Spelen met liet
mes op tafel
S
m
IPANORAMA
SUSSEX
MESDAG
Het stoute kaboutertje plaagt
de hele klas
Pim in 'n droompaleis VAN PEPIMPIE!
i
SB
j
3
1
't Is feest
MA H
'IN.. AMSTERDAM
INTERUNIE'
Aardige pocket over
JOSEPH SCHMIDT
Groothandel margarine
Inbraken in Brabant
opgehelderd
Storingen in telefoon
verkeer in het zuiden
M
WAAR WAS HET TOCH OOK WEER?
z»S"r..spï:™?im op de van
in het land van
-WIELEWAAL—
ZATERDAG 15 OKTOBER 1960
HET FUNDAMENT
VAN UW
VERMOGEN
i BESCHERMING
TEGEN GELD-
ONTWAARDING
TMTrDTIMïfu
levensverzekering
op basis van
in aandelen
Liturgische weekkalender
door JOH. RAM
11.
{Advertentie)
zSOrTERDAMSCH SEtEGUHOSCONSOUnUH N.V.
:BIAAK 10-ROTTERDAM^
Mdgesneri- Jeme'9n gesproken is de
Kurio- ,?,:?- e de spelregels nauw-
ridgeWr.;toepassen in Nederlandse
guur ai een weinig populaire fi-
y .'mof Sue] wordt hem verweten dal
t het mes op tafel" wenst te
"Os>~
Spelen hetgeen als regel een even
weinig juist als redelijk verwijt is.
De bridgeregels zijn geschreven juist'
om het spel aangenamer te kunnen spe
len en zeker valt daaronder het wed
strijdspel. Als iemand verzaakt én
van de ernstigste overtredingen die een
speler begaan kan gaat het niet aan
later de kaarten „terug te leggen"
of vast te stellen „het doet er niets
toe". Een verzaking kost slagen, en
een speler die verzaakt maakt net zulk
een fout als wanneer hij een spel ver
keerd biedt of afspeelt; ook dan worden
de kaarten toch niet „even terugge
legd"?
Op een, overigens vrij onbelangrijke,
wedstrijd met open inschrijving kwam
het laatst voor, dat een paar 6 harten
had geboden en dat de verkeerde te
genspeler tegen dat contract uitkwam
met ruitenaas. De partner van de over
treder was zéér boos, toen de wed
strijdleider erbij werd geroepen en de
ze bepaalde, dat één der strafbepalingen
van kracht was, waarbij het gebeurde
dat de contractant de uitkomst in rui
ten kon verbieden. Hij deed dat en
maakte daardoor het contract met een
overslag met uitkomts in ruiten zou
hij zells één down zijn gegaan! Hierna
was Leiden natuurlijk helemaal in last
en de gebruikelijke termen van „nr~~
op tafel", „bij ons thuis doen wij c
niet" en zelfs „ik speel niet met brood-
speleds", warrelden door de lucht. De
wedstrijdleider zag gelukkig kans de
gemoederen tot bedaren te brengen en
zo kon de „prettige" strijd worden voort-
crgzGt
Maar wat was het niet dwaas wat
er allemaal gebeurde. Had die speler
die zo vol verwijten zat, gedacht dat
er maar net moest worden gedaan of
niemand iets gezien had. Misschien
meende hij nog wel, dat hijzelf gerech
tigd was met ruiten uit te komen
Natuurlijk kon het niet anders of de
normale strafbepaling moest worden
toegepast tenslotte is óók verkeerd
uitkomen een bridgefout, en alle brm-
gefouten plegen nu eenmaal invloed
te hebben op het resultaat ener wed
strijd.
Voor de beurt bieden is ook een veel
gemaakte overtreding. Op dit punt be
staan er ook zeer duidelijke spelregels
en men kan niet anders doen, dan deze
toepassen.' Het zou toch onbillijk zijn
als men straffeloos (voor de beurt) de
partner mocht vertellen dat men een
openingsbod (of niet) in handen heeft.
Iedereen die wel eens iets met de lei
ding van een brldgevereniging of brid
gedrives te maken heeft, doet er goed
aan zich met de geldende spelregels op
de hoogte te stellen. De beste hulp in
Nederland is daartoe het boekje „Spel
regels voor wedstrijdbridge" uitg. Ned.
