M
Rondkomen
if
UNIE BESTAAT TIEN JAAR
Vrouwelijke bedrijf shoof den
gaan op in hun werk
HOOGHOUDEN VAN DE ZAKENMORAAL
M'
en van wat op leer lijkt
van
Wonen moet men ook leren
Strijd tegen tand des tijds
HÓ TESSEveelgezoehte
baan onder Eranse meisjes
uit de hoogste krin.
Rage in Parijs
„Geef de kip
een ka
Glider zorgen'"
Zelfs rederij en
maalderij met
vrouw aan hoofd
Bouwers geven
een boekje met
goede wenken uit
mÊmmm
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
Kookboek alleen over
kippebout
DONDERDAG 3 NOVEMBER 1960
rp ien jaar geljeden kwamen en
kele vrouwen bijeen in een
hotel in Amsterdam, waar
van een harer de eigenaresse was.
Stuk voor stuk waren het vrou
wen in een zelfstandige zakelijke
werkkring, zoals firmante in een
handelsbedrijf, accountante, direc
trice van een modehuis, procura
tiehoudster bij een groot verkoop
kantoor. Ze richtten met elkaar,
op initiatief van de econome,
mevr. dr. W. Posthumus-van -tter
Goot, naar Frans en Belgisch
voorbeeld, een vereniging van
vrouwelijke hoofden van bedrij
ven op, die thans als de „Neder
landse Unie van Vrouwelijke Be-
drijfshoofden", onder voorzitter
schap van mevr. Betsy Kiek-Wolf-
fers, met enige honderden leden
de komende week haar tienjarig
bestaan viert.
Nu i* van °ns
S ^akt 2iin, is
N'Wi °mstig van
k bs ail(lse var-
■NhaA'gskin bin-
Nd d en boven-
S>ctfellaakt van
C En
SdsAe »n aut°-
CAk'ste
iC?.ena
ha*ïtoriiders is
?choen met
nd van
<3K
Twee vleugels
Ernstige vergrijpen
We zouden ons kunnen voorstellen,
nieuwste boekje van het „Ge-
- Jhsbegrotings-instituut" is geti-
j d ^Rondkomen zonder zorgen".
Nu een uitgaafje van vijftien cent,
Ndf *°rdt er dus heus niet armer van,
jNtjj, el rijker. Want, kasboek en be-
Nf zijn „een wandelstok op weg
Si vezonde financiën". Wederom een
V-^eknopt geschriftje zoals ook het
Nl(j dl dit genre, prettig leesbaar ge-
'e en overzichtelijk. Hoe vervelend
jH 05fste huisvrouwen het ook vin-
f ScjEIhoek te houden en uitgaven op
h'He Ven en nu en dan 'n vaste ru~
Nt tb °oder te brengen, het feit is
v °ochenen, dat een kasboek een
V. atl gegevens is.
(Advertentie)
een briefkaart aan ATAG n.v. postbus 60
ontvangt gratis de meest inspirerende
re voor kook» en bakapparaten.
Alle leden zijn ingeschreven in liet
handelsregister van de Kamer van
Koophandel. Er zijn er onder haar die
samenwerken met haar man aan de top
van een bedrijf, er zijn weduwen bij,
die de verantwoordelijke post van haar
man hebben overgenomen, er zijn ook
alleenstaande vrouwen bij, die naast de
capaciteiten, de persoonlijkheid hebben
en het overwicht, om zelfstandig zake
lijk leidinggevend op te treden. In de
meest uiteenlopende topfuncties van het
zakenleven treft men de leden aan, als
y
LEER
eh zou kun-
nen zeggen,
dat wij hier
Nd and ons
Sf ^hoenenleer,
N *°ver dat van
ÏN ^arken afkom-
Nterïs» opeten. Of
•h gezegd, aan
V 'aten liggen, in
Sk» van stukjes
Hij^Woerd, die we
'Ombeeld uit de
N v ""'schotel ge-
Sld hen. Pigskin
Ni kk'enea wor-
J* do 2iJn 2e duur,
Welvaartstaat
N,en meer ge-
Nw bet var-
waarvan
«Nei daarnaar
men, vooral
J-d. "b die autorij-
wie doet
Nf> teSenwoordig
Nliw iiei aller-
Zo» zün
»enaamde cou-
l^choe
Net andschoenen,
Je gcote gaten op
'en i? keis in de
bovenhand.
