Een indrukwekkende loopbaan
werd op dramatische wijze beëindigd
Adenauer fel aangevallen
op persconferentie
Geen vriend meer
van Eisenhower
Rome en Bonn zijn het geheel met
elkaar eens geworden
Draagstoel klopt sportwagen
Generaal Malinin
overleden
,OLD SOLDIERS NEVER DIE, THEY JUST FADE AWAY"
Griepepidemie in
West-Duitsland en
Frankrijk
VOOR ZIJN VERTREK UIT ROME
,Geef ze een pak slaag'
Een metselaar volgt
Adenauers advies op
Nieuw verzoek van
Caryl Chessman
Nabij Durban
Negers doden negen
politiemannen
«mêia
MAANDAG 25 JANUARI I960
Couperus voor een kruiswoordpuzzle - „Levensbeelden"
uitgegeven voor de jeugd - Van Badings tot Romme
Troelstra
Spaanse voorkeur
Society-huwelijk in Groningen
Dougl as MacArthur tachtig jaar
Militaire bevelhebbers moeten zich houden aan de
instructies van de regering van hun land. Zij moeten
geen eigen politiek willen voeren. Dat heeft president
De Gaulle van Frankrijk vorige week de Franse para-
chutistengeneraal Massu aan het verstand gebracht en
dat was de boodschap die, bijna negen jaar geleden, de
toenmalige president van Amerika, Truman, liet bren
gen aan zijn commandant in het Verre Oosten, generaal
Douglas MacArthur. Op 11 april 1951 nam Truman het
sensationele besluit om de man te ontslaan die het bevel
voerde over de V.N.-strijdkrachten in de Koreaanse
oorlog, omdat deze man zich niet had willen schikken
naar het beleid van Washington. MacArthur had de
Koreaanse oorlog willen uitbreiden door een aanval op
Chinees gebied, maar Truman achtte het risico, dat dit
tot een derde wereldoorlog zou leiden, te groot.
In de indrukwekkende rede die MacArthur op 19 april
1951 in Washington voor de leden van het Amerikaanse
Congres hield, citeerde hij een soldatenliedje, dat hij in
zijn opleidingstijd in West Point had geleerd: „Old sol-
diers never die, they just fade away", oude soldaten
sterven nooit, zij vervagen slechts.
Nu morgen Douglas MacArthur zijn tachtigste ver
jaardag viert, is dat citaat wel heel toepasselijk. De
eens zo beroemde generaal is heel oud geworden, maar
zijn beeld is vervaagd en de herinnering aan zijn schit
terende militaire carrière is min of meer verdrongen
door het dramatische en diep tragische einde van die
carrière. De mogelijkheid van een zo abrupt einde van
zijn loopbaan lag echter al lang te voren opgesloten in
het wel heel eigenzinnige karakter van deze militair,
die gerespecteerd werd om zijn talenten, maar die be
paald geen onverdeelde populariteit genoot.
Volgens sommige Amerikanen had in
1952 niet generaal Eisenhower, maar
generaal MacArthur president van de
Verenigde Staten moeten worden. Op
de Republikeinse conventie van acht
jaar geleden hebben een aantal bewon
deraars van MacArthur een vergeefse
poging gedaan, om hem aangewezen te
krijgen tot partijkandidaat. Dat in het
voorspel van de presidentsverkiezingen
tenslotte Eisenhower als de Republi
keinse favoriet naar voren trad, was
bepaald niet naar de zin van MacAr
thur. Toen hij ingezien had, dat hij zelf
geen kans maakte om in het Witte Huis
te komen, had hij zich achter de kan
didatuur van senator Taft gesteld.
MacArthurs grieven tegen Eisenho
wer gingen terug tot de oorlogsdagen
van 1942, toen Washington de strijd
in Europa vóór de strijd op het Azia
tische front liet gaan. Zeer tot erger
nis van MacArthur was voor het
Amerikaanse publiek (vooral na Ba-
taan en Corregidor) niet hij maar
Eisenhower de generaal waarop alle
aandacht geconcentreerd was.
