Regering-Eisenhower van
onhandigheid beschuldigd
Gedrag van de president in
Parijs echter goedgekeurd
Mikojan meent dat U.S.S.R. en
China geschil hebben bijgelegd
Sftev
MENEER HOBBS
NEEMT VAKANTIE
A
Capucijnermissie in Chili door
aardbeving zwaar getroffen
vJ
-2" 3 9 TTOl 1 6 1 7|23|24. 30131
7 I 141 15I2QI31 1271281 3 I 4
Munitiedepot op
Cuba ontploft
Nieuwe Britse
ambassadeur
Madagascar thans
onafhankelijk
Interview in Noorwegen
Beroep op katho
liek Nederland
V B
SPEE LD ATA:
In rapport van Senaatscommissie
Havanna acht explosie
werk van saboteurs
Sir Andrew Noble
volgt sir Paul
Mason op
MAANDAG 27 JUNI 1960
SECRETARIAAT: CROTESTRAAT 84
TELEFOON 04706-1045 en 1046
AANVANG VAN DE SPELEN 14.15 UUR - EINDE 18.15 UUR.
ENTREEPRIJZEN: f 8.50 - f 6.00 - f 3.50
JUNI
JULI
AUGUSTUS
SEPTEMBER
WASHINGTON, 27 juni (Reu
ter, U.P.I.) De Senaatscom
missie voor buitenlandse betrek
kingen die een onderzoek heeft
ingesteld naar het incident met
de U-2, het Amerikaanse toestel
dat boven Rusland is neerge
haald, heeft zaterdag verklaard
dat zij niet kan uitmaken of de
vlucht van dit toestel al dan niet
juist is geweest. Uit het verslag
van de commissie blijkt dat een
eventuele conclusie op dit punt
afgehangen zou hebben van een
analyse van de reden van de Rus
sische premier, Khroesjtsjev, om
destijds in Parijs niet te onder
handelen met het Westen. Als men
echter de mening aanvaardt, dat
het neerhalen van het toestel
Khroesjtsjev een voorwendsel-aan
de hand heeft gedaan om de top
conferentie in Parijs te laten mis
lukken, dan kan men wel conclu
deren dat de vlucht van de U-2
niet had moeten doorgaan, aldus
het verslag.
SALOMON
BUIZEN
N.V. Belegging Maatschappij voor Sociale Fondsen
opgericht door pensioenfondsen
in het bereik van iedere beleggen
coupures van f 50.-, f 100.-, f 250.- en f 1000.-
door
EDWARD STREETER
Annie Salomons
Zeilend schoolschip Mercator in Amsterdam Prachtig
bezit van België Aan Nederland ten voorbeeld.
Groot Nederlands gezin in Amerika
Toneelkritiek
(Advertentie)
De commissie beschuldigt dan de
Amerikaanse regering van onhandig
heid bü de behandeling van het incident,
maar keurt het gedrag van president
Eisenhower in Parijs goed. Khroesjtsjev
zou de topconferentie in Parijs, afge
zien van dit incident, toch hebben laten
mislukken, aldus meent de commissie,
die aan het slot van het verslag ver
klaart, dat het in het belang van de V.S.
is om vreedzame betrekkingen met de
Sovjet-Unie te Onderhouden.
De commissie beklaagt zich er in het
verslag over dat de regeringsfunctiona
rissen die zjj gehoord heeft, geen gege
vens hebben willen verstrekken die no
dig waren om tot een vastomlijnde con
clusie te komen over de kwestie 'of het
belang van de inlichtingen, die men via
de bewuste vlucht had willen krijgen,
wel opwoog tegen de hieraan verbonden
gevaren.
De commissie zegt dat het nog nooit
eerder is voorgekomen dat de president
de volledige verantwoordelijkheid voor
spionagehandelingen op zich nam.
De commissie verklaart voorts over
aanwijzingen te beschikken dat Khroesj-
tsjevs houding in Parijs ,,mede werd
bepaald door pressie van zijn militaire
gevolg en van communistiseh-Chinese
zijde". Deze kringen staan een meer ri
gide beleid voor dan de politiek van
tóenadering tot het Westen van de Sov
jet-premier. „Wanneer dit inderdaad zo
is. is het in ons belang de positie van
Khroesjtsjev vis-a-vis de Russische mi
litairen en de Chinese communisten te
versterken", aldus het rapport.
