Nieuwe Schiedamsche Courant | 1960 | 23 januari 1960 | pagina 12

Film van Louis
van Gasteren

Nieuwe visie is weer
teleurstellend

A

AFSPELEN IS
MEER EXACT

LNo, no, Carolientje.

Passiespelen

„Jeroen in
HazevoetsRijk

OPNIEUW EEN LIJDENSWEG

A

te

Oberammergau

7 tweeslachtigheid

gebleven

iverd koning

J&Oud/ïo/óGo.

m

2 hbj»j«5ivsuzl*™ tehiVSr*v^SL."JS^S5S>

V er

Nederland beantwoordt
Zuidafrikaanse nota

Nedérlandse
Participatie
Maatschappij N.V.

1:^:

ZATERDAG 23 JANUARI 1960

DEN HAAG, 23 jan. Het Neder
landse antwoord op de Zuidafrikaanse
nota van 11 januari, waarin wordt ge
protesteerd tegen een verklaring in de
Verenigde Naties over het Nederland
se sandpunt in de kwestie van de
Zuidafrikaanse appartheidspolitiek, is
op het ministerie van Buitenlandse Za
ken overhandigd aan de Zuidafrikaan
se ambassadeur, dr. F. E. Geldenhuys.

Advertentie

Opgericht in 1948 door levensverzeke
ringmaatschappijen, banken en andere
lichamen, voor het verschaffen van
financieringsmiddelen, inzonderheid door
deelneming in het aandelenkapitaal van
middelgrote ondernemingen.

Keizersgracht 271-275 Amsterdam

De reddingboot maakt vast aan het in tweeën gebroken schip. Beeld uit de
Nederlandse -film Strandingvan Louis A. van Gasteren.

Met een vertraging, die eigenlijk
helemaal niet 7.0 ongewoon is
voor de Nederlandse filmpro-
duktie wie herinnert 7,ich niet de lij
densweg, nu al weer tien jaar geleden,
van ,,De Dijk is dicht"? z.al de Ne
derlandse speelfilm Stranding" van
Louis A. van Gasteren eindelijk, in ge
wijzigde versie, in roulatie komen.

Het is heus geen overdrijving om
ook met betrekking tot deze film, die
voor haar tocht door de Nederlandse
bioscopen de neventitel „S.O.S. Ecua
dor" meekreeg, van een lijdensweg te
spreken. Tijdens de Internationale
Filmweek, die in juni 1957 in Den Haag
is gehouden, werd ze voor het eerst
vertoond. Reeds toen wekte ze bij kri
tiek en publiek zeer gemengde gevoe
lens en dat is, althans wat uw kriticus
betreft, ook nu weer het geval. Want
hoezeer er ook, waarschijnlijk lang niet
altijd met volledige instemming van de
maker, aan de film is gedokterd om
haar aantrekkelijker te maken in de
ogen van wat „men" onder het grote
publiek pleegt te verstaan, de oneven
wichtigheid tussen documentaire opna
men en speelscènes is blijven bestaan.

Oorspronkelijk heeft Louis van Gas
teren de actualiteit willen filmen, de
actualiteit, gezien met de ogen van de
door zijn kunst bezeten filmer. De
rampzalige actualiteit van een schip,
dat door de storm op de Nederlandse
kust wordt gezet ,de heroïsche actua
liteit van het Nederlandse reddings-
en bergingsbedrijf, dat daarop in actie
komt en de deels komische, deels er
gerlijke activiteit van de Nederlandse
bevolking, die in drommen naar het
strand trekt om onder het genot van
patates frites, ijs, bier en limonade
naar het gestrande schip te kijken en
zo mogelijk de hoog op het zand zit
tende romp te betasten.

In februari 1956 liep het Zweedse
m.s. ..Ecuador" bij Terschelling aan
de grond en dank zij de medewerking
van de vele daarbij betrokken instan
ties werd van Gasteren in de gelegen
heid gesteld, dit op onze kust helaas
niet zeldzame drama van de zee te...

verfilmen. Het toeval wilde echter, dat mantsmokkelaars, die hun lastgever
de „Ecuador" niet op het' strand, bedriegen, maar op hun beurt door de
maar voor de kust op een zandbank grillige zee worden bedrogen, en de
kwam te zitten en dit bracht van Gas- oorspronkelijke beelden gaapt ook in

teren er toe, de opzet van zijn film te
wijzigen en meer de nadruk te gaan
leggen op het spelelement. Daartoe be
dacht hij inderhaast een scenario, te
meer gehaast, omdat hij ziin film tij
dens de Haagse Filmweek wilde draaien.