Bridgebond (Emmapark 9, Den Haag;
prijs 1,50); men vindt daarin prak
tisch alle normale wedstrijd- en spel
regelbepalingen, en zelfs nog meer.
Er staat n.l. in opgesomd, wat een spe
ler moet doen en laten om als be
hoorlijke wedstrijdspeler aangemerkt
te worden.
Uit de vele bepalingen die hierover
gegeven worden noem ik er enkele op:
een speler behoort zich te onthouden van
afwisseling in de biedtermen van het
met bijzondere nadruk, stembuiging of
klemtoon bieden van het onnodig aar
zelen, gebaar of opmerking maken,
waardoor de tegenstanders misleid zou
den kunnen worden enz. Kortom
alles wat bridge juist dient te onder
scheiden van de kaartspelen, die in
de historie de kaartspelers een slechte
reputatie bezorgden, zult ge daarin kun
nen vinden. Overigens wat manieren
aangaat behoren de „voorschriften"
vrijwel overbodig te zijn de bridge-
speler met goede manieren wéét wel
wat geoorloofd zal zijn en wat niet.
D,e spelregels bij gewone overtredingen
echter kan men moeilijk van nature
kennen vandaar dat een handleiding
voor elke vereniging waar bridge vaak
of soms in wedstrijdverband wordt ge
speeld, onontbeerlijk is.
MIMÏR
{Advertentie)
li'
Vraag Uw bank
of commissionair
8-*
Degenen die de in deze tijd in ons
land draaiende film over
Joseph Schmidt gaan zien, zul
len zeker plezier beleven aan het ge-
illustreerde pocketboekje „Joseph
Schmidt" van Carl Ritter, dat met de
ondertitel: vreugde, glorie en tragiek
van 's werelds grote zanger, door Fred
Bredschneyder werd vertaald en be
werkt. Heel eenvoudig verteld, geeft
dit werkje uit de Mimosareeks een
goede indruk van de wonderlijke le
vensgang van de kleine zanger die
voor de oorlog zo enorm populair was.
Hij was de eerste misschien, voor wie
de microfoon uitkomst braéht en in
het begin van de radio-aera was Jo
seph Schmidt de primus van alle zan
gers die door de techniek hun publiek
duizendvoudig konden uitbreiden. Het
boekje vertelt van Schmidt's jongens
tijd, zijn liefde voor zijn moeder, zijn
gehechtheid aan het Joodse milieu,
zijn menselijke hebbelijkheden, veroor
zaakt door zijn miniatuur-gestalte, en
dat in een eenvoudige trant die even
wel de romantische noot niet laat ont
breken. Kortom, een aardig boekje dat
zeker in de smaak zal vallen bij de
nog steeds talrijke bewonderaars van
de kunstenaar die zo van Holland
hield.
J. W. H.
Nieuw bedrijfschap
DEN HAAG, 14 okt. Staatsblad 401
bevat een besluit, houdende instelling
van een bedrijfschap voor de binnen
landse groothandel in margarine, spijs-
vetten en spijsoliën. De regering heeft
hiermede gevolg geven aan een advies
van de Sociaal Economische Raad, dat
door dit college uit eigen beweging is
uitgebracht.
BOXTEL, 14 okt. -— Samenwerking
tussen gemeente en rijkspolitie heeft
geleid tot opheldering van een groot
aantal inbraken die het afgelopen
jaar in midden-Brabant zijn gepleegd.
In de nacht van maandag op dins
dag werd ingebroken in een pakhuis
van dé N-.C.B. te Olland' en een meis
jesschool te Gemonde. Als verdacht
van deze inbraken werd een 43-jarige
man uit St. Oedenrode aangehouden.
Nadat hij: had bekend deze inbraken te
hebben gepleegd bracht het verdere
onderzoek aan hét. licht,'' dat hij in on
geveer een jaar tijd te Boxtel en om
liggende gemeenten ongeveer dertig
inbraken hóeft gepleegd, voornamelijk
in alleenstaande gebouwen, z^als scho
len, pakhuizen, fabrieken en kantoor
gebouwen. De buit varieerde van geld
met. een totaal bedrag van enige dui
zenden guldens tot allerhande gebruiks
voorwerpen en kledingstukken.