N f?Jannequin op
Nt draagt ze.
Non riUW,tje zagen
ïSltitt kleine ex-
,'A, bie jaar-
|Nfo< be decem-
Sht f?n in aan-
,;'hl5.,je.'Jn, door de
tiirs impor-
vN fabrikan-
r®t i„ a"es wat
Sr X» of wat op
'tidej, ^ordt 6e"
een nieuwtje
Mevr. T. C.romerStokker, lid van
het hoofdbestuur, weet alles van
ingewikkelde kantoor-apparatuur.
is heel
el E' maar ook
Hei.fböeiiijk te ver.
?e ja'r.Want de Zweedse wet verbiedt
K^alv op d't uitstervende edele wild,
!<jlt je drie dagen van het jaar. Heer-
Nt riarm hlijft de hand in lamsvacht
V htiv Sine krulletjes. We waren blij
V dat dit zachte bonthuidje met
1 nis lS is van ongeboren lammetjes,
XJn veelal meent, maar van baby-
vN 'reues. die zo vroeg in het voorjaar
lietjereid komen, dat ze de nachtvorst
b "verieven.
k"r Jer€nhandschoen wordt steeds min-
1Nig. mber van kleur, er is groen en
Ng t ®n zelfs blauw. Zulks in tegenstel-
Nliii? de kleur-tendens voor het vrou-
«ftibp6 ''cel van het publiek. Alles is
r'Ren' donkerbruin, negerbruin. De
At reistassen zijn ook donker, wat
ï°rdeel heeft, dat ze bestand zijn
3 vJeinvuil. Een handig nieuwtje aan
i'itiv./'J grote reistas in het genre „last
v doU g"> 's de trek-en-plak sluiting
n nieuwe rits-techniek. Hoewel men
't A ls eigenlijk niet kan spreken, want
i Uf 'aPpc technische snufje is van de
pi rgckeken. De nieuwste leerimitatie
Nb ,S, c is zo bedrieglijk, dat men al-
Uikt "ekerheid heeft als men aan de tas
l'skaó> 't donkerbruine materiaal, dat
Mha gedoopt is, is daarom zo verwis-
Pèj-t - - ITlft. 1 onr r-.r-rvrl or* PPh nnnDD-
Donker is de mode, dus donkere reistassen. De handschoenen
hebben grote gaten op de knokkels. Het zijn de nieuwe
zogenaamde coureurshandschoenen voor autorijdsters.
priod ?iet leer, omdat er een nappa-
iNitau is aangebroken. De nieuwe leer-
Nt pAe heeft net zo'n mollige huid als
\*bé] S5 naPPa- het is even „week" en
Er bestaan twee soorten nappa,
kalf en van het schaap, het
t.11 V dXx liet bblluu^jj fit-*
's kJpPPa is het duurste, schapen-nappa
otsbaarder en dunner.
geEf, tassen hebben de neiging lang-
ksrn te zi'n- Veel werk wordt daarbij
Net- van de heugel- Soms is die
leer> overtrokken, maar voor wie
van glinstering houdt en dus van een
metalen beugel zijn er tegenwoordig
als snufje beugels waarbij twee soor
ten metaal, heel decoratief, gebruikt
zijn. De hoedendozen gaan ook de
hoogte in, wat het model betreft, en
dat is noodzaak omdat de hoeden zo
torenhoog zijn. Het zit in de lucht om
met alles de hoogte in te willen!