De reacties op deze eerste open
bare vertoning van de film, die in
tal van suggestieve fragmenten de
monstreerde, dat de maker heel goed
wist, wat filmen was, waren van dien
aard, dat „Stranding" een nieuwe
kans kreeg. Weliswaar had men een
hele reeks gebeurtenissen gezien,
waarvan men samenhang en beteke
nis slechts vaag kon gissen, maar
daar stonden tal van frappante film
formuleringen tegenover. Met name
in de documentaire gedeelten waren
de beelden kort en fel gesneden en
suggestief gemonteerd.

Financiële steun

Het ministerie van O., K. en W. ver
leende financiële steun en een drietal
producenten: Spectrum Film, Caribe
Pictures N.V. en Standaard films Pro-
duktie Mij. N.V., werd bereid gevon
den, de rest van het vereiste kapitaal
te fourneren.

In hoeverre deze veelzijdige financië
le medewerking de autonomie van
Louis van Gasteren als filmer heeft
aangetast, valt moeilijk uit de film, zo
als die thans in vertoning komt, af te
leiden, maar men kan zich toch niet
onttrekken aan de indruk, dat de ver
schillende belangen en misschien meer
nog de beperkte geldmiddelen, waar
mee desondanks moest worden ge
werkt, van nadelige invloed zijn ge
weest op het eindresultaat.

Wat intussen niet wil zeggen, dat een
ongelimiteerd budget een gaaf werk
stuk zou hebben gegarandeerd, tenzjj
men geheel opnieuw was begonnen. De
tweeslachtigheid van de film, opgezet
als documentaire en voltooid als speel
film, schakelde immers de mogelijk
heid tot een gaaf geheel al bij voor
baat uit. De dramatische constructie
van een speelfilm eist, dat de beel
den de intentie, het verhaal, dekken en
tot een synthese doen groeien. Maar
voor „Stranding" was er in eerste aan
leg geen andere intentie dan de gedra
matiseerde realiteit van een scheeps
ramp en het daarna volgende reddings-
en bergingswerk. Tussen het rond deze
realiteit gesponnen verhaal van de dia-

V

de herziene versie nog altijd een kloof,
die de regisseur niet heeft kunnen
overbruggen. Nieuwe dialogen en en
kele scènes, opgenomen in de Cinetone-
studio's en aan boord van een opgelegd
schip in de Amsterdamse haven, heb
ben het verhaal wel iets begrijpelijker
gemaakt, maar Van Gasteren, die het
dode materiaal zoals zee en schepen,
golven en wind in de documentaire
gedeelten springt hij vaak op bewonde
renswaardig doeltreffende wijze met
het geluid om in rake flitsen en een
enerverende montage met een bruisend
filmleven wist te bezielen, is er niet
ingeslaagd van zijn levende materiaal
(Henk Bruins, Josephine van Gasteren.
Lex Goudsmit en Wïm Wènnink) meer
te maken dan onbetekenende schim
men, met wie de toeschouwer zich op
geen enkele wijze kan identificeren.

Het zwakste punt in deze Nederland
se film is ook nu weer het scenario,
dat met weinig kunst en veel vlieg
werk in elkaar is gezet om de oor
spronkelijke opnamen althans enige zin
te geven. Het gemis aan menselijke
achtergrond, aan menselijke drijfveren
en vooral aan een protagonist (de
held), die de antagonist (de schurk
achtige diamantsmokkelaar) reden van
bestaan geeft in de dramatische zin
van het woord, doet de film ook als
thriller mislukken.

In de oorspronkelijke versie had Van
Gasteren zijn verschillende figuren,
Duitsers, Zweden, Fransen en Neder
landers. in hun eigen taal laten spre
ken. In de nieuwe versie spreken ze
zonder uitzondering Nederlands, zij het
rrfet een meer of minder slecht geïmi
teerd accent. De verstaanbaarheid is
er echter niet beter op geworden, al
thans niet bij de voorstelling, die we
hebben bijgewoond. Het geluid in de
documentaire fragmenten is, zoals ge
zegd, uitstekend, maar in de gespeelde
scènes is het gesproken woord van een
kwaliteit, die herinnert aan een tijd in
de geschiedenis van de Nederlandse
film, welke naar we meenden, nu ein
delijk wel tot het verleden behoorde.

