Rennersclub Apollo in het goud
Steeds meer Russen komen
naar de Baltische landen
k i
Restauratie
gebouwen
van historische
te Oudewater
Vogelhuis in Artis wordt
beste van Europa
Ernstig conflict voor 25-jarig bestaan
Hoornvliestransplantatie een
ethisch en juridisch probleem
Litauen oefent nog de minste
aantrekkingskracht uit
Immigranten-invloed begint
zich te laten gelden
Kreymborg
Kerk en toren en panden aan
Donkere Gaard en Markt
Niet steeds tijdig materiaal aanwezig
Zij bepalen zelf hun taak en plaats
Frimavera Italiana
Kreymborg!
Grote uitbreiding van het aantal
soorten
Wettelijke voorziening
kan uitkomst bieden
Studenten duwen
oude auto
Rapport over dijkbreuk
in Tuindorp-Qostzaan
Minister Cals kreeg
kopergravure
Mgr. J. P. Huibers
naar Banneux
Belgische ambtenaren
verpolitiekt
Onderwijzers mogen in
Hamburg weer hun
pupillen kastijden
„Runnen" in Den Haag
niet strafbaar
V B
DONDERDAG 17 MAART I960
PAGINA 4
Op 6 maart jl. was het precies
vijftig jaar geleden, dat de Rotter
damse rennersclub „Apollo" werd
opgericht. Het was niet voor het
eerst, dat in Rotterdam een wie
lerclub het leven zag. In 1872
reeds wordt een Rotterdamse
wielerclub „De Zwaluw" genoemd
die echter na zijn oprichting wei
nig meer betekent in de Rotter
damse wielersport. De sport evo
lueerde van die op de hoge velo
cipede tot aan het hardrijden op
een fiets met even grote wielen op
de door Dunlop uitgevonden lucht
banden.
Zelf prijzen kopen
Hometrainer favoriet
VAN DEN HAAG NAAR
AMSTERDAM
Tien jaar bij O. K. en W.
ji/aa/ióef&t. 7
O
Uit de historie
Aan de Donkere Gaard
Op de Markt
Nog meer te doen
Hoog en ladi
Hoge Raad verwerpt beroep
tegen vrijspraak
Immigranten brengen iets u
I
Toen het eenmaal zo ver was von
den enkele jongelui in Rotterdam, dat
er in onze stad nu ook maar eens „ge
organiseerd" aan wielersport moest
worden gedaan. En zo werd dan op 6
maart 1910 bij „rooie" Herman Hoogen-
kamp aan de viietlaan de rennersclub
„Apollo" opgericht. Op de kortelings
door het huidige bestuur van „Apollo"
belegde bijeenkomst was de stokoude
garde vertegenwoordigd in de persoon
van Janus Siebel, die als mede-oprich
ter de prille geschiedenis van „Apol
lo" kent, maar later de fiets verruilde
voor een wiebelend dek van een zee
schip en eerst kortgeleden na vele ja
ren op alle wereldzeeen te hebben rond
gezworven in de goede oude Maasstad
weerkeerde.
Ja, Janus kan nog veel vertellen uit
die eerste jaren. Met zijn broer Henk,
Kees Strookman, de loodgieter, Holle
man, Grootveld en anderen, wier na
men onder het stof van het grijze verle
den zijn zoekgeraakt, werden de eerste
wedstrijden in de Alexanderpolder ver
reden. Prijzen? De renners legden een
of twee kwartjes uit en hiervan werden
de „blikkies" gekocht.
Er waren er op de bijeenkomst van
„Apollo" nog veel meer, die over het ver
leden van „Apollo" i.e. de historie van de
Rotterdamse wielersport weten mee te
praten.
Marius Suiker, een oud-Apollo-man,
de pas kort geleden overleden Rinus van
der Wiel, voorzitter \an „De Pedaalrid
ders" de club, die enkele maanden later
werd opgericht en onder meer Starren-
burg, Grootveld, Van Nunen ën dan na
tuurlijk het huidige bestuur van „Apol
lo" met voorzitter Henk van Leeuwen
als leider van het bijzonder geanimeerd
gesprek tussen deze oude coryfeeën.
Wat oneerbiedig valt de vergelijking
tussen „Apollo" en „De Pedaalrid
ders" van destijds als de „petten"
en de „hoge hoeden club". Het klonk
oneerbiedig maar zo was het beslist
niet bedoeld. Men wilde er alleen maar
mee zeggen, dat „Apollo" de club van
de gemoedelijkheid was en dat het bij
anderen vaak zo erg serieus toe ging.
