Populaire boeken over na tuur wetenschap
Scliatg
ravers van onze tijd
K
boeken
schrijvers
D
MAFHO
Van Joepje en Jaapje
die het nooit leerden
GODFRIET VAN BOUILLON
DE VLUCHT
VAN PEPIMPIE
1
'°L men liet geheim van de
groene plant ontsluieren?
ONGEWOON JOURNAAL
KiNiL
I
RED JE Zilt
wam
m
Ertsfarms in
AMERIKA
Pracht handen
C"
Jo3*
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1960
Tübg95,ct Mamea-Celei
0.1 H.
TALEN
door JOH. RAM
«BJ-5W1K 'US'-,ef'r,TnEk.»:
to<
lj?nerg:ie, ruimtevaart, auto-
li ta j "ïi elektronische reken-
6,1 v ongekende mogelijk-
V"'toer? 110 moderne chemie, de
Nt 1, naar nieuwe metalen welke
o:tbOen;M elb0stormende projecten on-
^ernp ZV"> zijn allemaal on-
l°Mer die de mens van nu bij-
fin i„"ltesspren. Terecht, want we
J'teliji, epJ> ti,jd, waarin veel wat on-
C°lp wS een de soms barre soms
v ^lestAI. yh'io'd gaat behoren. Die
|||;fifsla„.,n8 vindt natuurlijk zijn
ti, e lit,, de populair-wetenschappe-
*>*«trjratuu'- boekenmarkt wfordt
od met dit soort werken en
Vallijs' t beoSe" de leek wat meer
v ;S'; rt, .maken in de voor zijn idee
nAhedp^ ?°he hoeveelheid van nieu-
I,' tv;idie zonder dat hij het hoe
in £?.m begrijpt zo zeer ingrij-
5 Jn dagelijks bestaan.
i>?pft hpUt't?e geoloog Harald Steinert
,.ln het avontuurlijke gezoch'
ons in zijn bij H. P. Leo
'jjnen p-'versmij. te Den II
NI nx-^Pek „DE SCHATGRAVERS
L', Vb,."',,111 het avontuurlijke gezocht
ïf0lt ons in zijn bij H. P. Leo-
Vffitipp '•geversmij. te Den Haag ver-
iAXr ov bock „DE SCHATGRAVERS
nt, TIJD" over de spannende
het e'angrÜke grondstoffen. Nee,
hj Ura„?°ud' zilver of diamant, maar
V1*1, h Urn, lithium, thorium, tita-
h Waaeryl,1um e.a, zijn nu de prooi-
'll|||li,,„ arnaar zowel de zondagsjagers
x "l'llllllllllllllllllll
li!
lfih6fl p oehers als ook politici, zaken-
V» militairen in alle wereldde-
v.r„.N.erig Speuren. Grondstoffen zon-
Vj^kt L'e de atoom- en H-bom niet ge-
Vh,ft Jjhnnen worden en geen ruimte-
§Aat]gn°Sel_ijk is. Steinert is zelf ja-
t. A vO O iöioVit n-oiiTonct nm rlo rron.
v9l1 °P jacht geweest om de gan-
de moderne schatgravers na
Qö z<en .van een heleboel mysterieu-
k' hii die bfl to weten is gekomen
S h w --°b boeiende wijze verslag,
li rij£t zich wel eens de ogen uit,
np.'ti i'. Dien leest dat rnen in Amerika
^r'he'n bezit 'S van ertsakkers met
tiA ja' ais mijnwerkers". Sinds en-
t)K?.lfi'ei 1 worden er namelijk op de
kqV van Dakota, Nebraska en Wv-
'ii Js proef gehele velden ge-
/hs bepaalde soorten onkruid
'1 I g'fp'ate eigenschan hebben dat
Vf'J|i vo ge selenium uit de bodem
'A nfitaa'fc's optasten. Selenium is een
VA'fi pi zonder welke de heden-
V;'6ker ""omsehe industrie wel kan
tl^'ischn erts heeft een magische
Vk'schp :n het donker is het een
^1 bpt ia,ls°lator, maar zodra er licht
likj "ium valt wordt het geleidend,
w. 8Ïar„,zlet er ook geheimzinnig uit;
VSselpn!t a' naargelang de lichtval
h soi ,ro°d en zwart. Voorheen
H het °n'urn uit de zilvermijnen en
')K0hWrt als een afvalprodukt be-
tv.hj' thans is er nog maar één
V^ig maagdelijk koper, dat een
Vi de u deze s,°f bevat. Men moet
^•h'teti ^overconsumptie krachtig sti-
:'Jj et, Vl1 men meer selenium krij-
V beh z's* er niet naar uit, dat
W v.'op,, 0ette nog verder vergroot
'l>] ®l]e ,en- Amerika heeft nu ech-
'ir'ij! dat de seleniumfarm dé
tiien ZaI brengen. De vergiftigde
ll'sijon wicugcii. lvu vciftiiuguc
K^ee geven een geldelijke opbrengst
v este drie maal zo groot is als
ij» "In,, ...hers met tarwe.
