Paus vrijdag negenenzeventi;
'leilige Vader is geheel vervuld van wat
hij de grote ondernemingnoemt
T
5,Ik wil alleen maar een
pastoor zijn"
goede
H;
Socialistisch verwijt aan
Belgisch kamervoorzitter
Socoga-af faire via haar
kloverij in de doofpot?
Vs
Lagerhuislid krijgt adellijke
rang, wil toch zetel behouden
ANGELO RONCALLI IS ALTIJD ZICHZELF GEBLEVEN
v.J
Interpellatie over zaak-De Vleeschauwer
b
e sterkte van de
strijdkrachten
Reprise van oud conflict
EichmannIk ben
een gevoelig mens
«„her
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1960
(Van onze Romeinse
correspondent)
wee jaar geleden, nog vóór
zÜn kroning, ontving de
i nieuwe paus alle journalis-
jfP' die in die tijd in Rome waren.
jJ heeft toen gezegd: „Uit de
aierd van indrukken, die deze
gen vullen, herinner ik mij, dat
eri geschreven heeft, dat de paus
b n Politicus moest zijn, een
v eDe diplomaat, een beetje man
n wetenschap en zo verder.
Maar ik zeg U slechts één ding:
een paus moet een goede „pasto
re" zijn, die de zielen zoekt te
bereiken om de waarheid en de
goedheid te verbreiden. Want dat
zijn als het ware de vleugels, die
de mens van de aarde naar de
hemel verheffen. De Paus is als
Jakobs zoon, die bij de ontmoe
ting met zijn broers hun zijn hart
openbaarde en bew'ogen zei: Ik
ben het, uw broer Jozef! Zo moet
een paus zijn."
Eerste Vrouwelijke Automobilisten Club traint haar leden -
Maandelijkse oefenritten: gezellige en nuttige ontspanning -
Voorbereiding op grote automobiel-evenementen
mwpi
iiiiiHiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiniiimmmiiinm
Kalverenvierling
Snel droog stoken
Stijl, sfeer, stemming;;}
GOUDA kaarsen l
Intimiteit... behaaglijkheid.
GOUDA kaarsen l
Met ladder het huis in en uit
Kriterion junior
bf>r *1® vroege avond van de 28e okto-
Pakt stond het Pietersplein opge-
A Van mensen. Er was in Rome
ïtia. ®ens een tram- en busstaking,
2iin "et enige effect hiervan leek te
s0n- nu °°k het bus- en tramper-
het u kon komen zien, of de rook uit
pei aachelpüpje boven de Sixtijnse ka-
Sttypii- of zwart zou zijn. Er ging een
Zena deining door de honderddui-
Canav toen de protodiaken, kardinaal
^iete vanaf de middenloggia van St.-
PitisD aankondigde, dat Angelo
fietisv® Roncalli, patriarch van Ve-
iarj® tot paus was gekozen. Een 77-
8erSe boerenzoon uit het land van
ari«?arno werd dus de opvolger van de
£>e ®cratische Romein Paus Pacelli.
Sin? ?rste zegen van Joannes XXIII
lip ST-b®m wat moeilijk af, wat stunte-
gaèrv 1J miste de allure van zijn voor-
r "ger -.
werd hij naar Rome beroepen in
1921 en kreeg hij dra de rang van huis
prelaat. Zijn vakantie placht hij door
te brengen in zijn geboortedorp en dat
was zeer gevleid met mgr. Roncalli's
waaiend zijden paarse mantel. De eer
ste zondag moest hij een plechtige
„missa prelaticia" lezen en de boeren
dachten met een bijna echte bisschop
te doen te hebben. Een oud vrouwtje
vroeg de moeder van Mgr. Roncalli
daarnaar. Zij antwoordde; ik weet dat
allemaal niet zo, het zijn van die din
gen die de priesters onder elkander be
kokstoven („sono cose che combinano
i preti fra di loro" Dit is geen
losse anecdote, het is een kleine trek
van het beeld, dat Mgr. Roncalli een
paar jaar later van zijn ouders, milieu
(en zich zelf) gaf.
