D
t
^Hefar
LOS ANGELES verkeert
in conventie-stemming
Meisjes in uniform voeren
propaganda voor Kennedy
H
m
JlENEER hobbs—
Memi vakantie
E
d WÈÊ
Onveilig Congo
1521 DEMOCRATEN BIJEEN
Demonstratie in
het bezadigde
Biltmore Hotel
Levenslang voor
Sam Karundeng
Kustvaarder vast
gelopen op strand
bij West-Kapelle
J
Cuba vraagt om
bijeenkomst van
Veiligheidsraad
APERITIF
J^klachlen?
DINSDAG 12 JULI 1960
PAGINA 7
8U|TENLANDSE
KRONIEK
acht.
Nt
- ---=-
l'in
°em,
Buffel tle) ZB11
T'
ÏS.....1T
spiitt
LOS ANGELES, 11 juli.
Ios Angeles verkeert in con
ventie-stemming, tenminste
dat deel van de derde stad
der V.S., dat onmiddellijk of zij
delings met de Democratische
Conventie voor de verkiezing
van een candidaat voor het Pre
sidentschap te maken heeft. De
„man in the street" merkt er
maar weinig van, behalve in de
buurt van de nieuwe zes miljoen
dollar Sports Arena, waar uitge
breide voorbereidingen waren ge
troffen voor de ontvangst van de
1521 afgevaardigden en hun ver
vangers en de naar schatting vijf
duizend vertegenwoordigers van
pers, radio en televisie.
In Djakarta
door
EDWARD STREETER
Carnavalssfeer op Schiphol Geestdriftige dr. R. Mol
vertelt van zijn hospitaal in Tanganyika „Afrika-injectie-
actie" van Utrechtse studenten ten behoeve van pionier-arts.
Poppenballet van Haagse schooljeugd
Eierstruifschilderij
Koffie in puinhoop
l. -li
1/oor Uw en op Uw
o- Gezondheid/
ANDRÉ KERSTENS'Thl V - TILBURG
Dodelijk misverstand
Man getroffen door
hartverlamming na
loos onheilsbericht
van Congo, Loemoem-
Roi geprotesteerd tegen de
z'fa Ishh t-S. militaire interventie in
affectikV- .1 ^iedt echter zelf geen
5®he bescherming aan de Belgi-
?cbiinlHiige^s 'n Congo. Dit is waar-
°t on ,niet alleen onmacht, maar,
Het izekere hoogte, ook onwil.
et orofn Smacht, omdat Loemoemba
ÏP'1 rno(?(-an ,?at de orde in zijn 'and
j eft ïfi, bandhaven niet in de hand
6 onafïnn?n .bouden. Nauwelijks was
SbtstnnJ^ankehjkheid uitgeroepen of er
6ie vL,..rnu?terij in de Force Publique.
eet hcü!, beeft tenslotte geleid tot
!bahdarugaan van de Belgische com
a's he^i-van dit leger, en tot Lnemoem-
*"•- 'ssing de blanke officieren door
2tV
w0rte
Üfrifin- u V,ervangqn. De Congolese re-
*an S heeft grote concessies gedaan
sbgp kuiters, hetgeen tot een ern-
?be Za13hzwakking van de Force Publi-
troepen aen- wat kan men van deze
^ant.v! 9°8 verwachten nu een ser-
Sidjn a3°or plotseling met dn hoogste
flap, }s keiast, en nu soldaten eens-
®Ven? rde rang van kolonel zijn ver-
°Verio-'P. coemoemba's onmacht blijkt
s hiet alleen uit zijn falen om
het militaire ge
zag krachtig te
handhaven. Hij
heeft ook niet kun
nen voorkomen,
dat er in Congo
onder
ernstige stakingen
uitbraken, als bij
voorbeeld
erne"Vaers van Otraco, de staatson-
de «i g voor de rivierscheepvaart
tr°beroV<!UveSen. Loemoemba kan wel
her-t ij'Bdelijk de rust min of meer
ï'-ri aan!, door eenvoudig toe te ge-
fjaar JI de eisen van de ontevredenen,
o e ni ^tevredenheid neemt hij daar-
;1 blijvend weg, en de muiters
!?h stnf,rs z°uden nieuwe eisen kun-
Ï!6t kn ,n,'.die de regering wellicht
Jboejv.?h blijven inwilligen. Door Loe-
t?iitieva,®. zwakheid is in Congo
n de r ,lr?aat ontstaan, waarin v™i-
teld burgers het moesten
een
voor-
t de Congolese premier ook niet
hebvaste wil heeft om de veilig-
garÜ6!d van de Belgen in zijn land
hjp j,,?hoeren, mag men afleiden uit
r"s d "ouding tegenover België. Tij-
.Plechtige machtsoverdracht in
de d °P 30 juut bad Loemoem-
Rn0l?'-)eschaamdheid, in het bijzijn
n n zit ng Boudewijn, uiting te geven
>Y®r a rancuneuze gevoelens tegen
zin U® Belgen. Uit de hele toon van
k.!1] j, - —tigcn. ujl ae utfie iuuii van
h^lgj ®devoering bleek al, dat van de
U6' fb-Congolese samenwerking niet
t-eft frecht zou komen. Loemoemba
r?.aakt *t echter nog veel bonter ge-
f'j jp toen hij vorige week de muite-
giges 6 Force Publique geheel aan in-
n h bi\an de Belgische officieren weet.
