Ang
VER WEER T VR OUW
ZICH IN HET
st onderdrukken
allerbeste
is
het
wapen
Keerzijde van de vrijheid
Rijst is nog geen „paella
Nederlands recept is maar
een flauw aftreksel
E'
Doof. hoe kan
ik helpen
H
V'
Overhemden
£eifhen
MAIZENA
DU RYEA
OP 4 MAART
Gebedsdag voor
vrouwen
r
MET INKTVIS NOG SPAANSER
Hoed als veilig huisje
BRONNLEY
Huishoudnieuwtjes op Jaarbeurs
Colliers van pitten
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
9)
WAARSCHUWING TEGEN TELEVISIE
Geverfde boontjes
van papier
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1960
Het is nogal verontrustend. En men wordt er
telkens aan herinnerd als men er weer een
bericht over leest in de krant. Een meisje
of een vrouw, die belaagd wordt door een kwaad
willend individu. Deze dingen, die het licht niet
verdragen, gebeuren dan ook in het donker, des
avonds laat. En heus niet alleen op eenzame bos
paden, ook in de stad komt het voor, dat een
vrouw, die late dienst heeft gehad bijvoorbeeld in
een café, in de vroege morgenuren op straat in de
stad de narigheid ondervindt, die de keerzijde is
van de vrijheid, die de vrouw in deze eeuw ver
worven heeft, de vrijheid om te gaan en te staan
waar ze wil.
Laten we eerlijk zijn, de vrouw was in het tijd
perk, waar het onze een reactie op is, op een on
mogelijke en onnatuurlijke wijze gebonden, maar
nu ze dan de volledige vrijheid tot haar beschikking
heeft, blijkt het niet altijd even makkelijk te zijn.
Is het juist bij die algehele vrijheid niet nodig,
zo hebben we ons afgevraagd met het oog op de
vele onprettige ervaringen, waarover men telkens
weer hoort, dat elke vrouw leert en weet, hoe ze
zich in geval van poging tot aanranding moet
verdedigen. Enige tijd geleden is het gebeurd, dat
een Italiaans meisje, dat al eens zoiets had mee
gemaakt, toen het haar weer overkwam, uit zelf
verdediging een revolver trok en haar belager
dodelijk trof. Dat is afschuwelijk. Terecht ver
biedt de politie dan ook, dat een burger, zonder
speciale vergunning, een vuurwapen bij zich heeft.
Wij hebben ons dus dezer dagen tot de politie
gewend en een gesprek gehad over de wijze, waar
op de vrouw die in zovele omstandigheden ge
noodzaakt is om 's avonds alleen te lopen, te fiet
sen, te reizen, auto te rijden zich teweer kan
stellen bij onaangenaamheden van de meest nare
soort, die haar kunnen overkomen. „Een gewaar
schuwd mens", zo zegt de spreekwijze immers,
„telt voor twee". En wanneer men weet, hoe men,
in dit geval letterlijk en figuurlijk, zijn mannetje
staat, is de kans minder groot, dat men, door
panische schrik bevangen, te zeer verlamd is om
een verdedigingswijze te improviseren.
handcreme
5?
Nooit
U ziet het, de hoeden zijn veilige, hoge huisjetdie hoofd en
kansel geheel omsluiten. Dit doorgestikte model van soepel
zomervilt is van SvendParijs.
HUIDVERZORGING
COMPLEXION SOAP l.so
oor kleinbehuisden en beknopt wonende
werkende vrouwen lijkt ons de hier af
gebeelde strijkplank van Brabantia een
vernuftig artikel. Het is een strijkplank, die
men, als een mouwplank, maar dan in groot
formaat, op de tafel zet. Dus geen sta-in-de-
weg, geen opzetten en inklappen van de poten
een manipulatie, waar iedereen het land aan
heeft, of ze haar vingers nu een keer geknelo
heeft of niet. Sommige huisvrouwen ir
Frankrijk zijn ze daar nogal sterk in strijken
gewoon zo op de tafel. Voor platgoed prima
maar moeilijk als je een rok moet persen. Wij
kennen ook werkende vrouwen die, als ze des
avonds laat ontdekken, dat ze geen schoon
blousje meer hebben, gauw even strijken op een
handdoek op de grond. De vloer is een heerlijke
uime strijktafel! Maar de houding om zo te
strijken hoort niet tot de makkelijkste! De nieu
we, opklapbare op-de-taf él-strijkplank lijkt ons
een aanwinst. De strijkijzerhouder laat de bout
hangen", vrij van het strijkdek. Het opbergen
s heel eenvoudig, gewoon ophangen tegen de
kastdeur.