h\at Steinert ook de ver-
!'H) H,«t '.'""sl oen woordje meespre-
bN.J1 (>n fiewatpr bevat tal van mine-
?t> AMk n„'<r al methoden in de
"fi?»Pp t„ ?wikke)d om magnesium uit
Ai ziin la,pn. Een Duitse professor
1?h ?'en >„.".g""d-uit de-golven"-project
'iii>S, '®hken, maar dat wil vol
V'^e p helemaal niet zeggen, dat
bin "•uit,,.;'*" 'hta-morgana was. Via de
de ze'*80"ng moet het mogelijk
"e miljarden tonnen koper,
De zee is een onuitputtelijk reser
voir van mineralen. De vraag is
alleen hoe ze te winnen. Met mag
nesium is dat al gelukt. Bij Hartle
pool aan de Engelse Noordzeekust
staat dit immense „openluchtzwem
bad" met een middellijn van 75 me
ter. Hierin wordt het zeewater met
kalk vermengd, waarna het magne
sium gemakkelijker geëxtraheerd
kan worden. (Illustratie uit Schat
gravers van onze tijd").
goud, zilver, nikkel, magnesium en an
dere elementen, die er in uiterst gerin
ge concentraties in voorkomen, te ont
worstelen.
Rijke stoffenleer
„Schatgravers van onze tijd" leest
irmn ook als een avonturenroman. Dat
doet. men beslist niet met „MOLECULEN
VOOR DE WELVAART", van dr. C. R.
Theiler. een uitgave van de Bibliotheek
voor Algemene ontwikkeling, Bussum-
Vntwerpen. Dit boek behandelt de
scheikunde in ons dagelijks leven. Ook
niet-chemici die over enige technische
kennis beschikken, zullen veel hebben
aap Theilers heldere uiteenzetting over
de rijke stoffenleer. Men maakt de op
komst van de kleurstoffenindustrie
mee de basis voor wereldconcerns
als Bayer en leest uitvoerig over het
grote belang van de synthetische kunst
stoffen, die en dat is niet te veel ge
zegd het aanschijn van de wereld
hebben veranderd. Hoe de chemie de
geneeskunde vele nieuwe en sterke wa
pens in de strijd tegen ziektes, bacte
riën en ongedierte in handen heeft ge
geven, blijft niet onvermeld. Aparte
hoofdstukken zijn gewijd aan de ontdek
king van het aluminium, aan het glas
en de moderne atoomfysica. Een aan
hangsel met een spreidingslijst van de
elementen, een woordenlijst, en een re
gister verhogen de waarde van dit niet
vele foto's en tekeningen geïllustreerd
werk. dat mag gelden als een goede in
leiding in een steeds waardevoller wor
dende tak van de toegepaste weten
schap.
Atoom-pockefs
Drie nieuwe pockets houden zich met
de kernenergie bezig. De uitgeverij Het
Spectrum in Utrecht, dat al meer deel
tjes in de "Msmareeks aan het atoom
heeft gewijd, laat nu de Duitse geleer
de Carl Friedrich von Weiszacker ons
„HET TIJDPERK DER ATOOMENER
GIE" intreden. We leren duidelijk wat
een atoom is en vernemen eel over
de technische mogelijkheden van de
kernenergie waarna we een uiteenzet
ting krijgen over de biologische econo
mische en politieke gevolgen van de
nieuwe energiebron. „DE GREEP
NAAR HET ATOOM" is van Otto Willi
Gail, een Duitse populair-nat.uurweten-
schappelijke schrijver van formaat. Dit
geïllustreerde Prismadeeltje meer
bedoeld voor de beginneling is bijzon
der waardevol, omdat, het ook een se
rie tabellen bevat, o.a. van alle 102
elementen, en verder een register en
een chronologisch overzicht van de antie
ke natuurfilosofie af tot en met de wed
loop om de kernwapens en de kernener
gie. „AAN DE POORTEN VAN EEN
NIEUWE TIJD" is een Elsevier-poc-
ket, die oveneens over de mogelijkhe
den der kernenergie gaat. Deze uitga
ve is een bundeling van een reeks le
zingen die oorspronkelijk voor de KRO-
microfoon zijn gehouden door een aan
tal deskundigen op verschillend gebied:
professoren, artsen, wetenschappelijke
werkers, zakenmensen en politici. Zp
laten vooral de positieve kant van de
kernenergie zien en vooral daarom is
het boekje aanbevelenswaard.