President Eisenhower is gisteren van
zijn reis door het Verre Oosten in de
Amerikaanse hoofdstad teruggekeerd.
De president arriveerde per vliegtuig
uit Hawaii waar hjj de afgelopen week
met vakantie is geweest na zijn bezoe
ken aan de Philippjjnen, Formosa, Zuid-
Korea en Okinawa. Het bezoek aan Ja
pan, dat op het programma stond,
moest worden afgelast, omdat de Ja
panse regering niet kon instaan voor
Eisenhowers veiligheid. Tijdens de af
wezigheid van de president is zijn bui
tenlands beleid niet alleen in de Senaats
commissie voor buitenlandse betrekkin
gen het onderwerp geweest van heftige
debatten. Vooraanstaande figuren in de
(Advertentie)
ROTTERDAM
PERSOONSHAVEN 68 TEE. 77515
Democratische partij hebben Eisenho
wer en zijn republikeinse regering er
van beschuldigd Amerika bijna in een
„nationale ramp" te hebben gestort. Zij
beweren, dat de regering geblunderd
heeft bij het incident met de U-2, de
Verenigde Staten prestige heeft doen
verliezen in het Verre Oosten en grove
fouten heeft gemaakt met 's lands de
fensie.
Vanavond zal Eisenhower zijn aan
klagers van repliek dienen in een ra
dio- en televisierede en verslag doen
van zijn reis.
De meest recente aanvallen op Eisen-
wers buitenlands beleid zijn gekomen
van de politici, die door de Democrati
sche partij hopen benoemd te worden
tot officieel kandidaat voor het presi
dentschap. Dat zijn Adai Stevenson en
de senators Lyndon B. Johnson, John
F. Kennedy en Stuart Symington.
Stevenson heeft het volgende gezegd:
„De manier, waarop wij het incident
met de U-2 hebben behandeld heeft niet
alleen onze reputatie als verstandig en
competent land ondermijnd, het heeft
ook ons gehele systeem van militaire
bases rondom de Sovjet-Unie in de
waagschaal gesteld. En een paar da
gen geleden hebben wij in Japan een
nieuwe nederlaag geleden".
Senator Johnson zei: „Ik kan ons bui
tenlands beleid niet goedkeuren. Naar
mijn mening zit er geen lijn in. Zoals
ik het zie, moeten wij positiever en
agressiever zijn in ons streven naar vre
de en bij onze pogingen om andere vol
ken te begrijpen".
John Kennedy verklaarde: „Wij zijn
er gedurende de afgelopen acht jaar
niet in geslaagd om posities op te bou
wen, die ons voor lange tijd tot bolwerk
moeten dienen, willen onze onderhande
lingen vrucht afwerpen. In plaats van
een echt beleid te hebben, heeft de heer
Eisenhower geprobeerd tegen de Rus
sen te glimlachen. Onze minister van
buitenlandse zaken heeft het geprobeerd
met gefronste wenkbrauwen en de heer
Nixon heeft beide manieren te baat ge
nomen. Niemand heeft enig succes ge
boekt".
HAVANNA. 27 juni (AFP, Rtr„ UPI)
Een munitiedepot van de Cubaanse
regering te Cayo Cruz bij Havanna^ is
gisteravond om half zeven plaatselijke
tfld in de lucht gevlogen. Volgens de
eerste berichten zijn twee personen bij
de exposie gedood en vijftig gewond.
Het semi-officiële blad „Prensa Lati-
na" heeft de ontploffing het werk ge
noemd van saboteurs. Radio-Havanna
heeft medegedeeld, dat zeven personen
op verdenking van sabotage zjjn gear
resteerd.
De ruiten van honderden winkels en
andere gebouwen in Havanna zijn ver
nield. De elektriciteitsvoorziening stag
neerde en telefoonverbindingen wer
den verbroken. Via radio en televisie
heeft de regering alle doktoren en ver
plegend personeel opgeroepen zich te
melden bij de openbare en particulie
re ziekenhuizen.
