Het Amerikaanse dilemma wordt:
ONTSTELLENDE VERSPILLING DOOR
PLANMATIGE VEROUDERING
ULf
Spanning aan loonfront
in metaalindustrie
m
Sociaal
commentaar
I
Kleine Atlas van
de Bijbel
Onjuiste
Voorlichting
„Huwelijk en Huisgezin"
OORLOGSBOEKEN OYER JODEN
EN KRIJGSGEVANGENEN
„THE HIGH FIVE"; EERST NAAR
HET BUITENLAND
V B
Dan pas gaan omroepverenigingen
belangstelling tonen"
ZATERDAG 10 DECEMBER 1960
De oude wijsheid dat het reilen en zei
len van de gemeenschap zich ner
gens duidelijker aftekent dan in het
koersverloop op de effectenbeurs kreeg vo
rig jaar een navrante bevestiging toen pre
sident Eisenhower zijn vredes-ontmoeting
met Khroesjtsjev aankondigde. Prompt dui
kelden de koersen als een mislukte raket.
Wie nog mocht twijfelen of de Amerikaanse
industrie werkelijk van vrede gediend was,
kon er zich van overtuigen dat na het U-2
incident en de mislukte topconferentie de
zelfde koersen lustig omhoog sprongen. De
Verenigde Staten besteden jaarlijks een
tiende van de gehele nationale produktie, of
wel vijftig miljard dollar, aan defensie. Elke
Militaire bestedingsbeperking bedreigt top-
Industrieën met een ernstige crisis. Hoewel
militaire uitgaven altijd nog geëxcuseerd
kunnen worden als een onvermijdelijke geld
verspilling, is het beeld bij de niet-militaire
produktie nauwelijks gunstiger. De gehele
economie van Amerika en ten dele ook reeds
van de overige westelijke landen wordt be
heerst door een verspilling van grondstof
fen en materialen, die volgens Vance Pac
kard nog maar nauwelijks enkele tientallen
jaren is vol te houden.
•Ó&-
1 -i
GORDIJNSPIRAAL
i
Geschiedenis en roman
Advertentie
Liturgische weekkalender
Dit is een bevrijdend blad! Een
tijdschrift dat in geen enkel
katholiek gezin zou mogen
ontbreken, omdat het een gods
dienstig èn wetenschappelijk
verantwoorde basis legt voor een
betere, geruststellende huwelijks
beleving. Een openhartig
maandblad voor volwassenen, voor
menigeen 'n openbaring.
Een abonnement kost slechts f 5.60
per jaar. Abonneer U nu
I"v»T
i°.Uv
(Advertentie)
CONSUMEREN of STERVEN
Packard heeft met zijn „Verborgen Verleiders"
en „Status Zoekers" reeds een controversieel beeld
getekend van de waarheid, die schuil gaat achter
de glanzende welvaartsleuzen van het rijkste land
der wereld. In „The Waste Makers", zijn jongste
boek, gaat hij de gehele economie van de Verenigde
Staten te lijf.
„Produceren of sterven", de stelregel van arme
landen is verworden tot „consumeren of sterven".
Het „consumerjsme", het opgezweepte gebruik en
misbruik van noodzakelijke en niet-noodzakelijke ar
tikelen wordt in ernst als een weg tot super-wel
vaart en een onmisbaar onderdeel van de Ameri
kaanse „way of life" gepredikt. Dezelfde ingenieurs,
die vroeger hun vakmatige trots vonden in het ont
werpen van artikelen met een maximale levens
duur, wenden nu al hun talenten aan om een „plan
matige veroudering" in de produktie „in te bou
wen".
Deze „planmatige veroudering" heeft reeds een
schrikbarende omvang bereikt. Duurzaamheid wordt
als argument bij de verkoop geschuwd. De enorme
geperfectioneerde massafabricage kan zich alleen
staande houden als het Amerikaanse volk bereid is
zich aan een hedonisme over te geven, dat voor
elk weldenkend mens een ergernis moet zijn. Die
weldenkendheid krijgt echter nauwelijks meer een
kans nu de publiciteit, met de meest geraffineerde
middelen der psychologie, de publieke meningsvor
ming voor een grodt deel in handen heeft gekregen.
De kernvraag voor de reclame-experts is: „Hoe
kan men de consument als de honden van Pavlov
de gewoonte bijbrengen om een bepaald merk te
kopen?" Daartoe wordt het slachtoffer op vrijwel
alle mogelijke manieren benaderd. De gemiddelde
Amerikaan wordt dageTjks op een of andere wijze
betrokken bij 1518 „koop-aanmoedigingen", waar
van alleen reeds 117 over de radio en de televisie.