T J et draaïblad voor ontbijt- en lunchtafel is
allang niet nieuw meer, maar nieuw is
het idee (van dezelfde industrie) om de
draaischijf te verhogen, zodat die over de kop
jes heen cirkelt. Het spaart plaatsruimte. Bij
het afruimen kan het plateau zo in de kast. Dat
spaart tijd. Ook daar zijn we altijd maar weer
op uit in deze eeuw.
I
_J|ro .tvi*
FRANKFORT, febr. Eer
Westduitse chemische induS'
trie, aldus bericht U.P.I., heeft
een synthetische vezel gemaal
waarvan „papieren" overhem
den kunnen worden vervaar
digd, die weggegooid worder
als ze vuil zijn.
Het materiaal voor de nieu
we papiersoort kan gekleurd
en bedrukt worden, is even
sterk als de normale stoffer
waarvan men overhemden fa
briceert, en is water- en vuil'
afstotend. Wassen zou onver
standig zijn.
Deze verwezenlijking van de
stoutste dromen van het ver
eenvoudigd huishouden opent
ongekende perspectieven. Prij
zig in aanschaf wordt het na
tuurlijk wél, vooral voor voi&
gewend is élke dag een schoor
overhemd aan te trékken. Maar
van dit snel hernieuwde pro-
dukt moet de industrie nu een
maal draaien. De tijd is dus
wellicht niet ver meer, dat ook
de vrouw zegt: even een andere
jurk aantrekken. Geef de pa
piermand eens aan, dan kan ik
deze kwijt.
BABY ZEPHYR
Neem. de hond mee,
e 's avonds alleen uit moet.
De eerste mededeling, die de politie
in de grote stad ons deed, was, tot on
ze geruststelling, dat het aantal binnen
komende meldingen van dit soort ver
grijpen niet sterk toeneemt. Maar of
alles ook gemeld wordt is een tweede.
Wat men in eigen kring zo hoort over
verpleegsters, die 's avonds laat op een
afgelegen weg fietsen of van teenagers,
die worden gevolgd door een langzaam
rijdende auto, en soortgelijke onver
kwikkelijke brutalisering van het nor
male onderlinge respect in een vrije sa
menleving, is nu niet bepaald geruststel-
Advertentie)
maakt Uw groenten zo lekker.
Sedert 1929 wordt in ons land ieder
jaar op de eerste vrijdag in de vas
ten de vrouwen-wereldgebedsdag ge
houden. Dit jaar zal dit zijn op vrij
dag 4 maart. Deze gebedsdag vindt
zijn ontstaan in Amerika, waar in
1887 een groep vrouwen bijeenkwam
om te bidden voor de zending. De
hoofdorganisatie van de gebedsdag
berust bij een comité in New York, dat
ieder jaar aanwijzingen geeft voor de
dag. De liturgie die in de gebedsdien
sten gebruikt wordt, wordt evenwel
elk jaar door een groep vrouwen in
een ander land samengesteld. Dit jaar
viel deze arbeid te beurt aan Canada.
In dé landen, die aan de gebedsdag
deelnemen het zijn er reeds 144
zorgen landelijke comité's voor de
vertaling en de verspreiding der litur
gie.
Ook voor dit jaar heeft het Neder
landse comité weer de liturgie ver
zorgd, die in ons land op 4 maart ge
bruikt zal worden. De diensten, waar
aan vrouwen uit verschillende kerken
deelnemen, worden weer geregeld door
plaatselijke commissies. Het thema
van de liturgie is dit jaar „Gods mede
arbeiders". Ook de kinderen doen in
toenemende mate mee aan de wereld
gebedsdag. Een speciale commissie
uit het grote comité zoekt contact met
jeugdverenigingen, met hoofden van
scholen om ook voor de jeugd bijeen
komsten op 4 maart te organiseren.
