W Hun lijden mag niet weggeduwd worden lichamelijk gebrekkige kinderen leven niet in passende omgeving Een afgestemde ioonmotie life REVALIDATIE is nog een jong vak fr tik K.L.M.-ELECTRA'S voor veranderingen naar V.S. God en mens Zeer nauwe samenwerking van velen Politiek verduistert economisch inzicht hij d T,\°r"bTv «H asusüis&sE Sociaal commentaar Vis! door elke dag V B Kinderpostzegels één 2 1- ZATERDAG 8 OKTOBER 1960 (Van onze speciale verslag gever) De meest verontrustende verschijnselen worden in deze grote wereld met hard nekkigheid het meest wegge duwd". De mensen worden niet ?raag al te nauw geconfronteerd met het lijden van hun mede mensen. Dat verontrust hen en het maakt hen beducht voor de mogelijkheid van het verlies van eigen veilig geluk. Vrijwel nie mand ontkomt, dunkt ons, aan die vrees voor het lijden van an deren. Wij leven, zegt men, in „de eeuw van het kind". Maar hoe- velen weten - of willen zelfs we ten - hoeveel er geleden wordt juist door de kinderen, van wie wij maar voetstoots en „veilig- ïeidshalve" aannemen dat zij in ieder geval door een koesterende zorg worden omgeven? Er wórdt echter geleden door kinderen, mèèr dan statistisch valt uit te ft" Denk aan Uw lijn drukken. Daar wordt natuurlijk „wat gedaan" aan het lijden; óók meer dan statistisch valt uit te drukken. Maar dat mag niemand geruststellen vóórdat hij eerst ongerust is gewéést. Laat het ongeluk van kinderen ons schok ken vóórdat wij ons verheugen in het feit, dat in ons goede va derland een klein leger van door liefde en medeleven bewogen mensen, iedere dag weer aan ge reed staat om met inzet van heel zijn bestaan een poging te doen in dat ongeluk althans enig soe laas te brengen. 4 - Het hele geztn..m edvortn v\taminen anneer St.-Patihis in zijn eer ste brief aan de Corinthiërs (15.24), over de zekerheid van de verrijzenis sprekend, de gang van zaken tijdens de laatste dagen beschrijft, dan zegt hij, dat het ein de komt ,,als Christus het koning schap aan God en de Vader over draagt, na alle heerschappij en macht en kracht te hebben vernietigd. Want Hij moet Koning zijn, totdat Hij al le vijanden onder Zijn voeten heeft gelegdZodra dus alles aan Hem onderworpen is, zal ook de Zoon Zichzelf onderwerpen aan Degene, Die alles aan Hem onderwierp, op dat God zij: alles in allen". In deze weinige woorden is het doel van het gehele, goddelijke scheppingsplan vervat. Dit zal, omdat het Gods plan is, eenmaal volledig verwerkelijkt wórden. Het geeft derhalve in alle objectiviteit, de werkelijkheid van onze situatie op aarde en van onze toekomst weer, geheel onafhankelijk van het feit, of wij deze werkelijk heid al dan niet gelovig accepteren als norm voor onze totale levenshou ding. Natuurlijk is de waarheid van St.-Paulus'Woorden, als Openbarings gegeven, geen object van menselijke wetenschap, maar uitsluitend een kwestie van geloof. Daaruit echter tot on-of anti-redelijkheid te beslui ten, gaat niet op. Het is niet onze bedoeling hier over de redelijkheid van de geloofsdaad te spreken; wi; willen er alleen maar aan herinne ren, dat het bij de overgave-in-geloof aan Gods Openbaring steeds gaat om alles of niets. Heeft men eenmaal uit eigen vrije keuze de noodzaak van die overgave bevestigd, dan gaat het vanzelfsprekend niet aan de eigen menselijke voorkeur te laten bepa len welke Openbaringsgegevens men wel en welke men niet wenst te aanvaarden. Dat zou inderdaad hoogst onredelijk zijn! Toch is een dergelij ke houding