„Vijftien „advertenties" in een half uur televisie
's avonds zijn geen uitzondering. Het liedje
„Volare" veranderde in de Camel-reclame „Fu-
mare" en zelfs in artistiek-bedoelde uitzendingen
komt de reclame langs elke deur binnen.
VANCE PACKARD
nooit aflatend reklamerumoer.
De advertentiebureaus zijn overigens nog lang
niet tevreden. Naar hun smaak dienen alle tele
visieprogramma's in handen van reciame-experts
te komen.
Met dezelfde ernst, waarmede belangrijke zaken
voor de TV worden behandeld, komt aansluitend een
beschouwing over bijvoorbeeld het nut van anti-roos
middelen en nog minder smakelijke zaken. „Hoe
kan men kinderen bij zulk een intense corrumpering
van alle waarden nog een normaal oordeel bijbren
gen," vraagt Packard zich af.
De Amerikaan verbruikt thans tweemaal zoveel
goederen als voor de oorlog. Elk gezin gooit jaar
lijks ongeveer 750 blikken weg. De zink- en loodre-
serves van het land naderen reeds het einde. De
kopervoorraden zijn zo geslonken dat de Ver. Sta
ten van de grootste exporteur de grootste importeur
zijn geworden. Niettemin verdwijnen er jaarlijks
enige honderden miljoenen koperen lipstick-houders
in de vuilnisbak. Op basis van het huidige gebruik
zijn de olie-reserves binnen dertien jaar uitgeput.
Door onverantwoorde landbouwmethodes is sinds de
komst van de blanken reeds een derde van de
vruchtbare humuslaag verloren gegaan. In tien ja
ren ttjds heeft Amerika do helft van de onvervang
bare natuurlijke reserves van de wereld verbruikt.
Niettemin blijft een g-oei van de consumptie de
laatste wijsheid van de economie.
Packard zou er nog vrede mee hebben als de pro
duktie „ich richtte op belangwekkende goederen.
Maar de feiten wijzen in een andere richting. De
auto-industrie, die de graadmeter is van de wel
vaart, verspilt haar krachten reeds jaren aan een
rusteloze verandering der modellen. Daze veran
deringen zijn slechts van modieuze aard. De kwa
liteit verbetert zich niet. Het tegendeel is eerder
het geval. Packard noemt de Volkswagen als een
voorbeeld van jarenlange perfectie dat in de Ver
enigde Staten ondenkbaar is. Deze modieuze ver
anderingen zijn een onderdeel van de „ingebouw
de veroudering". De weg van de fabriek naar
de mestvaalt kan alleen versneld worden als de
consument geleerd wordt het nieuwste automa
tisch als het beste te begroeten. Een belangrijke
hulp zijn de hoge kosten van reparatie en het snel
verdwijnen van vervangende onderdelen na het
veranderen van een type.
De mode is diep doorgedrongen in de geest van
de kopende Amerikaan. Hij heeft er vrede mee dat
hij meerdere brillen, zwempakken en zelfs huwe-
lijksringen moet hebben. De tandartsen propageren
een regelmatige vernieuwing van de tandenvullingen
en de heer Revso heeft er zich op beroemd, schat
rijk te zijn geworden door de Amerikaanse vrouw
te leren haar nagellak passend bij haar toilet te kie
zen. Onvoorstelbaar zijn de bedragen die uitgegeven
worden aan verpakking. Soms overtreffen ze de
waarde van het produkt vele malen. De Supermarkt,
waar de verantwoordelijk- winkelier ontbreekt, heeft
deze even opdringerige als kostbare kostenvermeer-
dering der produkten een overheersende plaats be
zorgd.
Het geloof in het „consumerisme" heeft de leef
gewoonten van de van huis uit puriteinse en dege
lijke Amerikanen grondig gewijzigd. Het oude prin
cipe van „wie wat bewaart, die heeft wat" is ver
dwenen. Het gemiddelde Amerikaanse gezin steekt
tot over zijn oren in de afbetalingsschulden.
De nerveuze geprikkeldheid en het egoïsme van
de mensen, en vooral van de jongeren, wordt vooral
veroorzaakt door het nooit aflatende reclamerumoer.
