Vakantie... fotovreugde
ideale
met de
twee
Rozenburg ligt gunstiger
dan IJ muiden
ARTURO FRONDIZI staat borg
voor
van
Ontwikkeling
economie vervult
entijnse
de
hem
democratie
Europese
met zorg
Subsidiëring bouw bejaarden
tehuizen laat te wensen over
Doelbewust
staatsman
E
L
C0URV0ISIER
Strijd om grenswijziging
Een briefkaartje
s*.
W. C. Kroft over vestiging van een
tweede hoogovenbedrijf
HOGE GAST IN NEDERLAND
Hotel Britannia
uit as verrezen
Katholieke vereniging doet beroep
op ministers Van Aartsen en Klompv
V B
Onderzoek naar beleid
B. en W. van Goes
jr
ZUIDHOLLANDSE
STATENLEDEN OP
RONDTOCHT
DONDERDAG 30 JUNI 1960
PAGINA 6
De grote vakanties zijn begonnen.
Heerlijke tijd, vo! mooie herinneringen
houdt ze vast, fotografeer!
ledereen zijn eigen camera,iedereen zijn eigen fotovreugd!
Zij een SPORTI,
de volwaardige, geheel metalen 6x6 camera
met een fantastisch goede lens,
De camera voor jonge mensen die zonder problemen,
direct goede foto's willen maken
Hij de SPORTSMAN,
de superieure kleinbeeldcamera.
Met een „alles in een" sneltransport,
grootbeeld-lijnkaderzoeker en 2,8 lens
en natuurlijk
elke
in
camera
's werelds
beste film
mm
Een bijzondere avond?
ah alleen het
volmaakte goed
genoeg is,
schenk dan
the brandy of Napoleon
Advertentie
Arg
f
(Van een redacteur)
„Op het ogenblik is de situatie als volgt: de verbe
terde exploitatie van onze landbouwgebieden zal grotere
exportoverschotten aan levensmiddelen en andere
prodükten tot gevolg hebben, die als traditionele be
stemming de Europese markt hebben. Als de in
Europa voor deze prodükten van kracht zijnde douane
tarieven zouden worden verhoogd, of als men, even
tueel verkapte, rechtstreeks# of Indirecte discrimine
rende maatregelen tegen onze prodükten zou nemen,
zou aan het land de meest normale en gezonde mo
gelijkheid tot financiering van zijn eigen ontwikkeling
worden ontnomen. Na de koershervorming in decem
ber 1958 bezit Argentinië het recht van de Europese
landen te eisen, dat zij zich aan de spelregels van de
vrije economie houden, die immers zichzelf gaat
tegenspreken zodra zij neiging tot eenzijdigheid ver
toont." Dit is een passage uit de redevoering, die de
Argentijnse president dr. Arturo Frondizi voor radio
en televisie heeft gehouden vlak voor zijn vertrek naar
Europa. Beter dan de toasts, die tijdens allerlei gala
diners worden uitgebracht, geeft zij het doel weer van
het bezoek, dat president Frondizi morgen aan ons
land brengt. Hij is al geweest in Italië, Frankrijk en
België. Na zijn bezoek aan Nederland zal hij Spanje
en Engeland nog aandoen; 11 juli a.s. keert hij naar
Argentinië terug. Beduchtheid voor de gevolgen, die
de ontwikkeling van de Europese economische politiek
zal hebben voor Argentinië, is zijn voornaamste drijf
veer.
En daarbij denkt hij niet alleen aan een mogelijke
beperking van de Argentijnse export naar Europa, hij
maakt zich ook bezorgd over een zekere neiging bij
de Europese landen om zich met hun projecten tot
ontwikkeling van achtergebleven economieën op aller
lei gebieden liever te richten dan op Latijns-Amerika.
Tenslotte vreest hij, dat men in Europa thans bezig
is de westelijke economieën zodanig te coördineren,
Het eerste doel, dat hij najaagde,
heeft hem uiteraard niet geliefd ge
maakt bil die Argentijnen, die de voor
keur geven aan een autoritair stelsel,
welke kleur dat stelsel dan ook mag
hebben.
Het programma van de economische
expansie, de „petroleumslag", het
tweejarenplan, de versnelde industria
lisatie en alles wat in dat kader verder
te pas kwam hebben van de Argentijn
se bevolking offers gevraagd, die de
populariteit van de president ook niet
altijd verhoogden.
