Familie bijeen om een uitverkorene
kookboek
onen in een t at
ÖE VEILIGE GALERIJ
1
J
BONT
VOOR TEENAGERS
J
Een baantje in Parijs
m
„Pijnlijke
vermoeide
benen?"
V'
evr
1
'Ml
ANDERS DAN BRUILOFT OF BEGRAFENIS
voor kinderen
slke tt"
Ben jij er ook hoorde men
op Ariënsdag op het Kerkplein
te Utrecht
De eerste week is het ergst
Dure apparaten
op Damesbeurs
DONDERDAG 12 MEI 1960
h,
Het zal wel heel weinig men
sen beschoren zijn, een familie
reünie mee te maken ter ere van
een „heilig" familielid. Nu ja, hei
lig: laten we zeggen, hard op weg
om zalig verklaard te worden,
maar hoe dan ook, in de ogen van
de nabestaanden opgenomen in
de glorie van Gods liefde omdat
zijn leven een heldhaftige en over
tuigende gang was naar God, die
hij met zijn hele vurige hart lief
had.
Op de dag dat het honderd jaar
geleden was, dat Alphons Ariëns
werd geboren, was er, na de plech
tige Hoogmis in de kathedraal
van Utrecht, opgedragen door
Kardinaal Alfrink, een eenvoudige
lunch, waaraan een vijftigtal bij-
eengenode familieleden (waartoe
ondergetekende behoort) aanza
ten, in een zeer bijzonder soort
vreugde verenigd in „Oom Fons".
';ee( rnaar tienz°-
Nis V' Wie zÜn
%lr°uwd
-
GASFORNUIS!
1
afgebiesd met Schots band
In Breda
Franse kinderen schreeuwen harder dan Nederlandse
AA?'
Truitjes van touw
«en k0 aan ^et fornuis" is de titel van
toajs °ek met „recgpten voor kinderen",
on<fertitel luidt van dit kin
JNookboek
samengesteld door Eva
°ek,
ans en uitgegeven bij de Drie-
0Verj- ^msferdam. Het begint met een
'Nkerv'11 Van "wat allemaal kunt
°Pga is dan tevens de inhouds-
flat Ve' Voorop staan de feestrecepten,
Vatl ®oed gezien, en de illustratie
kij^ '"deren die naar een poppenkast
'Onderstreept de feestelijkheid van
llw Pjes- De platen, die door de sa-
iijn S e'ster van dit kookboek geknipt
ho„ fn dus sprekende zwart-wit sil-
sh"ten.
en
dit op iastste bladzijde van
"es» °0kboek voor de jeugd wordt raad
sevr
nemen veel ruimte in be-
z'jn echt op jonge kinderen af-
t6!«d. I
k°okb<
1 voor een poppendineetje met
Vikde',f,ingen voor ..waf poppen lekker
aar
Dat is dus heel kinderlijk.
de recepten zelf houden daar geen
Om maar iets te
sinaasappelschillen
is „.en' geconfijte
liet
mee.
*ii
zo eenvoudig te maken. (Afge-
kgfj Po8 van het feit, dat het verwer-
vo6tjVan sinaasappelschillen door de
Vjjj^Ssdeskundigen wordt afgeraden
Scj. ,CgG de eventuele kleurstof en de
flit ,ef'jke insecticiden). Het idee van
<Jfa 0e^> waarin ook daagse recepten,
hicj^ en en goede raad voor een pick-
borden gegeven, ,is aardig, maar
V^.^'^erking vinden wij te moeilijk
de kinderlijke opzet.
A. Bgl.
Wij, familieleden van vaders- en moe
derszijde, dus van de Ariënskant on
van de Povelkant, waren hier met el
kaar voor „Oom Fons" en ieder dacht
aan hem op de eigen manier, op de
wijze waarop hij of zij hem goed of
vluchtig had gekend; de jongeren dach
ten aan wat hun vader of moeder hun
over die oom, die misschien zalig ver
klaard gaat worden, hadden verteld.
