Europa verwacht enorme
invasie van Amerikanen
V
jaar komen een miljoen
toeristen uit de F.S.
Antillen willen in
koninkrijk blijven
STOMABRAS
Invasie van muskusratten
ook
vorig jaar weer gestuit
Bestrijding waterdicht
vijf mensen een
levenstaak
voor
1
JWDSON&g*
s OP DRIFT I
Uitgestelde plannen weer te voorschijn gehaald
langstelling
Bel;
°ok voor Rusland
Ctr' i
Mr. dr. M. F. da Costa Gomez:
Graaf-hartstocht kan dijken ondermijnen
Etageholen in
oeverwand
Concierge krijgt
deuren niet open
H
V B
Sneeuwklokjes voor
de koningin
Kritiek op algemene
maatregel rijksbestuur
DINSDAG 23 FEBRUARI 1960
PAGINA 5
r' ei
n öt
Hebt U maagklachten?
Misschien zelfs' reeds
maanden of jaren?
Neem dan geen. lap»
middel, dat U slechts
tijdelijk helpt en dat
dus moet blijven inne
men, doch STOMABRAS
dat een blijvende ver-
betering brengt.
Padvinders herdenken
lord Baden Powell
Prijs voor in Amsterdam
wonend beeldhouwer
Onze bestrijding van de mus
kusrat is „waterdicht":
alle dieren die ons land van
België uit binnenkomen, worden
gemiddeld op twee en een halve
kilometer van de grens gevangen,
en ten noorden van, het Wilhel-
minakanaal is nog nooit een nest
gevonden. Ir. A. J. Ophof, hoofd
van de ratten- en muizenbestrij-
ding van Faunabeheer, zegt het
alsof het de gewoonste zaak van
de wereld is. Dat is het voor hem
dan ook, dankzij de bekwaamheid
en de ijver van de vier contro
leurs, die heel het jaar door dag
in dag uit op de baan, of liever
buiten de baan zitten; en dankzij
de strategie van de heer J. W.
Koenders, die in het hoofdkwar
tier in Wageningen de veldtoch
ten coördineert.
r- slfe"
door W. H. VAN EEMLANDT
Hoewel de muskusratten in
ons land nooit de kans hebben
gekregen om gevaarlijk te wor
den, hebben ze wel bewezen,
waartoe ze in staat zijn: enkele
jaren geleden hebben ze bij Val-
kenswaard een kleine dijkdoor
braak veroorzaakt, waardoor een
van de visvijvers van de Heide
maatschappij plotseling leegliep.
Holland-beneden-de-zeespiegel
kan echter gerust zijn: de bestrij
dingsdienst is permanent paraat
en heeft het volste vertrouwen,
dat de ratten ook in de toekomst
vlak bij de grens zullen worden
verslagen.
VIC LANGENHOFF
Advertentie
tnel
i»f
efl
eet'
..vv-"'*::
I'1 1959 hebben, vo'.gcns officiële gé-
Sevens, 700.000 Amerikanen een be-
hra,a''el< aan de Europese landen ge-
J>r0D. een aantal, dat volgens oen
*«i*l van reisbureaus in de Ver
bal staten, dit jaar nog aanzienlijk
H;1( ,v'?.r<len overtroffen, Men houdt er
,jne '!'ik rekening mee, dat één mil-
rist Amerikaanse zakenlieden en toe-
tor.u,n Per vliegtuig of per schip de
Fit °ver fle Atlantische Oceaan zul-
"en ,11i,'<en. Verscheidene redenen kun-
i],v, v°or deze te verwachten massale
"prk "orc'rn aangegeven. Ons be-
(lip>U tot (le voornaamste
factoren,
biOM °P ('e eerste plaats vermeld te
lY'Ofrl tcisic j'ianin vchiivhi it;
iitiet n' 4at de ontspanning, die in po
k-a» 0Pzicht is ingetreden, het Ameri-
tiK Vse publiek zonder twijfel reisius-
1$ ae®ft gemaakt. De „koude oorlog"
VfU'Wooid en dat is de reden, waarom
h» p*Pr uitgestelde vakantiereizen weer
dip 'oorschijn worden gehaald. Verder
u,,,'. te worden vermeid, dat de eco-
tfit lsc''e situatie in de Verenigde Sta
ll!- Kunstig is. De prijzen van hotels,
ÏÏÏ,jp'tijden en andere faciliteiten in
feeliilP-8, zijn redelijk gebleven, in ver-
6,. Jk,"g met Amerikaanse maatstaven.