De stelling, die president Frondizi
thans op zijn Europese rondreis ver
kondigt, is deze, dat de westelijke mo
gendheden terwille van het behoud van
de Argentijnse democratie verplicht zijn
hem bij de uitvoering van zijn economi
sche plannen te helpen, althans niet te
dwarsbomen. Hij hoopt méér buiten
landse investeringen aan te trekken en
meer immigranten.
De theorie, dat men, door afbreuk te
doen aan het prestige van de regering-
Frondizi tevens schade toebrengt aan
de Argentijnse democratie, is een van
de verklaringen voor de vasthoudend
heid, waarmee de Argentijnse Repu
bliek van de staat Israël genoegdoening
eist in de affaire-Eichmann.
AMSTERDAM, 30 juni In een
tweede beschouwing over het staal-
project Europoort in „Economisch-Sta-
tistische Berichten" van deze week
komt de heer W. C. Kroft ec. drs. tot
de conclusie, dat er grote voordelen zijn
verbonden aan de ligging van de
ijzer- en staalbedrijven aan de kust.
De ligging van de bedrijven in IJmui-
den is inderdaad zeer gunstig te noe
men. Van grote betekenis zijn de trans
portkosten voor de kostprijs, terwijl de
te maken kosten bij de aflevering van
het produkt ook van groot belang zijn.
De prodükten worden vanaf IJmuiden
via de waterwegen naar het hart van
Europa vervoerd. De uitvoer over zee
maakt de concurrentiemogelijkheden
veel groter dan alleen uit een verge
lijking van geografische afstanden zou
blijken. De oprichting van het Hoog
ovenbedrijf te IJmuiden wordt het eer
ste gelukte voorbeeld geacht van een
bedrjjf dat noch ertsen noch kolen in
zijn nabijheid had.
De gestage groei van het bedrjjf ln
IJmuiden heeft bewezen, dat de grond
gedachte juist was. Dit bleek vooral na
het langer worden van de aanvoerwe-
gen van het erts bij het toenemen van
het verbruik daarvan uit landen op gro
te afstanden overzee.
Naar de heer Kroft in zijn artikel
in de ESB betoogt leiden dezelfde
overwegingen eveneens tot de conclu
sie, dat de ligging van een ijzer- en
staalbedrijf in Rozenburg minstens
zo gunstig is. Men is z.i. geneigd zich
af te vragen of de ligging van een
bedrjjf op Rozenburg uit een oogpunt
van kostprijs zelfs niet gunstiger is.
Op grond van een aantal factoren
meent hjj deze vraag bevestigend te
moeten beantwoorden.
Sprekend over de capaciteit der hoog
ovens, staalfabrieken en walserijen
wjjst de heer Kroft op de heersende
opvatting, dat bjj het vestigen van een
nieuw bedrijf rekening moet worden
gehouden met een aanvangscapaciteit
die ligt bjj een produktie van circa an
derhalf miljoen ton staal per jaar. Men
kan niet ontkennen, dat ten aanzien
van de capaciteit der hoogovens, staal-
ovens en walserijen een ontwikkeling
naar grotere eenheden valt waar te ne
men. Betekent dit nu ook, dat bjj de
opzet van een nieuw geïntegreerd be
drjjf direct of althans zeer spoedig de
ze grote capaciteit moet worden gerea
liseerd? Het komt hem voor, dat dit
standpunt voorbijziet aan de betrekke
lijke groei van de meeste bedrijven
die een ontwikkeling te zien geven van
klein naar groot. Verreweg het groot
ste gedeelte van de vervaardiging van
staalprodukten geschiedt in bedrijven,
die een geringer capaciteit hebben dan
anderhalf miljoen ton. Uit een tabel
blijkt, dat in 1958 bijna acht en dertig
pet van de produktie van ruwstaal in
de EGKS plaats vond in fabrieken met
een jaarproduktie van meer dan één
miljoen ton. Circa twee en zestig pet
van de produktie geschiedde dus in fa
brieken met een jaarproduktie
minder dan een miljoen ton.
Hoewel grote hoogovens economi
scher zijn in het verbruik van arbeid
en grondstoffen dan kleinere, dient te
worden onderkend, dat vergroting
weer haar eigen moeilijkheden oproept.