Vaak gebeurt dit op de scholen zelf,
maar in enkele plaatsen o.a. Rotter
dam heeft men in voorgaande jaren
reeds een bijeenkomst gehouden, waar
aan door leerlingen zowel van chris
telijke als openbare scholen werd deel
genomen. In dergelijke bijeenkomsten
staat een verhaal in het middelpunt,
daarnaast hebben liederen en gebeden
een plaats.
De deelname door de katholieke
vrouwenorganisaties in ons land zou
geheel passen in de oecumenische
gedachte, die steeds meer veld wint.
Als bezwaar wordt echter gevoeld,
dat de wereldunie van katholieke
vrouwen sinds jaren op de Maria-dag,
25 maart, een eigen gebedsdag heeft
waar men zich in elk geval aan wil
houden. Daar de wereldunie met de
mentaliteit in velé landen rekening
heeft te houden en zich niet zonder
meer aansluit, en de Nederlandse
vrouwenunie weer aan de internatio
naal bepaalde voorschriften is ge
bonden. is thans zo bepaald, dat aan
de gebedsdag van de vierde maart
elke afdeling van de georganiseerde
katholieke vrouwen in ons land, zo
ze dat wenst, mee kan doen.
lend. Het overtuigt ons steeds meer van
de noodzaak, dat iedere vrouw weet,
hoe ze zich moet verweren.
Wij waren dan ook bij de chef van het
Bureau ter voorkoming van misdrijven
binnengestapt met de gedachte aan een
of ander licht wapen, desnoods een
alarmpistool, of een training in judo
om enkele grepen te kennen, of iets der
gelijks. De verdedigingsvorm, die de
politie aan de hand doet is veel eenvou
diger: „gillen", zei hij. „Alleen maar
schreeuwen en weglopen, beide zo hard
als je kunt". Dat schreeuwen waar
schuwt de omgeving en daar schrikt de
belager van. Geluid produceren is hoe
dan ook het beste wapen. En wanneer
men, alleen in huis, radeloos tegenover
een indringer zou staan, gooi dan iets
door de ruiten. Het schervengerinkel is
een alarm voor de omwonenden en een
schrik voor de overweldiger.
Nee telefoon naast je bed geeft wei
nig. Want in panische angst weet ie
geen nummer te vinden en je hebt
waarschijnlijk geen gelegenheid om het
te draaien. En met een alarmpistool
onder je kussen weet je op zo'n moment
toch met om te gaan. Waar veel van af
hangt? Van elke krachtige tegenstand
dus van de eigen houding. Niet bang
zijn, intimideren door een sterk inner
lijk prestige.
We hebben een sexuoloog eens ho
ren beweren, dat een vrouw nimmer
enig persoonlijk kwaad hoeft te over
komen, als ze zich van binnen uit
maar schrap zet, zich geen prooi
voelt. Er zijn bij dreiging van bero
ving toch ook vrij recente gevallen be
kend van vrouwen, die door hun
moedig en onvervaard optreden zowel
in eigen huis als in het bankgebouw
waar ze een functie bij de kas hadden,
een indringer ontsteld hebben. De
moeilijkheid is echter, dat het soort
onverkwikkelijke avonturen, waar
hebniet om geld gaat, veelal gezocht
worden door maniakken. Inderdaad,
het zou veel narigheid voorkomen als
ze opgeborgen waren om de maat
schappij voor hun ongeremde gedra
gingen te behoeden. Maar de huma
ne rechtspleging van nu wil ook de
delinquent een kans op herstel blij
ven geven.
Men helpt de politie, hoe dan ook
bij haar opsporende taak, die bemoei
lijkt wordt door de onderbezetting van
het apparaat, door na een onaange
name persoonlijke belevenis, dit te
melden, met plaats en tijdstip, en een
signalement op te geven. Jonge kin
deren maa-1 dat is een hoofdstuk
op zichzelf schijnen veel sneller te
zijn dan volwassenen in het opnemen
en onthouden van een autonummer
wanneer de man in de auto zich te
genover hen misdraagt.
