Rusland zwijgt over dood
v»n BORIS PASTERNAK
Gaislle over
^ropese Entente"
CETAUCf
Verwoerd: Z.-Afrika wordt een
republiek, apartheid blijft
Nixon opent
conferentie
SiNEER HOBBS
1T VAKANTIE
^0g in Italië
s;
hDankbaar voor alles
Osservatore: Hij wilde bij zijn
volk blijven om te lijden
^9yallies zijn
Montgomery terug
uit rood-China
Demonstraties tegen rassenpolitiek
in de straten van Kaapstad
Z.O.A.V.O.-raad
^f>uka!
Suküist°
s
Op 50ste „geboortedag" van de Unie
i
WOENSDAG 1 JUNI 1960
PAGINA 11
iftsKOTf
h u;t V-e cloen staat
"C Verbo om het eens te worden-
?.4t K"
mm
iü
,lk ben wel voor vreedzame coëxistentie"
Verf met gemak en
van Ceta liever K
door
EDWARD STREETER
Modieus talent
Visseizoen geopend Sport van vijftigduizend vader
landers Eerste liefhebbers beproeven hun geluk
*-
Societyhuwelijk in Malden
Euro-recreatiecentrum Oriëntatiecentrum
Denk aan Uw lijn
yeeH ^astf,c
Gedicht in ceramiek
vóf B) mei (A.F.P., Keuter,
ben jullie zo dankbaar
'i»tt ^'es
^«l^^svidania
ViX'' voor me hebt ge-
vii 'i, vni (tot ziens)", aldus
SM/'dei, Sens de nabestaanden, de
lit .'iver r„ ,aarmede de Russische
(J,, ven ll„r,s Pasternak afscheid uit
ik? dod,.,.,*"; ®r zou dinsdagmiddag
RBttiaakt v?" va« Pasternak wor-
stls Geaderd-overleden schrijver
tl <iod am.
Remaak? van Pasternak wor-
«51 Pondera» e overleden schrijver
•"Sa PlechtiS, a"s* met een godsdien-
Oj'eld, Hpf ile ter aarde worden
door sterfhuis is tot nu toe nog
6 re»A.' mhctionaris van de Rus-
«""me hp^nnVi* Ra PucgicpIia
fc.'5) p>i »a?!"inK bezocht. De Russische
Aster»-. fl,°
C'^rnjdj j? ?wtjgen over de dood van
vL r°ver "'ge Russische journalisten
vL°JK hp? rvraagd, zeiden: „Wij
C^eni,,,-geen nieuws". De schrij
nde die Pasternak indertijd
p" Sovjet-functionarissen
(Verv
jj ""''volg Van pagina 1)
o,"sarna
i'f_t tot a President De Gaulle
Va "kriii,* beschouwing van hetgeen
,in afwachting
het k en
»iih 36 Vroar^lk®? van een georganl-
4'ch t frankrijk moet in staat
©tett a t \erdedigen, hetgeen veron-
ü't UitiY»,, Erankrijk integrerend deel
14, maken van het Atlantisch ver-
Stil het
Vk' aS.scbijn van de gebeurtenis-
V^Öen ®>- e Gaulle, hebben de drie
>hn .*Ün ?-e z«n zij het ieder
O^Ue' ipUsen temperament geen
v.» - is springlevend genoeg
tC' beUz^ Weer te worden. De gene-
r'o ^rijk 5? evenwel vervolgens dat
bi,
bev, Zljn eigen persoonlijkheid
->ehh°Uden, en eigen middelen
ih? eigp» en voor de verdediging van
l*«t ku»*, grondgebied, over zichzelf
*1^11 KlllVmw Vx/Mi/vlstlrlrc
bnp /1 Blijven beschikken en zijn
'.au? Bouden in eigen hand. Maar
?hu» n°mie" moest als toevoeg-
U>ebhn»nomie'' moest als toevoeg-
bti 'dstrL? e?n nauwere politieke en
te elegische samenwerking der
dit
Aaï6 epr?an „Frankrijk en de Atlanti
ci k?enschap" gewade gedeelte
Uil! "P -wiaujiap gowyue geuccirc
Ct ernii i eerste gezicht nogal enige
bi# boQ® mat terzake van punten als
schschU,Frankrijk verlangde „drie-
kJWkra.Vude integratie der Franse
':t'bpv»lten en Frankrijks eigen
C?arikv.?Penmm bracht De Gaulle
^tHehdp en Europa" ter sprake. De
Ok?'. vr? toestanden, aldus de presi-
ell b\vej®en om grote ensembles. Het
SoCj o Van een politiek-economisch
O® Vin? West-Europa moet voort
ij ®tl or?»n' Frankrijk legt er zich op
br gej»p 31 december van dit jaar zal
üLvhtük ^schappelijke markt in de
Cl 4af Hhentreden, hetgeen niet uit-
N: atidp ScBikkingen met de belangen
V a's a611 &evonden moeten worden,
'ih^itij, de te volgen weg der samen-
k'pp, va» mdus De Gaulle, in afwach-
C# ehdp eens te bereiken „indruk-
ts^hkwYj® Europese confederatie".