Men mag niet uit het oog verliezen, dat
de afhankelijkheid van enkele grote
eenheden meer risico's oplevert b0 het
uitvallen van een oven dan wanneer
wordt gewerkt met een groter aantal
kleinere eenheden. In de Verenigde
Staten blijken veel ondernemingen
voor te komen 'met een produktiecapa-
citeit, die ligt beneden anderhalf mil
joen ton ruw staal.
De kostprijsvoordelen, die uitbreiding
van een bestaand bedrijf kan bieden
kunnen worden genoten indien een re
latie tot stand kómt tussen Rozenburg
en het bedrijf van de Nederlandsche
Kabelfabrieken in Alblasserdam. AI-
blasserdam zal dan in staat z\jn op
korte afstand ruwijzer te betrekken,
terwijl Rozenburg haar ontwikkeling
ziet geruggesteund door de mogelijk
heid van afzet van een van haar pro
dükten, namelijk ruwstaal. Bovendien is
Rozenburg dan niet direct genoodzaakt
een blokwalserjj in het produktieappa-
raat op te nemen. Wellicht stelt deze
ontwikkeling Rozenburg reeds spoedig
in staat haar aangevangen produktie
uit te breiden, terwijl de samenwer
king van de beide bedrijven het moge
lijk maakt rendabeler te werken dan
wanneer ieder bedrijf los van de an
der zijn produktie zal uitbreiden. Een
dergelijke samenwerking zou er, vol
gens de heer Kroft, reeds op korte ter
mijn toe kunnen leiden, dat het ter
rein op Rozenburg in gebruik zal wor
den genomen. Voor de vestiging van een
buitenlands hoogovenbedrijf zou aldus
geen vrees meer behoeven te bestaan.
Wanneer de samenwerking tussen
beide bedrijven haar beslag zal hebben
gekregen, is een basis gevormd, waar
op verdere uitbreidingen kunnen wor
den gerealiseerd. De financiering daar
van zal gedeeltelijk kunnen geschie
den met de reserves verkregen uit een
te verwachten rendabele exploitatie,
terwijl bovendien vreemde middelen
kunnen worden aangetrokken. Voor
waarde is uiteraard, dat men tegen een
concurrerende kostprijs kan meedoen.
Indien de samenwerking tussen Alblas
serdam en Rozenburg niet tot stand zou
komen, dient de mogelijkheid onder
ogen te worden gezien van de vesti-
van een zelfstandig bedrijf op Ro-
urg.
Een dergelijke vestiging zal onge
twijfeld met moeilijkheden gepaard
gaan. Of realisatie een redelijke kans
van slagen heeft, kan alleen worden
beoordeeld, nadat ter zake kundigen
een oordeel hebben gegeven over de
aard en de omvang van de opzet en de
wijze, waarop men de produktie denkt
aan te vangen en uit te breiden. De
praktijk in het buitenland heeft duide
lijk aangetoond, dat het opzetten van ge
heel nieuwe op zichzelf staande bedrij
ven niet tot de onmogelijkheden be
hoort. Dit geldt vooral voor een aantal
nieuwe vestigingen aan de diverse
Europese kusten, die alle zijn opgezet
met een capaciteit beneden anderhalf
miljoen ton, aldus de heer Kroft.
(Van onze correspondent)
VLISSINGEN, 30 juni Morgen
het aan de Boulevard Eyertsen a„ j
verrezen zes verdiepingen 'e
nieuwe hotel Brittania officieel w°
den geopend. Het thans g ireedge
men hotel van de N.V. G' and Ho
Brittannia staat op de plaats van
..Kurliausachtige" gebouw, dat n i°
werd inge^vijd onder de naam
Grand Hotel des Bains en dat Ia
werd omgedoopt in Grand Hote
tannia. Op .3 november 1944 werd n
oude Britannia door oorlogsgeweld
woest.
Na de bevrijding werden tprst°h
plannen beraamd voor de
bouw in moderne vorm. In 1955 kwa
het eerste gedeelte klaar, bevatten
café-restaurant, eetzaal, bar en schou
burgzaal. i«
Het nieuwe hotel, dat ontworpen 1
door het axehitr-tenhureau Boks, p»
kelenboom Middelhoek te Roll
dam, heeft een hoogte van 27 mei®
is 30 meter breed en ruim 11 mei
diep. Vanaf de hoogste verdieping6
heeft men uitzicht over een groot a*®
van Walcheren en de zee. De 35 tw
persoons kamers, waarvan de mees
een balkon bezitten, zijn gelegen a»
de zeekant.
