W
Hun lijden mag niet weggeduwd worden
lichamelijk gebrekkige kinderen
leven niet in passende omgeving
Een afgestemde ioonmotie
life
REVALIDATIE is nog een jong vak
fr
tik
K.L.M.-ELECTRA'S voor
veranderingen naar V.S.
God
en mens
Zeer nauwe
samenwerking
van velen
Politiek verduistert economisch
inzicht hij d
T,\°r"bTv «H asusüis&sE
Sociaal
commentaar
Vis!
door
elke dag
V B
Kinderpostzegels
één
2 1-
ZATERDAG 8 OKTOBER 1960
(Van onze speciale verslag
gever)
De meest verontrustende
verschijnselen worden in
deze grote wereld met hard
nekkigheid het meest wegge
duwd". De mensen worden niet
?raag al te nauw geconfronteerd
met het lijden van hun mede
mensen. Dat verontrust hen en
het maakt hen beducht voor de
mogelijkheid van het verlies van
eigen veilig geluk. Vrijwel nie
mand ontkomt, dunkt ons, aan
die vrees voor het lijden van an
deren. Wij leven, zegt men, in „de
eeuw van het kind". Maar hoe-
velen weten - of willen zelfs we
ten - hoeveel er geleden wordt
juist door de kinderen, van wie
wij maar voetstoots en „veilig-
ïeidshalve" aannemen dat zij in
ieder geval door een koesterende
zorg worden omgeven? Er wórdt
echter geleden door kinderen,
mèèr dan statistisch valt uit te
ft"
Denk aan Uw lijn
drukken. Daar wordt natuurlijk
„wat gedaan" aan het lijden; óók
meer dan statistisch valt uit te
drukken. Maar dat mag niemand
geruststellen vóórdat hij eerst
ongerust is gewéést. Laat het
ongeluk van kinderen ons schok
ken vóórdat wij ons verheugen
in het feit, dat in ons goede va
derland een klein leger van door
liefde en medeleven bewogen
mensen, iedere dag weer aan ge
reed staat om met inzet van heel
zijn bestaan een poging te doen
in dat ongeluk althans enig soe
laas te brengen.
4 -
Het hele geztn..m
edvortn
v\taminen
anneer St.-Patihis in zijn eer
ste brief aan de Corinthiërs
(15.24), over de zekerheid
van de verrijzenis sprekend, de gang
van zaken tijdens de laatste dagen
beschrijft, dan zegt hij, dat het ein
de komt ,,als Christus het koning
schap aan God en de Vader over
draagt, na alle heerschappij en macht
en kracht te hebben vernietigd. Want
Hij moet Koning zijn, totdat Hij al
le vijanden onder Zijn voeten heeft
gelegdZodra dus alles aan Hem
onderworpen is, zal ook de Zoon
Zichzelf onderwerpen aan Degene,
Die alles aan Hem onderwierp, op
dat God zij: alles in allen". In deze
weinige woorden is het doel van het
gehele, goddelijke scheppingsplan
vervat. Dit zal, omdat het Gods plan
is, eenmaal volledig verwerkelijkt
wórden. Het geeft derhalve in alle
objectiviteit, de werkelijkheid van
onze situatie op aarde en van onze
toekomst weer, geheel onafhankelijk
van het feit, of wij deze werkelijk
heid al dan niet gelovig accepteren
als norm voor onze totale levenshou
ding. Natuurlijk is de waarheid van
St.-Paulus'Woorden, als Openbarings
gegeven, geen object van menselijke
wetenschap, maar uitsluitend een
kwestie van geloof. Daaruit echter
tot on-of anti-redelijkheid te beslui
ten, gaat niet op. Het is niet onze
bedoeling hier over de redelijkheid
van de geloofsdaad te spreken; wi;
willen er alleen maar aan herinne
ren, dat het bij de overgave-in-geloof
aan Gods Openbaring steeds gaat
om alles of niets. Heeft men eenmaal
uit eigen vrije keuze de noodzaak van
die overgave bevestigd, dan gaat het
vanzelfsprekend niet aan de eigen
menselijke voorkeur te laten bepa
len welke Openbaringsgegevens
men wel en welke men niet wenst te
aanvaarden. Dat zou inderdaad hoogst
onredelijk zijn! Toch is een dergelij
ke houding tegenwoordig niet zeld
zaam. Men kan echter, dunkt ons
moeilijk loochenen, dat veel geloofs
twijfel en -onverschilligheid voortko
men uit een duidelijk tekort aan ge
loofskennis. Dat hiermee niet bedoeld
kan zijn een louter-kennen van een
leer, maar veeleer een innerlijk ge-
grepen-zijn daardoor, een uit in
nerlijke overtuiging totaal-erachter-
staan, spreekt wel vanzelf.
