ONVERBLOEMDE PUBLICATIE
V
Stiefkind met zijn broertjes
loiod
msMO-T/p
Kreymborg
OUD-AME LISWEERD VOOR STEDELING
ideaal recreatieoord van Utrecht
Tien dagen residentie van Lodewijk Napoleon
Ni
RIJKE FLORA EN FAUNA
Natu-raLax
VOndst l'n het zoeklicht
Boldoot
Nieuwtjes" van de Kanaaltunnel
A
'L
X13M
lldvaS
Grote inbraak tot
klaarheid
^ij'ks Middelb. Tuin-
°Uwscliool te Boskoop
C. A. Timmers 40 jaar
bij Ned. Rijnvaart ver.
In Den Haag
eindmaat
day. in day. uCt
Verpleegdiploma A
GRENSWIJZIGING
Randstad Holland
Bevredigend resultaat
Laan van Meerder-
voort
DE KRANT KUNT GIJ NIET
MISSEN, GEEN DAG!
Het kind van de
wetenschap
DINSDAG 3 MEI 1960
PAGINA 5
Hoe is het mogelijk dat zoveel artsen en
andere academici zich tot werktuigen van
Hitier en Himmler hebben verlaagd?
J
Jongens weekender
Vlot model in prachtige
kwaliteit poplin (no-iron).
in vele kleuren.
Degelijke Waarborg-afwerking.
6 95
Alleen
woensdag
4 mei
L4
25 zaken in Nederland
Plan
wmm
,n 2 te"en opgefrist»
l?aTlÏNfrfin\vanhal*- »™acn
UJU.
In deze dagen denken
wij allen terug aan
de bevrijding van
1945. Vijftien jaar gele
den werden wij verlost
van een onderdrukking
die wonden heeft gesla
gen, waarvan een deel
door de tijd nauwelijks
is geheeld en in ieder
geval onuitwisbare litte
kens heeft nagelaten.
Voor hen die de ellende
die jaren ten volle hebben door-
|eihaakt is het onbegrijpelijk, dat een
aanmerkelijk deel van de jongere ge-
gratie geen idee heeft van het leed,
~at bijna iedereen in meerdere of min-
Qere mate heeft moeten ondergaan.
Hoewel ik mü het standpunt kan
p.°°rstellen van hen die de jeugd de
S.êen herinneringen aan die donkere
H)d willen besparen, geloof ik dat er
te zeggen is voor openhartige
verlichting inzake de verwording,
™aartoe een totalitair systeem met ge
wetenloze leiders kan voeren, vooral
®'s het zich in een toch al demorali
serende oorlog stort. Als men het
J^vaad zelf niet heeft gezien en onder
daan is men licht geneigd het minder
'Waar te nemen en snel te vergeten.
Dit is de reden dat ik het nu, vijf
'Ien jaar na de bevrijding van de af
schuwelijke nachtmerrie, nuttig vind
öe aandacht te vestigen op een re
peat Duits boek: „Medizin ohne
•uenschliehkeit" (Geneeskunde zon
der menselijkheid)Niet om oude won-
Jan open te rijten of haatgevoelens
fe8en de Duitsers weer aan te wak-
Jaren. Het uitgeven van dit boek kan
trouwens als bewijs worden opgevat
Van de goede critische geest, waar
mee een groot deel van de Duitsers is
bezield.
Genoemd boek is een verkort ver
lag van de processen in Neurenberg
van 19461947 tegen die Duitse medi-
SJ. die zich als trouwe trawanten van
Himmler en zijn Waffen-SS hebben
schuldig gemaakt aan oorlogsmisda
den respectievelijk misdaden tegen de
'ttensheid, onder meer door het ne-
hten ,-an proeven op weerloze gevan
genen. Het boek is in opdracht van
de Westduitse Arztenkammer op ge
wetensvolle en bewonderenswaardig
objectieve wijze samengesteld door
ar. A. Mitscherlich met medewerking
Jan dr. Mielke. De bewerking van de
42.000 bladzijden tellende gerechtspro
tocollen heeft de samenstellers ander
half jaar gekost. In 1949 is het in een
oplage van 10.000 exemplaren toege-
iunden aan de Westduitse medici en
au, elf jaar later, wordt het in de Fi
scher Bücherei aan het gehele Duitse
Publiek en de wereld voorgelegd, op
dat men niet vergete!