{Advertentie)
C00LS1NGEL B7 - ROTTERDAM
DEN BOSCH, 14 okt. Op tal van
plaatsen in het zuiden des lands, voor
namelijk tussen Eindhoven en 's-Her-
togenbosch en tussen 's-Hertogenbosch
en Utrecht, is een vrij ernstige sto
ring ontstaan in de draaggolfkabels
van de P.T.T. Het grootste deel van
het telefoonverkeer van het zuiden uit
met het westen des lands gaat over
genoemde kabels.
De storing ontstond reeds woensdag
en heeft zich gisteren nog voortgezet.
Ook in het telexverkeer is vrij ern
stige stagnatie ontstaan. De oorzaak
moet gezocht worden in het rooien
van bomen langs verscheidene wegen,
speciaal onder Liempde. Er werden op
tal van plaatsen kabels geraakt en door
de grote hoeveelheid neerslag van dé
laatste dagen is er veel water in de
kabels doorgedrongen. De P.T.T. is
druk doende geweest de storingen te
verhelpen.
{Advertentie)
Zondag 16 oktober: 19e zondag na Pinkste
ren; éigen mis; 2 geb. H. Hedwig; credo;
pref. van da H. Drieëenheid; —groen—
Utrecht, Groningen, Den Bosch en
Roermond: Kerkwijdingsfeest; mis Ter-
ribilis; 2 geb. van zondag: credo wit—
Maandag: H. Margarita Maria Alacoque,
maagd: eigen mis wit—
Dinsdag: H. Lucas, evangeiist: eigen mis;
credo; pref. van de apostelen; rood—
Woensdag; H. Petrus van Alcantara, be
lijder; eigen mis;, —wit
Donderdag: H. Joannes Cantius, belijder
eigen mis: —wit—
Vrijdag: Mis van zondag; 2 geb. H. Hila-
rion; 3 geb. HH. Ursula en gez.:
—groen—; Haarlem: HH Broers Ewald
martelaren; mis Intret; 2 geb H Hila-
rion; 3 geb. H. Ursula en gez.; —rood—
Zaterdag Mis van O. L. Vr. op zaterdag
pref. van O.L. Vr.; —wit—
Zondag 23 oktober: 20e zondag na Pink
steren; eigen mis; 2 geb. van Missie
zondag; credo; pref. van de H Drieëen
heid; —groen—; Ofwel, vanwege Mis
siezondag: votiefmis tot Voortplanting
van het Geloof.
In 1881 kreeg de Nederlandse 'schil
der H. W. Mesdag de opdracht om een
panorama te schilderen van Schevenin-
gen. De schilder liet op een duintop een
glazen cylinder opstellen, waarin hij
zich installeerde om er op de glazen
wand de ljjnen van zijn panorama te
schetsen. Deze bracht hij op doorzich
tig tekenpapier over, waarna dit ver
groot op het schildersdoek de grondslag
vormde voor het panorama in de hui
dige vorm te Den Haag.
Het cilindervormige doek waarop de
schildering is aangebracht heeft een
totale oppervlakte van ongeveer 1700
vierkante meter en hangt op 14 meter
afstand rondom de toeschouwer. Een
uitkijktoren welke men voor de bezoe
kers m het middelpunt van de cylinder
op een nagemaakt duin heeft opgesteld,
maakt het mogelijk het landschap als
Jh. ,e. natuur aan het oog te laten voor-
buglqden.
Onder de 200.000 bezoekers per jaar
zijn steeds vele inwoners van Schevê-
ningen, die nog eens willen zien hoe
hun dierbaar vissersdorp er zo'n 70
jaar geleden uitzag.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiimiiniiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiniiii
Het graafschap Sussex kan trots zijn
°J? zÜn, kuststrook. Het kan zich niet
alleen beroemen op verscheidene van
de bekendste hadplaatsen van Groot-
Brittannië, maar ook op vele bekoorlij
ke plekjes welke door de eeuwen heen
ongerept zijn gebleven.