De Amerikaanse journalist Marquis
Childs schrijft in zijn zojuist versche
nen boek „Eisenhower: Captive Hero"
(Hammond, Hammond. Londen) vrij
uitvoerig over de relatie tussen de bei
de generaals. Volgens Childs pleegt
MacArthur Eisenhower „het toppunt
van middelmatigheid" te noemen. Er is
echter een tijd geweest, dat MacArthur
een minder onvriendelijk oordeel over
de jongere officier gehad moet hebben.
In februari 1933 immers, drie jaar na
dat MacArthur, op vijftigjarige leeftijd,
benoemd was tot chef-staf van het
Amerikaanse leger, koos hij de jeugdi
ge Eisenhower als medewerker op zijn
hoofdkwartier.
Douglas MacArthur werd geboren
op 26 januari 1880 in een militai
re barak in de Amerikaanse staat
Arkansas. Zijn vader was een officier
die nog in de burgeroorlog gevochten
had. Toen MacArthur jr, toegelaten
werd tot Amerika's meest beroemde
militaire academie, West Point, was
MacArthur Sr., in de rang van luite
nant-generaal. op de Philippijnen gele
gerd, waar hjj kort tevoren een belang-
Douglas Mac
Arthur toen hij
het opperbevel
voerde in het
Verre Oosten
tijdens de twee
de wereldoorlog.
rijke rol had gespeeld in de strijd tegen
de Spanjaarden. De jonge MacArthur
was de meest schitterende student die
West Point ooit gehad heeft. Hij ver
diepte zich niet alleen in de zuiver mi
litaire studie-vakken, maar hij verwierf
zich een grote algemene ontwikkeling,
waarbij hij bijvoorbeeld een bijzondere
belangstelling aan de dag legde voor
de Griekse filosofen en de grote Engel
se- dichter Milton, uit wier werken hij in
zijn redevoeringen vaak citeert.
Reeds twee jaar nadat hij zijn oplei
ding in West Point voltooid had. werd
hij, in 1905, als Amerikaans waarnemer
naar de Russisch-Japanse oorlog ge
stuurd, en in 1906 werd hij adjudant van
de toenmalige president, Theodore Roo
sevelt. Vervolgens was hij enige tijd in
structeur op een legerschool. en in 1917
werd h;j naar het front in Europa ge
stuurd. Voor het einde van de eerste
wereldoorlog had hij het al gebracht tot
de rang van Brigadier-Generaal. De mi
nister van Oorlog noemde hem „de bes
te front-generaal in het Amerikaanse
leger."
Na zijn terugkeer naar de Verenig
de Staten kreeg hij de leiding over de
militaire academie, waar hij tot offi
cier gevormd was, een post waarvoor
alleen de allerbeste militairen in aan
merking kwamen.
Zo zien we, hoe MacArthur zich al
op jeugdige leeftijd wist te onderschei
den, en hoe hij de voetstappen drukte
van zijn vader.
Kjrt voordat de Verenigde Staten,
op 7 december 1941, door Japan
in de tweede wereldoorlog betrok
ken waren geraakt, was MacArthur be
noemd tot opperbevelhebber van de
Amerikaanse strijdkrachten in het Ver
re Oosten. Zes maanden verdedigde hij
de Philippijnen tegen de Japanners, en
toen hjj tenslotte naar Australië de wijk
moest nemen sprak hij de historische
woorden: „I shall return." Inderdaad
wist hij enige jaren later de Philippijnen
te heroveren, en in de zomer van 1945
viel hem de eer te beurt om op het
Amerikaanse slagschip „Missouri" de
Japanse capitulatie in ontvangst te ne
men. MacArthur werd daarna de hoog
ste autoriteit in Japan. Hij stelde zich
tot taak het land te democratiseren
naar Amerikaans voorbeeld. In deze
periode kreeg hjj de bijnaam: de Blan
ke Mikado.