Louis van Gasteren heeft zich met
„Stranding" een bijzonder knap fil
mer, maar een slecht scenarioschrij
ver getoond. Wat een sterke filmdo
cumentaire had kunnen zijn, is daar
door een zwakke speelfilm gewor
den. Maar tenslotte is het slechts aan
heel enkele (speel)filmers gegeven,
hun eigen scenarioschrijver te zijn.
Wanneer hij in de gelegenheid zou
worden gesteld, een goed scenario te
verfilmen, is er o.i. alle kans, dat
er een uitstekende film uit zijn han
den komt. Want hij kent het medium
wel, al moet h\j het door gebrek aan
een dramatisch verantwoord verhaal
niet op de juiste wijze te benutten.

„Stranding", die door personen bo
ven 14 jaar kan worden gezien, komt
op 5 februari a.s. gelijktijdig in ver
toning in de Citytheaters te Amster
dam en Den Haag en in het Lu-
mière-theater te Rotterdam.

F.

/.■.V.'.'.V.'.W.V.V/.y.'.V.1

•"(fSWK-WH

NW/AV.NW.V.W.V.V.V.V.V/.V.WAV.V.'.V.V

om een eindje te wandelen.

Daar was ze dadelijk voor te vinden.
Maar het gebeurde meer dan eens, dat

-T j t ze een paar straten verder al genoeg

No, no, dat waren de enige woor- den. En als ze dan probeerde met haar van dat wandelen scheen te hebben

den, die Carolientje zeggen kon, toen zij tong alles weer naar buiten te werken, Ineens ging ze zomaar op straat zitten

na een vliegtocht Amerika-Nederland, klonk de dreigende stem van opa, die En of er nu al gezegd werd* Kom

met haar moeder voor het eerst bij van vlak bij de strijd volgde: No, no! Carolientje we gaan verder wandelen

oma en opa op visite kwam. Zo lukte het enkele keren de kleine Gauw opstaan' de kleine had haar

Van die tocht ovre de grote zee wist iets te voeren. woordje al weer klaar: No, no Ze bleef

ze natuurlyk mets af. Maar het leek wel, dat ze boos werd zitten. Ja en dan zat er niets anders

Oma en opa kende ze met. Het huis om de manier, waarop ze beetgenomen 0p, het kleine*no. no-Carolientje op de

was vreemd. werd. Zo boos, dat ze bü een -volgende arm te nemen en naar huis te dragen.

Maar ja, wat willen zon oma en opa. poging om eten naar binnen te duwen, En dan zei ze "-een no no

Op zijn minst een handje van hun klein- haar kleine handje wild heen en weer oma en opa"wisten 'dat 'hun doch-

ki"d* zwaaide en zo het eten van de lepel ter en kleinkind een paar weken op

Maar Carolientje zei: No, no. sloeg. vi¥.ite waren En toch 'was die kipin'

Gn*nthaAHje' Gee" knikje' Pen laCh" "S°' no!YrieP. 0P-a ,Tet- luide.stem' Carolien wel'een leuk ding om te zien.

je. mets. Alleen maar no, no F "No' Carolientje," riep ook ma- Je moest er zelfs vaak om lachen.

..Wil je een lekkertje van oma?" ma* echt boos, en meteen gaf ze de klei- Vooral die avond.

Het chocolaatje werd aanvaard en ne,,®en tlkT® °P ba,ar band*. Ze lag ai een uurtje in bed.

meteen in de mond gestoken. a" schnk speide Carolientje haar Ee mensen binnen dachten niet an-

„Geef oma nu maar een handje!" dC 'laaStig ders, Sn dat zè aHang sUep

probeerde moeder. vin vim hPPt hmvho eton Ze schrokken dan ook* wel even, toen

Maar het was weer: No, no! was no„ lanir geen fnrake plots de deur van de kamer werd open

,-Het zal wennen!" verklaarde opa. Brnnrt makkelHker' Dat knn gestoten en Carolientje binnen wandel-

hiprS is 6Hptrat paar da8en helemaal zelf doen, wel niet altijd even de*

hm JfnJ allemaal zo vieemd voor netjes; er kwamen hee] wat stukjes op Ze schoten allemaal in de lach. En