Het siert de Westduitse artsenstand
dat de „bureaukratisch georganiseer
de liefdeloosheid, boosheid en bloed
dorst" van een aantal land- en be
roepsgenoten uit de oorlogsjaren on-
verbloemd worden gepubliceerd in-
Plaats van in de archieven te worden
gehouden. Vanzelfsprekend heeft het de
samenstellers, tijdens hun arbeid in
1948, niet aan protesten ontbroken van
hen die door ambt of rang nauw be
trokken zijn geweest bü deze misda
den, maar niet direct schuldig res
pectievelijk strafbaar waren. Wie bo
ter op zijn hoofd heeft houdt niet van
de zon. Geen enkele maal hebben de
samenstellers echter een ,,het spijt
mij" vernomen. Wel een veelvuldig
beroep op bevel van hogerhand: Be-
fehl ist Befehl.
Ook Mitscherlich vraagt zich in zijn
inleiding af hoe het toch mogelijk is
geweest dat zovelen (ook academici)
zich als kritiekloze maar allerminst
willoze werktuigen in dienst gesteld
hebben van de oppermisdadigers Hit-
Ier, Himmler c.s. Hij constateert dan
evenals vele niet-Duitsers vóór hem
hebben gedaan, dat noch individuele
auteurs noch de openbare mening veel
Ier 80 joden uitgezocht en in Ausch
witz door de kampbeul Kramer per
soonlijk vergast. Dit studiemate
riaal" werd onmiddellijk naar het la
boratorium van de hooggeleerde
SS-er vervoerd. Verdere détails zal
ik u besparen.
Ook andere Duitsers dan de joden
zijn niet volledig gespaard gebleven
voor de moordlust van de nazi's. Hitier
zelf heeft zich al in 1933 bezig gehou
den niet de euthanasie (het bereke
nend doden) van geesteszieken, mis
maakte kinderen enz. Toen de nazi's
zich in het oorlogsavontuur stortten
zagen zij de kans schoon dit pro
gramma'' af te werken. Nadat naar
schatting ruim 100.000 slachtoffers
waren gevallen is het „euthanasie
programma" van de volwassen ,,on-
tijd aan deze toch zo belangrijke
vraag hebben besteed.
Tekenend in dit verband is het feit
dat de eerste 10.000 exemplaren in
1949 in een merkwaardige stilte zijn
ontvangen. In de Duitse medische
pers is er geen commentaar op ver
schenen, zelfs geen recensie. Mit
scherlich schrijft er zelf over dat het
was alsof het boek niet was versche
nen. Des te belangwekkender is het
dat de tijdelijk verdrongen schuldge
voelens nu blijkbaar delging zoeken,
o.m. door de publikatie in een grote
oplage van dit boek.
an de 90.000 destijds in geheel
Duitsland werkzame artsen heb
ben zich 350 schuldig gemaakt
aan medisch-ethisch ontoelaatbare
handelingen. Het lijkt geen groot aan
tal, maar het betekent toch dat één
op elke 300 Duitse artsen in de oor
log een misdadiger was. zij het dan
als regel niet tegenover eigen patiën
ten maar als het ging om al of niet
naamloos „mensenmateriaal". Het
merendeel van deze figuren oefende
geen praktijk uit en was lid van of in
dienst van de Waffen-SS. Zij waren de
al te gewillige uitvoerders van op
drachten van hogerhand, of het nu
ging om uit te zoeken hoe lang een
in zee gestorte vlieger in het koude
water het leven hield, respectievelijk
zonder drinkwater kon blijven of om
het snel en geruisloos uitmoorden van
enkele miljoenen joden, zigeuners en
andere om ras, landaard of overtui
ging ongewenste mensen (genocide).