tegenwoordig niet zeld zaam. Men kan echter, dunkt ons moeilijk loochenen, dat veel geloofs twijfel en -onverschilligheid voortko men uit een duidelijk tekort aan ge loofskennis. Dat hiermee niet bedoeld kan zijn een louter-kennen van een leer, maar veeleer een innerlijk ge- grepen-zijn daardoor, een uit in nerlijke overtuiging totaal-erachter- staan, spreekt wel vanzelf. De vraag naar de zin van wereld en leven heeft de mensheid altijd be zig gehouden. Wie de genade van het geloof heeft ontvangen, neemt uiter aard die verklaring als de enig-juiste aan. welke God zelf in Zijn Openba ring ons daarover heeft geschonken. Bovendien bevredigt zij ons mens zijn het meest, omdat ze geheel op de liefde is gebaseerd. God heeft de we reld èn de mens geschapen aldus het eerste Vaticaans Concilie om ons Zijn oneindige, Goddelijke goedheid mede te delen. Deze uitspraak steunt geheel op de H. Schrift. Daar verne men wij al direct in het begin, dat de wereld omwille van de mens ge schapen is. Maar „de" mens bij uit stek, aan wie de gehele mensheid haar bovennatuurlijke begenadiging dankt, is de God-mens, Christus. Hij is in Gods eeuwig scheppingsplan het middelpunt van de mensheid. Om dat Zijn leven het meest volmaakte voorbeeld van totale overgave aan de Vader is, ligt het voor de hand, dat door Hem ook de geschapen mensheid haar levensdoel in die overgave heeft te zien. Zij kan dit echter niet doen uit eigen kracht, doch alleen door een innerlijke, bovenna tuurlijke levensverbondenheid met Christus. Dat nu is van alle eeuwigheid de kern van Gods scheppings-en verlossingsplande mensheid niet alleen als één geheel rondom Christus te groeperen, maar haar te vens, dóór Hem, in Zijn eigen godde lijk leven te doen delen. Dit alles met het oog op de uiteindelijke definitie ve situatie van de onvergankelijke „nieuwe hemel en aarde", waarin, volgens St.-Paulus'woorden, God „al les in allen" zal zijn. Op zichzelf is deze hoog boven de eisen van de menselijke natuur uit gaande bevoorrechting reeds een on begrijpelijk mysterie, maar dat my sterie wordt voor ons gevoel nog veel gróter, wanneer wij daarbij de feite lijke levenshouding van de mens heid op aarde, de „geroepenen" niet uitgezonderd, in aanmerking nemen, De zekerheid, dat-Gods plannen door niets en niemand te verijdelen zijn, biedt ons menselijk inzicht maar wei nig troost. Het mysterie groeit a.h.w. met de dag. Er zijn, lijkt ons, drie mogelijkhe den om deze kwellende vraag bevre digend te verwerkèn. Vooreerst een onwrikbaar vertrouwen, in de onein dige liefde van God, Wiens heilswil universeel is. Hij alleen weet precies „wat er in de mens is" en. Hij is het, Die ons op het hart heeft gedrukt „niet te oordelen, opdat wij zelf niet veroordeeld zouden worden"! Op de tweede plaats: ons, de „geroepenen" heeft Hij tot „Zijn medewerkers" aangesteld om de mensheid van Zijn plannen op de hoogte te stellen. Dit houdt een zware medeverantwoor delijkheid in vóór het lot van onze medemensen. En tenslotte: juist als „geroepenen" behoren wij de leven de en overtuigende voorbeelden te zijn van de mens, zoals God hem fei telijk bedoeld heeft. Want wij be schikken over de volledige bovenna tuurlijke genadeuitrusting, die in de tweede schepping, de weg naar de Ideale mensontplooiing begaan baar maakt. Pas als de beide laat ste voorwaarden vervuld zijn, kun nen wij met een gerust geweten erop vertrouwen, dat Gods liefde alles ten goede zal keren. Maar dan zullen wij toch echt