Kina. de grondi maar ze vond het toch zelf geen wonder. Carolientje had zo goed

Maar het wende niet gauw. Zelfs haar wel een prettige bezigheid zo te eten. en zo kwaad als het ging haar kleren

eigen moeder had op haar korte vakan- Vooral als opa in de buurt was en zo aangetrokken. De kousen zaten wel wat

tietocht meer last met de kleine, dan in nu cn dan zijn zware stem ook het no, scheef, het jurkje was niet dichtge-

haar eigen huis in Amerika. Niet dat no liet horen. maakt en haar mustje stond achterste

ze thuis zo erg makkelijk was, maar Ja, dan keek ze de man eens even aan, voren, terwijl ze haar mantel over haar

zoals hier, nee, zo erg was het nooit er speelde zelfs een glimlachje om arm en de schoenen in de hand droeg,

geweest. -- J-- *- - -

gen^kwam prompt hetzelfde antwoord: f~\ Tg OlVTTgTgT JU/POP
Soms nam iemand Carolientje mee J l rr 1

haar lippen enze deed wat hij wou. Helemaal klaar dus om "op de late ;d?"6,!Pl™epen de ministers

Zelfs het eten gaf de grootste moei- Opa was het ook, die het eerste hand- avond nog een wandeling te gaan ma- vorst van Kantaloep,

ljjkheden. je kreeg. ken. „laten wij een sneeuwman maken

No, n<j! begon Carolientje, zo gauw het Gek he, dat grote mensen het zo leuk „Die Carolientje!'.' lachten ze alle- bij de koning op de stoep'"
bordje met eten m haar nabijheid vinden, handjes van kleine kinderen te maal. „Ga je op reis Carolien? Ga je

kwam. Natuurlijk moest ze wat eten. krijgen Hoeveel moeite opa ook deed terug naar papa in Amerika?" Toen de mooie sneeuwpop klaar ivds>

If, ?nS fZe TT m?n? opea 5 PT zljn buitenlands kleinkind OPA te Carolientje lachte ook, voldaan over belde iemand stiekem dan

om 90, no, te zeggen, liet moeder de laten zeggen, dat lukte hem niet. Op zoveel vriendelijke belanesteilinsr Ze Tieetio"

lepel met wat eten naar binnen glij- ieder verzoek om opa of oma te zegP- l^gde de^hoenen opmoldersfch^t "wTeen witte nnZJoZT"1^

en stak haar ene voetje omhoog. 1 Wltte onderdaan!

Aantrekken dus, betekende dat. Kere. iii mnn

Maar nu zei moeder op haar beurt: "fl jl ILZLlGll? J t

„No, no, Carolientje. Je kunt nu niet rT F vreugde uit.

uitgaan. Je moet gaan slapen." „nier mijn kroon, en daar mijn
..No, no", zei Carolientje. sceptet'

En ze lachte de hele familie toe, Dan knijp ik er tussen uit.
alsof ze zeggen wou: Heb ik dat niet

netjes gedaan?" Ha, nu kan ik baantje glijden.

Ja, ze lachten er allemaal om. 'k Heb er dagen naar verlangd.

Oma loste de moeilijkheid op. Ze Nu heb ik een leuke kerel

pakte een chocolaatje, hield dat haar die mij eventjes vervangt"

kleinkind voor enhet lukte haar

zowaar Carolientje weer in bed te krij
gen

iiimiiiiiimiiiiiiimiiimiiiiiiiiimiHmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

En wat zeiden toen de mensen

7.)_ v. „v.,. In he. land van Kantaloep
.„Zon kleine grapjas. lachte opa »st. Je moet je gQed gedragen.

want de vorst staat op de stoep!"

VERA WITTE

binnen.

„Hoe komt zo'n kind op het idee!"
meende een ander.

