Salazar: Handen af
van onze kolonies!
Por tii gal denkt
er niet aan
terug te treden
V&dtoêt
letters
èv-*. -
i
ffiï
B
H
LONDENSE BRIEF
E
D
D
ik
FELLE AANVAL OP V.N.
Kiijn.
hart
op
werkt samen
Rood China
Nazi geweerd uit
Engeland
u proeft tabak en geen papier!
Force de Frappe'
wederom door de
Senaat verworpen
Pro-westersen in
het offensief
Abuis
Laos
J
Albert Bridge Een pond lof
V B
DONDERDAG 1 DECEMBER 1960
PAGINA 7
Lissabon, i dec. (upd
hee?liei; Antonio Oliveira Salazar
gisteren in een rede voor
het
t\v
Parlement
zijn eerste sinds
'ee jaar verklaard, dat Por
tel er n'et aan denkt afstand
dp i0en van zÜn koloniën. Hij
hp6 6611 aanva* °P de Be-
v e,rschapsraad van de Verenigde
j^ties, die zoals gemeld
j r|Ugal bevel heeft gegeven aan
ke inlichtingen te verstrek-
e n °ver de politieke, sociale en
t °nomisch'e situatie in de Por-
8e.se gebieden in Azië en Afri
ka,
•het
'Wij kunnen niet instemmen
iuil Juristerij in de V.N. en wij
ke ze^ WG* uitmaken op wel-
la ^ijze wij onszelf, in ons eigen
wensen te besturen."
Alleen Roxy combineert edele
tabakken met het dunste papier.
Door dit ragfijne Elfin papier komt
de zuivere smaak van nobele ta
bak volledig tot z'n recht.
ROXY JA... GRAAG!
mmm
is een
BoïdOOt geschenk
naar ieders wens...
Tachtigjarige geridderd Opmerkelijke liefde van mej.
E. de Grebber voor haar naasten Moeder voor moeders
en kinderen Toevlucht voor onderduikers
is™
Pot voor meneer
Finse kerstboom voor Utrecht
Geestige debater
a»t0Jia*e waarnemers wijzen er op,
Liltv,® U'tdrukking „in ons eigen land"
i'°ni, I nd 's v0or Salazar, die de
d®le» -e t)ezjtt'ngen in andere wereld
vaar -nifd als koloniën beschouwt,
?phiprt lndcrdHa<l ais Portugees grond
wet Uet allergrootste gedeelte van
Advertentie
R7S0
SALAZAR
te,. Ik staat in deze opvatting ach-
"p, -Mie Portugezen zijn er trots
Ven Un overzeese gebiedsdelen vol-
lei
't'rc!
Wet het moederland zijn geïn-
rd en dat alle Portugese Afri-
Upll 5 p anc/ JL
a's de evenzeer Portugees voelen
vHti ,jr. V"Wgezcn zelf. Het voornemen
Men
en
om een onderzoek in te
i' Vsehin aar •le interne toestand in de
V het i 1,('e f'or'ngcse koloniën heeft
'"eitin. nd dan ook veel verontwaar-
V gewekt.
°ver EJ|Xar zei vele sa'rcastische dingen
"Woderne geest", die over de
Mle F. waait en die ernaar
^ris „kaanse volkeren zo
hf> 'h 0n.afhankelijkheid
agZin- A(„a,~
o'gen
«s
streeft
maar in-
- te verlenen
szin; „Afrika voor de Afrikanen
tt°P8tar3nS r'e Portugese premier een
ri st'hipl? - leuze van mensen, die de
r dat a's wUlen herschrijven zon-
kf" mli z'i ,voldoende kracht hebben om
ï[|teS i? 8 te vindGn voor de pro-
I h, k tk heb reden om aan te ne-
1 °rctrn rede en recbt in deze tijd
Vgiej;,. 0Pgeofford aan ongegronde ideo-
i|4Ut t' instinctmatige hartstochten"
Salazar.