Kunstmatige foto-synthese
Jacques Bergier en Pierre de Latll
zijn een Franse journalist en ingenieur,
Advertentie
Het Is de Hamamelis die 't 'm doet
ti- fi?^even "bóekenvnn a nrtter""Piet" zodoende vermijdend wat velen „de"
db Ajng CssR hebben wij mS
At! ?eh. a.hgstelling en instemming
?fil(>,Variuit is 8pheel en a! gesehre-
n m 0en eerlijk en oprecht me-
«"liw'Gae.f de moeilijkheden, die de
Nelissen te Bilthoven uit
delen met de eerbied, die daarbij past.,
.61
N ?fsbpipS0. -ieugd ondervindt bii haar
Na- 1st ril."18, Het komt ons voor.
m„Ze °J)rechtheid de reden is,
Nq ,c;ken 0n. Hch door dit boek aan-
N)rlJ'gt 31 voelen. Een tweede re-
yih I <->niJi' hierin dat de schrijver
,jq gewilde nadrukkelijkheid
'j, jgeh riiN lez.er te overtuigen van
K J, jsen rli C'CI Le overtuigen van
"fifift at n?,P geloof. Tenslotte menen
|aai:er Wesseling er goed aan
Z1jn onderwerp te behan-
Advertentie)
71-75, A'iitnï Teij 731781
n iderne methode toeschijnt om de
jongeren te bereiken te vervallen
in een kunstmatige lichthartigheid, die
werkelijk goed-wilienden niet anders
dan onecht kan aandoen, In het slot
woord, maar enkele regels, noemt de
auteur zpn boek maar een „aarzelende
aanzet"; men moet, na lezing, niet
denken, dat „men het weet". Andere
boeken lezen, verder doordenken, met
anderen praten en vooral bidden is
Wesseling's raad. Dat geeft nog meer
vertrouwen, omdat hieruit blijkt met
hoeveel ernst de auteur de problema-
tiek-in-kwestie benadert. Het boek han
delt over het leven en de figuur van
Christus, de Kerk, de sacramenten de
liefde. Talrijke getuigenissen van 'jon
geren en anderen zijn erin opgenomen.
Alles bijeen genomen geeft dit boek
moed het wekt levensvreugde en be
reidt aldus de juiste geloofshouding
voor. De ervaring heeft pater Wesse-
ling geleerd dat op de bodem van me
nige twijfelende of laatdunkende uiting
over geloof en Kerk een oprecht ver
langen naar ware godsdienstigheid
schuilt. Wjj zijn dan ook oprecht blij
met dat mooie boek en bevelen het
met alle -adruk ter overdenking aan.
Het stemt tot stil-worden, tot zelfbe
zinning en is dit niet de eerste be
langrijke stap op de goede weg?
L.
die zich in de „UITVINDINGEN Al.'
MORGEN" hebben verdiept. Op
grondslag van experimenten in de
researchlaboratoria van universiteiten
en grote concerns stellen zij ons een
toekomst voor ogen met elektrische
auto's, vliegtuigen en ruimteraketten,
met fabrieken bestuurd door robots
- maar «waar de mens de heerschappij
behoudt - met nieuwe vreedzame toe
passingen van de kernfysica en met
de industriële gebruikmaking van de
zonenergie. (Er zijn trouwens nu a!
zonovens in Indië en de zonauto heeft
in ons land al gereden onlangs).
Veel heil zien de „profeten" in de
zgn. kunstmatige foto-synthese, waar
mee de mens het geheim van de groe
ne planten zal kunnen ontsluieren en
eveneens - net ais de planten he. met
het chlorofyl doen - de zonenergie kun
nen gebruiken voor het omzetten van
water en kooldioxyde in suiker, zet
meel en andere voedingsstoffen. Hier
door kan een der ergste wereldrampen:
de hongersnood, tot het verleden gaan
behoren. Er is daarvoor nog een ande
re methode, n.l. de algen uit de zee tot
voedsel te verwerken. Een heel in
teressant werkje, dat in de Prisma-
reeks verscheen.
Daarin is ook uitgekomen Hans Roe
pers „WIJ EN DE AUTOMATISE
RING". De schrijver ziet de automati
sering als een nieuwe etappe op de
weg naar de technische vooruitgang.
Er is volgens hem geen enkele reden
haar als iets angstwekkends te erva
ren. „Geen vrees, maar ook geen
utopieën", zegt hij nuchter. „De auto
matisering zal de aarde niet in een
luilekkerland veranderen." Voor hen
die de automatisering aangaat - en zijn
we dat niet allen? - een pocket die niet
ongelezen mag blijven. Tot slot: „UIT
VINDINGEN EN OCTROOIEN", van
ir. Chr. J. J! Stamm'ler en ir. J. R. G.
de Veer, een handleiding waarmee niet
alleen handel en industrie maar ook
de kleine uitvinders hun voordeel kun
nen doen. Zij worden wegwijs gemaakt
in de moeilijke wettelijke wereld van
het octrooi. Verschenen bij de Ned.
Uitgeversmij. N.V. te Leiden.
W.
(Aduertentie)
AWAO.WMM.v.
Er waren eens twee jongens, die het
samen goed konden vinden. Er was
maar één ding waar ze altijd om kib
belden. En dat was de vraag: wie was
nu de grootste van de twee? Jullie zijn
even groot .zeiden hun vaders en moe
ders telkens.