Overigens, tot geruststelling van de
ouders, die net volwassen dochters heb
ben, wat het misdrijf betreft, dat nog
steeds dramatisch „handel in blanke
slavinnen" heet, daarvan is, zoals deze
politie-autoriteit ons meedeelde, al
thans in de hoofdstad sinds zijn heuge-
is nooit een werkelijk geval gesigna-'
leerd. Bij uiteenrafelen bleek men nim
mer een echte draad vast te houden.
Onvrijwillig wordt een meisje niet weg
gevoerd. Iets anders is de willigheid,
de domheid ook, waarmee ze in een dui
delijke val lopen en dan niet terug dur
ven komen. A-ls het om deze dingen
kan elk risico funest zijn.
van een hond, vroeger ergens hele
maal buiten, die op schemerige win
termiddagen elke qag om tien voor
vijf op zijn eentje door het bospad
naar de tramhalte werd gestuurd
om de opgroeiende meisjes, die van
de school in de stad kwamen, af te
halen! Hij begreep zijn beschermer-
schap.
„De
die 's
dingen, dan heeft de vrouw het zich
veelal zelf op de hals gehaald. Komt
het dan op verdediging aan, ook onze
zegsvrouwe gaf de raad: lawaai ma
ken want lichamelijk verdedigen kun je
je toch niet en een welgemikte stoot
is niet zo makkelijk uit te voeren.
Lawaai als afweer van het Boze is
zo oud als de mens. En dat een
vrouw zich weerloos voelt als ze te
genover een slechtaard staal, zal ook
wel zo oud zijn als de wereld. Maar
door de vrijheid van haar gaan en
staan, heeft ze de onprettige kansen
voor zichzelf vergroot. De emancipa
tie dwingt haar paraat te zijn. En in
een dreigend geval paniek te on
derdrukken en het beste wapen, de
moed tot intimidatie, naar voren te
halen.
A. Bgl.
Advertentie
(Van onze medewerkster in Spanje)
r gaan jaarlijks steeds meer
Nederlanders naar Spanje. Dat
is mooi. Al die Nederlanders
doen allemaal steevast twee dingen.
Ze gaan naar een stierengevecht en
ze eten een „paella".
Ik woon nu meer dan drie jaar in
Spanje en ben nog nooit naar een
stierengevecht geweest. Ik vind het
niet nodig om daarover te kunnen
meepraten. Maar de „paella" heb
ik leren klaarmaken en daar wil ik
wel graag over meepraten.
Dat ik dat nu openlijk doe, komt
omdat al die Nederlandse vrouwen,
die ooit in Spanje zijn geweest, plot
seling de paella ook in Nederland heb
ben ingevoerd.
Nu gaat het met dit fantastische
Valenciaanse gerecht net zo als met
de Indische rijsttafel. Wie ooit een
echte rijsttafel met zijn ontelbare va
riaties heeft gegeten, gruwelt als zjj
bij de kruidenier de pakjes gedroogd
spul ziet liggen, dat brutaalweg sug
gereert al de heerlijkheden van de
Indische schotel te bevatten. Een
soortgelijke gruwel beving mij, toen
ik in een Nederlands vrouwenweek-
alleen uit
En hoe is het buiten de steden, op
het veel eenzamer platteland, met dit
alles, hebben wij bij de rijkspolitie ge
vraagd aan de vrouw, die in dienst is
bij de districtsrecherche van de zeden
politie. Buiten is men er meer op be
dacht, was haar commentaar en zal een
vrouw, als ze verstandig is, als ze
's avonds uit moet, met tweeën gaan,
of de hond meenemen. Nooit alleen. Dat
is de beste beveiliging.
Ia. een hond door de „bescha
ving'zijn instinctief gevoel niet kwijt
geraakt. Die speurt het kwaadwillen
de element dadelijk. Die gromt en
valt aan als het moet. Wij weten
vrouwen op het platteland,
avonds naar een crusus of
naar hun club gaan, wijs ik er op",
zegt ze, „als ik over dit onderwerp
wel eens een voordracht houd, dat
ze nooit alleen in het donker op pad
moeten gaan, dat ze ook nooit een af
gelegen weggetjes moeten nemen,
maar zich houden aan de grote we-
sen'1. De serieuze waarschuwing is
natuurlijk een uitstekende preventie.
