voor u?
Het bijgeloof van het bewaren
Oude brieven worden toch
weer stiekem meegenomen
De regenjas was verleden jaar zomer
meer in de kast dan aan
Goede show in Amsterdam
Strijd tussen katoen en zijde
Comfort van Amerikaans doorsnee-gezin
Amerikaanse bungalow op de FlLORIA'JDE
—Vrouwenorganisatie in Amerika zorgt voor wegbeplanting—
D
DE VERHUIZERS STAAN VOOR DE DEUR
Op ruimen is eis
van moderne tijd
WEMEF
Etiquette
mixen en
handwerken
deunt
moe
cn
keu
149.-
169.-
189.-
de regen, maar
de mode doet een
nieuwe kopen
dt qcoU fnode,
voor dames
voor heren
Japan, zijdeland no.
één, wemelt van klei
ne bedrijfjes die zijde
rupsen kweken
DONDERDAG 7 APRIL 1960
'"""■Hnniiimiiiiin, minimi iiimiiiiiiimiiiiimiiimiiiiiin
J^ant
uitsluitend kwaliteits
jasjes, gemaakt van
de best uitgezochte
vellen.
charmante jasjes in de
nieuwe kleuren, die U
zoekt
in H lengte
sportief jacket met tricot
garnering
speciaal model om over
colbert te dragen
Nes 23-25
Amsterdam-C.
Vraag gratis folder!
se^'tnVerward raakt als ze twee men-
elkaJ n verschillende levensstaat aan
o{ ,p teoet voorstellen, zich afvraagt
tneehr.P een receptie een cadeautje kan
met ha"8®"' twijfelt of ze als tafelgast
veren 1ïles een aardappel mag hal-
vronw.?n precies weet of ze „me-
°f ..mevrouw Pietersen" moet
boekïo' vmdt a' dit soort zaken in het
sen" v"- etiquette, voor moderne men-
A r "heengebracht door mevrouw E.
Plastir. "Engelen- Een makkelijk ge
lijke „eer<3 uitgaafje in de serie huise-
van «r®phenkboeken van Uitgeversmij.
lijvig shoeck. Bussum. Het is minder
de wn irichtiger dan het alom beken-
"Wan'o 06 "oort het eigenlijk?" van de
kamn f °verleden .publiciste Amy Gros-
met rt n Have, wier naam zo nauw
den is? vaderlandse etiquette verbon-
In
je" ,dezeRde serie is „Het Mixerboek-
gaart schenen, door M. C. Moret-Boo-
dit piö ^yaarin men van alles vindt over
Ven, ®ctrische kqukenmachientje, bene-
jes en aantal recepten. Beide boek-
*ljn-r*-|n
Lo0y1J" geïllustreerd door Rein van
houilt t? zo van pikante korte rokjes
nieu Het Mixerboekje hoort bij de
bij huishoudelijke uitgaven, die nu
dienst Huishoudelijke Voorlichtings
in .«van het Gemeente-energiebedrpf
andP^sterdam en wellicht ook in
bel ar,0 steden ter inzage liggen voor
ji Sstellenden.
klaar Werkboeken zijn er talloze,
de Z0 moeten steeds opnieuw door
op onarnenstelsters afgestemd worden
tvaar"*\"sneHe" tijd. je moet snel zien
tekst °m gaat, weinig bondige
„Har, a veel illustraties. Zo'n boekje is
TamnG^rken" van Anneke Koese-
Hishoeck - ook.zon uitgaafje van van
en Gezellig om cadeau te geven
of «i.,eUlg om in te neuzen en er al
of nipt 8 om in te neuzen en
er ppp Wat Uit na te maken als men
toe j, een rustig uur voor heeft of
s aan de rustige jaren.
(Advertentie)
El r wordt gebeld. Drie verhuizers
staan voor de deur met een
onbruikbaar log gevaarte, het
bovenstuk van een rijk bewerkte kast.