Maar daar waren Joepje en Jaapje,
zo heetten die twee jongens, niet mee
tevreden. Ze wilden allebei de grootste
zijn. En dat was, zoals je begrijpen
kunt, een beetje moeilijk. Om groot te
worden aten ze allebei iedere morgen
een stevig bord pap en iedere middag
een flinke portie groenten. Ze aten
's-avonds wel zes boterhammen. Maar
omdat ze evenvee] aten, groeiden ze
ook tegelijk op. En als ze met hun
ruggen tegen elkaar gingen staan, dan
kwamen hun kruintjes nog steeds pre
cies even hoog.
Op een dag kreeg Joepje een idee.
Hjj wist dat er in het bos een reus
woonde. Die reus had een tuin vol
reuzenkruidjes en als je daar van at,
dan werd je zelf ook een reus. Dat is
groeid. Ruggen tegen elkaar, ik zal
meten. Hij moest op zijn tenen gaan
staan, om bij hun kruintjes te kunnen.
Ze waren allebei precies even hoog.
En reus Joep en reus Jaap keken el
kaar helemaal niet vriendelijk aan.
Iedere nacht slopen ze voortaan uit bed
en aten ze zoveel reuzenkruid als ze
maar verdragen konden. Al gauw wa
ren ze dan ook groter dan de hoogste
boom uit het bos. De oude reus moest
op een trapje gaan staan om hun krulne
te meten, als ze met de ruggen tegen
elkaar stonden. En na een weel: of wat
kon hij er zelfs dan niet meer bij.
Reus Joep en reus Jaap waren toen
werkelijk verschrikkelijk groot gewor-
den. Op een nacht slopen ze toevallig
tegelijk naar buiten. Ze hadden er geen
erg in. dat de volle maan juist door
de lucht dreef. Piecies boven de tuin
met reuzenkruid Boem. botsten ze er
met volle vaart tegen aan en de maan
werd eerst helemaal wit en toen hele
maal rood van boosheid. Reuzen, die
zo hoog zijn als de méun komen niet
te pas, zei de maan. En hij verander
de reus Jaap en reus Joep in twee klei
ne dwergjes.
Ze gingen samen wonen in een pad
destoel in het bos. Van het reuzenkruid
mocKten ze nooit meer eten. want zoiets
is verboden voor dwergjes. In het be
gin waren ze erg verdrietig. Dat is onze
straf omdat we niet tevreden waren,
dachten ze. Ze huilden een hele dag en
een halve nacht. Toen dacht dwerg
Jaapje: wat heb ik toch een honger!
hij wipte de paddestoel uit en at bos
bessen en eetbare worteltjes. Ik zal
maar veel eten. dacht hij. nog nasnik
kend van het huilen. Dan word ik mis-
iets voor mij, dacht Joepje en hjj stap-
'ii!' hlm''uist de''hPk°nup"" boswee Phoe, riep reus Joep. Verbeeld je maar huis waar ze nog in pasten. Om over schien wel groter dan Joepje. Mnar ook
om slaan en wat dacht de slimmerik? niks. Ik ben helgrootst. een bed nog maar niet te sp-eken. dwerg Joe'i je kreeg honger. Hij ging
Die Joep gaat vast en zeker reuzen- ^iet kibbelen vriendjes, zei de oude Maar in de nacht sloop reus Joep stil- ook bosbessen en worteltjes eten .^o-
kruidies eten bij de reus Maar wacht reus' Ga maar eens fnet je ruggen letjes de deur uit en ging vlug wat vee] hp maar lustte,
dat kan ik ook! tegen elkaar staan, dan zal ik wel reuzenkruid plukken in de tuin. Hij - ----- - - -
Langs een ander weggetje holde ook
'Hj liep veel hai
juist
eens meten.
En wat denk je dat ze de volgende
slikte het in en kroop ongemerkt weer dag het eerste deden? Ze riepen tegen
in bed. waar hii in ziin slaan wel tien pon hncmnie inict ennrhii kwnmr
----- ft*,,., tnor, i„virh ln waap in zÜn slaap wel tien een bosmuis, die juist voorbij kwam:
Jaapje het bos in Hp liep veel harder 0,18 J®eP _r0"s S- bun kruinen C0ntimeter groeide. Maar ook reus Jaap hela. kom eens kijken wie het grootste
dan Joepje en hp had dan ook juist een Ji"™ h" werd na een poosje wakker. Hij glipte is. Toen keerden ze zich om en gingen
bosje reuzenkruid ingeslikt, toen hp I
tl
Joepje aan zag komen. Vlug kroop hfc
weg achter een reuzestruik en viel in
slaap. Want dat gebeurt altijd, als je PWJe roken
van het reuzenkruid gegeten hebt.