vö', et wil mij voorkomen'
li- SQe fip prcmicri i C]at
in Afrika
nog maar
niet
één
aanvaardt, blijft er
oplossing over, die
- - zo ver-
de premier, „dat het zich
s uit allerlei Afrikaanse staten
rUi>i aneriei
eön fjl'okken door Europese staten
nisdaad is tegen de zwarte mens
opvoeding het beleid van
op
de altijd gericht is geweest. Als
zijn verantwoordelijkheid
iAdvertentie)
1 tlec- <AFP) Da viee-
MjlA n de Raad van China Li
Siohstt en de leider van een
^dgeringsdelcgatie,
-a I Ernesto
c"l',en woensdag een over
al 'i)^ voor economische samen-
"Ver I, kend, alsmede een proto-
,'v(>1)i'otr)f handelsverkeer voor 1961,
tP"ei>kojv, 4°ver <le toepassing van de
rt'r>) ''iai„', voor wetc-nschappelijke
'V 6fthsrhA 6 samenwerking en een
'ij- l|H'],ua')l),'hjk communiqué. Al-
H"t 1 het persbureau „Nieuw
jWia het
hw !anrii?rnmuniclué staat, dat de
|"t) deq de volken van Latijns
fhih.aUnJ:Z1® en Afrika zullen steunen
Nd^lisnï!chtVaardige strijd tegen
i?it en kolonialisme". \fer-
,vaq orclt „de misdadige activl-
W- het
ygep Amerikaanse fmperialis-
offi' Uit Djakarta zijn dins-
-ht 1 vï"' cle Indonesische
h (lai,.naar Indië vertrokken. Zij
°WeiriL Sedurende anderhalf jaar
Qlng krijgen. (AFP)
van het communisme.'
Salazar verklaarde met nadruk, dat
de eenheid, die bestaat tussen Portu
gal en zijn bezittingen overzee, geen
machtsoverdracht toelaat, ;,De juridi
sche figuren van plebisciet, re
ferendum en zelfbeschikking passen niet
in deze structuur". De premier zei daar
na, dat in Afrika nog veel werk wacht,
„maar wij hoeven ons niet te schamen
voor hetgeen wij reeds hebben gedaan"
Daarna somde hij op: Aanleg van ste
den en dorpen, spoorwegen, havens, wa-
lerkrachtprojecten, landbevloeiingen,
bodemexploitatie en inrichting van o-
penbare diensten. „Maar nog riieer heb
ben wij bereikt op het gebied van vei
ligheid, vrede en broederlijk contact
lussen de zeer uiteenlopende elemen
ten van de bevolking, die in het heden
daagse Afrika uniek is.
De premier zei ook, dat er politici
zijn. die in de Portugese koloniën de
zelfde maatregelen willen treffen, die
in andere landen reeds opvallend ver
keerd hebben uitgepakt. „Iedereen zal
moeten toegeven, dat in ai onze kolo
niën rust en vrede heersen en dat er
gezag is. Eens zullen velen, die nu in
de opwinding van het ogenblik onaf
hankelijkheid eisen voor heel Afrika,
tot de ontdekking komen, dat Portu
gal door hieraan geen gevolg te geven
do mensheid een grote dienst heeft be
wezen."
Aan het slot van zijn rede zei Sala
zar, dat de Verenigde Naties hard op
weg zijn de geest, waarin de Volkeren
organisatie werd opgericht, te verlie
zen. Dit komt volgens hem, omdat vele
nieuw toegelaten landen er op uit zijn
elke kwestie en elk conflict in de we
reld te internationaliseren, ook kwes
ties die voor andere landen niet van het
minste belang zijn.
(Van onze Lond'ense correspondent)
LONDEN, 1 dec. Op 6 december
a.s. zou er een internationale bijeen
komst van fascisten plaats hebbeii ge
vonden in Lmid'-n onder leiding van do
Britse fascistenleider Sir Oswald Mos-
ley. Onder de genodigden bevond zich
luitenant-kolonel ITlrich Budel, officier
in Hitiers luchtmacht, die een rede had
zullen houden. Gisteren evenwel maak
te de. Britse minister van binnenlandse
zaken K. A. Butler bekend, dat Rudel
niet toegelaten zal worden in Groot-
Brittannlë.
Aangezien het waarschijnlijk Is dat
ook andere fascisten afkomstig van het
vasteland van Europa niet zullen wor
den toegelaten in Engeland, is de kans
groot dat do bijeenkomst van 6 decem
ber niet door zal gaan. De gemeente
raad van de Londense gemeente Mary-
lebone, welke voor de bijeenkomst eèn
zaal verhuurd had aan Sir Oswald Mos-
ley, heeft aan laatstgenoemde doen we
ten dat de zaal niet langer beschikbaar
is.
r lÊ
t
NIEUW
„KLAAR-OPEN"
PAKJE
In 'n wip elk Roxy
pakje open!