„We komen even passen of dat op
de vliering bij u kan. Het is de
consequentie van een telefoongesprek-
van een uur geleden, waarbij een
wanhopig familielid, midden in de
verhuizing, merkte, dat liet trapgat
van de zolder» van haar nieuwe huis
te nauw was om de halve kast, die
geen dienst meer doet, maar „niet
weg mag", door te laten. Het stuk
kast staat zielig en ontluisterd te
wachten qp het grint, uitgestoten en
zwervend sinds de huizen kleiner,
de kamers lager en de meubels strak
ker zijn geworden en de smaak meer
op het functionele is gericht.
„Probeer maar" is het enige ant
woord, dat men in zo'n geval kan ge
ven en daatmee trekt men de douche
van ellende open. Want verhuizers heb
ben wel een zesde zintuig voor wat er
op de millimeter doorkan, maar meu
bels zjjn nu eenmaal 'niet van rubber
en de passage van de kolossen, die
's menpen binnenhuis uitmaken, laat
altijd lelijke lidtekens na. Verpakt in
dekens is dat oude brok kast naar bo
ven gesjouwd, waar het weer jaren lang
zal staan niets te doen. Tot het ooit
bij weer een andere verhuizing opnieuw
naar beneden zal moeten.
Even neuzen. Daarom kost verhuizen, zo veel tijd.
T(Van een medewerkster)
O0n vve in de trein zaten om in
Amsterdam de show van regenkle-
XV,, <1,ng te gaan bekijken, waanden
la,,''"s een vorstin op statiebezoek: één
tya5® reeks guirlandes van wasgoed
Voo» de een vrolijk welkom uit alle
dicht en achtertuinen. En naarmate we
r*'kkt'r de stad naderden, werden het
kr,„ V°1 vlaggen en de was aan bal-
l ,t keukenramen. Al die vrouwen
°h all nu dat het droog blijft vandaag
het m regenkledingfabrikanten wensen
Hen fSendeel. Dat is te zeggen: ze gun-
een vljouwen hun droge was en ieder-
ki,nti w'eer tijdens weekend en va-
t<„.|. «naar een enkel buitje moet er
.jas !e" om de sla mals en de regen-
sei, "bi'sbaar te maken. Van het vorige
ftesiptgj^Ün de regenmantels beslist niet
We
e\ar(lm zult u zich dus wel geen nieu-
thisiïnhehoeven aan te schaften, maar
Tiaar n utt oogpunt van mode? Zo-
hiantpi °mdat het zo leuk is een plastic-
kien i met bloemetjes en nopjes of in
sip a ae Poule- of Prince de Galles-des-
iets hc te hebben? Want dat is toch wel
Wat o^onders en nu de plastic al heel
er ont ziekten doorstaan heeft, zijn
accpnv binder bezwaren. Die er nog zijn
het ert rocn wel, gezien de prijs en
je t-^faak van altijd zo'n lichte jas by
tic hanen dragen. Dé tijddat plas-
Wee„1 .scheurde als je er maar naar
hie, ls gelukkig voorbij en dat komt
Gkaa„ de laatste plaats door het aan
en n lassen van het materiaal. Draad
0 moeten zeggen,
'Ln met gezond verstand aan de
dat
'hens,
seizoptie Halcons hebben gewerkt. Dit
w. ?°en 7.niin„ „,-u- 7pk,xr geen
merkbaar
aan
Wnay. k°men er niet meer aan te.pas.
zulïen we dan ook zeker geen
sen »?iLmeer zien fietsen met hun jas-
baar ,erstevoren aan. Een los inknoop-
clen 'jchootje of de door een Nederlan-
sluit;„ gev°nden „pluvex"-slulting (een
lair l18 over een sluiting om het popu-
schü„ zeSgen) bant, dit vreemde ver-
M'ii voorgoed uit ons straatbeeld,
ih ni VInflt veel kleuren en dus keus
gront STtic: 00k 1" P°Plin is dl0,T ztee,r
natirm overleg met de I.R.C. (Intei-
NecW?1 Rainwear Council) - een op
ging flands initiatief gestichte verem-
dezf regenkledingfabrikanten zijn
gpPra=ieuren tot stand gekomen. Er ls
kamf met mode-ontwerpers en fabn-
Hen n,Van tassen, schoenen, handschoe-
StOffp" i U«Ti-1n/fliri orenDPZfin
alles op
passend geheel
req "__za nnoeilijk te komen Deze Kieu-
Zon^t s^?Ren en autobeKledingshoezen
^.Aar
hieer
ren
de[i^arkt in praktische en elegante mo-
rclien, «Izv+c nlPlIWJ
a ""fs op elkaar is afgestemd.
