Lichte muziek op
zwarte schijven
Doris Day op sfeervolle
plaat te bewonderen
Drie keer kwam
naar Jimmetje terug
hl e.rjaa,a.,'s
Maastricht eert dialectschrijver
Olterdissen metspeels monument
MEIKEVERS
O
CORNWALL
Namen van de maanden
KEÜMISMUZIEK
Bizarre humor
van „maestro"
Errol Garner
Het stotterende
eendje
Volgens Bartjens'
superior cool
f>ipe tobacco
Pockets
ZELFS HELEMAAL UIT SPINAZIEVEEN
jplSPIlK*
ZATERDAG 6 MEI 1961
1 _ecAtar! ,tw,T
PböZej?mml?& Z?Ler,.°L_de StOeP
TlmréXe POeki' Het sP«t me v00r
erm? Tin'ir t?é» 0eder' maar )e moet
wné de mffkh8' de bel èn daar
Fraaie beeldengroep
van
Willem Hofhuizen
I J Centfi^
II ^vuit.
Vne«Cfrve
Jttrmij
T^ANN-HOUa
de'Ati!?nI,you're smiling" is een van
•"UmmÏÏ tloor Doris Oay gezonden
>.W»t °P de Philips-Iangspeelplaat
L) 1 ®Very Kirl should know" (B 47002
hij,',. wat ons betreft willen we best
Ben n gllm,ilrhen. Want deze LP bevat
Doris "eveelheid genoeglijke muziek,
tussen i,V' wier leven wordt verdeeld
Doliv»x.„ i snorrende camera's van
droom,?0 on de opname-microfoon,
earrlA»„ aanvankelijk van een dans-
stona ill raefls °P 12-jarige leeftijd
®en 'derdaad al op de „Bühne".
jaap lat »uwrvu*cvüi enuer, iweo
eind t° niaakIfi hieraan abrupt een
zij fJdens de veertien maanden die
de rij ziekenhuis verbleet, studeer-
deed ,,Za"g. Direct na haar herstel
■.shnuoF .opnieuw haar intrede in de
fes. 'S'ness", nu echter als zange-
orkeuti aoen eerste contract met de
sOel er Darney Rapp volgden ai
Droshv e eni.aKementen by o.a. Bob
nées b en Des Brown. Na diverse tour-
Wood de de zangeres terug in Holly-
haar'e ar z9 v'a baar impressario
van schreden zette op het pad
Doris n Dp deze plaat nu zingt
Ui Pt "ay ..pretentieloos, sfeervol en
»fint„u®n bijzondere feeling voor de
tolkil°"lg touch". Zij houdt haar ver-
)i\iirr.,„ n over het algemeen aan de
slist bant, wat de sfeer hier be-
Seóa«,t "s KOede komt. Hierbij goed aan-
kest -de begeleiding van het or-
'®n Harry Zimmerman.
i.ei-nze nationale zangeres op het ter
Bmt,van de lichte muze, Corry
Phii; Gn' bunnen we beluisteren op
tw-pi '133 PE, waarvan kant
en 'not ,,Als 'n licht in de nacht"
het 'j~e harlekijn van Granada" het
m0t i5, d°en. Zoals men weet werd
een f'.'Milord" Corry's come-back
Liesf- ^eel 's er daarna gevolgd,
en c?s m bet Frans, Duits, Engels
tip ~I'aar|s- Maar hier dan een EP-
lanrf»t vier melodietjes van vader-
noprS?, bodem. Naast de twee ge-
sp'it" z«n er n°S ..Nooit krijg ik
teio bet wel wat al te sentimen-
«i-fcSallade van de gevangene".
^bet Eurovisie Songfestival In
Maa Mau, verzameld en Ingeleid
door Raimond Bernard Phoenix 51,
(Zeist).
Over katten in kunst en in literatuur.
48 illustraties.