Enige van zijn petekinderen waren er,
mannen en vrouwen met grijze haren,
die niet uitgeput raken, détails te ver
tellen over hun contact met de zeer le
vendige en spirituele peetoom.
Twee vrouwelijke volgelingen van
Sint Benedictus zag men in het uni
form van hun lekeninstituut. Zij, die het
nauwst door de familieband met de
heilige priester verbonden was, onge
twijfeld bij de keuze en uitgroei van
haar apostolisch werk door zijn vurig
heid beinvloed.
Persoonlijk zijn mijn herinneringen
vaag en gaan vooral terug naar de
tachtigste verjaardag van mijn groot
vader in 1918. Die grootvader, een der
donkerogige Poveljongens van de fa
milie-foto (die tot zijn verdriet met
de onmogelijke naam Hyacinth door het
leven ging), was dus een broer van de
moeder van Alphons Ariëns. Zijn moe
der is het ernstige meisje Antonia
met de pijpèkrul, rechts naast de moe
der van het grote gezin.
Voor die tachtigste verjaardag dan
van mijn grootvader was er een fa
miliediner, waar de kinderen, zoals
toen gebeurde, later aan het dessert
mochten komen. Na tafel, toen men
geanimeerd met elkaar stond te kou
ten, stelden wij, kinderen, Oom Fons'
spreekwoordelijke verstrooidheid op
de proef. Hij stond intensief te pra
ten met de karakteristieke houding
van zijn hoofd, die Toorop voor altijd
heeft vastgelegd, één en al interesse
in het gesprek en merkte niet, dat
i Eet
'1 e' samenwonen
?eften_ 'flatgebouw
i. 'e i
zijn spe-
'iottlA'roblemen. Het
•kei- er acht op
Ne»' dat ifc geen
heb naaste buren
2et ®ezinnen wo-
i'fhfJ °P onze ver-
Elkaar ont-
W kunnen we
eHjkswant al
'hen v°ordeuren ko-
op dezelfde
verlaat, wie de
b*hbu de brie
V™naal gaat ha-
kolen gapt
cfhiYi T! t" de
baf 'r l sneden of
°t>eT an ook, loopt.
Sar„ de galerij,
y on allemaal
IjjIN6 verdieping
in het ge-
°nze keuken
?n kijken.
"Uit
zullen
Si ssphien sto-
j.vindenik
Noot galerij een
«"er-
gemak. Of
onze
«o Khn* vond dat.
Nlg'fr, is pas twee
°U laren oud. Het
«iet
wij stiekum de messenleggers, die
we van tafel hadden genomen, in de
achterzak van zijn priesterjas lieten
verdwijnen. He^, plezier was dan om
te roepen: „Oom Fons, wat heeft
u in uw zak zitten?" Waarop hij met
hermelijn, was heengeschreden, op het
kerkplein elkaar ontmoetten. Voor ve
len een weerzien na jaren en bijna voor
ieder een verrassing: „ben jij er ook!"
an,9?1? ar|ber zei men: „Jij moét er
ook bij horen, je lijkt zo op die en die".
Deze is
r>*éri t a Zl3n ,iaar
rOesj buiten te laten spelen. Maar die galerij is voor haar een uitkomst.
iQhdoor een deur met een dranger, die aan haar overigens al respectabele
•v. teil. f /-» i nRnn ct nl T-J nb nofl-ff n n-n n.oili n notlflpl. 1p IHiPt.PW. tl.(it. 7.1.1 711,P.t
(i ■■■HB
;eU q galerij af kan en voor haar doen heeft ze er de ruimte. Als ik haar 'op
h dan8even moment niet meer zie, hoef ik mij geenszins ongerust te voelen. Ze
Pktjj bij een van onze vele buren binnen gelopen of gehaald. Elk ander huis
0faar een ware ontdekkingsreis vol nieuwe aspecten. Ze komt soms thuis
i? dn as borst eitjes, asbakken, schoenen, emmers en weet-ik wat al niet meer,
te hoge eisen stelt. Het geeft een veilig gevoel te weten, dat zij niet
dn
h kkpr aan deze of gene buur toebehoren. In het begin gaf dat nogal eens ver
F hn 9en- Maar Annelies is r-hf----"■lA.