De zij- en achtergevels van dit m»
dernste hotel van Zeeland zijn '8
werkt met witte verblendsteen. De te'
rasomltjsting en gevelversiering a
staan uit keramiekweerk van Louis v®
Roode, die in het oude gedeelte de ze
fauna uitbeeldde en in het nieuwe aee
de zeeflora verwerkte. In het hotel
voorts een grote ontbijtzaal, een ba-
een lounge, en een serre. Bouw en
richting van het gehele complex hc'
ben ongeveer 2,5 miljoen gulden ge
kost.
(Van onze correspondent)
VLISSINGEN, 30 juni Met alge
mene stemmen heeft de gemeente
raad van Goes gisteravond beslot6'"
de behandeling van het rapport-Vir
scher aan te houden. De raadscomrm'T
sie ad hoc, die het onderzoek naar n*
beleid van B. en W. van Goes heeft
gesteld, kreeg tevens machtiging
op de gezagscrisis in Goes betrekkm*
hebbende stukken in handen te stelI-
van de commissaris der koningin t»
Zeeland, jhr. mr. A. F. C. de Casett
broot.
De raad nam deze besluiten op voor
stel van de voorzitter van de comm|»
sie. Aanleiding voor de heer J. S. vi
scher om deze voorstellen te doen", wa»
een orief, welke Gedeputeerde State'
van Zeeland dinsdag aan de gemeente
raad van Goes hebben gestuurd. Geae
puteerde Staten delen de raad in o
schrijven mee, dat zij in overleg mf
de minister van Binnenlandse Zake»
besloten hadden een onderzoek in 1
stellen naar de moeilijkheden in Goes-
Dr. Arturo Frondizi, president van Argentinië.
dat met name de landen van de Europese Economische
Gemeenschap een autarkie in de agrarische produk-
tiesector zullen vestigen.
Arturo Frondizi is er Juist de man
naar om deze gevaren, voor zover zij
reëel zijn, „en petit comité" te bezwe
ren. Hij is niet wat de Amerikanen zou
den noemen een „esay mixer". Hij gê-
neert zich doorgaans wat op massa-bij-
eenkomsten en de „abrazos" die hij
geeft, de merkwaardige Zuidameri-
kaanse methode om vrienden en beken
den te omarmen en op de rug te klop
pen, zijn van een notoire koelheid. Hij
is op zijn best in ministeriële kabinet
ten, in kleine conferentiezalen, aan
een besloten diner met invloedrijke za
kenlieden of politici, waar hij zijn argu
menten in alle kalmte en helderheid
kan ontwikkelen. Een bijeenkomst van
het Europese parlement in Straatsburg
zou hem beslist veel minder liggen dan
een vertrouwelijk gesprek met de voor
zitter van de Europese Commissie in
Brussel.
De Argentijnse president is. Juist zo
als meer dan de helft van zijn landge
noten, van Italiaanse afkomst. (Ook
zijn echtgenote, mevrouw Elena Pag-
gionato de Frondizi, is een kind van Ita
liaanse ouders). Hij is 28 oktober 1908
geboren te Paso de los Libres, een stad
in de Argentijnse provincie Corrientes.
Zijn ouders, Julio Frondizi en Isabel
Ercoli, waren achttien jaar tevoren uit
Gubbio in de Italiaanse provincie Um-
brië naar Argentinië gekomen. Arturo
was de achtste van negen zoons uit een
gezin met veertien kinderen.
Vader Julio nam zijn gezin meestal
mee op de reizen, die hij moest maken
bij het uitoefenen van zijn beroep als
bouwer van bruggen, wegen en spoor
lijnen. Tegen het einde van de vorige
eeuw genoot de familie Frondizi een on
miskenbare welstand in de pas openge
legde gebieden van noord-oostelbk Ar
gentinië. Arturo begon zijn middelbare
studie aan het „Collegio Nacional" te
Concepción del Uruguay in de provin
cie Entre Rios.