Slechts een enkele maal was de
arts de primaire misdadiger, zoals
een universiteitsprofessor te Straats
burg (toen een nazifiliaal). die voor
zijn anatomisch museum behoefte
had aan een verzameling joodse
skeletten. Op zijn verzoek werden
met toe- en instemming van Himm-
nutte eters" eind 1941 stopgezet. On
danks de geraffineerde opzet en ge
heimhouding werd het verzet van de
bonafide Duitse medici, met name ze
nuwartsen die deze ontwikkeling van
de psychiatrie (sic!) niet wilden ac
cepteren, te groot. Ook van kerkelijke
zijde, protestants en katholiek, werd
bij de regering geprotesteerd, terwijl
de bevolking ging morren.
Inmiddels was men de opgedane er
varingen gaan toepassen op de niet tot
werken in staat zijnde gevangenen in
de concentratiekampen en de joden.
Haast ongelofelijk is de. cynisch hui
chelachtige wijze waarop een van de
hoofdschuldigen in dit genocidedrama
zijn onmenselijkheid voor de rechter
durfde te verdedigen: „Wij hebben de
euthanasie begroet omdat zij op de
ethische grondslag van het medelijden
was gebaseerd."
Door de beklaagden werd in Neu
renberg ook enkele malen naar voren
gebracht dat in andere landen even
eens experimenten op mensen worden
uitgevoerd, met name in de U.S.A.,
waarbij zij reportages uit Life aanhaal
den. Als een experiment evenwel ver
antwoord is zegt deze bewering niets
en zou een experiment elders uitge
voerd onverantwoord zijn dan doet het
nog niets af aan de eigen misdadig
heid.
De vraag of en in hoeverre proeven
op mensen geoorloofd zijn wordt de
laatste jaren nogal eens aan de orde
gesteld en is belangrijk genoeg om er
de volgende kroniek aan te wijden.
S.
^OTTERDAM 3 mei Het echtpaar
J).'eljakhals, dat sinds enige jaren in
k'Crgaarde Blijdorp in Rotterdam ver-
kreeg g"
weer eens jongen. Dit was
enige keren gebeurd doch het
UQederdier wilde de jongen niet ver-
k Jgen. Deze keer was het alsof het
de zou gaan. De eerste dagen zorg-
(j bloeder Jakhals inderdaad voor haar
ij's jongen. Doch op een ochtend ont-
tJo e de oppasser dat zij er toch weer
k brui aan gegeven had. De jongen
v sen geheel verkleumd op een hoop-
UVA J99UJ J9 )JOOt| H '9&JOZ
U9SUISSCJJ9A UCA |«J JOOA
-4ce|9pueqo?oj| Mn uutcM
Op UCA
PMU H L UEA
einddiploma met aantekening voor
ftt*Lelscorrespondentie in de achter hun
a aangegeven talen behaalden: J. Tas
Aw^smeer, W. G. van Wijk (D. E. F.) te
?teMeh a. d. Rijn, M. van Ginkel te Am-
Th. J. J. Mensch (D. E. F.) te
1 {- bibacht, J. A. Littooy te Bilthoven,
'tl. uM. Balk te Borne, W. Th. den Hengst
fisa- en A. L. Verlaan te Boskoop, J. G.
Vt <D. E.) te Bunnik, J. H. M. Weitjens
ftirt Bussum, D. J. de Bever te Crom-
:«lflB. Wilcke te Deventer, C. Kraaye-
s
je. Twee werden door de goede zorg
van dc oppasser weer wat opgekik
kerd. de andere was reeds gestorven.
Jammer genoeg stierf één van de over
gebleven puppies ook. Via de radio
werd een hondemoeder gevraagd. De
ze arriveerde met haar jongen spoe
dig in Blijdorp. Het overgebleven jong
(links) werd door moeder en jongen
liefdevol opgenomen en schijnt zich
nu bij de pleegfamilie opperbest thuis
te voelen. Wanneer de Transvaalse
boeren over deze zorg zouden worden
ingelicht zouden zij zich wellicht ver
baasd afvragen: .Waarvoor al deze
zorg De zadeljakhals staat n.l. bij
hen bekend als een gruwelijke scha
penmoordenaar.