In 1927 schreef hij, toen aposto
lisch delegaat in Griekenland, en Tur
kije, zijn ouders bij hun gouden brui
loft: ,,U heeft niet kunnen denken,
toen u als jonggetrouwden uit ons
arme dorpskerkje kwam, dat een
halve eeuw later een van uw kinde
ren, de oudste van de jongenS, u
vanuit Konstantinopel zou feliciteren
met uw gouden bruiloft. Ik ben Onze
Lieve Heer dankbaar, niet alleen om
dat u na 50 jaar nog zo gezond bent,
maar vooral omdat heel de familie
de geest van eenvoud bewaard heeft,
van geëerde en niet van kwalijke ar
moede, de vreze des Heren, het niet
hebben van pretenties tegenover de
wereld. Daar komt uw rust vandaan,
uw vrede, zolang uw leven hier be
neden duurt. Ik ben er ook blij om.
dat het u voldoening zal geven bij
deze gelegenheid een zegen te ont
vangen van uw zoon, die bisschop
werd, omdat die zegen u herinnert
aan die, welke de eerbiedwaardige
pastoor Rebuzzini
leden gaf
u vijftig jaar ge-
fièi,s3 diens transparante gestalte en
gebaar zijner zegening. Ach-
Paui bleek ook, dat mpn de nieuwe
daan ten te nauwe toog had aange
sp Maar na twee dagen wist ieder-
<»"n 'n Rome dat Papa Roncalli een
Rp °udige en beminnelijke man was.
sp aan de eerste indruk paarde zich
°U(jp. p een tweede: deze vriendelijke
tVeJ: "eer gaat zjjn eigen weg en hij
de Jh wat hij wil. Reeds het feit, dat
ko7p'eawe Paus de naam Joannes ge-
big, nad, een naam, die sinds 1334
deEd hieer voorkwam op de pauslijst,
*iep geïnteresseerden verwonderd op-
v.'iDeze naam is ons dierbaar, had
st» kardinalen gezegd in zijn eer-
Va^ ak?cutie, want het is de naam
Van Dijn vader en van de patroon
gpa nederige dorpskerk, waar wij
genoopt werden. Die solemnele naam
p agen talrijke kathedralen en in de
i fm, e Plaats de Lateraanse Basiliek,
ai eigen bisschopskerk. Het is ook
\vo 5aaTn, die het meest gekozen
rip e door de Romeinse Opperher-
Vofsi" kin de droge zin. die daarop
hia e deed de belangstellenden nog
al a verwonderd opkijken: „Bijna
korj ze naamdragers hadden een
Me
Pontificaat."
*"eh ri»ruf,c, vau. uc Pontifex schreef Vrijdag is het 79 jaar geleden dat Angela Giuseppe Roncalli, die op 28 oktober
°ver Sr r beleefdheidshalve met meer
WrrA-^ar een jaar later kwam de
®r"tfn herinnert zich wellicht nog, dat
«n pUssen de dood van Paus Pius XII
Nsrif komst van zijn opvolger talrijke
ijp '-bouwingen gepubliceerd zijn over
W ?anataande regeringsperiode. Zou
flie -kardinaalscollega een paus kiezen,
kit Ee lijn van Pius XII voortzette of
hwaier>s naaste omgeving kwam? Zou
Zop een andere richting opgaan? Of,
.iaarri misschien iemand, ëen be-
laak t kerkprins kiezen, wiens hoofd
je ]- ,1- zou zijn om de zaken, die in
to re jaren waren blijven liggen,
a ,andelen, een overgangspaus
hw j keuze van. de
dvpj, daar beleefdheid:
?arriU'Maar een jaar lat'
h vifAbl'dekcn Tisserant erop terug.
veria„ ,S®lukwensadres op de eerste
jaardag van de pauskroning zei h\j
ïvaa®. beslissing van het conclaaf,
voortu de naam van Paus Roncalli
VerWp arn, heeft toentertijd nogal
eliik gering gewekt. Was dit nu wer-
die de goede keuze in een wereld,
ïivppi? snel veranderde? In meer dan
Van ,°bderd jaar had men geen paus
rirup .een hoge leeftijd de Stoel van
5arzeiri zien bestijgen. Verschillenden
abnes IS die'- °m de regering van Jo-
?ver»Q -^XIII te beschouwen als een
Piervpb&spontifiraat. Spoedig kwam
'b Wnn ^een dubbele ontkenning: een
S'6hia„,?en, r:!n 'n daden. Thans houdt
aUs 'd-eer deze omschrijving." De
hlOprijdeeR hoffelijk, maar tevens oot-
vap p geantwoord, dat de bespelers
aap Uk1 oud muziekinstrument daar-
Dver ne tonen kunnen ontlokken.