Namen, namen van rnensen, die „Apol
lo" een goede klank gaven in de Neder
landse wielersport? In de periode van
1914 tot 1920 was de heer Thijssen een stu
wende kracht in de nu jubilerende vereni
ging. Als renners gaven Bram Polak (die
iedere week uithet Brabantse Willem
stad kwam om bij „Apollo" zijn trai
ningsritje te rijden) Janus van Herpen
en de Suikers kleur aan de prestaties
van „Apollo" als wielerorganisatie. Een
organisatie die zich toen reeds, zoals
ook nu het geval is, in de wintermaan
den met heel veel ijver toelegde op de
wedstrijden op de home-trainer.
„Apollo heeft het ook moeilijk ge
had. In 1934. met de schaduwen van
het 25-jarig bestkan reeds op z'n pad.
kreeg de club een ernstig innerlijk con
flict te verstouwen. Het conflict werd
een breuk en het geheel viel in twee Het eerste bestuur van Apollo zoals het
delen uiteen: het oude vertrouwde j vijftig jaar geleden achter de groene
„Apollo" en een nieuwe loot aan de Ne- I tafel troonde.
dcrlandse wielcrstam „De Rotterdam-
sche Leeuw".
Goede sportlieden dragen echter de
gramschap niet al te diep en verladen
jaar op het zilveren jubileum van „De
Rotterclamsche Leeuw" was „Apollo" een
van de eerste om z'n hartelijke en wel
gemeende gelukwensen te komen aanbie
den en straks, op 26 maart in het
patroonaatsgebouw aan de Hammers-
straat, waar „Apollo" ter gelegenheid
van het goude jubileum recipieert, zal
„De Rotterdamsche Leeuw" evenmin ont
breken om het huidige bestuur bestaande
uit de heren H. van Leeuwen (voor
zitter), J. van Riel (secr.), J. Groene-
weg (penningm.) en de commissarissep
A. Dullaart en L. Otterspeer zijn ge
lukwensen te komen aanbieden. Onge
twijfeld zullen velen van deze gelegenheid
gebruik maken, al lijkt het tijdstip
van dezé receptie minder gelukkig ge
kozen, daar de KNWU op die zelfde dag
in Utrecht haar jaarvergadering houdt.
(Van een verlsaggever)
HAARLEM, 1& maart —Vier studen
ten zullen het komende weekeinde probe
ren een stokoude auto van Den Haag
naar Amsterdam te duwen. Zij onderne
men deze wonderlijke tocht ten bate van
de sleuteltjesactie „Doe Open". Zater
dagmiddag vertrekken zij uit Den Haag
en zvj hopen de volgende dag in Am
sterdam aan te komen. Het is de bedoe
ling, dat zij in de verschcllende plaatsen
die 7.ij onderweg aandoen, worden inge
haald. In Haarlem, waar zij zondagmiddag
omstreeks twaalf uur worden verwacht,
bereidt bet jeugdcomité van de actie „Doe
Open" de vier studenten met hun oude
auto een hartelijk ontvangst. Er zal een
muziekkorps aangetreden staan om hun
voor de laatste 20 km moed in te blazen.
AMSTERDAM. 16 maart Prof. ir.
J. Th. Thijsse, directeur van het water
loopkundig laboratorium in Delft, heeft
zijn rapport over de dijkbreuk in Tuin-
dorp-Oostzaan aan de justitie uitgebracht.
De officier van justitie, mr. W. P. Bak
hoven, zal nu spoedig beslissen of hij
een vervolging zal instellen. Inmiddels
hoopt het Nationaal Rampenfonds einde
van deze maand de einduitkeringen
aan de slachtoffers van de watersnood
vast te stellen. Daartoe zullen echter eerst
alle nota's enz. bij het rampenfonds moe
ten zijn binnengekomen.
(Van onze Utrechtse redacteur)
UTRECHT, 16 maart In principe
is gedurende de afgelopen tien jaar de
techniek van hoornvliestransplantatie
niet ingrijpend gewijzigd. Men weet ech
ter thans beter dan in 1950, welke geval
len zich ervoor lenen en welke gevallen
niet. Ondanks verbeteringen in de tech
niek wordt in een nog steeds niet onbe
langrijk deel der gevallen getransplan
teerd hoornvlies na kortere of langere
tijd weer troebel, zonder dat dit teleur
stellende resultaat geweten kan worden
aan technische fouten.
Dit zei prof. dr. J. ten Doesschate,
hoogleraar in de oogheelkunde te Utrecht
tijdens een bijeenkomst van" de Centrale
Commissie voor de hoornvliesinstanties
van het Nederlandsche Roode Kruis bij
gelegenheid van haar 10-jarig bestaan.
Medici en verplegenden uit verschillende
ziekenhuizen waren daarbij tegenwoor
dig. Prof. ten Doesschate wees er vervol
gens op, dat het zich beschikbaar stellen
door donors geen theoretisch probleem is
maar moeilijkheden ontmoet op ethisch
en juridisch vlak. Men moet immers de
toestemming hebben van een overlede
ne of zijn nabestaanden om de ogen kort
na overlijden te mogen wegnemen ten
einde daarmee een levende mens, die zijn
gezicht dreigt te verliezen of reeds verlo
ren heeft, te helpen.