CISTEIBUtOfiS FOR HQUAND
AU'ANA IMPORT COMPANÏ
PAKIJS, 1 dec. (Ü.P.I.) Voor de
tweede maal heeft de Franse Senaat
het wetsontwerp op een Franse atoom
strijdmacht verworpen. De stemver-
houding was 81 vóór en 183 tegen. Op
10 november, toen het wetsontwerp
voor de eerste maal werd verworpen
was de verhouding 73 vóór en 186 te-
gen.
Beide malen werd het .wetsontwerp
door de Nationale Vergadering aan
vaard, nadat premier Debré er de
vertrouwenskwestie aan had verbon
den. Het wetsontwerp zal thans voor
de derde maal naar de Assemblée
gaan. Wordt het opnieuw aangeno
men, dan krijgt het zonder verdere be
handeling door de Senaat kracht van
wet. Men verwacht dat de regering
ook bij de derde behandeling in dé
Nationale Vergadering de vertrouwens
kwestie zal stellen.
De Nationale Vergadering heeft het
voorstel op 25 oktober aangenomen
met' een totaal van 207 stemmen tegen
het ontwerp. Op 22 november waren er
211 oppositiestemmen.
VIENTIANE, 30 nov. (Rtr.) De
pro-westerse opstandelingen blijken
een militair en politiek offensief be
gonnen te zijn ter omverwerping van
de neutrallstische regering van prins
Soevanna Phoema. Deze heeft woens
dag op een persconferentie gezegd
dat drie of vier bataljons troepen
van de opstandelingenleider generaal
Phoemi Nosavan dinsdag een tweele
dig offensief hebben geopend vanuit
het zuiden te land en over de rivier
de Mekong tegen Vientiane. De strijd
duurt nog voort, aldus prins Soevan
na. Maar zijn militaire commandant,
kapitein Kong Lea heeft journalisten
meegedeeld, dat twaalf kanonneerbo
ten en opstandige troepen en tanks
door twee compagnieën regerings
troepen dinsdagochtend na een ge
vecht van zes uur teruggeslagen zijn.
De regeringsstrijdkrachten hadden
geen enkel fort verloren en ook geen
verliezen geleden.
Het offensief begon terwijl de eer
ste Russische vliegtuigen met benzine
in Vientiane werden verwacht, dat
een nijpend tekort heeft aan benzine
als gevolg van een Thailands embar
go op goederen, die over de Laotische
grens naar Vientiane worden ver
voerd.
Vanmorgen in alle vroeg
te zat ik in de tram ineens
tegenover de dichter Michel
van der Plas. Hij schaamde
zich, zei hij. En inderdaad
zag hij er een tikje betrok
ken uit.
.Enige dagen daarvoor had
hij helemaal van Heerlen
naar Amsterdam gereisd in het voor
treffelijke gezelschap van de heren Ga
briel Smit en Bert Haanstra. Het was
een mooie rit geworden met veel blij
gekout en hooggestemde gedachten-
wisselingen.
Maar op het station in Amsterdam
had de catastrofe voor Van der Plas
zich dan voltrokken.
„Weet je wat ik deed?", vroeg hij mij
vanmorgen, „ik schudde Haanstra
warm de hand".
„Allicht", antwoordde -.c, „zo'n illus
ter man".
„Jawel legde hij uit, „maar ik zei
spontaan: dag, mijnheer van der'Horst;
tot ziens
(Advertentie)
m
urgemeester mr. R. van de Ven
van Bunde heeft vorige week
de tachtigjarige mej. Elisabeth
de Grebber het ridderkruis van
Oranje Nassau op de borst gespeld.
Deze onderscheiding heeft de tachtig
jarige ont\angen op voordracht van
het ministerie van Maatschappelijk
Werk. De opmerkelijke liefde voor
de evenmens, die mej. De Grebber
haar gehele leven aan de dag legde,
heeft de doorslag voor deze onder
scheiding gegeven.
Dat mej. De Grebber het ridder
kruis verdiend heeft, blijkt wel uit
haar levensloop. Op 23 november
1880 werd zü te Amsterdam geboren.