Jbent :e materiële staat van dit instru-
bij Js de H. Vader niet ontevreden;
Zei ku" minder plechtige gelegenheid
Ver Ik heb geen last van mijn le-
I9S8 tót paus gekozen is, in het Noord-Italiaanse dorpje Sotto il Monte werd
geboren.
Het niet hebben van pretenties is de
paus vanuit zijn dorp en zijn opvoeding
bij gebleven. Hij heeft zijn familie pre
cies gelaten, wat zij is: boeren en klei
ne ambachtslieden. Het oude familie
wapen siert de hoeve in Sotto il Monte.
Wij weten niet, of de kardinaalshoed
er boven en de vijf rijen rode kwastjes
aan weerszijde al vervangen zijn door
de tiara en de sleutels. De paus is
immers nog steeds voor eep vijfde
eigenaar van "het eenvoudige familie
bezit.
Slechts bij zeer bijzondere gelegen
heden vermeldt de Osservatore de
naam Roncalli en dan zonder eretitels
in-de-superlatief. Maar de H. Vader
trouwt gaarne zijn achternichten en
neven in zijn particuliere kapel en dan
heeft hij in zijn woning een reünie met
de ooms in hun zondags kerkezwart,
de tantes en hun kinderen en er is een
familie-eten, waar de zusters, die de
paus dienen, extra hun best op doen.
De paus heeft zijn leven lang hard
gewerkt, maar de resultaten van
het menselijk handelen is hij re
latief blijven zien. Vanuit Parijs schreef
hij in 1948: „Door mijn eigen ervaring
en uit 'wat ik om mij heen zie, word
ik steeds dogmatischer inzake het
„Fiat voluntas Tua". Wetenschap en
kennis zijn secondaire grootheden. Aan
zijn ouders schreef hij in 1930: „Sinds
ik op tienjarige leeftijd het huis uitging,
heb ik veel gelezen en heel veel ge
leerd van dingen, waarin u mij niet
onderwijzen kon. Maar de weinige
dingen, die ik thuis van u leerde, zijn
nog altijd de meest waardevolle en be-
langrijkste. Zij zijn de grondslag en ge-
ven leven en gloed aan al het andere."
Een hoge rang in de samenleving, ook
het purper der Kerk zijn bijkomstighe
den. Bij zijn investituur als kardinaal
patriarch van Venetië getuigde hij van
af de kansel, in de luisterrijke San
Marco, dat zijn diocesanen in hem niet
de diplomaat moesten zoeken of de
grand seigneur. „Ik wil alleen maar
een goede „parroco" zijn, een goéde
parochiepastoor."
/Als paus heeft Joannes XXIII nooit
anders gedacht of gezegd. Men weet
en voelt, dat het geen fraseologie is,
wanneer hij telkens gewaagt van de
„onbetekenende de nederige opvolger
van St.-PetrusVan het komende
Concilie is de Paus vol, er gaat nau
welijks een toespraak voorbij, of hij ge
waagt ervam Zakelijk realist, als hij
is, noemt hij het Concilie „de grote
onderneming". Hjj hoopt het zelf mee
te maken, maar beseft tegelijkertijd
zijn leeftijd en neemt daarover geen
blad voor de mond: Ik bereid me
steeds voor en zal op elk ogenblik
sereen en gelukkig vertrekken, als de
Heer mij roept."
's Pausen pretentieloosheid in al
het menselijke, zijn werkelijkheidszin
nemen soms een trek aan van „un
derstatement", van Engelse humor.
Toen onlangs een Amerikaans indus
trieel, die voor de zakelijke admini
stratie van het Vaticaan veel belang
stelling had, de paus vroeg, hoeveel
personen er in Vaticaanstad werken,
antwoordde de paus. na een ogenblik
stilte, met zjjn ronde glimlach: „Ik
geloof: ongeveer de helft!" Maar in
tussen verhoogde hij zeer aanzienlijk
de salarissen, die achtergebleven wa
ren hjj de gestegen kosten van le-
vensonderhoud en hij staat erop, dat
thans het volle pond der arbeidsener-
gie gegeven wordt. Hij doet erop toe
zien ook.
De levensloop van Papa Roncalli
is bij allen wel bekend, evengoed als
de grote trekken en de belangrijkste
besluiten van zijn tweejarig pontificaat.
Instede van een biografie kozen wij
voor zijn 79e verjaardag enkele gege-
vens en anecdoten, die misschien een
licht op zijn persoon kunnen werpen.