In de meeste oogheelkundige centra
kan men thans beschikken over een re
delijke hoeveelheid transplantatie-mate
riaal. Weliswaar moet de patiënt soms
geruime tijd wachten tot er materiaal
beschikbaar komt, maar uiteindelijk Uun-
ook ook alle niet-spoedeisende gevallen
worden geholpen.
Er zijn echter patiënten, die niet
kunnen wachten. Dat zijn zij, bij wie
de hoornvliestranplantatie dient om
een verzwakt of ziek deel van het
hoornvlies te vervangen. In verschei
dene centra moeten dergelijke opera
ties dikwijls worden nagelaten, omdat
men niet tijdig over materiaal kan be
schikken.
Ondanks de bemoeiingen van het Roo
de Kruis is in vele centra nog niet de
ideale toestand bereikt, dat vrijwel iedere
dag vers materiaal ter beschikking is. In
dit opzicht zijn de transplanterende centra
in hoge mate afhankelijk van het verple
gend personeel van de ziekenhuizen,
waarin de patiënt komt te overlijden. Op
hen rust de moeilijke taak de nabestaan
den van een overledene ertoe te bewegen
toestemming te geven tot het verwijderen
van de ogen.
Persoonlijk is prof. ten Doesschate met
zijn voorganger prof. Weve van mening,
dat het probleem zou moeten worden op
gelost door een wetswijziging ln die zin,
dat het aan bepaalde door de wet aan te
wijzen artsen wordt toegestaan in be
paalde door de wet aangewezen zieken
huizen bij overledenen transplantatie-ma
teriaal te verwijderen; tenzij de overlede
ne voor zijn dood te kennen heeft gege
ven, dat hij dit niet toestaat.
Prof. ten Doesschate deelde nog mee.
dat onlangs een bekend Spaans oogarts
bij de mens gunstige resultaten heeft be
reikt met een uit plastic vervaardigde
hoornvliesprothése.
De voorzitter van de jubilerende com
missie, arts P. Bolt, zei in zijn openmgs.
woord, dat jaarlijks een 150 tot 200 ver
zoeken worden gedaan om de ogen van
een overledene voor transplantatie af te
staan. De gehele propagering van het
werk kan nooit berusten op een perfecte
organisatie, maar moet gedragen worden
door de idee van menslievendheid. Mr. F
H. A. de Graaff, voorzitter van het Ne
derlandsche Roode Kruis meende wel, dat
er voor deze liefdedienst meer begrip is
gekomen.
DEN HAAG, 15 maart Vandaag is
het tien jaar geleden, dat mr. J. Cals
betrokken werd bij de leiding van het
departement van O. K. en W. Van 15
maart 1950 tot 2 september 1952 was hij
als staatssecretaris in het bijzonder be
last met de zorg voor de zaken op
het terrein van o.a. de vorming buiten
schoolverband, de kunsten en de radio.
In september 1952 volgde hij prof. Rut
ten op als minister.
Ter herinnering aan deze tienjarige
ambtsneriode hebben de hoofdambtenaren
van O. IC. en W. hedenochtend mr. Cals
in diens werkkamer een handgekleurde
kopergravure uit 1730 met een oorkonde
aangeboden. De ^secretaris-generaal, dr.
•J. H. Wesseling, voegde daarbij het
woord. De echtgenote van de minister
en de beide staatssecretarissen van O. K.
en W., de heren Stubenrouch en Scholten,
waren mede aanwezig.
De bisschop van Haarlem, mgr. J.P.
Huibens. zal zondag 8 mei deelnemen
aan de Nederlandse bedevaart naar Ban
neux Om 10 uur zal hij op de esplanade
een pontificale H. Mis opdragen. Des
middags is er een plechtig lof met zege
ning van de zieken.
Voor deelneming aan de bedevaart of
aan het ziekentriduum kan men zich op
geven voor het bisdom Haarlem bij de
heer B. Ooms, Nw. Gracht 32, Haarlem
en voor het bisdom Rotterdam bij de
heer H. Starmans. Molenweg 21, Noot
dorp.
BRUSSEL, 16 maart. De voormalige
secretaris-generaal van het Belgische mi
nisterie van economische zaken, baron
Snoy et d'Oppuers, heeft dinsdagavond in
een lezing voor de leden van het Belgi
sche koninklijk staathuishoudkundig ge
nootschap ernstige kritiek geleverd op de
verpolitieking van het ambtenarenkorps
in België.
