Ada den Haan mist brons
in finale 200 m schoolslag
Geen Wiltrud,
maar Anita
Hockeyelftal ontsnapt aan
beschamende nederlaag
Kreunen en steunen in duel
met Nieuw-Zeeland
Reeks van sensaties in het Olympische zwembad
Stunt van Oranjes herenzwemmers
Op ruw spel niet
ingesteld
MAANDAG 29 AUGUSTUS 1960
PAGINA 7
(Van onze sportredacteur)
ROME, 29 aug. De kruitdamp kroop uit het
pistool en fracties van seconden later weerklonk
ili"in 11 anill een korte, doffe knal door een doodstille ruimte.
Acht sterke mannen, zo geconcentreerd, dat zij
a'^es om z*c^ 'iecn verSaten> wierpen zich van de
(JTV] startblokken in het water. Vurige vonken spoten
Sruit het opspattende schuim, waarop tienduizen-
den kaarsen licht gericht was. Toen rezen acht-
tienduizend enthousiasten, bijeengekomen uit
de wereld, van alle continenten als één man omhoog- Hun
ar)moedigingen echoden tegen de steile tribunewanden en bundel
en zich tot een oorverdovende strijdkreet. Vijfentwintig seconden
eter echter gingen al die geluiden over in hysterische kreten en
Vongen de achttienduizend opeengepakten zich in de merkwaar-
alpte bochten. Daar, in de derde baan, begon plots het schuim nog
Uier op te spatten, kliefden de armen nog krachtiger het water.
ergend langzaam maar onweerstaanbaar kroop een atletische figuur
teeds verder naar voren. De Zuidamerikaanse groep hield de adem
U Don Santos? Vijfentwintig meter voor de finish leek hij niet
1eer te verslaan. Toen kwam eerst de Amerikaan Larson dichterbij
?n onmiddellijk erna de Australiër Devitt. Twee hoofden stootten
ï-ioa tegelijk tegen de basinwand. Wie was de Olympische kam
poen? in het water lagen de strijdenden. Op de tribunes wachtten
9? toeschouwers, maar uit de luidsprekers kwam geen enkel geluid.
Minutenlang was het doodstil. Dan weerklonk er een voorzichtig
aPPlaus. Devitt klom op de touwen. Larson stak beide armen om-
J°og. Er kraakte iets in de luidsprekers. Weer kon men een speld
noren vallen, o zo onwezenlijk rustig waren de achttienduizend
ehthousiasten.
iDevitt, Australië, Olympisch kampioen 1960 100 meter vrije slag
{Wen," klonk er over het water. Larson, tweede, zelfde tijd," volgde
Wt. erna. De kamprechters hadden dus in plaats van de chrono
meters het laatste woord moeten spreken.
a-a >M|| (Van onze sportredacteur)
^^lillilllk ROME, 29 aug. Gewapend met verrekijkers,
een scheepskapitein niet zouden misstaan, za-
M tcn ze voor ons> Èudinger en Delmes, twee grote
mannen van het Duitse hockeyteam. Geen detail
wilden ze missen van het hockeyduel tussen Ne-
derland en Nieuw-Zeeland, zaterdagmiddag in het
Marmeren-stadion van het Foro Italico. Het ging
V/K./ hen niet om de Nederlanders, hun kwaliteiten en
hun speelwijze. Die kenden ze wel, de steunpilaren
van het team dat in Melbourne achter Indië en Pakistan de bron
zen medaille veroverd hadden- Maar de Nieuw-Zeelanders? De
bange verwachtingen werden bewaarheid. Meermalen keken de
twee elkaar veelbetekenend aan en trokken sombere gezichten.
Tegelijkertijd ondervonden de mannen van Oranje het aan den
lijve bikkelhard niet onsportief heel fel op de man, onver
saagd enthousiast en stickvast. Dat waren de voornaamste peilers,
waarop de Nieuwzeelandse hockey rustte. Sterke peilers, die het
de ploegen, die hun kracht zoeken in de elegante stijl van ragfijne
passes en subtiele combinaties onmogelijk zou maken om de ge
liefde speeltrant het echte hockey op te voeren. Ook het
Nederlandse hockey kwam er niet aan toe. Het sleepte heel moei
zaam een gelijk spel (1-1) uit het vuur.