De kracht van de explosie was vol-
>ns waarnemers groter dan die van
et Franse munitieschip Le Coubre,
dat begin van dit jaar in de haven
van Havanna in de lucht vloog. Pre
mier Fidel Castro en leden van zijn
regering weten die explosie toen aan
Amerikaanse saboteurs.
Gisteravond heeft Castro de plaats
van de explosie bezichtigd. Op de terug
weg kwam zijn auto in botsing met een
andere wagen, maar de premier is
niet gewond, 's Middags had hij een
tëlevisierede uitgesproken van meer
dan twee uur. Daarin had hij heftig
gefulmineerd tegen de Verenigde Sta
ten in verband met het feit, dat het
Amerikaanse Congres aan president
Eisenhower de bevoegdheid heeft ver
leend de suikerimport uit Cuba te be
perken.
DEN HAAG, 27 juni Sir Andrew
Noble zal de nieuwe ambassadeur van
Groot-Brittanië in Den Haag zijn. WÜ
zal op deze post Sir Paul Mason opvol
gen, die naar de Navo-raad in Parijs
zal gaan.
Sir Andrew Napier Nobel werd ge
boren in 1904. Hij studeerde in Eton en
in Oxford en kwam in 1928 in de bui
tenlandse dienst. Hij vervulde diverse
functies in Rio de Janeiro, Rome, China
en Buenos Aires, hij werd buitengewoon
en gevolmachtigd minister in Helsinki
eh vervolgens ambassadeurinWarschau
en in Mexico. Sir Andrew is gehuwd
en vader van twee jongens en een meis
je.
TANANARIVE, 27 juni (A.F.P.)
De onafhankelijkheid van Madagascar
binnen de Franse gemeenschap is gis
termorgen alhier op plechtige wijze af
gekondigd. De Franse staatssecretaris
voor de Gemeenschap Jean Foyer, die
de afgelopen nacht uit Parijs alhier was
aangekomen, en de president der nieu
we republiek, Ciranana, lazen elk in
eigen taal de gemeenschappelijke on
afhankelijkheidsverklaring voor.
Een van de eerste daden van de
jonge onafhankelijke republiek was
het zenden van een telegram naar de
Verenigde Naties, waarin om lidmaat
schap gevraagd werd.
Madagascar is op drie na het grootste
eiland ter wereld, drie keer zo groot
als Engeland en Schotland samen. In
1885 kwam het onder Frans protecto
raat en in 1896 werd het een officiële
Franse kolonie. Zijn hoofdbronnen van
inkomsten zijn landbouw en veeteelt,
hoewel het ook over enige minerale rïjk-
dopa beschikt.
(Advertentie)
De eerste vice-premier van de Sovjet-Unie, Anastas Mikojan, is naar Noor-
vjegen gekomen om in Oslo een Russische tentoonstelling te openen. Op de foto:
De Noorse premier, Gerhardsèn (rechts), verwelkomt Mikojan bij diens aan
komst op het vliegveld nabij de hoofdstad.
gen
het
OSLO, 27 juni (Rtr.) De eerste
vice-premier van de Sovjet-Unie, Mi
kojan, heeft in een vraaggesprek met
het Noorse blad „Aftenposten" meege
deeld, dat de Sovjet-Unie redenen heeft
aan te nemen, dat China de verklaring
van Moskou van 1957 over het naast
elkaar bestaan, zal blijven aanhangen.
Mikojan die een bezoek aan Noorwegen
brengt, was door een verslaggever van
„Aftenposten" gevraagd, hoe hij over
de meningsverschillen denkt tussen de
Sovjet-Unie en communistisch China,
over de vraag of oorlog al dan niet
onvermijdelijk is.
De Russische vice-premier zei, dat
op het Roemeense partijcongres van vo
rige week zowel de Sovjet-Unie als Chi
na zich achter de verklaring heeft ge
schaard.
Mikojan zei, dat premier Khroesj
tsjev nog altijd onderhandelingen met
de westelijke mogendheden wenst, maar
dat het Amerikaanse standpunt in deze
zaak onduidelijk is.
