Treffende uitvaart van mgr. Lemmens
Geliefde bisschop van het volk op zijn
76e geboortedag ten grave gedragen
Evacuatie uit congo
NIET ALGEMEEN
GEESTELIJK TESTAMENT
VAN MGR. DR. LEMMENS
v>v
i
MENEER HOBBS
NEEMT VAKANTIE
INDRUKWEKKENDE STOET TREKT DOOR ROERMOND
Kardinaal
R
draagt
equiemmis op
Rouwend limburg vergezelt
sijn herder op zijn laatste tocht
Chinezen doden
drieduizend
vluchtelingen
„Onder Maria's leiding blijft
ons christelijk geloof bewaard
r wr<v - m
J
m
DINSDAG 26 JULI 1960
PAGINA 7
.Roermond, 26 juli Op
Keuende wijze is vandaag bij de
JKrafenis van mgr. dr. Josephus
tortus Gulielmus Lemmens
l uitdrukking gekomen, dat de
®rder van het Roermondse
'°cees gedurende zijn ruim acht
u twintigjarig pontificaat vooral
e bisschop van het gewone volk
Seweest. Want opvallend was
massale opkomst van vele
Uizenden eenvoudige Limbur-
Zestien bisschoppen
|ers met name uit de geboorte-
v .reek van mgr. Lemmens: Zuid-
'Uiburg. In de indrukwekkende
v °et, die rond kwart voor tien
.^ochtend het stoffelijk over-
mot van de emeritus-bisschop
au het bisschoppelijk paleis af-
^alde, trokken honderden arbei-
ers met vaandels en vlaggen van
athoiieke stands- en vakorgani-
JUies mée en langs de route
Uinden vele ouders met kinderen
^gesteld. Zichtbaar ontroerd
i°egen zij de stoet gade waarin
athoIiek Limburg in zijn meest
^varieerde samenstelling was
ertegenwoordigd.
4Achter het kruis volgde een bijna on-
*üiii bare menigte vaandeldragers,
Moeilijke dagen voor katholieke missies
Als laatste groet van rouwend
Limburg werd het graf bedolven
onder een schat van kransen en
bloemen, prachtige bloemstukken
van officiële instanties en eenvou
dige bouquetten van mgr. Lem
mens' grootste vrienden: de jeugd
van Limburg. Van de officiële
kransen noemen wij een krans
van prinses Wilhèlmina, van de
provincie en van de gemeenten
Maastricht en Roermond.
In Tibet
NEDERLANDER in
Lugano verdronken
idee uit reumatiek geboren Warm in plaats van koud
water Willem van Berlo krijgt f 2500.—
I 4,4
jïmM
Bruggen over Amsterdam-Rijnkanaal moeten hoger
I
door
EDWARD STREETER
Brandwerend hout
Afrikanen plunderen
café's in Rhodesië
deken van Leeuwarden, bij wie mgr.
Lemmens tijdens zijn evacuatie op het
eind van de oorlog gastvrij onderdak
vond; de Limburgse Cisterciënserabten
dom Hieronymus Beiering van Lil-
bosch-Echt en dom Amandus Prick
van Ulingsheide-Tegelen, voorts de ver
tegenwoordiger van de pauselijke inter
nuntius te Den Haag, de pauselijk
zaakgelastigde mgr. Antonio Calamo-
neri.
Direct voor het stoffelijk overschot
schreden in groot paars de zestien
aanwezige bisschoppen met aan het
hoofd Z. Em. Bernardus kardinaal
Alfrink, aartsbisschop van Utrecht,
bekleed met witte mijter en zwarte
koormantel. Achter het stoffelijk
overschot, dat geflankeerd werd door
acht seminaristen, volgden priesters,
die de pontificalia van mgr. dr. G.
"iiiiiii
"iMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitmiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
""Mil
'"■iiiiimiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiHiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiMiii
k IR Ï*H Krondorc .1 n
ti iv,eJs» broeders en paters. Alle semi-
heR,s''en en honderden priesters uit ge-
Sty, 'let diocees gingen aan de grote
W®P wereldlijke en kerkelijke hoog-
«Wa 1^'Kheidsbekleders vooraf. Het
.0p ~wit van de priesters en profes
te*? van het Kroot seminarie in rochet
^Otiri Bebroken door het vlammend
Hj van de uniformen der ridders van
VG'ta: ereridder baron Speyart van
\j eV(len jr. en kapittelridder jhr. R.
If.» P. L. van Grotenhuis, het stra
ti 5 w't van de drie ridders van het
(j" Uraf: mr. L. Deckers, dr. L. de
,eh Th. R. Neutelings, de tonkelen-
vHu uren van ''e ceremoniële tenues
I, twee geheim kamerheren van
de Paus mr. W. baron Michiels
Ui" Kessenich, burgemeester van
m?astricht en W. Croon uit Wassenaar,
SC*de door het paars van vele raon-
a°ri en prelaten.
ttj^der de prelaten merkten we onder
hpter op de tot het bisdom Roermond
leende procurator van het Neder-
b-fjs Episcopaat te Rome mgr. drs. J.