itipeJ1 een passend geheel is dus met
"eer zn f,npz.e kleu-
in 1958 al samengesteld z«n
brpnl?' d'e echter op zich niets nieuws
een u11- Hat was wel het geval rnet
phemi .jasje
keer
je
meer mal dan nuttig
wie ziet er iets in om iedere
een soms drijfnat regenjas-
Uil t riff Het hoofd te moeten aan- en
onrw '1. omdat de sluiting niet tot
tepnfaah toe loopt. Men zegt, dat de
talloW er wild °P zün- Hun ljaren
u er wat slordig van gaan zitten,
maar dat zal bij velen nauwelijks op
vallen. Trouwens, wie prijs stelt op een
verzorgd kapsel, kan er altijd nog in
stappen van de grond af, hetgeen ons
echter bij een lichte kleur (het getoon
de was namelijk lila) ook niet ideaal
lijkt.
Nee, zo'n jasje zal beslist niet
het praedicaat „Style- selected bij
I R.C." verwerven. Voor het eerst dit
jaar wordt dit namelijk als bewijs
van uitzonderlijk goede kwaliteit,
verwerking, kleurkeus en coupe toe
gekend Een internationale jury te
Genève heeft enige confectionairs
onder wie ook Falcon dit recht
verleend voor maximaal twee dames-
en herenmantels. Het praedicaat is te
vinden op een etiket aan de binnen
zijde van het kledingstuk.
Het schijnt, dat de smaak van de
Franse, Belgische en Nederlandse
vrouw elkaar wat kleur betreft niet
veel ontloopt. Oostenrijk bleek -aan de
hand van een ons getoonde internatio
nale stalenkaart een uitschieter met
veel rood en oranje. Italië en Zweden
waren aan de sombere kant en Enge
land bleek het enige land waarin een
nare tint groen wordt gedragen.
De in deze collectie verwerkte nylon
is van Italiaanse origine: soms is dit ma
teriaal zo mooi dat het in een cocktail
mantel verwerkt geen gek figuur slaat.
Bij de regenkleding zult u dit jaar-
vergeefs naar hoedjes zoeken. Gebleken
is namelijk dat de vrouw zs toch haast
niet droeg en omdat ze nogal bewerke
lijk in het fabricageproces waren, wer
den de prijzen er ongunstig door beïn
vloed.
De prijzen zijn nu weliswaar niet ver
laagd, maar de kwaliteit van de man
tels is beter geworden. Er zitten wel
hoofddoekjes in de zakken, die het
kind moest een naam hebben Brigitte
Bardot-doekjes zijn genoemd.
Ons hart gaat nog altijd uit naar de
geïmpregneerde tweed en loden mantels,
zowel voor dames als voor heren.
Men ziet er altijd gesoigneerd mco uit,
waar men ook naar toe gaat. Zij zijn
echter evenals de met bont gevoer
de regenmantels meer geschikt voor
de herfst.
G.S.-de W
Ja, waarvoor eigenlijk? Om wéér
opgeborgen te worden? Dat wordt
steeds twijfelachtiger. Want men hoeft
geen profeet te zijn om in te zien, dat
het dus vermoedelijk wel voor de lang
uitgestelde sloop zal zijn. Och ja, het
ding is in de jaren van koningin Vic
toria met veel liefde en vakmanschap
gemaakt en bewerkt, maar we dragen
nu toch ook geen geborduurde jabots
meer? Die kun je echter makkelijk be
waren in een doosje. Een kast stop je
niet ergens weg. Én alle gevoelsherin-
neringen aan de kindertijd, waar een
veelgebruikt stuk kast ook als het leeg
is, mee vol zit, duren maar één ge
neratie. Bij de volgende generatie is
ook die waarde heen. Bewaren, omdat
je er misschien nog iets aan kunt heb
ben, is bijgeloof. Het is eigenlijk jezelf
zand in de ogen strooien omdat je geen
afstand kunt doen. Omdat je iets tus
sen jezelf en vroeger doorsnijdt als je
je er van ontdoet.