Mikojan zei verder te hebben ge-
lezen, dat de Amerikaanse minister
van buitenlandse zaken bereid was tot
onderhandelen langs diplomatieke kana
len. De Sovjet-Unie meent echter, dat
het onmogelijk zal zijn de onderhan
delingen binnen diplomatieke kanalen te
houden en dat „topconferenties om ve
lerlei redenen beter zijn." Premier
Khroesjtsjev zal echter zijn voorwaar
den voor een topconferentie niet prijs
geven. Hij vroeg zich af, hoe een sfeer
van het noodzakelijke persoonlijke
vertrouwen kan worden geschapen, als
de Amerikanen geen verontschuldigin
gen aanbieden voor het spioneren door
hun vliegtuigen.
Voorts laakte Mikojan de houding van
de Britse premier Macmillan en presi
dent De Gaulle van Frankrijk, omdat
zij geen voldoend krachtige houding
tegenover Eisenhower in Parijs hebben
aangenomen.
Vertaling
F. A. BRUI\KLAVS
HOOFDSfTUK X
HET IS EVENZEER EEN FILOSOFIE
ALS EEN SPORT
27
„Waar ben je' in 's hemels naam geweest, Rog?
Je- schijnt niet te beseffen, wat een massa we te
doen hebben. Maar nu moet je luisteren, ik heb een
heel nieuw plan, dat een pracht-verbetering bete
kent. In plaats van Susan en Stewart de slaapkamer
beneden te geven, waar ze de kinderen niet kunnen
horen, wilde ik hun onze slaapkamer geven. Ik was
er van overtuigd, dat je het met erg zou vinden. Als
je geen hekel had aan tweepersoonsbedden, zou ik
onze bedden hebben kunnen laten, waar ze staan,
maar nu moeten ze dus verhuizen. Ik heb alle bed
den uit elkaar genomen. Jij hoeft alleen maar de
delen van de ene kamer naar de andere te bren
gen en ze weer in elkaar te zetten dan zijn we
klaar. En ook zou ik graag, dat je Peewee's kinder-
ledikantje uit het kamertje boven weghaalde en
Meneer Hobbs viel haar in de rede. „Stop luis
ter eens even, Peggy. Per slot van rekening is het
ook mijn vakantie. Ik wil alles doen voor de kinde
ren, als het binnen redelijke grenzen blijft, maar
waarom zou ik in 's hemelsnaam
Mevrouw Hobbs keek door het raampje van de
sedan. „Roger, grote goedheid, wat heb je daar
allemaal in die wagen?*'
„O, enkel maar wat kleinigheidjes, die ik wel
grappig vond," zei meneer Hobbs, die zich weinig
op zijn gemak voelde.
„Grappig!" De stem van mevrouw Hobbs klonk
schril. „Jij praat er maar altijd over, dat ik te veel
geld uitgeef. Hoeveel
„Kom, Peggy, zullen we daar liever niet latei
eens over spreken? Als je alle bedden al uit elkaar
hebt genomen, is er toch niets meer aap te doen en
we kunnen nu beter maar dadelijk beginnen met de
boel in orde te maken, nu het nog licht is. Ik zal
gauw een oude broek aantrekken."
Hij ging naarbinnen. Mevrouw Hobbs volgde hem;
ze scheen te glimlachen.
Het geratel van een brutale wekker deed meneer
Hobbs wakker schrikken uit een diepe slaap. Hij
wist onmiddellijk, dat dit een bijzondere dag was,
maar hij kon zich. niet direct herinneren, waaróm.
Volgens de wekker was het pas half zeven. Hij
hoorde, dat zijn vrouw in de badkamer bezig was.
Nhtuurlijk! Waar was zijn verstand?! Het was de
dag, dat de Carvers zouden komen. Maar die kwa
men toch pas met de boot van half één!
„Waarom staan we in het holst van de nacht op?"
riep hij.
„Omdat er nog tienduizend dingen te doen zijn,
voordat ze allemaal komen. Alsjeblieft, Rog, blijf
niet liggen soezen! Anders krijgen we het huis nooii
op orde."