Nieuwe ontdekkingen in het verre
Oosten en Zuiden, door dr. Paul Herr
mann (Phoenix 52).
Een beschrijving van de geschiedenis
van de ontdekkingsreizen in China, Ja
pan en Australië, de kennismaking van
de Westerse met de Oosterse bescha
ving. Geïllustreerd.
Kruisvaarders naar Jeruzalem, door
prof. dr. C. D. J. Brandt (Phoenix 53)
Een geschiedenis van de eerste Kruis
tocht door de bekende Utrechtse hoog
leraar in de geschiedenis van de 19e
en 20ste eeuw. Geïllustreerd.
De tweede zaak Dokter O., door Pie-
ter Terpstra (Zwart Beertje 366, Utr.).
Over de opzienbarende vergiftigings
zaak te Leeuwarden. Behalve aan het
proces wijdt de Friese journalist en ro
mancier ook aandacht aan de achter
gronden.
De stemmen, door Pearl S. Buck
(Zwart Beertje 367).
Een nieuwe roman van de bekende
Amerikaanse schrijfster. Deze keer
speelt het verhaal in Amerika.
Het leven is een picnic, door Jose- j
phine van Gasteren (Zwart Beertje
oaZ)
Tj v#l# uc aiuep
mmetje een kleine, grijze
n» bad Jimmetje toeval-
over een 'klein?®" paaltje .gelezen
het- tb® ?lnS de tweede prijs naar
On bjagelse zangduo ,,The Allisons",
then ntana 267 139 TF twee opna-
>,Tho„V?n ben: ,,Are you sure" en
ailem ono Diing more". Het is
maal wat aan de weke kant, maar
ERROL GARNER
DORIS DAY
dat schijnt nu eenmaal bij al deze
mogelijk te zijn. Overigens kunnen
we die tweede prijs best begrijpen
want in hun genre steken „The Alli
sons" bepaald gunstig af bij de
meeste van hun collega's. Voor de
teenagers een waardevolle uitbrei
ding van hun verzameling.
Met kennelijk de deining nog in de
benen en een weemoedige herinnering
aan de witgekuifde watermassa bren
gen „De Golfbrekers" onder leiding van
Wessel Dekker op Philips 433 016 PE
twaalf liedjes van de zee. Een groot
repertoire op een klein plaatje. „An
chors aweigh", Op de woelige baren,
Als de tros wordt losgesmeten, Als de
Zuidwester loeit" en al die andere door
onze radio zo veelvuldig uitgezonden
melodietjes, worden echter maar sum
mier aangestipt. Aan de luisteraar
kennelijk de taak ze aan te vullen.
Min of meer aan deze zeemansliedjes
verwant zijn wel „The march of the
Skipper of the Flying Dutchman" en
"The world is so wide' op Philips
318 533 PF. Eenvoudige, pittige mars
muziek door de Marinierskapel van de
Koninklijke Marine onder leiding van
kapt. H. C. van Hjnschooten.
Op jazz-gebied verschenen cr in de
„Jazz Festival Series' op London FLX
3025 twee opnamen van het kwartet
van Sonny Stitt. Gewoonlijk speelt Stitt
alt, zo ook In de huidige groep van de
trompettist Miles Davis. Op dit plaatje
echter blaast hy tenor, ondersteund
door een ritmegroep van piano, bas en
drums. Het is overigens wel een vlakke
en met gladde beroepsroutine gespeel
de vertolking geworden. Neen, deze
„Just you just me" en „Dancing on
the ceiling" kunnen we bepaald geen
„High Lights' noemen. „Gone with the
wind' en „Georgia on my mind" door
het Dave Brubeck-kwartet op Fontana
467130 TE komen iets beter uit de
verf. Vooral de drummer Joe Morello
is hier in grootse vorm. Brubeck zelf
is wat aan de slappe kant, terwijl de
altist Paul Desmond ons zoals gewoon
lijk, weer niet teleur stelt.