Wij leven echt niet meer in de tijd
dat een zwaar bovenstuk de glorieu
ze bekroning vormt van een, ook zo
ai, heel bruikbare buffetkast. In onze
tijd zaagt men liever alle overbodig
heden weg en desnoods van de poten
een stuk af omdat we huizen in klei
nere dimensies, waar geen hoge kas
ten meer in passen. Noch letterlijk,
noch figuurlijk. We mogen dan leven
in grotere wereldverhoudingen, we
wonen in veel kleinere ruimten.
Bewaren van oude meubels, waar je
„misschien nog eens iets aan hebt"
is een bijgeloof geworden. We zullen or
ook steeds minder plaats, en ti'd
om er mee bezig te zijn, voor hebben.
Maar of we het ons gevpel ooit zullen
kunnen afleren? Die oude wieg, waar
alle kinderen in gelegen hebben, dat
familiestuk, nee. Die hutkoffer, die
mee naar Indië is geweest, maar die is
toch heerljjk voor dekens. En die kist
met boeken en foto's, die moeten we
nog eens allemaal uitzoeken. En die
stoel, die kan toch ook nog wel eens te
pas komen voor een kamerbeyoner.
Och kom, het eind van die leunstoel,
al mankeert er niets aan, is heel zeker
de vlooienmarkt. Als de opkoper hem
tenminste mee wil nemen. Dat is nog
de vraag. Het is zo'n stoel, waar de
heer des huizes als student dertig jaar
geledén heel gelukkig mee was, eens
gebeurd bij een recente verhuizing, dat
er geen andere verdwijningsmogelijk-
heid voor was dan het ding, nadat de
opkoper geweigerd had het mee te ne
men, door de man van de werkster,
die zulks welwillend had aangeboden,
in stukken te laten hakken voor kachel
hout.
Dan vraag je je af, waar ter wereld
alle dingen blijven, die, in de loop der
steeds sneller voortjagende geschiede
nis, alleen nog maar gevoelswaarde en
geen gebruikswaarde meer hebben.
En waar blijven alle theatrale schilde
rijen? Profane en heilige? Waar alle
ouderwetse heiligenbeelden? Soms is
begraven als je tenminste over een
tuin beschikt de enige oplossing. Zo
lang er nog geen verhuls-engel bestaat
als apocalyptische figuur, die met een
enorme zak zou moeten rondvliegen om
onbruikbare verouderde en lelijke din
gen van de aarde op te pikken en mee
te voeren naar het onzidhtbare, moeten
we ze maar in de grond doen verdwij
nen! Heus, u doet er geen goed werk
mee, oude beelden aan een klooster te
geven. Die zijn ooH op weg naar ver
nieuwing.
Wie een sterk bewaarinstinct heeft,
ondervindt er zélf de meeste last van.
Vraag het alle echtparen, die hun te
groot geworden huis, waar de kinderen
zijn uitgevlogen, nu ruilen voor een be
knopt flatje. Dagen lang zijn ze bezig
alleen met sorteren en uitzoeken. Het
is natuurlijk heel loffeljjk om van alle
kleren, die ooit in huis gemaakt zijn,
restjes te bewaren, zo dat je zelfs je
schoondochter bij de verhuis-opruiming
de lapjes ter hand kunt stellen van de
ooit eens thuis gemaakte kamerjas van
de zoon, die onlangs haar echtgenoot is
geworden. Maar onze tijd houdt niet
meer van dat gepietepeuter. We zijn
veel te haastig, te verstrooid ook. We
vergeten waar we de dingen wegbergen.
Overigens geeft het snelle vergeten,
waar we nu allemaal aan ljjden, grote
verrassingen bij de verhuizing. „Och,
die brieven!" Wat moet er mee?