dieper moeten doordringen in de ontzagwek kende rijkdom van onze bovenna tuurlijke begenadiging. Zolang wij die niet beseffen, niet hebben leren bewonderen, ons niet door een heili ge huiver bevangen voelen voor de waardigheid, die ons, onverdiend, ge schonken is, zolang kunnen wij niet verwachten ooit tot de juiste bele ving daarvan te komen. Onbekend maakt onbemind! Wereld en mensheid zijn, zo kan men zeggen, geschapen om Christus eenmaal in zich op te nemen, om a.h.w. de entourage te vormen van Zijn heilswerkzaamheid, die daarin be staat wereld en mensheid naar -God, htm Oorsprong, terug te voeren. Daaruit volgt, dat Christus de enige is. Die het onmisbare heilscontact tussen Schepper en schepping be werkstelligt. Wat de mens betreft doet Hij dat door, zoals de Kerkva ders het uitdrukken, „God in de mens te doen geboren worden". De ver bondenheid van Christus en de mens van zo'n allerdiepste en innige i, dat menselijke woorden tekort Van 14 november 1960 tot en met 13 januari 1961 zullen op alle post.- inrichtingen in Nederland de Kin derzegels 1960 verkrijgbaar zijn. De zegels zijn ontworpen door mevrouw Jeanne Bieruma—Oosting. Zij tonen kinderen in schilderachtige kleder drachten van een vijftal plaatsen in het IJsselmeergebied. Voor het druk ken van de zegels wordt gebruik ge maakt van de kleuren geelrood, zwart en blauw. Dinsdag 11 oktober begint de actie „Dóór het kind, vóór het kind", die inhoudt dat kinderen van vele on derwijsinstellingen op stap gaan om „bestellingen" te plaatsen voor de verkoop van kinderpostzegels of prentbriefkaarten. Wat kunnen dure pillen baten wanneer U suiker niet wilt laten geniet toch van het zoete leven gebruik volop Sukristo 7. volgens de nieu* ontdekte formu'6. Doosjes van 150 tabf. f. 1.15: 500 tabl. a f. 2.95. 1000 tabl. a f. 5.50; na vufdoosjes 100 tabl. f. 0.70; bij apothekers en drogisten. N V. H, TEN HERKEL. HILVERSUM Lichamelijk gehandicapte jongens doen ook aan gymnastiek. (Advertentie) Ieder jaar, u weet het, ontketent het Nederlands Comité voor Kinder postzegels een actie, die ten doel heeft geld bijeen te zamelen voor de talrijke instituten, die zich bezighouden met de zórg voor het, in Welk opzicht dan ook, „achtergebleven" kind; en die term mag u dan in vele gevallen ge rust als een euphemisme beschouwen. Vorig jaar brarht die actie meer dan twee miljoen gulden op. Een mooi be drag; maar slechts "een fractie van wat nodig is om de steun, waarop die kin deren recht hebben, te kunnen verle nen. Ieder jaar arrangeert het Comité een tocht voor vertegenwoordigers van de Nederlandse pers langs verschil lende instituten, waar kinderen wor den verpleegd. Die reizen zouden van een eentonige, eenvormigheid zijn, ware het niet dat het Ijjden van kinderen steeds maar weer van een bijna huiveringwekkende „oorspronkelijkheid" blijkt te wezen. Die reizen ,zijn dus niet zonder doel. Men wordt herinnerd aan de ellende, die men eigenlijk graag zou willen „wegduwen". „Kleuterheil" per 1/1 (lés 6.95 per 1/2 fles (.3.55 schieten om dat heilig geheim nader te verklaren. St.