Setwoc0nder dwaze uitleg, die echter
sold',e'd door vele zwarte Congole-
uaten is geaccepteerd.
L<0 -
hia°®m°emba
heeft direct bij dq
^overname gezegd, dat het geheel
Sf»Vi -6U4.v6u,
'tl 0„ d van België zou zijn als er
?nafhankelijk Congo moeilijkheden
xtipp ontstaan. Nu is België inder-
L.p - kort geschoten in het rijp ma-
Slanr|\an de Congolezen voor een zelf-
Zijf, S bestuur, maar Loemoemba mag
VQUdj'Sen verantwoordelijkheid niet een-
g "'schuiven op de fouten die door
in het verleden zijn gemaakt.
ri°6ka'!0uding doet denken aan die van
N,;b° in Indonesië, die nog altijd
uerlanriers de schuld pleegt te
n at tYan alles wat er in zijn land mis
p ahópi 's een doorzichtige afleidings-
®hs s, re. die echter helaas nog al
ucces pleegt te hebben.
i. hoemba beroept zich op het vol-
t, Roi ?cbt met zijn eis dat geen
eh S'sche troepen in zijn land ope-
hi himfbbder zijn uitdrukkelijke toe-
bet ijlhg. Maar Brussel kan uiteraard
Ito'geó ''ik toezien, terwijl in Congo
v-bs h gevaar zijn, en premier Eys-
r^b^Ai^gon onderdanen te .bcscher-
Cr °Pl)n -6. Belgische partijen (inclusief
t»o.het met jjg -Belgische
dat de veiligheid van de
,.^iSc e«ns da,
Ipbdo, 'e onderdanen in Congo gega-
rp-, .moet worden. Als de Congo-
8p dit ®r'nS daartoe niet in staat blijkt,
Sofchjprt°P een andere manier moeten
gpbe pd®n Een grootSc.heepse Belgi-
Vp! °ten r?neic actie in Congo is Uit-
5a 'p i°e Belgische militaire inter-
r.; 'i, tot nog toe van zeer beperkte
f(«ache aar ais de gevaren voor de Bel-
Lbetnp "bderdanen in Congo niet snel
do ODi>k.Zai er krachtiger moeten wor-
B, Ver=®treden. Loemoemba heeft bij
t, b hpt bigde Naties geprotesteerd te-
th,n. m!?Ptreden van de Belgische troe-
do af,r als de V.N. dit optreden
hl'doetp kpuren, zouden zij zelf de or
de Zendo herstellen, bijvoorbeeld door
teU'ciker Van een politiemacht, zoals
te!"atioAfhprganisatie indertijd een in-
de «teeft leger naar het Midden-Oos-
j, "ezcr^gtuurd naar aanleiding van
Vp»!1 CgLrJ?lese president, Kasa Voeboe
Vp!!rek lo en verklaard, dat hij het
kit t. Ma de Belgen uit Congo niet
gov.de vi7,aJ de Congolese premier heeft
êen Uipv c.bt van de Belgen bijgedra-
^'aaraanti-Belgische verkiarin-
itst °r bet Congolese volk werd
lij (Advertentie)
n Eenezende iaag op de maagwand
''/vendla varbèiering
4' -
w^m
In Los Angeles, waar Vannacht om een uur (Nederlandse tijd) de democratische
conventie begonnen is, maakt een groep meisjes in rood-wit-blauwe unifornten
propaganda voor senator John F. Kennedy. Een van de jongedames doet het
zelfs blindelings.
dagen in de mooie stad door te bren
gen zal heel wat moeite hebben om
onderdak te vinden. Bovendien is nog
gezorgd voor een „vloot" van 250 li
mousines en 500 air-conditioned auto
bussen ten behoeve van de officiële
deelnemers aan de conventie.
De conventie-directeur, J. Leonard
Reinsch, en zijn staf hebben maanden
lang noeste arbeid verricht om alles
tijdig in orde te hebben. Er moesten
bqvoorbeeld regelingen worden getrof
fen om te voorzien in de inwendige be
hoeften van de duizenden aanwezigen.
