Boude wij ns keuze steunt de
Spaanse monarchisten
Voor het eerst sinds 1931 roept men
in Madrid weer: „Leve de koningin
r
Nieuwe conferentie van de
Afro-Aziatische
FABIOLA NOG EEN WEEK THUIS
Welk China
in de VN?
M
ONLUSTEN IN
SEOEL
Moeilijk opvoeden
ipf®4
Behoefte aan tweede „Bandoeng"
J odenmoordenaar
staat terecht
Peking concurreert
met Moskou
West-Duitsland
5?
BUITENLANDSE
KRONIEK
(Van een correspondent in Spanje)
BARCELONA, 11 oktober.
Fabiola, de toekomstige koningin van de Belgen, woont weer in
Madrid, in het paleis van haar ouders aan de Calle Zurbano
nummer 5. Evenals voorheen, gaat zij dagelijks naar haar
eigen appartementen in de Calle Barbara, waar zij met haar vriendin
en secretaresse, Pili Sastago haar charitatieve werkzaamheden ver
richt.
Maar voorheen kon zij als een onopgemerkte jonge vrouw door
de straten van Madrid gaan. Bijaa niemand kende haar, en bijna
niemand groette haar. Thans kan zij de deur van het ouderlijk pa
leis niet verlaten, of zij wordt opgewacht door een honderdkoppige
menigte en tientallen fotografen en journalisten. Dan weerklinkt
telkenmale opnieuw „Viva la reina", „Leve de koningin", en Fabiola
groet op haar minzame, charmante en ontwapenende wijze. En de
wachtende Madrilenen zijn het erover eens: zij is een koningin; zij
is koninklijk in haar verschijning, haar houding, haar rust, haar
glimlach. Als zij thans in haar auto stapt, wordt zij gevolgd door een
sliert wagens van reporters uit binnen- en buitenland, die on
derling een organisatie hebben opgebouwd en haar tijdens haar
verblijf in Madrid geen moment uit het oog zullen
verliezen. Fabiola doet geen moeite deze hardnekkige achtervol
gers kwijt te raken. Zij laat hen rustig gaan, maar heeft er steeds
voor gezorgd, dat de huizen of instellingen waar zij binnengaat,
onmiddellijk hermetisch worden gesloten voor het rusteloze pers
volk. En de vele Spaanse dagbladen, die dagelijks een soort dagboek
van Fabiola's doen en laten bijhouden, kunnen daarin weinig meer
vermelden dan de tijden, waarop Fabiola haar ouderlijk huis verlaat
en de adressen waar zij heen gaat.
Beekse villaparkbewoner opent gevecht tegen „aan
stormende verkeersmoloch" Autoriteiten belegerd met
kostelijk protestschrift Gemeenteraad laat plannen
niet dwarsbomen
Nieuwe staten in Afrika
I"""""1""
Koe met vijf poten in Wassenaars weiland
Luilekkerland te koop
Gezins-zeilboof
DTMSDAH 11 OTCTORFP 1QArt
Het is de vraag of volgend jaar een
debat in de VerenigdeNatiesover
de toelating van Rood-China tot
de Volkerenorganisatie voorkomen kan
worden. Voor de huidige zitting van
de Algemene Vergadering is de kwes
tie van de baan, maar de meerderheid
die tegen bespreking van het onderwerp
is neemt de laatste jaren voortdurend
af. Het voorstel om de toelating van Pe
king niet in behandeling te nemen, werd
zaterdag j.l. aangenomen met 42 stem
men voor en 34 stemmen tegen, ter
wijl 22 V.N.-leden zich van stemming
onthielden. Maar vorig jaar was de
verhouding nog 44 tegen 29 met 29 ont
houdingen. Het is opmerkelijk, dat 13
van de 15 nieuwe leden van de V.N.
zich ditmaal nog niet over de kwestie
hebben willen uitspreken. Maar hoeveel
van deze leden zullen dit volgend jaar
wel doen, en moet men dan niet ver
wachten, dat zij vóór een behandeling
van het probleem zullen stemmen?
