Amerikaanse Keukenhof ten
noorden van New York
BELANGSTELLING VAN PERS VOOR
VERHEUGEND GROOT,
zegt
R. M. van der Hart
BOLLENVAK
A'
Reclame maken voor bloembollen in
Amerika is een vermoeiend werkje
I STERLING FOREST I „the most
beautiful garden since Eden"
De tulp vertegenwoordigt in
Amerika ons land
Nederlands
initiatief
DE TULPENKONINGINNEN
ENORM
Problemen
Anderhalf miljoen bollen
Grootscheeps
SASSENHEIM, 3 mei Op ongeveer vijftig kilometer ten noorden van
New York ligt Sterling Forest, een bosrijk en moerassig gebied dat in twee
jaar tijds door mensenhanden is omgetoverd in wat een advertentie in de
New York Times noemde „The Most Beautiful Garden since Eden". Op 1 mei
is deze veertig hectaren grote bloementuin voor het publiek open gegaan.
Sterling Forest Gardens is het resultaat van het zakelijk inzicht van de City
Investing Company in New York en de Commissie Onpersoonlijke Reclame
van de Koninklijke Algemene Vereniging voor Bloembollencultuur. De idee
om samen een bloementuin als de Hollandse Keukenhof te gaan exploiteren
werd in maart 1958 geboren tijdens een cocktailparty in New York, waar de
Amerikaanse vertegenwoordiger van de Nederlandse bollenhandelaren, de
heer Edward Gottlieb, een der directeuren van de City Investing Company
ontmoette. De eerste wist, dat de bollenexporteurs al jaren zochten naar een
gelegenheid om in Amerika iets als de Keukenhof te gaan beginnen. De
tweede was op zoek naar een gelegenheid om de door zijn maatschappij aan
gekochte 8000 ha bos en moeras bij Sterling Forest aan de man te brengen.
Beiden werden het eens en binnen
veertien dagen was een voorlopige over
eenkomst gesloten. De Amerikanen had
den het plan om op de door hen aange
kochte grond laboratoria en tuindorpen
te gaan bouwen ten behoeve van grote
bedrijven. Voor dit doel is Sterling Fo
rest een ideale plek. Het is er rustig en
toch kan men er gemakkelijk de grote
centra bereiken. De moeilijkheid was
echter, dat niemand in de Verenigde
Staten ooit van Sterling Forest had ge
hoord. Daarom zocht men een middel
om het gebied zo snel mogelijk lande
lijke bekendheid te geven. Welnu, daar
konden de Nederlandse Bollenhandela
ren wel voor zorgen. Met Engeland en
West-Duitsland behoren de Verenigde
Staten tot de grootste afnemers van de
Nederlandse bloembollen. De Amerikaan
houdt ervan zelf in zijn tuintje te wer
ken en vooral na de oorlog neemt de
belangstelling voor flatwoningen ziender
ogen af. Men laat gemakkelijk ergens
buiten een huisje bouwen, dat voorzien
is van een lapje grond. En de belang
stelling voor de bollen wordt nog ver
sterkt door het feit, dat Amerika geen
land is voor de zogeheten geforceerde
broei binnenshuis, De Amerikaanse hui
zen worden daarvoor veel te heet ge
stookt. Als men daarbij rekent, dat
Amerika maar weinig echte, mooie tui
nen kent, is het duidelijk dat de bollen
handelaren een gelegenheid zochten om
in de openlucht een grootscheepse bol-
bloemenshow op te zetten in de geest
van Keukenhof in Lisse.
In twee jaar tijds hebben de Ameri
kanen veertig hectaren van het gebied
van Sterling Forest ontgonnen. Het is
een heuvelachtig gebied, dat perioden
kent waarin flinke waterstromen van
de heuvels stromen en het gebied drei
gen te overstromen, maar ook perioden
van grote droogte. Niet gering waren
dus de waterhuishoudkundige proble
men, waar men mee te maken kreeg.