In een volksbuurt werd zy er ondcr-
wyzeres. Hier begon zij op eigen
initiatief haar sociaal werk en voor
zag de kinderen van melk, iets wat
in die tijd nog zeer ongebruikelijk
was. Menig a-sociaal gezin kende
haar als een ware steun. Ook be
streed zij het drankmisbruik. Ge
durende de jaren 1905 on 1906 was
zij werkzaam in Den Haag in een
huishoudschool en daarna in een
opvoedingsgesticht voor meisjes te
Zeist. Een oud-directrice van dit
rijksopvoedingsgesticht begon in
Rotterdam een huishoudschool voor
meisjes uit minder bedeelde gezin
nen. Van een gefortuneerd fabrikant
kreeg deze 300.000 om een school
in te richten. Mej. De Grebber ver
bond zich aan deze school als leer
kracht. Naast dit werk was zjj op
sociaal terrein werkzaam in vele
verenigingen. Ongehuwde moeders,
die geen uitkomst meer wisten nam
zij in haar woning op.
Na zeven jaar, in 1921, verhuisde
zij naar Maastricht, waar zij de
eerste huishoudschool van deze stad
in het leven riep. Zy werd er direc
trice. Ook hier ontplooide zij veel
activiteiten op sociaal terrein en
wist allerwegen respect af te dwin
gen. In 1921 nam zij zes Hongaarse
meisjes op. Dezen zijn geheel door
haar opgevoed. Zij leefden bij haar
in huis als haar eigen kinderen en
ontvingen een behoorlijke ontwikke
ling. De jongste van deze groep is
nog altijd bij mej. De Grebber. Met
groot risico nam zij in de oorlogs
dagen Joodse kinderen in huis, waar
van zij de namen noch de adressen
van de ouders wist. Haar adres was
in die dagen een toevluchtsoord voor
onderduikers. Na de oorlog nam zij
opnieuw verschillende kinderen op.
Thans heeft de tachtigjarige nog vijf
meisjes, onder wie een Surinaamse,
en één jongen onder haar bescher
ming. De kinderen bezoeken het
gymnasium, middelbare school, mulo,
huishoudschool en muziekschool. Ge
heel onbaatzuchtig leidt zy nog
steeds vitaal haar „huishouden". En
haar pleegkinderen? Die „zijn weg
van haar".
r j>
Burgemeester R. Van de Ven, van Bunde. speldt mej. De Grebber de versierse
len behorend bij de onderscheiding tot ridder in de orde van Oranje-Nassau op,
In het midden het Surinaamse pleegkind van mej. De Grebber.
miniintuint
niet een paar kwartjes extra als ik
goed geholpen ben. En als ik een
overhemd koop toch ook niet. Neen.
ik houd er met zo van, zeker niet
als het zo erg wordt doorgedreven
als by de bioscopen. Als je daar een
gulden terugkrijgt geven ze je twee
rr
et systeem „pot voor meneer"
is niet uit de kapperswereld
te verbannen. Tot deze con
clusie kwamen wij na enkele vluch
tige gesprekken met een vyftal kap
pers uit het centrum van Amster
dam. Vrijwel allen waren het er over
eens, dat de fooi niet uit het figaro-
bedrijf is weg te denken.
„Ons vak is iets persoonlijks. De
een wil door deze, de ander door die
bediende geholpen worden en daar
heeft hy graag een extraatje voor
over. En als iemand iets in je zak
frommelt, geef je het toch niet
terug, daarmee blameer je je klan
ten!" aldus het relaas van een
kapper. Een ander vertelde: „de
meeste mensen zijn gewend een be
paald bedrag te geven. En dat blijven
ze doen, ondanks dat de prijzen
verhoogd zyn. Ze zeggen: „Mag het
niet meer? Kom nou, ik ben toch
baas over mijn eigen portemonnaie?"
En dan geven ze bedienden achter
je rug om een fooi. Nou dan knyp
je je ogen maar even dicht. Hoewel
ik persoonlijk wel tegen het systeem
ben. Als ik in een schoenwinkel een
paar schoenen koop geef ik toch ook
lécMintuu, waai van ^ciua-
iiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiMiiiiiiiiiiuiiiiiniiiiiiiiiiiiiMHiiiiiiniiii^
een nieuwe vorm van Britse vbe" I Betjemanie in Engeland Redder van de I
zetenheid, waarvan wijzelf geluk-
minimummm
kig vrij zyn gebleven. De bezetenheid
draagt de naam „Betjernania" of Bet
jemanie en concentreert zich rond de
figuur vhn John Betjeman, een pret
tige excentriek en dichter, die zich
althans een grote verdienste heeft ver
worven. Hij is een groot minnaar van
Victoriaanse architectuur en het is
aan hem te danken dat de Londense
Graafschapsraacf ervan af heeft gezien
de Albert Brug over de Theems af te
breken om haar te varvangen door een
andere, wijdere brug. Iedere keer als
wij de Albertbrug zien en dat doen
wij dikwijls, slaken wy een zucht van
dankbaarheid dat dit onwezenlijk bouw
sel met zijn sierlijke randen van ijzer-
filigraan is gespaard gebleven en rank
blijft liggen over de geduldige Theems.