ROTTERDAM. 2 mei. Zondag was
de heer C. A. Timmers veertig jaar in
dienst van de N.V. Nederlandsche Rijn-
vaartvereeniging. De jubilaris werd he
den, maandag, gehuldigd te zijnen hui
ze, daar de heer Timmers herstellende
is van een kort geleden ondergane ope
ratie. Via een ingestelde „pendeldienst"
waren zijn collega's in de gelegenheid
hem in de loop van de dag te komen feli
citeren. Van de directie en het personeel
mocht de jubilaris vele fraaie geschenken
in ontvangst nemen.
Medizin ohne Menschlichkeit, Do-
kumente des Nürnberger Arztepro-
zesses. Herausgegeben und kom-
mentiert von A. Mitscherlich und
F. Mielke. Uitg. Fischer Bücherei
KG, april 1960.
DEN HAAG, 2 mei. Een van de vier
grote inbraken, die in de afgelopen twee
jaar bij een magazijn in Den Haag zijn
gepleegd en waarbij horloges, klokken,
fototoestellen en andere artikelen ter
waarde van meer dan 100.000 werden
meegenomen, is opgelost. In de nacht van
31 maart op 1 april j.l. betrapten postende
rechercheurs in het magazijn, een 35-ja-
rige bankwerker op heterdaad, toch hij
voorhereidingen trof om opnieuw een
grote slag te slaan. Het heeft een maand
geduurd, voordat de politie voldoende be
wijsmateriaal had verzameld tegen de
bankwerker, die hardnekkig bleef ontken
nen, dat hij een van de vorige inbraken
had gepleegd.
Deze dagen werd echter bij een vriend
van oe barakwerker, die overigens reeds
voor een ander vergrijp itn de gevangenis
zat, een televisietoestel gevonden, dat tij
dens üt inbraak in februari 1959 was mee
genomen. Bovendien trof de recherche een
koffer met een volledige lastinstadlatde aan,
die nn januari j.l. in Maassluis is gestolen.
Met deze bewijsstukken in handen, kon
de politie de bankwerker tenslotte een be
kentenis omtwripigen. Bij een koopman
werd voorts de koffer met vermiste hor
loges. ter waarde van 40.000, gevonden.
De koopman had ze voor 4000 overge
nomen van een 35-jarige kelner.
De bankwerker zelf heeft maar een zeer
gering bedrag gekregen voor de moeite,
namelijk 2000. De politie is thans nog
bezig na te gaan of de bankwerker ook
de andere, nog niet opgeloste inbraken,
bij het magazijn heeft gepleegd.
om
Utrecht steeds meer op weg
is groot-stad te worden, al ver-
liefst het niet helemaal zijn pro
vinciale allures, is het bezit van een
recreatie-oord als „Oud- Amelis-
weerd een dubbele vreugde. Daar
kan de door bet drukke ve keer moe
geplaagde burger beil zoeken, al dwa
lend door een ongerept bos en van
intense stilte genieten.
Het landgoed, dat bet gemeente
bestuur in 1931 in eigendom ver
wierf. ligt op een afstand van nauwe
lijks een uur gaans van de slid en
strekt zicb uit tussen de weg naar
Bunnik - de Koningsweg - en de
Krmme Rijn. De grote charme van
dit bos, afgewisseld met schone water
partijen en sappig groen, is, dat men
de natuur er zoveel mogelijk baar
gang beeft laten gaan. Wel zijn des
tijds met planten overgroeide padmi
vrij gemaakt en werden zieke bomen
gerooid, maar men treft er evengoed
nog bolle bomen aan en van een
„gecultiveerd landschap is geens
zins sprake. Te midden van de trotse
beuken en eiken, waaraan dit bos zo
rijk is. staat ergens een hoge beuke-
boom, die vermoedelijk eens door de
bliksem getroffen is en waarvan de
stam over een grote lengte gespleten
is.