W, at de felle strijd tussen de candida-
ten en hun supporters maakt hongerig
en dorstig.
Wat de dorst betreft moet men zich
m* thee en koffie en niet-alcoholische
koele dranken tevreden stellen, want
de Sports Arena is gedurende de con-
ventieweek „droog" gelegd. De man-in-
the-street heeft daar geen last van, zijn
beurt komt pas als hij naar de stem
bus moet. Want de wet verbiedt in Ca-
iifornië alle verkoop van bier en sterke
drank, in restaurants en winkels, gedu
rende de tijd, dat de stemlokalen open
zijn.
Er moeten acht- tot tic.iuuizend war
me maaltijden per dag in de Arena
worden geserveerd, oni niet te spreken
van de tienduizenden hot dogs, ham
burgers en zakjes popcorn, die de hon
gerige menigte helpen nieuwe kracht
cn energie te vergaren. Dan moest na
tuurlijk gezorgd worden voor hotelac
commodatie voor de Democratsche in
vasie. De argeloze toerist die deze
week het plan mocht koesteren enkele
Er is achter de schermen tot op het
laatst een harde strijd gevoerd om de
conventie hier in Los Angeles te
krijgen. De „Engelenstad" wordt door
veïe Amerikanen, vooral uit het Oosten
van het land, nog beschouwd als een
soort teenager onder de metropolen
van de Unie, met al de onberekenbaar
heid en soms wat te impulsief élan,
teenagers eigen.
Dan is er het klimaat, dat momen
teel, als om de bezoekers in de meest
gunstige stemming, te brengen, ons
doet genieten van een milde 80 graden
en zónder de beruchte smog. Maar mor
gen aan de dag zullen wij misschien
door een waas van smog-betraande
ogen moeizaam een thermometerstand
van omtrent honderd graden aflezen.
Van één ding echter weten de conven-
tiegangers zich verzekerd: Geen re
gen! Zij hebben dan ook in groter ge
tale dan ooit tevoren in de geschiedenis
der partij-conventies echtgenoten en
kinderen meegenomen om de gelegen
heid te benutten tevens van een vakan
tie in het schone Zuid-Californië te ge
nieten.
Gouverneur Brown van Californië
heeft onlangs enkele dagen doorge
bracht met, een persoonlijk opinie-onder
zoek onder zijn medeburgers. Te dien
einde wandelde hij de straten door en
stapte winkels binnen om willekeurige
rsonen te vragen wie, volgens hen,
de meest geschikte toekomstige presi
dent van dfe V.S. zou zijn. Of het resul
taat erg verhelderend was? Een man
verklaarde, na lang en enthousiast han
den schudden: ,,Ik ben voor Kennedy.
Dat is een katholiek, net als jij en ik!"
Maar een ander riep: „Stevenson, dat
is de ware! Die heeft tenminste her
sens." Een oude baas zei slim. „Dat
zou je wel willen weten, hè! Ik weet
wel, wie ik zou kiezen, maar ik zeg
het lekker niet". En dan waren er de
omstanders die van geen Democraat
wilden weten en Dick Nixon in alle op
zichten de aangewezen man vonden.
Terwijl de carnavalsstemming, die
elke partijconventie schijnt aan te kle
ven, zich langzaam maar zeker van al
le betrokkenen meester heeft gemaakt,
hebben dc deelnemers aan de Conven
tie hun intrek genomen in de stad. Se
nator Kennedy, die volgens de laatste
berichten de beste kans maakt te wor
den gekozen tot candidaat voor het presi
dentschap, is in gezelschap van zijn
ouders en verscheidene van zijn broers
en zusters. Misschien in navolging van
de „Ladies for Lyndon", een groep lief
tallige huisvrouwen die Texas-senator
Lyndon Johnson op al zijn campagne-
schreden volgden, is er nu een verza
meling jongedames, gehuld in rood-
wit-blauwe uniformen met Kennedy op
de ceintuur geborduurd, op het toneel
verschenen. Zij hebben de afgelopen
dagen afgevaardigden op de vliegvel
den begroet, Kennedy-speldjes uitge
deeld en zich op velerlei wijze voor
hun kampioen nuttig gemaakt.
Jeugdige supporters van Adlai Ste
venson, intussen, organiseerden een
impromptu mars en trokken, grote
borden met de naam van hun uitver-
kozene torsend, door de straten en
zelfs, aangegaapt door deftige chas
seurs en liftboys, door de hall van
het bezadigde Biltmore Hotel, waar
broer Bob Kennedy zijn hoofdkwar
tier heeft opgeslagen.