Ventilator-zaklantaarn
Zonder eind is de fantasie, waarmee
luxe-artikelen gecreëerd worden, die aan
het eind van het jaar als cadeau kunnen
fungeren. Varkensleer speelt daarbij zijn
traditionele luxe rol, altijd in de kleur
van gouden herfstblad. Er is een schoen
lepel bij met lange varkensleren steel,
waarschijnlijk heel praktisch voor
iemand die niet bukken mag of kan. En
een lang, smal autoborsteltje, dat bijeen
wordt gehouden door een leren band.
Van roomwit varkensleer is er een im
ponerende documententas voor een wer
kende vrouW. (Waar eigenlijk een tover
middel bij moest zijn dat het ding niet
vuil wordt!).
En in een luxe-tasje is de verrassende
inhoud een zak-ventilatortje (bekleed
met leer) dat koelte kan geven, wel min
der romantisch dan de eeuwenoude waai
er maar minstens zo efficiënt ook al om
dat er zo weinig ruimte voor nodig is.
Een druk op een ander knopje maakt
er bovendien een zaklantaarn van, die
net genoeg licht geeft om de huissleutel
of het sleutelgat te vinden.
Voor de werkende vrouw, die een
weekend weg gaat, is het tassenprobleem
opgelost met een platte tas, die makke
eigenares van een leerwarenfabriek, van
een smeltzekeringenfabriek, als hoofd
van een schoonheidssalon, van een mode
zaak, van een verbandfabriek, van een
hotel, als importrice van ijzerwaren, als
diamantaire, zelfs aan het hoofd van
een rederij en een maalderij.
Tijdens het eerste internationale con
gres in Amsterdam, in 1952, herinneren
we ons gesproken te hebben met een
Franse grootmoeder, die met twee doch
ters en een kleindochter een autobedrijf
exploiteerde. Franse vrouwen zijn, we
zouden bijna zeggen, van nature zaken
vrouwen (zie alleen maar in het hotel,
waar je in Parijs of in welke plaats
in Frankrijk ook komt). Het is dan,ook
geen wonder, dat uit dat land met drie
en een half miljoen vrouwen, die een
eigen bedrijf hebben, het initiatief stamt
tot oprichting van de „Femmes Chefs
d'Entreprise", dat werd genomen door
madame Yvonne Foinant. Madame Foi-
nant nam als jonge vrouw, toen haar
man in 1914 naar het front vertrok, het
directieschap over de industrie voor
motor-onderdelen over. Ze deed het zo
goed, dat ze in die functie bleef en nu
nog de industrie beheert van zaken, die
zowel met de electrische naaimachine
als de onderzeeër te maken hebben.
De reden, dat deze flinke en zeer
charmante vrouw, toen ze in die uit
zonderlijke positie kwam, contact, steun
en uitwisseling zocht bij vrouwen in
dezelfde situatie, is begrijpelijk, omdat
zeker in het zakenleven (als het niet
om vrouwelijke dingen als bijvoorbeeld
kleding gaat) de vrouw op een post van
gewicht toch niet zo heel gewoon is.
Een van de doelstellingen van de „Ne
derlandse Unie" is dan ook versterking
van het onderlinge contact. Behalve het
verkrijgen van een meer rechtvaardige
belasting voor de gehuwde, werkende
vrouw, streeft de Unie er b.v. ook naar
een vrouw zitting te geven in besturen
van zakelijke aangelegenheden als on
der anderen de Jaarbeurs. Dit laatste
is thans verwezenlijkt en ook heeft een
vrouwelijk bedrijfshoofd zitting in de
Raad van Toezicht van het Nederlandse
Opleidings Instituut voor het Buiten
land in Nijenrode, een opleiding tot
top-functies, tot dusverre uitsluitend
voor jongemannen. Deze opleiding zou
men ook opengesteld willen zien- voor
meisjes.
Het oeroude scheppingsgegeven: de
vrouw naast de man, wordt in deze
tijd steeds meer overal in het werkend
leven buiten het gezin verwezenlijkt.