'«ra en' m§r- prof. dr. F. Sassen, hoog-
'llk r 'e Leiden, alsmede de persoon-
W® afgevaardigden van de bisschop-
W van Luxemburg en Luik resp.
«ti Biermann, deken van Echternach
bü^higr. Kesters, groot-vicaris van
,h«>r?arna volgden de leden van het ka-
W rale kapittel; enkele erekanunni-
onder andere mgr. Th. Holtmann,
Lemmens droegen: t.w. mijter, staf,
borstkruis en wapen, alsmede zijn
pauselijke en koninklijke onderschei
dingstekenen; de naaste familieleden
van de overleden bisschop: zijn broer
de emeritus-pastoor van Schimmert,
de zeereerwaarde heer E. Lemmens
en zijn drie zussen, onder wie moeder
Emanuel van de congregatie van de
H. Carolus Borromeus uit Maastricht.
Een grote groep wereldlijke autori
teiten met aan het hoofd de minister
"in Sociale Zaken en Volksgezondheid
dr. Ch. van Rooy; de vice-president
van de Raad van State prof. dr. L.
Beel; de commissaris van de koningin
in Limburg dr. F. Houbën; de burge
meester van de bisschopsstad mr. R.
Höppener; de burgemeester van het
geboortedorp van mgr. Lemmens mr.
J. Spuisers en voorts oud-ministers;
leden van de Eerste en Tweede Ka
mer; het college van gedeputeerde sta
ten; militaire en politionele autoritei
ten; vertegenwoordigers van de rech
terlijke macht; een deputatie van het
St.-Laurentiusziekenhuis, waar mgr.
Lemmens zijn laatste levensdagen
doorbracht, het kerkbestuur van de St.-
Christoffelkathedraalafgevaardigden
van landelijke en diocesane organisa
ties; van Limburgse bedrijven en ten
slotte een enorm aantal biddende gelo
vigen, vormden het slot van de stoet.
Mej. mr. J. Geldens vertegenwoordigde
prinses Wilhèlmina.
De duizenden, die langs dë met rouw
behangen straten stonden opgesteld,
volgden de stoet tot op de Markt. Voor
hen was geen plaats meer in de vijf
tiende eeuwse St.-Christoffelkathedraal,
waar amper ruimte genoeg was voor
de vele autoriteiten. Door middel van
luidsprekers volgden zij de plechtighe
den in de kerk.
Om half elf droeg mgr. Alfrink de
pontificale H. Mis van Requiem op met
assistentie van mgr. drs. P. van Odjjk,
vicaris-generaal van Roermond als
presbyter-assistens, drs. H. Jochems,
president van het klein-seminarie Rol-
duc, als diaken en pastoor H. Brent-
jens van Kessel, klasgenoot van de
overledene, als subdiaken. Als troon-
diakens fungeerden de kanunniken mgr.
ir. H. Bemelmans, deken van Heerlen
en deken M. Strijkers van Venlo. Cere-
'moniarius was de secretaris van de
kardinaal: P. Geurts.
Tijdens de uitvaartdienst bood het
priesterkoor van de kathedraal, ten
teken van rouw met paars behangen,
een imposante aanblik. Voor het altaar
|A®OPOLDSTAD, 26 juli (KNP) I
v^8»betha: de paters Montfortanen
1, a Elizabetha, een centrum van land-1
^.."^ontginning van de oliemaatschap-
Vah Congo, op de Congostroom in
°ost-provincie gelegen, maken thans
dj' Zper moeilijke tijd door. Ontevre-
j^11 °hi redenen die tot nog toe niet be-
zün, hebben de werknemers het
^Benomen tegen de Europeanen. Men
Wr 1 dat de missionarissen gevangen
genomen en naar Bandu ge-
JïANLEYSTAD Uit Stanleystad
bfr. Pater Van Hove (Antwerpen) en
S"jÖer Corneel Keunis (Zwaag-Neder-
br der priesters van het H. Hart en
eder paul de coster, der broeders
r'sten, te Leopoldstad aangekomen.
reizen verder door naar België.
(L^QUILHATSTAD Drie dochters
Lq-Lief de van Ans, de zusters Meeuws,
Jtaö fne en Pieters zijn uit Coquilhat-
te Leopoldstad aangekomen, waar
eicr- 'le'; vliegveld wachten om naar
K® geëvacueerd te worden, alsme-
lof "feeder Brants, die met ziektever-
j 8aat.
^<L?,e nacht van 22 op 23 juli zijn vier
Ue „z"1andse zusters van de congrega-
Kostbaar Bloed van Aarle
rafai,- ^Nederland) uit de missie van
Gotv/a (aartsbisdom Coquilhatstad) te
laste* >tad aangekomen. Het zijn de
®UrtJ t^aria-Dymphna Duinhoven, Od
cs. Maria Treden en Clara Koenig.