Verschillende malen zijn vooraanstaan
de Amerikaanse technici naar Neder
land gekomen om de hier toegepaste
systemen te onderzoeken. Tenslotte heeft
men de oplossing gevonden door in Ster
ling Forest, maar buiten de eigenlijke
tuin, een groot meer aan te leggen, dat
ais reservoir dienst kan doen. Van daar
uit kan de waterstand worden geregeld.
Nederlandse bollenexperts onder de
stuwende leiding van de man aan wiens
fantasierijke brein de idee van een
Amerikaanse Keukenhof ontsprotf. was,
de heer Bram Warnaar uit Sassenheim,
kregen de gelegenheid uit de 8.000 hec
taren van Sterling Forest de meest ge
schikte plek uit te zoeken voor de aan
leg van de tuin. Men koos tenslotte een
moerassig stuk gronds van 40 hectaren
grootte. In twee jaar tijds hebben de
Amerikanen dit gebied ontgonnen. Over
een afstand van ongeveer 25 kilometer
moest de nodige grond worden aange
voerd per truck. Toen men op eigen ge
legenheid had geprobeerd het met de ter
plaatse aanwezige grond te doen, bleek
deze bij een zware regenbui veel te
hard. Het terrein kwam onder water te
staan en vanuit Sassenheim telegrafeer
de de heer Warnaar, dat men naar an
dere grond moest omzien. Prompt werd
het terrein weer afgegraven en van
nieuwe, betere grond voorzien.
Niet minder dan bijna V-k miljoen dol
lar heeft de City Investing Company in
Sterling Forest Gardens gestoken. Al
leen al de omheining, die de tuin moest
beschermen tegen de binnendringende
herten, kostte drie ton. Er zijn ruime
parkeerterreinen aangelegd, die voor
lopig het eerste jaar een dagbezoek van
veertigduizend bezoekers kunnen ver
werken. In verband met de heuvelach
tigheid van het terrein moesten deze
parkeerterreinen worden aangelegd op
ongeveer drie a vierhonderd meter af-
stands van de hoofdingang van de tuin.
Om de bezoekers toch gemakkelijk en
snel naar de hoofdingang te brengen,
werden kleine treintjes aangekocht in
Duitsland, die de voortdurende verbin
ding vormen tussen parkeerterrein en
hoofdingang. De kosten van dit vervoer
zijn in de parkeerprijs inbegrepen. Voor
de entree van de tuin zelf betaalt men
1,25 dollar.
De Nederlandse bollenkwekers heb
ben gezamenlijk anderhalf miljoen bol
len om niet beschikbaar gesteld om dit
eerste seizoen Sterling Forest Gardens
te sieren. Als de tuin eenmaal zijn reve
nuen afwerpt, zullen die bollen betaald
worden. De exploitatie is in handen van
een stichting, waarvan het bestuur
wordt gevormd door het Sterling Forest
Committee, waarin vijf Amerikanen en
vijf Nederlanders zitting hebben, onder
wie jhr. mr. dr. Van Nispen tot Panner-
den, voorzitter van de Koninklijke Alge
mene Vereniging v. Bloembollencultuur
en natuurlijk de initiatiefnemer, de heer
A. Warnaar. Negen zonen van Neder
landse kwekers zijn verleden jaar naar
Amerika gegaan om de leiding te ne
men bij het planten van de bollen. Hoog
tepunt van die plantperiode was het be
zoek van prinses Beatrix in september
van het vorig jaar. De prinses plantte
zelf ook een paar bollen en kreeg als
herinnering de zilveren troffel mee "naar
huis. Dit jaar is een assortiment bollen
tc zien, waarvan in Nederland een grote
voorraad bestond, en waarvan men wist
dat ze attractief waren voor de Ameri
kanen, maar vanaf dit najaar zullen de
Hollandse kwekers ook in de gelegen
heid worden gesteld hun bijzondere soor
ten in de Amerikaanse tuin uit te zet
ten. Alle winst die Sterling Forest Gar
dens maakt, zal in het bedrijf blijven.