Eén auto is niet meer voldoende. Eén huis is ouder
wets. Ieder moet een landhuisje erbij hebben. Een
koelkast met ronde hoeken is ouderwets; rechte
hoeken zjjn de mode
De mode-ontwerpers zorgen er wel voor dat zui
nige huisvrouwen bij het verminderen van de rok-
lengte niet de kans krijgen met de mode mee te
(.aan door hun rok in te korter. Zij veranderen di
rect het gehele model. De wijsheid der fabrikanten
werd duidelijk geformuleerd in het axioma: „Een
maximale verkoop vereist de goedkoopste construc
tie voor de kortst mogelijke tijd die het kopende
publiek bereid is toe te staan."
Dit komt het duidelijkst tot uitdrukking bij de
slechte kwaliteit van de meeste huishoudelijke pro
dukten. Goederen van duurzame kwaliteit zijn nau
welijks meer te krijgen. Voor wasmachines is ge
middeld tweemaal per jaar reparatie nodig.
De fabrikanten zijn trouwens zo zuinig met hand
leidingen voor de gebruikers, dat de klanten die er
om vragen de indruk krijgen op pornografische lec
tuur uit te zijn.
Het zwak van de Amerikanen voor kinderen ken
nend, richten de fabrikanten zich reeds lang op de
„teeners" en de „twens". De ervaring leert, zo zei
er een, dat zij niet in de 'autoriteit van hun ouders
maar wel van advertenties geloven,
Packard analyseert ook de bekende leus dat
Amerika vóór dient te blijven op Rusland in pro
duktie. Men zal dan toch eerst een duidelijke priori
teit moeten stellen, meent hij, want het is onduide
lijk wat de produktie van honderden typen ontha-
ringsmiddelen. parfums, lipsticks en nagellak met
produktiviteit te maken heeft.
Evenmin gelooft hij in de leus dat de enorme re-
clame-publiciteit de welvaart wezenlijk zou verho
gen. Een onderzoek heeft aangetoond dat méér dan
de helft van het miljardenbudget gebruikt wordt
voor het aanprijzen van sigaretten, alcoholische
dranken, patent-geneesmiddelen, zeep en cosmetica.
De Amerikanen besteden meer geld aan juwelen
en horloges dan aan boeken of research.
Het gehele denken van het Amerikaanse volk
beweegt zich af van de christelijke moraal, die
vroeger het handelen bepaalde. Tegen de horizon
tekenen zich de trekken af van Cornucopia, de
stad van de overvloed, waarvan de „Brave New
World" van Huxley al de architectuur heeft aan
gegeven.
Zal het nog mogelijk zijn een soort industriële
beschaving op te bouwen, vraagt Packard zich af.
Zal de voortdurende ondermijning van de Ameri
kaanse moraal, die al duidelijk tot uitdrukking
kwam in het ontnuchterende gedrag van de Ame
rikaanse krijgsgevangenen op Korea, nog afgewend
kunnen worden? De fabrikanten hebben doen weten
dat zij geen verantwoordelijkheid aanvaarden vdor
de morele gevolgen van hun handelen en het Eisen-
hoWer-regime heeft haastig de wankele probeersels
van een soort consumentenbescherming geliqui
deerd.
In zijn therapie is Packard minder overtuigend
dan in zijn misschien wat toegespitste maar in ieder
geval scherpzinnige diagnose. Hij pleit voor een
Consumentenbond, die steun zou genieten van de re
gering, een verplichte, nauwkeurige en begrijpelijke
kwaliteitsaanduiding op de goederen, een verhoging
van de ethiek bij fabrikanten en ontwerpers en ver
sterking van de aandacht voor het onderzoek naar
wezenlijk nieuwe verbeteringen op industrieel ge
bied.
Als een voorbeeld van het laatstgenoemde stelt
hjj merkwaardigerwijs de beeldtelefoon en de fa-
milie-helicopter. Een enorme taak wacht Amerika
Advertentie
met de originele onderdelen
Naar het getuigenis van de schrij
ver zelf, pater Luc. H. Grollens
O P. is deze „Kleine Atlas" geen
verkleinde reproduktie van de grote,
overal befaamde „Atlas van de
Bijbel", die hij enige jaren geleden
met medewerking van dr. A. van
Deursen heeft uitgegeven, maar eert
kleine versie daarvan, waarby een
enigszins andere opzet en een andere
keuze van de stof werd toegepast. Oo
deze „Kleine Atlas" is bp Elsevier te
Amsterdam verschenen ui een keurig
verzorgde opmaak en uitvoering. Het
grote werk, dat bij zyn publikatie een
stemmig in alle toonaarden terecht ge
prezen werd, is nu in verkorte en ut-
wat "e wijzigde vorm voor een bte»cle. e
lezerskring toegankelijk Pet is een
prachtig en uitermate leerzaam boek
je geworden, dal wij niet genoeg kun
nen aanbevelen. Voor wie de ."A J^ph
niet kent, zij erop gewezen dat men
noch bij de grote noch _by deze kleine
moet denken aan uitsluitend landkaar
ten Er komen er wel enkele in vooi.
maar dat is niet de hoofdzaak Het
boekje bevat drie delen. Alle het)be"
zij de, bedoeling het toneel te Ie.en
kennen, waar de inhoud van de H.