JOHN DEVITT 's werelds
snelste man te water
<Ji?n^elo°flÜk, wat een sensatie bracht
s11H®,ln<istiijd tussen 's werelds snelste
te water. Voor de eerste op-
Z0 P'hg zorgde de Braziliaan Santos,
gen jrci trok hij met machtige armsla-
bfevQoor het water, 7,0 verrassend sterk
leriti de schroefslagen van de roffe-
"hrlo ^enen de klievende bewegingen
ke ®|"steunen, dat hjj met een duidelp-
l(la ^^rsprong het keerpunt bereikte.
van -P03 Santos verspeelde een deel
W?Ön'.winst h\j het keerpunt. De
hiet vl)tenveertig meter moest hij
Son ten' geringer verschil afleggen. Lar-
tnaaZat.hem het dichtst op de huid,
kUnf ait vierde positie kwam eens-
Vori„ de Australiër John Devitt naar
terhi?" Meter na meter kwam hij dich-
eruj.-
tos tegenstanders. En toch San-
veerti~ n'et meer te verslaan- Vijfen-
l8g "g nieter was er afgelegd en nog
sop y tien centimeter voor. Maar Lar-
1 Devitt haalden een tempo en
dat a zo lidóg, zo onwaarschijnlijk,
^°of(i6 dappere Braziliaan toch het
dP .nnoest buigen. Tien meter voor
zy. ml?" kwamen zijn belagers langs-
Lar„)'"£ meter voor het einde waren
vOor 7-.en Devitt enkele vingertoppen
Vers'lagen precies gelijk en met het
aan tp van een nageltop tikten zij
Was rp 1' de bassinwand. Voor velen
biipstp vitt de eerste geweest. Voor
sop. ]5ns zo veel anderen echter Lar-
Sel 'njp? chronometers losten het raad-
de 0nT "P. Aan de kamprechters was
"ankbare taak om de dragers van
^00(i,n. eoud voor de Amerikaanse
ltlBer Hall. die zich niet uil
^"ec«iura£ie liet brengen.
de linten met de gouden en de zilveren
medailles aan te wijzen. Er gingen vele
minuten mee gemoeid. Tenslotte werd
Devitt de gelukkige. De gelukkige, zo
mag men inderdaad zeggen. Want wie
garandeert dat het menselijk oog de
juiste waarneming doet als electronisch
gedirigeerde chronometers zelfs in frac
ties van seconden geen onderscheid kun
nen waarnemen? En Dos Santos? Zijn
overrompelende aanval mocht dan niet
het felbegeerde goud opgeleverd heb
ben, hij kreeg als beloning toch de eer
van het brons en stapte met zijn grote
rivalen op het ere-podium, het gezicht
naar de in de verte oplichtende koepel
van de St. Pieter gewend.
Was de triomf gezien het verloop
van de series, de halve eindstrijden en
de wat onverwachte overwinning van
Devitt de sensatie van de tweede zwem-
dag in dit Olympische toernooi? In ze
ker opzicht wel, want kort na de race
en de ceremonieën waarmee de uitrei
king van de medailles gepaard gaat,
kwam er een officieel Amerikaans pro
test tegen de beslissing van de kamp
rechters. De wedstrijdleiding, onder voor
zitterschap van de president van de
FINA, Jan de Vries, kwam dus in ac
tie en verwierp het. Maar, behalve
het pakkend slot van de sprintersfinale
beleefden de duizenden nog veel meer
enerverende momenten. Zij zagen bij
voorbeeld een schitterende race van de
blozende Engelse Anita Lonsbrough,
die tegelijk met het goud op de 200
meter schoolslag ook een nieuw we
reld- en uiteraard een nieuw Olym
pisch record greep. Voor de Neder
landse kolonie bracht die 200 meter
een kleine teleurstelling. Het stille
hoopje op een bronzen medaille voor
Ada den liaan niet zo lang geleden
nog wereldrecordhoudster bleek ijdel
te zijn. Achter de Britse Anita finish
ten namelijk twee Duitse meisjes. De
blonde Wiltrud Urseimann en de klei
ne, heel jonge Barbara Gobel. De dui
zenden zagen ook hoe een geladen
Dawn Frascr met tomeloos geweld haar
kandidatuur voor het goud op de 100
meter vrije slag bevestigde met een
herovering van het Olympisch record,
dat zij die middag tevoren was kwijt
geraakt aan haar grote rivale Chris
von Saltza. In het spoor van de knappe
Australische brunette werkten zich Eri
ca Terpstra en Cockie Gastelaars in
de eindstrijd, die vanavond 0111 tien
minuten over negen gezwommen wordt.