Een goed of slecht voorteken voor
Kennedy? Walter Lippman, een der
vooraanstaande Amerikanen van de
oudere garde, sprak donderdagavond
in een TV-interview over: „Een van
de knapste en meeste attractieve jonge
mannen, die ik gekend heb. Een beetje
oppervlakkig en niet erg ontwikkeld,
maar zo charmant, dat iedereen hem
graag mocht. Maar niemand zou ooit
in hem een toekomstig president van
de V.S. zien". Toen de verslaggever op
merkte: „U bedoelt zeker senator
Kennedy?", antwoordde Liopman ver
baasd: „Wel neen, ik heb het over
Franklin Roosevelt."
Het zullen deze week spannende da
gen worden. Persoonlijke beledigingen
en insinuaties zullen in steeds fellere
mate over en weer vliegen, totdat de
beslissing is gevallen. Dan is alles ver
geten en vergeven in ,je feestroes van
een „Job, well done". En de, voor niet-
Amerikanen vaak ongelooflijk klinken
de, aantijgingen zullen worden nage
keken en opgepoetst voor de heslissen-
de campagne tegen de candidaat van
de Republikeinen.
En in november zal het eindelijk de
beurt zijn van de gewone man om zijn
keus kenbaar te maken tussen de twee,
hem pasklaar voorgeschotelde candida-
ten, en zo de nieuwe president van de
Verenigde Staten van Noord-Amerika
te benoemen.
LOUISE BURGHARDT
DJAKARTA, 11 juli (Reuter) Een
krijgsraad in Djakarta heeft vandaag
luitenant Sam Karundeng veroordeeld
tot levenslange gevangenisstraf. Karun
deng bekende dat hij een van de lei
ders van de opstandige „Manguni"-be-
weging was.
Hij wordt ó.a. beschuldigd van sa
menzwering tot ontvoering van presi
dent Soekarno en drie andere leiders en
het geven van een opdracht aan de
luchtmachtpiloot Maukar om aanvallen
te doen op de paleizen van president
Soekarno in Djakarta en Bogor. Karun
deng verklaarde dat hij slechts van plan
was Soekarno er toe te bewegen een
bestand te sluiten met alle opstande
lingen in Indonesië.
VLISSINGEN, 12 juli Urenlang
heeft de Nederlandse kustvaarder
„Pax" gisteravond en de afgelopen
nacht muurvast met de achtersteven
tegen de strekdam voor het strand van
West-Kapelle gelegen.
In de loop van gistermiddag kreeg
het 200 ton metende ongeladen vaartuig
op de Noordzee met machineschade te
kampen. Kapitein J. Vleugels gaf zijn
mannen opdracht het anker te laten
zakken. Maar de kettingen waren niet
tegen de stormachtige zuidwestenwind
en de hoge zeeën, die voor de kust lie
pen, bestand. Ter hoogte var boei A3,
een halve mijl ten noord-noordoosten van
de Steel Travellerboei, schoot de „Pax"
los en raakte op drift. Dat was het mo
ment om noodseinen te geven.
De signalen werden opgevangen door
het Griekse stoomschip „Megalocha-
ri", dat omstreeks vijf uur in de mid
dag het kuststation van Scheveningen-
Radio van een en ander op de hoogte
stelde. Uit Vlissingen vertrok kort
daarna het Nederlandse bergingsvaar
tuig „Bruinvis" om de van 1928 dateren
de „Pax" eventueel de helpende hand
te bieden op het woelige water. Inmid
dels was ook de Nederlandse loodsboot
„Antares" in de buurt verschenen.
Terwijl het schip in zijn gevaarlijke
positie op een mijl ten zuidwesten van
de Oostgat-boei in de toegang van de
WesterSchelde dreef, kwam de jol van
de „Antares" langszij om de echtgenote
van kapitein Vleugels met twee jongens
en een baby over te nemen. Om acht
uur werden de vier opvarenden na vele
bange uren aan land gezet.
40
eRtWKU[) s
tl
t hievrn5 zo volkomen onbruikbaar in de keuken,
do r Hok! Hobbs haar ook bij de ploeg van me-
do schoof ad ingedeeld. Hij benoemde haar tot
x.stoen ,!naakster van de bovenverdieping en van
(liX0°r 2i^0r, het buis.
Ora Van j behield hij de •portefeuille van Mi-
tv eUjk jt, Huiskamer. In de grond was hij een
Zn!0r de ,^n' bet chaotische stond hem tegen.
êAo bij er rS van de huiskamer op zich te nemen
tls Per aï ®r van kunnen zijn, dat die tenminste
do tafp g orde was.
tn ®d, reel, dat zich 's morgens aan zijn oog voor-
stoi.'Vas 1 oedigend. Iedere vierkante centime-
Vnneh snpoii met kapot speelgoed, incomplete
Pai!?°ide hi,-aarten' verfomfaaide tijdschriften, half
Vri ®s ci„„!eY.Gn' vulpennen zonder dop, half lege
je!ebden fü brieven en briefkaarten van
Jti 0 f°to\ „,-, lSSGn, Pijpen, brei- en verstelwerk-
tre loon w er verder door een boel mensen
I 1 zou pp een dag kan worden achtergelaten.
rommel en sorteerde die stuk voor stuk als een
nauwgezette postambtenaar.