SH sbaa en West-Europa noemde hij
'A ,,2Oai voor bet wereldevenwicht
V(.een Is a|tljd zal de wereld slechts
be COestand van evenwicht zijn
S0» rugvinden".
"'iibYiit,
'C 'k a e®rste commentaren me-
ii^f!" ziPZe uitlating een zinspeling .te
h«H0Pa an op een georganiseerd West-
h# eh ,i eventueel zou kunnen op-
k#lle,g 's_ „derde macht". Maar De
e6 dj. jj. Visie reikte ook alweer verder
ln het vervolg gewaagde van
klet "roppse Entente" te vestigen
C te»:, acbtneming van de mogelij-
At]» 'be-ontwikkelingen „tussen
Oceaan en de Oeral"
hebben evenmin iets van zich laten ho
ren. Alleen de vooraanstaande schrij
ver Konstantin Paustofski bracht kort
na Pasternaks dood een bezoek aan de
overledene.
In geheel West-Europa heeft de pers
echter wel veel aandacht besteed .aan
het overlijden van Pasternak. De „Os-
servatore Romano" heeft vandaag twee
kolommen gewijd aan het overlijden
van de Russische schrijver. Het blad
bracht de moeilijke tijd in herinnering,
die Pasternak doormaakte nadat hem
de Nobelprijs voor literatuur was toe
gekend.
„Hij wenste in zijn land te blijven.
In zijn Rusland, wiens ware ziel hij
kende," aldus het blad. „H'j wilde te
midden van zijn volk blijven, wiens
meest intieme en hoogste aspiraties
hij kende. Hij wenste bij zijn volk
te blijven om te lijden, in de mar
teling teweeggebracht door een maat
schappij, zo verschillend van die
waarnaar hij streefde en waarvan
hij droomde, om getuigenis af te leg
gen van zijn geloof, zijn hoop. Het
einde van zijn pelgrimage op aarde
kwam gisterarond. En wij hopen dat
zijn laatste bestemming was besloten
in het visioen, dat hijzelf beschreef
in een van zijn recente gedichten: „Ik
ben thans dichtbij het graf, en ik
ben er van overtuigd, dat het mo
ment zal komen waarop de geest van
God de overwinning zal behalen over
perversiteit en schanddaad."
Pasternaks zuster, mevr. Lydia Sla-
ter, die reeds jaren in Engeland woont,
zal vermoedelijk de begrafenis niet kun
nen bijwonen, omdat ze geen visum
heeft kunnen krijgen. Zij heeft maan
dag urenlang vergeefs op de Sovjet
ambassade gepleit voor een visum.
Een vriendin, die haar vergezelde, ver
klaarde dinsdag, dat de Russische func
tionarissen wemig animo toonden om
haar te helpen, al scheen dat niet om
politieke redenen te zijn, doch alleen
omdat zij de ernst van Pasternaks toe
stand, die toen nog niet overleden was,
niet inzagen.
De uitgevers van de veel verkochte
roman „Dokter Zjivago" vragen zich
af wat er met de grote bedragen aan
royalties uit de verkoop van het boek
zal gebeuren. De uitgeverij in Engeland
van Pasternaks beroemde roman, Col
lins, verkocht 330.000 exemplaren van
het boek en betaalde de volle 15 pro
cent auteursrechten aan de Italiaanse
uitgever, Feltrinelli, die een manu
script van het boek naar West-Europa
bracht en het daar liet uitgeven. Hij
beheert het geld voor Pasternak in Ita
lië. De overleden auteur heeft nimmer
getracht het geld naar Rusland te doen
transfereren, maar hij zou eens ge
zegd hebben, dat hij het aan zijn fa
milieleden in Engeland wilde schenken.
In Oxford wonen twee zusters van Pas
ternak.
LONDEN, 1 juni (UPI) De Britse
veldmaarschalk Montgomery is gister
avond in Londen teruggekeerd van zijn
bezoek aan communistisch China. Óp
een korte persconferentie werd hem
o.m. gevraagd, of Khroesjtsjev's optre
den op de topconferentie een gevolg
was van druk uit Peking. HU ant
woordde: „Ik geloof het niet, hoewel
ik daar niet over gesproken heb".