De hernieuwing van de wereld, waar
we mee bezig lijken te zijn. vraagt er
nu eenmaal om. En het is immers een
onhoudbare bewering, dat een vrouw
niet gelukkig zou kunnen zijn in het
zakenleven tussen zakelijke dingen.
We hebben dat dezer dagen sterk er
varen toen wij op haar kantoor in
Amsterdam zaten te praten niet een
hoofdbestuurslid van de Unie voor Vrou
welijke Bedrijfshoofden, mevr. T. H.
Cramer-Stokker. Zij is de penmngmees-
teresse. En dat kan ze, want ze nioet
van boekhouden alles afweten, omdat
(Advertentie)
ze onder andere boekhoudmachines ver
koopt. Met haar man samen heeft ze een
kantoormachinehandel en dus de ver
koop van schrijf-, tel- en rekenmachines
en wat dies meer zij. Om de koper, die
zoiets wil aanschaffen en daar zijn
dikwijls grote bedragen mee gemoeid
goed te adviseren -wat voor zijn bedrijf
de beste machine is, moet men deze
materie voor honderd procent beheer
sen.
Daarnaast heeft het echtpaar een fa
bricerend bedrijf van bedrijfstelefoon-
en oproepinstallaties, alsmede telefoon
versterkers voor kantoren, fabrieken en
bedrijven. En toen wij ons door het
enthousiasme van mevr. Cramer lieten
meeslepen, bij haar uitleg over de tech
nische verfijning, waarmede men zo'n
bedrijfstelefoon kan bespelen, begonnen
wij tegen wil en dank iets te voelen
voor deze apparatuur, die we tot nu toe
alleen, maar uit etgeill, ervaring als hin
derlijke zoetneride insecten hadden be
schouwd.
Per soonlijkelement
Zelfs bjj deze dingen maakt de vrouw
er wat van. „Het is een mooi vak" zegt
ze, „je kunt de mensen helpen met een
goed advies, jé kunt dienen". Inderdaad,
dat geeft een vrouw meer geluk dan
alleen maar verdienen. Juist het per
soonlijke element, dat de vrouw mee
brengt, wordt geapprecieerd. Ook aan
de kantoorruimte, waar wij zitten te
praten, is die persoonlijke zorg te zien.
Aardige gordijnen en planten geven een
levendige entourage aan de strikt-zake-
lijke apparaten die er staan opgesteld.
Missen heus tachtig .procent van de
mensen de arbeidsvreugde, zoals deze
vrouw zegt? Zij heeft die in ieder geval
volop al is het per se geen gemakkelijk
leven om een handelszaak van waarde
volle en ingewikkelde apparaten te heb-
'ben, naast een gezin met drie kinderen
van twaalf tót zeventien. Terwille van
de „efficiency in eigen huis" heeft dit
„bedrijfshoofd", tegelijk hoofd van haar
huishoudelijk bedrijfje, de kantoorruim
te gelijkvloers ingericht naast de eet-
keuken! Enfin, dit dubbele bestaan,
waarover zoveel pennen steeds maar in
beweging zijn, houden alleen zij vol,
die een sterke geest hebben, goed kun
nen organiseren (al lijkt het of vrou
wen alles tegelijk en chaotisch doen) en
die bijzaken van hoofdzaken kunnen
onderscheiden. En die zo verstandig zijn
om, als onze zegsvrouwe, de zondag
helemaal voor ontspanning en voor de
kinderen te houden.
Misschien moet men ook wel me'
een onblusbare vitaliteit en ijver ge
boren worden. Mevr. Cramer, die van
de jaren dertig af met het kantoor-
machinevak is meegegroeid, zegt ter
loops, alsof het niets is, dat ze ook
nog twee jaar zwakstroomtechniek
heeft gestudeerd. In de avonduren.
We kijken naar het gouden insigne,
dat ze draagt, het insigne van de Unie.
Twee vleugels, als symbool voor de twee
vleugels, die de mensheid behoeft, de
mannelijke en de vrouwelijke, om goed
te kunnen vliegen. „Maar het is wel
eens moeilijk om niet cynisch en hard
te worden in het zakenleven", zegt mevr.