Toen in juni 1950 de Koreaanse oor
log uitbrak, werd MacArthur belast
met het geallieerde opperbevel. Al
spoedig bleek echter, dat de generaal
zich niet eenvoudig wilde beperken
tot het volgen van de instructies van
Truman. Herhaaldelijk legde hij poli
tieke verklaringen af. Na een bespre
king met de president in oktober 1950,
een ontmoeting die plaats vond op
een eiland midden in de Stille Oceaan,
zag het er aanvankelijk naar uit, dat
MacArthur wat zou inbinden. Maar
enige maanden later zou de bom
barsten.
Het moet Truman indertijd zeer zwaar
gevallen zijn de generaal uit diens func
ties te ontslaan. In de verklaring waarin
het ontslag aan de natie bekend ge
maakt werd, noemde de president de
generaal: „Een van de grootste bevel
hebbers in de geschiedenis," en hij
voegde er aan toe: „De natie is hem
dankbaarheid verschuldigd voor de
voortreffelijke en bijzondere diensten
die hij het land op posten van de groot
ste verantwoordelijkheid heeft bewe
zen."
MacArthur is een van de kleurrijkste
figuren geweest in het Amerikaanse
militaire leven van de eerste helft van
de twintigste eeuw. Hjj heeft zich altijd
een eerzuchtig man getoond, maar al
is hij als potentieel staatsman geen
succes geweest, hij was een groot sol
daat.
HANS BRONKHORST
AMSTERDAM, 24 jan. (Reuter)
West-Duitsland wordt momenteel ge
troffen door een griepepidemie.
Uit het hele land komen meldingen
van griepgevallen. In Gmuenden zijn al
vier mensen aan de griep gestorven en
in Singen bij het Bodenmeer liggen on
geveer 3.500 mensen in bed met griep.
Ook in Frankrijk heerst veel griep.
Reeds zijn enkele patiënten overleden.
Het zwaarst getroffen gebied is het Rho-
nedal. De ziekenhuizen dreigen overvol
te raken.
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, 25 jan Zaterdag en zondag
heeft de Westduitse bondskanselier,
Adenauer, zijn officiële besprekingen
gevoerd met de Italiaanse regering. Za
terdagmorgen had de Westduitse staats
man, vergezeld van diens minister van
buitenlandse zaken, Von Brentano en
enkele functionarissen, een onderhoud
gehad van bijna tweeëneenhalf uur
met de Italiaanse premier, Segni. In
In Londen is, als gevolg van een weddenschap, een race gehouden van de St.
Pauls Kathedraal naar Johnsons Court in Fleet Street, tussen een draagstoel en
een sportwagen. De draagstoel, getorst door studenten van de Londense univer
siteit en „bemand" door filmster June Thorburn, won het in het drukke Londense
verkeer verre van de sportwagen, waarin coureur Graham Warner aan het
stuur zat.
het Farnesiana-paleis, het spiksplinter
nieuwe marmeren ministerie van bui
tenlandse zaken, zetten daarop de
twee bewindslieden van buitenlandse
zaken, Pella en Von Brentano, de con
ferentie voort. Minister-president Scg-
ni bood Adenauer een lunch aan, waar
aan vele Italiaanse ministers en ande
re autoriteiten aanzaten. Adenauer
heeft later in zijn hotel Aldo Moro, po
litiek secretaris en leider van de De-
mocrazia Cristiana ontmoet. De be
sprekingen zijn gegaan over de alge
mene politieke situatie, de Duitse pro
blematiek, Berlijn inbegrepen en de
komende topconferentie tussen Oost en
West.
Minister Von Brentano heeft zater
dagmiddag voor het „Centro Italiano
per la Rïconciliazione internazionaie"
een rede gehouden, die tot titel droeg:
Europa, taak en doel van de Duitse
politiek. Gistermorgen woonde Adenau
er de H. Mis bij in het kleine kerkje
van Campo Teutonico, binnen Vaticaan
stad. Later op de morgen werden de
besprekingen met premier Segni
voortgezet. In een gesprek met journa
listen ontkende Von Brentano stellig,
dat de laatste tijd de verhoudingen tus
sen Rome en Bonn minder hartelijk
zouden zi,jn geworden. Wezenlijk be
staat er geen verschil van mening tus
sen de beide regeringen, ook al zijn er
details, waarin de opinies soms uiteen
lopen. De minister gaf overigens aan
deze situatie de voorkeur boven de
„vaste aaneengeslotenheid" van het
oostelijk blok, waarin één comman
deert en de anderen maar te volgen
hebben.