Co^ANKUSU Vrijdag 22 juli te
jety: 'astad aangekomen, heeft een
h rs v Verk!aard, dat de paters en zus-
*0 fatl d® missies van Bokakata, Ko-
t("n 5,-.° tVaka allen ter plaatse geble-
'«n h'pu.,'n tot nog toe geen moeiljjkhe-
?iOfdr.hben meegemaakt. Deze missies
gaan bijwonen en had zich met de pa
ters onderhouden. Dit was genoeg om
de inwoners van Banningville een vij
andige houding te doen aannemen te
genover de missionarissen, en het ging
zover, dat de toestand praktisch onhoud
baar werd. Bij de schermutselingen tus
sen para-commando's en Congolese sol
daten, werden vier van deze laatsten ge
dood. Een oudstrijder heeft aan de pa
ters gevraagd de lijken te willen zege
nen. Om dit feit werd hij door de sol
daten opgezocht en zijn huis werd in
brand gestoken.
stond temidden van palmen, witte an
jers en brandende kaarsen het stoffe
lijk overschot van mgr. Lemmens op
gesteld. De aanwezige prelaten, abten
en bisschoppen, onder wie de missie
bisschoppen mgr. C. Kramer O.F.M.
bisschop van Luanfu; mgr. H. Paulis-
sen S.M.A. emeritus-bisschop van Ku-
masi; mgr. A. Olbert, S.V.D., bisschop
van Tsingtau; mgr. A. Konings, S.M.A.
bisschop van Keta; de bisschoppen
van de aangrenzende Duitse bisdom
men mgr. J. Pohlschneider van Aken
en de wijbisschop van Münster, de ti-,
tulair bisschop van Paralus mgr. Jan
Olav Smit, kanunnik van de St.-Pieter
te Rome, de emeritus-bisschoppen van
Haarlem en Den Bosch mgr. Huibers
en mgr. Mutsaerts, alsmede alle resi
derende bisschoppen van Nederland
v.rmden een voorname erehaag rond
de baar.
Het was een ontroerend moment
toen de huidige bisschop van Roer
mond mgr. P. Moors aan het eind
van de H. Mis het geestelijk testa
ment van zijn grote voorganger voor
las. Geroerd luisterden de vele aan
wezigen in en buiten de kathedraal
naar de laatste woorden van hun ge
liefde bisschop, die precies op zijn
76ste geboortedag ten grave werd ge
dragen.
Groot was ook de ontroering toen
kardinaal Alfrink de absoute bij het
stoffelijk overschot van mgr. Lemmens
verrichtte. Stil baden priesters en gelo
vigen het door kardinaal Alfrink uitge
sproken smeekgebed: „Spreek Heer de
ziel van Uw dienaar Gulielmus vrij, op
dat hij, voor de wereld gestorven, leve
voor U," mee.
Samen met de schola cantorum van
het Groot-Seminarie onder leiding van
magister-cantus drs. R. Salomons hie
ven zij even later het troostvolle „In
Paradisum"-gezang aan. Intussen
droegen acht seminaristen het stoffelijk
overschot van mgr. Lemmens naar
buiten.
De klokken van de bisschopsstad
beierden zwaar en de koninklijke har
monie van Roermond o.l.v. Marcel Ar-
beel speelde de Marche Funèbre van
Chopin. Dezelfde indrukwekkende
stoet, die 's ochtends het stoffelijk
overschot aan het bisschoppelijk paleis
had afgehaald, zette zich bij het eer
ste klokgebeier in beweging.
Laatste groet
Langs de Neerstraat, de Minderbroe
derstraat en het Zwartbroekplein, ge
markeerd door duizenden mensen en
met rouw en vlaggen behangen straten,
begaf de stoet zich naar de Oude Be-
graafDlaats bij de Kapel in 't Zand. Op
het Zwartbroekplein brachten de mees
te deelnemers aan de stoet, waartoe
ook een grote deputatie van de Deut.
sche Feuerwehr uit Bad Honnef, voor
wie mgr. Lemmens enkele jaren gele
den een kapel toegewijd aan de eerste
heilige bisschop^ van Maastricht St.-
Servatius inzegende, een laatste groet
aan de geliefde dode. De priesters van
het diocees Roermond en alle aanwezi
ge kerkelijke en wereldlijke autoriteiten
vergezelden mgr. Lemmens op zijn
laatste tocht naar de bisschopskelder
op het Oude Kerkhof.