Namén wij van het Vergiliaanse „ar-
ma virumque" eerder de man, dan zijn
daden, een zegswijze van aë paus
die meer is dan een woord, maar voor i
hem een levensregel, die geen uitzon
dering kent geeft de sleutel voor
vele van die daden:
„Men moet immer de waardigheid
van allen, werkelijk van allen rond i
ons eerbiedigen: van de hoogste tot de
laagste. En in het bijzonder de vrijheid I
van elk mens. God zelf respecteert
die."
Een lid van het schone geslacht,
dat de euvele moed neeft te
chaufferen, ontlokt mannen ge
woonlijk min of meer smadelijke
opmerkingen. Een vrouw zou geen
vrouw zijn, wanneer zij in een derge
lijke bejegening zou berusten. Wel
licht, zo meent het bestuur van de
Eerst# Vrouwelijke Automobilisten
Club, komt er eens een dag, waarop
de vrouwen met een verachtelijke
gelaatsuitdrukking kunnen zeggen
„Oh, een man achter het stuur..."
Een van de belangrijkste doel
einden van de E.V.A.C., die werd
opgericht in 1959, is dan ook. de
leden te trainen in de moeilijkheden
van het huidige verkeer.
De aanleiding tot het stichten van
de Club was, dat de deelname van
vrouwelijke équipes aan „mannen-
ritten" aan het tanen was. De be
staande evenementen op automobiel-
gebied waren voor vrouwen vaak te
zwaar en er bestond te weinig
instructie. In het „MotoResto" te
Bunnik werd daarom de E.V.A.C.
opgericht, waarvan het oorspronke
lijke ledental van 68 inmiddels is
uitgegroeid tot 188.
Iedere laatste donderdag van de
maand komen de vrouwelijke auto
mobiel-enthousiastelingen in Bunnik
bü elkaar, teneinde verschillende
soorten ritten te beoefenen, zoals
kaartlezen, routebeschrijving etc.
Ook worden er klassementsproeven
gehouden, o.m. om ervaring op te
doen in het parkeren, i
De leden komen uit alle delen van
het land. Voor het merendeel zijn het
huisvrouwen, die op deze wijze de
beslommeringen van alle dag even
achter zich laten om zich op gezel
lige en nuttige wijze te ontspannen.
Dames, die elkaar lange tijd uit het
oog hadden verloren, herstellen hier
oude vriendschapsbanden en rijden
samen de ritten, die doorgaans ge
middeld 30 km bedragen en waarvoor
vanzelfsprekend vergunning wordt
aangevraagd aan de K.N.A.C.
In plaats van ritten worden ook
wel excursies georganiseerd naar
automobielbedrijven. In oktober werd
een bezoek gebracht aan de Anti
slipschool in Zeist, waar de leden
zich konden bezinnen op de gevaren
van een gladde weg en waar zij al
slippend werden onderwezen in de
anti-slipkunst.
Voor het jaar 1961 staat een ont
moeting op het programma met
zusterverenigingen uit België, Dene
marken, Duitsland, Engeland, Frank
rijk en Zweden, met wie men een
sterrit hoopt te organiseren.
De stichting E.V.A.C., waarvan het
secretariaat is gevestigd in Rotter
dam, beoogt niet alleen dames
équipes bijeen te brengen, die de
E.V.A.C.-ntten meerijden, maar die
eventueel ook kunnen deelnemen aan
andere automobiel-evenementen, zo
als de Scheveningen-Luxemburg-
Scheveningenrit, de Sauerland Rally,
de Brabant Grensrit etc.
Om lid te worden behoeft men niet
per sé in het bezit te zijn van een
auto, zelfs niet van een rijbewijs. De
bestuurster van een auto heeft
immers voor het maken van een rit
een navigatrice nodig, die de rijkunst
zelf niet machtig hoeft te ziin. Men
mag de ritten eenmaal meemaken
zonder lid te zijn. Bevalt de kennis
making, dan verwacht de penning-
méesteresse de officiële aanmelding
De bestuursleden van de E.V.A.C.
als lid, vergezeld van het bedrag der
contributie.
Ofschoon de bezigheden van de
E.V.A.C. zich ln strikt vrouwelijke
sfeer voltrekken, verkeert men met
de mannelijke automobilisten op
goede voet. Dat moet ook wel, want
een groot deel van de leden is aan
gewezen op de auto van manlief.