Betjeman is de incarnatie van de nostal
gie van de maatschappelijke midden
groepen van Groot-Brittannië,. die maar
niet kunnen vergeten dat eens de mid
dagzon scheen in het thee-zilver op
kort-gemaaide gazons van nette land
huizen. Zij kunnen zich niet verzoenen
met een maatschappelijke evolutie wel
ke een eind heeft gemaakt aan hun
privileges van weleer.
Betjeman heeft vele gedichten
gewijd aan zijn vergane jeugd
en zijn lexers uit genoemete
maatschappelijke groepen vereenzel
vigen zich met zyn dichterlijk heim
wee. Toen onlangs de verzamelde ver
zen van John Betjeman verschenen,
wekte het boek een sensatie. Tot heden
zijn van deze verzenbundel tachtigdui
zend exemplaren Verkocht. Maar dit
heeft niets te maken met de Britse
liefde voor de poëzie. Want Betjemans
verzen hebben met poëzie niets te ma
ken. En nu heeft Betjeman zijn vele
volgelingen opnieuw aan zich verplicht
door wederom de dagen te pryzen van
weleer in zijn autobiografie, geheten
.Summoned by Bells"," een werk dat
eveneens geschreven is in versvorm.
Ook dit werk heeft met poëzie weinig
of niets te maken. Nu en dan zijn de
■niiiiiiiiiimriiiiiiimiiiiiiHiiiitiiiiiiiiiiiiiimiiHiiimiiiiiiHiiiiiiiiiimmiiiimMiiiiiMiiiiiiiimiiiiiHiiiitiiiiiiiiiiiiiiiia
„verzen" zo slecht en zo gebrekkig dat
men niet na kan laten medelijden te
voelen met de schrijver. Desondanks
zal ook dit werk zeker een enorm suk-
ses blijken, want vele duizenden lij
ders aan heimwee zullen zich in smar
telijk herinneren buigen zich in smar-
verleden terwijl zij de ongevaarlijke
verzen lezen van de man die anderen
liever gedenken als de Redder van de
Albert Bridge.
e culinaire medewerker van The
Sunday Times clie elke zondag
wijze dingen heeft te zeggen over
het bereiden van voedsel en die
deze artikelen tekent met de
schuilnaam Syllabub, schreef op
zondag: „Hoe komt het toch dat
een boek gewijd aan de provinci
ale cuisine van Frankrijk een zo on
middellijke uitwerking heeft op de
houding tegenover voedsel en eten in
Engeland of zo u wilt, in China
en tegelijkertijd zoveel belangstelling
wekt bij mensen die nooit gekookt heb
ben en nooit van plan zijn zulks te
doen?" Hij zelf geeft het wijze ant
woord op deze vraag. De reden is,
dat de beste cuisine ter wereld de
plaatselijke cuisine is. Het boek waar
op Syllabuo doelde ligt voor ons. Het is
„French Provincial Cooking" geschre
ven door Elizabeth David (Uitg Mi
chael Joseph, Londen. Prijs 35 shilling)
Het boek ligt voor ons omdat wij niet
na konden laten het te kopen. Elizabeth
David, van wie wij eveneens andere
kookboeken bezitten, onder meer een
over Italiaans voedsel en een over
Middellandse Zee-voedsei, is'een dame
aan wie duizenden dank zijn verschul
digd voor haar kooklessen en kook
boeken. Zelf is zij een grootmeesteres-
se in het koken. En haar boeken be
vatten niet slechts recepten maar ook
zeer wijze bespiegelingen over voedsel
en het toebereiden daarvan. Haar niieu-
we werk is een goudmijn en, zoals
Syllabub zegt, het is een genot om het
te lezen, zelfs indien men zelf niet ge
ïnteresseerd is in koken. Evenals alle
waarlijk goede kookboeken zingt dit
laatste werk van Elizabeth David een
beetje. En wy hebben eindelijk ont
dekt waaraan in sommige streken van
Frankrijk dc „boerenham" zijn aan
trekkelijke en unieke geur ontleent.
Het is omdat de boerin de ham kookt in
water met hooi.