„Zie zo," zei oma, toen ze even later

nSawebirsUpen. zfheeft^ét eHs*™, '»»''»'»»«»»""»»'«".i.i.mm.imii.,minimum"""

Ja, die gaat wei weer slapen. Dat zei 00niL* dPide,Tk' ia ,za'fk

dachten ze. Maar Carolientje had wel Carolientje. en dro

gemerkt, hoe leuk ze haar verschijning ttm TP, Tl? „„n,

vonden en duskwam ze weer haar uai'-'. meer er uit en slap

bed uit. Ze maakte niet zo heel veel no,„ 7C- carolientje nog eefl

De schouwburg voor de passiespel-opvoeringen te Oberammergau ligt in een naar binnen. Met dehoedYan'manTop kTT~ Twnde z® niet* 7e

Advertentie

Laat uw EFFECTENORDERS^
uitvoeren door

Damrak 98 Amsterdam
Tel.[phone]
^Beursbericht op aanvraag^

liet bouwen. Niet ver van Oberammer
gau staan ook de eerbiedwaardige
kloosterkerken van Ettal, Rottenbuch
en Steingaden, die zeker een grote in
vloed hebben uitgeoefend op de gees-

De Passiespelen, die in 1960 te Ober
ammergau zullen plaats vinden, be
ginnen op 19 mei en eindigen op 25
september. In mei wordt het Passie
spel vier maal, in juni elf maal, in juli
en augustus elk dertien maal en in
september tien maai opgevoerd.

Oberammergau, het vermaarde dorp
in de Duitse Alpen, ligt niet ver van
Garmisch-Partenkirchen in het hoogge
bergte. Geweldige bergen omringen het
dal van het riviertje de Ammer. In
de naaste omgeving van het dorp ver
hol /itVnnil WTeelile.^g?T Slot binder- Anton Preisinger, die waarschijnlijk de
hof, dat Koning Ludwig II van Beieren rol van Christus zal spelen.

Imum,minimum„„„mmimiimmmimmii

26 Asjemenou'»^? o^a" uT'Xar eens een Keer geprobeerd; maar"zSnd^
'b jf haarweer!"P °Pa "Da8r pa';fanph^^t2e ™™dde"«k naar

„Hoe bestaat het!" teruggebracht.

5^

XXIV

Maar niemand lachte. Mams ook niet. eigenS^nAmlr^Ve^HMie^'

„No, no. Carolientje!" zei ze. „Gauw «TiLi? Amerika. Een tijdje

naar bed!" leden schreef haar moeder aan opa e

.t oma: „Carolientje is nu al weer vee'

Van schrik het de kleine de paraplu makkelijker. En dat No, no is geltrk'

op de grond vallen. Het hoedje zakte kig van de baan."

over de ogen en zo...... hulpeloos, be- Maarvoor de Hollandse familf

S°n. ze maar gauw te huilen. zal ze nog wel een poosje Nh, no C&'

Niet lang. Want moeder greep haar rolientje heten.

mmmimmmmmmimmiimiinifiimmmmimmmmiiiiiHmmmmimHmmmimHmimmMHMMmMmmmHWHi''

telijke ontwikkeling van Oberammer
gau. In het dorp Oberammergau heeft
elk huis zijn geschiedenis. De Ober-
ammergauers zijn niet slechts door de
tijden heen hartstochtelijke toneelspe
lers geweest. Zij zijn bovendien zeer
begaafde houtsnijders, beeldhouwers,
schilders en muzikanten. Vele bekende
kunstenaars zijn hier geboren. Een
wandeling door het dorp heeft een
bijzondere bekoring. Hier waait een
„bijbelse lucht". De namen van de stra
ten zijn ontleend aan het Oude en het
Nieuwe Testament. De gevels van de
huizen zijn vaak getooid met scènes uit
de bijbel. Men vindt hier huizen die
vijf en meer eeuwen oud zijn. Zij staan
onder monumentenzorg en worden zeer
zorgvuldig onderhouden.

Tot deze huizen behoort het hotel „Al-
te Post", waarvan de eigenaar, Anton
Preisinger, bij de Passiespelen van
1950 de rol van Christus heeft gespeeld.

De kerk van Oberammergau is een ju
weel uit de tijd van de late barok. Zij

heeft tijdens de vorige Passiespelen loze muzikale opleiding geniet. Het
een nieuwe klok gekregen, de „Vredes- dorp heeft een vioolschool en een zang*
g£* klok", waarmede het Passiespeljaar school. Steeds wordt er voor gewaak'

SF

Het kerkje van Oberammergau in
sneeuw.