Daar verrichtte mgr. P. Moors de be-
aardingsplechtigheden. Het stoffelijk
overschot van mgr. Lemmens werd bij
gezet in vak vijf van de grafkelder, ge
flankeerd door de graven van zijn voor
ganger mgr. L, Schrijnen en zijn twee
jaar geleden plotseling overleden op
volger mgr. dr. A. Hanssen. Tevens
liggen hier de overige bisschoppen van
Roermond sinds het herstel van de
kerkelijke hiërarchie in 1853 begraven,
alsmede de naaste medewerker van
mgr. Lemmens, zijn eveneens twee
jaar geleden plotseling gestorven vica
ris-generaal mgr. prof. dr. F. Feron.
NIEUW DELHI, 26 juli (AFP)
Volgens de correspondent In Katman-
doe van het blad „Hindustan Times"
hebben de Chinese troepen op 25 en 26
juni drieduizend Tlbetanen gedood. De
correspondent had van een zondag uit
het westen van Tibet in Katmandoe
aangekomen Tibetaanse handelaar ver
nomen, dat de slachtoffers op weg wa
ren naar Nepal, waar zij een toevlucht
wilden zoeken. Zij hadden op ongeveer
anderhalve kilometer van de grens een
kamp opgeslagen. Op de avond van de
25ste juni werden zij door ongevier vier
duizend Chinese militairen omsingeld
en met mitrailleurvuur afgemaakt. De
ze slachting duurde tot de Chinezen
zich ervan hadden overtuigd dat er geen
enkele overlevende was. Slechts enke
le leden van de groep hadden weten te
ontkomen toen de omsingeling nog niet
geheel was voltooid.
LUGANO, 25 juli (UPI) - De 54-ja-
rige onderwijzer G. Beetstra uit Ape)
doorn, hoofd van de Van Kinsbergen-
ulo aldaar, is vandaag verdronken in
het meer van Lugano. De Nederlander
was op vakantie op een kampeerterrein
te Maroggia, een dorpje even buiten Lu
gano. Hij placht 's morgens te gaan
zwemmen, doch keerde vanochtend niet
terug. Vanavond werd zjin lijk gevonden.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiimii!m:n!n<mtM:iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiii!iiiiiiiii
ROERMOND, 26 juli De vandaag begraven emeritus bisschop van
Roermond, mgr. dr. Lemmens, heeft een geestelijk testament achter
gelaten, dat gedateerd is: Roermond. 22 november 1957. Tijdens de
pontificale uitvaartdienst in de kathedraal las mgr. P. Moors, de hui
dige bisschop van Roermond, dit testament van zijn grote voorganger
voor. De tekst er van luidt:
„Mijn dierbaar Limburgse Volk,
Ik sta nu ongeveer op het einde van mijn levensweg. Meer dan 25 jaren
heb ik met u allen meegeleefd in blijde en droevige dagen. Mijn hoofdtaak
is geweest om Maria, onze hemelse Moeder, steeds dieper te planten in uw
aller harten, opdat gij door Haar altijd meer Jezus zoudt beminnen, en zo
het geloof in uw aller harten zou bewaard blijven.
Mijn dierbare kinderen, wier Vader ik steeds heb willen blijven, blijft
steeds trouw aan Haar: dan blijft gij ook trouw aan Jezus. O, hoe gaarne
denk ik nog terug aan onze Maria-tochten met de Sterre der Zee. Hoe heb
ben wij Haar lied „O reinste der schepselen, o Sterre der Zee" in alle
plaatsen van Limburg, ons schoon Maria-land, laten weerklinken. „Stella
Duce", onder haar veilige leiding, zult gij gelukkig blijven en zal ons
christelijk geloof bewaard blijven in uw christelijke huisgezinnen.
Ik dank u allen: allen die met mij daaraan meegewerkt hebben. In de
hemel, waar ik hoop u allen terug te zien, zullen wij Haar eeuwig danken
in Gods liefde.
Nog hartelijk dank voor alle goedheid en liefde, mij steeds betoond.
Ik zegen u allen: in de hemel zal ik voor u blijven bidden en zorgen.
In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest! Amen."
In Gemert zijn we even te gast ge
weest bij de 45-jarige Willem van
Berlo, die dezer dagen de topprijs
2500,-) van Vlisco's ideeënbus in de
wacht sleepte. We vroegen hem na
tuurlijk hoe hij eigenlijk op het idee
was gekomen om bij het mangelen
der bedrukte stoffen in zijn „stenter"
warm in plaats van het gebruikelijke
koud water te gebruiken. De verkla
ring was heel simpel, maar toch ook
wel verrassend. „Ik heb na het ver
laten van de (lagere) school een
jaar of zeven bij een boer gewerkt,
ben toen een paar jaar boutenwalser
geweest op een metaalfabriek te Beek
en Donk, onder de oorlog heb ik in
de Peel bunt gestoken (voor het ver
vaardigen van bezems) en na de be
vrijding kon ik direct aan dc slag bij
Van Vlissingens katoenfabrieken te
Helmond. Ik ben daar zeven jaar
stratenmaker geweest, maar moest
dit werk wegens reumatiek opgeven.