Schrift zich heeft afgespeeld. Het eer
ste heet: De achtergronden, en behan
delt land en volk van de oude wereld,
de oude beschavingen en de opgravm-
aen daarvan. De beide overige delen
zijn gewijd aan resp. het Oude en het
Nieuwe testament. Bijzonder mooie en
duidelijke toto's verluchten de tekst.
Deze tekst is naar onze smaak rond
uit meesterlijk en verraadt een enor
me eruditie. Hij munt uit door een be
wonderenswaardige beknoptheid en
helderheid. Zo is dit ooekje een werke
lijk kostbaar en uiterst deskundig hu
middel om de H. Schrift te leren lief
hebben en verstaan. Het lijkt ons be
halve voor privé-gebruik ook bijzonder
geschikt voor het bijbelonderwijs op
scholen.
L.
(Van een medewerker)
Het is de moeite waard om de
kranten van de laatste dagen
eens, met de koppen naar
boven, naast elkaar te leggen. Dat de
persberichten over de regeringsbeslis
sing inzake de metaalionen grote kop
pen krijgen, vooral in de links
georiënteerde pers, is op zich zo
.vreemd niet. P.eeds maanden lang is
van N.V.V.-zijde vooral een systema
tische aktie onder de metaalbewer
kers gevoerd, die er misschien offici
eel niet op gericht was onrust te
wekken maar die dat incidenteel toch
wel telkens als resultaat had. Ook de
wijze, waarop nu het bericht van de
re'geringsbeslissing werd gébracht,
gaat in dezelfde richting.
De meeste' dagbladen hebben niet
alleen op een tamelijk rustige wijze
kennis gegeven van het regerings
standpunt. maar zij hebben het ge
nomen besluit ook van rustige, wel
overwogen commentaren voorzien.
Niet alzo met name Het Vrije Volk,
dat sterk emotionele verklaringen
bracht van bijvoorbeeld de N.V.7V.-
secretaris Van Tilburg en vati de
voorzitter van de socialistische Metaal-
bedrijfsbond Baart met bovendien een
eigen commentaar, waarin nogal wat
onjuistheden stonden.
Woensdagavond, dus daags na de
beëindiging van het mislukte overleg,
waren we op een vergadering in het
oosten van het land, waar al pam
fletten circuleerden van de Algemene
Nederlandse Bedrijfsbond voor de
Metaalnijverheid (N.V.V.). Daarin
wordt onder meer aan de protestants-
christelijke en r.k.-werkgeversvakcen
trales en de K.A.B. verweten, dat:
„mede door haar optreden aan hon
derdduizenden metaalbewerkers een
rechtmatig aandeel in de toegenomen
welvaart wordt onthouden."
Tegen deze vorm van voorlichting
moeten we eens ernstig protest aan
tekenen. Vooral als van die zijde wordt
gesteld, dat, de regering zich zelf hope
loos vast hi ift gemanouvreerd. moe
ten we beginnen met de vraag te
stellen of de regering zich inderdaad
heeft vast gemanoeuvreerd, of dat het
niet veel meer de aktie van het N.V.V,
is geweest, die de regering met de
rug tegen de muur heeft gedrongen.
Toen de meer gedifferentieerde aan
pak in het loonsysteem startte, werd
Advertentie)
.onvoorstelbare verspilling.
trouwens nog, naar zijn mening, als het zijn aan
dacht zou geven aan een verbetering van de open
bare diensten, het onderwijs en de e'stetische vorm
geving van de steden. Het typisch produkt van hel
kapitalistisch liberalisme, dat het gehele beeld van
de Amerikaanse gemeens ;haf benaalt, zijn de ver-
goorde steden, de vervuilde recreatiegebieden, de
slechte en met reclameborden overladen wegen en
het ontbreken van vrijwe alle gemeenschapscultuur.