„De functie van ambtenaar hun aan
tal wordt in België op 450.000 gesteld
is bij ons in verval en het ambtelijk
apparaat zal elk jaar minder in staat
zijn zijn taak te vervullen", zei de ge
wezen secretaris-generaal, die dit jaar
zijn ambtelijke loopbaan afsloot om een
werkkring in het particuliere bedrijfs
leven te aanvaarden. „Alle ambtenaren
hebben thans een politieke kleur. De
aanwerving, de bevordering en de orga
nisatie van de diensten zijn ondergeschikt
aan partijbelangen. Ministers menen zich
te moeten beschermen tegen hun eigen
ambtenaren. Zowel het economische le
ven als de aan het bewind zijnde rege
ringen hebben van deze toestand te glij
den, maar niemand wil dat erkennen".
STOCKHOLM
(Van onze
correspondent)
T 7" olgens het or-
1/ gaan der Bal-
tische vluchte
lingen in Scandina
vië „Balt-Press" zijn
de geruchten over
een steeds krachti
ger w ordende Rus
sische infiltratie in
de Baltische landen
nu officieel beves
tigd door Moskou.
In de eerste week
van februari is na
melijk in alle Rus
sische bladen een
officiële medede
ling gepubliceerd
van het Bureau voor
Statistiek over de
resultaten van het
onderzoek naar de
samenstelling van
de bevolking in de
Sovjet-Unie. Uit de
ze mededeling blijkt
duidelijk, hoe het
aantal personen van
Russische nationali
teit of afkomst in
de voormalige Oost-
zee-staten sinds het einde van de oorlog
is toegenomen.
Estland had voor de komst der Russen
een betrekkelijk homogene bevolking,
bestaande uit 88,2% Esten en slechts
8,2% Russen. Volgens de Russische volks
telling in 1959 bedroeg het aantal Esten
in de „Estlandse Volksrepubliek" 72,9%,
terwijl het aantal Russen, Wit-Russen en
toegenomen tbt 30,9% oftewel 646.000-
In Litauen woonden voor de bezetting
84,4% Litauers en slechts 2,4% Slaven.
In 1959 bedroegen deze cijfers 79,3%
voor de Litauers en 10,37» voor de Sla
vische bevolking. In Litauen is de Rus
sische infiltratie dus minder geweest dan
in Letland en Estland. De oorzaak hier
van is waarschijnlijk, dat de industriali
sering in Litauen minder omvattend is
geweest dan in de twee andere Baltische
landen en dat de levensstandaard er be
langrijk lager is.
In totaal wonen er in Estland, Letland
en Litauen nu 1.210.000 Russen, Wit-
Russen en Oekraïners. Hierbij komen
dan nog personen afkomstig van andere
minderheidsgroepen in de Sovjet-Unie,
die na de Tweede Wereldoorlog naar de
Baltische landen zijn overgebracht of er
uit eigen beweging naar toe zijn geko
men, zoals b.v. Karelische Finnen, In-
germanlanders, Armeniërs, Georgiërs
enz. Hun aantal is onbekend.
Bovendien zijn na de oorlog talrijke
personen van Baltische afkomst terug
gekeerd naar hun land - meestal als
Russische bezettingsambtenaren. Dezen
gedragen zich doorgaans meer als Rus
sen dan als Balten en hun moedertaal
zijn ze door hun langdurig verblijf in
Rusland soms grotendeels vergeten.
Uit de Russische statistieken blijkt
ook, hoeveel personen van Balti
sche afkomst zich in Rusland of
andere Oosteuropese of Aziatische lan
den bevinden. Zo woonden er in 1959
ongeveer 96.000 Esten, 102.000 Letten en
175.000 Litauers in andere delen van de
Sovjet-Unie. Dit betreft personen, die of
Op de centrale markt te Tallinn (Reval), de hoofdstad van voor de oorlog zijn geëmigreerd of dis
Estland komen ook meer en meer Russische vrouwen hun tijdens of na de oorlog zijn gedeporteerd'
inkopen doen. - -
Tenslotte bevestigt de Russische sta
tistiek ook nog het bekende feit, dat op
het gebied van onderwijs en ontwikke
ling de Georgiërs en Armeniërs in het
zuiden en de Letten en de Esten in het
noorden de hoogste standaard hebben.
In deze republieken is het aantal perso-
„wi„. nen met middelbare en'hogeschool oplei-
aanzienlijk gewijzigd en bestond niet ding per 1000 inwoners het grootst. De
meer dan 627» van de bevolking uit Russen zelf komen pas op de zesde
Letten, terwijl het aantal Slaven was plaats.
Oekraïners was toegenomen tot 287.000
oftewel 23,9%.
In Letland woonden voor de Russi
sche bezetting 75,57» Letten en totaal
12% Russen, Wit-Russen en Oekraï
ners. In 1959 waren deze cijfers echter
(Van onze correspondent in Australië)
Onlangs werd de aandacht gevestigd
op een conflict, hetwelk zich openbaar
de tussen Australische vakbonden en de
van onder leiding van de uit Polen af
komstige J. Baltinos een „New Citi
zen Council" was gevormd. Er Is aan
vankelijk wat confusie en ergernis ge-
nlcuwe Australiërs" als gevolg waar- weest. Merkwaardig genoeg wordt er nu
!#Cf
Italiaanse lente in onze prachtige
collectie Waarborg-regenjaesen.