Men hoopt het met een aantal jaren zo
ver te brengen, dat in Sterling Forest
een onderzoekcentrum voov de tuinbouw
kan worden gevestigd. Met de voordeli
ge bedrijfsresultaten van Sterling Forest
Gardens hoopt men dan een studiefonds
te kunnen vormen, waaruit beurzen be
schikbaar komen voor Nederlandse jon
gelui.
Intussen hebben de Avüerikamen voor
een grootscheepse reclamecampagne ge
zorgd. Over de enorme advertentie in
de New York Times spraken we al. Men
heeft ook maar meteen een Sterling Fo
rest Queen afgehuurd, ene juffrouw Ann
Pervis, die verleden jaar als informa-
trice de Amerikaanse bloemenshow naar
Moskou heeft begeleid. Deze lieftallige
jongedame maakt samen met een be
kend Amerikaans tuinbouwjournalist
reeds een tournee door het noord-ooste
lijk deel van de Verenigde Staten om
lezingen te houden over Sterling Forest
Gardens. Het ligt in de bedoeling om op
het terrein van Sterling Forest een jaar
lijks festival van klassieke muziek te
doen houden, waarvoor men reeds een
groot openluchttheater heeft aangelegd,
dat een toonbeeld is van uitstekende ac-
coustiek.
De Amerikaanse investeerders blijken
even goed gezien te hebben als de Hol
landse bollenmensen. Reeds heeft de
Union Carbide een enorm laboratorium
in Sterling Forest gebouwd, terwijl rond
het meer reeds verschillende landhuis
jes voor het personeel van het labora
torium zijn verrezen. Toen dit eerste
schaap dat overigens verre van mak
was eenmaal over de dam kwam,
volgden er spoedig meer. De belangstel
ling van industriële zijde voor dit ge
bied blijkt enorm. De City Investing
Company verkoopt de grond niet, maar
geeft haar uit in erfpacht. Het gebied
is echter dermate groot, dat Sterling Fo
rest Gardens niet bevreesd hoeft te zijn,
dat het in het gedrang komt. De veertig
hectaren kunnen gemakkelijk worden
uitgebreid.
Een bijzondere aantrekkelijkheid van
de Amerikaanse tuin is, dat men behal
ve bolbloemen ook andere bloemen en
planten gebruikt, zodat men niet enkel
van het bollenseizoen afhankelijk is.
Telkens als er bloemen zijn uitgebloeid,
Veertig hectaren bos en moeras heeft
men in twee jaar tijds herschapen tot
vruchtbare bollengrond. Ultra-moderne
machines bewerkten in Sterling Forest
Gardens de rotsige bodem.
worden ze door andere vervangen. Het
feit, dat er gedurende de opening van
de tuin wordt gewerkt, blijkt voor de
Amerikanen een bijzondere attractie.
Reeds lang voor de opening, kwamen
talloze belangstellenden op vrije dagen
naar Sterling Forest om de tuin te zien
aanleggen. Het is de Nederlandse tuin
architect Carl van Empelen geweest,
die de leiding heeft gehad bij de aan
leg van de tuin. Reeds nu blijkt men
alom in Amerika veel belangstelling te
hebben voor wat ef in Sterling Forest
gebeurt. Tal van Gardenclubs hebben
reeds een bezoek aan de tuin toegezegd.
Grote rozen- en irissentuinen zullen on
getwijfeld de aandacht van de bezoe
kers in Sterling Forest Gardens vangen.
Vanaf 1 mei verkondigt Sterling Fo
rest Gardens de roem van de Neder
landse bollen in Amerika. De tuin is
ideaal gelegen, betrekkelijk dicht bij
New York en toch landelijk genoeg om
de bezoeker de indruk te geven er hele
maal uit te zijn. Vier grote snelwegen
van New York voeren naar de tuin. Er
is alle reden om te verwachten, dat deze
Amerikaanse Keukenhof spoedig een
even goede naam geniet in de Verenig
de Staten als haar naamgenoot dat in
West-Europa doet.