Cramer, „bij alle teleurstellingen, die
je meemaakt en de tegenwerking of
beter gezegd, het gebrek aan plezierige
medewerking, dat je ondervindt". En
dat soort tegenwerking treft een vrouw,
die als vrouw het idealisme van haar
hart meer inzet, sterker dan een man.
„De corruptie, de oneerlijkheid en de
slinkse manieren in het zakenleven zijn
heel erg", bekent ze. „Het hoog houden
van de zakenmoraal is dan ook een van
de doelstellingen van onze vereniging".
Voor de viering van het tienjarig be
staan vrijdag 4 november worden bui
tenlandse gasten verwacht uit de bij de
internationale unie aangesloten landen:
Frankrijk, België, Engeland, Duitsland.
In de namiddag is er in Amsterdam een
ontvangst in het Stedelijk Museum, aan
geboden door de burgemeester en wet
houders van Amsterdam.
A. Bgl.
De tand des tijds knaagt
De grote mode van vandaag is
„nieuw". I.aten we maar eens
goed rondkijke-n op straat. We
hoeven heus geen mode-experts te zijn
om te zien, hoeveel nieuwe mantels,
jurken, costuums en schoenen er voor
bijgaan. Werpt u eens op zaterdag een
blik in een schoenwinkel. Het is er zo
druk, alsof er cadeaus worden uitge
reikt. We hebbe-n de naoorlogse les van
de verhoogde consumptie, die welvaart
moet brengen, goed geleerd en van
zelf is toen de veelgeprezen, vooroor
logse kunst om van oud nieuw te maken
wat op de achtergrond geraakt.
Al die nieuwe dingen vragen ook min
der onderhoud en met voldoening con
stateren de bewoonsters van nieuwe
huizen, dat deze zo gemakkelijk te be
werken zijn. Hoezeer we tegen woord Vï
op „nieuw kopen" zijn ingesteld, waar
het huizen betreft, zijn wij, Nederlan
ders, toch nog tamelijk conservatief.
Als we willen kopen, hebben we een
voorkeur voor nieuwbouw, maar we
schrijven het kapitaal, dat we erin be
legd hebben, althans voor onze privé-
woningen, niet af en dus is het zaak
om te zorgen, dat onze geldbelegging
niet in waarde daalt. We hoeven niet
van oud nieuw te maken, maar we moe
ten wel zorgen, dat nieuw ook nieuw
blijft.
De gemiddelde leeftijd van een Ne
derlands huis is honderdvijfentwintig
jaar en het hangt voor een groot deel
van de behandeling af. of onze woning
een eerbiedwaardige leeftijd zal berei
ken. Van de dag van de oplevering af
begint de strijd tegen de tand des tijds,
die al dadelijk aan dit smakelijke brok
je hout, ijzer en steen probeert te knab
belen.
Nu wordt er wel een aanzienlijk be
drag aan onderhoud uitgegeven, maar
het is de vraag, of dat kapitaal altijd
even doeltreffend besteed wordt. On
deskundige zorg voor een woning kan
even fataal zijn als vergaande verwaarlo
zing en het is daarom een goed idee
feweest van de Nederlandse Bond van
ouwonderndmers om een boekje uit
te geven, dat een handleiding wil zijn
voor de nieuwe huiseigenaar.
Juist in een tijd, waarin hoge hy
potheken worden gegeven, zodat' men
met betrekkelijk weinig eigen geld
een huis kan kopen, is het wel eens
goed om er op te wijzen, dat een
begroting, waarop alleen rente, af
lossing en eventuele lasten en be
lastingen maar geen onderhoudskos
ten voorkomen, de bezitter voor on
aangename verrassingen kan plaatsen.
Men late zich door het stralend-nieuwe
uiterlijk van het riante middenstands
huis of de comfortabele flatwoning
niet misleiden. Góed, de eerste ja
ren hoeft er weinig aan gedaan te
worden, maar wel kan de bewoner
ai dadelijk fouten maken, die hem
geld gaan kosten.
