ALARM om een niet meer
bestaande stichting
Beroepspensions contra
particulieren
De HAV is uwvertrouwen waard!
Pater Wijnand Sluys O.F.M.y
Och3?
Minister overweegt
Automobilisten bepalen
zelf maximumsnelheid
K.A.B. WERKT THANS AAN
STRUCTUURHERVORMING
Razende manager
Primaatschap van
de Paus
Geen aanleiding om het veergeld
voor Westerschelde te verlagen
Hogere omzet in
Horecabedrijven
Katholiek Verbond is een stap
terug in sociale ontwikkeling
Zakenman-huisarts in Mwanza - Het
handelsmerkvan de Witte Paters
Jan Kersten
Helder betoger bij
conferenties voor
niet-katholieken
Voorzitter doet beroep
op hoogleraren
VRIJDAG 20 JANUARI 1961
laat kinderen veilig groeien
Op wat er in zit,
komt het aan:
75 ct
'n produkt van
MOLENAAR!
In memoriam
HAV LEVENSVERZEKERINGEN SCHIEDAM - TELEFOON (010) 6 93 04* HAV LEVENSVERZEKERINGEN
Kreekrakplan
Wegenbouw
Ut'
WMÊÊM.
(Advertentie)
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 20 januari Tijdens de
gisteren gehouden vergadering van het
bedrijfschap Horeca is alarm gesla
gen over de praktijken van een orga
nisatie die, naar ons is gebleken, haar
werkzaamheden sinds kort heeft ge
staakt. Het betrof de stichting I.R.A.
(Instituut Reizend Ambassadeur) die
verleden maand onder particulieren in
Zandvoort een folder heeft verspreid,
HAARLEM, 20 jan. Op 70-jarige
leeftijd is in de Mariastichting overle
den pater Wijnand Sluys OFM, die voor
al in liet westen van ons land grote
bekendheid kreeg door zijn conferenties
voor niet-katholieken. Pater Sluys werd
1 juli 1890 te Utrecht geboren, trad 7
september 1910 in Alverna-Wychen in
de orde der Franciscaanse Minderbroe
ders en werd 18 maart 1917 priester
gewijd.
Na zijn priesterwijding was hij enkele
jaren assistentiepater te Megen en
Weert. Per 21 mei 1921 vertrok hij naar
Nieuwe Niedorp, waar hij ook als assis
tentiepater fungeerde, maar waar hij te
vens begon met zijn conferenties voor
niet-katholieken. Om betere contacten
voor zijn apostolaatswerk te leggen en
om bestaande contacten te bestendigen,
kwam hjj in december 1939 naar Haar
lem, waar hjj zich vestigde in de pas
torie van de Franciscanen in het Kle
verpark. Sedertdien hield h:i de ene serie
conferenties na de andere, met name
in Den Helder, Amsterdam, Rotter
dam, Alkmaar, de Zaanstreek. Haarlem
en Leiden. In Haarlem was hij boven
dien degene die de eerste stappen on
dernam om te komen tot de stichting
van De Open Deur, welk instituut in
formaties geeft aan niet-katholieken over
het katholicisme.
Pater Sluys had een eigen manier
Advertentie
a
Groter worden vergt extra energie
en groeikracht van Uw kinderen.
Daarom als de tijd voor Molenaar's
Kindermeel voorbij isHappy Food
als aanvulling op de maaltijden.
Geef opgroeiende kinderen(nog inde
box of al naar school) Happy Food.
Eén cake per dag is al voldoende!
rijst-kindermeel,
kinderbloem, suiker,
verse eieren, honing.
van werken by zijn conferenties en
cursussen. Hij sprak langzaam en
voorzichtig, formuleerde zijn uitleg
bedachtzaam cn kwam dan immer
tot een helder betoog, dat vele niet-
katholieken, zo zij niet tot het katholi
cisme overgingen, in ieder geval be
grip bijbracht voor het katholieke ge
loof. Die verheldering kwam trou
wens ook menig katholiek, die zijn
conferenties beluisterde, ten goede.