Eens per jaar worden er mannen
toegelaten, namelijk op een mixed-
equipesrit, die wordt besloten met
een grootse feestavond, waarbij men
de heren der schepping moeilijk
missen kan.
et kasteel Groenendaal in Hil-
varenbeek, da dienst zal gaan
doen als conferentie-oord en
stafcentrum van de N.V. Philips te
Eindhoven, heeft een grootscheepse
verbouwing ondergaan, terwijl er 3700
m3 nieuwbouw aan toegevoegd is.
Door een uit Duittsland geïm
porteerde methode was het moge
lijk, deze gebouwen in drie da
gen droog te stoken. De in
stallatie van de firma Koek uit
Munster, die buiten het gebouw staat
opgesteld, blies per uur 27.000 m3
koolzuurrijke warme lucht in de ver
trekken. Deze methode, die voor het
eerst in ons land is toegepast, kan
ook gebruikt worden om de voort
zetting van bouwwerkzaamheden in
vorstperioden mogelijk te maken.
)War^ï_g?en last*van mijn zenuwen (en
be boud ik" or\7-fln rnn Ho monsen
v!n
^p20ririulaai1se) typering van een goede
,.be?d. Ofschoon hij
houd ik ervan om de mensen
eeren)." Zijn leven en zijn ze-
Pe baas zijn is zijn huiselijke
Ofschoon hij de oereenvou-
peuken van zijn dorp en land-
J r®ek ir 1 van zlJn oorp en wuu-
S^rin "eeft aangehouden en hjj zich
achaa n°g moet beperken voor.- zijn
e na,, gewicht en jaren, waardeert
9 Da« s wlcnl en jaren, waaiuccn
?av«n T°°k <leze categorie van goede
iUpp In Parijs tijdens zijn nuntia-
zjjn kennis van wjjn hi)
rin"V:n de wijnstokken opgegroeid
Vu,/. lUze voor zijn kelder bij de ver-
SjJ*1- "V
Sevatt„ ansen even beroemd, als zijn
6 geestigheid.
jY I a®r geen eervolle positie of Jang>
J- geen diplomatiek milieu of ba-
riUli rok paleis hebben Angelo Ron-
IrooK.ezenljjk veranderd. Een van zijn
«Oh tv® gaven was. dat lui zich zelf
va~h (Aiven. "Ën "het fundament daar-
ÏAh <?E diep verankerd in de grond
*a. sP°ttf> il Monte. Toen don Angelo
^ahir> etaris van de bisschop van Ber-
gfaaf' r, vooruitstrevende aristocraat
Stojg J?adini Tedeschi, geweest te zijn,
aïtnoEr ,aan het seminarie en leger-
zenxer in de eerste wereldoorlog,
^ïi^GTON, 23 nov. (A.F.P.)
hPif?riltaanse ministerie van defen-
An (jr meegedeeld, dat de sterkte
a ektnk merikaanse strijdkrachten op
r°ffini -ï'1- 2.502.145 officieren, on-
}fp. lercn en manschappen bedroeg.
klo°t k-osFI1" kad op die dag 881.115, de
k0,i:362' rie luchtmacht 815.720 en
\v;, Ps mariniers 176.948 man onder
»»°®g H °P 31 oktober 1959 be-
Üdki-n sterkte van de Amerikaanse
^a-chten 2.491.893 man.
(Van onze Brusselse correspondent)
BRUSSEL, 23 nov. Het bedrieg-
liik bankroet van de Socoga-onaeme-
mine. dat verleden week aanleiding
gaf tot het ontslag van minister van
landbouw, baron de Vleeschauwer de
Nederbrakel, is gistermiddag tijdens een
kort debat in de Kamer van Volks
vertegenwoordigers door de socialisti
sche oppositie ter sprake gebracht. De
socialistische woordvoerder, Pierson,
wenste namelijk van kamervoorzitter
baron Kronacker te vernemen waarom
deze liet parlement niet van liet Soco-
ga-dossier op de hoogte had gebracht.
Volgens art. 90 van de grondwet heeft
alleen de Kamer Het recht een minister
in beschuldiging te stellen. VVelnu, zo
verklaarde Pierson, het parket heelt
reeds begin november het Socoga-dos-
sier aan de Kamervoorzitter overgelegd,
en op 7 november hebben de eerste
minister en minister De Vleeschauwer
daarvan kennis gekregen. Volgens de
heer Pierson had de kamervoorzitter
het parlement reeds daags nadien moe
ten inlichten. De kamervoorzitter is,
naar de mening van de oppositie in
gebreke gebleven, want indien „Pour-
quoi Pas?" aan de zaak geen rucht
baarheid had verleend, zou de kamer
voorzitter op dit ogenblik wellicht nog
altijd hebben gezwegen. Van minister
van justitie Lilar wenste de heer Pier
son vervolgens te horen wanneer deze
voor de eerste maal door de procureur-
generaal van deze zaak op de hoogte
is gebracht.