Vooral Amerika verzet zich fel tegen
het toewijzen van een V.N.-zetel aan de
Chinese commu
nisten. De Ameri
kaanse gedelegeer
de in de volkeren
organisatie, Ja
mes J. Wadsworth
heeft verklaard,
dat Rood-China
zich schuldig heeft
gemaakt aan „daden waardoor het ge
weten van de mensheid wordt gekwetst"
Formeel staan de V.S. zeer sterk met
hun opvatting, dat Peking niet in de
V.N. thuis hoort. De staat voldoet im
mers bepaald niet aan de voorwaarde
die in het Handvest van de Verenigde
Naties gesteld wordt voor toelating tot
de volkerenorganisatie. In artikel 4 van
net Handvest leest men immers, dat het
lidmaatschap van de V.N. open staat
voor alle „vredelievende staten", en het
is niet moeilijk aan te tonen, dat Rood-
Chma geenszins een vredelievend land
is. Peking heeft zich schuldig gemaakt
aan agressie in de Koreaanse oorlog.
De Chinese communisten hebben de
Koreaanse wapenstilstand herhaaldelijk
geschonden. Zij treden voortdurend ge
welddadig op in de Straat van Formo
sa, zjj hebben Tibet overweldigd. Zij
hebben gewapende steun geleverd aan
de rebellen in Malakka en de Philippij-
nen, en aan de troepen van Noord-Viet-
nam, en tenslotte hebben zij zich schul
dig gemaakt aan schending van de gren
zen van Indië. Bovendien worden door
Chinese politieke en militaire leiders
voordurend oorlogszuchtige redevoe
ringen gehouden.
Maar overigens bestaat da
volkerenorganisatie op het
ogenblik geenszins uit louter
„vredelievende" naties, en er zijn on
verdacht anticommunistische staten,
die vinden dat men het formele kri-
terium voor toelating van nieuwe leden
niet strikt kan handhaven. Zij zien de
V.N. vooral als een organisatie, waarin
de grote conflicten in de wereld - met
name die tussen het Westelijke en het
communistische blokkunnen worden
uitgepraat. Het is frappant, dat onder
de V.N.-leden die vóór een behandeling
van de kwestie van Rood-China's toe
lating hebben gestemd de NAVO-staten
Noorwegen en Denemarken waren, ter
wijl bijvoorbeeld ook Ierland en Zwe
den zich vóór een bespreking van het
probleem Peking uitspraken.
Maar zelfs het meest gezaghebben
de Amerikaanse dagblad, de New York
Times, is niet onverdeeld enthousiast
over de uitslag van de stemming van
zaterdag j.l. Het blad constateert, dat
onder de leden van de V.N. meer en
meer de opinie veld wint, dat de
volkerenorganisatie een universeel
karakter zou moeten hebben, en dat
alle landen van de wereld er in op
genomen zouden moeten zijn, ongeacht
het zedelijk karakter van hun politiek.
De New York Times waarschuwt de
Amerikanen dan ook, dat zij de zaak
niet als voorlopig afgedaan moeten
beschouwen, maar dat zij zich zullen
moeten bezinnen op een constructieve
oplossing als de meerderheid van de
V.N. in een der volgende zittingen van
de Algemene Vergadering voor toe
lating van Peking zou blijken te zjjn.
De Britse regering heeft opnieuw
met Amerika mee gestemd in de
affaire-China, maar enkele vooraan
staande Engelse bladen, waaronder de
„Guardian" en de „News Chronicle",
hebben dezer dagen in hoofdartikelen
gepleit voor toelating van Peking.
Een grote moeilijkheid is, dat er
reeds een China in de. V.N. zit
ting heeft. De Chinese Nationa
listische regering van Tsjang Kai Sjek
is van het begin af aan vertegenwoor
digd geweest in de volkerenorganisa
tie. Nationalistisch China heeft zelfs
een permanente zetel in de Veilig
heidsraad. Nadat in september 1949 de
communisten de macht in Peking had
den overgenomen en de nationalisten
zich op Formosa hadden moeten te
rugtrekken, wenste de Chinese Volks
republiek beslag te leggen op de Chi
nese V.N.-zetel. Maar vooral na de in
menging van Rood-China in de Kore
aanse oorlog, eind 1950, hebben de
Verenigde Staten en de andere Wes
terse grote mogendheden zich fel te
gen toelating van Peking tot de V.N.
verzet. Voor Amerika lag de situatie
eenvoudiger dan bijvoorbeeld voor En
geland. Washington heeft immers
steeds geweigerd het regime van Pe
king te erkennen. Voor de Amerikanen
zetelt nog altijd de wettige regering
van China in Taipeh, de hoofdstad van
Formosa. Londen heeft echter al spoe
dig na de vestiging van de Chinese
Volksrepubliek diplomatieke betrekkin
gen aangeknoopt met Peking; een ge
baar waar de Britten overigens weinig
voordeel van hebben gehad, of het
zou de Chinese communisten er van
weerhouden moeten hebben de Britse
kroonkolonie Hongkong te annexeren.