Sedert een paar jaar heeft pater
Sluys zijn conferentiewerk vaarwel moe
ten zeggen. Hij had zich teruggetrok
ken in de pastorie van het Kleverpark
te Haarlem, maar bij de viering van
zijn gouden professiefeest, waaraan op
zijn verzoek overigens weinig rucht
baarheid was gegeven, bleek vorig jaar,
dat zijn vroegere toehoorders en oud
leerlingen hem niet hadden vergeten.
Het laatste jaar vooral ging zijn ge
zondheid steeds meer achteruit, totdat
enkele weken geleden opname in de
Mariastichting noodzakelijk werd. Daar
is hij gistermiddag overleden.
De Metten worden zondagavond
half acht in de Kleverpark-
kerk te Haarlem gezongen. Maandag
ochtend half elf zijn de gezongen Lau
den, waarna de plechtige Requiemmis
en uitvaart. De begrafenis geschiedt op
het kloosterkerkhof te Katwijk a.d.
Rijn.
Dc pastoor van het Kleverpark deed
ons het volgende memoriam toekomen,
geschreven door een vriend van pater
Wijnand Sluys;
,,In Haarlem en in vele steden van
het westen van ons land was pater
Wijnand Sluys een begrip geworden.
Zijn bekeringswerk, het grote werk tij
dens zijn leven, leeft nog in de gedach
ten van velen. Een vurig strijder,
een stoere vechter was hij als het ging
om de zaak van God. Hoevelen hebben
de genade van het geloof aan hem te
danken? Naast zijn woord stond zijn ge
bed. Hij was er diep van overtuigd, dat
het geloof een gave is. die alleen van
boven kan komen. Zichzelf zag hij
slechts als een werktuig in de hand van
God. Een gewillig werktuig is bij ge
worden na heel veel zelfoverwinning.
Groot was zijn werk, maar groter zijn
leven. Zijn leven heeft gestalte gege
ven aan zijn woord. Dat was het gro
te geheim van zijn succesrijk werk. Zijn
activiteit werd bevrucht door zijn con
templatie en zijn contemplatie stuwde
hem steeds weer voort naar het .actie
ve leven. Zijn werk vroeg om gebed en
zijn gebed bracht hem tot. werken. Bid
dend en werkend is hü door het leven
gegaan, om biddend te kunnen sterven."
NIJMEGEN, 19 .jan. Mgr. D. Ca-
loyeras O.P., apostolisch administrator
van de Griekse ritus in Turkije heeft
op uitnodiging van de kath. universi
teit in een voordracht, welke hij van
middag in de aula heeft gehouden, zijn
visie gegeven op de deelneming van de
orthodoxen aan het oecumenisch con
cilie. Mgr. Caloyeras belichtte de uit
eenlopende standpunten van de ortho
doxen onder wie velen een afwijkende
houding aannemen, in hoofdzaak van
wege hun weigering om het primaat
schap van Rome te erkennen.
Een belangrijk lichtpunt is evenwel
het vastberaden standpunt van de pa
triarch van Constantinopel, Athanago-
ras. Hij heeft vele hervormingen in zijn
kerk ingevoerd en is een uitgesproken
voorstander van het Oecumenisch Con
cilie. Patriarch Athanagoras zou al te
voren naar Rome willen gaan, om ook
de details te bespreken. Naar zijn me
ning moet men ook op dogmatisch ter
rein tot eenheid komen, terwijl de be
zwaren tegen het primaatschap van
Rome kunnen worden opgelost, indien
hiervoor een formule gevonden wordt.
waarin gevraagd werd gedurende rlc
zomermaanden tegen goede betaling
kamers voor particulieren beschikbaar
te stellen. Wanneer men zich zou op
geven stelde I.R.A. er zich voor ga^
rant dat men in de maanden juni, juli
en augustus doorlopend gasten zou heb
ben.
In de folder werd gesteld dat I.R.A.
deze huisvesting zocht in opdracht van
een aantal Nederlandse organisaties
als Schiphol, Dc Efteling, het oorlogs
museum in Overloon en de verenigde
toeristische bedrijven in Harderwijk.