De vraag naar de zin van wereld
en leven heeft de mensheid altijd be
zig gehouden. Wie de genade van het
geloof heeft ontvangen, neemt uiter
aard die verklaring als de enig-juiste
aan. welke God zelf in Zijn Openba
ring ons daarover heeft geschonken.
Bovendien bevredigt zij ons mens
zijn het meest, omdat ze geheel op de
liefde is gebaseerd. God heeft de we
reld èn de mens geschapen aldus het
eerste Vaticaans Concilie om ons
Zijn oneindige, Goddelijke goedheid
mede te delen. Deze uitspraak steunt
geheel op de H. Schrift. Daar verne
men wij al direct in het begin, dat
de wereld omwille van de mens ge
schapen is. Maar „de" mens bij uit
stek, aan wie de gehele mensheid
haar bovennatuurlijke begenadiging
dankt, is de God-mens, Christus. Hij
is in Gods eeuwig scheppingsplan
het middelpunt van de mensheid. Om
dat Zijn leven het meest volmaakte
voorbeeld van totale overgave aan
de Vader is, ligt het voor de hand,
dat door Hem ook de geschapen
mensheid haar levensdoel in die
overgave heeft te zien. Zij kan dit
echter niet doen uit eigen kracht, doch
alleen door een innerlijke, bovenna
tuurlijke levensverbondenheid met
Christus.
Dat nu is van alle eeuwigheid de
kern van Gods scheppings-en
verlossingsplande mensheid
niet alleen als één geheel rondom
Christus te groeperen, maar haar te
vens, dóór Hem, in Zijn eigen godde
lijk leven te doen delen. Dit alles met
het oog op de uiteindelijke definitie
ve situatie van de onvergankelijke
„nieuwe hemel en aarde", waarin,
volgens St.-Paulus'woorden, God „al
les in allen" zal zijn.
Op zichzelf is deze hoog boven de
eisen van de menselijke natuur uit
gaande bevoorrechting reeds een on
begrijpelijk mysterie, maar dat my
sterie wordt voor ons gevoel nog veel
gróter, wanneer wij daarbij de feite
lijke levenshouding van de mens
heid op aarde, de „geroepenen" niet
uitgezonderd, in aanmerking nemen,
De zekerheid, dat-Gods plannen door
niets en niemand te verijdelen zijn,
biedt ons menselijk inzicht maar wei
nig troost. Het mysterie groeit a.h.w.
met de dag.
Er zijn, lijkt ons, drie mogelijkhe
den om deze kwellende vraag bevre
digend te verwerkèn. Vooreerst een
onwrikbaar vertrouwen, in de onein
dige liefde van God, Wiens heilswil
universeel is. Hij alleen weet precies
„wat er in de mens is" en. Hij is het,
Die ons op het hart heeft gedrukt
„niet te oordelen, opdat wij zelf niet
veroordeeld zouden worden"! Op de
tweede plaats: ons, de „geroepenen"
heeft Hij tot „Zijn medewerkers"
aangesteld om de mensheid van Zijn
plannen op de hoogte te stellen. Dit
houdt een zware medeverantwoor
delijkheid in vóór het lot van onze
medemensen. En tenslotte: juist als
„geroepenen" behoren wij de leven
de en overtuigende voorbeelden te
zijn van de mens, zoals God hem fei
telijk bedoeld heeft. Want wij be
schikken over de volledige bovenna
tuurlijke genadeuitrusting, die in de
tweede schepping, de weg naar de
Ideale mensontplooiing begaan
baar maakt. Pas als de beide laat
ste voorwaarden vervuld zijn, kun
nen wij met een gerust geweten erop
vertrouwen, dat Gods liefde alles ten
goede zal keren.