-Paulus heeft letter lijk en voortdurend zijn mond vol met „Christus in ons" en „wij in Chris tus", totdat hij tenslotte in zijn brief aan de Galaten (2.20) de formule vindt, die voor hem het duidelijkst onze bevoorrechte situatie weer geeft: „Niet ikzelf leef, maar Chris tus leeft in mij". Natuurlijk is hier niet een directe identificatie van Christus en de mens bedoeld, maar wel wil de Apostel zeggen, dat Chris- tus'leven in ons zozeer werkzaam is, dat onze goede werken door deze innige vereniging voor God als waar devol aanvaardbaar worden. D.w.z. dat zij onder alle omstandigheden hun verdienstelijkheid danken aan de genade van God. Dit is onze wer kelijke situatie van cloor de genade getekenden: méér nog dan de na tuurlijke relatie schepsel-Schepper verplicht de herschepping door de genade ons tot een voortdurend con tact met God door middel van Chris tus. Een zo ernstig mogelijke bezin ning op deze waarheid is voor ons allen zonder meer een levenskwes tie. Minder-validen Neem de Johannastichting, het reva lidatiecentrum voor kinderen gelegen in Heyenoord nabij Arnhem. Deze stich ting stelt zich ten doel „door medi sche behandeling, opvoeding, onderwijs, maatschappelijk werk en vakonderricht te trachten het minder-valide kind te brengen tot het maximum van zjjn li chamelijke geestelijke en sociale mo gelijkheden". En dat is dan in nuchte re en „officiële" termen uitgedrukt wat in feite hierop neerkomt: hoe maakt men lichamelijk gebrekkige.n maat- maatschappelijk „mogelijk". Want hen „wegduwen" in de vergetelheid is een schreeuwende en gruwelijke onrecht vaardigheid. „Zeer nauwe samenwerking van velen", dat is het motto van degenen die in de Johannastichting met einde loos geduld en met even onbegrens de toewijding werken aan het hoogst bereikbare geluk voor lichamelijk ge teisterde kinderen. Het hoogst be reikbare maatschappelijke geluk om te beginnen. Men gaat er ook met nuchtere wetenschappelijkheid te werk. In een medische sector dus, in ■een onderwijs-sector, in een arbeids- sector en in een maatschappelijke sector. Men miste tot voor kort in de Johannastichting de mogelijkheid tot individuele behandeling van ook de ernstigste gevallen. Die is er nu wel. Goddank. Want hoe had men het an ders zo ve,r kunnen brengen met dat meiske zonder armen, dat nu onbe rispelijk kan typen met een voetje? Alhoewel zij natuurlijk wél behoort tot die kinderen, die nooit tot de maatschappij zullen kunnen terugke ren, maar die dan toch in ieder ge val hun „nut" kunnen bewijzen in een inrichting voor blijvend invali den. Het geluk van die jongen met één arm, die nu werkt op het kan toor van een levensverzekeringsmaat schappij is niet voor haar weggelegd. De revalidatie is nog een jong vak, zo verklaarde ons dr. Klapwijk, de ge neesheer-directeur van de Johanna stichting. Men moet nog onderzoeken of er een oplossing mogelijk is ook voor fatale aandoeningen, want die fatali teit is voor wat de „kinderbescher ming" aangaat hét einde van alles. Daar is dus een werkgroep gevormd die de „progressieve spierdystrophie' in studie heeft en die een spierver- lammingsziekte, van welke de oorzaak onbekend is, in onderzoek heeft. Die werkgroep be-staat uit deskundigen op het gebied van de revaliditeit, de neurologie, het klinisch onderzoek, de erlectromyografie, de orthopedie, de spierchemie, de neuropathoiogie, de chemie voor hormonen- en weefselon derzoek en voor de biologie. En mis- schien maakt die werkgroep straks het nu nog onmogelijke mogelijk. Natuurlijk heeft de Johannastichting ook materieel gezien vele plannen. Z( wh eon para-medisch therapie-gebouw, een kliniek tevens medisch behandel- gebouw, een sportveld, een vijfde pa viljoen, tevens ee.n werkplaats voor de vakopleiding, een hoofdgebouw en een tehuis voor blijvend minder valide kin deren. Zij heeft dat alles nodig, dus heeft zü er recht op. Precies zoals