Met deze folder in de hand trok de
vertegenwoordiger van de Nederlandse
bond van logies-, pensions- en aanver
wante bedrijven, de heer D. Brinksma,
fei van leer tegen de I.R.A. en andere
organisaties, die zich, naar hij zei,
schuldig maken aan ..beunhazerij" ten
koste van de hotel- en pensionbedrfj-
ven.
Er zijn ..particulieren" die twintig tot
dertig 'bedden beschikbaar stellen
soms tegen prijzen die nog hoger lig
gen dan bij de normale pensionbcdrij-
ven, zo zei hij. Ook de heer H. Meijer,
landelijk voorzitter van dezelfde bond,
hekelde scherp het onderbrengen van
toeristen bij particulieren. Een ,,kras
staaltje" van de invloed die deze ca
tegorie heeft noemde hjj het optreden
van de eigenaar van een boekhandel
in Amsterdam, die zijn étalage ge
bruikt voor het ophangen van adver
tenties van particulieren die kamers be
schikbaar stellen. ,,Ook onze bond had
hier een grote advertentie hangen,
waarin werd opgewekt zich bij ons aan
te sluiten. „Deze advertentie is nu in
eens geweigerd, omdat de particulie
ren te grote concurrentie vrezen van
de normale pensions" zo zei hij veront
waardigd.
Bij informatie is ons gebleken dat
de gewraakte stichting I.R.A. -in het le
ven is geroepen door de Vereniging Toe
ristische en Culturele Instellingen. De
ze vereniging heelt, ten doel voorna
melijk in het buitenland propaganda
maken voor Nederland in het algemeen
en haar leden (waaronder de in de fol
der genoemde) in het bijzonder. De
„reizend ambassadeur" die deze vere
niging in dienst, heeft, is vaak gecon
fronteerd met klachten van buitenland
se reisbureaus die klagen over de ge
ringe hotel- en pensionaccomodatie in
de kuststreek. De vereniging wilde
toen proberen hiervoor een oplossing te
vinden, aldus vertelde ons de voorzit
ter, mr. H. Vos uit Harderwijk. Daar
toe werd contact opgenomen met pen
sions in de kuststreek, die er echter
weinig voor bleken te voelen zich van
te voren te binden om bedden beschik
baar te stellen. De reden hiervan zou
volgens mr. Vós zijn dat men in het
seizoen toch wel vol komt en dan be
tere prijzen kan maken. Toen dit niet
lukte heeft men de folders verspreid
bij particulieren om te onderzoeken of
hier mogelijkheden waren.
Omdat ook dit zo vlot niet liep
de particulieren bleken gepeperde prij
zen te vragen, terwijl het ook niet juist
werd geacht flat hele gezinnen op zol
der gingen wonen om zoveel mogelijk
kamers vrij te maken werd beslo
ten het zoeken naar huisvesting voor
toeristen op te geven. „Bovendien werd
het ons duidelijk dat wij ons teveel op
het werkterrein van dc reisbureaus
gingen bewegen, wat op bezwaren zou
stuiten. Vandaar dat wij de zaak heb
ben gestopt", aldus mr. Vos. Het be
drijfschap zal dus wat betreft de stich
ting I.R.A. niet kunnen ingrijpen: zij
bestaat niet meer.
VERZEKERD KAPITAAL
RUIM 1 MILJARD GULDEN
m
(Vervolg van pagina 1)
Voorlopig gaan de betreffende instan
ties er van uit, dat de brug over de
Qosterschelde met tolheffingen zal wor
den gefinancierd. De zaak is technisch
nog niet uitgezocht en ook de rentabi
liteit is een zaak, die nog studie ver
dient. Een brug over de Wester-Schelde
is voorlopig nog niet aan de orde. Mi-
uister Korthals ziet geen aanleiding om
de tarieven voor de veren over de Wes-
terschelde te verlagen, na de speciale
regeling die is getroffen voor de in
woners van Zecuws-Vlaanderen. Inpol
deren van het Land van Sacftinge is
een zaak, waarvoor Den Haag niets
voelt, Minister Korthals sprak over het
verband met de Deltawerken, dat voor
dit onderdeel van het betrokken gebied
niet bestaat.