Zie o.a. Model „ROMA" - vlot,
sportief, met opgestikte zakken.
100°/o egyptische garens,
DRI-SIL bewerkt, dus
duurzaam waterafstotend.
Speciale lentaprijs f 45.-
25 zaken in Nederland
De verbouwing van het vogelhuis ln
Artis te Amsterdam, waarmee in augustus
een begin is gemaakt, vordert gestadig. In
grote trekken is het gebouw reeds klaar,
zodat men aan de afwerking ervan is be
gonnen. Toch zullen er nog wel een maand
of drie voorbijgaan vo^r het vogelhuis
weer in gebruik kan worden genomen.
Maar dan beschikt de dierentuin over
een vogelhuis dat tot de beste van Euro
pa kan worden gerekend.
Reeds thans kan men constateren,
dat de nieuwe kooien ruimer zullen zijn
dan de oude, terwijl zij bovendien veel
beter zullen worden verlicht, zodat in
het algemeen de bonte kleuren van de
vele exotische vogels, die hierin worden
ondergebracht, beter tot hun recht zul
len komen. Bij de indeling en inrichting
van de verblijven heeft men rekening ge
houden met de vele verschillende soor
ten vogels, die ze zullen gaan bewonen.
Zo krijgen de kolibries een speciaal
voor deze tere vogeltjes gebouwd ver
blijf. Ook worden enkele kooien vervaar
digd, waarin men diverse soorten kan
gadeslaan zonder de belemmering van
glas of gaaswerk. Deze kooien die in
feite»dus geen kooien zijn krijgen een
extra goede verlichting, terwijl de pro
menade voor de bezoekers zo donker
mogelijk is gehouden. Gezien het feit,
dat vogels in het algemeen niet van het
licht in het donker zullen vliegen, specu
leert men er in Artis een beetje op, dat
de gevederde diertjes netjes in hun eigen
kooi zullen blijven en niet de wandelgang
van het publiek zullen invliegen. Of hoog.
stens eens in de kooien ernaast, die even
eens aan de voorzijde open zijn, op be
zoek zullen gaan. Mocht dit experiment
om een of andere reden toch mislukken
dan bestaat de mogelijkheid de kooien
direct met glas of gaas af te sluiten.
Ook wordt in het vogelhuis een mo
derne, streng van de eigenlijke bewoners
gescheiden, quarantaine ingericht. Daar
in kunnen nieuw ingekomen vogels gedu
rende enige tijd worden ondergebracht
om nauwlettend te worden geobserveerd.
Het aantal vogelsoorten, dat in ver
band met de verbouwing de laatste tijd
niet was aangevuld, heeft met de her
opening in het verschiet, reeds een fIinT
ke uitbreiding ondergaan. Er passeert
bijna geen week of er arriveren zendin
gen uit alle delen van de wereld.
De eerste wek,en vertoeven de nieu
welingen in de algemene quarantaine,
waarin een groot aantal extra kooien
is geplaatst om de vogels een voorlo
pig onderdak te geven. Als de dieren ge
zond blijken te zijn. verhuizen ze naar
de noodkooien. die op verschillende
plaatsen in de tuin, onder andere in een
Reeds geruime tijd bestaat ln Oude
water terecht belangstelling voor de res
tauratie van verscheidene historische ge
bouwen. Dit was al het geval in de tijd
van de' laatste wereldoorlog, toen o.m.
de panden Markt westzijde nrs. 2 en 4
onder handen zijn genomen. Thans staan
op de nominatie de kerk en toren en de
panden Donkere Gaard 4 en Markt Oost
zijde 14, beide laatste door de gemeen
te aangekocht resp van de dames Quee
en de heer C. M. Stolwijk.
Met de restauratie van de kerk en to
ren is belast het architectenbureau G.
en Ir. T. van Hoogeveest te Amersfoort,
die reeds tal van kerken elders ln ons
land restaureerden en wel zeer ter zake
kundig moeten worden geacht. Naar wi]
vernemen zal voor wat de kerk betreft
eerstdaags de aanbesteding van de eer
ste etappe plaats vinden. Kerk en toren
beheersen op heel bijzondere wijze het
Oudewaterse stadsbeeld. Beide hebben
een respectabele ouderdom en moeten
reeds gebouwd zijn in de laatste helft
van de 13e eeuw. De eenvoudige spits-
boogvërsieringen zijn kenmerkend voor
de vroeg Gotische stijl uit die tijd. Oor
spronkelijk moet de kerk een kruisvorm
hebben gehad. Als gevolg van latere
verbouwingen is de kerk thans een drie-
beukige hallenkerk. Voor de hervorming
was zij gewijd eerst aan St.-Willibror-
dus. later aan de aartsengel Michael.