lichamelijk getroffen kinderen recht hebben op geluk. Niemand weet hoe veel lichamelijk gehandicapte mensen er in Nederland zijn. Maar zevendui zend lichamelijk gehandicapte jonge volwassenen leven niet in een voor hen passende omgeving. Dat weet men wél. En de conclusie is aan u. Kleuterverblijf Niet alle menselijk lijden is, van buitenaf gezien, even tragisch. En dat geldt uitreaard ook als het om kinde ren gaat. In Goirle, nabij Tilburg vindt men de „Stichting Kleuterheil", een kleuterdagverblijf voor kinderen van één tot zeven jaar, die door een tekort aan lichamelijke of geestelijke weerstand een onvoldoend lichamelijk of geestelijk aanpassingsvermogen be zitten en voor wie gedeeltelijke uithuis plaatsing de voorkeur verdient boven totale dag- en nachtverpleging. De taak van het kleuterdagverblijf blijft beperkt tot de gevallen, waarin met eenvoudige middelen verbetering kan worden bereikt. Dat houdt in, dat te zware gevallen niet kunnen worden ge accepteerd omdat het kind zelf bij een opname niet gebaat is en zijn aanwe zigheid een stotende invloed kan heb ben op de andere kinderen en de lei ding voor te hoge eisen stelt. Waar de grens precies ligt is moeilijk aan te geven. Het kleuterdagverblijf is na tuurlijk afgestemd op de plaatselijke omstandigheden, waarvan het deel uit maakt. De kinderen van „Kleuterheil" wor den met een speciale bus naar het (Van een medewerker) E enige jaren geleden gaf de K.V.P een brochure uit onder de titel: Politiek is Vuil. Sint Thomas van Aquino heeft de staatkunde eens ge noemd de heiligste der profane weten schappen. In de praktijk ligt de waar. heid ergens tussen deze twee uitersten Wat we evenwel in de afgelopen week in de Tweede Kamer hebben meege maakt, doet de niet al te diep denken den meer neigen naar de overtuiging, dat de (met opzet misleidende) titel vari de K.V.P.-brochure juist was. We zijn, sinds de socialisten in decem ber 1958 uit de regering verdwenen, al lang gewend aan het feit, dat oppositie in die hoek wordt vereenzelvigd met grofheid. Men zou nog kunnen zeggen dat sommige mensen daar niet beter weten. En zo lang het. optreden van de oppositie zich beperkt tot beledigende opmerkingen aan het adres van indivi duele ministers of politici uit de groe pen die min of meer verdedigend rond de regering staan, schaadt zulks hoog stens het nog aanwezige prestige van de aanvaller. Maar wanneer men zich niets meer aantrekt van de vraag of het innemen van een standpunt ook de be langen van het volk schaadt, dan wordt de zaak veel ernstiger. Reeds enige weken achtereen hebben we er op gewezen, dat in het socialis tische kamp alles opzij gezet wordt, zelfs het partijprogram, om maar te be reiken dat de huidige regering zal ver dwijnen. Met een welhaast brutale open hartigheid hebben bij het totodebat in juli 1.1., minstens twee leden van de partij van de Arbeid dit met evenzo veel woorden uitgesproken: wij zijn principieel tegen de toto maar als het helpen kan om deze regering ten val te brengen dan zullen we zelfs onze be ginselen aan de kant zetten en voor een onbeperkte toto stemmen. Dit was de inhoud van de verklaring destijds van de heren Van der Goes van Naters en Scheps. Het was te voorzien dat bij de al gemene politieke beschouwingen in de afgelopen week in de Tweede Kamer ge houden, de volop actueel zijnde loon- kwestie centraal gesteld zouden wor den. Het typische feit dat van de zijde van de Partij van de Arbeid daarbij geen deskundige, zoals