Tenslotte beleefden de toeschouwers
nog de sensatie vaneen nieuw wereld
record op de 4 x 100 meter wissel
slag estafette van een Amerikaanse
ploeg, die bepaald niet op „oorlogs
sterkte" uitkwam, daarmee de ontzag
lijke breedte van de Amerikaanse
zwemtop demonstrerend.
Australische vreugde uiteraard, za
terdag in het Olympische bassin.
Australisch leed echter ook. Grote,
hete tranen rolden over de wangen
van de kleine Ilse Konrads na haar
1.4,3 in de halve finales van delOO me
ter vrije slag. Vierde was zij gewor
den in de serie, die door, een wat
stroever dan vrijdag door het water
voorttrekkende Chris von Saltza dui
delijk gewonnen werd. Ilse Konrads
begreep, dat zij haar Olympische
sprintillusies wel kon opbergen. Voor
haar zou er geen plaats zijn in de
eindstrijd. Chris von Saltza dook uit
haar baan onder de touwen door naar
het kleine Australische meisje en
troostte haar. Maar toen zij wat la
ter naar de kleedkamers stapten,
had Ilse Konrads nog de badhand
doek nodig om de niet te stuiten
Hjkende tranen op te vangen. Op dat
zelfde moment zochten twee meisjes
in hel oranje badmantels hun weg
Een fraaie sprong van de Duitse Kra
mer, die het schoonspringen won.
naar de startblokken. Van twee kan
ten klonk de Nederlandse yell over
het walen. De roeiers aan de rechtse
lange zijde, de zwem- en atletiekkolo-
nie aan de andere kant hielden niet
op met de aanmoedigingskreten voor
Cockie Gastelaars en Erica Terpstra,
die nu hun plaats in de eindstrijd
moesten verdienen.
Niet gemakkelijk
Zij zouden het niet gemakkelijk krij
gen, want in de serie met Von Saltza
hadden de Engelse Nathalie Steward
met 1,2.9 en de Hongaarse Bajnogel
met 1.3.0 achter de 1,2.5 van de Ameri
kaanse Chris met de „zilveren" haren
scherpe tijden laten noteren. Fel was
de strijd in die tweede serie. De Cana
dese Margareth Stewart was namelijk
evenals in de series bijzonder snel ver
trokken en hield tot het keerpunt het
zelfde tempo als de soepel met de
schouders rondwentelende Dawn Fra-
ser. Vlak achter dit tweetal trokken
„Cockie" en „Erica" zij aan zij hun
banen. „Erica" lag zelfs iets voor bij
het bereiken van het keerpunt. De
winst verspeelde zij echter bij het „kie-
feren" om daarna tot ieders verbazing
toch terug te komen. De Haagse ly-
ceïste enkele maanden geleden nog
een volkomen onbekende in de Neder
landse zwemwereld passeerde in
een verrukkelijke stijl Cockie Gaste
laars voor de tweede keer. Pal achter
elkaar trokken de twee daarna langs
de Canadese Stewart en tikten als twee
de en derde aan. Nederland zal maan
dagavond dus twee vertegenwoordig
sters in de eindstrijd hebben.