Wat overigens ook geldt voor school
kinderen, die op een redelijke wijze
gewezen moeten worden op het ge
vaar, dat ze nog niet knnen. In Duits
land en Amerika schijnen er uitsteken
de boekjes voor te bestaan.
Dat het niet alleen de schuld is van
de vrijheid, die de emancipatie de
vrouw heeft gebracht, maar vooral
ook van het verkeerd gebruik om niet
te zeggen het misbruik, dat ze van
die vrijheid maakt, daarover hebben
we met deze politie-vrouw gesproken.
En het is goed om het eens te herha
len, hoe fout het is, nu de vakantie
invasie van de stedeling buiten als
maar toeneemt, als vrouwen in een
minimum kleding, meer voor zee en
strand bedoeld, schaamteloos rondlo
pen tussen een bevolking, die dat hele
maal niet gewend is. Deze dingen zijn
nu eenmaal nooit absoluut maar altijd
relatief, in elke situatie weer anders.
En elke vrouw moet met haar gezond
gevoel uitmaken, wat ergens wel en
wat niet kan. Gebeuren er stuitende
„Doof.hoe kan ik helpen?",
samengesteld door P. R. Berk
hout, directeur van de Joh. C.
Ammansehool, Amsterdam. Al
daar verkrijgbaar voor 2.-.
oe geïsoleerd een dove is, kan
men enigszins ervaren, als
men de vingers in de oren
steekt en zich een paar minuten af
sluit van alle geluid. Dan dringt pas
tot je door, hoe sterk je, via hetgeen
je gehoor opvangt, met de buitenwe
reld bent verbonden. Voor ouders
van dove of doofstomme kinderen
(dus doof geboren kinderen die, om
dat zij nooit een stem hebben ge
hoord, ook zelf niet kunnen spreken)
is bovenbedoeld boekje geschreven,
dat een waardevolle handleiding is
voor de huiselijke omgang met een
dove. Het is bedoeld voor ouders en
gezinsleden, die een doof kind in hun
milieu willen helpen om toch zo goed
mogelijk tot ontwikkeling te komen.
Daar is veel geduld voor nodig, veel
tact en vooral begrip. Dit boekje kan
op uitstekende wjjze helpeh dat be
grip te bevorderen. Het is waar, voor
de moeder is het een hele opgaaf.om
in een druk gezin tijd en aandacht
te vinden om met haar dove kind
dat buiten de schooluren thuis is
(uiteraard gaat het hier meer om
kinderen, die een externe school be
zoeken, dan internaats-kinderen. die
alleen in de vakanties thuis zijn) be
zig te zijn. Maar doet ze dit nigt, dan
staat zijn ontwikkeling stil.
„Men heeft de wereld van dc doven
wel eens vergeleken met een film zon
der geluiden en zonder verklarende on
derschriften. Alles beweegt onhoor
baar. Niemand spreekt. Dieren maken
geen geluid. Hagel valt even geruisloos
tegen de ruiten ais sneeuw. De tram,
een draaiorgel, een muziekkapel, alles
is even onhoorbaar. Van sommige la
waaimakende dingen zal hp geluidstril
lingen voelen in zijn voeten, zijn, buik
of op ander» pletsen van zijn lichaam.
Het is begrijpelijk, dat dit van invloed
is op ziin ervaringen en belevingen."
Een doof kind mist bijvoorbeeld, van
af zijn ontwikkeling in de wieg] alle
liefs dat van de stem van de moeder
uitgaat. Daarom moet hij eens een ex
tra liefkozing krijgen, een goedkeuring.
Over liplezen, omgang met vriendies.
behoefte aan expressie van het dove
kind met tekenpotlood en verfkwast, de
zorg voor zjjn apparaat met batterp,
dat het draagt, staan er zeer bruikba
re aanwijzingen in dit boekie. Uitge
weid wordt over het visueel contact
met het kind door on een gewoon zwart
schpolb""d. dat in de woonkamer staat,
met het dove kind te „nraten" in de
vorm van snel gekrabbelde tekeninge-
tjes. Och ja, het ontsiert de kamer mis
schien en geeft wat krptrommel, maar
wat een vreugde voor het geïsoleerde
huisgenootje, als het door een eenvou
dig tekeningetje, dat iemand snel
maakt, begrijpt, dat iedereen ineens
naar het raam loopt omdat er een laag
vliegtuig voorbp snorde.