liggende spullen weg
'k kan
is echter een argeloze ekster en ze neemt steeds voor
waarvan ik op de duur de herkomst heb leren
"l()nUTl viij als trotse moeder natuurlijk wel verbeelden, ddt Annelies een onbe-
"u j,ar guitig gezichtje heeft, maar ik moet toch ook geloven, dat alle kinderen
dar leeftijd bij een ander wel iets van vertedering kunnen opwekken.. Als
Nestpes een van haar veelvuldige bezoeken aflegt, weet ze zonder moeite de
pben vrouwen wel dusdanig te inspireren dat zij haar een snoepje of een koekje
Ah iEn als zij één of twee keer iemand het snoeptromraeltje te voorschijn heeft
Nüt, "'en, kent ze voor de volgende keren zelf de weg. Ze gaat dan bij de kast
\f*lelflUaarin ze het aanlokkelijke trommeltje weet, en als vanzelf komt er een
(Ni-, tftersljiik in haar ogen, een kinderlijke blik, weliswaar, maar onweerstaan-
ri^èn,^°rtom, het kwam 'er op neer da.t ik Annelies je vaak en met. ongeregelde
t-'bbpj '"en met volle smakkende of zuigende mond langs mijn keukenraam zag
t|U*WCn' De druppeltjes, die langs haar kin lekten, hadden soms de meest fan-
t, "h- A fleuren: van het ivaterige groen van dubieuze zuurtjes tot het kleverige
eeI e drop. Onze dochter haalde dagelijks haar kostje op: er waren altijd
>7) Tltln-r Jniv/vn -Aan hnria> rinnn rlnrlnn rtf bii tl o rlnur nnnrtPrnrl ntflS Tic ll.ph
Ai tjill Paar buren die haar open deden of bij wie de deur geopend was. Ik heb
ti "eii iutp mijn afkeer tegen deze toestand onderdrukt met de gedachte, dat
Th 0,1 n j^ccfti ifCivrvci /ti/ci' iiec. - -
do ,aI te bar. Annelies wilde 's avonds niet meer eten. Ze had haar buik vol
s-at i" waarschijnlijk geen vergif toegestopt zou worden en dat ik in ieder
o»-., naar geen lekkèrnijen meer behoefde te geven. Het iperd mij echter vrij
in btnn. A /vi m 7 n n o u-iMzi o no. nitir) o O-lint o~n n nv r>+n-n 7 n h n tl Vtnrtf bi i ri Ir -i.nl
Kj.V beeft naar mijn smaak 'veel te veel met onze dochter op. Zijn bijnaam
o,5 „rn'J gekregen omdat, hij zo onveranderlijk over Annelies d'r moeder spreekt
rv TïlTnip" i-n nnmprlcinnpn. nl<i Mnn ip imn. ip m.nmmip mppt hui
rc jj» y-i te oar.
^eerlijkste heerlijkheden en ze verlangde mets meer.
cn*°chtn a! mÜn iien naaste buren afgegaan en ik heb ze met aandrang
er Annelies geen lollies, drop, zuurtjes, koekjes en taartjees meer te geven.
U'^hiii,eel Praten vond ik bij de meeste van mijn buren begrip, ook al hebben
th^°°Pr de van hen (nog) geen kinderen. Maar de heer die wij ..Mammie"
Ui" r,.ebben, was niet te overtuigen. Mammie is gepensioneerd en de hele dag
m m
„■thi>Ga""rn*e" in opmerkingen als „Mag je van je mammie weer buiten spelen?
oNtw .hiaar aan je mammie laten zien wat 'je van opa gekregen hebt," Dat
h«ïöank ?'-. klinkt ons niet zo prettig in.de oren, Mammie toonde Hch dus niet
,f'ijk voor mijn verzoek. „Dat kind mag toch wel een enkel klein snoepje
ïi weersprak hij. Toen hij op mijn aandringen halsstarrig onbegrijpend
°l°e{' k-eN ik, eerlijk gezegd, een beetje boos. Elke keer als ik nu Mammie ont-
bj bliepl, bij mij aan alsof hij wil zeggen: „KinderbeuV." Ik heb hem nu ook
Nt 'ceer duidelijk verstaanbaar tegen Annelies horen femelen: „Je mammie
w (N' hoed dat je een snoepje van opa krijgt," 1
6 k m'J nu wemVn z^n gêgcven, maar tegen de gemeenschappelijke
^oester ik tegenwoordig ook wel enige bedenkingen.