Zoals de zaken nu staan, zou de toe
lating van Rood-China tot de volkeren
organisatie het heengaan van Nationa
listisch China uit de V.N. tengevolge
moeten hebben. Noch in Peking, noch
in Taipeh wil men akkoord gaan met
de aanwezigheid van twee Chinese de
legaties in de Verenigde Naties. Maar
Amerika, dat een pact gesloten heeft
met Nationalistisch China, zal Tsjang
Kai Sjek nooit in de steek laten. De
regering in Taipeh voert het feitelijk
bewind over tien miljoen Chinezen, en
het regime in Peking over zeshonderd
Een van de aardige din
gen van het leven is, dat je
nog eens een mens ontmoet.
Zo was ik laatst beroepshal
ve in een tehuis v oor moei
lijk opvoedbare meisjes er
gens in het land. Aan het
hoofd van die inrichting
stond een moeder-overste.
Een non dus met de vastberaden blik
van een politiecommissaris, maar met
het tot wijsheid verstilde gevoel voor
humor, dat zelfs nog raad weet als
iedereen het al lang heeft opgegeven.
Nu kunnen moeilijk opvoedbare meis
jes in tehuizen ook daarom wel eens
zo moeilijk opvoedbaar wezen, omdat
er buiten, in de maatschappij, nogal
wat moeilijk opvoedbare jongens vrij
rondlopen. Jongens bijvoorbeeld, die
op enige afstand van zo'n tehuis post
vatten en beginnen te roepen, te flui
ten en te zingen: „Kom van het dak
af."
Wat doet een moeder-overste bij zulk
een voorkomende gelegenheid? Zij kijkt
uit het raam, heeft een beetje mede
lijden met die laffe knapen, moet er
ook inwendig een tikkeltje om lachen,
maar in ieder geval moet ze haar
ogen wij de bewoners van het
Prof. Spronckenpark - de villa
wijk van de Limburgse ge
meente Beek - en speciaal hun woord
voerder de heer H. Romans geloven,
dan staat in dit anders zo vredige
dorp iets ergs te gebeuren. Ter ont
lasting van de drukke Stationsstraat, l
alsmede ter verbetering van de ge- V
vaarlljke verkeerssituatie op het punt
waar deze straat op de overbelaste
Rijksweg Sittard-Beek-Maastricht
uitkomt, wil het gemeentebestuur
met uitzondering van drie raadsleden
het doorgaande verkeer in zuidelijke
richting via het prof. Spronckpark
naar de Rijksweg gaan leiden.
Realisatie van dit plan maakt de
verbreding van enkele wegen in het
villapark noodzakelijk, alsmede de
gedeeltelijke opruiming van een
plantsoen. In de terminologie van de
heer Romans is dit „een grote mis-
moeilijk opvoedbare meisjes bescher- daad". Wanneer het door de raad
men. Zfl kan natuurlijk de politie bel-
len, maar dat is op een gegeven mo
ment tegen de waardigheid van het
huis en het is bovendien niet doeltref-
met instemming van de provinciale
planologische dienst thans vast
gestelde verkeersplan doorgang vindt
zal het met de rust in het villapark
fend; want als je de hulp van de ster- gedaan zijn, zo meent de heer
ke arm ieder ogenblik voor een wisse- Romans.
wasje inroept, dan gaat zij op de duur
weigeren in te grijpen als er echt iets
aan de hand is.
Stel u de situatie voor. En stel u
verder voor hoe moeder-overste het
heft zelf in handen besloot te nemen,
zonder ook maar iets aan enige waar
digheid in te boeten. Zij greep dus een
verrekijker, een onverhoeds geschenk
van een verre kennis, en ging daar
mee naar die opstandige jeugd buiten
zitten staren. Het resultaat was verras
send. Die knapen zagen haar gebaar,
voelden zich betrapt en verdwenen
druppelsgewijs. Die zaak was dus ge
regeld.
Maar de volgende avond kwamen
die jongens terug. En moeder-overste
was niet thuis. Gelukkig echter was
de plaatsvervangende zuster volledig op
de hoogte. Ook van de truc. Had zij
een verrekijker? Neen. Had Zij een
gasaansteker? Ja. Ging het daarmee
ook? Ja.
Nooit is moeder-overste, geloof ik,
meer tevreden geweest over een van
de haar toegevoegde en toegewijde
zusters.