Speciale aandacht tenslotte voor twee
langspeelplaten van beslist grote klas
se. In de eerste plaats de op Fontana
680 207 TL opgenomen „Paris Jam Ses
sion", met vier nummers door do be
faamde Jazz Messengers van Art Bla-
key. Op kant 1 is het kwintet uitge
breid met de gastsolisten Bud Powell,
piano, en Barney Wilen, alt. Bud Po
well, eens een der groten van de
nieuwe jazz-stromingen in de vroege
veertiger jaren, staat solistisch nog
steeds op een hoog peil, en Barney
Wilen weet zich uitstekend aan te pas
sen aan het Messenger-idioom. Aan de
keerzijde trekt vooral de trompettist
Lee Morgan de aandacht door de gave
structuur en goede afwerking van zijn
eigen compositie „The Midget". De
tenorist Wayne Shorter stoort zich in
„Niglit in Tunesia" niets aan het ra
zend snelle tempo en musiceert gevoe
lig en bezonken. Het solide liasspel van
Jimmy Meritt en het enerverende
zenoeki ho<>Hp~'r-vKrÜze Poe?' die Poe'
Een aantal reportages van de wereld-1 dadelijk: Dag po?2ennekU Wn/iSt
reizen van de bekende actrice. I in ,-m, feJ:oezepoeki. Wat leuk dat
'let geheim van de 7e sleutel, door
Havank (Zwart Beertje 400).
Dodemans Dollars, door Havank
(Zwart Beertje 401).
Spaanse pepers, door Favank (Zwart
Beertje 402).
Drie ,,Schaduw"verhalen.
(Advertentie)
Tobacco oi
character
giving you new
smoking
pleasure
Daarom zei Jimmetje
in mil onnc c 3ezepoeki! Wat leuk dat
mps naaï v°mt opzoeken. Kom maa;
moedér een tn' dan gaan we aai
"rood vrIgen.SCh0teltje melk en wai
hi^omoifé §rÜze poesje zich geen
TUr,™gF-en en snorrend stapte ze
a? XAl? Je aan naar binnen. Maar
X-Xk ,XYan Jimmetje hield niet zo
n?éfl un e5' 2e was bang dat Poeze-
ZJt u, beetjes garen van haar brei-
„éuar zou maken. En dat ze
aan de franjes
van het tafelkleed. Die poes moet weg,
zei Jimmetjes moeder, al gaf ze haar
lekkere melk met
kleine stukjes brood erin.
Mag Poezepoeki niet één nachtje by
ons slapen? vroeg Jimmetje. En Jim
metjes moeder, die dan niet van poes
jes hield, maar zoveel te meer van klei-
ne Jimmetje, zei; nou vooruit dan
maar, één nachtje dan.
n^zeéoikiaVHyd ?P®clde Jimmetje met
•n i ad een touwtje ge-
v leeg garenklosie en als
drumwerk van de leider Art Blakey
zijn hier weer in al hun facetten aan
wezig.
Met B 47011 L (Music Maestro Plea
se) in de serie Jazz Gallery heeft Phi
lips een goede keus gedaan. Dit is
nameiyk een opname waarin het ty
pische pianospel van „Maestro" Er-
rol Garner zeer goed tot zyn recht
komt. Gainer werd in 1921 in Pitts
burgh geboren en leerde op 3-jarige
iceftyd pianospelen. Aanvankelijk
werkte hij op river-boats, maar ai
spoedig volgden programma's voor de
radio. Gedurende de late dertiger jaren
ondernam Garner veel tournées. In
1950 gaf hy zyn eerste recital in de
New Yorkse Town Hall. Errol Garner
werkt veel met een begeleidingsgroep
van bas en drums. Zo ook hier. Zijn
spel met de typische ritmiek van de
linkerhand tracht de wisselwerking tus
sen jazz en entertainment voortdurend
in balans te houden. De benaming
maestro is dan ook zeker op zyn
plaats. Er valt goed en spontaan piano
spel te horen, gekleurd met die typische
bizarre Gamer-humor. Een greep uit
het repertoire: „Honeysuckle Rose
Am t she sweet, Lover, Summertime"
Poezepoeki.