even! later Ncfu'liet'd^^dus "nUk» bed- ging naaf'.buiten, at Wat'van mef h"un "ru'gjes" tegen'"elkaar"staan',
even. tater. het reuzenkruid, precies genoeg om - - --
Even groot! riep de muis. Maar je
moet niet denken dat hiermee aan hun
te kibelen valt. Laten we gezellig een 0Qk tjen centirn'ete'r te groeien. Ën de
■jpje roken. volgende morgen zeiden ze tegen el- gescwëdenU eên'einde"kwamT Daarëmi
,- j p-o-Ze gingen met hun drieën op de kaar. nu ben ik toch werkelijk de Wwam nooit een eind Want Joenie en
Niet lang daarna kroop Joepje achter reuzenbank zitten, die voor het huis grootste van ons twee. De oude reus jaaDiG leerden het nooit!
een andere struik en zo sliepen ze alle- van de oude reus stond. Reus Joep en moest er weer aan te pas komen. Ho,
bei. Kijk eens aan. zei de oude reus, reus Jaap trokken wel een vies gezicht, zei hij, jullie zpn vannacht allebei ge- LEA SMULDERS
die hun daar zo zag liggen. Ik heb toen ze voor het eerst aan een echte
- pijp trokken Maar ze zetten dapper 'HHiinHHH'iiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
door, want nu ze eenmaal reus gewor-
den waren, wilden ze zich er naar ge-
twee reuzen erbij gekregen*. Dat is
zellig. Hallo jongelui, welkom in
bos.
Joepje en Jaapje werden wakker van dragen ook.
zijn harde basstem. Ze scharrelden .Ze hadden het werkelpk heel plezie-
slaperig overeind. En keken verwon- z0 ™et, hundrietjes. En het zou
derd in het rond, toen ze op hnn benen o6k h0ei Plezierig gebleven zijn, als
stonden, want ze kwamen met hun reHj daap en reus -L'0P 11101 allebei de
hoofden aan de toppen van de bomen zelfde gedachte hadden gehad: was ik iiiiiiiiiiiiiiiMiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiililliiiiHlllilllilll liiiiiiiiiiiiiiiiiiimiii iiiiiitllllillliliillliiillliliiiliiiiiiiiiiiilillinilillillli
A-- mnon rffnfnw rinn 1-117 «lonVilon to
toch maar groter dan hij, dachten ze
llnfte vin een duim^Maafg^r wil °nla"Sa wa* hc« 860 jaar geleden dat
eerste wat reus ik zijn. Godfried van Bouillon, die in het jaar Wj.
zei. De oude reus wist van al die gedach- io% met tienduizenden kruisvaarders
Precies, zei reus Jaap. Ik wil wed- ten niets af. Hij liet reus Jaap en reus h H d tM ovprl„ripn
den dat ik het meest van het reuzen- Joep in zijn huis logeren. En daar naar het Lancl t00g' ls ovepleden-
kruid gegeten heb en nu zal ik dus wel waren ze erg blp om. want waar moes- Enkele bijzonderheden laten wp hier
ten ze anders naar toe? Er was geen volgen. Een oproep van de toen rege-
en dat was natuurlijk jctS( waar je
eventjes aan wennen moest.
Jij ook, was het
Joep tegen reus Jaap zei.
de grootste zpn van ons twee.
iiimiiiimimiiiiiiiniiitiiiimiiiilniiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiNiniiiiiHimiiiiiiiimiiiiiHiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinHiiiiiiiiimiitii
rende Paus Urbanus II deed Godfried
besluiten met een leger van meer dan
veertigduizend Vlamingen en Walen ter
kruistocht te trekken. Hp nam deel aan
de verovering van Antioehië en in juni
1099 bereikte hp Jeruzalem. In die
strpd om Jeruzalem onderscheidde
Godfried zich zó zeer, dat hem na de
val van de stad het bestuur werd toe
vertrouwd.
In het jaar 1096 trok een machtig le-
Daar stond Pim, met zijn bloemen een der heren. „En je woont in Peute- Dat moest ie kunnen vinden. En Pim ger naar" het Oosten. Onder de kreet
n zpn tar™, mdd.envan allemaal renburg, is het niet?" vond het! Hij herkende het huis en de „God wil het" trokken zij, met het
omgeving dadelijk. Hij had er niet kruis op de borst, met honderdduizen-
drukpratende mensen. Gepraat,
Pim knikte verheugd.