Fabiola, de toekomstige echtgenote van koning Boudewijn van België bij haar
aankomst op het vliegveld van. Madrid. Zij is vorige week uit Brussel naar de
Spaanse hoofdstad teruggekeerd. Op 17 of 18 oktober gaat zij weer naar Brussel.
L- belangstelling van de Madrilenen
voor Fabiola overtreft de stoutste vèr-
wacht.ngen en zou nauwelijks groter
kunnen zijn, wanneer dezë lieftallige
Madrilec .-.se was uitgekozen om konin
gin van de Spanjaarden zelf te worden.
Het oude monarchist: :?he sentiment, dat
ongetwijfeld nog leeft in het hart van
iedere Spanjaard, 'vlamt weer op. Het
heeft velen verbaasd, dat dit sentiment
na bijna dertig jaar republikeins en dic
tatoriaal bestuur nog zo sterk is.
Sedert op de donkere dag van 14
april j.i/31 koning Alfons XIII en ko
ningin Victoria Eugenia Spanje ver
lieten, heeft Madrid gr Spaanse ko
ningin meer binnen muren gehad.
Maar het „Viva la reina", het „Leve
de koningin" waarmee de Madrilenen
„hun" Fabiola hebben ontvangen,
klonk als een sterke echo uit de tij
den van w 'eer, die niet is gedoofd
door de jaren van angst en onrust, die
op vertrek van de laatste Spaanse
koning zijn gevolgd.
De Spaanse mon ahisten halen ver
licht at m. Zonder het te willen, heeft
koning Boudewij i met de uitverkiezing
van Fabiola tot zijn gemalin, de monar
chisten in de kaart gespeeld. En voor
waar een edeler protagoniste van de
waarden van het kr ingschap hadden
zij niet kunnen wensen. Zoals Fabiola
van de eerste dag het hart van de Bel
gen heeft gewonnen, heef) zi: dat van
de Madrilenen veroverd.
Onmiddellijk na 't bekend worden van
de verloving van Boudewijn en Fabio
la heeft een goed deel van de Spaanse
steden aangekondigd het plan te koeste
ren een school, een ziekenhuis of een
charitatieve instelling naar de toekom
stige vorstin van de Belgen te noemen.
Ook Madrid is niet achtergebleven, en in
de gemeenteraad is met algemene stem
men een soortgelijk voorstel aangeno
men. Een nieuw instituut voor longlij
ders zal daar de naam van Fabiola gaan
dragen. Het Madrileense bestuur heeft
meer gedaan om de ontvangst van Fa-
miljoen. De voorstanders van toelating
van Rood-China tot de V.N. schermen
vooral met deze cijfers als zij betogen,
dat de huidige Chinese delegatie in de
volkerenorganisatie geenszins represen
tatief is. Velen van hen zeggen ook,
dat men in de V.N. geen werkelijk
vruchtbaar debat over ontwapening
kan voeren, als men het machtige
Rood-China niet in het gesprek betrekt.
De kwestie van de toelating van Pe
king tot de V.N; is in hoge mate ge
compliceerd. Het bestaansrecht van de
V.N. is er mee gemoeid.
biola tot een voor haar onvergetelijke
te maken. Op de dag na haar aankomst
heeft het gemeentebestuur besloten voor
niet minder dan 900.000 pesetas gratis
maaltijden aan de armen van de stad
te verstrekken op de dag dat het huwe
lijk tussen Boudewijn en Fabiola vol
trokken zal worden.
In het paleis in de Calle Zurbano
is het een va et vient van belangrijke
personen. De Belgische ambassadeur
in Madrid, de Graaf de Berryer is er
een veel geziene gast. Maar de belang
stelling van de wachtende Madrilenen
gaat het meest uit naar de Spaans-
Franse modekoning Balenciaga, die
Fabiola's bruidskleed zal ontwerpen.
Reeds voor de aankomst van Fabiola
heeft hij een langdurig onderhoud ge
had met de Markiezin de Casa Riera,
haar moeder. Nadien is hij nog twee
maal geweest. Hij glimlacht minzaam
tegen de omstanders, maar laat geen
woord los over zijn plannen met het
koninklijke bru'istoilet.
Ingewijden weten voorts te vertellen
dat de sfeer ten huize Mora y Aragon
opgewekter is dan ooit. Bijna het gehele
gezin is er verenigd. Haar zusters, Maria
de las Nieves, markiezin van Aguilar,
Anna Maria, gravin van Salinas, Maria
de la Luz, gravin de Saltes en haar
broers, Gonzales, Graaf de Mora en
Jaime, zijn voor haar thuiskomst naar
Madrid overgekomen. Alleen haar broer
Alejandro ontbreekt op het appèl. Die
verb'jf'. -n Miami en zal niet voor het
einde van de maand thuiskomen.