Voorzitter Kronacker antwoordde dat
hij eerst op 7 november te twaalf uur
het dossier ontving. Het dossier, dat
twee koffers vulde, was vergezeld van
een brief van de procur.eur van het
hof van beroep te Brussel. Die brief
telde niet minder dan 43 pagina's en
was confidentieel. De heer Kronacker
heeft het parlement daarvan niet PP
de hoogte gebracht omdat op 7 novem
ber 's morgens in het staatsblad het ko
ninklijk besluit was verschenen waarbij
de zitting I960 van het parlement voor
gesloten werd verklaard. Wettelijk was
de heer Kronacker van dat ogenblik
af geen kamervoorzitter meer. Op 17
november ontving de heer Kronacker
een tweede brief van de procureur-ge
neraal, volgens welke baron De
Vleeschauwer de wens had uitgedrukt
door het gerecht te worden gehoord.
De procureur vroeg derhalve het dos
sier terug zodat er geen mogelijkheid
meer besiond het parlement in te lich
ten. Van zijn kant verklaarde minister
Lilar dat hij reeds op 27 oktober van
de Socoga-aifaire kennis had door een
brief van de proc.-gen. Wanneer het ge
recht echter een minister in staat van
beschuldiging wil stellen, moet het, vol
gens minister Lilar, zich rechtstreeks
tot het parlement wenden en niet tot
de minister. Voorzitter Kronacker ver
klaarde hierna het incident voor geslo
ten. Op de socialistische banken riep
BSP-voorzitter Collard „voorlopig ge
sloten".
In deze korte interpellatie die ter
nauwernood drie kwartier in beslag
nam, henben de oppositie en de re
gering zich beide angstvallig op de
vlakte gehouden. Er is alleen uit ge
bleken dat de regering althans
sommige ministers sedert einde
oktober reeds kennis hadden van het
dossier. Maar zij hebben geen haast
aan de aag gelegd om erop te reage
ren. Dit laatste is vrij verwonderlijk
omdat minister Lilar vrij duidelijk te
verstaan heeft gegeven dat de pro
cureur-generaal inderdaad de bedoe
ling had de minister van landbouw
direct bij de zaak te betrekken.
Over het verdere verloop van het
onderzoek is niets bekend. Voor zover
men gisteren wist is echter tot dusver-
lAdvertentle)
re aan de Kamer geen verzoek over
gelegd tot opheffing van Baron De
Vleeschauwers parlementaire onschend
baarheid. Een juridisch medewerker
van het Brusselse avondblad „Le
Soir" heeft intussen gisteren een proe
ve van juridische haarkloverij gele
verd welke het vermoeden doet rijzen dat
men de Socoga-zaak wellicht in de doof
pot zou kunnen stoppen. Volgens „Le
Soir" bestaat er inderdaad twijfel of
het Belgische gerecht terzake wel be
voegd is. Volgens het koloniale hand
vest van 1908 moeten de Belgen die een
misdrijf hebben gepleegd op Congolees
grondgebied, in België worden berecht
wanneer zij in België worden gearres
teerd. Alleen de Belgen die in de ko
lonie werden gearresteerd konden daar
terechtstaan. Maar sedert 30 juni heeft
het koloniale handvest opgehouden
rechtsgeldig te zijn. Een van de gevol
gen daarvan is dat Belgen die in
Congo een misdrijf hebben gepleegd, in
Congo ook moeten worden geoor
deeld, zelfs indien zij in België wor
den gearresteerd. Een vraag is echter
wat het lot is van de Belgen die vóór
Congo's onafhankelijkheid op Congo
lees grondgebied een misdrijf pleegden
en die niet in Congo werden ge
arresteerd. Dit is met name de situa
tie van de Socoga-zaak. Op het ogen
blik waarop de Socoga bankroet, ging,
waren Congo en België één staat.
Volgens „Le Soir" zou men de compe
tentie van het Belgisch gerecht der
halve in twijfel kunnen trekken. In elk
geval zou men het verzoek van de be
schuldigden om door een Congolese
rechtbank te worden gehoord, ernstig
in overweging moeten nemen. Maar
aangezien er op dit ogenblik geen en
kele Congolese rechtbank meer werkt,
zou dat praktisch hierop neerkomen
dat men het Socoga-dossier voor onbe
paalde tijd weer opbergt.