1960 zal worden ingeluid.

dat voor de volgende Passiespelen, di®
om de tien jaar plaats vinden, de no
en muzikanten te'

In tegenstelling tot het bieden, is het
afspelen bij bridge een méér exacte
bezigheid. Natuurlijk kan het best
voorkomen, dat iemand een bepaalde
„kans" neemt en dat deze niet tot
winst leidt, terwijl een andere kans een
gunstiger resultaat had opgeleverd. Men
kan dan na afloop discussiëren (na
kaarten!) wat of beter was geweest
veela' echter leiden dergelijke discussies
tot niets, omdat elkeen snel aan het
volgende spel wenst te beginnen.

Zeer goede spelers echter, plegen een
moeilijk spel volledig uit te pluizen
zoals het onderstaande, waarin zuid
aantoonbaar niet de beste winstkans
nam en daardoor down ging.

A 9

0 9 8 6 3
O A V

A H 9 5 3

10 6
C V 7 4

<>952
4» V t> 6 4 2

N
W O
Z

V B 8 4 3

O 5

H B 8 6 4

B 10

H 7 5 2
9 A H B 10 2
O 10 7 3
7

Zuid opende met 1 harten OW
pasten noord bood 3 klaveren
zuid herhaalde zijn hartens waarna
het eindbod door noord, begrijpelijk,
tot 6 harten werd opgevoerd.

West kwam uit met schoppen 10, wat
niet het gelukkigste schot voor hem
was. Noord nam schoppenaas en zuid
speelde troefaas en troefheer waarna
hij teleurgesteld keek, toen oost niet
meer bekende. Later liet zuid het aan
komen op de snit van ruitenheer en
zuid beweerde natuurlijk dat alle
bridgegoden tegen hem waren, want
ook ruitenheer „zat mis".

Na het spelen van hartenaas en har-
lenheer had zuid althans kunnen pro
beren noords klaverenkleur vrij te spe
len en dat had tot een merkwaardig
resultaat geleid. Het gehele spelverloop
zou geweest zijn: slag 1 voor schoppen
aas, slagen 2 en 3 voor troefaas en
troefheer, slagen 4 en 5 voor klaveren
aas en klaverenheer (zuid een ruitentje
weg), slag 6 voor een ingetroefde kla
ver, slag 7 voor schoppenheer en in
slag 8 eer. kleine schoppen uit zuid na.
De situatie op dat moment zou zijn:

-

9? 9 8

O A V

4» 9 5

-

P V

O 9 5 2

4» V 8

V B
SP -
O H B 8 6
4» -

N
W O
Z

7 5
O B 10
O 10 7
4»

Harten is troef zuid mag slechts
eén slag verliezen. Zuid speeit schop
pen 5 west mag niet troeven, want
dar. gooit noord ruitenvrouw weg. Even
min mag west klaveren 8 afgooien,
daar anders noords klaveren 9 vrijge-
troefd kan worden. Dus moet west
ruiten 2 opruimen noord troeft. Hier
na speelt noord klaveren, zuid troeft.
Nu komt zuid met zijn laatste schop
pen tje en merkwaardigerwijze kan
west niets ondernemen wat hem
meer dan één slag zou opleveren.

Dit is een fraai spel.... als het ge
maakt wordt! Het is wel. zó moeilijk,
dat voor de meeste bridgers het zou
blijven bij een vaststelling achteraf,
hoe het gemaakt had kunnen
worden

MIMIR

smeermhnen komnkTke schoen- snavels stond te geeuwen op de rand 0.

Daar kwam Pluimstaart het Klap- Jer™n ging die avond G*oeg naar V Oberammergau is wel het enige dorp dige spelers, zangers

hoen met grote snelheid aanvliegen tus- bed. HÜ was moe en slaperig na de ''Daar denk ik opeens ergens aan", ter wereld waarvan de jeugd een koste- beschikking staan,

sen de bomen. jacht op de eenhoorn en la |et grotI zei Jeroen verschriCt*

„Pas op!" riep hij .„Markies Meer- jachtmaal dat Hazevoet had doen aan- Pluimstaart gaapte opnieuw met bei-

schuim is hier ook in de buurt. Ik nc"ten in de eetzaal van het paleis ter de. snavels en zei kribbig en tweestem-

weet waar de eenhoorn zich verborgen ere van zÜn Sast d'e de r°os had ge- „Schei alsjeblieft uit met denken

heeft in het struikgewas, en ik geloof m het Rozenbos en die de jacht Het is v°°r denken veel te laat op de

niet dat het lang zal duren voordat 111 c®r had hersteld door Markies Meer- daS- vooral na al die verschrikkelijk

