©Lichte muziek op gg^
zwarte schijven
KERSTLIEDEREN in het
lichte en zware genre
Thanksgivingnationale
feestdag in Amerika
Heroën m
HazevoetsBk
Cambridge, de stad
in een universiteit
m
POMPADOER
NOOIT EENS SAMEN
Onstuimige walsen van Strauss
en de
muizen
Waarom
RENTE!
tm
WÊ
ZATERDAG 12 DECEMBER 1959
een
bankboekje
van
Van Lanscbot?
<x£ea koexsrisico
Geen kosten
Gemakkelijk beschikbaar
xuiiiitiimmmiiiimmn
1737
Storten en opnemen aan de kas,
maar ook heel eenvoudig via de giro
tvövwv C/Vwe-tT
BANKIERS
Liturgische weekkalender
Advertentie
4%
Uw geld blijft gemakkelijk beschikbaar;
een belangrijk gedeelte kunt U direct
opnemen, de rest met ëén maand opzeg
ging, ongeacht waarvoor U het wilt be
steden,.
U maakt op een bankboekje van Van
Lanschot, zonder koersrisico en zonder
kosten, een zeer aantrekkelijke rente
van 4%. Deze hoge rente handhaven wij
al bijna 2 jaar.
U kunt ook gireren. Ons uniek systeem,
speciaal voor bankboekjeshouders,
maakt ook het storten en opnemen via de
giro mogelijk; zonder extra kosten.
Hebt U f 1.000,- of meer te beleggen, pro
fiteer dan van deze belangrij ke voordelen.
i!iiiitiiiiimiiiiiiiiiiiiii&:i::
uimiii!iiniiiiiiiniiiiii($;::
föÊS!
toiX-X-JK-Xv.
'.V.V.VAWAVtV.V
•AV.W.V
.'.vMCvWX
tit
FIRMA ff I
's-Hertogenbosch, Hoge Steenweg 27-31, Telef. 22321*
Eindhoven, Keizersgracht 17, Telefoon 27442* Tilburg, Stationstraat 17, Telefoon 30300*
1.1.117
De jacht op het Engelenhaar, de fel
gekleurde ballen en klokjes voor de
Kerstboom is geopend. In de warenhui
zen liggen ze opgetast in grote, sprook
jesachtige hoeveelheden. Met een stem
mig Kerstliedje op de achtergrond kun
je uitzoeken, heerlijk graaien in al dat
tere bonte goed. De grammofoonplaten-
handelaren gaan mee in dit offensief.
Op de valreep van het oude jaar komen
zjj met een serie extra nieuwe platen,
die vrijwel allen betrekking hebben op
het Kerstfeest. Tot de meest actieve on
derneming behoort ongetwijfeld Decca,
die met een drietal bijzonder fraai uit
gevoerde kerstplaten op de markt
kwam.
De meest plechtige en statige is zon
der twijfel de forse langspeelplaat BLK
16099 P, een Duitse vertolking van tal
van bekende liederen zoals „Stille
nacht, heilige nacht". „Es ist ein ros'
entsprungen", „Vom himmel hoch, da
komm'ich her" en „Die wondernacht
zu Bethlehem" met koor en muziek ka
pel, waarbij de ietwat weemoedig bla
zende hoorns sterk domineren. „Ihr
kinderlein kommet!" is de titel van een
bijzonder lief langspeelplaatje, dat van
Decca het nummer LF 1571 kreeg. Will
Glahe en solisten, met kinderkoor bren
gen een verrukkelijke potpourri van
Kerst, en wiegeliedjes. De liefhebbers
van het zwaardere genre, maar dan
toch ook in de Kerstsfeer, kunnen te
recht bij het uitgebreide orkest van
Frank Chacksfield, waarvan de lang
speelplaat LK 4319 verscheen. Chacks
field heeft een geheel eigen bewerking
voor liedjes als „Silent night „God
rest ye merry, gentleman" en „Whi
te Christmas", maar dit neemt met weg
dat het naar deze omvangrijke plaat,
die voozien is van een opvallend fraaie
hoes, goed luisteren is. Decca heeft ge-
meend niet alleen met Kerstplaten te
moeten aankomen. Per slot van rekening
is Kerstmis dit keer een bijzonder lang
feest, omdat de zondag feitelijk als een
soort derde Kerstdag fungeert.