(Van onze Londense correspondent)
LONDEN, 23 nov. Als een Brits
edelman overlijdt, volgt evenals elders
z\jn oudste zoon hem automatisch op
in zijn adellijke rang. Indien deze oud
ste zoon lid is van het Lagerhuis, moet
hij zijn parlementaire zetel prijsgeven
en kan hij, indien hij zulks verlangt,
plaats nemen in de senaat, het Hoger
huis.
Toen tijdens de regering van Attlee
het bekende conservatieve Lagerhuis-
lid Quintin Hogg zijn vader Lord Hails-
ham op moest volgen en derhalve het
Lagerhuis moest verlaten, .zulks zeer
te^en zijn zin, wendde hij zich tot Att-
lee met een dringend verzoek maatre-
gelen te willen treffen om een eind te
maken aan een toestand, waarin een
geestdriftig Lagerhuislid automatisch
van zijn zetel werd beroofd alleen maar
omdat zijn pa een edelman was. Attlee
weigerde, en zou waarschijnlijk even
eens geweigerd hebben, indien Quintin
Hogg hem een minder onheuse brief
had geschreven. Quintin Hogg heet nu
Lord Hailsham en is minister van We
tenschappen. Maar hij heeft zich nim
mer verzoend met het feit, dat hij het
Lagerhuis heeft moeten verlaten.
En nu hebben wij een eender geval.
Onder een conservatieve eerste minis
ter heeft de socialist Anthony Wedg-
wood-Benn, die een zeer actieve rol
speelde in het Lagerhuis en in zijn
fractie, het Lagerhuis moeten verla
ten omdat zijn vader, burggraaf Stans-
gate, is overleden. Anthony Wedp-
wood-Renn heeft hiertegen verzet aan
getekend.
Hij zal de volgende week een petitie
voorleggen aan het Lagerhuis, waarin
hij verzoekt, dat een parlementaire
commissie een onderzoek in zal stellen
naar zijn wettelijke positie, in de hoop
dat een dergelijke commissie een uit
weg zou kunnen vinden, die de nieuwe
i? .STansfiate ln staat stelt zijn zetel
in het Lagerhuis te behouden.
Eerder had Anthony Wedgwood-Benn,
hierin gesteund door zijn adellijke va-
geprobeerd de bestaande wet, die
edellieden verbiedt zitting te hebben in
het Lagerhuis, te doen veranderen.
Er is zeer weinig kans, dat de krach
tige pogingen van de nieuwe Lord Stans-
gate om zyn Lagerhuiszetel te herwin
nen zullen slagen, want een overwin
ning zou neerkomen op een Ingrijpende
verandering in de bestaande wetgeving
en traditie. En Macmillan, die het zelfs
heeft durven bestaan zijn minister van
buitenlandse zaken, Lord Home, te zoe
ken in het Hogerhuis, is er de man niet
naar om de positie van het Hogerhuis
te verzwakken.
Advertentie
f<llllllltllllllllllll!lll|!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllilllllllill!lillll!llll!llllllllllllllillllllllllllllllllll!lll
Een „helderziende"
mevrouw in Zut-
phen heeft het haar
medebewoners zo
moeilijk gemaakt,
dat zij niet meer
gewoon het huis in
en uit kunnen. De
binnendeur naar de
bovenetage is na
melijk dichtgespij
kerd. Het gezin, dat
deze etage bewoont,
moet nu van een
ladder gebruik ma
ken. En zij niet al
leen: nok de bak
ker, de slager, de
postbode en andere
mensen die ge
woonlijk „aan de
deur komen", moe
ten het laddertje be
stijgen, willen ze
de familie Rosset in
de Laarsstraat be
reiken. Blijkbaar
kan niemand er iets
aan doen.
De „helderziende",
eigenaresse van het
huis, meent dat ze
in haar recht staat.
Ze heeft het gezin
Rosse l, dat ruim
dertig jaar boven
haar woont, de huur
opgezegd, omdat'ze
het gehele pand een
speciale bestemming
wil aeven. En ze kende geen pardon,
geweest. De gemeente greep in en vorderde toen twee bovenkamers o
zeven leden tellende gezin. De huurbazin kon daar met onder uit „maar by de
kamers - zegt ze behoren niet de trap en de Ofngendaarwgingd,
binnendeur, uit louter plagerij, voorgoed dicht, met spijkers, 'iDe familie R®
zat opgesloten. Van gemeentewege kwam men toen met de ladder als oplossing.