Het organiseren van bloementen
toonstellingen heeft geen ander
doel dan de interesse bij de lief
hebbers op te wekken en op deze
wijze de afzet te bevorderen. Slechts
enkele malen worden zij uitsluitend
gehouden om de vakman kennis te
laten maken met toegepaste metho
den ter verhoging van de kweek-
resultaten. Dat het exposeren het ge
bruik stimuleert is o.a. gebleken na
de laatst gehouden Flora in Heem
stede en blijkt jaarlijks na het lente
feest op de Keukenhof te Lisse: de
omzet van kleine bolgewassen, nieu
we soorten crocussen en vroeg-
bloeiende Kaufmanniana's is vertien
voudigd. De belangstelling van de
dagbladpers voor bloemententoonstel
lingen was vroeger niet groot. Men
bepaalde zich tot een algemeen over
zicht, waarbij vooral de aandacht
werd gevestigd op de totale opper
vlakte van de expositie en in het ver
slag bovendien een grote plaats werd
ingeruimd voor de redevoeringen,
die bij de opening werden gehou
den.
De interesse daarvoor is thans ge
luwd. De journalisten vragen ge
lukkig thans meer naar bijzonderhe
den. Het valt niet te ontkennen, dat de
iiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiM
omstandigheden de dagbladpers in deze
richting hebben gestuurd. De laatste
veertig jaar is de belangstelling voor
bloemen enorm toegenomen. Zij zijn
een levensbehoefte geworden. Het be
drag, dat jaarlijks te Haarlem door de
bloemist-winkeliers en vooral door de
straathandel aan bloemen wordt omgezet
is de laatste kwarteeuw zeker vertien
voudigd. Met dit feit hebben de kran
ten rekening gehouden. Vandaar dat
bijna elke krant een medewerker heeft,
die deskundig geacht mag worden op
het terrein van bloemen en planten. De
lezer interesseert het niet veel meer
hoeveel vierkante meter een tentoon
stelling beslaat.
neecdotes en biologische bijzon
derheden over bloemen en plan
ten doen dagbladjournalisten
naar het potlood grijpen. Zitten de
meesten van hen bij een inleiding
onbewogen te luisteren, zodra je
vertelt hoe de hyacinth in Palestina
en Klein-Azië in het wild voorkomt
V anneer men van de Amerika-
YY nen zou zeggen, dat zij hun
bloembollen op een verkeerde
wijze behandelen, dan zou men daar
mee onrecht doen aan de Amerikaan
se bloembollenkwekers en -handela
ren. Maar wanneer men zegt en dit
geldt evenzeer voor vele Nederlan
ders die een stukje tuin bezitten
dat zij niet voldoende op de hoogte
zijn van de plantvoorschriften, dan
slaat men de plank niet ver mis. Niet
zelden komt het voor dat een lief
hebber zijn bollen op de kop in de
grond plant. Een ander maal is men
niet goed op de hoogte in welke tijd
van het jaar men d- bollen moet
planten. Soms is men daarmee maan
den te vroeg, soms weken te laat. In
beide gevallen is het resultaat na
tuurlijk zeer bedroevend. Om nu over
het planten van bollen en alles wat
daarmee samenhangt de Amerikaan
op plezierige wijze voor te lichten,
hebben drie Nederlandse meisjes, r,.et
de voor de buitenlander zo aanlokke
lijke titel „Tulip Queen", in de herfst
maanden van '57, '58 en '59, ond.er su
pervisie van de Commissie Onper
soonlijke Reclame voor de bloembol-
lenhandel, een bezoek aan Amerika
gebracht.
Enkele weken geleden bezochten
wij met twee van hen, Leny Quant
(1958), nu mevrouw Mellema, en Sas
kia de Lange (1S59) de derde.