Het is in hoge mate merkwaardig, dat
kerk en toren onder de vele stormen, die
over het stadje hebben gewoed, bewaard
zijn gebleven. In 1349. 1376 en 1575, is
Oudewater belegerd geweest, ingeno
men en verwoest. Hoeveel oude kerken
zijn in de loop der eeuwen door bliksem,
inslag of door andere oorzaken, niet ver
brand In Oudewater is dat gelukkig
nimmer het geval geweest. Wanneer die
kerk en toren eens spreken konden, zou
den zij heel wat over de rijke geschie
denis van het stadje te vertellen heb
ben. Om een voorval te noemen. Bij de
verdrijving van de Fransen in 1813 wordt
de kerk ingericht als stal voor het on<
uitbouw van de filmzaal staan, nabij het i jgj-brengen van de paarden van een 700-
restaurant. Daar verblijven de gevleu-1 taj Donse kozakken. Tn de notulen uit die
gelde diertjes tot zij hun intrek in het qj<j staat vermeld: „Het aandenken aan
vogelhuis kunnen nemen. Op deze wijz< ,2e kozakken zal lang in de geheuge
hoopt Artis eind mei of begin juli bij dt lis van de burgerij blijven voortleven'
heropening van het vogelhuis met een Ook de toren moest oorspronkelijk een
sprankelende collectie voor de dag te. wat andere vorm hebben gehad. Destijds
maakte hij deel uit van de versterking,
toen de stadsmuur nog langs de oost
zijde van de IJssel liep. Zeer waarschijn
lijk was de toren aanvankelijk voorzien
van kantelen en een spits. Wanneer
deze veronderstelling juist is, dan moet
al voor 1600, het tegenwoordige wolfs-
dak daarop zijn aangebracht.
Met de restauratie zullen ongetwijfeld
enkele jaren zijn gemoeid. Wanneer deze
echter mettertijd hun beslag verkrij
gen, dan zal Oudewater twee bouwwer
ken rijk zijn van bijzondere schoonheid,
die ongemeen het stadsbeeld zullen ver
fraaien.
Met de restauratie van de panden Don
kere Gaard 4 en Markt oostzijde 14, is
belast het architectenbureau ir. J. Kru-
ger te Voorburg Dit bureau heeft ook
nog andere bouwwerken te Oudewater
onder handen, o.m. de beide pandjes
in de Noorderkerkstraat tevenover Re-
hoboth.
Verwacht mag worden, dat met de
werkzaamheden voor het pand Donkere
Gaard 4, dat al zo lang tot grote erger
nis van velen me t palen is gestut om in
vallen te voorkomen, binnenkort een aan
vang worden gemaakt. Ook de planne
hiervoor verkrege de goedkeu
ring van de Minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen. terwijl de
subsidies inmiddels betaalbaar werden
gesteld. Aanvankelijk is overwogen of
daarin niet een Oudhollands restaurant
zou zijn onder te brengen. De hoge kos
ten daarvan en het risico van een slui
tende exploitatie, bleken tenslotte hier
voor een beletsel. Thans zal het door de
gemeente als pakhuis worden verhuurd,
wat echter aan het uiterlijk geen afbreuk
doet. Het ligt in de bedoeling, dat de ge
vel ongeveer eenzelfde aanzien krijgt als
die van het belendende kaaspakhuis,
zonder uiteraard de fraaie gebeeldhouw
de koppen in dit pakhuis. Eenzelfde deur
met daarnaast twee vensters met eiken
luiken en daarboven over de gehele
breedte glas in lood worden aangebracht,
terwijl de vensters in de bovenverdieping
uit kruisramen met eiken luiken bestaan.
De tegenoverstaande bakkerswinkel,
Markt oostzijde 14 van de. heer C. M.
Stolwijk, biedt nog meer mogelijkheden.
Wanneer de restauratie daarvan haar be
val is, bestaat uit vakwerk, doch uit
een schelpmotief, wat in Nederland vrij
zelden voorkomt. Het ligt in de be
doeling van de Remonstrantse Broe
derschap om dit jaar in de gevel een steen
of plaat aan te brengen, waarop ver
meld is, dat in 1560 ter plaatse Arminius
is geboren.