Weg? Eerst even neuzen, Jawel, neu
zen. Het is verrukkelijk', het is terug
in het voorbije, dat hier vastligt en
dat levend wordt zoals het alleen
weer gaat leven uit de directe per
soonlijke wijze waarop het, in de
warmte van het moment, is neerge
schreven. Daarom kost verhuizen
SUEDE
sommigen zo verschrikkelijk veel tijd,
omdat ze overal aan blijven vastzit
ten En neem ze dat eens kwalijk.
Het is de geschiedenis van het eigen
leven, die ze willen vasthouden.
Bijna erger nog dan oude brieven z\jn
de historische familiedocumenten, die
je moeder bij een verhuizing niet heeft
weggedaan en je grootmoeder ook niet.
Mag jij nu die sacrilège verrichten?
En dat rapport van je grootvader, met
de keurige cijfers, zwierig neergeschre
ven met de kroontjespen. En die kmder-
briefjes aan „liev grotfadr" met op de
enveloppe een postzegel van drie cent
die de jeugdbeeltenis draagt van konin
gin Wilhelmina. Moet dat nu maar ver
scheurd en naar de vuilnisbelt? Doe
maar in de doos, zeg je tegen jezelf.
De doos. die de familiegeschiedenis be
waart. Want we zouden toch wel heel
arm worden ondanks de toenemende
welstand, als we bij een verhuizing
zo'n „oude doos" niet stiekem maar
weer zouden meenemen. Ondanks het
bijgeloof van het bewaren!
A. Bgl.
I Advertentie)
voor modarn bostek
uist hadden wij op deze pagina be
richt over de katoenpropaganda-
dag of een groot formaat Japan
krant in de Engelse taal over de
belandde op ons bureau. Op de
enorme gekleurde omslag twee Japan
se mannequins, Yoshiko Manabe en
Akemi Suda, modern gekapt in rood en
geel zijden avondtoilet, tegen een ach
tergrond van fijnkleurige zijden kimo
no's. Japan wordt steeds westerser, ook
in zijn kleding, hoewel de klassieke
vorm en de ingetogenheid van de ki
mono het esthetisch toch altijd winnen
zullen van het exhibitionistische wester
se avondtoilet. Dat demonstreert de
zwart-wit foto in deze krant van prin
ses Takamatsu in kimono naast een
Amerikaanse topmannequin in strap
less.
Katoen en zij zijn in een wereldstrijd
gewikkeld, katoen is prettig om te dra
gen, zij is heerlijk om te dragen; ieder
heeft een prijsklasse en een eigen en
tourage. Ze zullen dus wel altijd naast
elkaar blijven bestaan, hoewel in het
modebeeld de natuurzij zich weer sterk
naar voren dringt.. Natuurzij heeft een
paar moeilijke jaren achter de rug.
Maar vorig jaar ging het weer bergop
waarts. Japan is in de wereld verhou
dingen zijdeproducent nummer één met
61 procent van de afzet. In dit dicht
bevolkte land zün er niet minder dan
730.000 huiselijke kleinbedrijfjes, waar
de zijderupsen worden geteeld, die ge
zamenlijk het blad verslinden van
moerbeistruiken, die geteeld worden
op 190.000 kostbare hectaren grond.
Veel plaats neemt het houden van
zijderupsen niet in. Huis aan huis
vindt men in sommige dorpen, waar
de seriebedrijven gevestigd zijn, klei
ne hokjes niet groter dan een tele
fooncel, waarin de rupsen boven op
elkaar aangebrachte plateaux hun
aan blad .kostbaar maar kort bestaan
lijden. So'ms worden ze primitief te
gen het licht beschermd met oude
kranten. Maar ook bij deze primitie
ve eeuwenoude huis-aan-huis-cultuur
doet de wetenschap zich gelden. Nu
en dan gaat de spuit met antisepti
sche poeder er overheen om de wrie
melende kolonie tegen ziekten te be
schermen. Toch is het pas een jaar
of vijftig geleden, dat de oeroude zü-
deproduktie een grotere vlucht kon
nemen omdat toen de westerse in
dustriële verwerking: spinnen, weven
en bedrukken werd overgenomen.