Zaterdagavond had Oranje al twee
meisjes in een finale, die van de 200
meter schoolslag. Toen Ada den Haan
groot, fors en boordevol wedstrijd
routine en Gretta Kok wat klei
ner, véél tengerder en met haar veer
tien jaar wat beduusd rondstappend in
dit befaamde gezelschap aantraden,
echoden de roeiers en het gemengde
koor van atleten, zwemmers en poloërs
weer hun aanmoedigingen over de wa
tervlakte. Oranje hoopte in stilte een
beetje op brons. Had Ada den Haan
niet de derde tijd in de series ge
maakt? Men wist echter dat de concur
rentie groot 7,ou zijn. De Oostduitse Bar
bara Göbel mocht dan vierde geworden
zijn, zij was in staat een heel belang
rijke rol te spelen. Dat hadden voorgaan
de internationale ontmoetingen uitge
wezen. E11 naar wie zou het goud gaan?
De Westduitse Wiltrud Urseimann start
te met een razendsnelle 100 meter. Pre
cies zoals bij de sprintfinale van de
heren veerden de duizenden rond de
spiegelende watervlakte weer overeind.
Zou er een voor onmogelijk gehouden
krachttoer geleverd worden? De acht
tienduizend wisten niet, dat Wiltrud
Urseimann een heel hoog spel speelde.
Zij konden onmogelijk bevroeden, dat
het Duitse meisje de afstand vrees
de. Wiltrud Urseimann gokte namelijk
Zij hoopte met een overrompelende
start zoveel winst te boeken, dat haar
belaagsters in het volgende deel niet
meer de kracht zouden hebben 0111 liet
verschil volkomen te nivelleren. Wil
trud Urseimann bereikte het tweede van
de drie keerpunten met een fikse voor
sprong. Wel anderhalve lengte lag
haar grootste rivale Anita Lonsborough
achter. Zij was niet bezweken voor de
verleiding om het hoge openingstempo
te volgen. In haar eigen cadans trok
7,ü haar banen en... het verdere ver
loop van de strijd stelde haar in het
gelijk. Toen het laatste keerpunt be
reikt was en er nog vijftig meter af
gelegd moest worden, lag de Britse
Anita praktisch gelijk. Toen gebeurde
het. Met een korte tussensprint werk
te Anita Lonsborough zich voorbij haar
rivale en meteen ging zij door. Vrijwel
op het zelfde moment werkte Barbara
Göbel zich los van Ada den Haan en
nam zelfs een duidelijke voorsprong.
De beslissing was gevallen: 1. Lons
borough; 2. Urseimann; 3. Göbel, en
4 en 5, bijna gelijk, Ada den Haan en
Gretta Kok.
Nóg een sensatie bracht de tweede
volle zwemdag. In de strijd die de
finalisten voor de 4 x 100 meter wis
selslag estafette moest aanwijzen von
den de Amerikanen hun troost voor
de nederlaag volgens-de-kamprechters
van hun favoriet Lance Larson. En
dat, terwijl zij zich juist voorgeno
men hadden om hun krachten te spa
ren. Zij brachten alleen hun snelste
schoolslagzwemmer naar het start
blok en volstonden voor het overige
met reserves. Maar mag men die
zogenaamde mindere goden eigenlijk
wel reserves noemen? Clark en Gil-
landers bijvoorbeeld sneuvelden bjj de
selectiewedstrijden, maar toonden
zich bij andere gelegenheden vaak
minstens zo sterk zo niet sneller dan
de mannen, die de Olympische voor
keur van hun leiders verwierven.
Zü hebben dat nog eens willen on
derstrepen met een krachttoer, die
zijn weerga niet had. Zo imporerend
hard stoven de vier door hun baan
zoveel explosies van pure lichamelij
ke kracht gepaard aan een gepolijste
techniek denderden door het -bassin,
dat het op naam van Australië staand
wereldrecord met niet minder dan
2,2 seconde verbeterd werd. En daar
staan de Amerikaanse keuzeheren nu.