In de officiële blografieën heet het,
dat zijn ouders zich daarna in Bue
nos Aires vestigden om hun oudere
zoons het studeren aan de universi
teit te vergemakkelijken. In andere
versies wordt gezegd, dat zij er fi
nancieel sterk op achteruit waren ge
gaan en dat zij min of meer naar
Buenos Aires terug moesten. In
ieder gaval droeg Arturo in zijn
eigen studiekosten en in de algeme
ne kosten van het grote gezin bij
door te gaan werken als bediende in
een drogisterij.
erst maakte hij zijn middelbare
studie af en in 1927 begon hij de
colleges te volgen in de juridi
sche faculteit van de universiteit in
Buenos Aires. Niet alleen voltooide hij
deze studie, waarvoor vier jaar „staat",
in drie jaar, hij behaalde ook het ere
diploma als de beste student van de fa
culteit.
Zijn politieke belangstelling was intus
sen al hierin tot uiting gekomen, dat hij
zich kort voor zijn doctoraal examen
liet inschrijven als lid van de traditio
nele Argentijnse partij, de „Union Ci-
vica Radical". Groot was zijn teleur
stelling, toen juist tijdens zijn laatste
studiejaar het radicale bewind van pre
sident Hipólito Irigoyen door een mili
taire staatsgreep werd omvergewor
pen. Toen de militaire dictator, gene
raal José F. Uriburu, het plan kenbaar
maakte de ere-diploma's op de univer
siteiten zelf te komen uitreiken, wei
gerde Arturo Frondizi het in ontvangst
te nemen. „Mijn geweten", zo moet
hij toen gezegd hebben, „staat mij geen
andere voldoening toe dan het herstel
van de politieke vrijheden en van een
universiteit, waar het recht te denken
geen misdaad wordt genoemd".
Het resultaat van dit alles was, dat
Arturo Frondizi een politiserend advo
caat werd. Hij specialiseerde zich in
burgerlijk en handelsrecht; hij verdiepte
zjjn kennis van economie en sociologie
maar bovenal droeg hij in lezingen
en dagbladartikelen zijn denkbeelden
uit over de versteviging van de demo
cratische instellingen en het vrije stem
recht. Ook voor de internationale poli
tiek interesseerde hij zich. Hij maakte
reizen in Latijns-Amerika, naar de
Verenigde Staten en naar Europa.
Zijn grote kracht, was zijn geheugen.
Hij legde een merkwaardige flair aan
de dag om van alles, wat hem onder
ogen kwam, juist datgene te onthou
den, wat hem later in de praktijk te pas
zou kunnen komen. Een soort utilitaire
selectiviteit dus. Hij was niet zo over
moedig alleen op zjjn geheugen te ver
trouwen. Hij steunde het door in een
klein notitieboekje al het juridische en
cijfermateriaal te verzamelen, dat mo
gelijkerwijs maar ter sprake zou kun
nen komen.
In het midden van de jaren veertig,
toen hij lid werd van het Huis van Af
gevaardigden, bezorgden deze technie
ken hem de reputatie een bekwaam en
effectief spreker namens de oppositie
te zijn. Naarmate de Perónlsten er meer
en meer een gewoonte van maakten be
langrijke wetsontwerpen in het geheim
voor te bereiden en de oppositiepartij
slechts een paar uur voor de parle
mentaire behandeling op de hoogte te
brengen, werden bet geheugen en het
notitieboekje van Arturo Frondizi vrij
wel onmisbaar voor de „Union Civica
Radical".
Toen de regering-Perón in 1955 ten
val kwam, begon de Radicale Partij
uiteen te vallen in allerlei persoonlijke
fracties. De negatieve binding was weg
en nu ging iedereen zijn eigen weg. Met
name kwamen Arturo Frondizi en Ricar-
do Balbin in 1951 nog tegenkandida
ten namens de oppositie voor resp. vi
ce-president en president in verschil
lende kampen te staan. Al in novem
ber 1956. een jaar voordat enig ander
politicus zijn voorbeeld durfde te vol
gen, kondigde Frondizi zijn kandidatuur
voor het presidentschap aan. Hij werd
de lijsttrekker van de nieuwe „Union
Civica Radical Intransigente". Hij
voerde een campagne zo intensief en zo
grondig als Argentinië nooit eerder had
gekend. Zijn aanhang liep van uiterst
links tot uiterst redhts. Perónisten,
communisten en nationalisten van al
lerlei slag omringden hem. Juan Perón
gaf tenslotte zijn volgelingen opdracht
voor Frondizi te stemmen. Bi) de ver
kiezingen van 23 februari 1958 behaal
de de tegenwoordige president een rui
me overwinning op Balbin van de Ra
dicale Volkspartij.