Minister Korthals ziet het Kreek
rakplan niet allereerst als een „natio
nale zaak". Het is wel een teéhnisch
moeilijke zaak. De vraag is, hoe zee
schepen van enig formaat de haven
van Bergen op Zoom zouden kunnen
binnenvaren. De technici van cle rijks
waterstaat en van de provincie Noord-
Brabant zullen daarvoor eerst een op
lossing moeten vinden, aldus de
bewindsman.
De commissaris van de koningin in de provincie Utrecht, mr. Graaf Th. E. van
Lynden van Sandenburg (tweede van links), kuste gistermiddag met een hoofs
gebaar de hand van Sophia Agatha van der Muelen, douairière van Johan
Huydecoper van Maarsseveen. Dit gebeurde op de buitenplaats „Goudestemte
Maarssen die met ingang van vandaag is ingericht tot gemeentehuis van Maarssen.
Het gemeentebestuur van deze plaats meende dathet aan de historie van deze
buitenplaats verplicht was de oude luister in herinnering te roepen en daarom
voerde men een historische receptie op, waarbij de douairière zich vergezeld
deed gaan van jonkers en freules, zoals de foto laat zien.
dat de grote steden vastlopen met hun
verkeers- en parkeermoeilijkheden, maar
dat is een kwestie die de gemeenten al
lereerst zelf moeten oplossen.
Er is een wetsontwerp financiering
wegenbouw te wachten. Een rapport
hierover is in behandeling. De Raad
van State heeft al advies uitgebracht.
Minister Korthals heeft in de nieuwe
verkeersregeling voor voetgangers wil
len bereiken, dat de tweeslachtigheid
verdwijnt, die de regeling met knipper-
bollen kenmerkt. De zebra-oversteek
plaatsen zullen alle zonder uitzonde
ring de voetganger beschermen.
Wat een eventuele invoering van de
maximum snelheid buiten de bebouwde
kommen betreft, voel' dc minister wel
voor het Amerikaanse systeem: de snel
heid die het autoverkeer op bepaalde
punten zelf aanhoudt, opnemen en deze
ter plaatse als maximum voorschrijven.
De gele plaatjes waarmede bromfiet
sen gekenmerkt worden, acht hjj een
succes. Komt er een vergunningstelsel
voor bromfietsrijders, dan zullen dege
nen, die blijken hun voertuig niet te
kunnen besturen bejaarden b.v.
worden uitgesloten. De minister wil geen
maximum leeftijdsgrens voor bromfiet
sers invoeren.
De begroting is daarna z.h.s. aange
nomen.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 20 jan. De voorzitte'
van Horeca, de heer G. Moussault
tqdens de gisteren gehouden vergade
ring van dit bedrijfschap gezegd dat de
omzet in de horeca-sector in het afgp'®*
pen jaar met vijf tot vijftien procent i*
gestegen. Als belangrijkste oorzaak
noemde hij het toegenomen bezoek van
buitenlanders aan Nederland.
Het reeds eerder in principe genom®11
besluit tot het houden van een intensie
ve voorlichtingscampagne werd nu de
finitief goedgekeurd. De campagne za'
voorlopig drie jaar duren. Men zal ej,
jaarlijks gemiddeld 500.000 gulden voor
uittrekken. Dit geld zal voornamelü*
worden verkregen uit een verhoging
van de heffingen van de aangesloten
bedrijven.
(Advertentie)
CO II
V 0
SIER
LE COGNAC DE NAPOLÉO*
IMP. OUD HAARLEM HOFLEVERANCIER
Een van de doelstellingen van de re
gering is, onze zeehavens zo goed moge
lijke verbindingen te geven met de
grensovergangen. De opmerking van de
heer Bommer (PvdA), dat de wegen
bouw de verkeersveiligheid in gevaar
zou kunnen brengen, is de minister uit
de weg gegaan. Hij zei, dat de heer
Bommer gelijk heeft in zijn opvatting
iVan onze verslaggever)
NIJMEGEN, 19 jan. De heer J. A.