ËHffioilar wordt >n vele uithoeken van
^°Pa gaarne geïncasseerd.
feit, dat de straalvliegtuigen de
kg fPu tussen Amerika en Europa bij-
l;et,®e"alveerd hebben, draagt zeer ze-
de reislust bij. Visa voor ver-
ëe lItlono landen zijn afgeschaft en in
i)e,f?raktijk is gebleken, dat de doua-
Jij,5 rrnaliteiten veelal vereenvoudigd
he a .-,heeft de
paspoort ver
kap. ysn twee tot drie jaar. Een va-
were
Europa binnen het bereik van de
krijgen. Xntourist, het officiële bu
reau, heeft de verblijfkosten voor
een buitenlander verlaagd en men wil
alles dogn om de formaliteiten aan
de grens te verminderen. -Reizigers
zullen in bepaalde gedeelten van Rus
land zich vrijuit kunnen bewegen, dus
zonder een gids, iets wat wei in scher
pe tegenstelling is met dc periode
welke achter ens ligt. Vooral Sochi en
Yelta aan de Russische Rivièra ko
men in trek en de buitenlandse toe-,
riston zullen ln de hotels van de Zwar
te Zee kunnen vertoeven tezamert
mei de Russen die eveneens met va-
cantie zijn.
Dc Amerikaanse toeristen die naar
Rusland gaan kunnen desgewenst de
gehele reis gebruik maken van straal
vliegtuigen. Van Londen, Parijs, Am
sterdam en Brussel kunnen ze met de
straalvliegtuigen van de Russische
Aeroflot" naar Moskou doorvliegen.
De tours die in Rusland zijn uitgestip
peld worden eveneens met straalvlieg
tuigen gemaakt. In nog geen tien uur
kan de Amerikaan op deze wijze van
New York in Moskou zijn. Een speciale
trip van 14 dagen in Rusland leirlt van
Moskou, via Leningrad. Stalingrad,
Liev en Yalta naar Moskou terug en
wordt geheel gemaakt met een jet.
Behalve Rusland en enkele andere
toeristische centra in Europa, zal dit
jaar ook Rome zeer in trek zjjn bij de
Amerikanen, dit in verband met de
Olympische Spelen, die van 25 augustus
tot 11 september op het programma
staan. De hotelcapaciteit in Rome is
met 1200 bedden uitgebreid en voorts
zijn nog 15.000 extra bedden 'beschik
baar in particuliere woningen.
Veel Amerikanen zullen naar Europa
vliegen om de Passiespelen in Ober-
ammergau tussen 19 mei en 25 septem
ber te bezoeken. Ook Rotterdam zal
zeer in trek zijn in verband met de
Floriade, die 25 maart in de Maasstad
begint en op 25 september wordt geslo
ten.
SOESTDIJK, 23 febr. In de padvin
derswereld is gisteren de geboortedag
van lord Baden Powell gevierd. Ter ge
legenheid daarvan heeft een vijftal
„blauwe koorden padvindsters", bege
leid door de presidente van het Neder
landse Padvindsters Gilde mevrouw
N. A. den Haar-Groen uit Leiden een
bezoek gebracht aan koningin Juliana.
De padvindsters Gonda Baars uit Heus-
den, Heieen Broekema uit Oegstgeest,
Hanneke van Cittert uit Utrecht, Fietje
Braaksma uit Heerenveen en Mies de
Jong uit Nijmegen boden de koningin
sneeuwklokjes aan.