inds 1 mei 1958 oefent Arturo Fron
dizi het grondwettelijk president-
(Van onze Utrechtse redactie)
UTRECHT, 30 juni Nu de premie-
en bijdragebeschikking Woningbouw
1960 is verschenen, blijft er ten aanzien
van de bouw van bejaarden-tehuizen
nog veel te wensen over. In de eerste
plaats is het dringend gewenst, dat de
subsidiëring van bejaarden-tehuizen ge
heel los komt te staan van de woning
bouw, omdat hier geheel andere nor.
men dienen mee te spreken. Vervol
gens is het onbillijk voor de bouw van
katholieke bejaarden-tehuizen een maxi
mum bouwsom vast te stellen zonder
dat daarbij rekening wordt gehouden
met de bouw van een kapel, die nu
eenmaal inhaerent is aan onze katho
lieke tehuizen. Hoewel de premierege
ling, gezien de niet hoge verwachtin
gen, voor de grote steden niet is tegen
gevallen, mag men zich alvragen of
de tehuizen in de kleinere gemeenten
door de veel lagere toeslagen wel aan
hun trek komen. Nog steeds wordt geen
rekening gehouden met de speciale
eisen, welke aan bejaarden-tehuizen
worden gesteld.
Aldus formuleerde de waarnemend-
voorzitter van de Kath. Vereeniging
voor Bejaardentehuizen, de heer J. A.
Duynstee, op de gisteren gehouden
jaarvergadering de bezwaren van ka
tholieke zijde tegen de nieuwe financie
ringsregeling voor de huisvesting van
bejaarden. En hij voegde er een drin
gende waarschuwing aan de minister
van Volkshuisvesting aan toe, de subsi
diëring van de nieuwbouw van bejaar
den-tehuizen aanmerkelijk te verhogen,
wil men niet tot pensionprijzen komen,
die in geen verhouding staan tot het
inkomen van de bejaarden. Tevens be
toogde spreker, dat ook de verbouwing
en modernisering van bestaande tehui
zen subsidie behoeft zodra aan de te
huizen voor bejaarden die speciale ei
sen gesteld zullen worden, die er te
recht aan gesteld kunnen worden.
Voorts deed de waarnemend voorzit
ter een beroep op het ministerie van
Maatschappelijk Werk om te voorko
men dat de zelfstandigen in de wijk,
zodra zij op medische gronden en so
ciale indicaties in bejaardentehuizen
worden opgenomen, tot armlastigh®1
worden gedoemd. Het zou een r.ege,,
voor hen zijn, aldus spreker, indien
zodanig rechten zouden verkrijgen, o»
zij zonder hun zelfstandigheid prijs
geven, zich slechts bij de gemeenten be'
hoefden aan te melden voor een ,e
huis naar hun keuze.
Met voldoening constateerde de nee
Duynstee, dat er een behoorlijke b -
langstelling bestaat voor de opleid»1»
van bejaarden-helpsters Het aantali 1
ken onder haar kon en moest ®chL-)e
groter zijn dan thans het geval is. 1
opleiding van bejaarden-verzorgste'
begint op gang te komen. Zowel
Amsterdam als te AmmerZoden en D®
nekamp bestaan reeds dergelijke c»
sussen, terwijl in september in Breo
een nieuwe cursus start o.l.v. de zu'
ters Franciscanessen. e
Ten slotte pleitte de heer Duynst
voor economisch verantwoorde pension
prijzen.
(Advertentie)
cognac
IMP. OUD - HAARLEM
schap van de Argentijnse Repu- Toen president Frondizi vorig jaar januari een bezoek bracht aan de Verenigde
bliek uit. Z;jn rechte, trotse gestalte, staten, viel zijn vrouw een hartelijke begroeting ten deel door de Argentijnse
het zware montuur van zyn bril, zyn uti
ascetische gelaatstrekken met de don- ambassadeur in Amerika, dr. Cesar Barros Hurtado. Dr. Frondizi rechtskijkt
kere wenkbrauwen en de doordringen
de ogen maken hem tot de lieveling der
caricaturisten. Toch is hij niet de lieve
ling van alle Argentijnen.