Middelhuis, voorzitter van (le K.A.B.,
hield voor da katholieke staatkundige
studentenfederatie een inleiding over de
sociale verhoudingen, waarin hij een
overwegend historisch overzicht gaf van
de sociale kwestie, zoals ze zich in ons
land heeft ontwikkeld. In de discussie
echter kwam o.m. het vraagstuk van
het Katholiek Verbond van dc Arbeid
aan de orde. De KAB-voorzilter zou een
realisering van deze gedachte een stap
terug willen noemen in de sociale ont
wikkeling. Hij zag er geen heil in, niet
alleen omdat hrt niet past in het Ne
derlandse organisatiepatroon, en omdat
het de ondergang van de KAB zou be
tekenen In verband met dc uittreding
van veel mediale groeperingen, maar
ook en vooral omdat het geen werk
baar geheel zou zijn. De heer Middel
huis wil afwachten hoe dit zal groeien.
In dit verband deelde hjj mede, dat
de KAB thans werkt aan een struc
tuurhervorming. Hoe deze zal wor
den. maakte de KAB-voorzitter niet
hekend, naar hij wees wel op het feit,
dat een niet onaanzienlijk deel van de
KAB-leden eigenlijk geen arbeiders
genoemd mogen worden, doch bij een
der mediale groeperingen behoren.
De KAB telt geen enkele hoogleraar
onder haar leden: dit in tegenstelling
tot het NW en het CNV. Deze men
sen. aldus de heer Middelhuis, treden
doorgaans niet toe om hun belangen te
laten behartigen, doch uit sympathie en
uit een gevoel van betrokkenheid by de
strijd van de arbeidersorganisatie. De
heer Middelhuis wenste zich dat een
dergelijke mentaliteit ook in katholieke
kring kon gesignaleerd worden. Of dit
appèl van de heer Middelhuis ten aan
zien van de aanwezige hoogleraren tot
een stijging van het aantal leden der
KAB heeft geleid, konden wij vanavond
niet constateren.
Het grote probleem, waar de arbei
dersvakbeweging in het kader van het
streven naar winstdeling mee worstelt,
is volgens de heer Middelhuis het feit,
dat d" interne investeringen, mogelijk
geworden door de zelfbeheersing van de
vakorganisaties met betrekking tot haar
loonpolitiek, geheel in handen van de
aandeelhouders vloeien. De vakbeweging
iegt zich deze zelfbeheersing op in het
bewustzijn, dat de sterke groei van de
beroepsbevolking en de in de nabije
toekomst daarvoor te creëren plaatsen
in het oroduktieproces deze investerin
gen noodzakelijk maken. Als dit er niet
achter zat, zou de vakbeweging in het
recente metaalconflict waarschijnlijk heel
anders gehandeld hebben, aldus de
KAB-voorzitter.
Het verzwakkende klassebcwustzijn
bij de jonge arbeiders duidde de heer
Middelhuis niet ernstig. Deze mensen
hebben niet de vernedering gekend wel
ke de ouderen hebben moeten onder
gaan in hun jonge tijd- De jonge arbei
der voelt thans meer dan de jonge ar
beider -an vroeger, dat hij naast de
ander, niet tegenover de andef staat.
Dat aclif de heer Middelhuis gelukkig,
doch als een hoopgevend teken wees hij
er tevens op, dat ook relatief genomen
het aantal georganiseerde!! thans groter
is dan ooit. ondanks de niet malse con
tributies, die betaald moeten worden.
MOMBASA, jan. Als ïk'op de
missie van Nsambya bij Kampala
voor het open raam zat te schrijven,
keek ik altijd op als hij voorbijkwam.