De particuliere overdaad gaat hand in hand met
een openbare armoede en lelijkheid. Slechts 4 pet.
an het nationale inkomen wordt gebruikt voor on
derwijs, een bedrag ongeveer gelijk aan de geza
menlijke afbetalingen op auto's.
De commerciële publiciteit zal een nieuwe ethiek
moeten ontwikkelen. Packard vermeldt jaloers het
voorbeeld van Nederland en Frankrijk die reclame
op de televisie hebben, verboden.
Uit de verveling en de wanhoop van de „con
sumptie-gemeenschap" kan misschien, besluit Pac
kard hoopvol, toch een culturele herleving geboren
worden. Wij zullen echter op onze hoede moeten
z\jn, zegt hij, want de grootindustrie heeft ook al
haar blikken op de cultuur gevestigd.
B. Kr.
„The Waste Makers", door Vance Packard.
David McKay Company Inc. New York.
In de Fischer Bücherei is een ferme
roman verschenen over de Duitse
krijgsgevangenen door Josef Martin
Bauer, die ook de dikke en nogal lang
dradige roman Zijne Eminentie heeft
geschreven over kardinaal Faulhaber.
Ook de nieuwe roman mag er zijn, wat
de omvang betreft. Niet minder dan
360 compact gedrukte bladzijden in
pocketformaat! En wat men van Zyne
Eminentie zeggen kan, geldt ook voor
de Roman der Kriegsgefangenenuit
voerig, langademig, uitermate gedetail
leerd, Goed verteld overigens, die lij
densweg van een paar honderd solda
len, die door de Russen aan het einde
van de oorlog naar Siberië worden ge
bracht op een lange, lange weg, waar
geen einde aan schijnt te komen en die
schijnt te voeren naar het koudste en
bitterste einde der wereld.
Opgesloten in een mijnschacht, waar
ze de lange, onverteerbare dag moeten
werken, vergeten de gevangenen lang
zaam maar zeker, dat ze nog ooit een
ander bestaan hebben gekend. Koude
en honger maken hen kapot. Hun zwijg
zame bewakers hebben geen contact met
hen. Doffe berusting is aller lot, uit
gezonderd dan van de weinigen, die
een vlucht aandurven en dooi' bloed
honden worden teruggehaald, voor zo-
vér er nog van halen sprake kan zijn.
Eindelijk komt er een vrij en de Rus
sische officier, die hem de goede bood
schap brengt, neemt maar aan dat de
man nu wel alles wat hij geleden
heeft zal vergeten. Niets is minder waar.
Als de man in zijn vaderland terugkomt,
herkent hij niets meer, zelfs zijn gevoel
voor kleuren heeft hij totaal verloren.
H;j zal zijn vrouw maar niets laten we
ten. Het heeft geen zin. Men mag toe
geven dat Bauer het lijden van de ge
vangenen treffend heeft beschreven,
maar hij zegt weinig of niets over de
oorzaken. Weliswaar zijn het de Russen,
die hen doen lilden het zal wel waar
zijn maar allereerst is het de mis
dadige oorlogsvoering van Hitier en zijn
trawanten, die schuldig is aan de el
lende, die dan bovendien nog maar kin
derspel is, vergeleken bij de walglijk
heden van de Duitse concentratiekam
pen Bauer's roman zou een dimensie
méér hebben gekregen, als hij zijn the
ma had behandeld in verband met de
oorzaken van het thema. Het lag eigen
lijk voor de hand, dat hij dit gedaan
zou hebben. De verbazing van de ge
vangenen, als de Russen hen als „Ver-
brecher" behandelen, is wel een beetje
naïef, als we nagaan, hoe de Duitsers
hun gevangenen behandeld hebben.
In slechts honderdzestig pagina's van
zijn boek Die Juden in Deutschland ver
telt H.G. Adler eigenlijk veel méér clan
Bauer In zijn dikke turf. Adler schrijft
§cen roman, maar geschiedenis. „Von
er Aufklarung bis zum Nationalsozl-
alismus" is de ondertitel van zijn boek.
dat bij Kösel werd uitgegeven. Hjj heeft
het jodenprobleem goed bestudeerd,
zoals ook uit zjjn twee boeken over The-
resienstadt blijken kan.