FLATBEWOONSTER
een verstrooide maar bij voorbaat
geamuseerde glimlach reageerde.
Het zegt in ieder geval iets van zijn
goedheid, want als kinderen waren we
dus volstrekt niet bang voor deze
oom, met wie je. zoiets "kon uithalen.
Wat vermoedden wij er toen van, een
zo heilig, iemand voor ons te hebben.
Daaraan moesten wij denken toen
wij het plechtig Misoffer meevierden
ter ere van zijn honderdste geboorte
dag en in de gevulde banken telkens
blij verrast ontdekten: daar zit die en
och, die oude tante is er ook. Alsof
we weer verenigd waren, verheugd met
elkaar, aan een zeer verheven familie
dis, gezamenlijk geschaard rondom het
Ofler, dat reikt tot in de hemel. Wij,
de aanzittenden ieder met de eigen
levensomstandigheden, eigen geluk,
eigen verdriet, eigen kwalen en eigen
strijd die een mens aan het aardse
binden: de strijdende Kerk. Onzicht
baar maar reëel met ons verbonden, de
hemelingen onder de familieleden, die
kort of lang geleden van ons waren
heengegaan, nu opgenomen in. de zege
pralende Kerk. Behorend tot degenen
die het al bereikt hebben en die men
er op dit moment in hun geestelijke
aanwezigheid vanzelf bij betrok. We
tend hoeveel zuiverder nog hun vreugde
wasom dit zeer bijzonder bijeenzijn
rondom de uitverkorene van de familie,
hij die allen, waar ze ook mochten
zijn, in zijn hart heeft gesloten.
Met ons menselijk voorstellingsver
mogen en wij hebben immers zo
lang wij op aarde zijn nog niets dat
daar bovenuit kan komen zagen
wij Oom Fons met zijn pittige vrien
delijke blik op ons neerkijken. Hij
was de ere-gast bij deze hulde geza
menlijk door zijn verwanten, rhet ve
le anderen, om zijnentwil, aan God
gebracht.
Hij was, weliswaar ais de verre,
maar ook als de vertrouwde en de be
grijpende, zéér aanwezig, en hij was
de meest verheugde. Wij hadden zo het
gevoel, dat hij ons wel naar boven had
willen trekken en dat, waar hij nu is,
eigenlijk zo vertrouwd dichtbij is.
Een bijzonder soort verheugenis
straalde van iedereen af, die na de
plechtige kerkdienst toen de Prins der
Kerk in het vorstelijk mooie rood met
Zo n familie-ontmoeting kan men met
geen enkel ander familiefeest vergelij
ken. Bij een doopfeest zijn er meestal
maar een gering aantal familieleden.
Bij een bruiloft zijn er twee families,
die uiteraard nog niet zo met eikaar
vergroeid zijn. Bij een. begrafenis is
men triest en treurig. Maar het spon-
tant blijde samenzijn in de vreugde om
?e.1N? van. een familielid, een
heiligheid die op weg is om autentiek
verklaard te worden, is van een gans
ander soort. En wordt een plek van
het hart door gegre'jén, die vooral
(Advertentie)
J© O G>a
O
Op dit vorige-eeuwse familieportret
van het gezin PovelBruck staat
de moeder van Alphons Ariëns:
Antonia Povel. Zij is het meisje
met de donkere pijpekrullen, rechts
van haar moeder, die de jongste
(er later bij geschilderd!) op de
arm draagt. Helaas is dit kostplijke
portret vernietigd.
wij, stugge Nederlanders nogal plegen
weg te stoppen, het is een ontroerende
vreugde.