Vanzelfsprekend wordt er nu ook met
westerse researchmethoden gewerkt
om de zijderups te verbeteren. Zodat
er nu een type gekweekt is, dat re-
sistenter is tegen ziekten dan zijn voor
ouders, sneller groeit, grotere cocons
maakt en vooral: cocons levert van
ongeveer gelijke grootte. Bij alles wat
machinaal wordt verwerkt, is het stre
ven nu eenmaal naar zo groot moge
lijke uniformiteit.
Er zijn drie oogsten per jaar, in voor
jaar, zomer en najaar. Dat is mogelijk
omdat de rups die nooit vlinder wordt
maar een kort leventje heeft, dat na
yier weken blad-eten strandt in het zij
den windsel, waarin de rups zich in
spint tot kostbare pop. De vele klein
bedrijfjes behoren tot de circa zeventig
serie-bedrijven, die Japan telt en die
er op uit zijn het proces door een goede
en kundige kweek zoveel mogelijk op
te voeren.
Het is bijna niet te geloven dat de
cocons vroeger werden afgewonden met
de hand als men nu de enorme machi
nes ziet, die dat fijne werkje doen.
Geen wonder dat zij vroeger een enor
me luxe was.
Advertentie
Wereldvermaard
en niet zonder reden.... Want over de
hele wereld wordt in elke goede keuken
Maizena Duryea gebruikt voor het bin
den van groenten, soepen en sausen.
Zevenachtste poplin ~egenjas, gevoerd
met krulteddy, voor gure, natte dagen
van voor- en najaar. Falcon model.
ikke encyclopedieën en boeken
van bescheidener formaat over
tuinen, bloemen en planten, vor
men geheel in Floriade-stijl de
bezetting van de houten boekenplanken
in het redwood-house, dat een belangrijk
onderdeel uitmaakt van de Amerikaan
se inzending op de internationale tuin
bouwtentoonstelling te Rotterdam. Het
redwood-house ontleent zijn naam aan
het warmrood getinte hout van de Cali-
fornische Sequoia Sempervirens, ook
wel Redwood genaamd. De buitenmu
ren van deze bungalow zjjn uit dit hout
vervaardigd, evenals de bijbehorende
garage, waarin een slanke slee van een
auto staat te pronken. Het is een z.g.
prefabricated huis, dat zodanig is gel
oonstrueerd, dat het tegen de wind is
beschermd.
In normale omstandigheden is liet te
gen de regels der etiquette om door de
vensters van een ander huis naar bin
nen te gluren. Op de Floriade mag dit
echter en wordt het zelfs aangemoedigd
om een blik te werpen in deze woning
die aangeduid wordt als een huis, dat dé
gemiddelde Amerikaan zich kan permit
teren.
De vrouwelijke bezoekers .zullen ge
meenlijk grote belangstelling hebben
voor de met de modernste apparaten
ingeridhte keuken. De huisvrouw kookt
hier op een volautomatisch electrisch
fornuis. Bovendien heeft zij de beschik
king over een „grill", een apparaat
waardoor zij haar man en kinderen zal
kunnen vergasten op een aan het spit
gebraden kip. Voorts staat er een grote
ijskast in deze droomkeuken en 'n brood
rooster. De gootsteen is van metaal; er
naast staat een mixer. Groot is deze keu
ken niet, maar wel praktisch ingericht
en overvloedig voorzien van kasten
De woonkamer is ruim en licht het
geen bereikt werd door het lichte be
hang en vooral door het vele glas. De
meubels zijn Scandinavisch, daar de
Amerikanen op het ogenblik bijzonder
gesteld zijn op meubels, die in Europa
ontworpen zijn. Evenals in ons land te
genwoordig veelal gebruikelijk is, werd
ook deze kamer verdeeld in een zit- en
een eethoek. Een kant en klaar gedekte
ronde houten tafel, waaromheen oran
je-rode stoelen staan gerangschikt,
noodt als het ware tot aanschuiven. Een
rode „hondemand", een lichtgrijze fau
teuil en een bruine bank staan in de
andere hoek geschaard om een lage hou
ten tafel.