Hij vertelde, dat premier Tsjoe En-
lai zjjn uitnodiging voor een privé-be-
zoek aan Engeland aangenomen heeft,
maar dat hij geen idee heeft, op welk
tijdstip dat bezoek zal plaatshebben.
Hij noemde de Chinese premier een
„innemend emand, briljant, knap en
met uitstekende manieren". Hij gaf
verder als zjjn mening, dat communis
tisch China moet worden toegelaten tot
de Verenigde Naties en dat Formosa
een deel is van de Chinese volksrepu
bliek.
hij
a, Ve» eveneens gesproken had
t)i/<)Öev„0Vder<ie verdeeldheden tussen
P>H I an<ien die Europa duur had
S;r, hyrB., 'talen om de Rijn of om
''°(ween vraagt men in de eer-
"-ntaren zich af of generaal
l;;„TH v'e de deur heeft willen open-
Sp*°r Spanjes toetreden tot geor-
Ap West-Europa.
De Gaulle besloot zijn toe-
b.'ebaJs volgt: „Verenigen, niet ver-
er.edelen, niet omlaag halen;
Kpktiik overheersen, aldus volgt
'itJ'W Z13'n eeuwenoude roeping, een
KB. 2io?n wenselijkheid en universa-
V# Sp daar Franse vrouwen en
hkrHuaPfien, met welk gewicht
N JK zich kan doen gelden."
'-C
West-Duitsland Bij Bad Neustad
hebben in het afgelopen weekeinde eni
ge boerengezinnen, in totaal elf volwas
senen en drie kinderen, kans gezien om
met hun landbouwwerktuigen en vee
naar West-Duitsland uit te wijken. Zij
zpn gevlucht omdat zij zich niet wilden
aansluiten bij collectieve boerderijen.
(Rtr.)
(Advertentie)
BLOEMFONTEIN, 1 juni (Reuter,
UPI) De Zuidafrikaanse premier, dr.
Hendrik Verwoerd, is gisteren op de
vijftigste „geboortedag" van de Unie
van Zuid-Afrlka voor de eerste maal
in het openbaar verschenen na de aan
slag op zijn leven, nu zeven weken ge-
ledeh. In het feeststadion te Bloemfon
tein hield hij voor een menigte van
ongeveer 50.000 mensen een toespraak,
waarin hij zei, dat Zuid-Afrika een re
publiek zal worden en dat de blanke
zijn overheersende positie in de .Unie
zal behouden. Na de jongste bijeen
komst van de premiers van het Brit
se Gemenebest, zo merken diplomatieke
waarnemers op, is het duidelijk gewor
den, dat de andere landen niet zullen
toestaan, dat Zuid-Afrika, indien het
eenmaal heeft besloten een republiek te
worden, lid blijft van het Gemenebest
en tegelijkertijd zijn apartheidspolitiek
handhaaft.
Premier Verwoerd liet omtrent dit
laatste punt geen twijfel bestaan. „Wij
zien ons geplaatst tegenover de moge
lijkheid van een zwarte dictatuur in Afri
ka en dat legt de blanken de plicht
op zich te verenigen. Verwoerd sprak
als zijn overtuiging uit, dat Zuid-Afrika
zjjn rassenmoeilijkheden zal oplossen en
dat ook de niet-blanken welvarend en
gelukkig zullen worden, echter onder
blanke leiding.
Terwijl in Bloemfontein feest werd
gevierd, marcheerden in Kaapstad
3.000 mensen van alle rassen door
de straten, uit protest tegen de ras
senpolitiek van de regering. Deze
stoet, die door duizenden toeschou
wers werd gadegeslagen, stond onder
leiding van de aartsbisschop van
Kaapstad, dr. De Blank. Tijdens een
latere kerkdienst beleden de betogers,
dat „na vijftig jaren Unie de grote
meerderheid van onze medemensen
in de grootste armoede leeft. De bur
gerrechten zijn grotendeels vernietigd
of opgeschort en de onrechtvaardig
heid van rassendiscriminatie ontsiert
ons land".
De voormalige Zuidafrikaanse rech
ter Van der Sandt Centlivres deed een
beroep op iedereen om te bedenken
„dat wij allen medemensen zijn, onge
acht welke positie wij in het leven be
kleden, en ongeacht onze huidskleur".
Hij voegde hieraan toe: „Helaas zijn
er vele mensen onder de gelederen van
de heersende politieke partij die vrezen
hun gezicht te zullen verliezen als zjj
hun politiek veranderen".