Guusje de Zoete (1957) was door haai
werk als journaliste plotseling ver
hinderd de Keukenhof, waar zij
bij het zien van de bloemenpracht,
waarvoor ze eens zoveel propaganda
hadden gemaakt, honderd-uit praatten
over hun belevennissen. „Het was een
geweldig gekke ervaring, heel anders
dan we er ons van hadden voorge
steld. Van de vroege ochtend tot de
late avond in de weer. Om zes uur
's morgens de eerste televisie-opna
men: lachen en vriendelijke dingen
zeggen. Om tien uur bollen planten
met gouverneurs en burgemeesters,
die, om het symbool van de hande
ling, er best een paar moddervoeten
voor over hadden. Wij, op onze hou
ten klompen, hadden daar geen last
van. En dan moest je altijd maar weer
dat Volendammerpak aan.
In de ochtenduren moest je lezin
gen houden voor „garden-clubs" of
„women-clubs", om in een zeer
beperkte koffiepauze nog even een
bezoek te brengen aan een landbouw
school, waar men zo graag eens de
„koningin der tulpen" van dichtbij
wilde zien. Dan snel het vliegtuig in,
met de klompen in je hand hollend
op kousevoeten, om, enkele honder
den kilometers verder, weer met
groot gebaar vijf bollen in de grond
Rechts Lei i/ Qua.-:' cn links Saskia de Lange, tulipqueens in 1958 en 1959 Guusje
de Zoete, hel derde koninginnetje, was verhinderd toen onze fotograaf deze plaat
in de Keukenhof te Lisse maakte. U behoeft haar intussen niet helemaal te missen.
Op de foto rechtsboven kunt u een glimp van haar opvangen. Daar poseert zij
voor een groepje Amerikaanse fotografen.
te planten. Omwille van een goed
plaatje voor de fotorgafen soms drie
keer over.
En dan de televisie-interviews en
radioprogramma's. Drie uur aaneen
met een koptelefoon zitten en ant
woord geven op een veelvoud van
vragen over de meest verschillende
onderwerpen. Want denk niet, dat we
slechts voorlichting behoefden te ge
ven over de bolgewassen. Oh nee.
Vragen als: hoeveel eieren legt een
Hollandse kip in een jaar, of, hoe laat
staat een Hollander 's morgens op,
waren zeker -net exceptioneel. Trou
wens, Holland, dat landje daar ergens
bij Parijs, met als hoofdstad „wonder-
full Copenhagen", dat stond er goed
op bij de doorsnee-Amerikaan. Ik
herinner mij, zegt een van de meisjes,
een televisie-programma, waarin mij
plotseling gevraagd werd een echte
klompendans uit te voeren. Nou had
ik natuurlijk wel eens van de Drie
kusman of van de Zevensprong ge
hoord, maar hoe dat allemaal in zijn
werk ging wist ik echt niet. Tenslotte
heb ik het nog van een Amerikaan,
die Holland eens bezocht had, moeten
leren Maar dat is dan ook een van de
weinige dingen, waarop ik geen ant
woord wist.
's Avonds waren er meestal de offi
ciële ontvangsten, diners en bals, die
speciaal ter ere van de Tulpenkonin
gin gegeven werden. Gelukkig hoefde
je niet steeds in dat Volendammerpak
te lopen, maar iat was dan ook het
enige. Want kwam je 's avonds laat
op je hotelkamer de meest luxe
vertrekken die je je maar kunt voor
stellen, een keer in Toronto zelfs de
suite van koningin Elizabeth II dan
viel je doodmoe op je bed, en deed
ie er beter -<an niet te denken aan
wat je de andere dag te wachten
stond."