Broeder Felix van der Brogf uit
Hanswcert. bijna zestig jaar oud en
al 27 jaar als Mill-Hiilbroeder in
Afrika. Broeder Felix is een opmer
kelijke figuur. Fors en stevig ge
bouwd, altijd gewapend met een
oude. behoorlijk geel geworden
tropenhelm en met cie pas van een
planter, dio zich eigenaar weet van
zijn land. Broeder "Felix was eco
noom. Dat betekent, dat. al liet wel
cn wee van de vierkante mijl, die
de Nsambya statie groot is, aan zijn
zorgen was toevertrouwd. En goed
toevertrouwd, want Felix is een za
kenman. Ilij staat tot ver in Oegan
da bekend als de man, die het goed
koopst kerken, scholen en kloosters
weet tc bouwen en de rust. waar
mee hij Nsambya beheerde cn on
dertussen toch nog tijd vond om een
verdwaalde gast met duizend en een
Broeder Feli.r van der Brogt uit
Hansweert.
kleinigheidjes le helpen
mij, dat die roep juist is.
bewijst
Broeder Felix, die uit een gezin
van acht kinderen komt zijn va
der was paardenkopcr is niet
jong naar de missie gegaan. Hij
zegt het zelf met die ontwapenen
de evenwichtigheid, die ik op de
missies zo vaak ben tegengeko
men. „Ik ben uitgegaan. Ik heb
gedanst. Ik wist precies wat ik
achterliet. Nu is hij elke morgen
om half vijf op. Hij reddert in de
kerk, houdt toezicht op het ontbijt
voor haastige paters en tegen de
tijd, dat ik eindelijk uit de veren
kwam, was hij allang verdwenen
Dr. Frank. Salden, oud-Veritijn
met zijn vrachtwagen. Inkopen
doen, post halen, de bouw nalopen
en een paar honderd andere klei
ne karweitjes.
„Neen, ziek ben ik nooit," zegt hij.
„Ik mag eens een dag koorts heb
ben, ik blijf in beweging en dat is
het beste."
Wat. hij graag wil?
Hier blijven tot zijn dood.
„Dieu a besoin des hommes", is
het niet?
Nummer twee, die ik vandaag
aan u voor wil stellen is dr.
Frank Salden uit Mwanza.
Mwanza ligt in het noordwesten van
Tanganyika aan de oever van het
Victoriameer en dr. Salden oud-
Veritijn oefent daar een huisart
senpraktijk uit. Niet, dat hij ook
als zodanig begonnen^ is. Hij is „uit
gekomen" (dat is een echte vak
term) als missiearts voor het hospi
taal op iiet eiland Ukerewe, vijf uur
varen vanaf Mwanza. Dat eiland is
erg eenzaam en aangezien mevrouw
Salden die eenzaamheid slecht ver
droeg, hebben zij zich op aanraden
van mgr. Blomjous in Mwanza ge
vestigd. Gewoon ais huisarts. De
praktijk loopt prima. Mevrouw en de
beide kinderen voelen zich thuis en
ik moet zeggen, dat ik dat ook deed.
Menige avond.
Toch is het huisartsenbestaan in
een nog kleine tropenstad niet
zonder problemen. Er zijn Indische
doktoren, die antibiotica rondstrooi
en als dropjes en daardoor pa
tiënten resistent maken juist tegen
de tijd, dat antibiotica werkelijk
gebruikt zouden moeten worden.
Dr. Salden vecht daartegen heel
alleen zijn eenzame strijd Hij zoekt
een compagnon. Een specialist liefst,
die met. hem wil proberen de ge
zondheidszorg in het snel groeiende
Mwanza te verbeteren. Liefhebbers
misschien?
Nummer drie is pater Nic. Borst
W.P. van de bekende aanne
mersfamilie Borst uit Amster
dam. H(j is bijna vijftig en op hot
moment, dat ik hem ontmoette, was
hij pastoor van de parochie van Sen-
gerema, een mij] of veertig van
Mwanza in Noord-Tanganjika.
Een witte pater, zoals u er hier
tientallen kunt tegenkomen. Alle
maal gemodelleerd volgens het
zelfde patroon: hardwerkend,
nuchter, geen overdreven illusies
en ook allemaal met een opvallen
de slordigheid, waar het hun eigen
uiterlijk betreft. Het schijnt het
handelsmerk van de Witte paters
te zijn.