hy"dat door de keg &arenkl°sje "en
zeDoeki er anL trok' holde Poe"
Poezenoeki „n t6raan- 's Nachts slieP
schuur En X oude deken in de
Jimmetie al h„ Y0l&ellde morgen ging
nóTsTé ér nog Vr?,e? k«ken- of 7-Ün
Fnt hét Hid Is- speelde ermee
d om naar school te
feen met Poé??s J'mmetjes moeder al-
2hi= «éJSt ^?er' Kunt U soms een lief
ffmmXiSi m? jUiken> melkboer? vroeg
Hllh-ïP er- jawel mevrouw,
dért? Tit^hit BÜ °"S in Melkbussen-
I kf we?d h, el ,met muizen. Poezepoe-
wnm-1? oen kartonnen doos gedaan,
een Paar ronde gaatjes zaten.
twaalf uurk ziiéé"?61^ sip' toen hij om
Het klosie rtfet h p.0esJe niet meer zag.
nln hét I" Melkbussendorp
j Poesje intussen wat on
wennig rond te snuffelen. Het rook er
lekker naar muizen, dat wel. Maar ner
gens was een kleine jongen, die met
een klosje aan een touw voor hem uit
holde. En toen het avond werd, liep
Poezepoeki weg uit Melkbussendorp en
ze zocht net zolang tot ze het huis van
Jimmetje weer gevonden had.
Moeder, moeder, Poezepoeki is terug
riep Jimmetje, terwyi hy met het snor
rende poesje weer naar binnen holde
Zozo, zei de moeder van Jimmetje en
ze dacht meteen weer aan de bolletjes
van haar breiwerk en aan de franjes
van haar tafelkleed. Maar ze mag toch
écht niet voor goed hier blyven, zei ze
toen.
Nog één nachtje, bedelde Jimmetje
En Jimmetjes moeder, die nog altijd niet
van poesjes hield, maar zovéél te meer
van kleine Jimmetje, zei: nou vooruit
dan maar. Een nachtje dan.
Die hele avond speelde Jimmetje met
Poezepoeki en 's nachts sliep het poesje
op de oude deken in de schuur. Maar
de volgende morgen, toen Jimmetje naar
school was, kwam de bakker en Jimme
tjes moeder zei: kunt u misschien een
klein grijs poesje gebruiken bakker? O
jawel mevrouw, zei de bakker. Bij ons
in Meelwormerdam zitten veel muizen.
Weer werd Poezepoeki in een kartonnen
doos met gaatjes gedaan. Ze kreeg een
stukje spek mee voor onderweg. De bak
ker zei: welbedankt mevrouw. En weg
was Poezepoeki naar Meelwormendam.
Het viel Jimmetje tegen, dat hy om
twaalf uur zyn poesje al niet meer zag,
Iiiiiiihiihimiiiii
inel
Maastrichtse „quar-
c,0o. 'Min", d; Grote
öe' raat, gelegen in
van musea,
rflt Yn c°nservalornim,
-Pe«ls X"derda£ 11 mei een
Ïh MAASTRICHT 4 mei «tellend Fons Olterdlssen, ge- dissenmonument. Met steun
"et Maastricht'»» boeid luisterende kinderen en van het gemeentebestuur, het
r r latin" j enkele figuren uit de bekende bedrijfsleven, vele Maastrich-
opera „Trjin". De Maastricht- tenaren, o.w. ook emigranten
se kunstenaar Willem Hof- zoals ereburger prof. dr. ir.
huizen, die ook het aan de- P. Debye, en niet te vergeten
zelfde straat geplaatste mo- de bewoners van het Bosch-
BrT*s •nonumpnt »^th,',Va nument „Levensvreugde" straatkwartier, waar Fons Ol-
aih; Van ,je 04 fphri.Xi iQ9ï heeft ontworpen, vervaardig- terdissen 12 december 1865
- "Sl- ïeoruari 1S23 werd geboren en altijd heeft
Draaimolens blijven op de kermissen de belangstelling van de jeugd trekken.