„Maar wat mankeert er dan nog aan?"
„Als je het zelf niet ziet, kan ik het je niet uit
leggen. Maar sta tenminste op, zodat ik de bedden
kan opmaken en de ontbijtboel opruimen."
Meneer Hobbs opende de mond om iets heel
grappigs te zeggen, maar toen bedacht hij zich en
sprong het bed uit. Buiten schitterde de oceaan in
het vroege zonlicht. Het was een fijne dag. Bepaald
opwekkend. Klaar wakker nu begon hij monter met
zijn karweitjes van iedere dag. Hij hield van het
prille eerste part van de dag en iedere keer, dat hij
door enigerlei omstandigheid onverwacht gedwongen
werd om in de gerteugten van de vroege morgen te
delen, besloot hij om van vrqeg opstaan een gewoonte
te maken.
„Treuzel nou alsjeblieft niet lang met je ontbijt",
zei mevrouw Hobbs. „Je zou je zo uiterst verdienste
lijk kunnen maken, als je maar wilde."
„Waarmee? Zeg me maar, wat ik moet doen, en
ik doe het."
„Wel de zitkamer moet eens opgeruimd worden.
Overal liggen jouw kranten en brieven en wat niet
al. Ik zou graag zien, dat je eens keek, wat er van
weg kon."
„Waarom zou iemand zijn eigen correspondentie
en zijn papieren moeten vernietigen enkel en alleen
omdat zijn kleinkinderen komen?" mopperde meneer
Hobbs. „Moet ik al die breiwerkjes van jou ook
weggooien?"
Hij raapte de papieren,kranten en brieven in
kwestie bijeen en stopte alles in een la. Het zat
hem dwars om al om half zeven uit zijn bed gehaald
te worden voor zo'n karweitje van niks. „Wat ver
der?" bulderde hij.
De stem van mevrouw Hobbs drong van boven
zacht tot hem door. „Kijk maar eens rond", zei ze.
Dat deed hij. Maar hij kon met geen mogelijkheid
ontdekken, wat er voor hem in de zitkamer nog te
doen zou zijn. Verlangde zij soms van hem, dat hij
al de meubels naar buiten op het grasveld zou slepen
en de kleden kloppen? Doelloós slenterde hij de
veranda op. Er was geen wolkje aan de hemel te
bekennen en een zacht, koel briesje uit de zee tem
perde de warme stralen van de morgenzon. Op
een tafel lag zijn hengel en visgerei in linnen
foudraal.
Hij hoorde de achterdeur dichtslaan en zag zijn
vrouw het grasveld oversteken in de richting van de
bleek. Hij ging het huis binnen om enkele minuten
later te verschijnen in een zwemborekje, een oud,
flanellen hemd en een paar gummischoenen met
gaten erin. Hij nam de hengel en een blikken trom
mel van de tafel en sloop met angstige blik naar
de achterdeur de treden van de veranda af.
„Roger, waar ga je naartoe?"
Hij bleef staan, voelde zich als een betrapte school
jongen en was boos op zichzelf, omdét hij zich zo
voelde. „Ik kon niets meer ontdekken, wat ik voor
je zou kunnen doen, daarom dacht ik, dat ik wel een
beetje naar het strand zou kunnen gaan", zei hij
verontschuldigend.
„Weet je, hoe laat het is? Het is bijna negen uur.
Als je naar het strand gaat, zul je nooit op tijd terug
zijn voor de boot".
„Ik beloof jemaar, goeie hemel, vrouw, die
boot komt de eerste uren nog niet. En bovendien
hebben ze hun eigen auto. Ik zie niet in, waarom
het zo noodzakelijk is hen af te halen."
„Het is noodzakelijk", ze mevrouw Hobbs. „Het is
héél noodzakelijk. Ze zijn nooit eerder hier op het
eiland geweest en ze hebben er geen idee van waar
we uithangen. Ik zeg je, dat het onverantwoordelijk
van je is om nu naar het strad te willen gaan."