Maar in zijn jongste boek gaat hij
de oorsprong van de jodenhaat na en die
ligt ver in de geschiedenis terug: de e-
mancipatie der joden in Duitsland zou
niet gelukt zijn, nadat zij in de tweede
helft der achttiende eeuw begonnen
was. Zijn vertoog loopt van die eerste
jaren tot aan het begin van het Derde
Rijk. De joden in Duitsland hebben ge
tracht zicü individueel te assimileren en
waren slechts door ras en godsdienst
als groep herkenbaar. Zij leefden in het
conflict van het aangeboren jodendom
en het aangenomen Deutschtum. Zou
men de joden in Duitsland en in andere
landen slechts twee generaties lang met
rust hebben gelaten, ze zouden zich in
de bevolking van die landen hebben op
gelost. Deze is de mening van Herzl,
die door Adler wordt onderschreven.
Maar de jood, die Duitser was met
hart en ziel, bleef ook jood, vooral in
de ogen van anderen. De vraag is, of
het nieuwe Duitsland dit dualisme kan
opvangen in een sfeer van algemene
menselijkheid. Het boek van Adler is
eigenlijk een diepere studie waard, zo
dat men het bovenstaande gelieve te
zien als een eenvoudige aansporing tot
lezing van het werk. Een boek over de
oorlog is „Die Juden in Deutschland"
eigenlijk alleen in zoverre, dat het zon
der de jodenvervolging voor en tijdens
de Tweede Wereldoorlog niet geschre
ven zou zijn. Dbg.
Oio
ZONDAG 11 DECEMBER: 3e zondag
v. d. Advent; eigen mis; credo: pref.
v. H. Drieëenheid; paar of rose
MAANDAG: Mis van zondag: paars
DINSDAG: H. Lucia, maagd-martelares;
eigen mis; 2e geb. v. ferie; rood
WOENSDAG: Mis van quatertemper-
woensdag; paars ofwel: votiefmis
ter ere v. O. L. Vr.
DONDERDAG: Mis van zondag: paars-
VRIJDAG: Mis van quacertempervrij-
dag; 2e geb. H. Eusebius; paars
ZATERDAG: Mis van qur.tertemperza-
terdag; paars
ZONDAG: 18 december: 4e zondag v.
Advent; eigen mis; credo; pref v. H.
Drie-eenheid; paar»
GRATIS
Wie zich NU
abonneert
ontvangt geheel
gratis - zolang de
voorraad strekt -
een prachtige,
veelkleurige
gezinskalender
met 12 bladen en
veel tekst.
CftllDAM Te richten aan: Administratie „Huwelijk en Huisgezin",
tf kWrWf Postbus 342, Breda.
Gelieve ons te noteren voor een jaarabonnement op „Huwelijk en Huisgezin
(s.v.p. blokletters)
H ADRES:
j| WOONPLAATS:
iii;!ii!illlllilinillllllill11lll!!lli!!li!llti!ll!!l!iran!ltlBiaiflllt!H!!ll!llt!lll!millillllllllllli!lllt!l!illlllllltl!«l!iintllillllil!«Hitlliiliyilllllfilllim«lll««lllimiillHlllltl!ll
99
(Van onze radio en t.v. redactie)
HILVERSUM, 8 dec. „Ik ben tot
de overtuiging gekomen dat, wanneer
een nieuw ensemble eenmaal in het
buitenland is geweest, de Nederlandse
omroepverenigingen er pas belangstel
ling voor gaan tonen," vertrouwde Har
ry de Groot ons toe, toen we hem naar
zijn we/dervaren met „The High Five"
vroegen. „We. hebben dan ook het plan
om in de toekomst een tournee te
gaan maken."
Er bestaat in Duitsland grote belang
stelling voor „The High Five." Men kan
hun stemmen bijna «Iedere avond beluis
teren op Radio Keulen, waarvoor de
vijf zangers geregeld opnamen maken.
De vocal groop" bestaat uit Wlm
Scholten, Dick Doorn, Jan Keulemans.
l'ierrc Biersma en leider Harry de
Groot.
Hun compagnonschap vereist groot
vakmanschap, omdat het vaak ingewik
kelde arrangementen zjjn, die overigens
onontbeerlijk zijn voor een dergelijke
groep. In het buitenland komt deze
vorm van muziekmaken meer voor dan
in Nederland. „Men moet er hier nog
een beetje aan wennen," vindt Harry
de Groot, „Men kan zich wel voorstel
len, dat een werkje, dat door een orkest
wordt uitgevoerd, soms veel beter tot
zjjn recht komt, wanneer een zang
groepje voor een achtergrond zorgt."
ïljj gaat enthousiast verder: „Bijvoor
beeld door alleen maar ,,aa" of .Loe" te
zingen kunnen we soms het juist4 effect
bereiken."