Zich uitstrekkend van Nutbourne,
nabu de marinebasis van Portsmouth
in Hampshire in het westen, tot de
oude stad Rye in het oosten, met op de
achtergrond de sierlijke glooiing van
de Downs en het Kanaal vóór zich, is
de kust van Sussex meer dan goed be-
deeld door do natuur.
Even over de grens'tussen Sussex en
Kent ligt de betoverende stad Rye. Deze
plaats kan roemen op een lange, be-
gelMn^de 'vele'v»' zif„ ruïöes^De He<; kaboutertje maakte zich zo~klein
straten gepWM^ff1 Wuderkonies" mogp,Ük en zorgde er wel voor, dat
en omlijst door SardiÉe droirarige niemfnd hcT zag.PP het puntje van
huizen met rode dakln dé oude win- ZOT tenen sloop hu naar. de jongens
kels de hereoivL V? S en de meisjes, die woordjes schreven
mandenmaker^ „ye pP ry n in hun schrift. Boem, daar gaf hij een
200 jaar in het A -? S "aoLlfde kleine jongen een duw tegen zijn arm.
familieL ls Yan dezelfde Ej, kwam een kras over het woordje
gewone bekoring fit 8 8Gn bulten" dat hij juist geschreven had. En juf-
Een tientaï ihu frouw Jannetje zei streng: maar foei,
staat de bemek? n,far hoe komt dat? De kleine jongen schud-
vrohike badnhiDt aan de P°°rt Va£ en de zijn hoofd. Hij wist het zelf niet.
Mie mLpfiikl tsen' WT men Z1C^ °P Maar het meisje, dat voor hem zat.
Iedereen kerh- ^an!?ren kan begon opeens heel hard te lachen. De
een wirwarHastmgs. De oude stad. kabouter had haar aan haar been ge-
bouwwerken, vissersboten ""In unieke kriebeld. Daar kunnen meisjes hel-
hoge, zwarthouten hutten waar de vis
sers hun netten te drogen hangen, wordt
beheerst door de ruïnes van het Nor-
mandische kasteel, gebouwd door Wil- Och, hoe dikwijls moest juffrouw Jan-
lem de Veroveraar, over wiens invasie netje die morgen „foei" zeggen? Te-
De heer Mesdag heeft het schilde
rij niet alleen vervaardigd. Hij heeft
daarbij hulp gehad van zijn vrouw, die
het dorp schilderde en van zijn kunst
broeders Breitner (de cavalerie op het
strand), Blommers (de mensen op de
voorgrond) en De Bock (de wolken
lucht)..In de tijd van slechts vier maan
den was het werk voltooid.
Het Panorama Mesdag is een van de
best bezochte musea van Nederland.
Duizenden belangstellenden komen
ieder jaar het museum bezoeken, be
klimmen het houten trapje van de uit
kijktoren, lezen het bordje „Levensge
vaarlijk het duin te betreden", zien de
zee, de duinen, het vissersdorp, de
luchten en het verre verschiet en staan
even sprakeloos.
Het schilderkunstige werk, met het
knappe perspectivische effect is be
wonderenswaardig. De huizenstra
ten en torens welke je hier op de
foto ziet en die zo echt aandoen, zijn
geschilderd.
iiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiniiiimiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiimiiiiiHiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii,,!!,,,,,,,,,,
a, waar is het toch ook weer ge
beurd, van dat stoute kaboutertje,
dat stilletjes de school binnensloop?
Het was er niet gekomen om te leren.
Dan zou het geen stout kaboutertje
zijn geweest. Maar het kwam er extra
om de kinderen te plagen en dat was
het begin van een heleboel narigheid.
kriebeld. Daar kunnen meisjes héle
maal niet tegen. Haha, riep ze hard
op. En juffrouw Jannetje zei nog eens;;
foei!
en overwinning ieder Brits kind al
lèerttijdens zijn eerste geschiedenis
les.
Langs de drie mijl lange kust staan
mooie hotels. Het zacht glooiende strand
is ideaal, er is een zonneterras, een
pier, een van de best uitgeruste open-
luchtbaden van Europa, twee uitste
kende golfbanen, tennisbanen, restau
rants en bioscopen, hetgeen alles bij
draagt tot een zorgeloze vakantie. West
waarts rijdend langs de kust kom je
door Exhill, een kleinere badplaats.