De vraag is gesteld, waarvoor de bel
de genoemde panden toen zij na verwoes
ting in 1575 opnieuw opgebouwd werden,
hebben gediend. Stellig zijn het patri
ciërshuizen geweest, mogelijk van wel
gestelde baanders, wie het in de 17e eeuw
zeer goed ging. Op het marktpleintje
woonden verscheidene magistraten, die
in die tijd gekozen moesten worden uit
de aanzienlijkste en rijkste burgers,
slag krijgt is Oudewater een bouwwerk
rijk dat in schoonheid weinig onderdoet
voo' het genoemde kaaspakhuis. Stellig
zal dit op bijzondere wijze bijdragen tot
de verfraaiing van het toch al zo unieke
marktpleintje. Oorspronkelijk heeft in een
nis tussen de ramen op de eerste verdie
ping een prachtig beeld, een vrouwenfi
guur Fortuna, gestaan, vervaardigd door
de 17e eeuwse bouwmeester Hendrick de
Keyser. Dit beeld is heel in het begin van
deze eeuw door een opkoper aangekocht,
die het weer aan een zekere heer Buys
doorverkocht. Deze heeft het aan het
Rijksmusum geschonken. Met medewer
king van de Minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen, is dit beeld
in bruikleen afgestaan aan de stichting
Waaggebouw. Het ligt in de bedoe
ling, dat het bij de restauratie weer op
de oude plaats terug komt, waarvoor aan
de Minister toestemming wordt gevraagd
Verder komen in de voorgevel eveneens
kruisramen met glas in lood, voorzien
van eiken luiken. De zijgevel, die thans
door enkele ramen en een deur ontsierd
wordt, wordt mede in de restauratie be
trokken en krijgt weer het vroegere aan
zien.
Vanaf de Lange Burchwal zal dan zicht
baar worden het vroegere fraaie trap.
torentje. Een bijzonderheid van deze ge
vel is dat de vullingen van de bogen
boven de ramen, niet zoals met tal van
andere oude gevels in Oudewater het ge-
Men ziet, dat het tegenwoordige stads
bestuur niet stil zit, als het er om gaat
in Oudewater met stadsschooon uit vroe
gere eeuwen te bewaren. Op deze wijze
zal het stadje steeds aantrekkelijker wor
den voor het vreemdelingenbezoek. Bij de
kerk en toren en de twee genoemde ge
bouwen aan de Markt, zat het voor wat
de restauratie betreft, stellig niet blijven.
Nog tientallen andere oude gevels moe
ten te zijner tijd een beurt krijgen..
HAMBURG, 16 maart (U.P.I.) Aan
Hamburgse onderwijzers zal Ret per 1
april, onder zekere voorwaarden, toe
gestaan zijn ongezeglijke leerlingen door
middel van de »plak" tot de orde
te roepen. Het toepassen van lijfstraf
fen op scholen is lange tijd een branden
de kwestie in Duitsland geweest. Verschei
dene keren hebben onderwijzers zich
voor de rechter moeten verantwoorden
omdat zij er gebruik van gemaakt had
den.
plotseling van verschillende zijden erkend'
dat er iets hapert tussen de vakbonden
en de immigranten, en men wordt opgc*
wekt de verhoudingen te verbeteren.
De „New Citizen Council" veroorzaak
te ïn de jaarlijkse algemene vergade
ring van „The Good Neighbour Coun
cil", de organisatie voor „goede nabuur
schap met immigrantèn", consternatie'
door dat ze in circulaires klachten van de
immigranten omtrent hun behandelin»
door vakbonden kenbaar maakte.
minister voor Immigratie, mr. Down®1"
wist niet beter te doen dan tegen de
„New Citizen Council" en het lidmaat
schap daarvan te waarschuwen. Ondank5
dat groeide de nieuwe organisatie e"
groeide snel: in korte tijd telde zij bijn®
6000 leden en de heer Baltinos heef'
zich als doel gesteld: voor de belange"
van immigranten bijzonder in de vakbon
den op de bres te staan en te trachten
die ook in het parlement te verdedigen
Van bepaalde zijde is getracht de or
ganisatie de voet dwars te zetten, onder
meer door deze niet als vakbond te er
kennen, doch daarop is een erkenning
als politieke groep aangevraagd.
Na de storm in. Canberra is het eve"
stil geweest, doch daarna weerklonken
er machtige stemmen, die het voor d5
immigranten en Baltinos zijn gaan opne
men. Daar is de befaamde en invloedrijke
radio-commentator en „kolomschrijver
Eric Baume, die constateerde, dat
inderdaad iets fout zit tussen de immi
granten en de voor hen verplichte vak
bonden.
De parlementaire redacteur van „Th®
Sun"-bladen, Neil O'Reilly kwam n°®
eens terug op het gebeurde in Canberi5
en contstateerde, dat Baltinos niet voo'
niets zo snel een groot aantal „nieu^
Australiërs" heeft aangetrokken en e:,
ook alle reden tot klachten is, terV^
Baltinos allerminst gerekend kan viot'
den 'tot de „oproermakers". Want 0Pv3,ó
lend is, dat juist in de organisatie van d
„ijzerwerkers", waarin de bekende com
munisten-bevechter Laurie Short de leL
ding heeft, de immigranten de groots'
steun en hulp ontvangen en daarin va
hen klachten worden gehoord.
O'Reilly merkte echter op, dat men *'f
de topleiding van de vakbonden bijzond®
op immigranten gesteld is, ook vanv/eë
hun activiteit en anti-communistische Se'
ïef
daar hebben de immigranten en werk®rS
het meest mee te maken.