Een paradijs dus voor de vogels, die
men er dan ook in vele soorten ziet en
hoort. Het moet een van de vogelrijk-
ste gebieden van ons land zijn, doch
vroeg in de morgen kan men er even
goed reeën ontmoeten, zoals men ook
konijnen en hazen in hun dartel spel kan
verrassen. Geen wonder bij het hier
welig tierende struikgewas en de vele
planten onder de bomen, waarvan ver
scheidene in het voorjaar en de zomer
een gesloten dek vormen.
Nu in het voorjaar het zonlicht nog
niet door een dicht bladerdak van de
bomen gehinderd wordt en kleur en
tinteling geeft aan al wat leeft en
groeit, is het bos dat zich irt bloe-
mentooi steekt op zijn mooist. Dro
merig spiegelt zich het statige acht
tiende eeuwse huis, dat de vroegere
ridderhofstad heeft vervangen, in het
water van de vroegere Rijn. Enige
tuinbeelden, afkomstig van het kas
teel „Beverweerd", zijn te hulp ge
schoten om achter het huis de ro
mantiek van de vroegere beelden
laan, die tijdens de oorlog was ont
luisterd, weer terug te roepen.
De geschiedenis van Oud-Amelis-
weerd, voor zover bekend, begint in
de dertiende eeuw, toen een zekere rid-
derd Amelis door de Proostdij van Oud-
Munster beleend werd met een waard
bij Bunnik. Hij noemde zich toen Ame
lis van Werden, Een waard was een
eiland in een rivier of een stuk land,
dat bij hoog water onderliep. Reeds in
1108 was er echter sprake van Amelis-
weerd, zoals blijkt uit een resolutie
van de Staten van Utrecht van 26 mei
1537. waarbii dit goed als ridderhofstad
werd erkend.
Amelisweerd is later in drie stukken
verdeeld, waarvan de eerste twee Oud-
Amelisweerd werden genoemd en het
derde stuk Nieuw-Amelisweerd. Onder
de toenmalige eigenaar zijn in 1588 de
twee delen van Oud-Amelisweerd weer
verenigd. Zo kwam het in 1632 in het
bezit van de familie Ten Hove, die
waarschijnlijk het lage huis met eén
driehoekige tympaan en pilasters liet
bouwen, dat tot het rampjaar 1672,
toen het door c.e Fransen werd geplun
derd en tot de grond toe afbrandde,
heeft bestaan.
Eerst bijna een eeuw later, in 1770,
heeft Gerard Godard baron Taets van
Amerongen het tegenwoordige huis
doen bouwen, dat ongeveer in dezelfde
trant werd opgetrokken als Nieuw-
Amelisweerd. Het is breed van opzet
met het front aan de kant van de ri
vier, doch aan de andere zijde, naar
het park gekeerd, bevindt zich een mo
numentale ingang.
Wel aardig om te vermelden is
juist in de tijd van de Floriade dat
de buurman op Nieuw-Amelisweerd,
Maximilien Henri markies de Saint Si
mon, die Baron Taets van Amerongen
bij de aanleg van park en bos advi
seerde, in de botanie zeer vakkundig
was. Hij zou tal van prachtige bomen
en planten op Nieuw-Amelisweerd heb
ben gekweekt en was een specialist in
bloembollen, waarvoor hij bij Haarlem
een aparte kwekerij bezat. Van zijn
hand verschenen ook talrijke publika-
ties, waaronder een over het kweken
van hyacinthen, getiteld „Des Jaein-
thes, de leur anatomie, reproduction
et culture".
andere bruggen gedacht en het noorde
lijke gedeeite van het park zou open
gesteld worden voor het publiek.