Bepaald een prettige verrassing is
dan ook het Vienna Carnival een regen
van wals- en operettemelodieën van
Johann en Josef Strauss door Willie
Boskovsky en het Weens Philharmom-
sche orkest. Van deze prachtige plaat
met het nummer LXT 5535 noemen wij
de „onstuimige Banditen-galop" de on
stuimige „Plappermaulchen polka en
de vurige walt Künsterleben. ,.Wir
machen Musik!" zo noemen De Frisia s
een tweetal plaatjes, welke door Decca
in de handel worden gebracht onder de
nummers V 63061 en -62. Het eerste van
deze twee opnamen is zojuist door ons
ontvangen en hoewel wij doorgaans niet
verrukt van accordeonmuziek, kan de
ze uitvoering met ritmische begeleiding
ons wel bekoren. Voornamelijk is dit
het gevolg van de gelukkige keuze, die
De Frisia's maakten bij hun selectie
van bekende Duitse melodieen „Wenn
der weisse Flieder wieder blunt „in
einer kleinen Konditorei", O Donna
„Du kannst mcht treu sein
muss ein Stück von Himmel
sein en „Adieu mein kleiner Gardeof-
fizier" zün alle titels van welbekende
liedjes, die zeker bij het wat oudere
luisterpubliek goede weerklank vinden.
De uitvoering is naar onze mening g1oea
genoeg om de liefhebbers dit plaatje te
kunnen aanbevelen.
Vriendelijk gezongen
Op een gewone 45-toerenplaat presen
teert Decca „Du kleine Ree de Duitse
versie van „Zeg kleine ree" bu ons ge-
introduceerd door de Limbrazusjes. De
afgelopen week bezette de Nederlandse
uitvoering de vijf-en-twintigste P^a's
op de hit-parade en wellicht zal het lied
je de komende weken nog aan popula
riteit winnen. De Geschwister Hofmann
zingen met orkesthegelieding de Duitse
vsa Munzei en Golxn, werke-
Clara'
„Das
sein'
lijk op alleraardigste manier, waar
door dit plaatje D 18857 zeker ook
bij ons aftrek zal vinden. Op de achter
zijde staat „Das Latemdl mit dem
Sterndl", door dezelfde zangeresjes met
dezelfde begeleiding en niet minder vlot
en vriendelijk gezongen.
In het Belgische biercentrum Wieze,
een klein dorpje tussen Dendermonde
en Aalst, wordt sinds 1956 jaarlijks ge
durende de eerste week van oktober
een groot bierfeest gevierd, geïnspi
reerd o het wereldberoemde Münche-
ner Wiesn'Oktoberfest. Geen wonder
dat onder de circa honderdvijftig mu-
ziekkoprsen en folkloristische groepen,
die ieder jaar worden uitgenodigd, er
verschillende uit Duitsland afkomstig
zijn.
Van een feestuitvoering verzorgd door
een tweetal Beierse orkesten heeft Phi
lips op 428188 PE een 45-toerenplaatje
gemaakt. Zestig blazers vergasten het
drinkende etende Wiezerpubiiek en de
luisteraars aan de draaitafel op popu
laire melodieën als „Warum ist es am
Rhein so schön", „Wir kommen alle in
den Himmel", „Wer soil das bezahlen",
„Ich hab'mein Herz in Heidelberg
verloren", „Ein Prosit" en „Bier her".
Jef Brum en Toni Corsari animeren de
zang, kennelijk afkomstig uit de dorsti
ge kelen van honderden enthousiaste
feestgangers. Het klinkt allemaal erg
carnavalesk, met een rumoerige achter
grond, maar dat geeft het plaatje juist
een authentieke en gezellige sfeer. Het
is geen uitvoering om stil naar te luis
teren, maar om stemming te wekken. En
degenen, die nu al rekhalzend zien
naar vastenavond of nog teren op de
herinnering aan een voorbij carnaval of
Winzerfest, kunnen aan dit EP-tje hun
hart ohalen.
Engelse Kerstliedjes
De plaat Silent Night, Ho
ly Night en While Shepherds watched
their flocks by night is uitgebracht door
Artone onder het nummer AP 22.035.
Deze Engelse kerstlliedjes worden ge
zongen door het Franciscan Choir of
Mt. Alverina Seminary in de Ameri
kaanse staat New York. Buitengewoon
sereen klinken de stemmen van de se
minaristen, die hiermee bij ons een uit
stekend debuut maken. Hun uitvoering
zowel van het Stille Nacht als van het
andere, in Nederland niet bekende lied
geeft naar onze smaak bijzonder goed
uiting aan de stemming rond het Kerst
gebeuren. Tegelijk met deze plaat of
eigenlijk, gezien het nummer AP 22.034,
iets eerder presenteert hetzelfde koor
eveneens op en 45-toernplaat van Ar
tone, het Ave Verum van Mozart en het
O Quam Amabilis van Da Palestrina.