Kanselier Adenauer gaf gistermid
dag een zeer druk bezochte persconfe
rentie op de buitenlandse persclub in
Rome. Hij begon met de opmerking,
dat hjj de nauwelijks van zijn ziekte
herstelde premier Segni dringend ver
zocht had hem bij zijn vertrek geen
uitgeleide op het tochtige en winderige
vliegveld van Rome te "doen. De afwe
zigheid van Segni heeft dan, aldus Ade
nauer, niets met de politiek maar al
les met de influenza te doen! Adenauer
bevestigde hetgeen eerder Von Brenta
no gezegd had over de eensgezinde
mening van Italië en de Bondsrepu
bliek. Gedurende ruim een uur werden
de kanselier vragen gesteld door jour
nalisten van vele nationaliteiten. Over
de betreurenswaardige anti-semitische
hetze in Duitsland zei Adenauer, dat
alles erop wijst, dat hier een plan ach
ter steekt. Of dit van communistische
zijde komt is moeilijk te achterhalen.
Wel is het duidelijk geworden, dat de
provocaties in de grond van de zaak
met anti-semitisme nauwelijks iets te
maken hebben. Op een bevolking van
52 53 miljoen zielen zijn er in de
Bondsrepubliek heden ongeveer 25000
Joden. Veruit de meeste, vaak jonge
provocateurs waren nog nooit van hun
leven met een Jood in aanraking ge
weest. Gevolgeltjk stelde de kanselier
vast, dat de actie zijn grond vindt in
de bedoeling om Vest-Duitsland te be
nadelen en te wrikken aan de Weste
lijke samenwerking. Intussen zal Ade
nauer in februari met Joden uit dertig
verschillende landen onder voorzitter
schap van de president van de Joodse
wereldraad, Goldmann samenkomeh
en zowel de Joden als de wereld doen
zien, dat het ernst is met de West
duitse mening over de voorvallen.
BONN, 24 jan. De gevolgen van do
omstreden radio- en T.V.-redevoering
van bondskanselier Adenauer waar
in hij de raad gaf om de op het kladden
van hakenkruisen en anti-joodse leuzen
betrapte bengelsveen pak slaag te ge
ven, omdat dit „ofc straf is die zjj ver
dienen" zijn niet uitgebleven. In de
zuidwestelijke deelstaat Baden-Wüt-
temberg heeft in Dimbach een 30-jarige
metselaar, Eugen Walter, zaterdag de
daad hij Adenauers woord gevoegd en
de tienjarige Bernd enkele oorvijgen
gegeven, toen hij hem cr op betrapte
in de sneeuw hakenkruisen te tekenen
(waarvan de jongen vermoedelijk niet
eens wist, wat zij beduidden).
Het zure voor metselaar Walter is
evenwel, dat Bernds papa dit niet op
zich liet zitten, naar de politie liep en
Walter aanklaagde wegens mishande
ling van zijn kind. Walter echter waste
zijn handen in onschuld en verwees
naar de redevoering van de Westduitse
regeringschef, waarin deze de Duitsers
had „uitgenodigd" hakenkruis-kladders
een rammeling te geven. De Dimbachse
veldpolitie heeft de zaak doorgestuurd
naar de officier van Justitie in het na
burige Heilbronn.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Trouwens vanaf de stichting van de
bondsrepubliek heeft Duitsland alles
gedaan en doet het nog om de jonge
staat Israël te helpen.