Haar broer Jaime, de bon-vivant van
de familie, is ongetwijfeld het vrolijkst.
Op gezette tijden is hij, evenals zijn zus
ter Fabiola, dichter en schrijft hij ver
zen. Op andere momenten is hij compo
nist en schroomt hij niet hele sympho-
niëen op papier te zetten. Zo nodig en
gageert hij een orkest om zijn producten
uit te voeren. Terwijl Fabiola in België
was heeft hij haar ter ere een wals ge
componeerd, een hymne aan Brussel, nog
een wals en een symphonie voor ben or
kest van honderdtwintig man, die de ti
tel draagt „Spaanse en vorstin".
Zijn symphonie heeft hij ditmaal op
een band laten opnemen. Zijn walsen en
zijn hymne heeft hij zelf op de piano
gespeeld en op een band vastgelegd. Bij
haar thuiskomst heeft hij zelf de bandjes
voor Fabiola afgedraaid. Hij wilde er
geen technicus bij hebben, omdat vol
gens zijn zeggen: „elke technicus van
vandaag een journalist kan zijn!". Fabi-
biola zich ook met compositie be-
heeft een eigen compositie aan haar
broer opgedragen.
Want naast het schrijven van ge
dichten en kinderboekjes, heeft Fa
biola zich ook met de compositie be-
SEOEL, 11 okt. (UPI). Huilende
vrouwen en invalide strijders uit de
aprilrevolutie hebben gisteren in de
Zuidkoreaanse hoofdstad gedemon
streerd en luide het aftreden geëist
van premier John Tsjang en diens ka
binet. Voor het eerst sinds de regering
van president Syngman Rhee is ge
vallen werden aan de politie weer wa
pens uitgereikt. Het leger werd in
staat van paraatheid gebracht voor het
geval de onlusten zich verder zouden
uitbreiden.
Ook uit Masan, de plaats waar in
april de opstand was begonnen kwamen
berichten van relletjes binnen.
De betogers hebben Tsjangs regering
en de Nationale Vergadering er van
beschuldigd te hebben gefaald bij de
voltooiing van de revolutionaire tal.en
na de opstand. Ook hebben zij zich fel
gekant tegen de uitspraak van het dis
trictsgerechtshof van Seoel, dat de door
de openbaar aanklager geëiste doodstraf
tegen negen voormalige leden van de
regering van Rhee negeerde. Alleen
de vroegere hoofdcommissaris van po
litie werd ter dood veroordeeld. De be
togingen hebben voortgeduurd tot de
duisternis inviel. President Posoen Joen
heeft de Nationale Vergadering ge
vraagd een wet in te dienen om tot een
rechtvaardige bestraffing van deg^r.en
die met Syngman Rhee hebben geheuld,
te komen. Hij zei, dat de „uitspraak van
het gerechtshof de gevoelens van het
volk had gekwetst en de revolutio-
narie geest had genegeerd".
De eis van de president, welke was
vervat in een speciale bekendmaking,
volgde onmiddellijk op de door de be
togers geuite beschuldigingen als zou
het huidige bewind slechts een voort
zetting zijn van het regime van Rhee.
Tegenstanders van Tsjang hebben ge
zegd, dat zij hem wanneer de Algeme
ne Vergadering weer bijeenkomt ter
verantwoording zullen roepen. Voor die
tijd hebben zij ook reeds nieuwe beto
gingen aangekondigd. De demonstraties
waren de eerste tekenen van tegen de
regering gerichte gevoelens, sinds de
nationale verkiezingen van 29 juli j.l.
waarbij Zuid-Koreanen stembussen ver
brandden en regeringsambtenaren en
vroegere leden van Rhee's liberale par
tij aanvielen en mishandelden.
LONDEN, 11 okt. (U.P.I.) Commu
nistisch China, dat Rusland beconcur
reert wat betreft het verkrijgen van in
vloed in de nieuwe Afrikaanse naties,
is voornemens in Peking een speciaal
instituut voor Afrikaanse zaken op te
richten. Dit is van achter het IJzeren
Gordijn vernomen. Het instituut, dat
tot taak krijgt de bestudering van Afri
kaanse zaken te bevorderen en het con
tact met de nieuwe Afrikaanse landen
te versterken, zal naar wordt verwacht
begin volgend jaar beginnen te werken.
