Staatsman met butterfly
Geniet van Uw pijp met
DOUWE EGBERTS
Kennedy op
witte doek
„AFRIKA VOOR DE AFRIKANEN"
Onderminister ..Soapy Williams maakt
een reis door het Zwarte Werelddeel
NKROEMAH BIJ
KENNEDY
Garantie van Y.S.
voor W.-Berlijn
Puber
Matld: Duizend jubilea per maand
ijp- en sproeitreinen
Dansend door het leven
Aanval van Japan
op Sovjet-Unie
WIJ ZIJN NIET
ZO RIJK
In handige plastic tabakszak
KENNEDY'S
DIPLOMATEN
„Alleen V.N. kunnen
cle Congo helpen
Adenauer:
DONDERDAG 9 MAART 1%1
PAGINA 1
Sommige staatslieden hebben hun
vaste attribuut, dat tot hun po
pulariteit moet bijdragen. Het
meest bekende voorbeeld van dit
Verschijnsel is Sir Winston Churchill
met zijn sigaar. De nieuwe Ameri
kaanse onderminister van buiten
landse zaken, G. Mennen Williams,
heeft een zekere vermaardheid ge
kregen vanwege een bepaald onder
hiel van zijn kleding. Hij draagt na
melijk altijd een groen vlinderdasje
^et witte stippen. Dat frivole kle
dingstuk droeg hij zelfs, toen hij een
Paar dagen geleden, als persoonlijk
vertegenwoordiger van president
■Kennedy, een formeel bezoek bracht
aan president Kasavoeboe van de
h;°ngo. Williams heeft in zijn voor
komen niets van het klassieke type
van de diplomaat. Hij pleegt zich niet
aheen informeel te kleden, maar ook
zbn optreden is wel heel weinig vor
melijk. In de moderne diplomatie is
,.e traditionele vormelijkheid wel-
icht niet zo belangrijk meer, al zul-
ah de meeste diplomaten het er over
ens zijn, dat men tijdens een inter-
^etionale conferentie niet zijn schoen
_ehoort uit te trekken om er mee
P tafel te slaan, zoals Khroesjtsjev
^'ig jaar (jggjj jn (je v.N.-assem-
.nfe blijft voor een diplomaat
Spn hlh. dat hij de politieke con-
uiti en,ies beseft van zijn openbare
lan ken. Dat heeft Williams on
kies geleerd, toen hij zijn eerste wan-
D schreden deed op het glibberige
tri van de diplomatie. Toen hij in
«urobi, de hoofdstad van Kenya, vo-
tp vveek een toespraak hield, gebruik-
zp A °P een on7al'g ogenblik, de leu-
g. "Afrika voor de Afrikanen", het-
1 "em ernstig werd kwalijk geno-
onri'1 .F de blanke ministers die zich
Wor a zijn toehoorders bevonden. De
eon zfln ook doorgedrongen tot
g groep Conservatieve leden van liet
j ''se Lagerhuis, die premier Macmil-
verzocht hebben te protesteren bjj
Jwiunedy. De Britten in Oost-
HOLLYWOOD, 9 maart (UPI)
President Kennedy zal de eerste
Amerikaanse president zijn die reeds
ti.idens zijn leven de held is van een
film. De filmmaatschappij Warner
Brothers" is bezig met de voorbe
reidingen voor een rolprent, die ,.P-T
Boat 109" zal heten en die zal han
delen over de periode dat John
Kennedy het commando voerde over
dit schip. Kennedy en zijn beman
ning hebben zich in de tweede we
reldoorlog bijzonder moedig gedra
gen onder Javans vuur. De film zal
speciaal handelen over een episode
ln 1943, toen een Japanse onderzee-
bootjager het schip van Kennedy
dwars doormidden voer. De filmster,
die de rol van Kennedy zal spelen,
is nog niet aangewezen.