b.v. de heer Roe mers of de heer Baart als woordvoer- der fungeerde, maar dat de fractieiei- De bus heeft der rar. Burger, dit voor hem zo ge dagverblijf gebracht I Hl een vaste route met vaste stopplaat-1 vaarlfjk.e terrein behandelde, was a] een sen waar de Ónderen door de moeders orden gebracht en 's avonds gehaald, de politieke kant ervan. Men kon dit gebracht met spel en oefeningen vedig. wagen, omdat men wel kon weten Na aankomst worden de oren door- in de openlucht en met baden. Dan min een eerste klas deskundige op loon- volgen een warme maaltijd en mid- gebied zou antwoorden. Alleen de K.V P dagrust. Aan hygiënische gewoonte- "voorbereiT met" dTbedoeünt fete vorming wordt uiteraard grote aan- anders dan alleen de politieke kant van dacht besteed. De kinderen worden c*e zaak te stellen. Daar voerde de beste 's avonds, als men het zó zeggen deskundige van de fractie op sociaal- mag kam M,„" Stlfi Een ydillische vorm van kinderver- schappelijk Advies Bureau van de K.A B. zorging alles tezamen in „Kleuter- Van ,de benZ n°gal ruim toegemeten tijd ook op het heil van de „volwassen" tijd bleef voor de P.v.d.A. in reserve maatschappij in de toekomst. ,en iedereen had verwacht dat, toen de heer Bogaers zijn voortreffelijk be- Moeiliik opvoedbaar toog had gehouden tijdens welk, de iucph|s opvoeooaar N.V.V.-voorzitter drs. D. Roemers ijve- n I p? notities had zitten maken op het Problematischer echter is zonder laatst het kamerlid Roemers, die twaalf twijfel de kinderverzorging die de minuten wel zou benutten om de stel- oP.vo^baren tot „onderwerp" Ungen van Bogaers aan te vallen, heeft. Wat is moeilijk opvoedbaar? Een- Maar ondanks een uitnodigend gebaar ieder die ook maar iets met de nor- van de Kamervoorzitster wuifde de heer male opvoeding te maken heeft, heeft Roemers dat hij van de gelegenheid er althans enig besef van hoe rijk ge- Seen gebruik zóu maken. Het was dui- schakeerd dat begrip moet wezen. In deljjk genoeg: de econoom Roemers „Huis ter Schie" te Overschie waar moest de econoom Bogaers wetenschap meisjes van twaal tot een en twintig pelijk gelijk geven. Maar wat moest de jaar zun ondergebrarht ze.gt men: politicus hiermee? Hij zou dan immers „moeilijk opvoedbaar zijn degenen voor tegenover de mensen, die onder zijn uit- wie de kansen in gezin of pleeggezin eindehjke verantwoordelijkheid de laat- of in een gewone inrichting niet groot ste maanden voortdurend worden opge- genoeg zijn". Dat is niet erg duidelijk jut en onrustig gemaakt, moeten toege- uitgedrukt, maar het geeft voor de met ven, dat het standpunt van de K V P enige fantasie begiftigde althans ruim- terzake de loonpolitiek, een standpunt schoots genoeg te raden. dat toevallig of misschien niet toevallig De meisjes hebben „karakterstoor- maa5 'n z^cb overeenstemt met het stand nissen". Het tragische is dat zij die pu van de K-A.B. de confessionele stoornissen niet altijd aan zichzelf heb- werkS®versorganisaties en de booren- ben te wijten: nog tragischer wordt e" ™ldden.standscorporaties, het enige het als zil, die stoornissen, duidelijk standpunt is dat het beste kan bereiken veroorzaakt zijn door degenen, die de meisjes het naast zouden moeten staan Maar het verblijdende is dan weer dat men voor die situatie in „Huis ter Schie" alle begrip heeft. Ook als „moei lijk opvoedbaar" in feite, vrijwel onop- voedbaar blijkt te wezen en als het gaat om meisjes die vóór zij hier wer den opgenomen, al tevergeefs in tien andere