Er kwam een hekje (zoals bij: werk in uitvoeringbu en voor s avonds een
rode lantaarn. En voor de famlie Rossel is het nu klimmen geblazen. De „hel
derziende" wil van geen wijken weten
hoewel er nooit een cent huurschuld is
Bij landbouwer H. Hensen in Dom*-
berg bij Mnsselkanaal is een kalveren-
vierling geboren. Moeder, de stamboek-
koe „Lentekind", en kinderen maken
het goed. De kalveren zijn een maand
te vroeg geboren. De heer Hen sen heeft
de vierling het beste plaatsje van zijn
- stal gegeven.
Tegelijk met de studentenbioscoop
in Amsterdam jubileert deze
maand het in Den Haag ge
vestigde Kriterion, dat met zijn tien
jaar vijf jaar jonger is dan zijn
hoofdstedelijke naamgenoot. Over
beide theaters, opgericht om werk
studenten geregelde inkomsten te
verzekeren, gaat één directie. Be
drijfsleider in Den Haag is de heer
P. van Mourik die tijdens zijn
theologische studies in Leiden geen
ogenblik gedacht heeft ooit nog eens
in de filmwereld verzeild te zullen
raken. Het is nu zijn hoofdbezigheid
geworden. Zijn kantoor is gevestigd
in een aantrekkelijk gemaakte zolder
kamer van Amicitia. Hij zit er op
een vreemde stoel met een ellen
lange, kaarsrechte leuning, die het
bewijs is van de goede relatie met
de bezoekers. Want deze stoel is een
cadeau van een vaste Kriterion-
ganger, die hem zelf had ontworpen.
Het was zo'n goede stoel dat hij na
vijfentwintig jaar nog zonder blikken
of blozen als een geschenk kon
worden aangeboden. Studentenbios
coop, wat hier niet wil zeggen dat
er ook studentenpubliek komt. Er
komen ook studenten en ander
intelectueel publiek, maar daar blijft
het niet toe beperkt, zegt de heer
Van Mourik.
Ongeveer twintig studenten vinden
ïn Kriterion hun vaste inkomsten.
Een aantal van hen doet zaaldienst,
wat soms betekent het tientallen
keren zien van dezelfde film („Pffft",
een half jaar, „The lord, the lady
and the butler" 24 weken). Want
verwacht wordt dat zij in de zaal
blijven zitten, bijvoorbeeld om vol
gens een bepaalde code belsignalen
te geven naar de cabine ter regeling
van de geluidssterkte. De jubileum
viering voor de buitenwereld zal een
galavoorstelling zijn van „La verte
Moisson", welke film deze week ook
m Amsterdam wordt vertoond ter
opluistering van het feest.
NEW YORK, 23 november (AFP,
Rtr.) Adolf Eichmann. de joden
moordenaar uit de laatste wereldoor
log die in Israël terecht zal staan,
heeft verklaard dat hij in diepste we
zen „een zeer gevoelig mens" is. Dit
valt te lezen in de jongste aflevering
van „Life", waarin een Duitse journa
list enkele vraaggesprekken met Eich
mann publiceert.
De journalist in kwestie, Wilhelm
Sassen geheten, zou sinds 1955 in Ar
gentinië geregeld gesprekken met Eich
mann hebben gevoerd en deze gesprek
ken op de band hebben opgenomen.
Eichmann deelt onder meer mee,
dat hij niets anders gedaan heeft dan
bevelen van hogerhand uitvoeren. „Ik
was slechts een klein radertje in het
mechanisme, dat verantwoordelijk was
voor de liquidering van de joden. Als
ik het bevel van Adolf Hitler gesabo
teerd had, zou ik niet alleen een
schurk, maar zelfs een verachtelijk su
jet zijn geweest", aldus de Duitser.
Eichmann geeft dan ronduit zijn aan
deel in de vernietiging van de joden
toe. „Ik ben tenslotte de man ge
weest, die de joden naar de kampen
heeft overgebracht. Als ik ze niet had
laten vervoeren, zouden zij niet bij de
beul terecht zijn gekomen. Ik had op
dracht de joden in de Europese lan
den bijeen te drijven en hen per trein
naar hun definitieve bestemming te
brengen. Maar het is even zinloos om
mij verantwoordelijk te stellen voor de
definitieve oplossing van het joodse
vraagstuk als bijvoorbeeld de man, die
belast was met het toezicht op d#
spoorweg.