WASHINGTON, 9 maart (UPI)
President Kwarae Nkroemah van Gha
na zei gisteravond nadat liij negentig
minuten met de Amerikaanse presi
dent had gesproken, dat de „Verenigde
Naties geweld moeten gebruiken in de
Congo, indien dat noodzakelijk is." Ken
nedy, die de Afrikaanse leider persoon
lijk had begroet hjj diens aankomst op
het vliegveld van Washington, noemde
hun besprekingen „vruchtafwerpend".
De twee staatshoofden gaven na af
loop van hun ontmoeting een gezamen
lijk communiqué uit, waarin ondermeer
werd gezegd, dat zij de belangrijkheid
van de rol die de volkerenorganisatie
in de Congo te vervullen had, erkenden.
En dat zij evenzeer het belang inzien
van de Afrikaanse leiders en hun lan
den, die samenwerken aan de vreed
zame ontwikkeling van het grote we
relddeel.
Kennedy zei later tegen verslaggevers 1
dat hij president Nkroemah de verzeke-
ring had gegeven, dat de Verenigde Sta
ten zouden bijdragen aan de economi
sche ontwikkeling van Afrika.
Nkroemah die een persconferentie
gaf na afloop van zijn onderhoud met
Kennedy, zei, dat er geen oplossing kon
worden gevonden voor de Congolese
kwestie, zolang België zijn militair per
soneel niet tot de laatste man heeft
teruggeroepen. De verslaggevers polste
Nkroemah vervolgens over zijn denk
beelden. Een van hen vroeg of hij pro-
communistisch was. De Afrikaanse pre
sident keek verrast. „Waarom zeggen
ze dat ik pro-communistisch ben?" vroeg i
hij. „Dat begrijp ik niet. In Afrika
proberen wij eeri gemeenschap te stich
ten waar particulier initiatief en zekere
staatsbedrijven eendrachtig kunnen sa
menwerken.'^ „Weest voorzichtig", zei
hij, „vergelijkt niet het communisme
of het communist-zijn met Afrikaans
nationalisme. Wij zijn tegen de kolonia- -
listen en dat zullen we net zolang blij-
ven totdat alle kolonialisten verdwenen
zijn." Men nam aan dat de Amerikaan-
se president een vriendelijk beroep had
gedaan op zijn gast om zich er van te
onthouden het oosten tegen het westen
uit te spelen in het roerige Afrika.
BERLIJN, o maart (UPI) De rei-
zende ambassadeur van de Verenigde
Staten, Averell Harriman, heeft giste-
ren in West-Berlijn de verzekering ge- J
geven, dat de Sovjet-Unie in de nieuwe 1
Amerikaanse regering geen zwakke te-
genstander zal vinden.
President Kennedy heeft duidelijk ge-
maakt dat de Verenigde Staten vasthou-
den aan de viermogendheden-overeen-
komsten inzake Berlijn. Indien nieuwe
onderhandelingen worden voorgesteld, i
moeten die hun basis vinden in het al
lereerste begin, niet in de status quo
van thans, aidus Harriman.
Iedere leeftijd heeft zo zijn
aparte moeilijkheden. Al
leen de hele jonge en de
hele oude mensen hebben
vrede met hun lot. Alles
wat daartussen ligt echter
voert zijn eigen strijd.
Neem nou de puber. Die
heeft zoveel te verduren,
dat niet-pubers hele boeken over hem
schrijven Psycholog'isch-paedagogische
verhandelinge-.
Laatst kwam ik mijn vriendje Pieter
tegen. Die jong'en gaat ook met een
bekommerde instelling het volle leven
in.'
„Ik ga de dingen heel anders zien",
zei hij onverhoeds tegen my.
„Ik ook", wilde ik antwoorden. Maar
ik herinnerde mjj nog net bijtijds dat
men dat niet kan doen. Pubers im
mers handelen in onze tijden overeen
komstig het boekje.
En ik vroeg dus, een greep doend
uit het volle leven:
„Heb je veel last van hoofdpijn?"
Hij keek mij niet begrijpend aan.