Door zijn ligging heeft deze stad een
buitengewoon zacht en droog klimaat.
Brighton heeft alles wat men zich kan
wensen: de schoonheid van de regen
tenhuizen en het Royal Pavilion, het
vroegere paleis en de zomerverblijf
plaats van de Prins Regent, die deze
stad, waar de lucht zo heilzaam is,
beroemd maakte; een mooie strandbou-
levard, tuinen, grasvelden en rotsen,
hotelmogelijkheden in iedere klasse
en grootte; twee lange wandelpieren in
gen alle kinderen wel een keer of drie
Want het kaboutertje kneep de een ih
zijn arm en beet de ander heel even
in zijn oor. Au au, riepen de kinderen
hardop door de klas. En als juffrouw
Jannetje dan vroeg: foei, hoe komt
dat? schudden zij hun hoofd.
Wisten zjj ook veel van dat stoute
kaboutertje? Het kaboutertje plaagde
maar door. Hij brak de puntjes van
de potloden. Hij verstopte alle gumme
tjes. Hij trok de meisjes aan hun vlech
ten. Hij blies de jongens in hun oor.
En ondertussen maakte hij dat
mand hem zag.
Wat een stoute kinderen heb ik toch
in mijn klas, dacht juffrouw Jannetje.
Ze zette Michiel voor het bord. En
Maarten op de gang. Roosje moest in
de hoek staan en Wiesje achter de les
senaar. En alle kinderen moesten
schoolblijven. Verschrikkelijk gewoon!
Maar de stoute kabouter lachte zich
zee waarop zich danszalen bevinden, krom. Ik blijf hier nog wat, dacht hij.
Verder zijn er theaters, een ijsstadion, T7'~ _1J ~:i~ u""fJ
éen renbaan en windhondenstadion,
mooie winkels, een aquarium, een
prachtige kunstgalerij en een museum.
De haven van Chichester is een van
de belangrijkste jachtcentra aan de
zuidkust.
En hij sloop rond met zijn hoofd vol
ondeugende plannetjes. Hij kriebelde de
kinderen met zjjn baard in de hals.
Hij maakte vieze vegen over hun som
metjes. En ezelsoren aan hun boeken.
Hij zorgde ervoor dat ze geen van allen
nog stil konden zitten. En juffrouw
IIIIIIIIIIINIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllimilliillllllllllllllllllHIIIIIIIIillllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllHllllllllllllllllNIII
Was dat een slaapkamer? Pim kon
i-ïv» nrrort niot i-, tt,i
kant klein luikje klepte omlaag. Een Maarhij kon toch al die lichten
telefoontoestel. Pim nam de hoorn even niet laten branden. Moest tante 1 auu-
Jannetje werd iedere dag een beetje
bozer. Ze zei wel duizend keer: foei,
foei, foei.
Toen kreeg het stoute kaboutertje
het idee om ook de juffrouw eens te
gaan plagen. Ze zat juist op de lesse
naar met een rimpel in haar hoofd,
omdat ze zo dikwfjls foei had moeten
zeggen. Pik, zei het kaboutertje en
hij prikte met zijn vinger in haar
wang. Maar juffrouw Jannetje had een
bril op en daarmee kon ze beter zien
nie- dan alle kindertjes in de klas tegelük.
Ze zag nog juist een stuk van het ka
boutertje zijn jasje, toen hü wegglipte
tussen de schriften.
Vlug pakte ze haar pen en prikte
daarmee in het jasje. Zo trok ze hem
naar voren, een klein spartelend ka
boutertje, .dat juffrouw Jannetje te vlug
af had willen zijn!
O, wat schrok het, toen het de stren
ge ogen van juffrouw Jannetje zag.
Alle kinderen gingen rechtop in de bank
staan. Wat is dat? riepen ze. Een ka
bouter! Hü prikte mfj in mijn wang,
zei juffrouw Jannetje. O, maar dan
heeft hij ons ook geplaagd, schreeuw
den de kinderen opgewonden. Daarom
konden we niet stilzitten. En niet net
jes werken. Het kaboutertje kreeg het
zó benauwd, dat hü besloot om zün
broertjes te hulp te roepen. Hü haalde
een fluitje uit zün broekzak en floot et
driemaal op.