In een lijvig rapport toont hij dit
omstandig aan. Tevens doet hij daar
in het gemeentebestuur enkele andere
oplossingen van de Beekse verkeers
moeilijkheden aan de hand, o.a. de
aanleg van een randweg, waarvan de
aanzet reeds aanwezig is, alsmede de
verbetering van de uitmonding van de
Stationsstraat op de Rijksweg. De
raad van Beek heeft dit rapport met
request van de viliaparkbewoners
niet ontvankelijk verklaard,omdat het
niet binnen de vastgestelde termijn is
binnengekomen
Ten onrechte, meent de heer Ro
mans, reden waarom hij zijn in
strijdlustige bewoordingen gestelde
geschrift aan gedeputeerde staten
van Limburg heeft gezonden, alsook
aan tal van andere instanties, tot de
Beekse kasteleinsvereniging toe.
Degenen die over een exemplaar
beschikken hebben er een hele kluif
aan om het te lezen, maar wij zijn
er zeker van dat zij het rapport van
a tot z zullen doorwerken. Wellicht
niet zozeer om het behandelde pro
bleem, alswel vanwege de wijze
waarop dit gebeurt. Een stijl om van
te gnuiven. Reeds de titelpagina
vormt een aaneenschakeling van kos
telijke voorbeelden. „Mammoet-offer
van het Beeker natuurjuweel, Villa
park" zo heet het rapport, terwijl
diverse ondertitels spreken van „een
noodkreet" en een „afgerond studie-
produkt: interessant voor geboren en
getogen Beekenaren, een verpozing
voor historici, een basis voor prak
tische gemeentepolitiek, etc"
Voor de rapporteur zelf is het ge
schrift een strijdprogramma want, zo
verklaart hij onomwonden „Wij ma
ken van ons hart geen moordkuil en
willen het landelijk decor rond de
parkwijk onaangeroerd behouden.
Voor dit aesthetische belang van het
buurtschap staan we in goede burger
zin op de bres als één man. De strijd
zal vredig zijn, dóch eerst als be
slecht worden beschouwd, wanneer
we onze oude Beeker oase weer vol
komen veilig weten. Dan is de honger
van ons hart gestild!"
Van wijken wil de schrijver niet
weten, getuige deze krachtige uit
spraak: „Een concessie aan het
druisend verkeersmonster, dwars een lang, hoog dak, veertien idyl
door de rotonde van dit park te
trekken, met aanranding van plant
soen en gazon, achten wij van zulk
een ruïneuze strekking en dermate
ongerijmd dat aan dit overrompelend
verkeersplan onverwijld een halt
moet worden toegeroepen!" Om dit
te bereiken zal de heer Romans met
de drie tegen het plan gekante raads
leden de strijd gaan aanbinden tegen
„de meest verwenste verkeersgod al
ler tijden, die in zijn brute kracht en
onder de wilde jacht van een nimmer
te stuiten verkeerswellust een drieste
aanval opent op het edelste en mooiste
deel van Beek."
Het valt overigens te betwijfelen of
de aanvoerder van het gevecht als
triumfator uit de strijd tevoorschijn
zal komen, aangezien al diverse
„medestrijders" bereid zijn hun voor
tuintjes te offeren „aan de aanstor
mende verkeersmoloch".
Terwijl wij Luilekkerland altijd als
een onbereikbaar oord hebben ge
zien, (mede omdat wij niet van
rijstebrij houden) blijkt het nu plotse
ling in Leeuwarden te koop te zijn. Ln
omdat het gevaar niet denkbeeldig is,
dat dit Luilekkerland zal vallen onder
de mokerslagen van sterke slopers,
zijn er in de Friese hoofdstad stemmen
opgegaan die zeggen dat de gemeente
het maar kopen moest. Daarmee zou
Leeuwarden echter niet in een klap
uit de zorgen zijn, want in dit Luilek
kerland vliegen geen gebraden duiven
rond. Het is slechts een dubbele rii
typisch 17de-eeuwse huisjes onder
een lang, hoog dak, veertien
iiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiMiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii""
lische woninkjes met luiken, onderdf"
ren e«n bedsteden. ji
Sinds mensenheugenis heet di" j,
huizen (ook officieel) Luilekkerla""
Het is een van de karakterist' jji
stukjes oud-Leeuwarden, zoals er
de afgelopen jaren al meer zijn j.