Een nieuw huis is b.v. vochtig en
iedereen weet, dat het drooggestookt
moet worden, maar weet men ook, dat
droogstoken niet. hetzelfde is als zo
veel mogelijk warmte opwekken? Door
een te hoge temperatuur ontstaat er een
te snelle oppervlakte-droging. Dat wil
dus zeggen, dat het ene gedeelte eer
der droog is dan het andere, waardoor
spanningen in de materialen ei. dus
scheuren kunnen ontstaan. Bij het droog
stoken moeten ook ramen en deuren
opengezet worden, aangezien de lucht-
circulatie - denkt u maar aan het was
goed buiten, dat in de wind vaak nog
gauwer droogt dan in de zon - geen
geringe factor is bij de droging, maar
dan moet de verwarmde, vochtige lucht
een uitweg kunnen vinden, anders
wordt het vocht alleen maar verplaatst.
Natuurlijk wordt het nieuwe huis, al
vorens het betrokken wordt, "eerst
schoongemaakt, maar spaart U het
schilderwerk. Het is wel droog, maar
moet eerst nog verharden en het duurt
wel een paar maanden, voor het met wa
ter en een scheut azijn afgenomen
mag worden.
lijk in de reistas verdwijnt. De platte tas
is van een formaat, waar desnoods pape
rassen in kunnen. Maar daarnaast past er
een vi-ij platte satijnen beugeltas in. die
men als handzame en wat elegantere tas
in huis bij zich kan hebben. Een mooie
oplossing voor efficiency en elegantie,
waar veel vrouwen steeds meer naar
streven. Praktisch in de reistas zijn ook
de schoenzakjes, die eigenlijk „sokken
zijn, welke men de schoen, als een rek
baar, nauwsluitend hoesje, aantrekt.
Een geschenk dat de hoop op de komen
de zomervakantie levend houdt is de ro
mantische picknickmand met twee klap-
deksels, zoals 't mandje waarmee Rood
kapje in de ouderwetse sprookjesboeken
naar haar grootmoeder ging. Alles wat
de moderne, verwende picknickende
mens zich wensen kan is in de mand
aanwezig. Hij is van Japanse afkomst en
heeft iets van de lichte zonnigheid van
dat land.
Een klein maar heel praktisch ca
deautje. in deze tijd, waarin zo veel
handschoenen wasbaar zijn, zijn de hand
schoenen-drogers van plastic. Een ge
raamte, waar men de vingers afzonder
lijk insteekt.
A. Bgl.
(Van onze medewerkster in Parijs)
Reeds sedert enige tijd is het on
der de meisjes uit de Parijse
society mode geworden haar le
ven niet alleen meer met pretjes en
uitgaan te vullen, maar al heel jong
werk te zoeke-n. Een bepaalde „roe
ping" heeft nagenoeg geen enkele,
slecht b« kas zijn ze ook niet, het
lokt haar echter aan over wat geld
te beschikken waar ze geen reken
schap van hoeven te geven en tevens
in een c-aafhankelijker houding tegen
over haar lamilie te staan.
Dit geldt voor de meesten; anderen
zoeken een baantje omdat dat op het
ogenblik mode is of omdat ze zich
vervelen. Maar ze zijn geen van allen
overtuigd, dat werken noodzakelijk is
voor een vrouw. Ze zoeken dan ook
geen baan die een lange studie of
scholing vereist, er zijn genoeg baan
tjes te vinden waarbij het alleen op
gezond verstand en aanpassingsver
mogen aankomt. En dit zijn nu juist
de dingen waarover de Fran^aise in
hoge mate beschikt. Bovendien zijn
dergelijke banen meestal afwisselen
der dan een werkkring die een gespe
cialiseerde kennis vereist.