„Nou ja," zei ik, „ik bedoel, hoe gaat
het er mee".
„Goed", antwoordde hij, „maar
waarom vraag je dat?"
„Mensen vragen altijd aan mensen
hoe het gaat", zei ik.
Pieter zweeg een ogenblik. Toen zei
hij:
„En toch ga ik de dingen anders
zien."
Ik dacht: die jongen wil toch niet
voorgelicht worden? Heeft-ie mis
schien stibkum „Het Mes" gezien?
Maar ik zei ferm:
„Dat moet ook. Als je nóg ouder
wordt ga je de dingen wéér anders
zien."
„Je begrijpt niet wat ik bedoel',', zei
Pieter.
„Neen", gaf ik toe.
„Vroeger", zei hij aarzelend, „vond
ik vuile nagels ferm staan."
„Nou en?" vroeg ik, „is dat dan
niet zo?"
„Neen", antwoordde hij met een
kleur als een tomaat „vuile nagels
zijn pnbeschaafd".
Die jongen heeft een even keurig
als tyranniek meisje, als u het mij
vraagt.
De heer Matla met de Haagse wethouder Dettmeijer.
Tot de merkwaardigste geschrif
ten die in Nederland het licht
zien moet ongetwijfeld worden
gerekend de maandelijks terug
kerende „Matla-agenda", waarin
telkens zo'n duizend jubilea worden
aangekondigd, die de eerstkomende
maand in Nederland en daarbuiten
zullen worden gevierd. De verschei
denheid van deze jubilea is ontstel
lend: zij variëren van het feit dat
een eenmansbedrijfje in Ulecoten
vijfentwintig jaar geleden werd op
gericht tot het zestigjarig bestaan
van de dactyloscopische dienst van
Scotland Yard. Niets ontgaat de
man, die deze jubilea bjjeensprok-
kelt, de heer Jacques Hubert Matla
en soms schroomt hij niet ver in de
geschiedenis terug te duiken. Zo
heeft hij voor deze maand niet ver
geten te vermelden, dat het op 20
maart 150 jaar geleden is, dat
Napoleon werd geboren.
Gisteren heeft hij in zijn kantoor
aan de Haagse Riouwstraat de leden
van het Contactcentrum op Voor-
lichtingsgebied ontvangen en hen
verteld over de oprichting en werk
wijze van zijn kantoor, dat uniek in
den lande is. Stipt als hij is, had de
heer Matla niet nagelaten deze
bijeenkomst te vermelden in zijn
agenda, al gold het dan geen jubi
leum. Hij bezorgde het Contact
centrum een kostelijke middag met
zijn praatje bij de (open) haard. De
heer Matla overhandigde de leden
eigenlijk al direct de sleutel tot het
geheim van zijn werk met een citaat
uit een oud schoolrapport, dat hij de
secretaris van het centrum, de
Haagse wethouder W. Dettmeijer.
liet voorlezen: „Gaat het ventje niet
te laat naar bed en leest hij niet
teveel kranten?", zo heette het daar
bezorgd. Via een (onvoltooide) studie
in de letteren en filosofie en een
korte loopbaan als bibliothecaris
werd hij hoofdredacteur van een
weekblad, waarin hij als eerste
society-nieuws bracht, welke vondst
hem vooral in Den Haag duizenden
abonné's opleverde.
In 1927 begon hij een eigen pers
bureau. Aanvankelijk gaf hij artike
len uit die geschreven waren naar
aanleiding van reeds aangekondigde
jubilea. Later ontdekte hij dat hij
'ruimschoots kon leven van het uit
sluitend (tjjdig) aankondigen van
jubilea. Er bleek veel belangstelling
voor zo'n agenda te zjjn. Niet alleen
by de kranten en tijdschriften, maar
ook bij grote bedrijven en kleine
bedrijven die de komende jubilaris
van alles hebben aan te bieden:
sherry voor de receptie, of een mooi
zwart pak, of een relatie-geschenk,
terwijl anderen stoffeerders of
huisschilders hot oog eens mis
prijzend door het huis van de aan
staande feesteling laten dwalen en
dan zeggen dat men in deze omge
ving toch niemand met goed fatsoen
kan ontvangen. De agenda bleek
onbeperkte mogelijkheden te hebben.