Ook hier geven de seminaristen voor
treffelijke zang ten gehore, zeer be
heerst en fijn.
ZONDAG 13 december: 3e zondag van
de Advent; eigen mis; credo; pref. van
de H. Drieëenheid; paars. MAANDAG: Mis
van zondag; paars. DINSDAG: Mis van zon
dag; paars. WOENSDAG: Mis van Quater
temperdag; 2e geb. H. Eusebius; (Haar
lem: 3 geb. voor bisschop, verjaardag van
keuze); paars. OFWEL: Votiefmis van O
L. Vr.; 2 geb. van ferie; (Haarlem: 3 geb
voor bisschop); credo; pref. van O. L
Vr.; wit. DONDERDAG: Mis van zondag:
paars. VRIJDAG: Mis van Quatertemper
dag; paars. ZATERDAG: Mis van Quater
temperdag; paars. ZONDAG 20 dec., 4e
zondag van de Advent; eigen mis; credo;
pref. van de H. Drieëenheid; paars.
Het zeilschip „Mayflower", (een nabootsing van het echte) waarmee de „Pilgrim
fathers" (imigranten) in de zeventiende eeuw de tocht naar Amerika maakten.
De bevolking van de stad Plymouth
in de staat Massachusetts in Amerika,
waar in 1621 de eerste dankdag door
de Pilgrims (immigranten) werd gehou
den, viert elk jaar deze Amerikaanse
feestdag met duizenden belangstellen
den uit binnen- en buitenland. (Ook in
Nederland werd deze dagen te Leiden
een bijeenkomst gehouden).
Voor het gehele gebied der Verenig
de Staten is elk jaar de vierde donder
dag van november een algemene feest
dag, bestemd voor het houden van fa
miliebijeenkomsten en dankzegging. Deze
feestdag wordt in het bijzonder hoogge
houden door de inwoners van Plymouth,
die van die eerste "Thanksgiving" met
een optocht door de nauwe historische
straatjes van de stad enkele beelden
weer tot leven roepen.
Dan zien wij burgers van de stad, ge
kleed als hun 17de eeuwse voorouders,
die de eerste emigranten in het gebied
van „New England" waren, met plech
tige stap de eerste straat aflopen, die
temidden van de woeste bossen door de
kolonisten was aangelegd. Toen waren
er nog slechts zeven bescheiden woon
huizen en vier openbare gebouwen.
Mannen en jongens dragen punthoed,
wambuis, kniebroek en kousen, de
vrouwen en meisjes witte mutsjes en
jurken uit die tijd. De laatsten dragen
een gebedenboek in de hand, wanneer
zij zich met langzame pas naar de oude
begraafplaats begeven om daar te bid
den.
Die 51 mannen en vrouwen stellen be
paalde Pilgrims voor, die destijds de
eerste gang door de stad hielden.
De optocht der Pilgrims wordt elk jaar
door meer dan 5.000 bezoekers van bui-
De enorme reus
Gulliver (opge
blazen rubber
figuur) in een
Thanksgiving-
optocht.
tiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiii)
De naam Cambridge is in veler ge
dachten van gelijke betekenis met de
universiteit aldaar; de stad zelf wordt
daardoor vaak over het hoofd gezien.
De universiteit dateert uit 1209, toen
vele geleerden uit Oxford naar Cam
bridge kwamen. De stad zelf wordt
reeds in 695 genoemd.
Door de eeuwen heen zün de univer
siteit en de stad zo één geheel gewor
den, dat het nu moeilijk is om uit te
vinden welk deel de stad is en welk
deel de universiteit, feitelijk is Cam
bridge een stad in een universiteit.
Nabij het universiteitsgebouw is Mill
Bridge, waar aan weerskanten een aan
legplaats voor boten is. Hier kan men
punters huren voor een tocht over de
rivier de Cam, stroom opwaarts of -af
waarts.
Het glinsterende water, dat onder de
sierlijke bruggen doorstroomt, is om
zoomd met grote treurwilgen, waarvan
de uiteinden van de takken in het wa
ter hangen. Van de eenentwintig col
leges, waaruit de Universiteit van Cam
bridge bestaat, zijn er achttien voor
jongens en drie voor meisjes.