Wie moeten z\j 1 september 's avonds
om half negen als het startschot voor
de eindstrijd klinkt in het water stu
ren? Dit kwartet van wie bijvoor
beeld de „derde" sprinter Clark
de vierde eigenlijk, want op papier
kan niemand de door de wrede selec-
tiewetten naar'rle achtergrond gedron
gen Jeff Farr-ell, slachtoffer van een
blindendarrnoperatie, benaderen
een tussentijd maakte, die gelijk
staat met. een evenaring van het we
reldrecord (54,6)? of toch de zoge
naamde „eerste keuze" van wie men
dan nog moet afwachten hoe z(j in
spannende strijd op de persoonlijke
nummers doorstaan hebben? Maar,
hoe het ook zijvoorlop'g heerste er
grote vreugde in hei Amerikaanse
kamp. De estafetteploeg had de fina
le bereikt met een voorsprong van
niet minder dan 6.6 seconde op de
naaste belager van het overigens ook
niet op „oorlogssterkte" aangetreden
Australië.
Handsfandjes van pret
Opwinding, handslandjes van puur
plezier bij de Amerikaanse estafette
ploeg. Minstens zoveel vreugde echter
in het Nederlandse kamp. Jaap Buis
kool, de enthousiaste official, schor van
hot aanmoedigen van Wieger Men-
sonides bij de series 200 meter school
slag, had zijn laatste beetje stem ver
loren. Kees Kerdel, de chef-de mission
die bij alle bedrijvigheid nog zoveel
energie overhoudt, dat hij het „kolonie
koor" dirigeert hij de aanmoedigingen.
De leidsters, poloërs, kortom alles wat
tot de Nederlandse bewoners van het
Olympische dorp behoort, stond op zijn
kop van overwinning na de race van
het Nederlandse estafette-team. De vier
Jiskoot, Mensonides, Korteweg en
Kroon werden bedolven onder de feli
citaties en de schouderkloppen. Men
raakte er niet over uitgepraat. Dan
weer had men het over de 1,5,6 van Jis
koot een nieuw nationaal record
plots schakelde men over op de 1,2,2
van Korteweg en als Ronnie Kroon's
naam genoeriid werd, keek iedereen
verzaligd: 56.1Hoe was het moge
lijk! De finale werd. met glans gehaald
en, wat de vreugde nog groter maak
te was de wetenschap, dat de grens
van het prestatievermogen van dit
team vermoedelijk niet bereikt was.
Als zesde trok de Nederlandse ploeg
de eindstrijd binnen, maar op de vier
de en vijfde plaats troonden Japan en
Italië met een tijd die slechts 0.1 se
conde beter was. Er zat dus perspec
tief in. Komt dat er donderdagavond
uit?
illiiliiiillllliiilllllililllliliiiiiiiiiillillllililiiiilllllllllllilliiiiii
De drie winnaressen op de 200 meter schoolslag, welke onze landgenote Ada den Haan een vierde plaats opleverde.
Van links naar rechts: de Engelse Anita Lonsborough (goud), de Duitse Wiltrud Urseimann en haar landgenote Barbara
Göbel.
Het mocht met die uitslag, die voor
bet verdere verloop van het toernooi
kwalijke gevolgen kan hebben, zelfs
nog enigszins tevreden zijn. Want,
O mje besloot de eerste Olympische
ontmoeting met negeneneenhaive man,
doodnerveus en zelfs in een lichte pa
niekstemming. In die laatste minuten
was linksbinnen Eddy Zwier per am
bulance met een grote open wond
een stuk vlees was precies onder de
elleboog „weggehakt" op weg naar
het ziekenhuis en strompelde Thom van
Dijek wat duizelig over het veld, nadat
hij eerst enige tijd buiten de lijnen ge
legen had, omdat hij enige meters
met de nek in de kromming van een
Nieuwzeelandse stick gehaakt, over het
veld gesleurd was.
Het moderne hockey evolueert naar
een betreurenswaardig speltype. Dat
hebben wij voor de zoveelste keer in
een tijdsbestek van enige jaren moe-
Het Nederlands hockeyteam heeft gelijk gespeeld tegen Nieuw-Zeeland.
schot van Wim de Beer, dat echter zonder succes blijft.