AMSTERDAM, 22 febr. De Japans-
Amerikaanse kunstenaar Shinkichi Ta-
jiri, wonende te Amsterdam, heeft een
prijs ten bedrage van 2.000 Amerikaanse
dollar gekregen van de „William and
Noma Copley foundation" gevestigd te
Chicago. De prijs is de heer Tajiri ver
leend voor zijn recente activiteiten op
het gebied van de beeldhouwkunst.
IIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIlI'lllllllllllllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiuuuiiiiui
Dit is de voor onze waterkeringen zo gevaarlijke muskusrat, die dan ook fervent
wordt bestreden.
goirj Amerikaanse regering
Itinl'Sheidsduur van het pasp
kA,. yan twee tot drie jaar.
ustocht naar Europa vraagt niet
r tijd of is meer gecompliceerd dan
trip naar de Grand Canyon in de
;ow'l,gde Staten zelf. Méér en meer
0r}de kosten van een vakantietoeht.
Europa binnen het bereik
bi-Prikaan met het gemiddelde inko-
'l£v, 'x«aii uifi 11 cl mtn i luutiiut: 111 i\u-
- orts dragon de Betaal Later"-
vC1]ngen ertoe bij, dat het. sparen
's I, oen kostbare vliegtocht niet van
Hc]1.0t'en behoeft te geschieden, maar
\vjj wraf. Naast de zg. inclusive tours,
brui; toerist reedji gaarne gebruik
VRn c'e gelegenheid om rnccr af-
mZoca'1 lauden en streken in Europa te
JU$t r?11- °'v' Lapland, de Dalmatische
oppi', Corsica om slechts enkele voor-
aen te noemen.
hJ?°.t. toerisme naar dc landen achter
hU' ijzeren gordijn komt meer en
a 'er in trek. In 1950 bezochten 10.000
merikancn de in Oost-Europa gele-
a..„ landen. Men verwacht, dal dit
ï®h 'n ze'ipr tot 20.000 perso
ng. 2af oploften. Want Rusland zoekt
ijA1" mogelijkheden om zijn aandeel
f?et internationale toerisme te ver-
AMSTERDAM, 23 febr. Er be
staan in de Nederlandse Antillen geen
tendenties tot beperking van het Ko
ninkrijk der Nederlanden. Er lopen
wel enkele heethoofden met spandoe
ken, doch dit betreft slechts incidente
le gevallen, lïij de oppositiepartijen be
staat geen streven tot aansluiting bij
Venezuela. Of dit bij de regeringspar
tijen ook zo is, kan ik niet met zeker-
,heid zeggen".
Dit antwoordde de voorzitter van de
Nationale volkspartij op de Nederland
se Antillen, mr. dr. M. F. da Costa
Gomez, gisteren op vragen van leden
der studentenvereniging „Politeia", na
zijn voordracht over het onderwerp
Het statuut in theorie en praktijk"
die hi.i in de aula van de Amsterdam
se gemeente-universiteit op uitnodi
ging van deze vereniging heeft gehou
den.
Na een verhandeling over de aard
en deinhoud van het statuut, dat vol
gens Hem een geformuleerde regeling
is voor de samenwerking van Neder
land, Suriname, en de Nederlandse an-
tillen op grondslag van de. Nederlandse
democratie en met ais beginselen vrij
heid, zelfstandigheid en gelijkwaardig
heid, gaf mr. da Costa Gomez zijn
oordeel over de toepassing van het
statuut, met name over de eerste al
gemene maatregel van rijksbestuur,
waarbij onlangs het bestuurscollege op
Curasao werd heengezonden. Hij zei
nadrukkelijk van mening te zijn, dat
deze maatregel niets met het statuut
te maken heeft en uitte kritiek op het
feit, dat de gezaghebber zich stipt
dient te houden aan hetgeen de minis
ter van Algemene Zaken van de Neder
landse Antillen wenst voor te schrijven
terwijl men juist de Antilliaanse rege
ring niet bij een conflict op een der
autonome eilanden wenst te betrekken.