Maar dan zullen wij toch echt dieper
moeten doordringen in de ontzagwek
kende rijkdom van onze bovenna
tuurlijke begenadiging. Zolang wij
die niet beseffen, niet hebben leren
bewonderen, ons niet door een heili
ge huiver bevangen voelen voor de
waardigheid, die ons, onverdiend, ge
schonken is, zolang kunnen wij niet
verwachten ooit tot de juiste bele
ving daarvan te komen. Onbekend
maakt onbemind!
Wereld en mensheid zijn, zo kan
men zeggen, geschapen om Christus
eenmaal in zich op te nemen, om a.h.w.
de entourage te vormen van Zijn
heilswerkzaamheid, die daarin be
staat wereld en mensheid naar -God,
htm Oorsprong, terug te voeren.
Daaruit volgt, dat Christus de enige
is. Die het onmisbare heilscontact
tussen Schepper en schepping be
werkstelligt. Wat de mens betreft
doet Hij dat door, zoals de Kerkva
ders het uitdrukken, „God in de mens
te doen geboren worden". De ver
bondenheid van Christus en de mens
van zo'n allerdiepste en innige
i, dat menselijke woorden tekort
Van 14 november 1960 tot en met
13 januari 1961 zullen op alle post.-
inrichtingen in Nederland de Kin
derzegels 1960 verkrijgbaar zijn. De
zegels zijn ontworpen door mevrouw
Jeanne Bieruma—Oosting. Zij tonen
kinderen in schilderachtige kleder
drachten van een vijftal plaatsen in
het IJsselmeergebied. Voor het druk
ken van de zegels wordt gebruik ge
maakt van de kleuren geelrood,
zwart en blauw.
Dinsdag 11 oktober begint de actie
„Dóór het kind, vóór het kind", die
inhoudt dat kinderen van vele on
derwijsinstellingen op stap gaan om
„bestellingen" te plaatsen voor de
verkoop van kinderpostzegels of
prentbriefkaarten.
Wat kunnen dure pillen baten
wanneer U suiker niet wilt laten
geniet toch van het zoete leven
gebruik volop Sukristo 7.
volgens de nieu*
ontdekte formu'6.
Doosjes van 150 tabf. f. 1.15:
500 tabl. a f. 2.95. 1000 tabl. a f. 5.50;
na vufdoosjes 100 tabl. f. 0.70;
bij apothekers en drogisten.
N V. H, TEN HERKEL. HILVERSUM
Lichamelijk gehandicapte jongens doen ook aan gymnastiek.
(Advertentie)
Ieder jaar, u weet het, ontketent
het Nederlands Comité voor Kinder
postzegels een actie, die ten doel heeft
geld bijeen te zamelen voor de talrijke
instituten, die zich bezighouden met
de zórg voor het, in Welk opzicht dan
ook, „achtergebleven" kind; en die
term mag u dan in vele gevallen ge
rust als een euphemisme beschouwen.
Vorig jaar brarht die actie meer dan
twee miljoen gulden op. Een mooi be
drag; maar slechts "een fractie van wat
nodig is om de steun, waarop die kin
deren recht hebben, te kunnen verle
nen. Ieder jaar arrangeert het Comité
een tocht voor vertegenwoordigers van
de Nederlandse pers langs verschil
lende instituten, waar kinderen wor
den verpleegd.
Die reizen zouden van een eentonige,
eenvormigheid zijn, ware het niet dat
het Ijjden van kinderen steeds maar
weer van een bijna huiveringwekkende
„oorspronkelijkheid" blijkt te wezen.
Die reizen ,zijn dus niet zonder doel.
Men wordt herinnerd aan de ellende,
die men eigenlijk graag zou willen
„wegduwen".