Kermismuziek is iets aparts, en meest-
c.an mengelmoes van allerlei orgel-
geluiden. Vrijwel iedere grote kêrmis-
ïnrichting had vroeger een eigen muziek
kV.f-7'_y draai-of orkestorgels, kopermuziek
de variététheaters of l^ieine circus
sen. Wy willen niet beweren dat orgel-
Ï^Djver ovc«êdlnbrU dlatect- de de fraaie Meidengroep,
dlera„„V^'ksver^c"er en Een speciaal voor deze ge-
t\, et ons Olterdissen. legenheid samengesteld comi-
v» 6 ster,»?1110.1}' bestaat uit té. waarvan de heren V. Ver-
rdigd zitbanken, ver- min en P. Bovens, resp. voor-
tm °udp voSl. materiaal van zitter en secretaris zijn, heeft
'e br.m 'ff, en vijf jaar lang geijverd voor
'""Zen beelden, voor- de onriehtinv van een niter-
nen jeét/t/"6 ■'eu?Td.,'lee/t ol vriendschap gesloten met de
van Willem Hofhuizen en kijkt geboeid naar
gewoond, zijn de benodigde
gelden 25.000,bijeenge
bracht
Gaarne had het comité
het monument in het
Boschstraatkwartier ge
plaatst willen zien,
maar dit plan stuitte op be
zwaren van het gemeentebe
stuur. De Boschstraat, aldus
het gemeentebestuur, telt al
monumenten genoeg. In 1905
werd hier o.a. een standbeeld
voor de uitvinder van het
lichtgas prof. P. Minckeleers
opgericht. De grote ijvcraar
voor dit monument was Fons
Olterdissen, die toen onmo
gelijk kon voorzien, dat hij
daarmee de meest ideale plek
voor zijn eigen monument
verspeelde. Overi .is is het
comité inmiddels ook ver
zoend met de door de ge
meente aangewezen plaats,
aangezien de Looierstraat een
geliefde buurt bij toeristen is.
Het Olterdissen-monumcnt
leent zich erg, zo meent het
comité, voor „vakantiekiek
jes."
Bij de onthulling van het
monument dcor de burge
meester van Maastricht mr.
W. baron Michieis - Kesse-
nich zal de voorzitter van de
Limburgse dialectvereniging
..Veldeke", de heer H. Loon-
tjens een korte levensschets
van Fons Olterdissen geven,
terwijl enkele duizenden
schoolkinderen, samen met
stedelijke zangkoren en da
Koninklijke Harmonie, de
slotzang van Oiterdissen's
Fons Olterdissen vertelt
„kemikke opera": „Trijn de
Begijn" zullen uitvoeren. De
ze slotzang, waarvoor Guus
Olterdissen de muziek
schreef, is een lofdicht op de
schoonheid van Maastricht.
muziek op de kermissen verdwenen is,
gelukkig hebben nog. talryke inrichtin
gen hun eigen muziekvoorziening. En
fraaie orgels kun je nog steeds op de
kermissen bewonderen. Maar de gram
mofoonplaten, pick-ups en bandrecor
ders met versterker kwamen op het ker
misterrein en jaren geleden is men be
gonnen om het mengelmors van geluiden
meer ineen te smelten. Grote lunaparken
verzorgen meestal zelf de muziekvoor
ziening. Er worden op verschillende
plaatsen van het terrein grote luidspre
kers aangebracht. Ook voor of in de ker-
mlsinrichtingen zelf. En vanuit één cen
traal punt laat men de diverse muziek
nummers horen. Tegenwoordig plaatst
men op dit centrale punt een bandrecor
der met geluidsversterker.