Voordat Verwoerd in Bloemfontein
zijn toespraak begon, wilde hij een duif
loslaten, die lijj, naar hij zei, de lucht
in zond „als een symbool van vrede en
voorspoed, die wij alle volkeren ter
aarde toewensen. Hij zal onze bood
schapper van „goodwill" zijn". De
duif vloog echter niet op. Hij trippelde
over de grond, tot hij door een be
waker werd opgenomen. De bewaker
zette het dier op zijn vinger, doch de
vogel bleef rustig zitten om tenslotte
na drie minuten de lucht in te schie
ten, honderden andere duiven, die in
middels waren losgelaten, achterna.
WASHINGTON, 1 juni (Reuter)
De Amerikaanse vice-president, Nixon,
heeft gisteren te Washington de jaar
lijkse conferentie van de ministers van
buitenlandse zaken van de Zuidoost-
Aziatische Verdragsorganisatie geopend.
De politiek die men na de mislukte top
conferentie moet volgen, aldus Nixon,
zou er een van „flinkheid zonder oorlog
zuchtigheid" moeten zijn. Hij merkte op
dat premier Khroesjtsjevs woorden in
de laatste tijd oorlogszuchtig, onbeheerst
en ongemanierd waren geweest. Zpn da
den waren echter beheerst. De vice-pre
sident zag er niets in Khroesjtsjevs be
ledigende opmerkingen met gelijke
munt te betalen daar een oorlog met
woorden alleen maar de temperatuur
tot een gevaarlijke hoogte zou doen stij
gen.
De wereld zal in het vervolg meer
vertrouwen hebben in de traditionele
methoden der diplomatie en de bespre
kingen in de Verenigde Naties dan in
de methode van topconferenties waarop
Khroesjtsjev in het verleden aandrong.
De Z.O.A.V.O. en andere organisaties
voor collectieve veiligheid zijn nu meer
nodig dan ooit tevoren, maar zij zijn op
zichzelf niet een voldoende antwoord op
de uitdaging van het communisme. Ons
antwoord moet zijn vooruitgang in vrij
heid, niet alleen voor onszelf maar ook
voor de andere volkeren in de gehele
wereld, aldus Nixon.
riep mevrouw Hobbs verontrust.
lintei ,?n °P uit om alle familiezaken eens te
VaVro,'
WW-"" Hobbs wist, dat ze op het laatste nipper-
K? joe„^?U(len komen, maar die manier van spre-
daf aar aBijd schrik aan. „Je weet heel goed,
V1 Wf •'e vader van zoiets niets wil weten. Hij
en alleen voor die kleinkinderen van hem.
i'l# B tn komt er op neer, dat we ergens een huis
-ten vihden, dat groot genoeg is voor jullie
sS&i ?n de Boop, dat jullie op een dag in staat
tenminste tot iets te besluiten,
schreef: „Moeder, we kunnen zo lang van
l?riet geen mogelijkheid plannen maken. Mis-
K>ld y?.then we bij u, maar u moet niet teleur-
Hh®h n' a's we 0Been maar voor 'n dag of twee
'ik °hi -oi" helemaal niet. Stew heeft er een hekel
hA *>- Zich xropt lnrrrrnM TA o t rv"»o«al-+ Vl om tn'OCP-
r» *et„,ZlcB vast te leggen. Dat maakt he
acBtig- U weet, hoe overgevoelig
hem vrese-
en tem-
«etj tvol hij is. Hij is zo iemand, die, als hij
ijtp JBörgen wakker wordt, wil kunnen zeggen:
aviv,„e gaan!" en dan gaan we ook."
Uw Hobbs zuchtte.
vanmiddag met, Retta Nickerson uit eten
'Ai at 'i Ze' mevrouw Hobbs.
je .fiets buitengewoons'," zei meneer Hobbs.
VA, ,aniet met Retta Nickerson uit eten was ge-
üje at: Z0U iets nieuws zijn. Zoals in dat logboek
V' spy^alvisvaarder in het New Bedford Museum.
At Öe k t maar één keer over de drinkgewoonten
AU is yplutein gedurende een tocht van twee jaar.
S h'i'?'a,ar te lezen staat: „De kapitein was van-
dronken."
„Wat stom om zoiets te vermelden," zei mevrouw
Hobbs. „Overigens is het helemaal niet toepasselijk,
want Retta en ik gebruiken nooit een cocktail zo mid
den op de dag. Nu weet ik niet meer, wat ik je
vertellen wou. Ik wou, dat je die grappen voortaan
achterwege liet."
„Je ging met Retta Nickerson uit eten," zei me
neer Hobbs geduldig.
„O ja, Nou, je weet, dat de Nickersons altijd
naar Rock Harbor gaan met Jack z'n vakantie."
Meneer Hobbs knikte afwezig, hij dacht aan een
vent, die hij de volgende morgen spreken moest.