„Kleuterheil"
per 1/1 (lés 6.95
per 1/2 fles (.3.55
schieten om dat heilig geheim nader
te verklaren. St.-Paulus heeft letter
lijk en voortdurend zijn mond vol met
„Christus in ons" en „wij in Chris
tus", totdat hij tenslotte in zijn brief
aan de Galaten (2.20) de formule
vindt, die voor hem het duidelijkst
onze bevoorrechte situatie weer
geeft: „Niet ikzelf leef, maar Chris
tus leeft in mij". Natuurlijk is hier
niet een directe identificatie van
Christus en de mens bedoeld, maar
wel wil de Apostel zeggen, dat Chris-
tus'leven in ons zozeer werkzaam is,
dat onze goede werken door deze
innige vereniging voor God als waar
devol aanvaardbaar worden. D.w.z.
dat zij onder alle omstandigheden
hun verdienstelijkheid danken aan
de genade van God. Dit is onze wer
kelijke situatie van cloor de genade
getekenden: méér nog dan de na
tuurlijke relatie schepsel-Schepper
verplicht de herschepping door de
genade ons tot een voortdurend con
tact met God door middel van Chris
tus. Een zo ernstig mogelijke bezin
ning op deze waarheid is voor ons
allen zonder meer een levenskwes
tie.
Minder-validen
Neem de Johannastichting, het reva
lidatiecentrum voor kinderen gelegen
in Heyenoord nabij Arnhem. Deze stich
ting stelt zich ten doel „door medi
sche behandeling, opvoeding, onderwijs,
maatschappelijk werk en vakonderricht
te trachten het minder-valide kind te
brengen tot het maximum van zjjn li
chamelijke geestelijke en sociale mo
gelijkheden". En dat is dan in nuchte
re en „officiële" termen uitgedrukt wat
in feite hierop neerkomt: hoe maakt
men lichamelijk gebrekkige.n maat-
maatschappelijk „mogelijk". Want hen
„wegduwen" in de vergetelheid is een
schreeuwende en gruwelijke onrecht
vaardigheid.
„Zeer nauwe samenwerking van
velen", dat is het motto van degenen
die in de Johannastichting met einde
loos geduld en met even onbegrens
de toewijding werken aan het hoogst
bereikbare geluk voor lichamelijk ge
teisterde kinderen. Het hoogst be
reikbare maatschappelijke geluk om
te beginnen. Men gaat er ook met
nuchtere wetenschappelijkheid te
werk. In een medische sector dus, in
■een onderwijs-sector, in een arbeids-
sector en in een maatschappelijke
sector. Men miste tot voor kort in de
Johannastichting de mogelijkheid tot
individuele behandeling van ook de
ernstigste gevallen. Die is er nu wel.
Goddank. Want hoe had men het an
ders zo ve,r kunnen brengen met dat
meiske zonder armen, dat nu onbe
rispelijk kan typen met een voetje?
Alhoewel zij natuurlijk wél behoort
tot die kinderen, die nooit tot de
maatschappij zullen kunnen terugke
ren, maar die dan toch in ieder ge
val hun „nut" kunnen bewijzen in
een inrichting voor blijvend invali
den. Het geluk van die jongen met
één arm, die nu werkt op het kan
toor van een levensverzekeringsmaat
schappij is niet voor haar weggelegd.
De revalidatie is nog een jong vak,
zo verklaarde ons dr. Klapwijk, de ge
neesheer-directeur van de Johanna
stichting. Men moet nog onderzoeken
of er een oplossing mogelijk is ook voor
fatale aandoeningen, want die fatali
teit is voor wat de „kinderbescher
ming" aangaat hét einde van alles.
Daar is dus een werkgroep gevormd
die de „progressieve spierdystrophie'
in studie heeft en die een spierver-
lammingsziekte, van welke de oorzaak
onbekend is, in onderzoek heeft. Die
werkgroep be-staat uit deskundigen op
het gebied van de revaliditeit, de
neurologie, het klinisch onderzoek, de
erlectromyografie, de orthopedie, de
spierchemie, de neuropathoiogie, de
chemie voor hormonen- en weefselon
derzoek en voor de biologie. En mis-
schien maakt die werkgroep straks het
nu nog onmogelijke mogelijk.