Een
ten vaststellen. De tijd, dat het uit
gangspunt is zoveel mogelijk vermij
den van elk lichamelijk contact tussen
tegenstanders, is voorbij. De Indiërs,
de Pakistani, de Britten en soms de
Duitsers proberen met de Nederlanders
zoveel mogelijk vast te houden aan dit
speltype. Dat echter te proberen in ont
moetingen met tegenstanders, die an
dere opvattingen hebben over het hoc
keyspel, kan tot kwalijke gevolgen lei
den. Te willen omschakelen naar het
spel van de tegenstander, echter ook.
Ziedaar, waarom Oranjes hockeyteam
geen kans zag in de eerste wedstrijd
van dit Olympisch toernooi zijn kandi
datuur voor het eremetaal te stellen.
De kans bestaat nu, dat Nederland om
bij de laaatste acht te kunnen komen,
nog een keer tegen Nieuw-Zeeland in
actie moet komen. Als zij met evenveel
punten uit de halve competitie met In
dië en Denemarken komen, zal een be
slissingwedstrijd noodzakelijk zijn.
In de eerste minuten werd het al
duidelijk, dat het hockeyteam het
heel moeilijk zou krijgen. Fel van
zich afbijtend, in een hoog tempo en
dwars jdoor alles heen zetten de
Nieuw-Zeelanders een hevig offensief
in. Nederland moest zich volledig in
de verdediging werpen. En al lukte
het dan meestal wel om de slagcirkel
schoon te houden, zodat de Nieuwzee
landse scherpschutters geen demon
stratie van hun opportunisme konden
geven, tot een tegenaanval van be-
tekenis kwam Oranje niet. Men kreeg
geen tijd en vooral geen ruimte van
de £el dekkende tegenstanders. Het
werd duidelijk, dat het spel „open"
gegooid moest worden om de defen
sie van Nieuw-Zeeland te kunnen
overrompelen. Het duurde een kwar
tier, toen kregen de verdedigers, met
de backs Theo Terlingen en Leem
huis aan het hoofd, eindelijk enige
perioden waarin zij in de zwoele at
mosfeer naar adem konden nappen.
Prompt volgden enige gevaarlijke
momenten voor het Nieuwzeelandse
doel. Een door de aanvoerder Jan
Willem van Erven Dorens ingescho
ten strafcorner leverde een lange cor
ner op, die door De Beer met een te
hoog gericht schot werd afgesloten.
Een doorbraak van De Beer op een
feraffineerde pass van Zwier eindig-
e in een schot naast het doel, om
dat Oranjes aanvalsleider in laatste
instantie toch nog weer fel belaagd
werd. Een combinatie tussen Van Er
ven, Dorens en Zwier werd ook al af
gesloten met een schot, dat de juiste
richting miste en tenslotte moch
ten de Nieuwzeelanders van bijzonder
veel geluk spreken toen De Beer
dank zij zijn snelle sprint hun doel
man Schaeffer na een vlijmscherpe
pass van Van Erven Dorens te vlug
af was; maar uit zo'n moeilijke hoek
en Ko snel moest richten, dat de bal
precies voor het doel langs rolde.
Dat het Nederlandse tegenoffensief
niet zonder resultaat kon blijven, bleek
in de volgende, de tweeëntwintigste
minuut. Al te enthousiast en daardoor
al te grof hadden twee Nieuwzeelan
ders O verdijkink buiten de slagcirkel
de weg naar het doel versperd. De Bel
gische scheidsrechter Franck demon
streerde z'jn afgrijzen door het toeken
nen van een strafcorner. Van Erven
Dorens mikte geraffineerder dan de
eerste keer. Hij gaf de bal, aangege
ven door Overdijkink en gestopt door
Zwier, een verradelijk effect mee op
de weg naar de verste doelpaal. Ee,i
meter voor de doellijn veerde de bal
plotseling omhoog. Toen zwaaiden alle
Nieuwzeelandse sticks tevergeefs in
de richting van het kleine, witte pro
jectiel, 10. Oranje was zijn voor
sprong echter spoedig weer kwijt.