Ik werd toen in de fabriek geplaatst
en mocht de bediening van een stenter
leren. Dat ging vlot. In deze machi
nes wordt de geheel of ten dele be
drukte stof in een waterbad geman
geld, op juiste breedte gebracht enz.
Een paar jaar geleden kreeg ik weer
last van reumatiek. In een van m'n
nachtelijke ploegendiensten kwam ik
op de gedachte, dat de bewerking met
verwarmd water net zo goed zou kun
nen als met koud. Stiekem nam ik de
proef en zette de stoomkraar verder
open. Ik bemerkte toen al spoedig, dat
de machine sneller ging draaien. Na
een bespreking met mijn baas begon
nen allerlei onderzoekingen en daarop
gingen we geregeld met water van
circa 40 graden werken. Mijn voor
stel ging naar de ideeënbus en laat ik
nu een beloning van 2500 gulden krij
gen! Eerlijk, toen ik 't hoorde, heb
ik tegen mijn directeur gezegd: Ik
dacht, dat ik een tik met een hamer
tegen mijn kop kreeg!"
In tegenwoordigheid van zijn glunde
rende eega en zijn vismakker Ad Pe
ters, heeft Van Berlo zijn verhaaltje
verteld. Daarna moet de prijswinnaar
met twee van zijn vijf zonen weer aan
de slag. Hij heeft n.l. in zijn vrije tijd
met eigen krachten een bouwval
lig huis tot een gerieflijke woning ver
(MHi
llllllltllllllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllflIIIIIIIIIIIII
Het is voor de stad Utrecht van
groot belang, dat de beide
spoorbruggen over het Am
sterdam-Rijnkanaal omhoog worden
gebracht. Voor de hele economie van
ons land is 't ook van betekenis, want
dit kanaal is door de voortdurende
en snelle toeneming van de scheep
vaart reeds veruit het drukst beva
ren kanaal van ons Ignd, terwijl het
tevens een internationale vaarweg
van de eerste orde is.
De doorvaarthoogte van de bruggen
bedraagt nog geen zeven meter, ter
wijl deze tenminste negen meter dient
te zijn. Voor coasters zijn deze brug
gen dan ook vaak een onneembare
hindernis, terwijl grotere binnen
vaartuigen er eveneens veel last van
ondervinden. Aanvaringen bij drukke
scheepvaart blijven niet uit en nog on
langs is bij een der bruggen een
schip gezonken.
Werkspoor Utrecht heeft laatst op
eigen kosten het kanaal onder de
spoorbruggen moeten laten uitdiepen
en later weer de geul doen dempen,
omdat anders door dit bedrijf ver
vaardigde grote apparaten hun be
stemming niet konden bereiken.
Ofschoon dus vaststaat, dat verho
ging van de spoorbruggen dringend
noodzakelijk is en reeds enige jaren
geleden spoedige uitvoering van dit
werk in vooruitzicht werd gesteld, ls
hiermee nog steeds niet begonnen.
Nadat zowel B. en W. van Utrecht
als de Kamer van Koophandel voor
Utrecht en omstreken zich hierover
reeds tot de minister van Verkeer en
Waterstaat hadden gewend, heeft de
K. van K. thans een brief gericht tot
de vaste commissie voor Verkeer en
Waterstaat van de Tweede Kamer,
waarin bovenstaand is uiteengezet en
nog enkele andere belangrijke feiten
zijn aangehaald.
Gewezen wordt op de spoedige
stichting van een centraal op- en
overslagbedrijf op het industrieterrein
Lage Weide aan een der insteekha-
vens van het kanaal. Een Rijnvaart-
maatschappij heeft reeds mededeling
gedaan van haar voornemen, dit op
en overslagbedrijf met haar schepen
aan te doen. Een coasterrederij, welke
pas een wekelijkse dienst Utrecht-
Lenden v. v. heeft geopend, daarbij
noodgedwongen ligplaats kiezend
vóór de zuidelijkst gelegen spoorbrug,
toont eveneens interesse, alsmede
enige andere coasterrederijen.
Opgemerkt wordt, dat ons land op
zijn hoede moet zijn, want ook in het
buitenland zit men niet stil, waarvan
b.v. het Duitse plan, om bij Wezel
een grote binnenhaven te stichten, ge
tuigt.
Denemarken In de Deense haven
Gedser is gisteren weer een Tsjechisch
echtpaar met twee kinderen van resp.
vijf en acht jaar van een Oostduits toe
ristenvaartuig in het water gespron
gen. De vluchtelingen werden aan wal
geholpen, waar zij asyl vroegen. (Rtr.)