Markies Meerschuim hem vindt en de fc",Hlm te betrappen. Al de hovelingen lange redevoeringen aan het eind van

roos bemachtigt." hadden na de maaltpd lange redevoe- de maaltijd. Als je beslist moet denken,

Jeroen en koning Hazevoet liepen nog gekoude,n d® d.raf?er van de stcj bet dan uit tot morgen, en ik zai

sneller, terwjjl Pluimstaart opgewonden lin Sleutel, die de Minister van Je helpen denken.

voorop vioog. Welcira zagen zif Markies te°huldY^n'afs de erMtste Sia|fge^eeS" Jeroen gaapte op zijn beurt en

Meerschuim die voor hen uit op een ooit in hun ^Mrtlnhaddel dle„z« T'°tg: .-P1uimstaart, heb jij eraan ge-

drafje tussen de bomen liep. Jeroen en NimrYri Yllnktl Ternpn J® u' dacht 20 en dan te proberen of

Hazevoet versnelden opnieuw hun pas stYm omdat iedereln fW°" T, een berengedachte kon lezen vanuit

en hadden de Markies spoedig in?e- r stem omdat iedereen voortaan Alexander baai? Alexander de beer

haald. P g mge vee® .een eeH'JKe kans maakte de roos heeft beloofd dat hjj in de mast van

mmtmm

Nog steeds voorafgegaan door Pluim- het Ministerie van Medelijden had ook m i„. u

staart, holden ze af op een met honder- een lange redevoering gehouden en „N&tuurluk heb ik daaraan gedacht",

den rozen bedekte groep struiken. Bij- barstte vervolgens los in luid gezang aT7°°^dda Pluimstaart verontwaar-

na op hetzelfde ogenblik zagen Jeroen Het lied. dat hij zelf gemaakt hSd' ji.een "TT. hTdik be*

en Hazevoet temidden van de talloze ging over rozen met doornen en rozen ,ee9 n hlaphoen en doe

rode rozen een bloem die iets groter zonder doornen; rozen aan struiken en r mijn klaphoenderplicht. De laat-

aa^iets^ lichter van kleur was dan de rozen aan staarten; rozen die je zo jare?.f?dackA®_ d'e 'k Yan.daa>? val?-

anderen. maar kon plukken en rozen die je al- Alovalkorhlt* |Zen i10^kwam uit

Hazevoet trok zijn gouden jacht- leen maar kon winnen op jacht. Hij sehwkkoiiik aLI" gedachte, een ver-

schaar uit de schede, overhandigde zollg ook over lavendelzeep en karne- tYit ÜT dlePe gedachte, was: „Er

hen! aan Jeroen en zei hoffelijk: „De melkzeep en groene zeep en vele andere Dat bètekem daflfYiet^aan

rang 1g xrnnr» irmn ennrton TT1*-» h/?>+ j UtJlGKeilL Cl cl L Gf ïllGtS 8.3.11 QG 113110

roos is voor mijn gast". soorten zeep. En het lied duurde zo is ;n de haai MaaV T""kT

Jeroen dankte hem met een glim- !a,Jg en ^0rd zo vaak onderbroken door stelt, kan ik ie vertehen 'daf'eYnie'tlYr nen dat ik z0'n gedachte nog nooit eer- Dan „o n. n

iach greep de schaar en knipte de roos l\ar g0fT h Jan, de za. gT:, dat honing van iemand verschrikkeliik hard der ben tegengekomen." "ca if cralff" Jeroen*

af. Op hetzelfde ogenblik sprong de Haz®voet bevel moest geven aan zes aan S(aaj je rlenken „Wat denkt hij?" vroeg Jeroen die wii'i mi ïe] Pluimstaart, ter

eenhoorn uit het struikgewas te voor- akeiT om de luid wenende minister wj steeds nieuwgieriger begon te worden rpHa^Uedsr°m begon te gapen e"

schijn en riep: „Het kost me twee me- 'TT te dragen ult de konmHUke eet- .T^e 13 het? vroeg Jeroen nieuws- „Hij denkt: „zfl ik len voolgevoei JLnelriYYnaT,°r ziin w«d °f