Natuurlijk heeft de Johannastichting
ook materieel gezien vele plannen. Z(
wh eon para-medisch therapie-gebouw,
een kliniek tevens medisch behandel-
gebouw, een sportveld, een vijfde pa
viljoen, tevens ee.n werkplaats voor de
vakopleiding, een hoofdgebouw en een
tehuis voor blijvend minder valide kin
deren. Zij heeft dat alles nodig, dus
heeft zü er recht op. Precies zoals
lichamelijk getroffen kinderen recht
hebben op geluk. Niemand weet hoe
veel lichamelijk gehandicapte mensen
er in Nederland zijn. Maar zevendui
zend lichamelijk gehandicapte jonge
volwassenen leven niet in een voor hen
passende omgeving. Dat weet men wél.
En de conclusie is aan u.
Kleuterverblijf
Niet alle menselijk lijden is, van
buitenaf gezien, even tragisch. En dat
geldt uitreaard ook als het om kinde
ren gaat. In Goirle, nabij Tilburg
vindt men de „Stichting Kleuterheil",
een kleuterdagverblijf voor kinderen
van één tot zeven jaar, die door een
tekort aan lichamelijke of geestelijke
weerstand een onvoldoend lichamelijk
of geestelijk aanpassingsvermogen be
zitten en voor wie gedeeltelijke uithuis
plaatsing de voorkeur verdient boven
totale dag- en nachtverpleging. De
taak van het kleuterdagverblijf blijft
beperkt tot de gevallen, waarin met
eenvoudige middelen verbetering kan
worden bereikt. Dat houdt in, dat te
zware gevallen niet kunnen worden ge
accepteerd omdat het kind zelf bij een
opname niet gebaat is en zijn aanwe
zigheid een stotende invloed kan heb
ben op de andere kinderen en de lei
ding voor te hoge eisen stelt. Waar de
grens precies ligt is moeilijk aan te
geven. Het kleuterdagverblijf is na
tuurlijk afgestemd op de plaatselijke
omstandigheden, waarvan het deel uit
maakt.
De kinderen van „Kleuterheil" wor
den met een speciale bus naar het
(Van een medewerker)
E enige jaren geleden gaf de K.V.P
een brochure uit onder de titel:
Politiek is Vuil. Sint Thomas van
Aquino heeft de staatkunde eens ge
noemd de heiligste der profane weten
schappen. In de praktijk ligt de waar.
heid ergens tussen deze twee uitersten
Wat we evenwel in de afgelopen week
in de Tweede Kamer hebben meege
maakt, doet de niet al te diep denken
den meer neigen naar de overtuiging,
dat de (met opzet misleidende) titel vari
de K.V.P.-brochure juist was.
We zijn, sinds de socialisten in decem
ber 1958 uit de regering verdwenen, al
lang gewend aan het feit, dat oppositie
in die hoek wordt vereenzelvigd met
grofheid. Men zou nog kunnen zeggen
dat sommige mensen daar niet beter
weten. En zo lang het. optreden van de
oppositie zich beperkt tot beledigende
opmerkingen aan het adres van indivi
duele ministers of politici uit de groe
pen die min of meer verdedigend rond
de regering staan, schaadt zulks hoog
stens het nog aanwezige prestige van
de aanvaller. Maar wanneer men zich
niets meer aantrekt van de vraag of het
innemen van een standpunt ook de be
langen van het volk schaadt, dan wordt
de zaak veel ernstiger.
Reeds enige weken achtereen hebben
we er op gewezen, dat in het socialis
tische kamp alles opzij gezet wordt,
zelfs het partijprogram, om maar te be
reiken dat de huidige regering zal ver
dwijnen. Met een welhaast brutale open
hartigheid hebben bij het totodebat in
juli 1.1., minstens twee leden van de
partij van de Arbeid dit met evenzo
veel woorden uitgesproken: wij zijn
principieel tegen de toto maar als het
helpen kan om deze regering ten val
te brengen dan zullen we zelfs onze be
ginselen aan de kant zetten en voor
een onbeperkte toto stemmen. Dit was
de inhoud van de verklaring destijds van
de heren Van der Goes van Naters en
Scheps.