Utrecht mag zich gelukkig prijzen,
dat zijn gemeentebestuur als geeste
lijke erfenis van Lodewijk Napoleon
tenminste de „promenades publiques"
heeft overgenomen en men tegen
woordig tot het gehele landgoed
„Nieuw-Amelisweerd" vrü toegang
heeft. Wanneer men zich althans de
moeite veroorlooft een kaart te gaan
halen op het stadhuis, bij V.V.V., het
nabij gelegen theehuis op Rijnauwen
een ander verrukkelijk recreatie
oord van de gemeente of bij de
ingang van de oprijlaan aan de Bun-
nikseweg, dan wel de andere ingang
aan de kant van de Weg naar Rijnau
wen.
De twee landgoederen Amelisweerd
zijn in juni 1810 verkocht aan mr. Jan
Pieter van Wickevoort Crommelin, die
ze op zijn beurt weer overdeed aan jhr.
mr. Paulus Wilhelmus Bosch van Dra-
kesteyn, burgemeester van Utrecht.
Toen deze in 1834 overleed, erfde zijn
van
zoon, jhr. Hendrik Willem Bosch
Drakesteyn Oud-Amelisweerd.
Bij diens overlijden in 1883 was het
landgoed gelegateerd aan zijn zuster
Elisabeth Petronella Bosch van Drake
steyn, wier echtgenoot, Joannes Wilhel-:
mus Bosch, reeds in 1851 was overle
den. Mevrouw E. P. Bosch-Bosch van
Drakesteyn kwam echter te overlijden
nog vóór zij het legaat had aanvaard
en zo kwam het in handen van haar
zoon Wilhelmus Johannes Marie Bosch,
die in 1883 in de adelstand werd verhe
ven. Na zijn dood in 1809 kwam „Oud-
Amelisweerd" in het bezit van vier zij
ner kinderen, die het onverdeeld in hun
bezit hielden. De laatste eigenaresse
was een nicht van jhr. J. W. M. Bosch
van Oud-Amelisweerd, echtgenote van
jhr. F. H. M. Michiels van Kessenich. j
Zij verkocht het goed in 1951 aan de
gemeente Utrecht, die het in 1953 voorj
het publiek openstelde.
IGNAAT AGASI.
voor groots paleis
Gedurende tien dagen is Amelisweerd
nog koninklijke residentie geweest, n.l.
van 20 tot 30 september 1808, toen Lo
dewijk Napoleon op Oud-Amelisweerd
woonde, terwijl zijn officieren op
Nieuw-Amelisweerd verbleven. Hij had
beide goederen voor de totale som van
260.000 gulden gekocht en had er groot
se plannen mee, waarvan door de loop
der historie echter niets is terechtge
komen. Aan zijn hoftuinarchitect
Alexandre Dufour gaf hij opdracht de
aanleg te verfraaien en te modernise
ren. Er kwamen niet minder dan acht
tien ontwerpen uit de bus, die alle zijn
bewaard gebleven, met aan begrote
kosten het lieve sommetje van ruim
een half miljoen gulden. Er zou een
nieuw paleis moeten komen met „gla-
cières, jardin du roi, potager, jardin
fleuriste, verger, place d'armes, em
placement de la caserne et promena
des publiques". Naast de reeds door
Baron Taets van Amerongen gebouwde
brug over de Kromme Rijn waren nog
de regelmaat van de klok
Bij de op 25 en 29 april j.l. gehouden
examens voor diploma A slaagden de
volgende kandidaten van het Coolsingel-
ziekenhuis:
De dames C. van den Berg, A. T.
Bergmans. B. B. Bergmans, S. W. Bou-
wens-Remkes, .J C. Breugem, P. L. Brink
K. M. de Bruyn, C. M. G. Disco. J. P. de
Fijter. E. P. van den Hoek, J. H. Hoek
stra, W. J. Hogenstein, G. van Horssen,
C. Humalda, H. J. Kombrink, J. de Neef.
T. Pijnappels, A. G. Rietveld, A Stoker,
E. van der Velden, H. Verschoor, R. de
Vries, A. M. van Winden en W. M. Wit
jes en de heer G. Lettink.