De oud-premier van de Nederlandse
Antillen zei naar Nederland te zijn ge
komen om dit alles te bespreken met
dc regering en met staatsrechtsgeleer
den. llij zei te vrezen dat de algemene
maatregel van rijksbestuur zal leiden
tot toespitsing der conflicten en tot
vergroting van de. afstand tussen de
partijen. Er is volgens hem voor liet
gerezen conflict ook een andere oplos
sing mogelijk dan deze algemene maat
regel. Hij dacht aan de mogelijkheid
het volk zelf een uitspraak ie laten
doen.
Mr. da Costa Gomez sprak tenslotte
de hoop uit, dat de maatregel als
voorlopig zal worden beschouwd en
dat men daardoor zal terugkeren naar
de democratische beginselen, zoals die
in de nieuwe rechtsorde voor de Antil
len zijn neergelegd.
Desgevraagd zei hij het statuut niet
te zien als een produkt van revolutie,
doch als een produkt van evolutie. Het
is geen eeuwig edict en 'het moet te
zijner tijd worden aangepast aan ver
anderde omstandigheden en aan in de
landen levende overtuigingen. Het stuk
veronderstelt een groei naar elkander.
„Of dit realiseerbaar is, zal de toe
komst uitmaken", aldus mr. da Costa
Gomez.
SAARBRüCKEN. 23 febr. (Reuter;
De 300 leerlingen van een middelbare
school te Saarbriicken zijn gisteren naar
huis gestuurd, omdat bleek dat onbe
kenden de sloten van de klaslokalen
met gips hadden volgestopt, waardoor
de concierge geen deur kon openkrij-
gen.
Met allerlei soorten afdoende klemmen
poogt men de muskusrat te vangen. En
met succes; de opmars van het beest is
opnieuw tegengehouden.
Aan de wand hangt een grote baart,
waarop dikke knopspciden liet front
niark'eren. Dat beslaat heel het zuidelijk
grensgebied, maar speicaai de Brabant
se zuid-west-hoek, waar de ratten dit
jaar in grote getalen zijn komen opzet
ten. Hun opmars is echter ook Jaar ge
stuit door de fuiken en klemmen van de
defensie, die in 1959 niet minder dan 679
exemplaren verschalkt heeft. Enkele er
van liggen in plastic zakjes bij de heer
Koenders op tafel, waar ze aan een sec
tie worden onderworpen, die wellicht
het doodvonnis betekent voor eventuele
overlevenden: men kan daarbij b.v. na
gaan, of een vrouwelijk exemplaar dil
jaar jongen heeft gehad en zelfs hoeveel
als deze dan nog niet „binnen" zijn,
wordt het gebied, waaruit het dier af
komstig is, grondig uitgekamd, tot men
er zeker van is, dat de ratten zijn uit
geroeid.
De strijd tegen de muskusrat duurt nu
al bijna achttien jaar: sedert 1941, toen
het eerste exemplaar in Nederland ge
vangen werd, is de actie gaande en ze
zal voortduren tot de rat ook in de aan
grenzende landen totaal is uitgeroeid en
geen invasiegevaar meer te duchten is.
Het is de vraag of het wel ooit zover
zal komen. Voorlopig vinden in ons land
in elk geval vijf mensen een levenstaak
in de bestrijding van deze rat en het
is zelfs te verwachten dat dit aantal nog
wordt opgevoerd. De controleurs bezet
ten op het ogenblik vier posten: Maas
tricht, Eindhoven. Tilburg en Breda, die
resp. Limburg, Oost-Brabant, midden-
Brabant en West-Brabant bestrijken. De
ratten dringen thans echter ook naar
Zeeland op en het is zelfs niet uitge
sloten, dat over enige jarèn ook uit het
oosten gevaar dreigt.