„Nou, dit jaar gaan ze niet, maar Retta zegt,
dat ze een huis weet, dat voor ons als geknipt zou
zijn. Het is groot genoeg voor de hele familie en
er is een klein, eigen strand bij, waar de kinderen
zouden kunnen spelen."
„Rock Harbor lijkt me, met het oog op mijn ge
zondheid, niet al te best," zei meneer Hobbs. „Bo
vendien wil ik niet naar dat soort plaatsen gaan.
Te veel mondain gedoe en flauwe drukte."
„Neen maar, lieveling, dat is nu juist, waarom
Retta meende, dat dat huis juist iets voor ons zou
zijn. Het is niet duur, want afgaande op wat Retta
zei, geloof ik niet, dat het nu bepaald een nieuw
huis is. En bovendien zei ze, dat het ongeveer twaalf
kilometer van Rock Harbor af lag, zodat je mee
kon doen met het gezelschapsleven daar of niet, al
naar je zin hebt. Je ziet dus, hoe leuk het voor Kate
zou zijn en hoe heerlijk voor de kleinkinderen
en precies wat jij graag hebt
„Hoe bedoel je?" vroeg meneer Hobbs. Maar hij
wist, dat de teerling geworpen was.
„Het heet Grey Gables," zei mevrouw Hobbs.
Naarmate de weken verliepen en de winter ont
dooide tot een vroege lente, begon Grey Gables
voor meneer Hobbs geleidelijk vorm en kleur aan
te nemen. Stukje bij be.etje trok hij de lage, grijze
muren ervan op, de ruime kamers met grote ramen,
die uitzagen over de zee, het brede, met platte ste
nen geplaveide terras, beschut tegen de wind door
een met klimrozen begroeide muur, waar je in de
zon kon liggen, lui genietend van de ene dag in
de andere.
Hij zou -echter niet lang zo kunnen luieren, zelfs
niet in zijn dagdromen, want meneer Hobbs was
een vitaal iemand, die de gewoonte bad om het le
ven te organiseren, zoals het zich aanbood.
Daar waren de kinderen en de kleinkinderen bij
voor-beeld. en de duizend-en-één dingen, die jé met
hen ondernemen kon. Daar waren lange avonden, aan
gesprekken gewijd, die hem gelegenheid zouden geven
om zijn beide schoonzoons beter te léren kennen. En
Vanmorgen om 3.27 uur, het bij de
wet vastgestelde openingstijd
stip voor het nieuwe visseizoen,
is onder de geschubde zoetwaterbe
woners de alarmtoestand ingetreden.
Ruim negen maanden lang zullen de
drieste snoek en de sluwe karper,
de luie brasem en de glasogige snoek
baars op hun qui-vive moeten zijn om
in de felle strijd tegen de loze vis
sertjes als overwinnaars uit het krijt
te treden. In drommen hebben wij, in
het holst van de nacht, de broeders
van het St. Petrusgilde zien uitzwer
men naar hun met zorg gekozen plek
ken langs rivieren en kanalen, sloten
en tochten. Het aantal is moeilijk te
schatten. Uitgaande evenwel van het
feit, dat Nederland zeker wel een half
miljoen vissers telt, lijkt ons een ra
ming van 50.000 tien procent dus
allerminst overdreven.
Zelf hebben wij met onze vismaat
Joop Wanders het openingsfestijn op
een geheime moordstek dicht onder de
rook van Amsterdam gevierd. Wij kon
den, toen wij op het lang verbeide mo
ment de hengels inlegden, ternauwer
nood de dobbers onderscheiden,
maar onze vreugde was er niet minder
om. De eerlijkheid gebiedt ons te ver
melden dat de resultaten wel zijn te
gengevallen, maar wie daarop let kent
de mentaliteit van de volbloed sport-
hengelaar niet. Is het de hoop op zijn
toekomstige buit die hem, eenmaal
aan de waterkant, het bloed sneller
door de aderen doet stromen? Het
verlangen naar de vangst van zijn
leven dat hem voor dag en dauw uren
achtereen naar zijn scherp afgestelde
pen laat staren? Waren ook de eer
ste apostelen geen vissers, mannen
wier opdracht het was zich te wijden
aan een taak die evenmin van tevo
ren een rijke oogst garandeerde?
In 's lands hoofdstad was de vis-
woede als vanouds geconcentreerd op
de onvolprezen Bosbaan, het koste
lijke water van de Hengelsportvereni-
ging Amsterdam. Ruim 6200 modder-
vette maatkarpers zijn er de afgelo
pen weken in uitgezet, plus nog een
partijtje snoekbaars. Geen wonder dat
de leden er fel op zijn om bijtijds een
plaatsje te bemachtigen. Het record
onder de vroegkomers is geslagen door
de 22-jarige Roelof Talens: hij arri
veerde zaterdagmiddag al!