Gedurende de laatste tien dagen van
mei, wanneer de examens zijn afgelo
pen, worden er door de studenten vele
feesten en braspartijen georganiseerd,
om de spannende dagen tot de uitslag
door te komen.
In de „May Week" worden de „May
Bumps" gehouden, aan welke roeiwed-
strijd ongeveer negentig universiteits-
achten deelnemen. Het doel van de
wedstrijd is dat men de voorgaande
boot aantikt, waarna deze boot een
guirlande van wilgentakken krijgt.
Chaos heerst alom en men ziet omge
slagen boten met daartussen spartelen
de bemanningsleden. De Cam is dan
getransformeerd in een stroom zwem
mende mensen, roeiboten en roeirie-,
men.
Er gebeurt in Cambridge altijd iets
ongewoons. De studenten zorgen daar
wel voor!
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiFiiiiiiiiiiiiiimiiiiiii
ten de stad gadegeslagen en daarna be
zichtigen zij de andere historische be
zienswaardigheden van Plymouth het
museum, verscheidene huisjes die nog
dateren uit de eerste kwarteeuw van de
vestiging der kolonisten, getrouwe imi
taties van huizen uit de 17de eeuw
verder de bekende steen, waar volgens
de overlevering de Pilgrims het eerst
voet aan wal hebben gezet, toen ze uit
het schip aan land klauterden.
De laatste jaren stelt de bevolking van
Plymouth elk jaar een optocht samen,
waarin de geschiedenis van de Pilgrims
vanaf hun afvaart uit Europa tot het
dankfeest in november wordt uitgebeeld.
De praalwagens geven een indruk van
het leven op de "Mayflower", het schip
dat de a.s. kolonisten over de oceaan
bracht, hun aankomst in de Nieuwe We
reld, de ontberingen tijdens de eerste
winter in Plymouth, de sluiting van het
vriendschapsverdrag met het Indiaanse
opperhoofd Massasoit, de eerste maïsaan-
plant en de eerste „Thanksgiving"-dienst.
De Pilgrims kwamen in 1620 op een
koude dag van december na een storm
achtige overtocht die twee maanden
duurde op de plaats van het huidige Ply
mouth aan. Nog niet de helft van de on
verschrokken groep van 102 mannen,
vrouwen en kinderen, die uit het Engel
se Plymouth vertrokken waren, over
leefde in dat eerste moeilijke jaar de
ziekten en de dreigende hongersnood, die
XVIII
Het Koninklijke Badlied luidde als
volgt:
„Wie is het die daar voorwaarts
schrijdt
In koninklijke majesteit?
Wie is het die daar zonder beven
Zich naar de badtent gaat begeven
Om zich, met moed en luid geplons,
Te reinigen met zeep en spons?
Wie is die vorst van durf en moed?
't Is onze koning, Hazevoet."
Koning Hazevoet was tijdens het zin
gen van het badlied in de tent verdwe
nen en door de ingangsopening reikte
hij achtereenvolgens zijn kroon en zijn
scepter en zijn schoenen en zijn kousen
en zijn broek en zijn luwelen wambuis
en zijn koninklijk hemd naar buiten,
waar lakeien ze in ontvangst namen.
Toen werd het wederom doodstil, en de
duizenden en nog eens duizenden kabou-
naar de wei had begeven, nodigde
Jeroen vriendelijk uit naast hem plaats
te nemen om te wachten totdat het
koninklijk bad afgelopen zou zijn. Jeroen
klom in de koets. En nauwelijks was hij
gezeten, of Baron Knoflook bood hem
een ui aan.
„Waarvoor is dat?" vroeg Jeroen
verbaasd.
„Om te eten, met bruine suiker,"
antwoordde de kanselier, die een kleine
rode puntbaard had.
„Dankuwel," zei Jeroen beleefd.
„Maar ik geloof niet dat ik erg van
uien houd, tenminste als ze niet gekookt
of gebakken zijn."
Baron Knoflook keek verwonderd,
maar drong niet aan. Hij schilde de ui
zorgvuldig met een gouden fruitmesje,
veegde hem af met een zijden zakdoek,
strooide er een beetje bruine suiker
over uit een papieren zakje, en begon
smakelijk te eten.