Door het gangetje belanden wij in
de slaapkamer van Pap en Mam.
waar zowel een televisietoestel al?
oen radio staan. Wij weten niet, of
het in Amerika gebruikelijk is, in dil
appartement veelvuldig van dergelij
ke toestellen gebruik te maken. Hel
lijkt ons niet erg bevorderlijk voor
een ongestoorde nachtrust!
Achter deze kamer is ruimte gere
serveerd voor de slaapkamers van d<
twee kinderen, want deze woning is be
rekend op een gezin van vier personen
Deze slaapkamers kan men niet bewon
deren om de dóódsimpele reden, dat z<
er niet zijn. Ten gerieve van de
Amerikaanse inzenders is hier een kan
toortje ingericht, zodat alleen de ruimt»
suggereert, dat twee slaapkamers kun
nen worden ingericht. Naast de keukei
beviqdt zich een badkamer.
Het huis is niet voorzien van een vei
warming, waaruit wij concluderen, ds
huizen van dit type gewoonlijk is str»
ken voorkomen, waar zulks niet va
node is.
Buiten gekomen rusten vrij even ui
op de houten banken van de „patio"
de binnenhof, en spiegelen ons in he
vijvertje, dat omzoomd is ,300r r0(s
blokken. Blijkbaar rekenen de bewo
ners op veel bezoek, want behalvt
deze banken staan er ook nog een paai
metalen tuinstoelen, waarin men, ge
steund door kussens, heerlijk languit lig- „barbecue" te zijn, een standaard
gen kan waarop de huisvrouw een mals boutje
Onze blik valt op 'n enigszins vreemd- kan roosteren op een kooltjesvuur. Het
soortig voorwerp, dat midden in de instrument kan uit elkaar worden ge-
patio staat opgesteld. Dit blijkt een nomen en meegenomen in de auto, zo- I
'Het interieur is licht en luchtig, zoals b.v. de eelhoek ónder het schuin aflopende
plafond.
dat het goede diensten kan bewijzen bij
een picknick.
Wij verlaten nu het redwood-house
en beklimmen de heuvel, waarop de
tentoonstellingshal een plaatsje heeft ge
kregen. Amerika toont hier enige as
pecten van de Amerikaanse „way of
ife". Onze aandacht werd getrokken
foor de activiteiten, die twee machtige
vrouwenorganisaties in het land van
Uncle Sam verrichten.
De National Council of State Garden
Clubs, een vrouwenorganisatie met bij
na een half miljoen leden, ls de groot
ste tuinbouwkundige federatie in de
V.S. Zij belast zich onder meer met het
aanplanten en onderhouden van bloem
dragende bomen langs grote verkeers
wegen, toegewijd aan de oorlogshelden.
Wanneer een weg aan de gestelde eisen
voldoet, verkrijgt hij het „Blue Star
Memorial High.way"-kenteken.
Een andere vrouwenorganisatie is de
Garden Club of America, die zich wijdt
aan een nationaal programma, ontwor
pen om de lelijke reclameborden en
bouwwerken aan de kanten van de
Amerikaanse snelwegen te verwijderen,
het bewaren en onderhouden van bos-
rqservaten, speciaal de Redwoodforests
van Californië, het bevorderen van aan
plantingen door bewoners, het tuinieren
en andere tuinbouwkundige bezigheden.
Ook geeft zij cursussen in bloemschik
ken.
In het gedeelte van de hal, dat is in
gericht als een „supermarket", komen
liefhebbers van tuinieren ruimschoots
aan hun trekken. Het vrouwelijk oog
valt direkt op de tuinpantalon, van ze
ven-achtste lengte, die in de omslagen
twee schuimrubberkussentjes verbergt,
waardoor pijnlijke knieën bij langdurig
knielen worden voorkomen. De geuren
inademend van bedwelmend ruikende
hyacinten verlaten wij de trotse inzen
ding van de USA.
H. K.