Soms wist de Matla-agenda het beter
dan de jubilaris zelf of wilde die zijn
feest stil houden om tot de ontdek
king te komen, dat Matla als
ongewenste spreekbuis had gefun
geerd. De heer Matla kwam op
haast ongelooflijke manier aan zijn
data: hü liet, onder meer door thuis
werkers, alle jaarboeken, die van
geestelijken, van ingenieurs, van
notarissen en noem maar op, alle
encyclopedieën, alle geschiedkundige
jaarboeken van A tot Z napluizen.
Om pijnlijke vergissingen te Voor
komen volgt hij nauwgezet de over
lijdensberichten. In de welig tegen de
wanden van het grote herenhuis
tierende archiefkasten liggen toe
komstige jubilarissen tot het jaar
2000 toe te wachten tot voor hen da
feestklok luidt.
Naast zijn agenda heeft de heer
Matla ook nog zijn informatiedienst,
waarvoor geen vraag teveel is. Hij
hoeft slechts een van zijn 5000 hoeken
op te slaan (waaronder telefoon
boeken van jaren her) of een greep
te doen in zijn talloze knipsel-envelop
pen om de vreemdste vragen („Hoe
veel weegt Faroek?, hoeveel tele
foons heeft het koninklijk paleis?,
wat kost een tramoverstapje in
Buenos Aires?") te beantwoorden.
In de oorlog kon hij, dank zij zijn
archief, de illegale pers het unieke
bericht leveren, dat de Duitsers het
zelfde vijandelijk schip al voor de
derde keer tot zinken hadden ge
bracht en bij een andere gelegenheid
kon hij Duitsers stram in het gelid
stellen met een eigenhandig door
Hitier geschreven biografie die hij
ver voor de oorlog had gevraagd en
gekregen. De heer Matla vertelde
gisteren vele anekdotes. Wat hij niet
vertelde was dat hij in zijn gewoon
lijk zo objectieve agenda soms dingen
naar voren weet te brengen die hem
persoonlijk ernstig grieven. Zo weet
hij deze maand een bericht over het
feit,dat het vijftig jaar geleden is
dat de oud-burgemeester van Den
Haag, mr. J. Patijn is overleden zo
te draaien, dat er ook nog in voor
komt, dat heden ten dage de Riouw
straat (waar Matla woont) nog
steeds verstoken is van een tram
verbinding met het Staatsspoor en
het gebouw voor K. en W.
De internationale spoorwegtentoon
stelling van mechanische ge
reedschappen ten dienste van
het spoorwegonderhoud, geor
ganiseerd door de samenwer
kende spoorwegmaatschappijen uit
België, Nederland, Denemarken. Duits
land, Engeland, Frankrijk, Oosten
rijk, Zweden en Zwitserland, zal op
het uitgestrekte spoorwegemplace
ment in Eist, tussen Arnhem en Nij
megen, een lengte krijgen van drie
kilometer. De opening is 30 maart.
De tentoonstelling is uitsluitend be
stemd voor spoorwegtechnici.
Het merendeel van de nieuwe me
chanische gereedschappen, die in
West-Europa voor het spoorwegon
derhoud te koop zijn, zal in Eist aan
wezig zijn of worden gedemonstreerd.
Er komen stopmachines (zware en
lichte, stopmachines met liefinrichting,
ballastkrabbers, een slijptrein en een
sproeitrein. Er is een Engelse dag,
waarop vierhonderd Engelse spoor
wegtechnici van hun belangstelling
zullen doen blijken. Uit Duitsland
komt een txtra-trein met Duitse tech
nici. Er zullen doorlopende filmvoor
stellingen worden gegeven,
De kinderen uit het gezin van de
brandweerman H. Stuif gaan
dansend door liet leven, zeggen
ze in het IJ-dorpjeNieuwendam.