Het was te voorzien dat bij de al
gemene politieke beschouwingen in de
afgelopen week in de Tweede Kamer ge
houden, de volop actueel zijnde loon-
kwestie centraal gesteld zouden wor
den. Het typische feit dat van de zijde
van de Partij van de Arbeid daarbij
geen deskundige, zoals b.v. de heer Roe
mers of de heer Baart als woordvoer-
der fungeerde, maar dat de fractieiei-
De bus heeft der rar. Burger, dit voor hem zo ge
dagverblijf gebracht I Hl
een vaste route met vaste stopplaat-1 vaarlfjk.e terrein behandelde, was a] een
sen waar de Ónderen door de moeders
orden gebracht en 's avonds gehaald, de politieke kant ervan. Men kon dit
gebracht met spel en oefeningen vedig. wagen, omdat men wel kon weten
Na aankomst worden de oren door-
in de openlucht en met baden. Dan min een eerste klas deskundige op loon-
volgen een warme maaltijd en mid- gebied zou antwoorden. Alleen de K.V P
dagrust. Aan hygiënische gewoonte- "voorbereiT met" dTbedoeünt fete
vorming wordt uiteraard grote aan- anders dan alleen de politieke kant van
dacht besteed. De kinderen worden c*e zaak te stellen. Daar voerde de beste
's avonds, als men het zó zeggen deskundige van de fractie op sociaal-
mag kam M,„" Stlfi
Een ydillische vorm van kinderver- schappelijk Advies Bureau van de K.A B.
zorging alles tezamen in „Kleuter- Van ,de benZ n°gal ruim toegemeten tijd
ook op het heil van de „volwassen" tijd bleef voor de P.v.d.A. in reserve
maatschappij in de toekomst. ,en iedereen had verwacht dat, toen de
heer Bogaers zijn voortreffelijk be-
Moeiliik opvoedbaar toog had gehouden tijdens welk, de
iucph|s opvoeooaar N.V.V.-voorzitter drs. D. Roemers ijve-
n I p? notities had zitten maken op het
Problematischer echter is zonder laatst het kamerlid Roemers, die twaalf
twijfel de kinderverzorging die de minuten wel zou benutten om de stel-
oP.vo^baren tot „onderwerp" Ungen van Bogaers aan te vallen,
heeft. Wat is moeilijk opvoedbaar? Een- Maar ondanks een uitnodigend gebaar
ieder die ook maar iets met de nor- van de Kamervoorzitster wuifde de heer
male opvoeding te maken heeft, heeft Roemers dat hij van de gelegenheid
er althans enig besef van hoe rijk ge- Seen gebruik zóu maken. Het was dui-
schakeerd dat begrip moet wezen. In deljjk genoeg: de econoom Roemers
„Huis ter Schie" te Overschie waar moest de econoom Bogaers wetenschap
meisjes van twaal tot een en twintig pelijk gelijk geven. Maar wat moest de
jaar zun ondergebrarht ze.gt men: politicus hiermee? Hij zou dan immers
„moeilijk opvoedbaar zijn degenen voor tegenover de mensen, die onder zijn uit-
wie de kansen in gezin of pleeggezin eindehjke verantwoordelijkheid de laat-
of in een gewone inrichting niet groot ste maanden voortdurend worden opge-
genoeg zijn". Dat is niet erg duidelijk jut en onrustig gemaakt, moeten toege-
uitgedrukt, maar het geeft voor de met ven, dat het standpunt van de K V P
enige fantasie begiftigde althans ruim- terzake de loonpolitiek, een standpunt
schoots genoeg te raden. dat toevallig of misschien niet toevallig
De meisjes hebben „karakterstoor- maa5 'n z^cb overeenstemt met het stand
nissen". Het tragische is dat zij die pu van de K-A.B. de confessionele
stoornissen niet altijd aan zichzelf heb- werkS®versorganisaties en de booren-
ben te wijten: nog tragischer wordt e" ™ldden.standscorporaties, het enige
het als zil, die stoornissen, duidelijk standpunt is dat het beste kan bereiken
veroorzaakt zijn door degenen, die de
meisjes het naast zouden moeten staan
Maar het verblijdende is dan weer
dat men voor die situatie in „Huis ter
Schie" alle begrip heeft. Ook als „moei
lijk opvoedbaar" in feite, vrijwel onop-
voedbaar blijkt te wezen en als het
gaat om meisjes die vóór zij hier wer
den opgenomen, al tevergeefs in tien
andere inrichtingen waren onderge
bracht.