Dat gevaar is speciaal voor ons land
groot. De muskus- of bisamrat lijkt
-X
op het eerste gezicht een tamelijk on
schuldig dier: een volwassen exem
plaar meet van de neus tot en met de
afgeplatte palingstaart hoogstens zes
tig cm, weegt maximaal drie pond en
voedt zich doorgaans met water- en
moerasplanten waar niets aan verlo
ren is. Maar de rat heeft één ver
foeilijke eigenschap: haar graafharts-
tocht. Onder de waterspiegel maakt
ze een gat in de oever om vervol
gens schuin naar boven te wroeten,
zodat een pijp ontstaat, met aan het
einde daarvan een nesthoite. Maar
daar blijft het niet bij: van de nest
plaats uit worden andere gangen ge
graven, die elders weer onder water
uitmonden, zelfs worden verschillen
de gangenstelsels boven elkaar ge
maakt: een soort etagebouw, zodat de
rat bij wisselende waterstanden
steeds over bruikbare pijpen ën uit
gangen beschikt.
Eeuwenlang hebben de muskusratten
deze techniek beoefend in de streken
waar ze van nature thuishoren: in het
gebied van Canada tot Midden-Amerika.
Vandaar zijn ze enkele tientallen jaren
geleden in Europa geïmporteerd, waar
men de dieren ging kweken om hun pels.
Dat gebeurde in België, Frankrijk en
Tsjecho-Slowakijeeninelk van deze lan
den kwamen ontsnappingen voor. Daar
mee was de basis gelegd voor de rat
ten plaag: de dieren vonden een geschikt
klimaat, ontmoetten nagenoeg geen vij
anden en bereidden zich in reusachtig
tempo uit: elk wijfje werpt ongeveer
vijftien jongen per seizoen. In Amerika
werden de ratten min of meer inge
toomd door hun natuurlijke vijanden,
vooral door de nertsen; aan deze zijde
van de oceaan hadden ze alleen iets te
duchten van de otter, die uiterst zeld
zaam is, en van de bunzing, die zich
vrijwel tot het uitmoorden van onbe
waakte nesten beperkt.
Premie uitgeloofd
Be betrokken landen maakten zich ech
ter over de uitbreiding weinig zorgen;
het kon immers geen kwaad? Maar
Nederland zag de dreiging aankomen:
hier betekende de eerste muskusrat groot
alarm: de onschuldige gr&afpartij-
tjes van de dieren konden hier catastro
faal worden. Zouden de ratten immers
vaste voet krijgen in de Hollandse en
Zeeuwse dijken, dan zou de eerste storm
vloed de ondermijnde waterkeringen
kunnen wegspoelenHet water zou
via het gangenstelsel dwars door de
ogenschijnlijk stevige dijk slaan.
Nederland had daarom al in 1930 een
muskusrattenwet ingevoerd. Deze ver
biedt het houden van de ratten en legt
iedereen de plicht op om de aanwezig
heid van de dieren bij de politie, de
burgemeester of rechtstreeks bij de be
trokken afdeling van Faunabeheer
Geertjesweg 15 in Wageningen, te mel
den Voor iedere rat die op Nederlands
grondgebied gevangen wordt, keert het
Rijk bovendien een premie van vijf zui
den uit.
Deze premie verleidde al vóór 1941
een slimme Limburger om een uit Bel
gië geïmporteerde rat aan te geven. Hij
heeft de beloning niet gekregen, want
het bedrog werd ontmaskerd. Nadien
zijn echter vele premies uitbetaald.
Iedere aangifte wordt terdege onder
zocht, niet alleen om te controleren of
het inderdaad een Nederlandse vangst
betreft, maar ook om de omgeving van
eventuele andere ratten te zuiveren. De
controleurs zijn ware spoorzoekers- een
scheef grassprietje is voor hen al genoeg
om de ratten op het spoor te komen.