loenen, maar dat heb ik er voor over 5; hebben dat Jeroen mii aanstonds on 7al vT snavfT hield,

zolang die nare Markies Meerschuim de ,„Tn. Knoflook had lang en uit- _.Jk weet het niet", antwoordde komen zoeken in het Rozenbos of is het „S'SjÜ. T- moet: T werhelÜk gaan", vet'

roos maar niet krijgt. Hij is al rijk TTrlg„ gi?spro e°Y nut van Pluimstaart mopperig. „En ik wou misschien beter geen voorgevoelens te "Ta? u0p 1 °genblik denk1

van de rozen". ul?n fn hoe goed zegwaren voot de dat ik mijn snavels had gehouden. Want hebben? Want hét =>n,*id d ,eenhoorn ciat het toch maar het beSj

Een eeuwenoude herberg „Gasthof zur alten Postte Oberammergau.

■n r - vticAiuoniaLJ, cil VUvi vzc- jauil

a f s t a n d1 In e^ e e rf °k waa d YeYch? tf f'f e keelp«n' en vo°r de ,Ktenb e" voor de weet. Jeroen, hoe knap ik "ben in het
w-uSn Jri T^JrJfiL gezicht toe te maag, en voor een deugdzame levens- lezen -

gegaan.

,HÜ denkt:"* „ZaTik"'^^ vooTgevori gel^rd^YnaveThieTd?" W«d °pen'

„En nu moet je werk
volgde hij, „want op di
de eenhoorn dat het toe
te is een voorgevoel t<
naar het bos komt. En
dier niet teleurstellen,'

vajTwïe "dë'gedachte Ts, naar het S En

e dnpn hpb mot pph hoi', in w-»«f isnw. n>. P g^cn lawaai als je t^rug komt en na^

roos maar niet krijgt. Hij is al rijk vo0"g gesproken over het nut van Pluimstaart mopperig. „En ik wou misschien beter geen^vTOr^evóelVns^tp Y^Sde hij, „want op dit ogenblik denK*
u uien en hoe goed ze waren v-nn, dat ik miin cn„„„i= i,„i ™°houden Want hehhen? Want hé? i»?:g „0 0_ de eenhoorn dat het

lorgevoel
komt. E
leurstelle

Ha2®voet hoe het kv^mi dafaiie "an'de? de "grilatskl^ dn t^n'^rh'eumatiek kTwi»0n? voorgevoelens .geler

uien en hoe goed ze waren vooi de dat ik mijn snavels had'gehouden. Want hebben? Want hit te aUiid mlar^het ?ef( a

klllpynfen'voor^stem^en ^ACHaT.0r T« Tn b<TT «ver. .Je beste zuinig te zijn met voorgevoelens aT „00n, voTgevoel te hebben dat JO

maag, en voor een deugdzan
wandel, en voor de visvangst

de gelaatskleur, en tegen rl

re jagers de verkeerde kant waren op- en verkoudheid en heimwee.

wsbtjtss

enTTTk0UdlleT-.,en TlmTe?*, en weet of ik te doen heb met een hek- je met hem' te gaan maken"''

inzo.kwa? bet dat..de Ja?®« voor voeringenWdarie Vail in ri aap °gl vlulY ee^koflgsgeYachte of dl® gld^chtl9 va°n be'ritet. antT°°Fdde ..Pluimstaart

rue: 0"

,Ik ben doodop. Ik heb mijn en hpo-on

een een- avondmaal gedaan met toffieslakken. snurken"
prsf van 7a anuxivtn.

en dat Markies Mfer^huimf Mintetlr ltd kln^teYly firrichluisfbl- mtteM'V*1*11 heel lekk0P »aar he koTvlr-'
van Volksreiniging, uit zijn ambt ont- ginnen rit ïrkfeden, Yln hij3 Pluim. zo hlrd aan jou staat te delfken lk rl®®1 Tspanning, 20 te be*

siagen werd en veroordeeld werd tot staart het Klaphoen zag die met beide moet je eerlijk e^m^lchaamfe^bekem YeanCheS'oiInSg|wintf-

bed gaat.'

Hij^stak zjjn beide kopjes in de versb
meteen tweestemmig le

DAAN ZONDERLAND*

Wordt vervolgd).