Het was natuurlijk een onverantwoorde inbreuk
op de individuele rechten van de mens en werd
goed hoorbaar door eenieder als zodanig gekwalifi
ceerd, maar het dagelijks wolider van orde te
scheppen uit de chaos schonk rust en vrede aan
zijn ziel en hjj ging aan het werk zonder zich iets
van de protesten van de anderen aan te trekken.
Hij ontdekte ook, dat in de loop van die ochtend
lijke schoonmaakpartijen verloren voorwerpen de
neiging hadden om weer voor de dag te komen.
Een verloren bril kwam onder de sofa vandaan,
een pijp uit een zwaarbeschadigde speelgoed-vracht
auto, een vulpen tussen de bladen van een boek.
De kapotte stukken speelgoed, schelpen en ge
kleurde stenen vormden een ander probleem, tot
dat het hem inviel om de grote, ronde houtmand als
verzamelplaats voor die schatten van de jeugd te
gebruiken. In tegenstelling tot de ouderen beschouw
de noch Peter noch Peewee dit als >een schending
van hun eigendomsrechten. Ze waren integendeel
enthousiast over het idee en het gelukkigste moment
van hun dag was, als meneer Hobbs klaar was met
ki®8 aan tf b Probleem zijn geweest, wat met dit
v&n het anSem als er niet in een van de
dB ®rveerdn TY® en laclenkast geste m had.
-■ boven^(?. voor iedere volwassene een halve la en
hne-
en ladenkast geste in had. Hij
re volwassene een halve la en
voor voorwerpen, waarvan hij geen
eige„Qvenste ia
Wicf t .3 -* P*'11» van uy gccu
iedere morgen verzamelde hij al die
zijn ochtendschoonmaak en ze de inhoud van de gro
te mand in een schone pyramide over de vloer van
de huiskamer konden uitstorten.
Het was een weloverdacht systeem, maar, even
ais mevrouw Hobbs organisatorische plannen, bleek
het in de practiik niet te werken. Stewart en By
ron waren vol goede wil. Bereidheid om mede te
werken was voor honderd procent aanwezig. Beiden
echter meenden, dat het hun onvervreemdbaar recht
was om voor onbepaalde tijd na hét ontbijt op de
leuning van de veranda te zitten roken.
Geen enkele zinspeling op hun plichten, welke me
neer Hobbs door de open vensters van de huiska
mer maakte, was duidelijk, ad rem of beledigend
genoeg om hen van hun plaats te verdrijven. Opgaan
de in hun eindeloze discussies verloren ze alle begrip
van tijd, die voor hen heel rustig verliep, terwijl uit
de keuken de klachten over boordevolle vuilnisem
mers en papiermanden en over een toenemend ge
brek aan druk op de waterleiding steeds luider wer
den.
Eindelijk zwichtend voor een noodlot, waarover
hij geen macht scheen te hebben, stond meneer
HobBs ineens voor het pomphuis of was hij aah
het kijken, hoe een kartonnen doos zich kronkelde
in de vlammen of gaf hij lucht aan zijn gevoelens
door lege flessen naar het kegelvormige stuk rots te
gooien.
Als zijn schoonzoons hem van die expedities terug
zagen komen, voelden ze zich eerlijk allesbehalve
prettig. Als hij hun enkel maar één ogenblik na het
ontbijt geven wou om op adem te komen, dan zou
den ze zelf wel voor al die dingen gezorgd hebben.
Dit was zijn vakantie. Hij hoefde heus niets te doen.
Zij méénden het. Dat wist meneer Hobbs. Het
waren goeie jongens, die schoonzoons van hem. Hij
ging naar boven om Kate's werk te inspecteren.
De deur van haar slaapkamer was nog dicht. Ter
wijl h;j stoffer en blik uit de kast op de overloop
haalde, ging hij aan het werk, heel stil om haar niet
wakker te maken.
(Wordt vervolgd)
Een carnavaleske sfeer heerste
gistermiddag op Schiphol toen
daar met het „RaptinT'-vliegtuig
dr. R. Mol met echtgenote en drie
kinderen arriveerde. Daar was im
mers de carnavals-vereniging uit Be
neden-Leeuwen aanwezig om het ge
zelschap welkom te heten. En dat be
tekende dus, dat behalve Prins Lauw
I een „reuzen-vader" en een „reuzen
moeder" plus boerenkapel uit Etten'
aan de gebeurtenis glorieuze en voor
al plezierig-rumoerige luister bijzet
ten. En toen de boerenkapel het „Wil
helmus" had gespeeld boden de stu
denten van „Veritas" uit Utrecht een
„reuzen-varken" aan de dokter aan,
een spaarvarken n.l. dat de desbetref
fende studenten tijdens het verblijf van
dokter Mol in Nederland met 75.000
gulden willen vullen om hem in de ge
legenheid te stellen de bouw van z\jn
hospitaal in Bukumi (Tanganyika)
voort te zetten.