Men hoeft als men ratten ontdekt
heeft niet te denken, dat men er melk
koetjes van kan maken, door er zo nu
en dan eens een paar op te sturen...
De grote meerderheid van de mus
kusratten wordt ieder jaar door de
mensen van de dienst zelf verschalkt.
Over enkele weken; in maart-april be
gint de grote slag weer. Dan komen
de ratten, op zoek naar een partn*r
of reeds gepaard, de kleine stroom
pjes afzakken die van België Brabant
inleiden. De controleurs hebben tegen
die tijd hun maatregelen genomen: in
de loop van de jaren hebben ze de
plekjes leren kennen, waar de ratten
bij voorkeur „voet aan wal" zetten.
Daar lopen ze in de onder water ge
plaatste klem, waarin ze binnen en
kele minuten de verdrinkingsdood
sterven.
De linies zijn geleidelijk zo geperfec
tioneerd, dat maar een heel klein aan
tal ratten er doorheen komt; werden de
ratten in de eerste jaren gemiddeld op
2530 km van de grens verschalkt, nu
gebeurt dat, zoals gezegd, op een gemid
delde afstand van 2.5 km. Het zomersei
zoen wordt besteed aan het opsporen en
apruimen van de „doorgebroken" exem
plaren. Daarna, in de vroege herfst,
wordt de „tweede trek" opgevangen. De
ratten zoeken dan geen expansie voor
hun soort, maar verspreiden zich enigs
zins onder de druk van de toegenomen
bevolking. Het betreft dan doorgaans ook
grotere aantallen dan in het voorjaar,
maar de afstanden die de najaarstrek
kers afleggen zijn meestal minder groot.
Ook in deze tijd staan de fuiken en
klemmen klaar. Gedurende de winter
maanden wordt dan gespeurd naar de
dieren die in het najaar door de Unies
zijn gekomen. Ze verraden zich vaak
doordat ze dan winternesten bouwen:
drijvende (voedsel)bastions van water
planten, met een uitgang onder water
en paden in de modder, zodat ze ook
bij vorst nog bereikbaar blijven.
Bestrijding internationaal
(Advertentie)
ln de sloten en vaarten liggen de fuiken van Faunabeheer gereed om de muskusrat
onschadelijk te maken.
sNdty
:/Qehs !'e vaar schatting een miljoen Amerikanendie Europa dit jaar recht-
l\r'"~<ecrri cle F.S. mag verwachten, zullen ongetwijfeld ook de in Europa ges'a-
9o.„ Amerikaanse militairen weer over de verschillende grenzen uitzwermen.
K»i*t,„arto en Rome vormt de laatste jaren Amsterdam, met de nabijgelegen
,ntr<l> een van de voornaamste trekpleisters, zodat we in de komende
1 '"eren de klederdrachten van Volendam e.n Marken en in de straten van
f-' ->-"i d"-ne''jke onopv"Vcndc burgers tegemoet mogen zien.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiittiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiniiiiiiiiii
2
Maar do betekenis daarvan ging voorlopig
nog voor hem verloren. Wei kon hij soms.
met een snelle blik op de telefoon, eraan den
ken hoe prettig het was, dat hij slechts zijn arm
behoefde uit te strekken om binnen enkele secon
den haar stem te kunnen horen. Een gedachte,
die vroeger nooit bij hem zou zijn opgekomen. Er
gens'ver op de achtergrond van zijn beslaan was
een gistingsproces in werking getreden, maar meer
dan uiterst vage aanduidingen daarvan bereikten
zijn bezige brein nog niet.
De zware gestalte bewoog zich geruisloos voort
over de dikke Perzische lopers, verend, elastisch,
brutaal bijna. Het donkere haar krulde nog steeds
vol en dicht boven het brede voorhoofd. De diep
inliggende ogen onder borstelige wenkbrauwen, dc
snor en kortgeknipte baard, maakten het moei
lijk aan zijn Angel-Saksische afkomst te geloven.