van hij niets verstond, omdat het Frans „Vertel ons dan maar gauw, wat je voor niets w-ekenïang gelogeerd. Rustig den naar Jeruzalem. Da', viel echter
was. Geen wonder, dat Pirn sprakeloos hier kwam doen!" liet hij zijn pocket-raket dalen en tus- niet mee. Ongeveer, drie jaar lang
was. Hij begreep er clan ook totaal Daar zat Pim. Nu moest hij praten, sen enkele boomgroepen landen. duurde het eer de kruisvaarders onder
niets van. Helemaal niets! Was al die Hij deed het. Goed zelfs. Hij vertelde Natuurlijk was de vreemde vogel aanvoering van Godfried van Bouillon
drukte nou echt voor hem. Pim twijfel- van zijn oom. de uitvinder. Om dat die daar zo plotseling neerstreek ge- de stad Jeruzalem, na moeilijke bele-
de er aan. En gelijk had ie. Want al Pepaul Pepetrie werd even gelachen, zien. Nog maar net was Pin? uit hét geringen, konden nemen. Daar de stad
deze drukte om hem heen, was eigen- Ze wisten nu allemaal wel, dat dat ke- toestel gestapt, of hij hoorde vlak bij door grote dikke muren was omgeven,
lijk helemaal niet voor hem bestemd, reltje een beetje stotterde. Weldra wis- een kreet: moesten tevoren de nodige maatrege-
D.e mensen op Schiphol verwachtten ten ze ook, dat deze jongen er met het ..Nee maar. Daar heb je Pim Va- len worden genomen en het opstellen
juist deze morgen een Franse filmster, toestel van zijn oom van door gegaan der. daar is onze Pim." van de belegeringswerktuigen nam veel
Ook, toevallig, een heel jonge man. die was. Zeker, met medeweten van die Pim herkende zijn neef ook dadelijk, tijd in beslag Zo je wellicht weet, ge-
zon
„Ha, die Gijs!" riep ie blij „Zag bruikte men houten torens op wielen,
je me aankomen!" "die togen de muren werden gerold.
„Tuurlijk jo! Is dat ding van jou?" Daarin zaten de krijgers en men moest
\xrn i ij dan proberen, door middel van een
natmnJitk^" waar. Van m;jn oom soolT ophaalbrug, de vijandelijke stel-
y lingen op de muren te nemen. Dat was „„„-i-p-ij
Andere geluiden werklonken. Ze kwa- een zeer gevaarlijke onderneming, de de zonen door zijn voorbeeld^aan. Men
men uit de boerderij. want de kans bestond, behalve door
„Ze roepen ons," zei Gijs. „Kom beschietingen van de vijand, dat men
Wat zullen ze opkijken dat trachtte die torens in brand te steken.
in een eënpersoonsviiegtuigje uit oom. Maar dat was toch allemaal niet
Frankrijk naar Schiphol zou komen, zoals het hoorde. Het toestelletje zou wol
Natuurlijk om daar om de een of an- een aardige uitvinding zijn. maar toch
dere reden gehuldigd te worden. „Do niet zo belangrijk, dat al die zwartge-
mensen huldigen graag iemand!" had klede heren nog langer hun tijd er aan
Pim zijn vader meerdere malen horen verknoeien zouden. De een voor de af
zeggen. der trok af. Dan is het mijn tjjd ook,
„En dat schijnen ze mij nu ook te me5Pde Him en hii stond ook op,
willen doen!" genoot Pim in stilte, °S.. 0eJ? °fe" Jf1 de
„Nou, ik zal ze niet tegenhouden. Kan 'leer> d'e tenslotte achterble.ef._ „Bljf
wel leuk worden!" eYen
En Pim trok een gezicht alsof hij
zeggen wilde: Ja hoor. Hier ben ik. Hul- ----- zl.ii rira noiae acnier znn neei aan, ceisi enige uagen „„mg nau um vei- dhristenen nf"r>e eti-nn
dig me maar. Ik vind alles goed! a iiffon riP n!" naar de 20 bekende huiskamer van oom schillende „bruggehoofden te slaan", twaalf uren <*eduurd zonder dat de
Heel parmantig stapte hij dan ook tus- n> J0 alleen de lucht in te la- Hannes en diens hartelijke vrouw dat wil zeggen met stenen üepaalde ge- d
sen enkele in deftig, zwart pak ge- gaan- We zullen ons even m ver- Trees. y deeiten der gr
klede mannen over het vliegveld, naar la Wat was dat een feest! En wat werd bui van pijlen en spiesen,
de grote ontvangkamer. Toch was Pim
Met ladders klommen de Kruisvaders
tegen de wallen.