Overschat het belang van de tele
visie niet, wordt opgemerkt. Televi
sie is voor het dove kind bepaald
niet, wat de radio is voor de blinde
omdat de bijbehorende gesproken
tekst niet snel genoeg kan worden af
gelezen en begrepen. Laat het dove
kind daarom niet avond aan avond
voor de televisie zitten. Het zal er
weinig van begrijpen. En het mist
dan het veel voornamere contact met
de ouders.
A. Bgl.
blad een recept voor een .heerlijke
paella" zag afgedrukt van de hand van
de vrouw van een zeer bekend criti
cus bij de K.R.O. en bij deze krant.
Toen ik dat recept gelezen had kon ik
een gevoel van moederlijke bezorgd
heid voor de bekende criticus niet
onderdrukken. Kritiek maken is toch
al zo'n naargeestige bezigheid dacht
ik - ik ben er nu zelf een beetje ril
lerig van - en als je dan ook nog zo
iets eten moet
Och, het zal natuurlijk best lekker
zjjn, dat gerecht van dat recept. Maar
een „paella" is het heus niet. Het is
een gezellig rijstschoteltje. Maar een
„paella", nee, daar komt echt wel iets
anders voor kijken. Het is een schotel
die alleen de moedige huisvrouw klaar
kan maken. Want er is wel moed voor
nodig. Lees maar:
Je moet beginnen met een speciale
ijzeren pan te kopen, een grote platte
caserol van een halve meter doorsnee.
Die is in Nederland heel moeilijk te
krijgen en daarom volstaat een hele
grote koekepan ook wel. Maar zo'n pan
is dermate groot dat er geen gasvlam
bestaat, groot genoeg om de hele bo
dem gelijkmatig te verwarmen. Er be
staat ook geen electrische plaat van
voldoende omvang. Daarom gaan we
de tuin in en gaan daar een fijn, laag
houtvuurtje stoken. De kolenfornuizen
zijn helaas allang in ons geautomati
seerde vaderland afgeschaft, dus daar
praat ik maar niet meer over. Dat is
heel jammer, want de beste schotels
komen van een kolenvuur. Een hout
vuur in de tuin dus. Zei ik niet dat
de „paella" iets voor moedige mensen
is
Het vuur mag niet te heet zijn en
de vlammen niet te hoog. Voordien gaan
we inkopen doen. We kopen een kip,
zo tussen een malse braadkip en een
soepbeest in, een half pond mager
vers spek, minstens een pond dikke pa
ling, knoflook, doperwten, tomaten, ar
tisjokken (of andere groente die, naar
gelang hst jaargetijde voorradig is)
en 325 gram rijst. Dat is genoeg voor
een heel eenvoudige „paella Valencia-
na". De wat ingewikkelder komt later
wel.
We maken de kip schoon en snijden
haar in twaalf stukken. Goed zouten.
De paella-pan gaat op het vuur en daar
in wordt in twee deciliter olijfolie het
half pond mager vers spek lichtbruin
gebraden. Zodra het spek kleur begint
te krijgen gaat de kip erbij. Beweeg
de pan af en toe en draai de stukken
kip op gezette tijden om. Als alles goud
kleurig gaat worden, doe er dan fijn
gehakte knoflook bij (een paar teen
tjes), fijngesneden tomaten, de doperw
ten, de van de harde top ontdane, in
stukken gesneden artisjokken en laat
alles even sudderen. Dan doen we er
Advertentie
Het is in Parijs weer het aller
nieuwste. Als kinderen deden we het
ook. Kettingen rijgen van vruchten-
pitten. Het makkelijkste waren de
meloenpitten. Je liet ze drogen in de
zon en prikte er met de naald mak
kelijk doorheen bjj het rijgen. In Pa
rijs koopt men nu kettingen van zon
nebloempitten. Die lekkernij is dus
aan de vogels ontgaan! Maar ook
mengt men zonnebloempitten met
gewone gedroogde witte boontjes. Het
staat rustiek, maar het is, in z'n
natuurlijke grilligheid, mooi. De na
tuur laat alleen maar mooie dingen
groeien. Interessanter is een ketting
van exotische pitten uit Brazilië, die
rood gevlekt zijn. Maar het meest
bizarre collier is van abrikozenpitten
die men gevernist heeft, afgewisseld
met geelgeverfde kersenpitten en
roodgeschilderde witte boontjes. Zo'n
ketting kost ook eventjes tegen de
dertig gulden. Maar er zit veel werk
aan, want in elke harde pit moet
een gaatje geboord worden.