Vooral tussen zijn gladgeschoren relaties uit de za
kenwereld maakte hij steeds de indruk een vreem
deling te zijn uit zonniger, zuidelijke landen. Naar
mate hij ouder en de uitoefening van een onaan
tastbaar gezag hem tot tweede natuur was gewor
den, vertoonde hij een steeds meer sprekende gelij
kenis met de onwrikbare heersers uit de klassieke
oudheid.
Op de eerste verdieping gekomen, opende Otis de-
deur van het boudoir van zijn vrouw en liep, steeds
met dezelfde vlugge passen tussen de vele gemak
kelijke stoelen-en lage tafeltjes, tot waar zij voor de
open haard onder een schemerlamp zat te lezen
Diep in zijn hart vervuld van een weldoende bevredi
ging, boog hij, zonder ook maar iets van zijn uiterlijke
stuursheid te verliezen, zich bruusk tot haar over
om haar de gebruikelijke vluchtige begroetingskus
te geven.
Katherine Langlcy-Cardigan was een kleine, mol
lige asblonde dame van vijf en vijftig jaren, die,
wellicht in hoofdzaak door het nalaten van de bij
Amerikaanse vrouwen in zwang zijnde kunstmatige
schoonheidsopmaak, een jeugdige, soms zelfs meis
jesachtige indruk maakte. Vriendin zowel als vijan
din waren het er over eens, dat Kate er uitzag,
alsof ze tegen de veertig liep. Als enig kind van de
président der Langley-banken had zij een onbezorg
de jeugd gehad, veel gereisd in de nieuwe en oude
wereld -en daardoor vloeiend haar talen geleerd. Zij
was een verdienstelijke pianiste, die op het podium
van een concertzaal niet misplaat t zou zijn geble
ken, een kunstzinnig aangelegd mens cn een gebo
ren gastvrouw. Maar de grootste charme lag in haar
warme hart, dat voor ieder wijd open stond, die min
der goed bedeeld was dan zij zelve.
Haar karakter verschilde grondig van dat van haar
zwijgzame, in zich zelf gekeerde, door de zaken ge
heel in beslag genomen echtgenoot. Maar ze kende
hem langzamerhand zo door en door, dat ze hem
graag nam zoals hij nu eenmaal was, hem bewon
derde om de manier, waarop hij zijn gezag deed
gelden tegenover wie ook, hem achtte om zijn on
kreukbare eerlijkheid en trouw, en hem tenslotte
innig liefgehad, omdat zij en zij alleen begreep
wat zij betekende voor die zijde van zijn gesloten
natuur, waarvan niemand anders het bestaan ver
moedde. Wel was het soms moeilijk Otis tot het
vervullen van enkele noodzakelijk sociale plichten
te brengen. Hij gaf niets om de uiterlijkheden, die
in beschaafd gezelschap de pasmunt van de omgang
vormen, terwijl Katherine zeer hechtte aan de in
deze dagen vaak ouderwets aandoende hoofsheid. Ze
was er niet in geslaagd Otis af te leren alles te
eten wat hem werd voorgezet, zonder enige goed
of afkeuring. En ze had er genoeg moeite voor
gedaan, want zij had in haar ouderlijk huis geleerd
de elegant opgemaakte schotels en de geraffineerde
entremets op prijs te stellen, die een zo grote plaats
in de Amerikaanse keuken innemen. Ze vergaf Otis,
dat hij nimmer kon verbergen, hoezeer hem het
brengen of ontvangen van noodzakelijke bezoeken
tegen de borst stuitte, omdat het hem onmogelijk
was de juiste reactie te vinden op beuzelachtige
praatjes van in zijn ogen onbetekenende lieden. Ka
therine daarentegen hield van visites, waardoor ze
op de hoogte bleef van de wederwaardigheden van
familieleden, vrienden en kennissen en hun, voor
Otis onbegrijpelijke en verwarrende hoeveelheid kin
deren en kleinkinderen. Voor Kate was het een ge
noegen naar verleden weer te doorleven en zich te
verdiepen in anecdotische gebeurtenissen uit haar
jeugd. Cardigan had geen tijd om achterwaarts te
zien; hij hield al zijn aandacht gevestigd op de ko
mende ontwikkeling van zijn ondernemingen en op
de economische toekomst van de wereldindustrie.