Wie is dr. Mol? In oktober 1956 ver
trok hij met zijn vrouw naar Sumvé
waar dr. L. Schroder een ziekenhuis
„bestierde". Het lag in de bedoeling
van die plaats in Tanganyika uit, een
ziekenhuis in Bukumbi 60 km. ver
der gelegen te bouwen. Zijn inspan
ningen hadden dit tot gevolg, dat in
1957 een begin werd gemaakt met de
fundering en de bouw van de artsen
woning en het eerste paviljoen. In np-
vember 1958 werd dat eerste pavil
joen geopend. Begin 1960 is ook de po
likliniek die tevens dienst doet als me-
disch-hygiënisch voorlichtingscentrum
gereed gekomen en in gebruik geno
men. En nu wil dr. Mol dan nog zjjn
hospitaal uitbreiden met een verpleeg
stershuis en een operatiekamer en met
enige andere zeer noodzakelijke voor
zieningen. Want dr. Mol is zowel een
vooruitziend als een doortastend man.
Hij is een praktisch mens met de pa
radoxale instelling van iemand die
geestdrift paart aan een bijzonder
nuchtere kijk op het leven. Misschien
was het wel daarom, dat hij en de zij
nen gisteren op Schiphol naar Bra
bantse trant overigens in zulk een
argeloos-blde sfeer werden ontvangen.
Met inachtname van „het officiële"
overigens. Daar waren vrolijk in het
rond dansende scherts-nikkertjes aan
wezig, maar ook de heer W. Andries-
sen, lid van de Tweede Kame, die dr.
Mol toesprak namens de minister van
Sociale Zaken, mr. 'dr. Ch. vn Rooy
en die het pionierswerk prees dat dr.
Mol in Bukumbi heeft verricht. En
hij préés de actie van de Utrechtse
studenten, de Afrika-injectie-actie.
Daar was óók een persconferentie,
tijdens welke dr. Mol boordevol en
thousiasme over ztjn werk in Tam-
ganyika vertelde. Een enthousiasme
dat hem ongetwijfeld heen heeft ge
holpen over de moeilijkheden die een
arts moet ondervinden, die „alles moet
kunnen, ook al heeft hij in verschillen
de praktijken geen opleiding genoten."
In het hospitaal in Bukumbi worden
in één jaar. tijd 45.000 patiënten ver
pleegt, zo ze'i de dokter. Hij was overi
gens kennelijk blij weer „thuis" te zijn.
En die blijdschap kreeg ongetwijfeld
reliëf door de aanwezigheid van vele
van zijn vrienden uit Brabant, met na
me uit Etten, waar de dokter is ge
boren.
Dr. Mol en zijn familie hebben nu
een half jaar „verlof". Eei. verlof
overigens dat de dokter zal gebruiken
om zijn studie voort te zetten. Hij
hoopt bijvoorbeeld een cursus in tro
pische ziekten te volgen, een cursus die
in Engeland wordt gegeven. Mevrouw
Mol gaat een cursus in psychische
therapie volgen. Want beiden zijn er
wel van overtuigd dat men nooit zó
idealistisch-apostolisch ingesteld kan
zijn of men moet de grondslag onder
zich voelen van de hele nuchtere moei
lijke praktijk. Dat hebben zij gemeen
met échte, „gelegaliseerde" missiona
rissen.
iiiiiiiiiiiiHiiitiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiHiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu
minimummummmmimmmmimmmmmmmmmi
ongelijke delen verknipte en er zijn
kraampje mee versierde. De -schrik
sloeg hem echter om het htirt en het
geloof in eigen werk zonk hem diep in
de schoenen toen de eerste kopers zich
niet n het minst om zijn serieuze
werk bleken te bekommeren, maar zich
wild enthousiast betoonden voor de
„versiering" van zijn kraamDe
abstracte, non-figuratieve flarden van
zijn woedeuitbarsting werden grif
verkocht en hij was er spoedig door
heen. Zijn andere werk, zijn trots,
zweet en inspiratie, bleef onverkocht
en trok bijna geen belangstelling. Hoe
wel zijn eierstruifschilderi} financieel
bijzonder gunstige resultaten had op
geleverd, keerde hij gebroken en ge
desillusioneerd huiswaarts.