Een paar jaar geleden droeg ieder
een in Frankrijk colliers van gedraai
de schelpjes, die men aan de Bretonse
Normandische kust vond. Wjj hadden
er zelf een paar handvol geraapt en
wilden de tandarts vragen om er gaat
jes in te boren! Maar dat is er nooit
van gekomen. De man zal ook wel wat
anders te doen gehad hebben
Vrouwen van primitieve volksstam
men weten al lang, dat schelpen en
vruchtjes en pitten een mooie versie
ring vormen. Het zal een teken zijn,
dat de „overbeschaafde" vrouw is uit
gekeken op wat de sieraden-industrie
voor haar maakt, dat ze zich weer
keert tot het doodgewone moois, dat
voor het oprapen ligt.
AIs alles gaar is, gaan er twaalf slakW
bij, die we zoeken in de tuin-
een laurierblad bij en een grote tb®®
lepel paprikapoeder. Goed roeren e
circa anderhalve liter echte bouillon t°
voegen. Als de kip goed gaar is
we er de in acht stukken gesneden
ke paling bij entwaalf vette sl®
ken, die we, voordat we het vuür
ben aangestoken op de zonnige
in de tuin hebben gezocht. Werkeju
gewone slakken, hele dikke zijn
ker! We schudden de pan nu zo, n
alles goed verdeeld ligt. Als de s
heel hevig kookt, strooien we «r
gram rauwe rijst over heen, wat s®
fraan en eventueel wat zout. Nu n'
meer roeren. Alleen de pan even
wegen om het vocht te verdelen. O
rijst mag vooral niet te gaar zijn, ,k
net goed, dat onze tanden er nog w'e
mee hebben.
Dat is dan een hele simpele ,,P'®e
Valenciana" voor vier personen.
Dat is iets anders dan de vooraf?
kookte rijst met een bouillonblokje, *®t
restjes vlees, een garnaaltje en
groente van het Hollandse recept.
Willen we de „paella" een
beetje
Spaanser maken, dan kan er het v'
rol'
llf
h®
ide"
gende bij. Tegelijk met de kip, een
ons per persoon van het bot gesne
varkenscarbonade en een verse wor®
van minstens een ons per eter. Te?®
Hjk met de paling, een gefileerde ton?
in schijfjes gesneden inktvis, per Pef
soon vier mosselen, twee langoustine
of voor ons allen een hele kreeft.
Dat is allemaal voor een pae'''
heus nodig. Wie me niet gelooft m°f
maar naar Spanje gaan en daar
een gopd eethuis een echte uitgebr®''
de Paella bestellen. Als hij zin hëe'
dat fantastische gerecht te ontlede®'
vindt hij alles wat ik hier heb op?®
noemd en misschien nog wel vneet'
Een „paella" maken is een ku®s'
die lang niet door alle Spanjaard®
wordt verstaan, zoals niet alle
nen een goede rijsttafel kunnen P1"'
ken.
Natuurlijk is het een kostbare z®®1^
al die ingrediënten in Nederland
kopen. aOp elke markt in Spanje v®®'
koopt men een „paella-complet®'
een fris assortiment van alles wat
bjj hoort. Maar koop nu eens in
derland geen hele kip, maar wat
ger poulet, paling en droge wi
hi®'
m®'
zoals schelvis (in plakken gesnede®'
en wat mosselen. Dat is niet du®r'
Maar vergeet nooit, dat de rijst g®'1'
moet worden met alle ingrediënt®"
samen en nooit met een bouillonbl®"'
je vooraf mag worden gekookt. D®(
heeft die rijst geen smaak en verlieS
de schotel het recht „paella" ?e'
noemd te worden.
MARGREET VAN
(Advertentie)
de zachtste voor uw kleine schat
Goedgekeurd door de
Ned- Verg. van Huisvrouwen