Toch zijn er betrekkingen bij die
op het eerste gezicht wat wonderlijk
lijken, onder andere de volgende: op
veel kantoren is de zogenaamde bo
de, de man, meestal een oorlogsver
minkte, die achter een klein tafeltje
gezeten, de bezoekers de weg wijst,
vervangen door een knap jong meis
je, die niet bode wordt genoemd,
maar hótesse. Toegegeven dat dit heel
anders klinkt... De hótesse keurig ge
kapt en geschoeid tussen twee haak
jes daar krijgt ze een extra vergoe
ding voor ontvangt de bezoekers
met een allerliefste glimlach. De „bo
de" deed dit in de regél met een
knorrig gezicht, want hij had altijd het
gevoel voor niets lastig gevallen te
worden. Zo is de dochter van een
iiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiii,i,i""||,,,,,,,n,im11
bekende chirurg hótesse geworden
bij radio Europa I"; het grote recla
mebureau „Publicis" zocht een freule-
tie als hótesse en een ander meisKe,
wier voorvaderen tot de kruistochten
teruggaan, werd hótesse bij een scheep-
vaartmaatschappij. Wedden dat ze
dat nooit gedaan zouden hebben als
ze met „bode" zouden worden aange
sproken...
Hótesse, om het even of het in de
handel of in de couture is, is een veel
gezochte baan. Maar ook bij de werk
gevers is liet een rage aan het worden
en de couturiers zijn daar het meeste
snob in. Op het ogenblik is het voor
hen een wedstrijd wie boven aasi de
trap in zijn couturehuis een prinses
achter het ontvangsttafeltje kan zet
ten, die het koren van het kat kan
onderscheiden, met andere woorden
wie klanten en vermoedelijke klanten
uit de bezoeksters weet te onderschei
den van de copieurs, dus degenen die
de modellen alleen komen bekijken
om ze te copiëren.
Mondaine verkoopsters hebben al
tijd in de cruture gewerkt maar toe
komstige markiezinnen en dochters
van graven en baronnen die manne
quins worden, is een verschijnsel van
de laatste tijd. Op het vak van manne
quin valt niets aan te merken maar
dat vrouwen, die niet gedwongen zijn
het te kiezen, het prettig vinden tel
kens weer voor klanten te moeten rond
draaien of het stof van haar toilet te ia-
ten bevoelen, is een raadsel. En hoe
een man uit gegoede kringen met en
thousiasme kan zeggen dat zijn vrouw
mannequin is, lijkt waanzin. En toch
is dit op het ogenblik schering en in
slag.
Trouwens: het kan nóg maller.
De dochter van prinses Marie Clothil-
de Napoleon belt huis aan huis aan,
loopt winkel in winkel uit, houdt op
straat mensen aan, om te vragen wat
ze van het een en ander denken. Ze
houdt zich tamelijk bezig met markt-
studies voor een psychologisch onder
zoekcentrum van een publiciteitsagent
schap.
Dergelijke baantjes zijn vooral ge
zocht: door meisjes „die met een gou
den lepel in de mond geboren zijn"
zoals men hier zegt. De burgerdoch
ters tonen in de regel voorkeur voor
sociaal werk of voor een vak dat hun
ook in later jaren, als hun jeugd voor
bij is, mogelijkheden biedt en dat
niet uitsluitend op een knap gezichtje,
een goed figuurtje en de naam van de
papa gebaseerd is. Toegegeven dat
dit heel wat sympathieker is...
DINY K.-W.
dat een nieuwbakken huiseigenaar, die
dit boekje met nuttige en zeer zeker
niet overbodige wenken overhandigd
krjjgt, zou uitroepen: „Moet ik nu ook
al weer „leren wonen"? Mijn ouders
en mijn grootouders hebben ook gewoond
zonder er een boekje by te hebben".