Die zullen alle vijftig aanzittenden
hebben meegenomen van het familie
noenmaal op die dag na de kerk
dienst. En we hadden allemaal het
gevoel, dat we iets ondeugends deden
toen we tevoren het glas sherry hie
ven op het samenzijn. Maar, zeiden
we of dachten we. Oom Fons was
drankbestrijder niet omwille van
het. .kwaad van de drank, maar om
wille van het kwaad, dat de drank
de mens aandeed en zichtbaar en on
herstelbaar aandeed in de tijd van de
felle armoede, die hij bestreed. Hij
was van nature de eerste om te be
amen. dat er dc vreugde van deze
feestelijke familiebijeenkomst met
wijn gevierd moest worden. Zoals
in de bijbel wordt aangespoord om
vreugdevol te zijn en wijn te drin
ken
„Gelukkig", zo zei de tafeipraeses,
die alle aanwezige Ariënsafstammelin-
gen en Povelafstammelingen verwel
komde, „dat niet alle Povels gekomen
zijn, het waren er meer dan vijfhon
derd geweest! Jan, dat kan men ver
wachten in een gezin met veertien kin
deren. Een sterk familiegevoel bindt
hen en in minimum van tijd lag dan ook
het familieportret op tafel, dat wij hier
bij afbeelden. Jammer genoeg is het
enorme familie-schilderij van het ge
zin Povel-Bruck vele jaren geleden ver
nietigd omdat niemand er plaats voor
had ol' er plaats aan wilde geven. Maar
de nog steeds vermenigvuldigde foto
ervan "vindt men bij vrijwel alie af
stammelingen tot in de vierde genera
tie. En zij kijken nu met. bijzondere
belangstelling naar het donkere meisje
met de lange krullen, die de moeder
was van de vurige Fons.
A. Bgl.
n de afgelopen winter kwam
„Révillon", het oudste en nog
steeds een der voornaamste Pa-
rijse bonthuizen op het idee speciale
modellen te ontwerpen voor jonge
meisjes. Er werd een kleine collec
tie gemaakt, die „Collectie 20 jaar"
werd genoemd, wat eerlijk gezegd nog
al vreemd aandoet. Tot nog toe vond
men hier bontmantels geen dracht voor
jonge meisjes.
Bij de eerste collectie waren de mo
dellen minder gelukkig gekozen. Het
was kennelijk, dat de clientèle uit klan
ten bestaat die eerder twee maal 20
jaar zijn! Maar de nu getoonde model-
1 envoor de komende herfst en winter
zijn uitstekend. De twintigjarigen kun.
nen er alle mogelijke bontmantels in vin
den, waar het hart naar uit gaat. Dat
ze financieel niet onder het bereik lig
gen van de meeste Parijse jonge meis
jes, is vanzelfsprekend, maar dat ver
hindert niet, dat die er tal van ideeën
kunnen opdoen. Dat is trouwens de ge
wone gang van zaken in de Haute-Cou-
ture. Het aantal mensen, dat hiervan
klant is, is zeer gering. De particuliere
klanten van de grote huizen komen van
overal in de wereld en er zijn maar
weinig Frangaises onder. Dat neemt
niet weg, dat het vrouwelijk publiek
trouw de modetijdschriften nasnuffelt
om er uit te pikken wat bijvoorbeeld het
eenvoudigste mantelpak een modieus en
persoonlijk cachet kan geven.
Bij Révillon kunnen de twintigjarigen
ideeën te over opdoen, al is het de -vraag
of ze nu al, met. de zomer in zicht, be
langstelling hebben voor het nieuws van
het daarna komende seizoen. De après-
ski bestaat in de regel uit fel gekleurde
kalgan-bolero's, gedragen op wollen rok
ken in schotse ruit. Bij die korte wijde
rokjes horen zwart wollen kousen en het
geheel is bijzonder vrolijk en geestig.
Het bont is hard rood of groen geverfd.
Maar in plaats van bont kan men ook
grove wol nemen en de bolero zelf brei
en. Het resultaat zal waarlijk niet min
der effect maken. Alles hangt af van de
kleuren.