Meteen kwamen er van alle kanten
kaboutertjes binnengerend. Ze riepen:
er is een van onze broertjes in nood.
Waar is hij? Helemaal achteraan liep
hijgend de kabouterkoning. Zijn kroon
tje was scheefgezakt van het harde lo
pen. Wie durft er een van mijn onder
danen kwaad te doen? riep hij. En hij
stapte met een boos gezicht op juf-
trouw Jannetje toe.
gen. Want wie denkt daar nu nog aan
op een kabouterfeest?
Het was al laat in de avond $oen
ze eindelü'k weer naar mensenland te
ruggingen. Ze werden weer even groot
als vroeger en de volgende dag gingen
ze gewoon verder met de les. Het stou
te kaboutertje hebben ze nooit meer
gezien en als juffrouw Jannetje nog
eens „foei" moest zeggen, dan was het
ook echt verdiend.
Het is jammer dat ik me niet meer
kan herinneren, waar het precies ge
beurd is. Het was niet ver hier Van
daan in ieder geval. Het is ook wel
jammer dat ik niet weet of er nog
meer van die stoute kabouters bestaan.
Want als dat zo is, kon er ook bü
jullie in de klas wel eens een binnen
sluipen. En wie Weet gebeurde er dan
precies hetzelfde als inja, waar
was het nou* ook al weer?
LEA SMULDERS
ItllllllllilllilllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIlllliinilllllllllllill
Maar die zei: neem me niet kwalijk,
een pflTiskamer eHü0wis?^t' t06^ me®" ^ge^woorfen5 lüets'van zat e'en'grote^cliakelaar. Éven indruk- majesteit, maat déze onderdaan heeft
he? eerst naar kiiken Wfar h« verltond. Vlug legde hü de hoorn weer ken. Floep, daar gingen heel wat lam- ons verschrikkeluk geplaagd. Al drie
JoHn hii i el v°or- neer en duwdp het kastie dirh? Pim pen uit. Maar niet allemaal! In de dagen lang heb ik de kinderen straf
dikteg alirgeteid demnend^i^^keek.eens verder. Er waren nog zoveel "uurt van ^het grote^bed _bleven_er nog gegeven en schoolgaten ^blflven. Och
zitten
^bfl. hètj.bed! de dingen nog wel eens Jiekijkén?Eerst Pim gleed weer in bed. Het was wel plaag^ ze aM één stuk door Hü heeft
«teïid4 hetdd^r bouwwerk even die t.v." uitdoen. En dat flessen-
stond het daar voor hem. kastje sluiten.
k!n'"' I^l?np]eiiTle,L?' ziJn Pim zuchtte even. toen hü voor dat
broertjes wel in. mompelde Pim. grote bed stond. Voorzichtig trok hü
„Moet ik daar in slapen?" een de zware sprei, die er over lag.
Ja, dat was wel de bedoeling. »Dte .«d je wel_ netjes_ moeten op
erg om de hele nacht licht te laten zelfs ,mu iu T'JU ftePnkt en als
branden... Maar ja, als het niet anders ik mun br.'' '*;t had opgehad, had ik
kon... Pim ging in slaaphouding op zün he, nog niet eens gezien,
zij liggen. En ineens zag hü, vlakbu. De kabouterkoning zakte verschrikt
nog een knopje. Hij hoerde zün hand neer op een stapeltje schriften. Wat
maar uit te steken, er op te drukken hoor „u? zei hij met trillende stem
ei 11 1«in Me>n mt I inn- r j
je wei netjes moeien op- y «mcuuu siera.
vouwen!" bedacht Pim. „Echt iets voor en... floep, aüe lampen warenl uit. .JJon- Een stoute kabouter, die een klas met
tante Paiilinn Pim "hof om. ker was net. Stikdonker en stil! vreema kinderen nlaact! Ik zal het nnnit
j,f kunt cr heerlijk in kopje duike- tante Paulina Pim probeerde het ern- ker was nét. Stikdonker en stil! Vreema kinderen plaagt! Ik 'zal het nooit "meer
cfat doen° we Straks1' ISstt "Ja' ?tig" Maar het iSte niet De sprei was stil. Akelig stil zelfs, vond Pim. In Peu- d huiId het kabonte/tje dat nog
aat aoen we. btraKsEerst noz eens te groot en te zwaar. Dan maar zo! terenburg hoorde je altüd nog wel enig „i«,j -
besloot Pim. En hü legde het hele ge- geluid van buiten. Een;hond, die blafte,
angs de wanden zaten overal knop- val in elkaar gefrommeld in een der Of een kar dievoorbureed En zeker
Met witte plaatjes, waarop iets st°elen. een keer de stem van tante Paulina.