De „High Five" zijn elke maand in
een uitzending van de N.C.R.V. op het
televisiescherm te zien en te horen. Op
28 januari staat er weer een t.v.-show
op stapel In de tussentijd maken zij een
groot aantal Duitse grammofoonplaten.
Ook de meeste platen van Willy Albert!
worden door hun zang omlijst.
De reacties uit buiten- yn binnenland
bewijzen, dat de groep zangtechnisch
niet onderdoet voor buitenlandse „vo
cal groops." Na twee jaar intensief stu
deren zijn de vijf volledig aan elkaar
aangepast en het succes kon daarom
ook met uitblijven. Van alle kanten be
reiken Harry de Groot aanbiedingen.
Van de zijde van. de omroepverenigin
gen ondervindt men enige terughoudend
heid, waarschijnlijk omdat een optreden
van een vocal groop" een vrij kostba
re geschiedenis is. Dit zal in de toe
komst wel spoedig genoeg veranderen,
want,- zoals Harry de Groot zelf zegt,
„we brengen, iets anders dan anders, we
imiteren niet, maar hebben een eigen
stijl weten op te bouwen... gelukkig...
de publieke opinie is goed en we hebben
een goede pers."
vei"
onmiddellijk fljet
van N.V.V.-zijde
klaard, dat men het er weliswaai aj
mee eens was. maar dat men Ajjk"
zou meewerken. Alhoewel. e tüe-
heidshalve moeten we er dit aan ^e>..
voegen, de heer Roemers heet) e$.
klaard, dat men er op moest res
dat de socialistische vakbeweging
trachten eruit te halen wat er
Het lijkt ons dat daar geen
bez^
d»1
tegen bestaat, mits men zich - .ef'
betekent ten.,latte loyale men r>i'
pit
king - aan de afspraken houdt- -al-
laatste nu is niet gebeurd.
dat tussentijds.
■ef
immers was, aai oV-
breken van collectieve a.rbeiö=
eenkomsten niet zou plaatsvinde'
Nerli3*1'
u kan men eeen schoon x "p#
doen. Men kan aanneu :e,i
klinkende argumenten x eeb
om er op aan te dringen, dat e' akt:
uitzondering zal worden ^ïs 2Ü
Anderzijds zal ook de regering, '„fel1,
meent dat dit niet moet Se^b^ef'
daar argumenten voor moeten B® te
waarvan het mogelijk moet te
aan de betrokkenen duidelijk
stefs
maken. Wij menen, dat er minS
twee zijn aan te voeren.
In een aanvullende beschouwing et
woensdag 7 december j.l. zegt
Vrije Vok, dat het een fout wa=
de regering, dat ze niet gepr0 [Ooir
heeft de fouten van de geleide 0jr
politiek weg te nemen „maar fêii
middellijk is gesprongen naa:e,iti<?
systeem, waarvan ze de conseqtJLell'
met geen mogelijkheid kon over* pf
Hier vergist Het Vrije Volk zien-
aanpak van de vrijere of me^ateef.
differentieerde loonvorming
niet van 1 augustus 1959, maai
19 maart 1956. We leven snel a j,j«'
vergeten snel, maar we- mogen j#
vergeten, dat die aanpak v cre\PC1''
Inderdaad een mislukking is
den. Niet door het systeem, maai
een verkeerde toepassing ervan.
Om de zaak nog eens in herinne|0eP
te brengen: de vakbeweging ha°raafj,
om 3 pet loonsverhoging M-rM
plus 3 pet waar dit zonder doorns in
ning in de prijzen kon. De reg ,-,r
(lees: minister Suurhoff) gaf toi>\titic.,
ming tot 6 pet (en nog meer). w.
het halfjaar nadat deze 6 Pcl
magneetwerking had verricht, t
we mede daardoor volop
overbesteding. En mede daardoo w
dat.
tel»
den we nog~ geen jaar later i.
werklozen. Wat een wonder,
katholieke vakbeweging en di ,e
katholieke en protestants-chrt»
werkgeversorganisaties zich 1® gf
grootste zorgvuldigheid hebtJe«iet
gesteld, toen een nieuwe proef jo"
gedifferentieerde aanpak van de
vorming genomen ging worden.