Elizabeth David bewijst in haar
boek terecht eer aan een van de
edelste groenten welke in Engeland
verkrijgbaar is en die door de Engelsen
onvoldoende gewaardeerd wordt. Alle
witlof of Brussels lof, welke men in
Engeland ziet, wordt geïmporteerd
uit België. Maar de meeste Engelsen
en Engelse huisvrouwen kopen slechts
een enkele om in de sla te doen.
Het is ons meerdere malen overkomen,
dat u.; ij de groenteboer vroegen om
een pona lof, hij ons verbaasd vroeg
waarvoor wjj zoveel witlof kochten.
En hy hoort er van op als je ant
woordt dat je ze kookt. De gedachte
dat men witlof niet slechts kan koken,
maar op vele wijzen kan koken, is,
ondanks de grootscheepse Belgische
propaganda, bij vele Engelse huis
vrouwen nimmer opgekomen.
(Die schuilnaam „Syllabub" is de
naam van een oude Engelse drank,
bestaande uit vette melk, vermengd
met kruiden, wijn en suiker en opge
diend met slagroom. Het is zeer moei
lijk deze vloeistof te'leren liefhebben.)
DAAN VAN DER VAT
kwartjes en vijf dubbeltjes. Maar by
ons zal het er ook wel in blijven."
Een kapper uit Amsterdam-West
was zeer drastisch in zijn nieuwe
methode. „Ik heb mijn pryzen ver
hoogd en neem geen fooien meer
aan. Wij accepteren het absoluut niet
meer. Er heerst overigens wel ver
warring. Vooral omdat de prijzen zo
raar geworden zyn door die tien tot
vijftien procent die je er nu bovenop
mag leggen."
Een andere figaro was heel ver
baasd, toe.i wij hem vroegen of hy
nog fooien accepteerde. „Natuurlijk,
als je je werk goed doet is het toch
logisch dat ze je wat extra's geven.
Neen dat gaat er niet uit hoor, ik
denk dat het net zo wordt als bij
de kelners."
Lichte verwarring dus bij het
publiek en verdeeldheid by de figaro.
T7rijdag wordt uit Helsinki te Amsterdam een schip verwacht met een twaalf
y meter hoge sparreboom, afkomstig uit de wouden rond de Finse hoofdstad
om als kerstboom te prijken in een van de stadswijken van Utrecht, ver
moedelijk op of in de onmiddellijke omgeving van de Stadhuisbrug. De stichting
Stadsontspanning zorgt altijd voor een dergelijke kerstversiering. Hij is uitge
zocht door de burgemeester van Helsinki, de heef Lauri Aho, in gezelschap
van de Nederlandse Ambassadeur, dr. F. A. van Woerden. Deze vriendelijkheid
is te danken aan het bezoek onlangs van een delegatie van zakenlieden onder
leiding van Utrechts burgemeester, jhr. mr. C. J. A. de Ranitz, aan verschillende
Finse industriecentra. De foto toont dr. Van Woerden in het Finse Bos op weg
naar de spar. Een Finse houtvester, de burgemeester van Helsinki mr. Lauri
Aho en andere autoriteiten volgen de ambassadeur door het besneeuwde bos.
e kleine staatssecretaris van De
fensie, de heer P. J. S. de Jong,
is nog jong in het politieke be
drijf, maar hy kent z'n zaken en hij
toont zich daarby een geestig deba
ter. Bij een discussie over't aanschaf
fen van Neptune-vliegtuigen voor
Nieuw-öuinea verschafte de staatsse
cretaris dinsdag in de Tweede Kamer
in vlot tempo een serie technische ge
gevens ter verantwoording van de keu
ze van deze toestellen. Zijn opponent, de
heer Schouwenaar evenals de stads
secretaris marineman betuigde er
kentelijkheid voor de gegevens, die zo
snel verstrekt waren, dat ze niet
eens genoteerd konden worden. Weder
woord van de heer De Jong- ik
vraag me af of de geachte afgevaar
digde nu erkentelijk is voor de gege
vens of voor het feit, dat ik ze zo snel
verstrekt heb, dat hij ze niet kon no
teren
Op een ander moment ontspon zich
een discussie tussen de staatssecre
taris en de heer Roosjen over de ves-
tiging van een radio-radarschool te
Den Helder. De bewindsman: „De
R°°sjen en ik pogen elkaar te
overtuigen; gesteld eens, dat dit zou
lukken, dan komen we weer tegenover
elkaar te staan en wat dan...