Sinds 1 mei 1958 heeft Frondizi twee
ambitieuze doeleinden nagestreefd. Aan
de vooravond van zijn vertrek naar
Europa vatte hij die als volgt samen:
„De eerste doelstelling bestond in het
in volle waarde herstellen van het
grondwettelijk stelsel, teneinde de
voorwaarden te scheppen voor een
waarlijk democratische samenleving.
De tweede bestond in een frontaanval
op de economische verstikking waarin
wij ons bevonden,- door de kluisters te
verbreken, die onze nationale ontwik
keling tegenhielden en de expansieve
en scheppende krachten in het land de
vrfle loop te laten".
glimlachend toe.
waarop U duidelijk vermeldt:
Uw naam en vaste adres
Uw vakantie-adres
de datum van ingang
de einddatum
en dan tijdig d.w.z. minstens 5 dagen voor Uw vertrek aan onze
administratie toegezonden, is voldoende om U van toezending van Uw
lijfblad tijdens Uw vakantie te verzekeren.
Gaarne rekenen wij op Uw medewerking.
De administratie
DEN HAAG, 30 juni
(Van een verslaggever)
Terwijl het toch al moeilijk is om in
het Zuidhollandse weidelandschap wa
ter van land te onderscheiden, ver
vaagde het regenwater de grenzen nog
meer, juist toen gisteren de staten van
deze provincie weer eens op verken
ning uitgingen in hun eigen gewest.
Hoe boeiend de grazige polders zich
anders ook voor mogen doen, met de
regen vleide zich nu een sluier van
troosteloosheid neer over het drasse
landschap, en de kleine dorpjes en
buurtschappen zagen er al evenmin erg
florissant uit. Blokland, Vrouwenakker,
Kamerik, Papekop, Tapersheul, Ca-
bauw; allemaal plaatsjes in het hart
van de randstad Holland, onopvallend
weggedoken langs sloten en plassen,
zich vereenzelvigend met de omgeving
en slechts bereikbaar over smalle, diep
in het water gelegen, hobbelende wegen.
De zon kan evenwel aan die eenvoud
en onaanzienlijkheid een bekoring ver
lenen, die het geheel in een hartvero-
verend, uniek gebied verandert.
Maar goed, de statenleden moesi-°p
I e»
het zonder de zonneschijn stellen te
konden aldus hun aandacht des je
meer bepalen tot het leitmotiv va» 0f-
tocht: de door Zuid-Holland aan d -^et
de gestelde grenswijzigingen jjt
Utrecht. Er heersen inderdaad pa-
opzicht wonderlijke toestanden. In op
dewater staan sommige huizen ^ei
Utrechts gebied, terwijl de tuin tol en
territoir van Zuid-Holland behoort, g(
in Schoonhoven wordt een fabriek ff0.
de provinciale grens middendoor ,3g\
deefd. Als Utrecnt met het plan msi j(}
en natuurlijk ook de centrale over
haar fiat geeft, zou Utrecht er ^"creV
woners bljkrjjgen, maar daareni
230 hectare aan Zuid-Holland
afstaan. Utrecht echter wil nog J,rge'
dan alleen Oudewater, zoals is yeje»
steld; het stelt ook prijs op v*?5iaf)('
(ruim 13.000 inwoners), maar gf*
is niet van zins van het kaasstadJ
stand te doen.
De statenleden hebben zich g'stf/ge-
in elk geval persoonlijk kunnen )0oP
wissen van het grillige grensv®
tussen beide provincies, dat zoajs ,e,
H. van Rlel, lid van G.S., verklaa'ri)-
vaak nog verband houdt met net
ze verleden. Maar terwijl ®akke'
van Holland er vroeger vrij gerJ? p)S'
Ujk in slaagden om terrein van a* eg.
schop van Utrecht in bezit te n _tai'd
zullen de grenscorrecties nu tot ge
moeten komen langs de weg van
raad en overleg, want het ziet er ec-
naar uit, dat Utrecht zo maar
tare aan zijn westerburen wil sC