vocht als leeuwen, niets kon de hevig
heid van de eerste schok der christe
nen evenaren, maar zij vonden overal
deélten d^r grachten te dempw Een
Pmonal' fn^k '"e n0g gl?k P"rt£lijk'be^enTachentfb™ len op" de^ëidlrTatondem kon" £eV De'bdegerdê^wa^n16onafgTbrt
hier ^nstTh SlEf'"JS."tSuS?ïMSbSSS Si Te
mijn mond open doen. adf" gr°H, ïr\ de lacht geven kom Oom Hannes klap- sein geven tot een algemene aanval. gera^nsmet^rwerkmllëëinorriet;
Iemand, die gehuldigd wordt, kan toch Maar dan als° de^ wceriicht ook 'deze herhaaldelijk met zijn handen op Op 14 juli 1099 vveerklonken, z°dra -Brengen v00r een nieuwe bestorming
niet altiid bliiven zwü<*en Maar ia ,t'l of, Z, j 5 z«n kl"een en lachte. Ook de anderen de dag aanbrak, de klaroenen m de le- uvvc ralu'"""8-
wat kon Pim anders doen'dan meeW tante Paulinf aan de telefoon krleg661" lachJ?n' AUeen tante Trees ke«k wat prPlaats van de christenen Op dat te- 's Morgens bij het krieken van de
pen. Deftig meelopen. En zich alles ia- Red ezeKdacht Pi^ ernstiger. ken snelden al de krms vaarders tewa- dag was alles vol leven en bedrijvig-
ten welgevallen, éij de ingang van de iklj liep naar het erote raTm onend» teletp- tl„vb 3eugdkrant. fif 01 Ho werkt,„gen in he.H he,
zaal stond een dame op hem te wach- „at en snrnno naer"huitpn Tn 'eek win m ,,cl- uus sut'u oegipp uesie
uat en sptong naar Duiten, ln een wip plrn, weten ze er thuis niets van dat ten braakten een dikke regen van ste- w
was nij dij zijn pocket-raket. Niemand je ^jgj. ^,nt Maar dat gaat toch'niet non over de vijanden uit, terwijl de leger en bezet'e de posten, die tot de
ten. Voor Pim goed wist wat er ge
beurde, had hij in zijn andere arm ook [g'jyg *"oP
een bos bloemen en op beide Wangen
een zoen van de dame
pen en zetten zich al de werktuigen in heid in het kamp van de christenen.
Bezieid met een vast vertrouwen ln dg
zegepraal, wapende zich het christen-
bia?Ite Jonge«; Ze 'zullen
terrh"t ?"ugurhipldaatds nTme^E^ fufst"
kleurde tot onder zijn blauwe overall.
ren brug.
zijn. Je stormrammen de voet der muren na- aanval aangewezen waren Verbitterd
naar Peute- derden. Kruis- en handboogschutters over de tegenstand, die zij de vorige
Toen kwam oom Hannes in richten hun pijlen op de Turken, die dag ondervonden hadden, vochten zii
de wallen en torens bezetten en onver- als razenden. Van alle zijden hoorde
werkten Pim in een grote stoel en kwa- t"wee Jiëi'Auëe" „Maar beste vrouw. Denk nu even schrokken krijgers plantten zich met men de werpspiesen fluiten, de stenen
men toen allemaal om hem heen men naast eek wë tnartschï^? twIpT Boed na- De 1°ngen kan toch niet terug hun schilden dekkende ladders op de en halken, door de christenen en on-
staan. Pim mei ^feemie f uoli Zf„l vliegen. Zeker, vanavond niet mee® plaatsen, waar de stad minder weer- gelovigen uit hun catapulten eeslin-
„Nou gaat het beginnen!" dacht iueht sheg g ai hoog m de ]let begint al donker te worden. Da's stand scheen te bieden Op verschillen- gerd, botsen met een oorverlovend ee-
Pim. „Oei, o.ei! Ik neem nog eens de veel te gevarlijk, Trees Dat moet je de plaatsen naderden de rollende to- weld tegen elkaar en vielen on de aan
vlucht! Maar er waren nog twee licht- z,uchtte ,,rlm' „daar ben hegrijfjen!" rens de wajlen.^temidden van^ he.^je- vallers terug. Onafgebroken wierpen de
;oel en onder de kreten van de kruis- muzelmannen
limonade
punteneen glas
vlammende fakkels
omstanders zagen'" het en glim- Jjée basis" P.P vliegen. MaarPim hij" niet." Tenslotte dacht "oom Hannes
lachten' r> e€|9 bedenkelijk gezicht. Tan- er ook aan. „Ik zal nog wel even een
Zo'n leuk jong pilootje toch! te Faullna zou hem met met moorkop- telegram sturen. Of nee. ik bel even
Maar toen begon het. Om beurten stel- k, °p Onze buren hebben telefoon.
den de heren rechtstreekse vragen aan A*im lachtei bfl die gedachte. Stel je Daar gmg oom Hannes al. Pim zat
dat pilootje. Vragen, waarop geen en- ^°r' „^®e- dat kostte ^hem minstens m spanning! Zou oom of tante aan de
kei antwoord kwam' De héren keken c'0Uo ."i0014 kamerarrest en dubbele telefoon komen? Daar hing alles van
elkaar eens aan. Ze begrepen dat aPpaaklessen. En toch., er zat. mets af. Even later bleek het oom geweest
schouder ophalen van dat kereltje niet j knoefte paar 9,?'N.aar huis. En te zpn.
- - j dus koerste Pim zuidwaarts. Een beet- „Alles in orde hoor! lachte oom
goed. Weigerde hij te antwoorden?
Hield hjj hen een beetje voor de gek?
Ja, daar zou hp een filmspeler voor d=y1ne" tvloog Het viel echter niet mee laat je hartelijk groeten. Je kunt hier
ion ziin Tnch werden de heren zljn uo'PJe terug te vinden. Er was blijven slapen en morgen, in de namid-
e van hun vrien- een baRtje mist gekomen. En die lich- dag komt hij je halen."