Naar de heer J. dc Ruiter te Alphen aan
den Rijn, lid van de gemeenteraad van die
gemeente, tevens lid van dc Tweede Ka
mer, in de raadsvergadering aldaar, op
grond van een door hem bij het Ministerie
van Binnenlandse Zaken ingewonnen in
formatie, mededeelde, kan, binnenkort het
wetsontwerp worden verwacht betreffen
de een uitgebreid grenswijzigingsplan in
de randstad Holland, waarbij als centrale
gemeenten Gouda en Alphen aan den Rijn
zijn betrokken.
Wat de Rijnstreek betreft houdt dit
ontwerp weinig gewijzigde standpunten in,
in vergelijking met het oorspronkelijke
plan, dat pleitte voor aansluiting van de
kom van de thans bijna 1000-jarige ge
meente Zwammerdam bij de gemeente
Alphen aan den Rijn. Het overig deel van
Zwammerdam zal volgens het wetsont
werp, evenals volgens het oude plan, bij
Bodegraven worden gevoegd.
Dit betekent dat Bodegraven belangrijk
groter zal worden en Alphen aan den
Rijn, ofschoon het een deel van Zwam
merdam bij zijn grondgebied gevoegd
krijgt, kleiner in oppervlakte zal worden,
omdat het anderzijds een groot deel zal
moeten afstaan aan Boskoop en Hazers-
woude.
Boldooi
tovvv
E. F.) te Gouda, P. J. Breijder
L. A. Schoenmaker (D. E. F.) en
rj "T Stamkart te 's-Gravenhage, H. W.
Je j, de (D. E. F.) te Groningen, B. H. H.
Nan 6 (E) en Ch. B. Lugt (E. F.) te
J- den Hertog (D. E. F.) te Ha
ft. S°ude. E. G. Kobus (D. E. F.) en R.
e\,°lak te Hengelo, H. C. B. Havers (E.
6 T, G. p ]yj. van Tol te Leiden, W. M.
«ijf^aaf (d e p.) te Lekkerkerk, A. C.
x'tigo E te Rotterdam, R. van Me-
ftesu E. F.) te Santpoort, J. J. M.
kiers te Tilburg, W. F. van Oosten (D.
k'! je Voorschoten, Mej. A. Tilanus (D.
Ai» te Wierden.
sewezen 1 kandidaat.
's-GRAVENHAGE, 2 mei De Maal
schappij tot Exploitatie van Onroerend;
Goederen Laan van Meerdervoort heef
over het boekjaar 1959 een saldo exploi
tatie gebouwen behaald van 157.75.'
(158.749). Winst verkoop gebouwen be
droeg 9.000 (nihil) (v.j. winst bouwter
reinen 269.302) en winst bouwwerkei
met derden 20.144 (6.500). Winstuitke
ringen van deelnemingen kwam 0|
ƒ101.183, terwijl de renteberekeninj
58.808 (v.. in totaal 77.170) opbracht.
Uit taxaties en provisie werd ontvan
gen 26.848 en uit adviezen en bouwcon-
troles 60.313 (v.j. in totaal 45.519).
Aan de reserve voor woningverbetering
werd onttrokken 168 (v.j. toegevoegd
ƒ13.315). Na aftrek voor algemene kos
ten ad 73.470 (64.994), afschrijving ge
bouwen ad 27.856 (30.711) en reserve
voor belastingen ad 148.860 (v.j.
147.089 en voorts voor reserve voor
pensioenverplichtingen 25.000 en re
serve voor diverse belangen 100.000),
resteert, voor uit te keren dividenden
en tantièmes 183.060 (onv.). Voorge
steld wordt zoals bekend een onveran
derd dividend van 15 pet.