sloopt door een gebrek aan visie. V
lekkerla-nd wordt
woond, ondaks de bedsteden, maat ,'e
zou heel wat moeten gebeuren of
veertien huisjes aan de eisen van va!e
daag aan te passen. Daarom neeft
diaconie van de Hervormde Gemee'
te Luilekkerland te koop aangebod®
Wat er met de bewoners moet
beuren is niet bekend. Ook weet 111
niet, wat er met Luilekkerland %,f.
gebeuren gaat. Er zjjn geen veror"
ningen, die het slopen ervan kano
tegenhouden, al zal het besluit °v
dit stukje oud-Leeuwarden met
kers de geschiedenis in te helpen
lig verontwaardiging wekken.
complex maakt deel uit van een ree%
gebouwen en monumenten, die na t
sanering van de binnenstad het h».
van Leeuwarden tot 'n waardevol ®?.-
dF
de
tureel centrum zouden maken. Tot
gebouwen behoren onder meer
Grote Kerk, met de daarbij behor1'"
de kloostergang, het oude weeshu'^
de Oldehove, een oud gasthuis en
nieuw te bouwen provinciale p
bliotheek, terwijl dit alles zich boV<"'
dien in de nabijheid bevind van
historische Prinsentuin op de oude b
werken van de Friese hoofdstad.
woningen van Luilekkerland zoud®
VM
hulzen met oude sfeer, tot woningL
voor kunstenaars of tot een museU'
voor Leeuwarder curiositeiten.
met een beetje moeite kunnen tv°L
den omgebouwd tot zeven norm1
srWP
het weiland van de landbouwer H. Cohen aan de Rijksstraatweg in Was
senaar wij schreven er in deze rubriek al eerder over loopt een koe
met vijf poten. Hierbij een foto van het dier, dat een goede gezondheid geniet
en wat lopen betreft voor zijn collega's niet onder doet. De beide jongens kijken
toch een beetje verbaasd naar het beest.
e heer K. de Boer, eigenaar t>
J jachtwerf in Kromme?'
heeft een nieuw type 0e,zl..a.
zeilboot gebouwd in de 16 m2 kia>z
Het aantrekkelijke van het scheep'
is, dat het door een nieuwe hok
yvze om een mal, die ook v°n
latere boten te gebruiken is 0
spanten behoeft, hetgeen de k0S.„L
aanmerkelijk verlaagt. Alkmaar am
meer jacht" is de naam. van de b j
welke een lengte heeft van
meter. Het ontwerp is van de he
D. Koopmans.
zig gehouden. Van haar is een wals
bekend, die zij heeft ingezonden aan
de „Sociedad General de Autores de
Espana" met het verzoek op grond
van dit werkstuk als lid te worden
toegelaten. Deze wals heet „De brug
der verzuchtingen" en het lied zingt:
Onder een Venetiaanse brug,
brug van geliefden
helder water
vaart een oude gondel
eenzame gondelier waar zal
je zo alleen meeren.
Onder de witte maan
alleen met je droefheid
je voelt je vergeten,
omdat je nooit bent bemind
en het lied besluit met de vraag: laat
me met je gaan vriend, onder de witte
maan en laten we varen onder de
brug van geliefden.
Fabiola heeft deze wals getekend met
et pseudoniem „Cleopatra" en haar lied
reeds acht jaren geleden, toen zij dus 24
jaar was, ingezonden.
Tenslotte heeft de Belgische ambassa
deur in Madrid dezer dagen de pers in
Madrid bijeengeroepen om haar uit naam
van de Belgische koning te vragen Fa
biola zoveel mogelijk met rust te laten
De pers beloofde haar best te zullen
doen. De ambassadeur deelde mede, dat
het de bedoeling van de toekomstige
koningin is tot 17 of 18 oktober in Ma
drid te blijven en daarna naar Brussel
terug te keren Enkele dagen later zal
zij opnieuw in Madrid zijn om haar per-
soonlijke zaken definitief af te hande
len, in te pakken, afscheid te nemen van
haar vrienden en waarschijnlijk op offi
ciële wijze van Madrid.
NEW YORK, XI okt. (UPI). Naar
verluidt hebben de Indische premier
Nehroe en de Saoedi-Arabische minis
ter van staat Shoekairy kort voor Neh-
roe's vertrek uit New York, gedurende
een uur de behoefte besproken, die ')q
een aantal Afro-Aziatische landen blijkt
te bestaan tot het houden van een nieu
we „Bundoeng-conf eren tie". Volgens
gezaghebbende zegslieden zouden een
aantal V.N.-afgevaardigden uit de bei
de groepen /an landen zich hebben uit
gesproken voor een conferentie, welke
da<i zou moeten worden gehouden in
een Afrikaanse stad in 1962. Dit zou ae
belangrijkheid van de pas onafhanke
lijk geworden Afrikaanse staten aanzien
lijk manifesteren. Plaats en datum va/
samenkomst zouden thans onderwerp
van gesprek uitmaken voor de erbij
geïnteresseerde landen.