Adenauer werd vrij fel aangevallen
over hetgeen hjj paus Joannes XXIII
gezegd heeft, nl. dat hü, Adenauer het
zo zag, dat God heden het Duitse volk
als plicht heeft opgelegd om een wal,
een bescherming te zijn tegen het uit
het Oosten opdringende communisme
en het Russische imperialisme. Dit
zou een citaat van Hitler zijn. Ade
nauer antwoordde dat tegen de achter
grond der jongste geschiedenis (Hit-
Iers dagen) en gezien de huidige Euro
pese geografie, zijn woorden duidelijk
zijn. Die kwamen overigens niet van
Hitier. Het was wel een citaat, maar
uit een telegram dat paus Pius XII in
november 1956 aan bondspresident
Heuss gezonden had! De zaak Zuid-Ti-
rol, aldus Adenauer, is slechts zijde
lings ter sprake gekomen. West-Duits
land is hierin slechts een belangstellen
de toeschouwer. Wel hoopt het van har
te, dat de onderhandelingen tot een
goed eind gebracht worden, nu zeer
recentelijk de toestand enigermate op
geklaard schijnt te zijn.
In een gezamenlijk communiqué, dat
gisteravond is uitgegeven, wordt ge
zegd dat de regeringshoofden van Ita
lië en West-Duitsland ervan overtuigd
zijn dat er algehele overeenstemming
onder de Westelijke bondgenoten moet
blijven bestaan bij de voorbereiding
van de topconferentie, overeenkomstig
de besluiten van de NAVO-ministerraad
van vorige maand. Op deze basis
moet het vraagstuk-Berlijn worden
opgelost, aldus wordt gezegd. Adenau
er sloot zich aan bi) de mening van de
Italiaanse regering, dat politieke vraag
stukken moeten worden opgelost op
voet van volkomen gelijkheid en dat de
betrokken volken daaraan hun goedkeu
ring moeten hechten. De vooruitzich
ten voor een ontspanning werden be
studeerd en de regeringsleiders waren
het er over eens dat al het mogelij
ke moet worden gedaan om te komen
tot „wederzijds begrip tussen de vol
ken teneinde de ernstige problemen in
de wereld op te lossen en om de wel
daden van doelmatige ontwapening in
veiligheid te waarborgen". Zij waren
het cr over eens dat de verdediging
van de Westelijke landen moet worden
gehandhaafd om een akkoord te be
reiken dat algemene ontwapening toe
staat op basis van een doelmatig stel
sel van internationale controle en
waarborgen.
/k werd een paar jaar geleden op
gebeld door een onbekende. Een
opgewonden jongensstem vroeg:
„Weet u een bekende schrijver, die op
de Hogewal heeft gewoond?" „Ja," zei
ik, „Louis Couperus." Wat zegt u?"
„Louis Couperus". „Wilt u dat een-
spellen?" Ik spelde gehoorzaam. „Is dat
werkelijk een bekende schrijver?" „Hij
is zelfs een beroemd schrijver," zei ik.
En legde zuchtend de hoorn neer. Cou
perus en een kruiswoord-puzzle. Hij
was beminnelijk genoeg om er over te
lachen, als ik het hem had kunnen ver
tellen."
Aldus Annie Salomons. Men kan haar
deze anecdote horen vertellen op een
grammofoonplaatje, dat tezamen met
een door Tom Bouws geschreven por
tret, een facsimile van haar handschrift,
enige foto's en biografische gegevens
van de schrijfster, speciaal voor de
jeugd in de handel wordt gebracht
door de uitgeverij „St. Joris". Met
evenveel distinctie als humor spreekt
Annie Salomons over de geestelijke
wildebras Lodewijk van Deyssel, over
Couperus, die door Den Haag flaneer
de, over Kloos en Van Eedeh en over
Boutens, die haar op een zondagmid
dag op het Plein IS 13 staande hield om
haar met zijn eigenaardige, doordrin
gende stem het „Egidius waer bestu
bleven" te laten horen.