Een oude, reeds lang vergeten be
kende is het veulenbont. Vroeger had
dat het bezwaar nogal stug te zijn.
Maar tegenwoordig wordt het zo be
werkt, dat het even soepel valt als
het andere bont. De veulens, die men
er nu voor neemt, komen uit China
en wel uit Jensi. Révillon toonde ze
voornamelijk in vlammend rood of in
duifgrijs. Het laatste is het mooiste,
maar staat.wat ouwelijk.
Het Indisch lam zal het volgende sei
zoen gebroken wit of asblond van kleur
zjjn en Révillon lanceert deze tinten nu
al. Beide zijn mooi, maar de modellen
eisen een slank figuur, vooral omdat al
le mantels uit deze collectie een cein
tuur hebben. Deze is net boven de na
tuurrijke plaats gezet, iets waarvan nie
mand het nut kan inzien. Sommige van
die mantels hebben een kraag van ge
breide wol. De combinatie van twee
soorten bont werd dit keer bijzonder
goed gekozen. Zo zagen we kort-gescho-
ren lam met een kraag van ontkrulde
mongolie. Het kort geschoren lam heeft
„slink" als naam gekregen en wordt ook
gebruikt voor mantels.
Een aardige vondst is de wollen band
in schotse ruit, waarmee de mantels
dikwijls worden afgebiesd. Deze afwer
king is origineel en staat bijzonder jeug
dig; er wordt een baret, of clochehoedje
bij gedragen in dezelfde ruiten stof.
R ergulde of zilveren knopen dragen er
toe bij de jassen een studentikoze stijl
te geven. Een teenager kan er zich ge
lukkig in voelen zonder dat het lijkt, of
ze het bontjasje van haor moeder heeft
geleend. Of een collectie bontmantels
voor teenagers in een behoefte voorziet
willen we in het midden laten, maar de
modellen van Révillon zfijn zowel wat
bont als wat snit betreft, uitstekend ge
kozen en doen nooit te kostbaar aan.
Iets wat voor jeugdige draagsters van
slechte smaak zou getuigen. Het zou dan
ook - wel eens een nieuwigheid kunnen
zijn die inslaat.
DINY K.-W.
Van schildpad-panter, model Révillon,
Parijs.
(Advertentie)
'v'
Dan voor U
LIBELLE
ELASTIC.
Geeft - onzicht
baar - medisch
verantwoorde
steun. Even
elegant als een
wandelnylon en
lOxzo sterk.
Vraaa voorlich
tingsfolder
aan Libelle
Kousenfabr.N.V.f
Postbus 12,
Haarlem.
eel meisjes koesteren de wens, na
de middelbare schooljaren feen
paai maanden in het buitenland
te verblijven. Jaarlijks trekt een be
voorrecht aantal, met het einddiploma
in de zak, naar Parijs. ïk zelf zit nu
ruim vier maanden in de Franse hoofd
stad en ik geniet!
De meeste ouders zijn er huiverig
voor om hun dochter alleen naar zo'n
vreemde wereldstad te laten gaan,
vanzelfsprekend. Maar ik ondervind dit
half jaar als een ideale leertijd; niet al
leen vervolmaak je je vreemde taal,
doch belangrijker nog, je doet ontzaglijk
veel ervaring op, je verruimt je levens-
blik, je wordt wijzer. Als voornaamste
voorwaarde om een geslaagde tijd te
zullen doormaken zou ik willen noe
men het vermogen om zich snel aan
de geheel nieuwe omgeving aan te kun
nen passen. Zó uit de huiselijke kring
en het besloten schoolleven kom je in
een Parijs milieu. Wat een verschil! Er
wordt niet gebeden vóór en na tafel
(dat, is in Frankrijk geen gewoonte,
red.); er wordt 's morgens geen koffie
gedronken en de visite wordt, rustig in
de slaapkamer ontvangen. Je moet. je
niet storen aan het irriterende gesmak
tijdens de maaltijden en de tafelmanie
ren zijn heel anders. Men eet bijvoor
beeld zonder mes, met de vork in de
rechter- en een brok brood in de lin
kerhand om te schuiven!