Langzaam draait de geluidsband
door de toonafnemer en gaat via de ver
sterker naar de luidsprekers op het ter
rein. Ook kan men overschakelen op een
microfoon om een bericht om te roepen.
Zyn er op het kermisterrein onderne
mingen die zelf een orgel hebben en
draaien zy dat liever zelf, dan zwijgt
de muziek vanuit het centrale punt op
verschillende momenten van de dag.
Het klosje met het touw stopte hy maar
weer in zijn broekzak. En hij ging met
zyn vriendjes lovertje spelen. Maar hy
was geen vrolyke rover, want Poezepoe
ki was weg. In Meelwormerdam liep het
gryze poesje ook alweer te snuffelen.
Muizeholletjes waren er genoeg. Maar
er was geen enkele kleine jongen, die
met hem spelen wou. En 's avonds liep
Poezepoeki weg uit Meelwormerdam en
ze zocht net zolang tot ze het huis van
Jimmetje weer gevonden had.
Moeder, moeder, Poezepoeki is al
weer terug! schreeuwde Jimmetje, ter
wijl hy en het snorrende Poezepoeki
naar binnen stoven.
Zozo, zei de moeder van Jimmetje en
alweer dacht ze aan haar breiwerk en
de franjes. Maar ze mag hier niet blij
ven. hoor, zei ze toen weer.
Toch nog wel één nachtje? vroeg Jim
metje. En Jimmetjes moeder, dié nog
altijd niet zo erg van poesjes hield, maar
zoveel te meer van Jimmetje, zei: voor
uit dan, één nachtje nog!
Maar de volgende morgen, toen Jim
metje weer op school zat, kwam de
groenteman aan de deur. Die woonde
heel ver weg, in Spinazieveen. Kunt u
soms een kléine, grijze poes gebruiken?
vroeg Jimmetjes moeder. Jawel me
vrouw, zei de groenteman. By ons in
Spinazieveen hebben we veel last van
muizen. Gelukkig had moeder nog een
kartonnen doos, met een paar ronde
gaatjes erin. Ze gaf Poezepoeki een
stukje kaas mee voor onderweg. De
groenteman zei: dank u beleefd
mevrouw. En weg was Poezepoeki,
naar Spinazieveen.
Jimmetje had wel gedacht, dat Poeze
poeki om twaalf uur weg zou zyn. Hij
ging met zijn vriendjes voetballen, maar
een vrolyk voetballertje was hij niet.
En ondertussen liep het grijze poesje
helemaal in Spinazieveen en dacht:
hier is het ook al niets voor my, want
er is nergens een jongetje dat met me
spelen wil. En 's avonds liep ze weg en
ze zocht en zocht en zocht, net zolang
tot ze het huis van Jimmetje weer gevon
den had. Maar dat lukte niet zo vlug.
Eindelijk zat ze toch weer op de stoep
Moeder, moeder, Poezepoeki is hele
maal uit Spinazieveen terug gekomen!
riep Jimmetje. Helemaal uit Spinazie
veen, zei Jimmetjes moeder en ze was
zó verbaasd, dat ze niet eens meer aan
de bolletjes van haar breiwerk of aan
de franjes van haar tafelkleed dacht.
Mag ze vannacht hier blijven? vroeg
Jimmetje. En Jimmetjes moeder, die
het poesje nu toch wel een beetje lief
begon te vinden, maar die natuurlijk nog
veel meer van haar kleine Jimmetje
hield, zei: nou ja, dat is goed hoor!
Maar stel je voor, toen Jimmetje de
volgende dag uit school kwam, was Poe
zepoeki nog steeds by Jimmetjes moe
der thuis.