Herinneringen aan anderen ophalend
geeft Annie Salomons ook heel veel van
zichzelf; het is bijzonder boeiend haar
te beluisteren. Van de eerste afleverin
gen in de serie „Levensbeelden", die
de genoemde uitgeverij heeft doen ver
schijnen, is wat de literatoren betreft
het plaatje van Annie Salomons het
beste. Ernest Claes zou men daarnaast
ook niet graag gemist hebben. Hij had
er geen zin m om voor de zoveelste
maal met „De Witte" op te draven,
maar de fragmenten, die hij laat horen iiiiiiiilliilillliiilllliiilillllllllililliiilliiiillllllllliililiiillliilliiiliiiiiillillllillllllllliililiiiii|iimiiillillilimiiliMiimi
uit zijn sfeervolle novelle „Wannes
I ml° duque de Baena" uitgereikt. P'
Tom Bouws in gesprek met Annie Salomons.
daarvoor nu toch te hoog heeft gegre
pen. Op een persconferentie, die eind
vorige week in Den Haag is gehouden,
werd, echter gezegd: nee, we hebben
met de bedoeling ons „af te zetten
tegen het negatieve; vve willen zelf ie}s
goeds doen vergeet die eerste ttR'
spraak maar. Waarvan akte.
Raps" zijn kostelijk. De andere kant
van de plaat echter, waarop de schrij
ver zijn levensverhaal doet, is hier en
daar wat prekerig uitgevallen.
Een nogal ontnuchterende ervaring
is het Bertus Aafjes te horen in enige
van zijn gedichten, o.a. het afscheid van
Amsterdam uit „De Voetreis". De be
doeling van het grammofoonplaatje is
voor de luisteraar de stem van de dich
ter te laten klinken. Goed, maar wat
het lezen van Aafjes' verzen aangaat is
men bij Aafjes zelf bepaald niet aan
het beste adres. Als „Levensbeelden"
zijn verder verschenen boekjes met
grammofoonplaten, gewijd aan Henk
Badings en Jurriaan Andriessen. Ba
dings ruimt, met voorbeelden Uit zijn
werk, het misverstand uit de weg, dat
hij alleen maar moeilijk speelbare cons
certmuziek zou hebben gecomponeera
en hij geeft een interessante toelichting
bij zijn electronische muziek. Jurriaan
Andriessen hoort men zeggev „Ik
kan me niet herinneren, dat er een
tijd geweest is, dat ik niet componeer
de"; hij spreekt verder over zijn vader
en maakt onder meer de oppierking:
„Ik schrijf veel omdat ik een gezin
heb." Ook in dit geval is een en ander
omlijst met fragmenten uit het werk
van de componist. Men wil in dezelfde
serie nog uitgaven wijden aan Gabriel
Smit, Rika H pper, Jan de Cler, Cor
de Groot, Albert van Dalsum, Felix
Timmermans, Stijn Streuvels, Anton
Coolen en Gré Brouwenstijn. Andere
persoonlijkheden, waaraan gedacht
wordt, zijn dr. Huub van Do ome en
prof. mr. Romme.
De serie staat onder redactie van
Tom Bouws, van wie bij dezelfde uit
geverij tevens een boek is verschenen,
getiteld „En dat alles in één jaar". In
dit boek wordt een jongeman, die een
hoofdprijs heeft gewonnen in een
klankbeeldprijsvraag te midden van het
werk bij de K.R.O. geplaatst. Tezelfder
tijd is ook uitgekomen „De draak met
de zilveren klauwen", een uit het Duits
vertaald verhaal, dat de geloofsstrijd
in Rood China als thema heeft.
De uitgeverij St. Joris is opgericht
door de Katholieke Jeugdbeweging. In
eerste aanleg is de vermelde produktie
iian platen en boeken aangekondigd als
een tegenwicht tegen de goedkope
beeldromans en de vermaaksmuziek
van artistiekaanvechtbaar peil. Het is
een grote vraag of men met de ge
noemde uitgaven de jeugd zal berei
ken, die het thans bij beeldromans en
smaakbedervende grammofoonplaten
houdt: het ziet er naar uit, dat men
Op 20 april a.s. zal het honderd
jaar geleden zijn dat Pieter Jelle
Troelstra geboren is en ter gelegen
heid van dat feit is enige tijd geleden
een comité gevormd, dat, van mening
zijnde dat men tot nog toe in Fries
land tekort geschoten is in het eren
van de nagedachtenis van deze grote
Fries, staatsman en dichter, een ge
denkteken wil oprichten in de Friese
hoofdstad. Aan de beeldhouwer Hildo
Krop te Amsterdam is opgedragen
een meer dan levensgroot standbeeld
van Troelstra te vervaardigen. De op
dracht Is aan Hildo Krop gegeven,
omdat deze persoonlijk Troelstra goed
gekend heeft.