Het zijn er vijf. De jongste, Inge, zit met
haar tien levensjaren nog op school.
Maar nu heeft zij ook balletles en zij zal
straks dus wel in het spoor van Rob,
Koert, Marijke en Bart worden mee
getrokken, ofschoon ze haar twee oud
ste broers al tijden niet gezien heeft,
daar die in het buitenland dansen.
Noch vader, noch moeder Stuif heelt
iets aan ballet gedaan, maar in zijn
vrije tijd houdt de brandweerman zich
graag bezig met het schilderen van
requisieten, die hij het Amsterdams
Ballet wel eens gebruikt zijn. Van lie
verlee is ook moeder enigszins bij het
ballet betrokken, zou men kunnen zeg
gen, want ze heeft al verschillend
maillots moeten breien.
Rob, de oudste zoon, had een act
voor lichamelijke opvoeding willen ha
len. De bewegingsleer boeide hem er,
en het kwam er na enige tijd van ba)
letlessen van, dat hij zijn bedoelingei
om gymnastieklaraar te worden lie
varen. Hij ging dansen en werd aa)
het Ballet der Lage Landen verbonden
Nog geen twee jaar geleden vroeg eei
Chileense danser hem een contrac
aan te gaan met een van de staats
balletten van Chili. Dat is hem zee
bevallen. Hij doet er nu ook solistiscl
werk en heeft zich met enig succe:
al aan de choreografie gewijd. In Chi
li is hij getrouwd met een Nederland
balletmeisje, Ans van Opstal, die hen
enige tijd terug vast vooruit gereisc
is naar Nederland.
De tweede zoon. Koert, danst na vee
wederwaardigheden en hard werken
in de Verenigde Staten. Schilderend i.
hij begonnen, op het decoratelier vai
de Nederlandse Comedie en van dc
Snip en Snap-revue. Het dansen za
hem net zo in het bloed als zij., broei
en ook voelde hij minder voor het klas
sieke ballet dan voor het moderne. N;
een periode van lessen en stage bi.
het vroegere Ballet der Lage Landen
ging hij verder in Essen op de schoo
van Kurt Jooss in de leer. Zijn leer
meester was daar Lucas Hofing, eer
Amerikaan geworden Nederlander.
Kennelijk stak de jongen uit Nieu
wendam er wel wat op. In 1958, op he
internationaal dansconcours van Am
sterdam, kreeg Koert voor zijn balie
„De Opstandige" de derde prijs vooi
choreografie, waarmee hij de hoogs
geplaatste Nederlander was, en voor
zijn dansprestatie werd hij getooid me
het predikaat van de meest belovendf
jonge danser van het concours. Hi
kreeg een beurs van de regering er
reisde naar Amerika, waar hij ziel
liet inschrijven aan het Julliard Col
lege of Dance and Music. Om het einc
van de cursus te kunnen meemaken
en dus ook in leven te blijven, heef:
hij zich op allerlei manieren verdien
stelijk moeten maken, als chauffeur
tuinman, decorschilder en zelfs als
steenhouwers bij de wegenbouw. Na
de cursus wil hij nog door Amerika
trekken om daar nog wat wijsheid op
te steken bij zijn collega's en dan
ja. dat wist vader Stuif nog niet pre
cies te vertellen. Koert had aanbie
dingen gekregen voor verschillende
tournees, maar het lag ook in zijn be
doeling om naar Nederland te komen,
misschien zelfs met een eigen troep.
Marijke, de oudste dochter, (hierbij
op de foto) is leerlinge bij het Seapi-
noballet en geeft daarbij les op het
Muzieklyceum. Zjj heeft ook plannen
voor Amerika, want uit hetgeen haar
broers hebben geschreven, heeft ze
wel opgemaakt dat daar voor balleto-
manen veel interessants te doen is.:
haar broer Bart is nu ook bij Scapino.