Kinderen lijden en volwassenen lij
den. Volwassenen beschikken daarbij
over he.t overigens betrekkelijke voor
recht, dat zij op de een of andere wijze
kunnen nagaan waarom en in ieder
geval waartoe. Kinderen zijn alleen
vervuld van een wanhopig vragen.
Zy moeten verzorgd en ingelicht
worden. Zij hebben daar recht op. Dat
het gebeurt is ónze plicht.
voor ons gehele land in het algem®en
en voor de werknemers in het bijz?"l
der. En natuuriyk is zulk een erkenni"»
ontzaglijk zwaar voor een politicu?'
Maar hij moet bereid en in staat VJn
dit offer te brengen omdat hy veI'
plicht is het algemeen belang te late"
prevaleren boven het partybelang.
We begrijpen best, dat mr. Burg®r
gepoogd heeft de goede daden van oe.'
ze regering te kleineren, maar we
nooit begrijpen, waarom men nj®
dikke woorden het volk tracht te n"1
leiden.
Inmiddels was de motie van de hef
Burger, wat men noemt, een uitge
kookt handig geval. Juist de rede
nering die de laatste weken in hel
loonoverleg van de zpde van de blf
taaiindustrie is opgezet, werd als u,
gangspunt van de motie genomen
dat eerst overeenstemming moet ge
staan tussen contractspartyen over e
tussentijdse herziening van een C.A-Q-j
Men /v<;e!' dat bi de metaalindusttt®
fdat betekent beslist niet in alle o1"'
taalverwerkende ondernemingen)
heel wat ondernemingen zyn die n
zeer grove winsten werken. Tengel0'*
ge van het feit dat de meeste deze'
met voor de binnenlandse markt i'er'
ken behoeft men voor prysgevoig®"
niet te vrezen, indien van de goed®
resultaten van deze ondernemingen 'n
de vorm van loonsverhoging wordt ?,e'
(Advertentie)
profiteerd door de arbeiders. Dat er i"
de metaalny'verheid ook een aantal on
dernemingen zyn, voor een groot deel
werkend voor de binnenlandse markt
en heus niet met zulke schitterende re
sultaten, ja zelfs dat men daar met
z.g. rode cpfers werkt, is misschien
nog van minder betekenis. Het ergste
is dat men de situatie in de metaal
industrie geheel los haakt van de lan
delijke situatie. Het was noch van de
minister-president noch van de heer
Bogaers een theoretische veronderstel
ling dat, indien de eisen in de metaal
industrie worden ingewilligd zoals ze
gesteld zijn, dat er in andere takken
van de npyerheid onrust zou ontstaan,
i ntegcnaecl dit was een wetenschap-
We hebben de gedecideerde verklarin
gen gehoord (uiteraard niet in de Ka-
mer) yan vakbondsleiders uit heel wat
verschillende takken van nijverheid.
En zp allen verklaren dat het apert
onmogelijk zal zijn loonrust te behou
den in hun sector wanneer het in de
metaal „losgaat".
We onderstreepten hierboven dat de
looneisen zoals ze gesteld zijn niet kun
nen worden ingewilligd. Dat betekent
uiteraard niet dat de K.V.P van oor
deel is dat grotere winsten'dan wer
den verwacht ten gevoige van een pro-
duktiviteitsstngmg, welke laatste even
eens verre boven de verwachting is
uitgegaan, nu maar bij de onderne
mers moeten biyven. Het beste ant
woord is waarschyniyk dezer dagen
gegeven door de landelijke katholieke
vakcentrale de K.A.B., die in een pam
flet met een oplage van een milloen
exemplaren duidelijk heeft aangetoond
dat de rechtvaardige deelname van de
werknemers in partiële winststyging
mogelijk is zonder dat het algemeen
welzijn geweld wordt aangedaan.
Werkt de P. v- d. A. met troebele
politieke motieven, vele liberale werk
gevers, hebben zich by het N.V.V.-
standpunt aangesloten, op zeer ouder
wetse an ti-bezitsvormingso verwegingen.
Het meest tragische in dit geval vin
den we dat de onzuivere relatie tussen
sociale beweging en politiek> zoals die
duidelijk blJ de socialisten bestaat,
kamN l bet Protestants-chris-
teiijke kamp begint af te tekenen.