Maar de Tulip Queens konden ei
tegen. Zij hebben in Amerika ook
bijzonder plezierige dingen meege
maakt, waaraan zij, nog los van de
vele „fan-mail", een warme herinne
ring bewaren. i
en hoe die onvolmaakte species dem
de cultuur worden omgevormd t0_
een befaamd exportartikel is er ëe
spannen aandacht
Dat de verstrekte gegevens altijd juig
worden gehanteerd zou ik niet durv®
beweren. Gewezen werd eens op 0
grote verscheidenheid in vormen eL
kleuren van de tulpen en op het in n®
oog lopende verschil in bouw tusse
de Vroegbloeiende-, de Mendel- en a
Darwintulpen. Verteld werd hoe ®a
kruisingsprodukt als de MendeltulP®|
tot stand was gekomen, wat er allema
niet was komen kijken om een dergeJ1-L
succes te bereiken. Helaas moest ik
volgende dag lezen, dat Darwin v
Mendel door kruising verschillende tut,
pen hadden gecreëerd. Noch de P^A.
en dierkundige Darwin, noch de e
roemde monnik Mendel hebben daaH"
bijdragen geleverd. Hun namen heb*5®
slechts dienst gedaan om bekende ra
sen van andere te onderscheiden.
Het is moeilijk te bepalen in w'e
richting zich de belangstelling van
pers ontwikkelt. Ieder heeft naast w
algemene kennis een bijzondere belan^0
stelling. De een vindt de narcissen z
bijzonder, de ander de tulpen, en
derde wordt vooral geboeid door j*
kleinere bolgewassen, de vierde in,aI1
resseert zich voor de toepassing
de bollen in tuin en border. Maar «j
genoegen denk ik terug aan de u ,r
die ik met de journalisten op bloem® e
tentoonstellingen doorbracht. In ,e
meeste gevallen heb ik met vrem,
gelezen hoe voortreffelijk zij de a»
staande bezoekers wisten voor te hc,.s
ten en hoe hun belangstelling voor a1' r
wat groeit en bloeit in de loop 0
jaren is toegenomen.
mmmm
De journalisten, die regelmatig
door hun redacties er op uit w°r'
den gestuurd om bloemententoc1"
stellingen of andere op het bloe"J'
bollenvak betrekking hebben11
evenementen te verslaan, beware?
aan één man in het bijzonder a
beste hernneringen. Dat is de hee
R. M. van der Hart uit Haarlem?
bij wie zij hun licht hebben opQ?'
stoken en die hen stilaan ivegwf,,
heeft gemaakt in het „bollenvdk
waarvan hij zo uitstekend op a
hoogte is. Yog niet zo lang gelede
is hij om zijn vele verdienste*?
daarvoor hij is jarenlang re,„A
teur geweest van het Weelcbl0
voor Bloembollencultuur
noemd tot erelid van de thans lu
tuierende vereniging. -
In bijgaand artikel treft de I®?a
van zijn hand een beschouw
aan over de toegenomen hela*}?
stelling voor het vak van de
van de dagbladjournalisten. Als h?
in het slot daarvan tot de conc<-*?
sie komt, dat die belangstellend j
de loop der jaren verheugen
groot en deskundig is geworden da
is dat in niet onbelangrijke rnaje
te danken aan et voorlichtend
werk van de heer Van der
zelf.
II"""minimi
KxiiiiiiuiiuiiiiiiiMiuHiiuiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiuHiuiiiiiiMiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiMiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiBiuiiiiiiiiiiHii::. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimnn
Op uitnodiging van onze redactie schreef de heer
Oustave Springer, hoofd van het kantoor van
b Bond van Bloembollenhandelaren in New
York, een artikel onder het motto „Nederlandse
bloem! dien en de Verenigde Staten". Daarin gewaagt
hij val. de hechte vriendschapsbanden tussen zijn
land en het onze, die mede ontstaan zijn door de
handel en export van Nederlandse bloembollen naar
Amerika, dat betrekkelijk jonge land, waar toch al
meer dan tweehonderd jaar „geliefhebberd" wordt
in tulpen en andere bloemen. Zo schijnt een van de
stichters van de Amerikaanse Staat, Thomas Jeffer
son, een bijzonder grote collectie tulpen, narcissen
en hyacinten te hebben gehad op zijn beroemd buiten
Monticello in Virginia. De heer Springer schrijft:
„Voor menig Ameri
kaan vertegenwoordigt de
tulp Nederland. Zij is
typisch voor de arbeid
zaamheid, spaarzaamheid
en properheid van het
Nederlandse volk, karak
tertrekken, waarvoor
Amerikanen grote bewon
dering hebben. Menig
bollenhandelaar die zaken
doet met Amerika, kan
getuigen van de genegen
heid welke men in ons
land allerwegen voor
Nederland koestert. Of
schoon de Amerikaanse
regering bij tijd en wijle
maatregelen treft, die na
delig zijn voor de Neder
landse belangen in de
Verenigde Staten (men
denke aan de recente
weigering aan de K.L.M.