De eerste Afro-Aziatische conferentie
werd in Bandoeng, Indonesië, gehouden
in het jaar 1955. Er waren toen 29
landen vertegenwoordigd, waarbij ook
communistisch China Naar men aan
nam zou dit land oo.< worden uitgeno
digd indien een tweede soortgelijke con
ferentie zou worden gehouden. De Af
ro-Aziatische groep in de Verenigde Sta
ten telt thans 46 leden, inbegrepen de
17 landen die tijdens de jongste serie
zittingen ais lid werden aanvaard. Vol
gens een Aziatische zegsman zouden
alle 46 landen, de „voorlopige Algerijn
se redering" en cmnmunistisch China
een uil nodiging ontvangen.
Tijdens de conferentie van Bandoeng
van 1955 werd een communiqué ont
worpen, waarvan een aantal artikelen
hebben deelgenomen worden nageleefd.
Deze regels hadden betrekking op de
verhouding van le deelnemers met an
dere landen, en handelden over het
vreedzaam naast elkaar bestaan, econo
mische en culturele samenwerking, en
het zelfbeschikkingsrecht van de volke
ren.
Degenen die belang hebben bij net
houden van een nieuwe bijeenkomst
wijzen er op, dat nu zovele staten pas
hun zelfstandigheid hebben verworven,
deze nieuwkomers tussen de machten
van Oost en West staan, die om strijd
proberen de ,mge staten in hun kamp
te trekken. „Als wi, deze uitdaging niet
beantwoorden, lopen wij het gevaar,
dat de Afro-Aziatische groep in gevaar
lijke delen gesplitst wordt, aldus een
Aziatische diplomaat. „Wij kunnen ons
zelf niet veroorloven om werkeloos toe
te zien."
Naar verluidt zou Nehroe zowel ar
gumenten voor als tegen het houden
van een nieuwe conferentie te berde
hebben gebracht. Hjj en minister Shoe
kairy zouden het er echter over eens
zjjn geworden, dat de noodzaak om
een vergadering te houden zich heeft
opgedrongen.
Kort na de conferentie van Bandoeng
badden verschillende regeringen reeds
getracht om >i ten twee jaar een soort
gelijke vergadering te beleggen, maar
men was in 1957 van gevoelen, dat nel
politieke klimaat er op dat moment niet
nog altijd door veel landen die er aan geschikt voor was.
(*EN (West-Duitsland), 10
(D.P.A.-Rtr) in de Westfaaise«to
Hagen staat thans terecht de 51-ja"|
lasser Paul Thomanek, die bewake
van Duitse kampen in Rusland u K
weest. Hij wordt beschuldigd v»n moo
op 123 met name genoemde Jode
hu tussen 1941 en 1943 in w<frdt
Tarnapol zou hebben gcd0od. Hl |(j
ook beschuldigd van medepllcht'gh
aan het ter dood brengen van ru
tweeduizend Joden, die als dwangaru
ders te werk waren gesteld.
Thomanek was door een ^agere rech j
arbeid verooïdèeld. De openbare aan!Mjt
ger had echter hoger beroep tege (e
vonnis aangetekend. Het gerechtsh
Hagen moet thans uitmaken of Th
nek „lage beweegredenen oor zij
den heeft gehad. In dat geval zal Wi
melijk wegens moord en niet l oor
slag terecht moeten staan. Thorn
die schuld ontkende, verklaarde,
en de andere kampbewakers de vo n.
lastgevingen van de S.S. had(*en rKen
gen: „Alle Joden, die niet totw
in staat waren, moesten worden eS.
quideerd"; Joden, die .vluch^^' „eer-
ten zonder waarschuwing worde
geschoten; wanneer er één Jood w or
vlucht, moesten tien andere hier
met hun leven boeten. een
Thomanek zei ook: „Ik dacht dat t
order, om Joden neer te schieten, j0
moest zijn. wanneer hp werd gef? e-
door een onder Hitier dienende g
raai."
Tokio De Japanse minister va"
buitenlandse zaken, Zentaro Kos^a
heeft bekendgemaakt dal Japan
reizende ambassadeur zal benoem_
bji dp Europese Gemeenschappen i'«=
ambassadeur zal zijn standplaats Krb
gen in Ge..ève.