Vertaling: j
F. A. BRViSKLAVS
Moeien
Ui J..,."aaiend door de priesters van
r? afkn rï'e bijna allen van Nederland-
U V» St zÜn' en door de zusters van
q r°uw ten Bunderen uit Moorslede
^MeSpannen toestand in Banningville:
8r®satyersehuur (Utrecht) van de con-
?,w van het Goddelijk Woord en
olle '"sters van Namen hebben Banning
iUdgtJj®ten verlaten. Zij zullen te Leo-
Wachten tot de rust in de
1 n DirS toruggckeerd. Zoals gemeld
1 Wet commarl't()'s naar Banningvil-
n gaan om de rust te herstel-
s in ®elëische legeraalmoezenier
uniform het lof op de missie
52
De hese groet van de Island Queen verbrak de
stille zomermiddagrust, toen de witte veerpont in de
bocht verscheen en op de kade afstevende. Meneer
en mevrouw Hobbs stonden naast een verweerde
meerpaal en zagen met sombere gezichten het schip
dichterb^ komen.
Maar toen de Queen de kade naderde, herkende
me.vrouw Hobbs, die vlug in die dingen was, aan
stonds hun gasten op het bovendek, en haar gelaats
uitdrukking veranderde ogenblikkelijk in een blijde,
stralende verwachting. „Daar is Emily!" riep ze op
getogen, terwijl ze meneer Hobbs bij zijn mouw
greep. „Kqk! Met die rooie Halleluja-hoed op. '1
Idee om met zo'n hoed op een boot te kruipen! En
daar vlak achter haar staat Martin. Hallo, Emily!"
Meneer Hobbs hield er niet van om zo hardnekkip
aan zijn mouw getrokken te worden. „Ja, ik zie het
wel,': zei hij stuurs, hoewel zijn gezicht de vriende
lijke welkomsplooi behield. Hij sloeg zijn beide han
den ineen en schudde die boven zijn hoofd als eet
bokser, die de ring betreedt.
Het veer schuurde bonzend tegen de meerpalen
De Turners doken onder in de massa, die zich lang
zaam een weg baande langs de smalle, metalen trap
pen naar het tussendek. Het air van opwinding er
gulle gastvrijheid verdween van de gezichten van
meneer en mevrouw Hobbs als het zonlicht achtei
een overtrekkende wolk.
Vijf minuten later scheen de zon weer. „Daar zijn
ze!" jubelde mevrouw Hobbs. „Daar is Emily, kijk,
vlak vóór die melkauto, die naast de kajuittrap op
het dek staat. Ze zullen hun wagen wel op het vaste
land gelaten hebben. Ik vermoed, dat ze hem in een
garage gezet hebben om de kosten van de overtocht
uit te sparen."
„Lóóp met je garage!" zei meneer Hobbs. „Ik
durf te wedden, dat ze hem ergens op straat gepar
keerd hebben om óók nog de garage uit te sparen."
De Turners wankelden de loopplank over, hun
knieën knikkend onder het gewicht van hun koffers
Mevrouw Hobbs snelde met wijdopen armen op hen
af. Emily!" riep ze. „Emily, wat heerlijk, dat je er
bent!"
Peggy!" riep mevrouw Turner, haar koffers mid
den op de loopplank neerplantend. „Hoe zalig je te
zien!
Ze omhelsden elkaar en kusten de lucht naast el
kanders oor. Ook meneer Turner liet zijn koffers
in de steek. De van het schip komende passagiers
kolkten om hen heen als een woelige rivier rond een
starre rots. Een paar mensen, die de koffers niet
zagen, struikelden erover en keken giftig naar de
schuldigen.
Meneer Hobbs en meneer Turner schudden elkaar
de hand met aandoenlijke hartelijkheid. „Wel, wel
wel, Martin," zei meneer Hobbs aangedaan. „Wel
kom! Welkom!"
,,Blt) je te zien, Hobbs," zei meneer Turner. „Maar
wat een tocht! Hemel, wat een ouwe schuit!"
Meneer Hobbs had er een ongelofelijke hekel aan.
ils ze hem Hobbs noemden. Het gaf hem het gevoel
alsof hij een butler uit een toneelstuk was. Ook ver
droeg hij het niet, dat vreemdelingen opmerkingen
maakten over de 'sland Queen. Maar het was nu de
Hjd niet om aan deze gevoelens uiting te geven.
„Kom, laat me jouw spulten dragen," zei hij. „We
hebben onze wagen een paar straten verderop moeten
larkeren."
Hij liet zich heel even door zijn kniëen zakken om
Ie twee reusachtige koffers op te nemen, die meneer
Turner gedragen had. Bij de eerste poging keek hij
rond, of ze misschien ergens aan vast zaten.
„Ik zie niet in, waarom je dat doen zou, kerel," zei
meneer Turner, die generlei aanstalten maakte om
de last van meneer Hobbs over te nemen. „Maar als
ie er op staat, zal ik Emily's koffers nemen."
„Verdraaid charmant van je, dat je me daar niet
,oor terug laat komen," mompelde meneer Hobbs,
die wist, dat ze hem niet horen konden, daar ze alle
drie, druk lachend en pratend, al op de kade waren.