Het standbeeld zal waarschijnlijk
in de herfst van 1961 pas gereed ko
men en dan geplaatst worden op het
plein tussen de Oldehove en de nieuw
te bouwen Provinciale bibliotheek. De
beeldhouwer hoopt evenwel op 20
april een verkleind gipsmodel gereed
te hebben. Op die dag zal door het
comité in de Harmonie te Leeuwar
den een Kunstavond worden belegd,
waar het volle licht der herdenking
zal vallen op de „dichter" Pieter Jel
le Troelstra, wiens nagelaten dicht
bundel „Rispinge" nog steeds be
hoort tot de toppunten van de Friese
literatuur. Die avon dzal worden op
gevoerd een voor deze gelegenheid
„De Sjonger fan Rispinge", van de
hand van de Friese schrijver J. P.
Wiersma. De meeste door Pieter Jel
le geschreven, deels ock door hem
gecomponeerde, liederen zijn in de
tekst ingevlochten, opnieuw voor ge
mengd koor getoonzet en orkestraal
bewerkt door Alfred Salten, dirigent
van het Frysk Orkest.
Aan de uitvoering van het declama-
torium zullen meewerken: het Frysk
Orkest, het gemengd koor van Grouw
en de Leeuwarder Bachvereniging.
Declamator is §.om Kalma uit Hilver
sum. In verband met de te verwach
ten grote belangstelling voor de Kunst
avond overweegt het comité nog een
tweede en eventueel nog een derde
avond te beleggen.
is een prijs voor een leerling van <j®
koninklijke academie voor beeldend®
kunsten, die naar het oordeel van <?e
ambassadeur het beste is geslaagd 1,1
de uitbeelding van het onderwerP'
dat de ambassadeur jaarlijks opgeef1.
Dit onderwerp was het vorig ja&r:
toen deze prijs werd ingesteld, he'
Lange Voorhout in Den Haag, waar
de woning van de Spaanse ambassa
deur zich bevindt. Dit jaar was he1
onderwerp: de duinen.
In de ontvangzaal van de ambas
sade, die de kunstlievendheid van d®
hertog van Baena duidelijk demon
streert door de pracht van schilder
stukken aan de wand en het rijke
ver schepen en vissen op de ta
fels, stonden de mappen met inzefl'
dingen. Het waren er veertig. D?
veertig inzenders waren voor deze bij
eenkomst uitgenodigd, alsmede °e
raad van bestuur van de academie-
Was er het vorig jaar, zoals de be
doeling is, één der ingezonden teke
ningen bekroond, nu waren het et
t aterdagmiddag heeft de Spaanse
f i ambassadeur in zijn ambtswo-
ning aan het Lange Voorhout
in Den Haag voor de tweede maal
de door hem ingestelde prijs de „Pre- Spaanse ambassadeur, de hertog v.ari
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMllllliiuimmIIIllllllhuinaars0'B^am Van oTstm, Viens YekeninS
van de duinen op de foto voor een
v drie. De ambassadeur zelf bepaal'
n-ir™" in-de PriJs- laat dat niet over aan
■I I ffini een jury, maar velt zijn eigen oordeel-
,V I Wij spraken er de heer J. E. Hoof'-
u wW wlll§:<f RG de 'eraar tekenen en vroegen hem oI
jtloifc'Jff -.*** nifff bij het met de keuze van de ambas-
:fi sadeur eens was. Volkomen, was he1
- 4 i mm A H.; m?#*" antwoord.