inrichtingen waren onderge bracht. Kinderen lijden en volwassenen lij den. Volwassenen beschikken daarbij over he.t overigens betrekkelijke voor recht, dat zij op de een of andere wijze kunnen nagaan waarom en in ieder geval waartoe. Kinderen zijn alleen vervuld van een wanhopig vragen. Zy moeten verzorgd en ingelicht worden. Zij hebben daar recht op. Dat het gebeurt is ónze plicht. voor ons gehele land in het algem®en en voor de werknemers in het bijz?"l der. En natuuriyk is zulk een erkenni"» ontzaglijk zwaar voor een politicu?' Maar hij moet bereid en in staat VJn dit offer te brengen omdat hy veI' plicht is het algemeen belang te late" prevaleren boven het partybelang. We begrijpen best, dat mr. Burg®r gepoogd heeft de goede daden van oe.' ze regering te kleineren, maar we nooit begrijpen, waarom men nj® dikke woorden het volk tracht te n"1 leiden. Inmiddels was de motie van de hef Burger, wat men noemt, een uitge kookt handig geval. Juist de rede nering die de laatste weken in hel loonoverleg van de zpde van de blf taaiindustrie is opgezet, werd als u, gangspunt van de motie genomen dat eerst overeenstemming moet ge staan tussen contractspartyen over e tussentijdse herziening van een C.A-Q-j Men /v<;e!' dat bi de metaalindusttt® fdat betekent beslist niet in alle o1"' taalverwerkende ondernemingen) heel wat ondernemingen zyn die n zeer grove winsten werken. Tengel0'* ge van het feit dat de meeste deze' met voor de binnenlandse markt i'er' ken behoeft men voor prysgevoig®" niet te vrezen, indien van de goed® resultaten van deze ondernemingen 'n de vorm van loonsverhoging wordt ?,e' (Advertentie) profiteerd door de arbeiders. Dat er i" de metaalny'verheid ook een aantal on dernemingen zyn, voor een groot deel werkend voor de binnenlandse markt en heus niet met zulke schitterende re sultaten, ja zelfs dat men daar met z.g. rode cpfers werkt, is misschien nog van minder betekenis. Het ergste is dat men de situatie in de metaal industrie geheel los haakt van de lan delijke situatie. Het was noch van de minister-president noch van de heer Bogaers een theoretische veronderstel ling dat, indien de eisen in de metaal industrie worden ingewilligd zoals ze gesteld zijn, dat er in andere takken van de npyerheid onrust zou ontstaan, i ntegcnaecl dit was een wetenschap- We hebben de gedecideerde verklarin gen gehoord (uiteraard niet in de Ka- mer) yan vakbondsleiders uit heel wat verschillende takken van nijverheid. En zp allen verklaren dat het apert onmogelijk zal zijn loonrust te behou den in hun sector wanneer het in de metaal „losgaat". We onderstreepten hierboven dat de looneisen zoals ze gesteld zijn niet kun nen worden ingewilligd. Dat betekent uiteraard niet dat de K.V.P van oor deel is dat grotere winsten'dan wer den verwacht ten gevoige van een pro- duktiviteitsstngmg, welke laatste even eens verre boven de verwachting is uitgegaan, nu maar bij de onderne mers moeten biyven. Het beste ant woord is waarschyniyk dezer dagen gegeven door de landelijke katholieke vakcentrale de K.A.B., die in een pam flet met een oplage van een milloen exemplaren duidelijk heeft aangetoond dat de rechtvaardige deelname van de werknemers in partiële winststyging mogelijk is zonder dat het algemeen welzijn geweld wordt aangedaan. Werkt de P. v- d. A. met troebele politieke motieven, vele liberale werk gevers, hebben zich by het N.V.V.