Aan pater Borst is echter nog een
extra bijzonderheid. Hij zat in de
oorlog in Nederland en dat beviel
hem maar matig. Hij kon het er
eenvoudig niet uithouden en in 1942
is hij er gewoonweg op de fiets tus
senuit, getrokken. Hij kwam tot in
Madrid en omdat hij toen werkelijk
geen kans zag om zijn reis voort le
zetten, heeft hij de tijd gedood door
het oprichten van een nu opgewekt
levende Spaanse provincie van de
Witte Paters. Ik heb er een collega
van hem over horen schertsen.
„Spaanse Witte paters? Borstkinde
ren!"
Ik geef het toe, het is met fijnzin
nig. Maar het is misschien goed, dat
u weet, dat de bushmissie weinig
fijnzinnigheid verdraagt. Wie daar
overeind blijft, past zich aan. Witte
paters doen dat. Pater Borst ook.
Tot april. Dan gaat hjj met verlof
Hopelijk
ALBERT WELLING
it* V
Pater A'ic. Borst W.P. uil Amsterdam.
Hij is een geboren speler, al
zal hij misschien nooit een kaart
of dobbelsteen aanraken. De in
zetten zijn altijd hoog en ris
kant, maar hij wint en de allure
waarmee doet denken aan
een man met een gouden arm.
Van enige verbazing daarover
is nauwelijks sprake, want hij
weet tot op de graad nauwkeu
rig waarom en hoe hij wint,
kent door en door de formule
die hem het succes wel moét
brengen. Op deze even aantrek
kelijke als interessante basis
stoelt het grote avontuur van
Jan Kersten, manager van alles
wat goed, groot en spectaculair
is in de bonte wereld van het
amusement. Dat dit. in de prak
tijk voor hem uitsluitend neer
komt op de bekende buitenland
se circussen en indrukwekkende
ijsballetten is iets wat Jan Ker
sten niet kan helpen en waarin
hij zich ook nooit en te nimmer
verdiept. Hij brengt ze, laat ze
als het ware exploderen in de
aandacht van het publiek, tot
voordeel en meerdere glorie van
zichzelf en niet het minst van
hem of haar die zich op Jan
Kersten verlaten en al hun hoop
op een goede toernee in zijn
handen leggen. Zoiets wordt na
tuurlijk rondverteld, gaat van mond tot mond, juist bij hen die het van zo'n
figuur moeten hebben. Jan Kersten, de slimme Haagse jongen die hij geble
ven is, staat op het toppunt van zijn kunnen, zijn jachtig en druk leven
culminerend in een grillige aaneenschakeling van organisaties voor evene
menten, die elkaar in recordtijd opvolpen, maar stuk voor stuk een maximum
aan belangstelling moeten trekken. Zo willen het tenminste de eigenaars
en zo wil het ook de 54-jarige Jan Kersten, die nu eenmaal de naam heeft
op dit gebied alles te kunnen.
De dunne lippen plooien zich tot een brede grijns. Even wijkt de ver
moeide trek op het langesmalle gezicht van deze wonderlijke man, zoals
we hem ontmoeten bij Schiller op het Rembrandtpiein in Amsterdam. Hit
heeft zich geworpen op het grote werk, als en usurpator alles naar zich
toegetrokken. Dat is hem gelukt en nu zit hij er middenin, houdt het hem
vast met de honderden tentakels van afspraken en bindingen, zonder dal
hij ook maar de kans krijgt om te ontsnappen en al was het dan maar voor
even zichzelf te zijn
Jan Kersten doet zijn verhaal als geboren verteller, zonder zich ook
maar één moment helemaal los te maken, niet te denken aan de man van
de reclamefolders en telefoontjes. Zijn gedachten zijn en blijven bij het
grootse Russische staatscircus Moskou, de Weense ijsrevue en liet prach
tige Duitse circus van Carola Williams, waarvoor hij'in de komende maan
den het optreden in Nederland verzorgt. Drie evenementen van formaat
vi de wereld van de show-business die het uiterste vergen aan voorbe
reiding en planning, Jan Kersten volledig voor zich opeisen.
