuurlijk had Dulcia Pulitzer te
voren belangstelling voor het werk
van haar man gehad. Ze zag er niet
tegenop, opnieuw door de wereld te
gaan zwerven. Maar nu was liet
meestal in zijn gezelschap. En zo
leerde ze heel Europa kennen, Ame
rika en andere delen van de wereld.
\llengs groeide haar interesse voor
bepaalde aspecten der binnenhuisar
chitectuur. Heden ten dage kan ze
zich nog wel niet meten met haar
man, die zeventig schepen, waaron
der de befaamde „Andrea Doria" in
richtte, maar ze mag toch zeggen,
een groot aandeel gehad te hebben
in de binnenhuisarchitectuur van we'
twintig zeekastelen.
Signora Dulcia Pulitzer sprak haaf
grote bewondering uit voor de werk
lust der Nederlandse arbeiders ed
voor de goede organisatie van het
werk. Haar man, die zich bij haar
gevoegd had, beaamde dit. Alies gaat
hier even rustig, weloverwogen en
efficiënt, stelde hij vast. Beiden wa
ren ze dinsdag uit Genua aangeko
men. Gewoonlijk reizen ze per vlieg'
tuig maar ditmaal waren ze met de
trein gegaan. Uit het zonneland Ita
lië vertrokken bij zware regenval en
een verduisterde hemel. In „Olanda
werden ze door een stralende zon be'
groet
Of ze Nederland reeds kende? Wel.
in verband met dit karwei is ze ei
nu al ettelijke malen om zakelijke re
denen geweest. Dat is echter een
gang van vliegveld of trein naar het
schip. Maar vroeger heeft ze Neder
land toeristisch bezocht en er de beste
herinneringen aan overgehouden. 2e
had het daarom bijzonder prettig Se'
vonden, er terug te keren en er te
kunnen werken.
Zelfs als ze werken houden
„Olandesi" alles zo schoon, prees
met haar grote, donkere ogen naa1
het gewemel om haar heen kijkend,
waarin werklieden sleepten met lel'
dingen, draden, onderdelen, lamps']
en wat al niet bij het inrichten van
een luxe-salon behoort. Toen zei
„avanti", we gaan verder.
„Zou deze vloerbedekking goed staan?"