(Wordt vervolgd)
Aan de De Ruyterkade in Am
sterdam meerde zaterdagmor
gen een bijzonder schip af: de
driemast barkenttjn Mercator. Het
schip arriveerde met vijftig Belgi
sche zeekadetten voor een bezoek
aan de hoofdstad, op uitnodiging van
de Nederlandse Vereniging Het Zei
lende Schoolschip. In de intieme hut
van dit als schoener getuigde schip
vertelde de nog jeugdige commandant
R. Ghijs (36 jaar), dat de Mercator
wat men noemt een lucky ship" is.
Sinds de bouw in 1932 heeft de drie
master maar liefst 350.000 mijl onder
de kiel gehad, en alle wereldzeeën be
varen. Na de oorlog, toen het als on
derzeebootmoederschip had dienst ge
daan, kreeg het de bestemming van
nationaal Belgisch schoolschip en dat
was volgens commandant Ghijs een
buitengewoon wijs besluit geweest
van de hoge heren die het voor het
zeggen hadden. Waar kan de toekom
stige stuurman de zee beter leren ken
nen dan juist op een schip, dat hoofd
zakelijk zeilt en slechts in uitzonderlij
ke gevallen van het bescheiden hulp
motortje gebruik maakt? Hoog in het
want, schuifelend over de slingerende
ra's, worden de kandidaten gehard en
maken zij kennis met de elementen,
die in de zeevaart zo'n belangrijke rol
spelen. Tijdens het jaar, dat zij bij
mij aan boord doorbrengen, krijgen
de jongens donders goed in de gaten
of zij voor de zeevaart geschikt zijn
of dat zij beter naar iets anders kun
nen uitzien, aldus de blozende com
mandant, die naar zijn volle overtui
ging als een schipper naast God ieder
jaar een stel geharde en geoefende
zeekadetten aflevert aan de school,
waar zij hun theoretische kennis op
doen. Het jaar van de „varende ken
nismaking" met de zee en haar ge
heimen i's voor deze jeugdige Beigen
gratis. Zij varen als leerling aan boord
van dit staatsschip, dat tevens bij
wijze van vlagvertoon de ene haven
na de andere aandoet. In kringen van
de nationale vereniging Het Zeilende
Schoolschip benijdt men de Belgen om
dit prachtige schip en betreurt men
het ernstig, dat een land als Neder
land met zijn nautische traditie, niet
over een dergelijk schoolschip voor
de zeevaart beschikt. De vereniging
werkt al geruime tijd aan de verwe
zenlijking van het plan om ook voor
de zeevaart met een zeilend school
schip te gaan varen, maar het1 plan
strandde tot nu toe op té grote bezwa
ren. Niettemin is men nog vol goede
moed en hoopt men eens te beschik
ken over een schoolschip als de Mer
cator, dat rijzig in de boeg, vol in de
flanken en met 1400 m2 zeil in haar ver
metele tuigage de trots is van de
Belgische koopvaardij.
I k kan niet improviseren en daar-
1 om heb ik mijn dankwoord voor
bereid. Maar het is heel anders
gegaan dan ik verwacht had en nu
slaat het hier helemaal niet op," zei
zaterdagmiddag in Pulchri Studio in
Den Haag een bezorgde Annie Salo
mons, nadat zij was gehuldigd we
gens haar_75ste verjaardag, die zij gis
teren gevierd heeft. Maar de bejaar
de en geestige schrijfster wist er zich
uit te redden op een manier, die
Iedereen aan het lachen bracht: „Als
ik iemand vergeet te bedanken, moet
u maar denken, dat ik vanavond in
bed, als ik alles weer eens overdenk,
precies weet wat ik eigenlijk had
moeten zeggen." Annie Salomons was
omringd door „vrienden en bewonde
raars", zoals haar uitgever Bert Bak
ker het zei. Onder die vrienden wa
ren dr. P. H. Ritter (jr.), de actrice
Mary Dresselhuyg en haar man A.
iitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiii
Vlruly en nog vele anderen, van wie
verscheidenen haar toespraken. Als
eerste deed dit de uitgever, de heer
Bakker, die er aan herinnerde, dat
Annie Salomons als zeventienjarige
al „door de tijdschriften ravotte". Hij
citeerde van zijn „Lieve Ans" een
oude brief, die zij indertijd aan haar
uitgever zond, toen haar eerste ge
dichten uitgegeven zouden worden.