Tenslotte hield Mrs Cardigan van schilderijen, boe
ken en concerten, voor Otis een terein waar hij
zich voelde als een kat in een vreemd pakhuis.
„Heb je tijd om hier een kop thee bij me te
drinken, Otis?"
„Het zftl niet gaan, Kate. Ik heb voor we gaan
eten nog een paar dingen door te lezen."
„Ik zou toch graag een ogenblikje met je praten
Een beetje onwillig trok Cardigan een verguld
stoeltje naar zich toe, monsterde wantrouwig de te
re pootjes en liet er zich omzichtig op neer
„Je weet," begon Kate, „dat die achtermuur van
je studeerkamer nog steeds leeg is gebleven. Iedere
keer valt het me op, hoe stijf en koud dat staat
Dat grote vlak van groen velours vraagt om een
onderbreking. Ik ben al verschillende keren in de
gelegenheid geweest een geschikt schilderij te korten
om daar te hangen, maar ik heb me er altiid van
laten weerhouden, omdat ik weet hoe weinig iij om
die dingen geeft. Nu kwam vanmiddag Strakev bii
me, je weet wel, die kunsthandelaar van Fourth
Avenue. Hij heeft een Rubens te koop, een eroot
doek in een antieke lijst, de Sabijnse maagdenroof
Het is drie en gen half bij vijf meter en zou dat
kale muurvlak helemaal ophalen. Ik geloof dat het
verstandig zou zijn het te nemen."-
(Wordt vervolgd)
Sinds 1942 zijn in Nederland meer
dan zesduizend muskusratten onschade
lijk gemaakt. Tot en met 1946 waren het
er 23, daarna liep het aantal snel om
hoog: 74 in 1947; 164 in 1948 en 537
in 1949. De top werd bereikt in 1953,
toen 829 ratten werden verschalkt De
teruggang die toen optrad, dankt men
aan het feit, dat ook België de mus
kusrat is gaan vervolgen. Ook daar is
het kweken van de dieren bij dc wet
vérboden en worden de wilde ratten van
overheidswege bestreden. Onlangs is
ook in Frankrijk een bestrijdingdienst
opgericht; aanleiding hiertoe was de
toenemende schade aan dyken, kanalen,
spoorwegen en landlanen en de aandrang
spoorwegen en landlanen en de aandran
van Belgische zijde. Men hoopt te kun
nen voorkomen, dat de Franse popu
latie contact krijgt met de Belgische-
dat zou bloedverversing betekenen, met
als gevolg een explosieve vermeerde-
rrngt. Du'tsland, dat de ratten uit Tsje-
('ho-SIowakije heeft binnengekregen, be-
strijdt ze al veel langer zelfs langer
dan Nederland. De bestrijding is nu in
ternationaal georganiseerd: de verschil
lende landen houden via het EPPO con
tact en wisselen voortdurend gegevens
uit.
Merkwaardig is, dat een veel grotere
graver; de beverrat die wel vijftien
tot twintig pond kan wegen overal
ongemoeid wordt gelaten. Dit dier is
echter met gevaarlijk. Het heeft nl. de
gewoonte, slechts één gang te graven
naar zijn nestplaats'en bovendien komt
het maar sporadisch voor, voorzover be-
keqd m Nederland thans in twee gebie-
ü't e?e so°rt stamt uit tropisch en
sub-tropisch Zuid-Amerika en weet zich
F1..onze streken amper te handhaven.
Bij strenge vorst gaan deze ratten gro
tendeels ten onder.