Ongeveer acht honderd vissers, aan
beide oevers praktisch schouder aan
schouder staande, hebben aan de
strijd deelgenomen. Tijdens onze in
spectie telden wij zeker wel een hon
derd tenten, die de gelukkige bezit
ters ervan hebben beschermd tegen
de grimmige kou in het nachtelijk duis
ter. In het begin was de karper vrij
bijtlustig. Later in de ochtend ver
minderde zijn belangstelling voor de
sappige aaspier, de heerlijke brood-
vlok of het befaamde broodje halfom:
roggebrood, gekneed met stroop en
bestrooid met vanillesuiker.
Niet ver van de startplaats heb
ben we de light-klingel, een eigen
technisch snufje van de heer B. Ti
chelaar, nog even bewonderd. Hij had
de snoeren van zjjn twee hengels aan
gesloten op een accu-batterij. Kreeg
hij beet, waardoor de lijn werd strak
getrokken, dan ontstond er contact en
ging er een rood signaallampje aan.
Bovendien zorgde een licht belletje
voor de muzikale omlijsting. Volgens
omstaanders klonk het als een mati-
neus carillonconcert, waaraan de kar
pers als beiaardiers medewerkten.
dan de wandelingen 's middags langs verlaten stran
den, waarin ze schelpen zouden zoeken en hij ver
tellen zou, de wonderen van de wereld verklarend
voor gretige oren. En de lange, lome dagen, dat je
enkel maar in het warme zand te luisteren lag naar
het ruisen der golven.
En voorts waren er zoveel dingen, die hij graag
zou willen doen. Hij had altijd al willen zeilen. Die
ervaring als hulpje-aan-boord tijdens de Bermuda-
races had zijn lust gewekt voor het zo heerlijk in je
gezicht opspattende, zilte nat. Hij zou een boot huren
en dan de kinderen meenemen voor een heerlijk
tochtje. Of ze zouden naar één van die fascinerende
eilandjes gaan, waar ze zouden picnicken en lange,
rustige gesprekken voeren.
Natuur. Dat was weer zoiets, waar hij zich nu
eens fijn aan wilde wijden. Het was eigenlijk te gek,
dat je geen naam wist van al die dingen. Hij zou
een boek kopen. Hij zag zichzelf al liggen, op zijn
buik in het gras, naast een landelijk vijvertje. Boven
en onder het schijnbaar kalme watervlak nam hij
het verwoede gevecht van nietige diertjes waar. Naas
hem een notitieboek, waarin hij zo nu en dan de
naam van een insect of een plant noteerde. Boven
zijn hoofd trok een vlucht wilde ganzen schreeuwend
naar het zuiden.
En dan was er- natuurlijk het altijd actuele pro
bleem van zijn eigen gezondheid. Meneer Hobbs be
sefte, dat hij niet meer zo jong was als vroeger,
maar hij bevond zich nog steeds in die periode des
levens, dat, hij dit van voorbijgaande aard achtte.
Zodra hij tijd had om ervoor te zorgen, zou hij weer
zo fit zijn als vroeger.
De laatste vier of vijf jaar had hij het op kantoor
zo druk gehad, dat hij weinig aandacht had kunnen
besteden aan de training van wat hij graag „de tem
pel van zijn ziel" noemde. Dientengevolge had het
de neiging om vormeloos te worden. Een maand lang
zou hij nu in training gaan, op dieet leven en metho
disch elke dag gymnastiek maken. Tegen de herfst
zou hij terugkomen in de gedaante van een nieuwe
Hercules. Hij hoorde de mensen al verwonderde kre
ten slaken als hij naar kantoor ging. „Roger, ik kende
je nauwelijks terug. Hoe heb je dat in 's hemelsnaam
klaar gekregen?"
Meneer Hobbs stond voor de lange spiegel, die in
de deur van de badkamer was aangebracht, haalde
diep adem en trok zijn buik in als om te zien, welke
kant het met hem op moest. Het resultaat was niet ge
heel bevredigend, maar zo ongeveer moet het toch
worden.