Van hun verrichtingen zien hun ou
ders dus nog wel eens iets, al is dat
voornamelijk thuis, waar ze zich aan
het oefenen zijn. Dan wordt er nog
met belangstelling uitgezien naar de
toekomst van de jonge Inge, maar wat
daarvan moet worden, is nauwelijks
een vraag meer.
(Advertentie)
TOKIO, 9 maart (UPI) Premier
"ayato Ikeda van Japan heeft een no
ta gezonden aan Rusland (in antwoord
°P een Russische nota), waarin hij de
Kussen ervan beschuldigd, dat zij de
•N. verlammen en de crisis in de-Con-
S(> geheel te eigen bate aanwenden.
ikeda verzekert de Russen, dat het
de overtuiging van de Japanse rege
ring is dat de moeilijkheden in de Congo
alleen kunnen worden opgelost door de
V-N. en dat Japan daarom de V.N. zal
u'ijven steunen.
In 1955 was de toenmalige gouverneur van Michigan, „Soapy" Williams, de voor
naamste gast op het Tulpenfestival in het stadje Holland. In „typisch Nederlandse
klederdrachtdeed hij mee aan een klompendans.
niet minder dan twaalf jaar heeft ver
vuld. Williams, die in 1948 de jongste
gouverneur was uit de geschiedenis van
Michigan, heeft sindsdien nog vijf keer
de gouverneursverkiezingen gewonnen,
maar in 1960 stelde hij zich niet meer
verkiesbaar. „Ik zou voor de zaak van
de vrede willen werken," zo verklaarde
hij vorig jaar, „in het een of andere
openbare ambt waarin ik nuttig werk
zou kunnen doen." Toen Kennedy tot
president was gel: n, hoopte Williams
op een post in het kabinet. Hjj voelde
G- Mennen Williams, Amerikaans onderminister van buitenlandse zaken voor
Afrikaanse kwesties.
Afrika hebben de uitlating van Wil
liams opgevat als kritiek op hun be
leid, en als een miskenning van hun
streven de Afrikanen zelfstandigheid
te geven. Intussen heeft de jonge Ame
rikaanse onderministei zich gehaast
zijn standpunt te verduidelijken. Hij
heeft verklaard, dat hij met de term
Afrikanen alle bewoners van Afrika
bedoelde, ongeacht hun ras of huids
kleur. Toen hem daarop gevraagd
werd, hoe hij dan dacht over het
blanke bewind in de Unie van Zuid-
Afrika zorgde hij ervoor geen tweede
keer te struikelen, en antwoordde hij
eenvoudig, dat het standpunt van
Washington in deze zaak altijd heel
duidelijk was geweest.
Naar aanleiding van de slogan die
Williams in Nairobi meende te moe
ten gebruiken, is de opmerking ge
maakt, dat de onderminister wellicht
een ogenblik in de waan verkeerde,
dat h{j een verkiezingsspeech moest
houden voor een groep Amerikaanse
negers in Michigan.
Aan zijn strijd tegen de rassendiscri
minatie in Michigan heeft G. Mennen
Williams zijn benoeming te danken tot
ondermihister van buitenlandse zaken
voor Afrikaanse kwesties. Kennedy moest
voor deze post een man hebben die het
in de affaire van de „burgerrechten"
steeds voor de negers had opgenomen.
Nu heeft Williams altijd grote sympa
thie gehad voor de Amerikaanse neger.
Hjj is zelfs lid van de Nationale Vereni
ging voor de Emancipatie der Kleurlin
gen', de N.A.A.C.P., de machtige Ameri
kaanse organisatie (lie al zoveel be
reikt heeft voor de erkenning van de
rechten van de zwarte bewoners van de
V.S. Wegens zijn activiteiten op dit ge
bied heeft Williams indertijd ere-docto-
raten gekregen van een negeruniversi
teit in Ohio en van de Universiteit van
Liberie. In Liberie is hjj drie jaar gele
den door president Tubman ontvangen
en tijdens' die particuliere reis naar Afri
ka heeft hij ook een bezoek gebracht
aan Ghana. Op zijn huidige officiële
reis door het Zwarte Werelddeel be
zoekt hij de beide landen opnieuw.