Langzaam wankelde meneer Hobbs met de grote
koffers achter hen aan. Aan beide kanten staken ze
uit als tanks, zodat .het hem onmogelijk was zich
door de menigte heen te dringen zonder met die
koffers tegen de mensen hun benen te stoten.
Toen hij bij zijn auto kwam, was mevrouw Hobbs
alleen. „Martin en Emily zijn even gaan kijken, of
ze nergens een nieuw soort lichtfilter voor hun foto
toestel kunnen krijgen," zei ze. „Ze hebben een hob
by voor driedimensionale kleurenfoto's. Het zijn ont
zettend interessante mensen. Ze hebben altijd wat
nieuws. Hun dochter is pas getrouwd. Je herinnert
je haar nog wei heel slank en knap. Ze trouwde
die jongen Maar meneer Hobbs hoorde haar
niet meer. Hij probeerde de grote, zware koffers
in de bagageruimte te krijgen zonder er een breuk
bij op te lopen.
Een half uur later kwamen de Turners weer op
dagen. Ze hadden niet enkel de filter gevonden, die
ze zochten, maar ze hadden ook een verrukkelijk
boek ontdekt dat ,,De Vogels van ons Eiland' heette.
„Jullie zullen het waarschijnlijk wel thuis hebben,"
zei meneer Turner. „Maar we wilden het in ieder
geval kopen."
Het was meneer Hobbs niet duidelijk, of ze het
hem cadeau deden of niet, zodat hij enkel maar zei,
dat hij niet geloofde, dat hij het had.
„Nu moeten we hun het eiland eens laten zien!"
riep mevrouw Hobbs enthousiast. „We zullen Emily
en Martin naar huis brengen via de Headland Road.
Vandaag is alles op z'n mooist."
„Alles, wat de tiid verdrijven kon tot aan de cock
tailparty was meneer Hobbs welkom. Ze zochten
zich een weg door het verkeer van Long Beach, ter
wijl ze opgewonden praatten over wederzijdse ken
nissen, die ze op de ranch in Arizona ontmoet hadden.
Meneer Hobbs had het griezelige gevoel, dat, als ze
door dat lijstje kennissen heen waren, alle stof voor
verdere gesprekken absoluut uitgeput zpu zijn.
Eindelijk reed de wagen door de laatste uitlopers
van een dennenbos en kwam uit op de uitgestrekte
hei. Ze waren nu op licht heuvelachtig terrein en re
den tot aan de rand van de rotsige kust. Heel in de
diepte stuwde de qceaan haar golven naar een breed
strand, waar ze geluidlocs braken en uitstroomden
in smalle, evenwijdige strepen van stralend wit. Ver-
derweg flonkerden de blauwe wateren van de Atlan
tische Oceaan in de late middagzon.
Wordt vervo'cd'
Willem van Berlo (links) ontvangt zijn prijs uit handen van een der directeuren,
ir. J. M. Matthijsen.
bouwd en moest nu nog de laatste giiiiiiiiiiiiiimniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiinimiiiiiiitiiiiiiii
hand leggen aan een nieuwe schuur
in de keurig onderhouden groentetuin. ËSPSTSnilStSn
Burgemeester mr, G. E. van Wal-
sum van Rotterdam werd gis
termiddag in de bux-gerzaal van
het stadhuis waarschijnlijk voor het
eerst in zjjn ambtsperiode bjj een ont-
vangst^ toegesproken in een taal. die
niet tot „de drie moderne" behoort,
de Duitser Günther Becker, voorzit
ter van de Wereld-Esperanto Jonge
renorganisatie, voerde in het Esperan
to het woord namens de ruim honderd
deelnemers aan het zestiende wereld
congres van jeugdige esperantisten.
In het conferentieoord „De Tempel"
in Overschie discussiëren en confere
ren ze. In de havens, in de polders en
op de Floriade zien ze de dynamiek
en de schoonheid van de lage landen.
Günther Becker vond, dat Nederland
met zijn kleine taalgebied maar eens
actief moest gaan ijveren voor het Es
peranto. Hjj zei te hopen, dat de offi
ciële instanties zo ver bewerkt kunnen
worden, dat ze het Esperanto officieel
als leervak op de scholen invoeren.
In Haarlem heeft men bij wijze van
experiment op enkele scholen een uur
Esperanto per week als leervak inge
voerd.
Mr. Van Walsum zei zich te onthou
den van een oordeel over het nut van
de wereldtaal, maar htj vindt wel,
dat het contact van de jongeren de
verstandhouding tussen de naties on
tegenzeglijk bevordert. Het eerste
TEJO-congres werd in 1938 in Neder
land gehouden. In Rotterdam stond de
wieg van het jeugdesperantisme en in
Rotterdam zetelt het hoofdbestuur van
de wereldorganisatie van jeugd-espe-
rantisten.