om in Los Angelos te
mogen landen) leeft er
onder het volk grote be
wondering voor Neder -
zelf zijn tuintje op te sieren met Nederlandse bloe
men is niet toevallig. De bollenkivekers en -expe
diteurs geven jaarlijks en vooral sinds de oorlog
grote bedragen uit om die interesse op te wekken en
gaande te houden. Daartoe wordt er vanaf medio
september tot medio november over het gehele land
een intensieve reclame-campagne gevoerd in pers,
radio en televisie."
Een van de meest succesvolle onderdelen in deze
campagne, aldus de heer Springer, was destijds het
optreden van de drie Tulip-queens, die door hun
charmante aanwezigheid
enorme propaganda heb
ben gemaakt voor de Ne
derlandse bloembollen.
„In de lente, wanneer
de tulpen bloeien, wordt
er niets onbeproefd gein-
ten om de bloemen te
vereenzelvigen met Ne
derland. Dit jaar is et
een grote Paasshow ge
weest in de Radio City
Music Hall in New York,
waarvan de titel luidde:
Tulip-time in Holland"-
-Tachtig procent van de
meer dan 600.000 bezoe
kers was afkomstig van-
buiten New York. Verdet
is er een Amerikaanse
Keukenhof gesticht in
Sterling Forest Gardens
bij New York. Deze tuin.
gelegen in een van de
grootste bevolkingscentra
van Amerika en op een
afstand van nog geen uur
rijden van New York
City, mag men beschou-
Een van de meest geslaagde reclame-acties voor de Neder
landse bloembollen is het optreden geweest van drie in
Volendammer kostuums gestoken tulpenkoninginnen. Nog
voor de „tulipqueen" voet aan Amerikaanse wal had gezet
land en zijn bevolking, werd zij door een batterij pers- en televisiefotografen met wen als het propaganda
De zakenlieden uit de Amerikaanse grondigheid onder schot genomen. middel bij uitstek voor de
bollenstreken beschouwen Nederlandse bollen. Bij
deze genegenheid van de Amerikanen voor Neder
land als een belangrijk plus-punt als het gaat om de
bollenexport naar de V.S. te stimuleren. Vóór de
laatste wereldoorlog werden er door kwekers en
bloemisten meer dan honderdtien miljoen tulpen-,
hyacinten- en narcissenbollen voor commerciële
doeleinden gekocht. Vandaag de dag bedraagt dat
aantal minder dan dertig miljoen. Dit ernstige ver
lies is in meer dan één opzicht opgevangen door de
Amerikaanse huis-tuin-en-keuken-hovenier. De
toenemende belangstelling van de Amerikaan om
haar pogingen om de export naar Amerika aanzien
lijk uit te breiden gaat de Nederlandse Bloembollen
cultuur een schitterende toekomst tegemoet. De hui
dige bevolkingsaanwas en de groeiende belangstel
ling van de Amerikaan voor een eigen huis vormen
de basis voor uitbreiding van zaken. Het is te hopen,
dat als gevolg van deze ontwikkeling de reeds be
staande vriendschapsbanden tussen het Amerikaanse
en Nederlandse volk nog hechter worden.
GUSTAVE SPRINGER
New York.