Pim voelde het te nevpl vulde de duinkommen. De P. Pim kon wel juichen van opluchting
z„ „int rinnrzrm Tneen's werd p- basls kon hij zo nooit ontdekken! en plezier. Hij had niet gedacht, dat
r En hii Hen En Peuterenburg ook niet. Wat nu? alles zo goed zou aflopen. Een hele dag
m uit Pepeutèrenburg!" Huilen, omdat hij de weg kwpt was? hier op de boerderij en dan samen met
argwanend. Een beetje van hun vrien
delijkheid verdween. Pim voelde het.
Het kon z
ie dapper
„Ik kpm uit Pepeuteienbuig. Nee, dat nooit. "Doorvliegen, "natuur- oom terug naar huis?
Een plotselinge stilte viel in de zaal. [yit net z0 jan tot je jets bekends ont- Alles liep als op rolletjes.
De ogen van de heren helderden op. dekte. Of een plek, waar hij veilig zou Ja, dat denken we zo vaak. En dan
Een der heren legde zpn hand op i ïms kunnen landen. Niet op Schiphol natuur- ineensmis poes! Heel anders gaat,
schouder en zei: lijK. Ook niet bij de een of andere gro- dan we gedacht hadden.
„Dus je bent Nederlander? Had dat te stad Kijk> daar vloog hy julst weer 0ük met p;m. De volgende middag,
dan eerder gezegd, beste jongen. En je boven zo'n grote massa huizen. Eer, nog midden in de feestvreugde, gebeur-
komt uit Pepeuterenburg? breed water was er ook. Met grote de het: een telegram. Voor Pim. Van
Pim schudde h.et hoofd: „U zeg, bruggen. Ha, begreep Pim, dat moet Oom Paul. En in dat telegram het vol-
het verkeerd. Myn dorpje heet Pepeu- Rotterdam zijn. Dit water is de Nieuwe gende, verschrikkelijke bericht:
terenburg! Maas. Over dat water woonde een oom „Pim. Tante komt zelf. Redt ons
Weer keken de heren elkander aan. van hem Op een boerderij. Daar zou pocket-raket. Vlucht er mee, waarheen
Hield dat ventje hen nu echt voor de Pim heen vliegen. Even dacht Pim er je maar kunt."
gek? Dan maar weer nieuwe vragen aan, zo maar de grote zee over te Juist toen pocket-raket Pauline in de
stellen. steken. Daar ver weg, moest zijn vader lucht zweefde, hield een grote, zwarte
„Je bent dus niet de Franse filmster, zijn. Op een grote boot op de grote auto bij de boerderij van Oom Hannes
die we verwachtten? Goed. Zeg ons zee. Vader zou niet kwaad op hem zijn, stil en stapte de echte tante Paulina,
dan maar, hoe je heet!" als hij zo maar bij hem kwam. Vader... kwaad en vlug uit de wagen.
„Pepimpe Pepuister!" kwam dade- Maar de jongen schudde het hoofd. „Mis poes!" lachte oom Hannes stil-
lijk het antwoord. Weg met dat gekke idee. De grote letjes. „De vogel is gevolgen!"
Dat bracht ontspanning. Men lachte, zee over? Nee. speuren en zoeken, Voor de tweede keer op deze dag had
Men begreep het. naar de boerderij van oom Hannes. Pim zich zelf weten te redden.
,,Je heet Pim Puister, he!" lachte Het was niet zover van Rotterdam af. (Wordt vervolgd).
Kruisvaarders in de aanval.
muren
nd, die
zyden woedde. Intussen had
de stryd reeds de halve dag geduurd,
zonder dat de kruisvaarders nog enige
hoop haddftn de stad te zullen nemen,
maar spoenig zou de strijd van aan
zien veranderen. Plotseling zien de
kruisvaarders op de Olijfberg een rui
ter verschijnen, die met zun schild
zwaait en het christenleger het teken
geeft, de stad binnen te dringen. God
fried van- Bouillon roept dat St.-Joris
de christenen te hulp komt en het zien
van de Hemselse rutter vervult de be
legeraars met nieuwe strijdlust. De
rollende toren van Godfried nadert te
midden van een vreselijke bui van ste-
nen pijlen en vuur. de wallen en de
valbrug wordt op de muur neergela
ten. De wind wakkert de brand aan
en drijft de vlammen naar de muzel
mannen.
Omringd door wolken vuur en rook
deinzen dezen bij de aanblik van de
lansen en zwaarden van de christenen
terug en Godfried van Bouillon baant
zich een weg door de vijanden en
dringt Jeruzalem binnen. Al de dap
peren, die op het platvorm van de hou
ten toren streden, volgen hun onver
saagde aanvoerder en dringen met
hem in de straten door. De muzelman
nen slaan op de vlucht en Jeruzalem
weergalmt van de zegekreet der kruis
vaarders: God wil het! De poorten van
de stad worden met bijlslagen verbrij
zeld en de overige troepen trekken Je
ruzalem binnen.