- standpunt aangesloten, op zeer ouder wetse an ti-bezitsvormingso verwegingen. Het meest tragische in dit geval vin den we dat de onzuivere relatie tussen sociale beweging en politiek> zoals die duidelijk blJ de socialisten bestaat, kamN l bet Protestants-chris- teiijke kamp begint af te tekenen. We todden aan ejn(j van het a^ede K vper"debat het trots® gevoel ^htf» nniié i' een eeriyke en een op heeft ee°e\ voort en daarvan blijk kan worien -0p een w«ze' die niet kan worden misverstaan. (Van onze luchtvaartredacteur) SCHIPHOL, 7 okt. In een sfeer van extra feestelijkheid in verband met de 41ste verjaardag van de KLM, heeft de president-directeur, de heer J. Aler, op Schiphol, de gouden, zilveren en bronzen vlieguren-onderscheidingen uitgereikt aan bemanningsleden van de luchtvloot, die respectievelijk 30.000 15.000 of 10.000 vlieguren op hun naam' hebben gebracht. Tijdens deze plechtig heid bladerde de heer Aler in het iog- boek van dit jaar, dat hij hef nr(,(ij_ kaat „fortuinlijk" toekende. De president-directeur zei, dat 't niet in zijn bedoeling lag om te veronderstle- 'e.9 j '®der®en bi de maatschappy pij dol tevreden is. „Altijd zullen er la tente personeelswryvingen bliiven Maar niet alleen hebben we dit jaar |eenSft- slaande conflicten gehad, in alle eeriyk- heid kan ik zeggen, dat de vérhoudin- tgeerd°zyn."0nS personeel ^stadig verbe- nlafftete erii11heili-'k?, z"de van dit jaar mW beer Aler de ingebruikne- t^rli t 7 DC-8, bet geheel nieuwe type straalverkeersvüegtuig. Deze inge- Druikneming moest dan ook gezien wor den ais een zeer zware opdracht, waar- i°0" bet technische bedryf van de KLM alle hulde toekwam. Over de Electra, het schroefturbine- toestel van de Lockheed, zei de heer Aler, dat het een uitstekende machine is, die zowel hij de vliegers als bij de passagiers ia de smaak valt. „De Ëlec- t'a'w zullen in de loop van het komen de halfjaar i-.j Amerika enige verande ringen ondergaan. Ik ben er van over tuigd, dat als de moeilijke beginperiode met de Electra achter de rug is, dit vliegtuig jarenlang als een uitstekend werkpaard zijn diensten betrouwbaar en economisch verantwoord voor onze luchtvloot zal verrichten." In zpn nabiik, waarin hy met een voorzichtig glimlachje wees op een jaar zonder ongelukken, noemde de heer Aler voorts de z.g. Congovluchten en de ex tra inspanningen, die deze van het per soneel hadden gevergd. Over de finan ciële resultaten zei hy, dat in de afge lopen zomer toch niet die inkomsten z«n bereikt, welke de directie had ^ebridget- teerd. Toch bleef hy optimistisch wat de toekomst betreft en voor de komen de winter zei hü bijvoorbeeld een pro- duktie te zien, die voor het eerst in de geschiedenis van. de K.L.M. groter zou worden dan in de afgelopen zomer. Dit vanwege de grotere vervoersmogeiyk- heden door de indienststelling van meer toestellen van het type DC?8. De gouden speld kwam in het bezit I1 „an -RZagV00rdcrs M- s- Rab. R. P- varl Rees en G. J. Schipper de boordwerktuigkundigen p. F. Hendriks .t.' ir p" 'osman en de telegrafist j.j'ï 'J - Groothoff. Drie gezagvoerders, „ni.f;,t00rdwerktuiSkund'gen. echt teie- S en ?ler Pursers verwierven de zilveren penning, terwyi de bronzen pen- nmg in handen kwam van 37 vliegers. 41 boordwerktuigkundigen, 19 telegra fisten en 10 pursers. Vijf stewardessen, de dames J. H. Ph. Baudet, W. J. Berger. J. F. M. Huis man, J. J. C. Maas en E. A. Viruly ont vingen de gouden armbandpenning die verbonden is aan het bereiken van 10.000 vlieguren.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1960 | | pagina 4