De resultaten over het afgelopen boek
jaar kunnen bevredigend worden ge
noemd, aldus de directie in haar jaar
erslag. De boekwaarde van het huizen-
bezit steeg tot 1.125.000 1.025.000),
erwijl de deelnemingen, mede tenge
volge van verwerving van het gehele
landelenkapitaal in de N.V. Die West-
Iaghe, een uitbreiding ondergingen tot
444.203 (372.203). Op de hypotheken
i.g. is 59.560 afgelost, terwijl 68.000
.erd geplaatst, zodat per saldo een stij-
;ing plaats vond met 8.440 tot
f 149.10. De leningen u.-g. verminder-
!en door aflossingen tot 30.575 (64.575)
De niet volgestorte aandelen stonden
per 31 december 1959 ten name van
256 personen.
iins
Links: Een kijkje in dc 2000 meter lanip schacht, vclkc S0 jaar geleden door dc Engelse Kanaal-maatschappj bij Dover
werd aangelegd. Rechts: De entreevan de „Kanaaltunnel"
ZO ZAL VICTOR TYLER geboekt
blijven staan in de annalen van de we
tenschap als het kind der wetenschap
Zijn wonderlijke historie werd als het
ware terloops geboekt in de dagelijkse
politierubriek der Amerikaanse dagbla
den. Maar in de medische wereld zal ze
als een zeer bijzonder feit ongetwijfeld
in den brede worden herdacht en be
commentarieerd. Waarbij misschien
minder de nadruk zal worden gelegd
op het moedige gedrag van een medicus
dan op de merkwaardige wetenschappe
lijke prestatie.
In het stadje Torrance werd een vijf
en twintigjarige vrouw vermoord, die
een kind verwachtte. Haar dronken
thuiskomende man hij moet de macht
over zijn zinnen volkomen kwijt zijn
geweest schoot haar met een revolver
neer, \terwijl het kind ieder ogenblik
kon komen.
De politie van het stadje werd opeens
opgebeld door een buurman, die ver
telde, dat de 26-jarige Marvin Tyler
vermoedelijk zijn vrouw vermoord had
De buurman had revolverschoten ge
hoord en zag de man razend en tierend
door het huisje waggelen met een revol
ver in de hand. Hij deelde tevens mede.
dat er een kind op komst was in het
gezin-Tyler.
Aldus kwam de inspecteur, onder
I wiens leiding een overvalwagen zich
naar de plaats des onheils spoedde op
een gedachte, die de kleine Victor in
leven zou houden.
Toen de overvalwagen voor het huisje
aankwam, stond de moordenaar voor de
deur. Hij werd snel overmeesterd. In da
keuken vond de politie de vrouw op de
grond liggen, met bloed bevlekt. Ze
bleek reeds doodDe inspecteur
nam daarop het besluit, haar naar het
ziekenhuis te vervoeren ten behoeve
van het kind. In bliksemsnelle vaart
reed de politieauto er heen en daar
schaarden de medici van de kraamaf-
deling zich rond de dode vrouw.
Met de keizersnede werd het kind be
vrijd. Het gaf geen teken van leven
Men wilde het reeds met de moeder
naar de dodenkamer laten brengen, toen
een der doktoren zich over de baby ont
fermde en met al zijn krachten begon,
het door het mondje lucht in te blazen.
Drie kwartier lang forceerde hij schier
zijn longen. Zijn collega's waren er al
van overtuigd, dat hij vergeefs werk
deed, toen de baby opeens tekenen van
leven gaf. De medicus verdubbelde zijn
inspanning. Hij werd lijkbleek en het
leek hem, naar hij later vertelde, of zijn
hersenen uit elkander zouden springen.
Maar het kindje begon te leven en on
middellijk werd het in de couveuse ge
plaatst. De medicus verloor hierna het
bewustzijn
Hij heeft opdracht gegeven, dat zijn
naam niet bekend mag worden gemaakt.
Maar de naam van het kind der weten
schap, Victor Tyler (de naam Victor
werd uiteraard als een symbool gekozen
vanwege de prachtige overwinning op
de dood) zal zeer zeker in de weten
schappelijke wereld beroemd worden.
Vooral als men er in slaagt, het voor
spoedig te doen opgroeien