(Wordt vervolgd)
Malden is gistermorgen het huwelijk ingezegend tussen baronesse M. L.
van Hövell tot Westerflier uit Malden en mr. J. J. R. I. M. Hoogeweegen,
advocaat en procureur in Den Haag. Na afloop van de kerkelijke plechtig
heid werd in hotel Groot Berg en Dal een druk bezochte receptie gehouden. De
foto toont het bruidspaar by aankomst in Berg en Dal.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiimimimimiiiiiiiiiimiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHimiiiiiiiimiiiimiiHHiHiiiiHiniiiii
Honderd vierentwintig manne
quins uit de amateuridasse
hebben dinsdagavond in Eind
hoven dag-, ochtend- en avondkleding
getoond, die ze zelf hadden vervaar
digd. Het waren meisjes en vrouwen
uit alle hoeken van het land, maar
allemaal werkend bij Philips. De
show stond namelijk onder auspiciën
van het Philips-De Jongh Ontspan
ningsfonds, dat de vrouwelijke em
ployés voor de achtste maal in de
gelegenheid had gesteld haar modi
euze talenten uitdrukkelijk te demon
streren.
Modieus talent zit er bij Philips wel
degelijk en verschillende coupeuses wis
ten bovendien vakkundig te „manne-
queren". Maar de jury, bestaande
Advertentie
volgens de nieuw
ontdekte formule.
Doosjes van ISO tabf. k f.1.15
500 tab!, f. 2.95,1000 tabl: k f. 5.50
bij apothekers en drogisten
N.V. H. TEN HERKEU HILVERSUM
Als burgemeester F. Schram van
Westerhoven zaterdagmiddag
om klokke half drie de Europese
vlag in top hijst, betekent dit dat het
eerste onderdeel van het Euro-recrea
tiecentrum, een natuurbad van 15
ha., toegankelijk wordt. Het cèntrum
zal' in de komende jaren met een
camping en caravanplaats en een
bungalowpark worden uitgebreid.
Rondom de 15 ha. grote plas met
glashelder water ligt ruim 25.000 m2
strand. Het Euro-recreatiecentrum is
gelegen langs de rijksweg van Eindho
ven naar België, bezuiden Valkens-
waard. Het natuurbad is ontstaan door
afgraving van het zand dat hier
van een bijzondere kwaliteit is. Het ligt
in de bedoeling in de naaste toekomst
nog een plassencomplex van 28 ha. te
creëren. Het centrum is door 200 ha
bos omgeven.
Eigenhandig heeft de prins der Ne
derlandse dichters, A. Roland
Holst acht versregels gekrast
in de nog ongebakken klei van een
tegeltableau, dat door de Berger Aar
dewerkindustrie werd gemaakt naar
een aquarel van de nestor der Ber
gense schilders Matthieu Wiegman.
Dit geschiedde naar aanleiding van
de feestelijke heropening van het ge
renommeerde café-restaurant „Het
Huis met de Pilaren", in de schaduw
van de Ruïne te Bergien: de stamgas
ten wrlden ter gelegenheid hiervan
de eigenaar iéts blijvends aanbieden:
Matthieu Wiegman was bereid het
ontwerp te maken voor een tegelta
bleau; dit stelt voor een duiventil met
duiven in een Hollands landschap. A.
Ronald Holst leverde desgevraagd het
onderschrift, dat hij zelf in de nog
verse klei kraste; het zijn de volgen
de regels:
„Hoe konden wij in de pilaren
vermoeden, dat wij duiven waren;
wij, rare druiven, worden stil
bij het aanschouwen van zoo'n til
en reppen ons verduiveld gauw,
zo man als vrouw,
terug weer naar wijn, bier en klare
terug naar de Pilaren".
Het tableau werd dezer dagen
ingemetseld in een der binnenwanden
de eigenaar aangeboden, welke ge
beurtenis met een extra glas werd
gevierd.
imiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiimimiiiii
uit drie deskundigen (naaileraressen)
en drie leken, liet er zich niet door
beïnvloeden: zij waardeerden de cre
atie-, de afwerking en de doelmatig
heid zonder zich te laten (mis)leiden
door gracieus trippelen of zo maar
voorthobbelen. Vandaar waarschijn
lijk, dat de uitslagen van de jury
niet parallel liepen tnet die van het'
publiek, dat kennelijk ook de presen
tatie en het effect van het geheel in
aanmerking nam.
De grootste collectie betrof de ca
tegorie eenvoudige zomerjurken,
waarbij we ons verbaasd hebben
over de enorme variatie in dessins.
Hoe de stoffenfabrikanten erin sla
gen voor elke vrouw iets anders op
de markt te brengen en toch tegen
een redelijke prijs te produceren is
ons een raadsel. Even frappant was
overigens de variatie in modellen, die
niet veel meer gemeen hadden dan
de lengte van de rok gek eigenlijk
dat de dames wat dat betreft wel ge
lijkheid willen.
We zullen u niet plagen met tech
nische termen als aangeplooide, aan-
gerimpelde en doorknooprokken: ze
waren er allemaal en de meeste
mochten er zijn. Enkele, bijzonder
aardige ensembles bracht de groep
sport- en vakantiekleding en ook bij
de cocktails bevonden zich knappe
creaties. Een van de meest geraffi
neerde modellen was afkomstig uit
Onstwedde, waaruit wel blijkt dat
ook de mode heen gaat waar zij wil.