We todden aan ejn(j van het
a^ede K vper"debat het trots® gevoel
^htf» nniié i' een eeriyke en een op
heeft ee°e\ voort en daarvan blijk
kan worien -0p een w«ze' die niet
kan worden misverstaan.
(Van onze luchtvaartredacteur)
SCHIPHOL, 7 okt. In een sfeer
van extra feestelijkheid in verband met
de 41ste verjaardag van de KLM, heeft
de president-directeur, de heer J.
Aler, op Schiphol, de gouden, zilveren
en bronzen vlieguren-onderscheidingen
uitgereikt aan bemanningsleden van de
luchtvloot, die respectievelijk 30.000
15.000 of 10.000 vlieguren op hun naam'
hebben gebracht. Tijdens deze plechtig
heid bladerde de heer Aler in het iog-
boek van dit jaar, dat hij hef nr(,(ij_
kaat „fortuinlijk" toekende.
De president-directeur zei, dat 't niet
in zijn bedoeling lag om te veronderstle-
'e.9 j '®der®en bi de maatschappy
pij dol tevreden is. „Altijd zullen er la
tente personeelswryvingen bliiven Maar
niet alleen hebben we dit jaar |eenSft-
slaande conflicten gehad, in alle eeriyk-
heid kan ik zeggen, dat de vérhoudin-
tgeerd°zyn."0nS personeel ^stadig verbe-
nlafftete erii11heili-'k?, z"de van dit jaar
mW beer Aler de ingebruikne-
t^rli t 7 DC-8, bet geheel nieuwe
type straalverkeersvüegtuig. Deze inge-
Druikneming moest dan ook gezien wor
den ais een zeer zware opdracht, waar-
i°0" bet technische bedryf van de
KLM alle hulde toekwam.
Over de Electra, het schroefturbine-
toestel van de Lockheed, zei de heer
Aler, dat het een uitstekende machine
is, die zowel hij de vliegers als bij de
passagiers ia de smaak valt. „De Ëlec-
t'a'w zullen in de loop van het komen
de halfjaar i-.j Amerika enige verande
ringen ondergaan. Ik ben er van over
tuigd, dat als de moeilijke beginperiode
met de Electra achter de rug is, dit
vliegtuig jarenlang als een uitstekend
werkpaard zijn diensten betrouwbaar
en economisch verantwoord voor onze
luchtvloot zal verrichten."
In zpn nabiik, waarin hy met een
voorzichtig glimlachje wees op een jaar
zonder ongelukken, noemde de heer Aler
voorts de z.g. Congovluchten en de ex
tra inspanningen, die deze van het per
soneel hadden gevergd. Over de finan
ciële resultaten zei hy, dat in de afge
lopen zomer toch niet die inkomsten z«n
bereikt, welke de directie had ^ebridget-
teerd. Toch bleef hy optimistisch wat
de toekomst betreft en voor de komen
de winter zei hü bijvoorbeeld een pro-
duktie te zien, die voor het eerst in de
geschiedenis van. de K.L.M. groter zou
worden dan in de afgelopen zomer. Dit
vanwege de grotere vervoersmogeiyk-
heden door de indienststelling van meer
toestellen van het type DC?8.
De gouden speld kwam in het bezit
I1 „an -RZagV00rdcrs M- s- Rab. R. P-
varl Rees en G. J. Schipper de
boordwerktuigkundigen p. F. Hendriks
.t.' ir p" 'osman en de telegrafist
j.j'ï 'J - Groothoff. Drie gezagvoerders,
„ni.f;,t00rdwerktuiSkund'gen. echt teie-
S en ?ler Pursers verwierven de
zilveren penning, terwyi de bronzen pen-
nmg in handen kwam van 37 vliegers.
41 boordwerktuigkundigen, 19 telegra
fisten en 10 pursers.
Vijf stewardessen, de dames J. H. Ph.
Baudet, W. J. Berger. J. F. M. Huis
man, J. J. C. Maas en E. A. Viruly ont
vingen de gouden armbandpenning die
verbonden is aan het bereiken van
10.000 vlieguren.