„Er gaat niets boven uien," zei
Advertentie
A
ters, die zich rond de tent en de koetsen
verdrongen, brachten hun handen aan
hun oren om beter te kunnen horen en
om vooral niets te missen van het
plechtigste geluid van de week, de
koninklijke plons. Het was zo stil dat
Jeroen in de verte de pompernikkels
kon horen trompetten in de paleistuin.
Plotseling weerklonk in de diepe stilte
een luid geplons vanuit de tent en wol
ken damp rezen omhoog uit de tentope
ning. Er weerklonk een daverend
„hoera!" vanuit de menigte en de
kabouters riepen met stralende gezich
ten: „Hij is erin! Hij is erin!"
Terstond zette de muziek weer in en
speelde vrolijke wijsjes en de kabouters
zongen uit volle borst mee.
Baron Knoflook, die weer plaats had
genomen in de koets waarin hij zich
Baron Knoflook plechtig, terwijl hij
langzaam kauwde op zpn ui. „Niet
alleen vormen uien een genot op zich
zelf, vooral in rauwe staat en met een
weinig bruine suiker, maar ze zijn
bovendien gezond. Zij genezen van ver
koudheid, heimwee en reumatiek. Zij
versterken de vriendschap en voorko
men tweedracht. En niets is beter voor
een gebroken hart dan twee pond uien,
gestoofd in glappioenenmelk."
„Duurt het bad nog lang?" vroeg
Jeroen.
„Nee," antwoordde de kanselier. „Het
ergste is nu voorbij." En hij voegde er
aan toe: „Een mooie nationale plechtig
heid, nietwaar?"
„Erg mooi," beaamde Jeroen.
„Stemmig,"' vervolgde Baron Knof-
„Ach" zei het katje Pompadoer,
„ik lig al uren op de loer.
Ik popel van verlangen.
Ik hoor de muizen in hun hol.
Het maakt me gek, het maakt nu dol.
Ik moét die beesten vangen!"
Waf waf, daar komt die nare hond.
Het katje roept: „Stil, hou je mond.
Zo kan ik niks beginnen".
De hond gromt woedend naar de kat.
Ze rollen vechtend op de mat.
De muizen juichen binnen.
Dan nemen zij een kloek besluit:
ze rennen vlug het gaatje uit.
„Hoi" roepen alle muizen.
„Dag Pompadoer. Dag Pompadoer!
Vecht jij maar door. Bonjour, bonjour.
Sukses! We gaan verhuizen!
VERA WITTE
iiiiimomiiiimiiiMiiiimiiimiiiiiiiimmiiiiiiiiiHiniiiiiiiii
hen teisterden toen ze nog geen behoor
lijk dak boven het hoofd hadden. Aange
zien de eerste kolonisten merendeels
winkeliers en handwerkslieden waren,
stuitte de verbouw van voedingsgewassen
in het begin op grote moeilijkheden. Ze
slaagden er evenwel in het hoofd boven
water te houden, niet het minst dank
zij de hulp van bevriende Indianen, die
hen in de geheimen van jacht, visserij en
landbouw inwijden.
Aan het eind van hun eerste jaar kon
den zij een overvloedige oogst binnen
halen en zij waren dankbaar gestemd
voor het behoud van leven en vrijheid.
In dat jaar hadden zij zo hard moeten
werken dat er geen tijd was geweest
voor rust en ontspanning: de goevemeur
maakte daarom bekend, dat een dag was
vastgesteld om God voor zijn zegeningen
te verheerlijken.
Volgens de overlevering werd de och
tendstond met een salvo uit de mus
ketten begroet. Vervolgens schreed men
in statige optocht naar het bescheiden
gebouw, waar de erediensten gehouden
werden.
De viering van „Thanksgiving" werd
in de loop der jaren een nationale feest
dag voor alle Amerikanen.
look, terwijl hij zich de bruine suiker uit
de baard 'eegde. „Onze koning is een
moedig man en onttrekt zich nooit aan
de plichten welke hem zijn opgelegd
door de, helaas verdwenen, grondwet."
Een lakei naderde de koets en
fluisterde iets in het oor van Baron
Knoflook. Deze kwam aanstonds over
eind van zijn zitplaats, en alle rumoer
rond de tent verstomde.
„Zijne majesteit is schoon!" riep
Baron Knoflook met luide stem tot de
menigte. „Men brenge hem zijn staat-
siehemd!"
Er weerklonk luid hoerageroep en
twee lakeien stapten plechtig naar de
tentopening met een groot gouden pre
senteerblad waarop een hemd lag van
gekleurde zijde, netjes opgevouwen en
versierd met takjes groen.