Zwier had halverwege de Nederlandse
helft in de ogen van de andere Belgi
sche scheidsrechter, Massart, een
overtreding begaan. Nieuw-Zeeland zou
een vrije slag krijgen. Zwier mokte,
schouderophalend, 11a en de heer Mas
sart werd zo boos, dat hij zijn beslis
sing wijzigde en er een strafcorner van
maakte. Doelman De Kuiter stopte ue
bal, maar ten koste van een lange cor
ner en die, verrassend genomen, oraclti
plotseling linksbinnen Hobson in een
ideale schietpositie. Langs de verbluf
te Nederianaers vloog tie bal tegen au
planken. Aangezien van Erven Dorens
korte tijd later de bal uit een strai-
corner recht op doelman Schaeffer af
vuurde, moest Nedenand met een ge
lijke stand aan de tweede helft begin
nen.
Machtige kans
Eindelijk, na zestien minuten,
kwam er een aanval, die een klate
rend applaus ontlokte aan de toe
schouwers. Flitsend snel, van man
tot man, dwars door de linies van
de tegenstander heen was de bal van
uit de verdediging naar de naar links
gezwenkte Zwier gegaan. Voor de
isieuwzeeianders konaen ingrijpen,
zorgde een onnavolgbaar benendige
stickbeweging ervooi, dat De Beer
ineens een gapend grote vrije ruim
te voor zich kreeg. maar,... net lem-
po van de aanval was zo hoog ge
weest, zo bliksemsnel was alles in
zijn werk gegaan, dat De Beer de
bal niet meer kon ontwijken. Even
vloog die via de stick tegen zijn
borst. De unieke scoringskans was
voorbij.
Vanat dat ogenblik geloofde het Ne-
denanase team niet meer in zijn ware
Kracni. Men voelue, uat het ïnomem
waarop ae beslissing gelorceera naa
kunnen woraen, mei benut was. Piül-
seling waren oranjes mannen op van
ue zenuwen. Men geraakte in paniek,
vooral als het erom ging aanvallen op
Le ouuweil. j-,1 was geen koeie ueiCne-
mng meer ais de Da* eenmaal de voor
ste linies Dereikt naa, rot overmaat
van ramp kwamen ook nog ae tegen
slagen. overuijkink werd een tana uit
ue inona gesiugen. Zwier vernet Kixm-
penu van pijn na een reile scrimmage,
waarin van vroonnoven een naru aan
gegeven oai net mei voiuoenue onuer
controle kon krijgen, met een grote
wond net terrein, isven later „mng
van Dijck aan ue stick van miksuuiieii
.Dygrave. iNegen man nau oranje toen
nog maar over. Het moest oppassen,
uai ue ivieuwzeeianueis ue natnerie-
ke meeruerneiu niet zouden uitbuiten
voor net scoren van de winnende trei
ter. Overuijkink ging verdedigen. Van
turven Dorens trok naar ltei midüen-
velu. Van Dijek Kwarn gelukkig terug,
waarop net eindsignaal gegeven weru,
geiukkig. De zenuwen waren ernstig
gescnuki. Men nad ervaren, dat ae
Olympische strijd bijzonaer fel, mee
dogenloos hard zou worden.
RUUD VAN DEN HENDE
De stand in groep A luidt:
India
1
1
0
0
10— 0
Neaerland
1
1
0
1— 1
in w.-Zeeland
1
0
1
0
1— 1
Denemarken
1
0
0
l
010
Groep B:
Pakistan
1
1
2
3— 0
Polen
1
1
2
2— 1
Japan
1
1
0
1— 2
Australië
I
1
0
0— 3
Groep D:
België
1
1
2
4— 2
Engeland
1
1
1
0— 0
Spanje
1
1
1
0— 0
Zwitserland
1
1
0
2— 4
In groep C
werd
tot
nu
toe
nog niet
gespeeld.
RUUD VAN DEN HENDE