De 49-jarige G. Mennen Williams
is nog een nieuweling op het ter
rein van de internationale poli
tiek, maar op het Amerikaanse
binnenlandse politieke toneel geniet hjj
zeer grote bekendheid. Reeds op 37-ja-
rige leeftjjd werd hjj gekozen tot gou
verneur van Michigan, een ambt dat hjj
veel voor de functie van minister
van Volksgezondheid, een taak die
aan Ribicoff is ten deel gevallen. De
nieuwe Amerikaanse president gaf Wil
liams tenslotte een hoge baan op het
State Department. Kennedy betitelde
dit ambt als „second to none in the new
,\dministration", hetgeen voor de oud
gouverneur van Michigan een bemoe
digend woord was, al werd de man in
feite een ondergeschikte van de minister
van buitenlandse zaken, Dean Rusk.
Williams heeft een goede educatie ge
noten. Hjj heeft in Princeton en aan de
Universiteit van Michigan rechten ge
studeerd, en hjj wordt algemeen be
schouwd als een man met grote intel
lectuele capaciteiten. Onder dc Tweede
Wereldoorlog was hjj, evenals Kennedy
en Nixon, marine-officier, en voor zjjn
moedig optreden kreeg hjj een groot
aantal onderscheidingen, waaronder het
Legioen van Verdienste.
Als demokratisch gouverneur van
Michigan heeft Williams het niet ge
makkelijk gehad, omdat hjj veel tegen
stand ondervond van de overwegend
Republikeinse wetgevende vergade
ring van de staat. Vooral voor zjjn be
lastingmaatregelen heeft hjj een bit
tere strjjd moeten voeren. Maar hij is
een harde werker. Een van zijn voor
malige assistenten in Michigan zei
onlangs: „Wie in het State Depart
ment onder Williams werkt, kan op
ieder ogenblik van de dag of de nacht
een telefoontje verwachten. De man
is in staat om drie uur in de ochtend
op te bellen, als hjj een inval heeft
die hjj bespreken wil, Hjj belt even
tueel uit Afrika".
De man voor Afrika van het State
Department is evenals Kennedy zelf
en diens reizende ambassadeur, Harri
man een miljonair. Hjj komt uit een
familie van zeepfabrikanten, en aan die
omstandigheid ontleent hjj zjjn bijnaam
„Soapy". De politicus Williams heeft
zich met die grappige bjjnaam al even
veel populariteit verworven als met zjjn
opzichtige gespikkelde butterfly.
H. Br.
BONN, 9 maart (UPI) Bondskan
selier Konrad Adenauer van West-
Duitsland heeft tijdens stormachtige de
batten In de Bondsdag over de begro
ting 1961 gezegd, dat West-Duitsland
niet zo rjjk is als men denkt, en dat
Engeland en Frankrijk veel rijker zijn,
„om maar niet te spreken over de
V.S."
De oppositie barstte in hartelijk ge
lach uit, toen Adenauer zei, dat de re
valuatie van de Mark niets anders is
dan een herwaardering van de wissel
koers tegen de dollar. Nadat de rust
was teruggekeerd verzekerde Adenau
er, dat hij zich niet had vergist en dit
inderdaad de visie is van de economen.
Adenauer's woorden werden voor de
tweede maal overstemd door een lach
salvo, toen de oude staatsman uiteen
zette, dat de opwaartse gang van de
West-Duitse economie in de herfst aan
tempo scheen te verliezen dat hij daar
om tegen een revaluatie op dat tijdstip
was geweest. Thans echter bleek dc
economie zich weer met eon stevige
gang omhoog te werken, zodat de re
valuatie doorgevoerd kon worden.