De hand van de koning verscheen
door de tentopening en nam het hemd
van het blad. Terstond zette de muziek
kapel in met een plechtige melodie.
Alle kabouters namen eerbiedig hun
puntmutsen af en de gehele menigte
begon te zingen.
„Dit," zei baron Knoflook tot Jeroen,
„is Het Lied van het hemd". En hij
begon zelf uit volle borst mee te zingen:
„Uw volk, dat dankbaar is gestemd,
Schenkt u dit schone zijden hemd.
Het is versierd met kant en franje,
Met blauwe strepen en oranje.
De zomen zijn van geel satijn
En elke knoop is een robijn.
Uw volk biedt u dit pronkhemd aan.
Geen hemd kan in zijn schaduw
staan.
Lang siere uwe Majesteit
Het hemd dat om uw schouders
glijdt."
Nauwelijks was het lied uit, of dezelf
de twee lakeien droegen op hetzelfde
gouden presenteerblad een paar schone
groene kousen aan.
„Nu wordt het Kousenlied gezongen,"
zei Baron Knoflook.
En dit is wat de menigte zong, bege
leid door de muziek:
„O koning met uw schone benen
Neem van uw volk twee kousen aan,
Opdat gij, vrij van wintertenen,
En altijd warm uw weegs moogt
gaan."
En zo ging het door. Na de kousen
kwamen de schoenen, en de kabouter
menigte zong het Schoenenlied, dat
begon:
„O koning met uw schone voeten,
Hoe zoudt gij zonder schoenen
gaan?"
Meer kon Jeroen niet verstaan, want
Baron Knoflook, die tegelijkertijd pro
beerde mee te zingen en een ui te eten,
verslikte zich, en Jeroen moest hem op
de rug kloppen.
Na het Schoenenlied kwam het Zak
doekenlied cn het ,T.ied van de Koninklij
ke Broek en het Lied van het Koninklijk
Wambuis en het Lied van de Kroon. En
eerst toen de menigte besloten had met
het zingen van het Badwaterlied, stapte
koning Hazevoet met glimmende natte
haren en een rood gezicht uit de bad
tent naar buiten.
Er ging opnieuw een luid hoerageroep
op vanuit de menigte en alle kabouters
keken danltbaar en opgelucht.
DAAN ZONDERLAND.
(Wordt iharwAaü),
Het is tegenwoordig gebruikelijk dat tijdens „Thanksgiving" in verschillende
Amerikaanse steden optochten worden gehouden. In New York laat men grote
rubberfiguren boven de straten zweven, zoals bijvoorbeeld deze opgeblazen
politieagent!
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiminHiniiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiimmiiiimiiiiiniiiimiiiiiiiiniiimiHiiiiinimiiiimiiiiiinii
Ik ken een man, ik ken een vrouw,
Die zitten nooit eens bij de schouw,
Die zitten nooit eens samen op de canapee.
Ze lopen nooit eens hand in hand,
Ze lezen samen nooit de krant,
Ze drinken nooit eens met elkaar 'n kopje thee.
Ze zitten nooit er-es gezellig voor de ruiten,
De een komt binnen en de ander gaat naar buiten.
Ze eten samen nooit hun soep,
Er staat er steeds een op de stoep,
Zo is dat iedere dag tot midden in de nacht.
En of 't vriest of dat 't dooit,
Met tweeën binnen zijn ze nooit,
Er staat er altijd eentje aan de deur op wacht.
Ze staan te luisteren met vrolijke gezichten:
Hoe zijn vandaag de dag toch wel de weerberichten
Het vrouwtje lacht, het ventje bromt,
Wanneer er een depressie komt
En als we zitten in een hoge-druk-gebied.
Ze draaien rustig en nooit wild,
Naar de berichten van De Bilt,
Wanneer de zon schijnt of het regent dat 't giet.
Ze hebben nooit iets aan elkander te vertellen,
Ze kunnen enkel maar het weerbericht voorspellen!
Maar zijn de mensen 's nachts in bed
En als er niemand op ze let,
Dan geeft het mannetje het vrouwtje gauw 'n zoen.
Ze zeggen: dag m'n lieve schat,
wat hebben we lang mooi weer gehad
Kom laten wij nu samen eens een dansje doen!
Dan gaan ze dansen, dat mevrouwtje en meneertje.
En 's anderendaags zegt ieder: mensen, wat 'n weertje!
VERA WITTE
Ie».