Straks
even rondküken!"
Lan.
pen
gedrukt stond.
„Allemaal Engels natuurlük!
de Pim. „Kan ik geen steek van lezen, hem klaar. Het stond er duidelijk op:
Dan zo maar eens proberen!" ,,Voor P.p., Slaap wel! Boy!
Pim drukte zo maar eens op een T~
knop. Meteen golfde er muziek de ka
mer binnen. Pim speurde rond! Ha.
daar ontdekte hü de luidspreker. In
een züwand gebouwd.
altüd aan de pen van juffrouw" Jan
netje spartelde.
Ze schenen echt op hem gerekend te Slaap je al Pim?
brom- j}ebben. Een prachtige pyama lag voor Maar hier hoorde
u-- - - - -*>- voelde zich hier
Pim niets. HÜ
moederziel alleen.
Jawel, tot je dienst, zei de konine
streng. Maar al deze kinderen hebben
drie dagen lang voor niets straf ee-
nan Kin n nnr» -ÏAimr enKulj
.exut: EILH p—x ha^. En door joüw schuld moesten ze
Waar zou oom Paul zbnï Zou die het schoolblijven. Hoe kan ik het ooit weer
„Nog maar eens een andere knop
proberen!" besloot Pim.
De muziek zweeg. Een korte stilte
volgde. Pims ogen gleden snel rond
En daar zag hg het: achter hem. op
een scherm, televisie. Een stem kon
digde iets aan. Eén woord herkende
Pim: Perry Comö! Ja, daar had hü
ttact ZiVU w».»" j i n 1L VVCCi
In de kast 'hanTtte Dak vnnV mnrwnal weien, dat zün pocket-raket helemaal goedmaken? De kinderen zullen hun le-
Paddy'" angt 1 P °r morgen' in New-Hork was.'. En vader? Paddy ven lang een hekel aan ons kabouter-
t j. had toch eezeed dat ze zün vader
hem' Ma Paddy zor,gde ,wel goed voor ZOeken? Misschien was die ook
hem. Maar die kast met aat pak. Die K New-York! Wat zou dat heerlijk
,n jjfjm En dan met zün allen terug naar
Peuterenburg. Hoe meer dat klein-
had hü nog niet eens gezien. Daar
moest hü toch nog even naar zoeken.
Vlak naast het bed ontdekte hü eon
aaii «jus, Kaoouter-
tjes, hebben. Ze zullen nooit meer een
verhaaltje, van ons willen honen. Alle
kabouters bogen verdrietig hun kopje.
Maar het stoute kaboutertje riep:
laten, we de kinderen en
't Is feest in 't land van Wielewaal.
De vlag waait van de toren.
Herauten rijden hoog te paard
en blazen op hun hoorn.
De kind'ren dansen in een kring
en zingen uitgelaten.
vUvva - n ,/f^ XVI11UCA tril tfll e/t- ZlïlUtflL UfiyulUICR.
J?°,p: _?iGtrok"er "aan én Ta" War was' des** 'S'mAswfvSeen het Ze trekken iedereen maar mee
naar zijn eigen
mensen, die hü kende..
dekast alMeTêenTpakï KP.^rond'éé ken/ Mj^este^Tk weïtzlkfr dat™" en hossCB d°°r de straten-
-Moet ik dat morgen aan?" Eén 'prettige gedachte speelde nog Daar keek de koning van op Je kunt De or3an'st. van Wielewaal
Plm kon het niet geloven. Maar hü door zün hooid: gelukkig «iet alleen stoute plannen be- zijn orgel klinken.