Het katholiek oriëntatiecentrum
voor vreemdelingen op het Be
gijnhof in Amsterdam bestaat
vandaag precies een jaar. Zoals wel
licht bekend werd het initiatief voor
de oprichting van het centrum geno
men door de Missionarissen van de
H. Familie. Er werd contact opgeno
men met enige leken en op 19 novem
ber 1958 kwam de stichting tot stand.
Ruim een half jaar later, op 1 juni
1959, begon het centrum zijn werk
zaamheden in een provisorisch inge
richt vertrekje op het Begijnhof. Acht
maanden later, op 6 februari van dit
jaar kon de deken van Amsterdam
het oriëntatiecentrum tenslotte offi
cieel openen in een oud maar gron
dig gerestaureerd souterrain, evenals
het eerste pand op het Begijnhof.
In die eerste acht maanden, waar
in men nog niet eens „full speed" en
met alle middelen kon werken had
den reeds tweeduizend vreemdelingen
de weg naar hêt oriëntatiecentrum ge
vonden. In de laatste vier maanden
van dit eerste jaar zijn daar nog eens,
ondanks het winterseizoen, twaalfhon
derd bijgekomejn. Hun namen staan bij
na alle opgetekend in de gastenboe
ken van het centrum. Twee van deze
boeken zijn reeds volgekrabbeld, een
derde en veel groter gastboek ligt uit-
hodigend .open en en blijft geen dag
onbeschreven. Wij hebben erin zitten
neuzen en troffen er namen aan van
Australiërs, Candezen, Zuid-Amerika
nen, Zuid-Afrikanen, Turken, Egyp-
tenaren, evenals van Engelsen, Fran
sen, Duitsers en Belgen, naast gewone
Hollandse namen van bezoekers uit
Rotterdam, Haarlem of Amsterdam.
Reeds 3200 gasten zjjn het lage, iet
wat. scheve, deurtje in een hoek van
het Begijnhof binnengegaan. Hun aan
tal neemt met de dag toe, zeker nu de
zomer weer begonnen is en stromen
buitenlanders onze grenzen overschrij
den. In eerste instantie belanden zjj
op de V.V.V.-kantoren, maar velen
komen via dit opvangcentrum door
middel van brochures en pamfletten
tenslotte ook op het Begijnhof en in
het oriëntatiecentrum waar zij infor
meren naar de meest gewone alle
daagse zaken, de tijden van de kerk
diensten op zondag. maar ook na&r an
dere zaken, waar de medewerkers van
het oriëntatiecentrum niet zo gauw
een antwoord op weten. Zo vroeg een
behoorlijk ontwikkelde jongeman uit
Ierland, die zich in Amsterdam geves
tigd had, hoe hij in contact kon ko
men met een goede katholieke
familie, en een Arabische vrouw
vroeg waar zij een Arabisch spre
kende priester zou kunnen vinden
en een Franse filmdeskundige wilde
wel een wat meer weten over de Ne
derlandse filmindustrie en óver aller
lei historische plekjes in Amsterdam.
En pater H. Hendriks M.S.F. luis
tert en geeft antwoord althans voor
zover hij dat kan. Het werk vergt
veel tijd en hij kan er zich geheel
voor inzetten, daar zijn voornaamste
taak in het Huis vam Bewaring in
Amsterdam ligt, waar hy aalmoeze
nier is. Hij beschikt echter over een
paar medewerkers en -sters, die wel
al hun krachten aan het centrum ge
ven; tezamen spreken zij een tiental
talen. Maar aan medewerkers kan pa
ter Hendriks nooit genoeg hebben,
reden waarom hjj ieder, die daar
maar iets voor voelt, bij voorbaat
reeds welkom heet.
De belangstelling van alle 3200 be
zoekers, die het Begijnhofpoortje bin
nengingen, was op de eerste plaats
gericht op het Begijnhof zelf, dat stil
le hofje met zijn veelal oude bewoon
sters. Op grond daarvan hangt in het
grote folderrek aan de muur een fol
der over het Begijnhof, zijn bewoon
sters en hun leefregels. Verder zijn er
folders en brochures, die de vreemde
ling de weg wijzen in katholiek Ne
derland of de Nederlander de weg in
katholieke Amsterdam.
Het centrum is nog uniek in ons
land, maar een geestelijke uit Den
Haag heeft reeds zijn licht opgesto
ken in de hoofdstad en te kennen gege
ven wel iets te voelen voor een derge
lijk centrum in zijn woonplaats.