De eerste week is het ergste, vooral
door het wanhopige gevoel je niet
uit te kunnen drukken. Bovendien is
het in het begin moeilijk je houding
te bepalen. Hoe beschouwen ze je?
Ben je personeel óf lid van liet gezin?
Er zijn meisjes, die altijd „made
moiselle" blijven, terwij! anderen
vertrouwelijk hij hun voornaam wor
den genoemd. Sommigen moeten we
kelijks enkele kilo's wasgoed strij
ken en verstellen, en de parketvloe
ren (onvermijdelijk in alle vertrek
ken!) wrijven. De meer-gelukkigen
hebben alleen de kinderen onder hun
hoede, terwijl het huishoudelijk werk
aan de „femme de ménage" wordt
overgelaten. Je moet het maar tref
fen!
De kind(?ren schreeuwen opmerkelijk
harder dan in Holland, zijn dikwijls
verwend cn eisen taktisch geduld (maar
ook een rake berisping in klaterend
Nederlands heeft een goed effect!). Het
is vermoeiender dan je verwacht had,
temeer daar de Franse moeders er
soms opvoedingsmethodes op na hou
den, die je heel wat wanhopige zuchten
doen inslikken! Des te meer voldaan
voel je je wanneer zo'n Frans ventje
je plots in een hardhandige omhelzing
toefluistert: „Je veux t'embrasser,
paree que je t'aime!".
In je vrije tijd geniet je van het
Nu veel meisjes na hun eindexamen
middelbare school er over denken om
een tijdje naar het buitenland te gaan,
hebben wij een achttienjarige, die eind
vorig jaar na haar eindexamen middel
bare meisjesschool naar de Franse
hoofdstad ging om,in een Frans gezin
te helpen, gevraagd haar ervaringen
te vertellen. Hierbij vindt men haar,
wel zeer persoonlijke, impressies.
lllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllilllllllllllNIIIIHIIIIIIIIII
boeiende Parijse stadsleven met al zijn
bekoorlijkheden: markten, terrasjes,
parken, straatjes en pleinen.
Overal ontmoet je mensen, die niet
voor de buitenwereld verbergen dat ze
leven, en dat geeft het straatbeeld een
veel grotere vitaliteit dan bij ons. Je
bezoekt musea en theaters, zoals het
Bouvre, waarin je altijd weer nieuwe
schatkamers ontdekt, en de Opera,
waarin je je echt „uit" voelt met je
(geleende) toneelkijker, in een rood
pluche loge! Je voelt je onbehaaglijk
in de métro, wanneer je door git-zwar
te ogen van een Algerijn?
wordt opge omen; onwillekeurig verge
lijk je die ijdele, mooie mannen met
onze ronde Hollandse jongens!
Je laat de mannequins van Dior,
Balmain of Heim langs je tippelen en
je proeft de geparfumeerde sfeer van
die echt Parijse modehuizen. Je volgt
de wereldgebeurtenissen in de „Fi
garo" en je leest moderne Franse
romans tot he. even gemakkelijk gaat
als waren ze geschreven in de moe
dertaal.
Je beleeft ogenblikken, die je nooit
zult vergeten. Je luistert naar de jeug
dige stem van Père Duval en zingt
met honderden geestdriftige jongelui
zijn chansons na. Je kletst tijdens dc
cursus-voor-vreemdelingen aan dc Sor-
bonne met meisjes uit alle wereldhoc-
ken: Skandinavië en Griekenland, Ame
rika en Chili. Je loopt over een Pa
rijs trottoir met een enorm eind stok
brood gewapend en. je voelt je een echte
Parisienne!
Je ziet de schedel van Khroesjtsjev
glimmen in de voorjaarszon, wanneer
hij onder de „Are de Triomphe" staat,
klein en dik als weleer Napoleon.