„Honorarium verlang ik niet voor
my'n eerstelingen, maar geld er op
toeleggen wil ik ook niet,'' zo schreef
zij.
Er werd meer gezegd over haar
jeugd. Zo verhaalde een van haar
vriendinnen, dat Annie Salomons op
17-jarige leeftijd een roman had ge
schreven, die haar moeder In het ge
heel geen geschikte lectuur voor haar
dochter achtte. Burgemeester Kolf
schoten van Den Haag sprak ook.
Maar hij was er niet, vanwege „een
lang beloofd familiebezoek in Maas
tricht". De geluidsband was er wel en
daaruit bleek, dat de burgemeester
bijzonder veel waardering had voor
werk en persoon van Annie Salomons,
die hij als „lieve mevrouw" aan
sprak. Namens de minister van onder
wijs, kunsten en wetenschappen was
er mr. H. Reinink, die zei dat de
schrijfster bevorderd was van ridder
tot officier in de orde van Oranje
Nassau. Wat mevrouw Salomons de
uitlating ontlokte: „Laat ik nu altijd
gedacht hebben, dat ridder hoger was
dan officier." Namens de commissaris
van de koningin in Limburg, dr. F.
Houben, die verhinderd was, sprak
diens zoon.
Twee ere-lldmaatsehappen kreeg de
jubilaresse aangeboden: een van de
Vereniging van letterkundigen en een
van de Internationale schrijversclub
P.E.N. „Dit stel ik zeer op prijs, want
daaruit blijkt, dat mijn collega's vin
den, dat ik mijn ambacht goed ver
sta," zei mevrouw Salomons.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIII
v J8«s
ret zichtbaar genoegen legt de politieman bi) het vliegveld Idlewild het
verkeer een moment stil: dit zo-juist uit Nederland gearriveerde gezin
moet veilig passeren. Het zijn de geëmigreerde Pichels, een gezin van
veertien en het vijftiende lid op komst. De heer Carolus Pichel (42 jaar), een
technicus, kon in Nederland niet gemakkelijk aan de slag komen nadat hij uit
Indonesië was gerepatrieerd. Het is vooral de kinderrijkdom der Pichels, die
hun een bijzonder hoffelijke bejegening bezorgt bij hun aankomst in New York.
Zij zijn daar overigens op doorreis. In Los Angeles, waar zij als Nederlandse
settlers zich zullen vestigen, wacht hen een hartelijk welkom. De voortrekkers
daar onder de Nederlandse emigranten uit Indonesië maakten een goede indruk!
De Rotterdamse toneelcriticus G. Zo'
man (rechts) overhandigt zijn Amste,e
damse collega H. A. Gomperts (links) 'J
penning behorende bij de Pierre Bali1
prijs.
De lezer moet de
toneelcritici®
tegemoet treden met nooit
latende argwaan. Als een cr>
cus een prijs krijgt, moet hij zijn bT»,
waan zelfs verdubbelen." Deze wi>Y
den bezigde de Amsterdamse tone
criticus van Het Parool, H. A. G'"
perts, zaterdagmiddag in de R.°rL,i
damse Schouwburg. Daar werd he
de Pierre Bayleprjjs 1960 ultgere'
voor zjjn toneelkritieken. Deze P.r,A.
bestaande uit een bedrag van 12
en een speciale penning, wordt e
jaar uitgeloofd door de RotterdanVje
Kunststichting „aan hem of haar,
op het gebied van de kunst stelseln^g
tig en op litterair niveau geduren
verscheidene jaren zijn of haar i
middelende kritische taak opbouWf, e
en gezagafdwingend heeft verrich U
zoals de fraaie formulering luidt. "X t
collega G. Zalsman van de N.B« jj
die hem ook de prijs uitreikte ,e
woordvoerder van de jury, clteei^
deze omschrijving tijdens een pleC'flfl
ge bijeenkomst in de bovenfoyer
de Rotterdamse Schouwburg. En
scherpzinnige Gomperts vond er
leiding in om op te merken, dat ïiU gte
lerminst als gezagafdwingend wed
beschouwd te worden. „Gezag is „3.