W\j hebben u gisteren op deze
plaats verteld over het succes
van de Nijmeegse kunstmarkt
en het treffende enthousiasme van het
Nijmeegse en uitheemse marktpubliek
voor abstracte kunst. Niet wetende,
dat ter zelfder tijd een jong Nijmeegs
kunstenaar onthutst, ja zelfs ontgoo
cheld in zijn atelier zat.
De jonge artiest in kwestie schil
dert op de „onbeholpen" wijze van vo
rige generaties, waarbij zelfs de leek
er in slaagt om in het eindprodukt
duidelijk herkenbare stoffelijke objec
ten te ontdekken. Hij gelooft in zijn
stijl van werken, alle schampere op
merkingen van meer progressieve
kunstbroeders ten spijt. Vlak voor de
opening van de kunstmarkt was hij
opnieuw het mikpunt van de, duistere
kleurenorgiën op het linnen plakken
de, collegae. Gewond tot in het diepst
van zijn ziel door de opmerking, dat
hij pas een vent van betekenis zou
worden wanneer hij zich tot de non-
liguratieve kunst bekeerde, keerde hij
terug in zijn atelier. Daar spijkerde hij
een vel papier tegen de muur, kwak
te er drie eieren tegen kapot, greep
vervolgens een doos met zwarte
schoensmeer en smeet daar ook enke
le klodders uit in het vlak. Hij voegde
er nog enkele keukeningrediënten aan
toe en smeerde vervolgens met de vlak
ke hand de brei gelijkmatig uit. Toen
was zijn woede voldoende gekoeld en
ging hij opgelucht slapen.
De andere ochtend, toen hij het in
middels drooggeworden struifwerk zag
hangen, leek het hem wel een aardi
ge en honende decoratie voor het
kraampje, dat hij zich op de kunst
markt had gehuurd om het serieuse
werk van maanden aan de markt te
brengen. Zijn abstracte werk van de
vorige avond was echter te groot, wes
halve hij het zonder meer in enkele
I e Haagse poppenspelers Guido en Felicia van Deth, die reeds jaren-
J lang voorstellingen geven zowel voor volwassenen als voor kinderen,
hebben voor de jeugd een nieuw poppenspel uitgedacht, een spel, dat
de kinderen zelf uitvoeren: De deelnemers krijgen ieder twee poppen op stok
ken in handen, die zich vrij kunnen bewegen op het ritme van de muziek. De
verdekt opgestelde kinderen dragen de staafpoppen even boven het hoofd; de
poppen komen dan net uit boven de rand van een hoog voorzetstuk.
Op een schoolavond van een lagere montessorischool heeft een groep leer
lingen dezer dagen dit „poppenballet" voor het eerst gepresenteerd. Het was
een aardige voorstelling: niet het optreden van een gedresseerd stel kinderen,
maar een goede bundeling van individuele uitingen. Men speelde opmuziek
van Haydn en van Jurriaan Andriessen. De kinderen waren er echt „in"; vooral
in het tweede stuk, „De verjaardag van de koning" geheten, werd het hossen
en dansen van de poppen een allerplezierigste vertoning. Na de voorstelling
kreeg men de jongens en meisjes ook te zien: met de poppen boven het hoofd
trokken zij in een opgewekt bewegende rij voor het décor langs.
De zestig kleine en zes grote poppen waren vervaardigd met zeer simpele
middelen. Zo bestonden de kronen van de koning en de koningin uit delen van
een doodgewone plastic prullenmand; de hoofden waren beschilderde en be
plakte plastic ballen. Felicia van Deth weet met dergelijk materiaal wonderen
te verrichten.
r zijn velen in Leeuwarden, die
eigenlijk maar moeilijk kannen
wennen aan de gedachte dat
het eens zo gerenotneerde hotel „De
Nieuwe Doelen" aan de Voorstreek tot
de verleden tüd behoort en plaats
maakt voor een supermarkt. Al enige
maanden lang zwaaien de slopers er
hun hamers en er is weinig of niets
meer van de vroegere glorie overge
bleven dan een enorme puinhoop. Van
het benedengedeelte staan in de voor
ste helft van de ruïne dt muren neg
overeind, hier en daar zit er nog
een stuk plafond in, ook in de voor
malige cafézaal, die overigens ook al
zo goed als geheel gesloopt is.
„Wij moesten er eigenlijk toch nog
eens 'n kop koffie drinken", zei een
Leeuwardse «journalist tot enige colle
ga's. En deze opmerking was er de
oorzaak van, dat hotel ,.De Nieuwe
Doelen" des ochtends half twaalf een
twintigtal gasten kreeg, die opgewekt
tussen de puinhopen in de cafézaal aan
keurig gedekte geïmproviseerde tafels
plaats namen, op eveneens geïmpro
viseerde zitbanken.