Zelfs diegenen die geen lid woru^
van Baltino's organisatie, zijn
voelens. doch dat in delagere regiori
vaak het omgekeerde het geval is.
overtuigd, dat vakbonden en politi®1
Aan het toedienen van het pak slaag
zijn nu enkele voorwaarden verbonden.
Zo mag de leerling niet ouder zijn dan
zestien jaar en ook moeten alle andere
disciplinaire maatregelen zijn uitgeput.
De onderwijzers moeten er verder van
uit gaan. dat lijfstraf in wezen afkeu
renswaardig is.
De onderwijzers in Hamburg mogen
voorts geen verwondingen veroorzaken
en de stok nimmer gebruiken voor meis
jes. Kinderen mogen niet op het hoofd ge
tikt worden. Overtreedt een onderwijzer
deze bepalingen, dan is hij strafbaar.
DEN HAAG, 15 maart De Hoge
Raad heeft vanmorgen het beroep in
cassatie, dat de officier van justitie van
de rechtbank had ingesteld tegen het
vonnis van de rechtbank, waarbij een run
ner werd vrijgesproken, verworpen. De
runner, een tegelzetter, was ten laste ge
legd, dat hij zonder vergunning van B.
en W. van Den Haag op de Gevers
Deynootweg en -straat als wegwijzer
had post gevat om inzittenden van per
sonenauto's (toeristen), de weg te wij
zen naar een pand waar zij konden over
nachten.
Krachtens artikel 13 van de Algemene
Politieverordening van Den Haag mag
niemand zonder vergunning van B. en
W. als besteller, wegwijzer, pakjesdra
ger, bewaker van voertuigen op de
openbare weg post vatten. De Hoge Raad
heeft het beroep in cassatie verworpen,
op de overweging dat onder weg wijzen
naar gewoon spraakgebruik wordt ver
staan: het zich opstellen met het oog
merk gegadigden uit het publiek die naar
de weg vragen, in dit opzicht te bedie
nen
Deze bepaling omvat niet mede de
handelingen van degenen, die op de open
bare weg post vatten, om personen uit
het publiek bekend te maken met het
feit, dat zij in een bepaald huis kunnen
slapen en hun de weg daarheen te wijzen.
partijen hun taak jegens de immigrant®,
niet naar behoren volbrengen" zo c°e;
stateert O'Reilly en voegt hieraan
„Indien de oprichting van zijn nied^j
organisatie daarvoor genoeg ogen G
openen, heeft hij een belangrijk W«r
verricht."
Moge dus ook van Australische zijde.s,
zij het dan ook (nog) niet van de
ter! de activiteit van de immiëT a,
ten op vakbondsterrein waardering
vangen, het blijkt steeds meer, dat de
bezig zijn hun taak en plaats zelf te v
palen en daarbij langzaam, heel
zaam de Australiërs, in wier belang
eens wordt gewerkt, aan hun zijd®
krijgen.
Daarin blijven de Nederlanders
ker niet achter. Tijdens de hiervoor «jjjj
noemde vergadering van „The
Neighbour Council heeft de geh»J
raliseerde dr. C. Wouters het spec)
voor de buitenlandse doktoren opëe
men, die verplicht worden in Austral
opnieuw te gaan studeren, waarbij ju
wordt voorgesteld, alsof de opleiding,
Europa tenachter staat bij die in yAi'
tralië, hetgeen dr. Wouters een be jei'
ging jegens de Europese university =[i
achtte. Hij protesteerde ook sterk l
een suggestie, dat de regering een a,»ii
zal gaan voeren waarbij immigr ®j?sje'
worden opgewekt, binnen het SeZ) aV;'
ven de Engelse taal te gebruiken, vi j'
door de kinderen dus de „moeder
zullen vergeten. ^1-
Tegen deze en andere pogingen tot
tuurverarming tekende dr. Wouters
test aan.
De kort geleden genaturaliseerde
Schruyer, die in het plaatsje Faulconbi' et
in de staat Nieuw Zuid Wales w
gedurende de oorlogsjaren in het
landse verzetswerk een niet onhete'
rijke rol speelde, heeft zich als Af
gesteld een zetel in het Federale P jjf
ment te véroveren, waarin hij naasGï
aanbinden van de strijd tegen co"'/
nistische invloeden vooral in de
ging, tevens wil ijveren voor een.,
militaire bewapening van Australi|,^:
het oog op Aziatische 'gevaren.
thans neemt de heer Schruyer actie1
aan politiek en maatschappelijk wjr|r t)>
Het zijn slechts enkele voorbeeld^ e(j;
de vele, dat de immigranten in s.j'
sterker mate niet slechts „meeloP
doch opk „zelfwerkers" willen züG
Ondanks vaak onverdiende kriüe
oorspronkelijke afwijzingen!.