wenselijk attribuut voor een criW-gij
Het is goed voor een minister,
overheidsdienaar of een dorps» a],
wachter. Ik argumenteer liever invflii
le oprechtheid. Als de criticus „t
zijn gezag uitgaat, wordt hij Pe"„se
en pontificaal. Hij moet geen °e eet>
uitvaardigen in zijn kritiek." In jge
uitstekend geformuleerde, uitvoe
lezing in collegestijl analyseerde
de waarden die een criticus zijn» cp
ziens moet laten gelden. Iroh'yji
klonk zijn opmerking: „Ik bezie1 jjn
vroegere bokken, zonder spijt. Zil ^fr
niet dood. Ik stel ze al mijn sl8,ofl'
offers ter beschikking om hun w
den te likken."
De tot kritiek prikkelende
Gomperts bezigde, maakte van de y^js-
me bijeenkomst, die werd opge,jY,ii
terd door enkele declamaties van
Lutz „slechts enkelen als Ton yo0r
hebben de eenvoud om gedichten je
te dragen" allesbehalve een
gebeurtenis. n ui'
Gomperts was unaniem gekozen ej)
twaalf kandidaten, van wie er n»
eerste schifting zeven overbleven-
DEN BOSCH, 25 juni De jongste
aardbèvingen in Chili hebben bijzonder
zware schade toegebracht aan tie mis
sie van de Nederlandse Capucijnen in
het bisdom Osorno, een arm Indianen-
gebied met 123.000 inwoners, van wie
er 100.000 katholiek zijn. Het bisdom
ligt iets ten zuiden van Vaidivia, tussen
40 en 41 graden zuiderbreedte. Het reikt
van de Stille Oceaan tot aan de grens
van Argentinië en bestaat een opper
vlakte zo groot als de bisdommen Bre
da, Den Bosch en Roermond samen.
Er werken 32 priesters, maar ver
scheidene van hen zijn te oud voor de
zielzorg en anderen zijn gebonden aan
scholen. De Nederlandse Capucijnen
werken er sedert 1958, toen de Chileen
se bisschop van Osorno een beroep
deed op de Nederlande provinciaal. Zo
vertrokken toen pater dr. Auxentius en
pater Winfried naar de barre binnen
landen van dit vooral in de regentijd
haast ontoegankelijke bisdom. Ze be
dienen er vier Indianenparochies van
gemiddeld twintig bij zestig kilometer.
Met grote moeite hebben» ze er geeste
lijk en materieel opbouwwerk verricht.
Vorig jaar werden opnieuw drie Neder
landse Capucijnen benoemd voor dit
gebied en binnenkort trekt er de eerste
leken missionaris heen.
j'C&
De resultaten na twee jaar "'gl-gn
hoopgevend. Parochiegebouwen ,and'
hersteld en er werd een nieuwe Upe»
bouwschöol gebouwd. Maar de aai
ving, die bomen en huizen tege" je
grond smakte, bracht de opbloei
missie in enkele minuten een z ^oë
slag toe. Het kerkje in Rahue ha11? j eb
in een hoek van 75 graden overen ^ej-
kan met geld en geduid nog worden „gfll
steld, maar de inventaris \-et'
beelden etc. werd volkomen et
woest. In Quilacahuin bleef alle®
kerkje staan, maar alle andere 8Lj,0ol>
wen, waaronder de landbouw»
gingen tegen de grond. fI)
De bisschop van Osorno heeft f0-
beroep gedaan op de Nederland* cjit,
vincie van de Capucijnen en v<'eiin£
in de Capucijnerkerken een 'liza eyefl'
te houden. Aangezien dit maft* J' eed
tien kerken zijn, blijft dit ec"JLafOia
druppel op de gloeiende plaat, f
heeft de provinciaal heel Jli.ve'u
Nederland willen alarmeren en
hjj zjjn gironummer: 65310 in Den ytf
(met vermelding „Hulp ChUi") »u
welwillendheid aan.