- „u nad nu geen zin meer, om zich daar „Als ik thuis kom, hoeft tante Pauii- denken, zei hij. Toen stond hii op van De zon schijnt door de wolken heen
wel eens van gehoord. Hij zag een me- verder druk over te maken. Slapen na me lekker geen spraaklessen meer ae stapel schriften en vroeg of juffrouw en alle ramen blinken
neer, die yriendenjk lachte en zacht [noest hij. Heerlük slapen in dat grote te geven. Die P. doét me niks meer... Jannetje met haar kinderen een feest
begon te zingen, bed. Binnen enkele ogenblikken stond jk stotter niet meer. Hoort u het, tan- in het kabouterbos wilde vieren
„Andere knop maar weer!" h in zijn lichtgroene pyama. te Paulina. Ik zeg zo maar Paulina. En TlT""
„Heee!" schrok Pim en hü deed vine even kijken hoe het staat!" de thee zit in de pot! En achter een zin
een stap achteruit. Een deurtje kwam cbt P!m- H'J bekeek zichzelf in de
- grote spiegel naast het bed. Hü knikte
zichzelf voldaan toe en zei:
.,,Dag meneer Pim Puister! Het is
hier wel een beetje anders dan in Peu
terenburg! Zo moest tante Paulina me
eens zien!"
En dat deed ie allemaal maar zon-
deurtje kwam
omlaag gegleden en meteen werd er
een kastje zichtbaar. Twee, drie plan
ken met allemaal flessen en glazen
Pim las: Port! Whisky! Genever!
„Niks voor mü!" lachte Pim. Maar
weer verder speuren. Een deur! Even
u nei, idn- m net Kaoouterbos wilde vieren. Dp hondipv lcpffpn n™ i-.~4.-i 1 j.
te Paulina. Ik zeg zo maar Paulina. En Nou, dat leek ze natuurlük wel. Kom VOaels kwinkeleren hardst.
een zin <lan maar mee, zei de kabouterkoning. trommelZr ÉZ
hu mompelde er nog een tover- T s<-adt op de trom.
kijken of ie open kan. Het ging haast der stotteren! Was dat even wat?
vanzelf. De badkamer. Maar nu slapen! Voorzichtig gleed
Wat een ruimte. En wat een vreemde Pim tussen de dekens. Midden in het
spullen allemaal. Pim wist heus niet, bed lag hij met grote ogen rond te kii-
wat ie daar mee doen moest. Maar ken. Zijn plan van straks, om kopje
Weern^a!ir !leur", eens te duikele dorst hij heus niet len
een knopje indrukken. F.rrrst. Een vier- uitvoer te brengen. Slapen moest hü!
komt een punt... hoort u... een punt...
een punt..."
Toen zei of dacht Pim niets meer.
Hü sliep! Hü sliep goed en vast en
lang. Onbewust van wat er verder al
lemaal in de grote wereld gebeurde.
En dat was heel w~t. Heel wat, zelfs
voor de slapende Pim,
E
n t'u mumpeiae er nog een
spreuk achteraan, waardoor juffrouw Drkesten musiceren.
Jannetje en alle kinderen zo klein als
kabouters werden. Met hun allen En overal is feestgeschal
zijn ze die dag naar het kabouterboo 't Is heerlijk om te horen
gegaan was, mn^hton flansan tus- n„ 1,e "oren.
gegaan, waar ze mochten dansen tus- De mensen juichen door
sen de paddestoelen. Waar ze panne- Er ^nen door elkaar:
koeken met honing en bosbessenjam 15 een Unns geboren!'
Denk maar eens aan oom raui: Die kregen. Waar ze in een bootje over de
was ook niet in Engeland gebleven! En hosbeek voeren. En limonade dronken °P1 Kasteel doet ieder mee,
dan tante Paulina! Ja, die zou ook nog ,beI, koninklük paleis. Juffrouw Jan- het Prinsje t allermeeste.
een grote rol gaan spelen. Dat zou Pim d 2een rlTp,ei, Jn haar Hy zet een keel op, asjeblieft!
gauw genoeg ondervinden foei d'o Uncteren vergaten alle schreeuw<-n hoort bij feesten!
(Wordt vervolgd), straf die ze voor niets hadden gekre- VERA WITTE