Het is waar, maar we doen tegenwoor
dig nu eenmaal alles een beetje sys
tematischer en wetenschappelijker. Het
verleden heeft geleerd, dat onoordeel
kundige behandeling heel wat woningen
te gronde heeft gericht. Daar ku-nnen de
onderhoudsdiensten van de gemeenten
over meespreken. Natuurlijk behoort
die Amsterdammer, (Tie een gemeente
woning had en uit de losse of losge
maakte onderdelen, zoals kastplanken,
deuren en zelfs vloerdelen, een zomer
huisje in zijn volkstuin bouwde, tot de
zeldzaamheden en de dienst herinnert
zich nog als een mijlpaal de dag, waar
op in een verstopte afvoerbuis een stel
koeiehoorng werden aangetroffen, maar
afgezien van deze gevallen worden er
toch dagelijks ernstige vergrijpen tegen
het goede onderhoud geconstateerd.
Nu spreekt het helaas vanzelf, dat
de gemeentewoning door de bewoner
slechter wordt onderhouden dan het ei
gen huis, maar toch worden ook hier
fouten gemaakt, al is er dan eerder
sprake van onwetendheid dan van onwil.
Mogen wij, nu we het toch over huizen
hebben, er even op wijzen, dat niet
ieder nieuw huis de Hof van Eden is,
waar dit boekje over spreekt? Dik
wijls worden er te goedkope materia
len gebruikt en de slecht voorgelichte
koper let meer op het uiterlijk dan op
de duurzaamheid van zijn toekomstig
bezit. Kopers van flatwoningen zouden
bovendien eerst eens enige akoustische
proeven moeten doen, want de gehorig
heid van hun huis kan naderhand ern
stig afbreuk doen aan het gevoel,
dat ons huis ons kasteel is. In
ieder geval zal grotere kennis
van zaken bij de bewoner zijn
eigen woongenot verhogen en ons kost
baar huizenbezit beter op peil houden.
H. Sw.
„Uw woning en haar onderhoud". Ne
derlandse Bond van Bouwondernemers
Utrecht. Te bestellen bij J. Lisman,
Bilthovenseweg 20, de Bilt.
Onder de titel „Geef de kip een
kans" hebben de twee bekende
schrijfsters van „haute cuisjne"-
receptenboeken, C. M. van Lanschot en
C. van Limburg Stirum-van der Willi
gen, een nieuw culinair bundeltje doen
verschijnen, alleen over het klaarma
ken van kip. Handig net in deze tijd
van het jaar! Ze hebben de „recepten
voor hen, die van kip houden" verza
meld uit vele landen, vooral uit landen
waar de kip op tafel populairder is dan
bij ons. Zo vindt men het recept voor
Baskische kip met maïskolven, Spaan-
Se kip recept van een chef-kok
met garnalen, mosselen en krab, Ja
panse kip met gember en knoflook, kip
uit Hawaii met geraspte kokosnoot, kip
a la Hongroise met ham en champig
nons, chicken pré met eieren en bacon.
Met alle soorten vullingen kan men ex
perimenteren en natuurlijk wordt er
aandacht gewijd aan de moderne, waar
schijnlijk oeroude manier om de kip eet
baar te maken: aan de grille, rond
draaiend boven het haardvuur.
Voor wie er zich graag vanaf maakt,
wordt de bereidingswijze gegeven voor
kip in aluminium gewikkeld, in de
oven. Dan is er geen omkijken naar.
Maar volgens deze culinaire experts is
er van de fijne kip-smaak dan niet veel
meer over. En zij kunnen het weten,
want, zoals ze in het voorwoord schrij
ven, de voorbereiding van dit kookboek-
over-kip betekende, dat ze maanden
lang, niet alleen uitsluitend over kip
dachten en schreven, maar ook kip aten
Het grootste deel van dit handzame
plastic kookboekje is gewijd aan de
warme kip, maar de koude kip is niet
vergeten, evenmin de „hapjes", die
van kippelevertjes te maken zijn. Over
de kip gaar a la minute in het elex-
tronische fornuis wordt gezwegen.
Maar dat is dan ook uitsluitend de
restaurant-kip, die zo bereid kan wor-
den want geen enkele huisvrouw be-,
schikt nog over een elektronisch for
nuis. De uitgever van het boekje is
Leopold, Den Haag. A.Bgi