Er is een tweede punt. De he®G pJj
delhuis heeft enige malen in. ,.9n
bliek verklaard, dat hjj de zaak <o
of niet openbreken en vooral de e ali
gen ervan, heeft besproken n1 uitri®,
vakbondsvoorzitters, die
deel .dWeK
ken van de K.A.B. Vrijwel unaniera
men daar van oordeel te zijn,
li
dien dit openbrekeh aan de
tuf'
werd toegestaan, dan een vrïj,w'e' Kf.
mene toonbeweging niet zou zijn r]ed',
ren. Met deze ervaring uit het v® r jf
en deze waarschuwing voor de ze {e^
bije toekomst in handen kon ,fASth°j.
ring moeilijk anders doen dan t st»i}
den aan het eenmaal ingenomen. -
nunt. Politiek gezien komt daa'r eet>
de overgrote meerderheid van de
Kamer al bljjk heeft gegeven \ie
zelfde standpunt te staan dooi' n ps
werpen van de motie Burger. n1
voorgesteld om dat openbreken v»
gelijk te maken. Dit handhaA e jeiiJ
het standpum blijkt vooral sii'
wanneer men bedenkt öat ,,e eT
augustus 1959 voor praktisch a v0orf,i
kers in Nederland zeer grolf._ iri-„c
len zijn behaald. Mag men die jo0n"|<
de waagschaal stellen door een i
weging te ontketenen, die zo 8
zeker prjjsgevolgen zal hebben
1 oft
VOOT<%é
n de voorlichting is het
onwaarachtig, dat de RTtaYiji
gewekt, alsof er voor de n? c' J
werkers helemaal niets zou zHoóre yt*
korte termijn worden bereikt, v vf
ontvangen nog deze week ,ze
een extra winstuitkering, die
de vorm van een extra week»
hebben. Ten tweede zal de Ajjs'-TpF
invoering van de verkorte ar
per 1 januari beginnen. Op fioë 1
plaats 'zal er per 1 juli „eellis P f»'
loonsverhoging mogelijk zijn a je uit
april was gevraagd. Ten v' T-ltig ,et
ook over 1961 een extra uitk ^,ör je
de gemaakte winsten kunnen ja5 af
gegeven. Daar tegenover worn j0 £ci
eis gesteld, dat de verbetering jat „;i
lykmatig zullen plaatsvinden, %voi
economisch evenwicht niet z®,
„The High Five" achter het (toneel)-
gordijn. Van boven naar beneden Har
ry de Groot, Jan Keulemans, Dick
Doorn, Pie/rre Biersma en Wim
Scholten.
ecLMiuimscii evBHwTciit met uin0^'
verstoord. Onwaarachtig is gMf'
suggereren, dat deze regering. a r h~-.fi-
stop denkt. Daar heeft mini* regs'„r
hoff jaren mee gewerkt. Deze t(,Pi cj-
wil ook aan de werknemers t' se
geljjk toespelen, maar dan orto
ligste omstandigheden.
Na het N.V.V.-congres is er 'J\ je J e(
een spotprent gepubliceerd ov® Uc
ding van de heer Roemers, Agjdf!? rc'
onrust zou ontstaan in de are je je
reld. Hjj had namelijk verklaar ^i11 p
gerinjL; niet te zullen helpen. ep.
moeilijkheden opgelost te i
is al een districtsbestuurder ee(t p
N.V.V. geweest, die gezegd ul-eti tje'
stakingen niet te zullen a,,rpta" |tf,
lang ze het karakter van piSê„el
monstratie houden. Natuurlijk, ïie.a»K
Nederlandse volk, wanneer he d ffi-
een regeringsbeslissing niet een'.„gen „4-
ran doen blijken. Maar staken *1
regering is de demokratie gcjs fT ie
doen. Wanneer dat nodig lS'
Tweede Kamer om de regen* "st^jF
orde te roepen. Een '<^1'
kan men zich misschien inr\0ven'ntf^
amerikaanse republiek verdef] eef
past niet in onze Nederlandse -jt ijt
tische verhoudingen. En het ^vet z
demokratisch socialist zeker
uitingen nog aan te wakkeren
Wat in deze moeilijke <la?Cu ("M'1
„igd 1* 0f -
eel d\jt té
aan het verbeteren is", maa> ..|ed V
- vOO''ijst
VVal »n Ucóu mOCllyAL- v jg 1
werknemers wordt gevraag" v0of ,fi
zicht, dat er werkelijk vee' e
aan het verbeteren is, maa'
ijlde stappen het behaalde jUs"-- j'
non doen veranderen in ee»fc nlge uit
deel. En daarom, natuur-v- r-,-,ei
tracht worden om datgene cetb>
is te bereiken maar dan me
ging van de spelregels.
lijk