Het is een ideale leertijd, zo'n half
jaar in Parijs. Je leert de Fransen
waarderen, een camembert eten en
een Beaujolais drinken; je leert de
huishouding doen „met de Franse
slag" en je leert één der mooiste talen
spreken. Maar bovenal: je leert wat
„ruimer" de wereld in te kijken, je
leert léven!
LIDY VAN MARISSING
(Van onze Brabantse redacteur)
De „eerste damesbeurs in het zui
den", medium, die bovendien het
predicaat „internationaal" neeft
meegekregen, verschilt weinig van de
commerciële tentoonstellingen, die
onder andere benamingen al wèl in
het zuiden zijn gehouden. Ook dit keer
ziet men een kerncollectie wasautoma
ten, diepvries- en koelkasten, afwasma
chines, strijkmachines en mixers, kor
tom bijna uitsluitend apparaten, die in
het gemiddelde gezin niet voorkomen,
omdat ze niet te betalen, niet te plaat
sen en-of niet rendabel te maken zijn.
Een van de folders uit het zware pak
ket, dat we na een rondwandeling on
herroepelijk meesleepten, 'vermeldde
een goedkope vaatwasser van 1650,-
en een duurdere van 1750,-: automa
tische wasmachines van 1250, 1450
en 1650, een droogtrommel van 1390,
koelkasten met eiepvriesruimte van
1990, 2100 en 2390 en diepvrieskas-
ten van 1890 en 2690. Verder troffen
we veel stands voor goede doelen en
de nodige buffetten, waar men van alles
kon proeven, vooral de vitaminerijke
brouwsels van mengapparaten. Bjj een
van deze snoepkramen viel de demon
stratie overigens nogal pijnlijk in het
water, toen een van de genodigde da
mes op luide toon protesten ging uilen
omdat de betrokken firma ondanks hex--
haalde toezeggingen nooit meer was ko
men opdagen, toen zjf eenmaal een ap
paraat van meer dan ƒ300,- had „ge
plaatst".
Gelukkig voor de vrouw met de klei
ne beurs was er ook een enthousiast
standwerker die de vitamines voor 1,50
de vrije loop liet: hij demonstreerde èn
verkocht een wonderrasp en kneep ach
teloos indrukwekkehde hoeveelheden
sap uit een hoopje geraspte wortel,
waarmee men zijn kinderen radikaal
van tandbederf kan vrijwaren. Hij was
ongeveer de enige deelnemer dié een
goedkoop en handig snufje etaleerde.
Interessant was nog de elektronische
oven, waarvan we de prijs niet eens dur
ven noemen, maar die het toch maar
presteerde om ilx anderhalve minuut
knakworstjes te verwarmen, die tussen
een broodje-in-een-papiertje zaten.
De beurs, die tot en met 15 mei
duurt, is 6 mei geopend door mevrouw
H. A. Toxopeus-Ufkes. Bij die gelegen
heid werd een demonstratie gegeven
van oude hoepelrokken en moderne toi
letten, de eerste geshowd door leerlin
gen van de Haagse, de laatste door leer
lingen van de Bredase Kunstacademie.
Het nogal traag verlopende program
moest rigoureus worden ingekort, toen
de zaal dreigde leeg te lopen.
De Bredase mannen mogen intussen
wel op hun tellen passen: ergens zagen
we een suggestief plaatje van een huis
vrouw aan de arbeid en daarnaast een
man aan zijn viswater. Als hij het moest
doen, was dit apparaat er al lang, stond
er bij. Gelukkig zjjn ook de onpartijdige
voórlichtingsinstituten present, zodat
men zich kan laten voorrekenen of eeh
aanschaf inderdaad verantwoord is.
Het nieuwste in de dure Parijse win
keltjes en in de boutiques zijn truitjes,
gemaakt niet van wol maar van heel
andere materialen als bijvoorbeeld raf
fia en zelfs touw, smal band dat aan
gewone schoenveters doet denken,
koord en smal zijden ribslint. De lange
blouse van jersey zit zo verankerd in
het modebeeld 1960, dat ze er deze zo
mer ook volop zijn van katoen en zij
de en zelfs bedrukt met bloemen.
„Je veux fembna«eer paree que je tfaime".