Hoe ontzettend eenvoudig en simpel is dit bruisende léven begonnen-
Als dertienjarige jongen op de fiets door Den Haag om boodschappen te
doen voor het ministerie van Verkeer en Waterstaat en daarnaast een oogje
houden op de stalling van deze hoge instantie. De bevordering tot telefoon-
bediende komt, het vermaledijde buitenwerk taboe! Dan de vijfjarige han
delsavondschool op langdurig aandringen van mijn moeder zegt hij er
nadrukkelijk bij rijksexamens en zo langzamerhand steeds dichter bij
de post die hij dertig jaar lang zal bekleden: hoofdambtenaar op het depar
tement van Sociale Zaken en Volksgezondheid.
Een geregeld leven, van uur tot uur, dag in dag uit. Er is tijd voldoende
om tevens als secretaris van de rijkscommissie voor muziek en artiesten
te fungeren. Dat laatste leidt langzaam maar zeker tot een verrassende
ommekeer in het bestaan van Jan Kersten. Hij raakt bevriend met de
Nederlandse circusdirecteur Frans Mikkenie, en deze vriendschap blijkt
tenslotte zo sterk dat Jan Kersten, die nog nooit een circus had gezien en
daar bepaald niet, rouwig om was, bezweek voor dc aandrang van Mikkenie
om bij hem te komen werken. En van dat moment af begint het grote
avontuur.
De ouverture is wellicht minder fortuinlijk, zij vormt juist door de
vele tegenslagen de boeiendste episode. Mikkenie—Kersten is een team, een
onverbrekelijk duo dat zich met veel moed en flair door de vaak zeer grote
moeilijkheden heenslaat. De dood van Frans Mikkenie maakt een einde
aan deze voortreffelijke samenwerking. Jan Kersten gaat door, alleen, maar
met een schat aan ervaring en gegevens. Circus StrassburgerAlthoff, hel
ene ijsballet na het anaere. Krone als hét grote spectakelstuk.
Het nuchtere standpunt: „Alles wat ik breng is groots en goed. DU
meten de pers en de instanties. Daardoor wordt mijn werk eenvoudiger
en komt er altijd succes." blijkt een waarborg voor geslaagde toernees. .Z<?
staan om me te dringen." klinkt het simpel en er is geen greintje opschep
perij bij. „Tot. 1964 zit ik vol met contracten. Daarna wil ik. ermee stoppel
Want eigenlijk ben ik bekaf en va een ernstige inzinking enkele wéken
terug, waarbij ik zon beetje op het randje van de dood zweefde, heeft d*
dokter me dit werk verboden. Maar ja ik kan het niet laten. Circussen en
ijsballetten laten-mr koud. heus geloof me. Ik zelf hou veel meer van
shows, zoals ..My fair lady", bijv. Nee wat mij trekt is de organisatie, hel
spel der duizenden, betalen en incasseren en 's avonds kijken vaar het
resultaat, een stroom van mensen bij da ingang. Ik krijg z'e en dat weet
men. Ik hoef nooit naar een circus of ijsballet toe te stappen, de directie3
komen naar mij. En ik kan nu eenmaal heel moeilijk nee zeggen.
Schijnbaar moeiteloos en in. een stortvloed van woorden komt
relaas er uit. Van Jan Kersten zal men nooit precies hoogte kunnen krijgen.
Hij graaft rusteloos door een rijstebrijberg van werk.'schat dat hij daw
in 11)114 mee klaar is, maar is zo vrij daar zélf aan te twijfelen. Voor circussen
en ijsbaletien jaagt hij in zijn wagen over heren wegen. Slechts af en toe
komt hij tot de conclusie dat hij eigenlijk knettergekis en om ook
daarvoor iets te organiseren ligt er dag in dag uit achter in 'zijn auto een
hengeluitrusting compleet met wormen die voortdurend ververst worden.
Dan spreekt de stem van zijn grote hobby, danst de dobber in het water,
kruimig en blond van zon en wind bewogen dartelheid. Het feit dat J"n
Kersten ook dan geregeld beet heeft, sterkt hem in het zo grote vertrouwen
dat hij in zichzelf heeft en dat zo kenmerkend is voor zijn persoonlijkheid.