De ambassadeur zelf dankte voOf
het enthousiasme, waarmee de stu
denten van de academie zijn onder
werp hadden aangevat. „Ik ga naaj
de Hollandse duinen, zo dikwijls
kan," zei hij. „Maar ik heb tocj1
nooit geweten dat er zoveel verschil
lende interpretaties mogelijk zijn ®a
dat de Hollandse duinen zoveel as
pecten bieden. Duinen in de storm*
zand en wolken, maar ik heb nu ook
ervaren dat het geen tropische land
schappen zijn, zoals wij in Spanl®
kennen. Deze duinen zijn op duizend
manieren anders". Daarom had hu
dan ook in plaats van één, drie prü'
zen toegekend. De eerste prijs
voor de heer Bram Oostra voor een
duintekening in Oost-Indische ink1,
duinen in de storm. De tweede vdó*
Krijn Giesen voor een waterverf, d®
derde voor Jan van der Wenden ook
voor een „Oost-Indische" tekening, d®
duinen in de schemer. Ter geruststel
ling: de drie prijzen waren gelijkwaar
dig. En de ambassadeur recipieerd®
na afloop met de inzenders en enkel®
genodigden bij een glas Spaanse wijd;
Dat de hertog de Baena een minnaa*
is van Nederland staat wel vast.
In de kathedrale kerk te Groningen is het huwellijk voltrokken tussen mej C
A. A. L. van Groeningen, dochter van de president van de Groningse rechtbank'
en mr. J. F. H. M. Seelen uit Maastricht. Bij de uitgang van de kerk deelde de
bruid versnaperingen uit aan de misdienaars.
SAN FRANCISCO, 25 jan. (AFP)
De ter dood veroordeelde Caryl Chess
man, die er in de loop van elfeneenhalf
jaar zevenmaal in is geslaagd de vol
trekking van zijn doodvonnis uit te stel
len, heeft zich andermaal tot een Ame
rikaanse (ederale rechtbank gewend om
te trachten op 19 februari thans de
dag van zijn terechtstelling aan ae
gaskamer te ontkomen.
Zijn advocaat heeft gesteld dat effan-
eenhalf jaar in de dodencel een ouiten-
gewoon wrede straf is die een inbreuk
vormt op ae grondwet. In het veertien
de amendement op de Amerikaanse
grondwet worden buitengewoon wred*-
straffen verboden. Dit argument kon
ertoe leiden dat Chessman achtereen
volgens bij een rechtbank, een gerechts
hof en het Amerikaanse Hooggerechts
hof in beroep kan gaan.
DURBAN, 25 jan. (Reuter) In het
Zuidafrikaanse dorp Cato Manor nabij
Durban heeft gisteren een menigte van
naar raming duizend woedende negers
een groer van dertien politiemannen
aangevallen en negen van hen vijf in
heemsen en vier bianken gedood. Drie
politiemannen zijn gewond. Slechts een
van hen wist te ontsnappen nadat hij
zich snel in een huis van zijn uniform
had ontdaan.
De onlusten waren het gevolg van in
vallen van de politie in clandestiene al
cohol-stokerijen. Van een groep van 26
politiemannen er.rok de helft, nadat en
kele arrestaties waren verricht, met de
gevangenen. De dertien mannen die ach
terbleven zijn daarna overvallen. Zij
werden zo volkomen verrast dat zij geen
Ujd haddep om gebruik te maken van
hun vuurwapens Zij vluchtten huizen
binnen, doch werden door de woedende
negers achterhaald en met messen ge
dood of gestenigd.
Onmiddellijk nadat alarm was gesla'
ge* is een groep van zeventig politieman
nen, van wie velen gewapend met ma
chinepistolen, naar Cato Manor getrok
ken. Kort tevoren was een tweede groep
politiemannen, die op verkenning wa®
uitgezonden, door een menigte omsin
geld, doch zij wisten te ontsnappen.
MOSKOU, 25 jan. (Tass) Genera»1
Michael Malinin, een van de belangrijk'
ste figuren in het Rode Leger, is giste
ren te Moskou overleden. De 60-jarig®
Malinin is lange tijd ziek geweest.
De buitenlandse pers noemde hem al®
de opperbevelhebber van de Russisch®
troepen die in 1956 de Hongaarse op
stand onderdrukten. In december va"
het vorige jaar ontving hij de Lenin-oi"
de voor zijn verdiensten bij de Sovje';
strqdkrachten. In 1950 en 1954 werd hfl
in de Opperste Sovjet gekozen.