Naast het jeugdcongres zijn er jaar
lijks ook een wereldcongres voor vol
wassenen dit jaar in Brussel en
bijeenkomsten van aardrijkskundigen,
spoorwegpersoneel e.d. De laatste ja
ren neemt het Esperanto een grote
vlucht, vooral in Rusland, waar tot
voor kort vrijwel alle verenigingen ver
boden waren. Dit is mede te danken
aan de erkenning van het Esperanto
als taal door Unesco. Dertig radio
stations, onder welke Hilversum, zen
den geregeld in Esperanto uit. Vele tijd
schriften en vertalingen van bestaan
de werken verschijnen over de hele
wereld. Het Esperanto behoort niet de
nationale taal uit te schakelen, maar
de taalbarrières bij zakengesprekken
conferenties, vacanties en gewoon men
selijk contact te doorbreken.
DE heer D. J. van Amstel jr., ad
junct directeur van het Hout-
voorlichtingsinstituut in Amster
dam heeft een boekje geschreven ge
titeld „Hout en Brandveiligheid". Er
wordt uitvoerig In verteld hoe de ver
schillende bouwmaterialen op vuur re
ageren en wat daarvan de oorzaken
zijn. Uit het boekje blijkt dat houten
bouwconstructies zeer brandwerend
kunnen zijn en in bepaalde gevallen bij
brand zelfs gunstiger reageren dan con
structies van andere zogenaamd on
brandbare materialen. Bij de bouw
van een nieuwe hangar op het vliegveld
Gatwtefe zocht men naaf een construc
tie, die de toets van de brandweer-
eisen glansrijk zou doorstaan maar
ook technisch en economisch geheel
zou voldoen. De keus viel op een con
structie met houten spanten.
Vooral grote dikke gelijmde spanten
houden het zeer lang uit voor zil met
krakend geweld ineenstorten. In dat
opzicht winnen zij het van de metalen
constructies, die veel eerder snr.eltèn
en dan tot een verwrongen staalmassa
worden omgevormd, zo constateert de
heer Van Amstel. De foto hierboven
verduidelijkt deze theorie. De koollaag
heeft het eronder liggende hout tegen
de directe inwerking van het vuur be
schermd, waardoor de balken over
eind bleven.
Een uitvoerig hoofdstuk beschrijft ook
het Nederlands gebruik van brandver
tragende middelen, die de hitte soms
tachtig minuten lang kunnen weren,
maar uiteraard ook prijzig zijn en in
ons land daarom nog niet op grote
schaal worden toegepast.
BOELAWAYO, 26 juli 'UPI) De op
één na grootste stad van Zuid-Rhodesie
Boelawayo, waar het sinds zondagmor-
gen onrustig- is geweest, is gisteravond
afgezet door een sterke wacht die moet
verhinderen, dat groepen plunderende
Afrikanen uit de omgeving er binnen
dringen. Overal in de omtrek kon men
de wachtvuren zien van de groepen
zwervende Afrikanen, van wie. volgens
de berichten velen dronken zijn na een
dag van plunderingen in café's. De
15.000 Europeanen in de stad hebben
hun vrouwen en kinderen zo veilig mo
gelijk verborgen.
De ongeregeldheden In Zuid-Rhodesië
zjjn vorige week begonnen in Salisbury
de hoofdstad, nadat daar drie leiders
van de Nationale democratische uartjj.
de opvolgster van het verboden Afri
kaanse nationale congres, waren gear-
resteeerd. Zondag zijn de ongeregeldhe
den overgeslagen van Salisbury naar
Boelawayo. Tot dusver zijn een aantal
Afrikanen gewond door Europeanen die
hun zaken tegen plunderaars bescherm
den. Onder de gewonden bevinat zich
ook een Afrikaanse jongen van zestien
jaar die zich_ te weer stelde tegen zes
rasgenoten die de zaak van zqn baas
wilden plunderen.
Het schönt wel vast te staan, dat hei
grootste deel van de Afrikaanse bevol
king tegen de plunderingen is. Kleine
groepjes van hen bevinden zich nu tus
sen de Europese troepen en de rond
zwervende benden. Hoe de toestand is
in de Afrikaanse wjjk van de stad, me'
zjjn 140.000 inwoners, is niet bekend
Een fel gevecht ontstond gisteren, toen
het vrouwelijk hoofd van Beetsjoeana-
land bij een bezoek aan de stad. werd
overvallen door plunderaars. Haat
lijfwacht beschermde haar totdat de po
litie arriveerde en haar op blank gebied
bracht. Nagenoeg alle 150 fabrieken
van Boelawayo liegen stil. Werk—llllgen
staan onder zware druk van de onrust
s'okers
Gisteren verschenen 72 Afrikanen
voor de rechter op de beschuldiging van
deelname aan de ongeregeldheden. Zij
werden in voorlopige hechtenis geplaats'
'■nf fi q Ilff' ic;UtS.