Onder de gasten bevonden zich be
stuursleden van een winkeliersvereni
ging, de directeur van het Princesse-
hofmuseum, de conservator van de
Leeuwarder Griezelkelder, de slopers,
de adjunct-gemeente archivaris, en
verschillende andere belangstellenden.
De voormalige eigenaar van het voor
malige hotel, de heer Bert Blanke-
stqn, bewoog zich als vanouds tussen
zijn gasten, alleen wat voorzichtiger
vanwege het puin.
Er werd koffie met gebaw rondge
diend en er was voor een rokertje ge
zorgd. De voorzitter van de winke
liersvereniging, die een enorme slo
perskamer als voorzittershamer han
teerde, hield een toespraak, waarin
hij herinnerde aan de tekst van het
klaaglied over-de verwoeste tempel.
De binnenkomst van een adjudant
van de gemeentepolitie, met de me
dedeling: „Heren, 't spijt me wel,
maar 't is twaalf uur geweest. De
gasten die hier niet logeren dienen
het hotel te verlaten", onderbrak do
mooie redevoering. Het kostte de ad
judant moeite zijn gezicht in de plooi
te houden en de „gasten" namen hem
met gejuich in hun midden op.
Even later stortte met donderend
?;eweld het laatste deel van het pla-
ond van de naastgelegen eetzaal om
laag. Het was van te voren door de
slopers „op scherp" gezet en kreeg op
een geschikt rustig moment even het
laatste duwtje. De gasten stelden ook
deze attractie zeer op prijs. Het la
waai werkte blijkbaar inspirerend. On
der luide aanmoediglngskreten gingen
verschillende heren met slopershamer
en koevoeten een in vroeger jaren
dichtgewerkte toegang tot de zaal te
lijf. Er kwam onder het splinterend
hout op zeker moment een opgeplakt
briefje te voorschijn, waarop een be
hanger had geschreven, dat hij in 1895
deze zaal had behangen.
„Niet oud genoeg," zei de gemeen
te-archivaris, die op zoek was naar
unieke stukken, „sla maar door. Er
kwam tenslotte een doorgang en in
middels kwam het Leeuwarder stads-
draaiorgel „De Gouwe" op het plein
tje voor het hotel de bijeenkomst met
vrolijke klanken opluisteren. Het was
alles bjj elkaar een kolderiek feest.
NEW YORK, 12 juli (Reuter) Cuba
heeft om een bijeenkomst van de Vei
ligheidsraad gevraagd, ter bespreking
van de slechter wordende betrekkingen
tussen Cuba en de Verenigde Staten.
In een brief, waarin de Cubaanse mi
nister van buitenlandse zaken, Roa, om
een bijeenkomst van de Veiligheidsraad
vraagt, wordt Amerika beschuldigd van
„herhaalde schending van het Cubaan
se luchtruim, waarbij levens verloren
zijn gegaan en aanzienlijke materiële
schade is aangericht". De binnenvlie
gende toestellen kwamen uit de Ver
enigde Staten en werden soms gevlo
gen door Amerikaanse piloten, aldus de
brief.
Amerika heeft volgens de klacht
voorts bescherming geboden aan „be
ruchte Cubaanse oorlogsmisdadigers"
en faciliteiten verleend aan contra-rèvo-
lutionaire elementen voor hun samen
zweringen en oorlogsplannen.
Advertentie
- «NEMaUgENT VOOR HÈpERUNO.
Engeland De gemeenteraad van
Tring in Engeland is tot de conclusie
gekomen, dat er veel te veel 'raten
naar de Britse zeeheld Lord Nelson
worden genoemd. De raad heeft nu be
sloten aan een nieuwe straat de naam
te geven van Nelsons barbier.
STOLWIJK, 12 juli De jonge huis
vader J.V., die op een avond van het
afgelopen weekeinde in ge
dachten naar huis fietste, veronder
stelde dat zijn vrouw achterop de fiets
zat. In de duisternis reed hvj een rede
poldersloot in. Hij raakte in paniek
toen hij op de wal was geklommen,
want hij miste zijn vrouw. Op zijn hulp-
geroep kwamen omwonenoen aangelo-
pen. Toen men het verhaal van de jon
geman hoorde, begon men onmiddel
lijk te dreggen. Een In de buurt wonen
de veekoopman belde de vader van de
angstige jongeman op en vertelde wat
er gebeurd was. De vader spoedde zich
per fiets naar de vermeende plaats des
onheils. Toen hij zijn zoon daar geheel
overstuur aantrof Echrok hij zo hevig dat
hem een hartverlamming overviel. Hij
overleed ter plaatse. De eebtgenp. van
de jongeman bleek niet achterop de
fiets van haar man te zijn gaan zitten,
maar rustig naar huis te zijn gewan
deld.