Is er niemand aan de deur geweest,
die ons poesje hebben wou? vroeg Jim
metje. O ja, zei moeder: de kaasboer
uit Karnemelkoord. De schoenmaker uit
Veterdorp. En de bloemenvrouw uit
Blommetjes-buiten. Maar ik geloof dat
Poezepoeki toch altijd terug zou komen.
Ze houdt zoveel van myn kleine Jimme
tje. Nu hou ik haar maar hier.
Hoy-hoy-hoy, riep Jimmetje. En Poe
zepoeki holde snorrend achter het klosje
aan. Poezepoeki was bly, Jimmetje was
blij en zelfs Jimmetjes moeder was een
beetje blij. Maar weet je wie nog het
blijste waren? De muizen van Melkbus
sendorp, van Meelwormerdam en van
Spinazieveen. En als je weten wilt
waarom, dan mag je drie keer raden.
LEA SMULDERS.
Kwè-hè-hekroept Filomeentje,
't allerliefste matereendje.
„Kwè-hè-hè-hè-hek".
„Filomeen" zegt Vader Kwakkel,
„Schei toch uit met dat gehakkel.
Dit is geen gesprek".
„Kind" zegt Moeder, „praat wat vlotter.
Filomeen, dat naar gestotter
is toch geen gehoor!
Hap nou niet naar waterbellen.
Kom, wat wou je ons vertellen?
Praat eens rustig door".
„Kwè-hè-hek" zegt Filomeentje,
't allerliefste watereendje.
„Kwè-hè-hè-hè-hek.
Mmmmoedertje, het waterhoentje
gaf me onverwacht een zoentje.
Is dat nou niet gè-hè-hè-hè-hèk?"
VERA WITTE
Meikevers vinden wy leuke insecten,
maar de boeren vinden dat niet! Ze
zyn door hun vraatzucht schadelijk voor
de landbouw en houtteelt, want zy eten
de blaadjes van de loofbomen en hees
ters.
De meikever, ook wel mulder of mo
lenaar genoemd, komt meestal in de
meimaand uit de grond te voorschijn.
Voordien leeft hy als een larf of en
gerling in de grond. Dat zyn kleine
wormpjes, die met een soort gryptan-
den door de aarde kruipen. Enkele ja
ren blyven die larven in de grond en
eerst in het derde jaar wordt zo'n larf
een pop (als van een vlinder). Zodra
het warm weer wordt en het zonnetje
gaat schynen, wordt het een kever en
komt dan boven de grond. Maar dan
gaat hy zich te goed doen aan de blaad
jes van struiken en heesters.
Meikevers leven slechts enkele we
ken. Dan zoeken zy de grond weer op,
waar ze een gat graven en eieren leg
gen, waaruit de larven komen, die weer
drie jaar in de grond blyven leven.
De jeugd vangt graag Meikevers. Men
maakt een draadje aan een pootje vast
en laat de kever dan vliegen, 'terwijl
men het draadje vasthoudt. Dat is na-
tuurlyk niet mooi van de kinderen. Al is
het dan een insect, zelfs een schade
lijk insect, toch mag men een diertje
niet kwellen. In noord Brabant zingen
de kinderen er een liedje by:
Meulenerke (molenaar) tel je geld
En ga dan nog eens ^liegen.
Anders komen de dieven,
Die nemen je mee naar het veld
En stelen al je geld.
In elke landstreek wordt dit versje an
ders gezongen, maar laten wy de beest
jes toch vooral niet kwellen.
De neus van deze jongen is wel een
ongewone plaats voor een meikever.
p geestige cn rake wijze
heeft Fonr Olterdissen
het leven van het-Maas-
tricht-rond-de-eeuw-
wisseling in tal van humo
ristische schetsen vastgelegd.
De verzamelde werken,
waartoe behalve „Trijn de
Begijn", nog een opera in
Maastrichts dialect behoort,
lil. „Kapitein Küpenick", zijn
thans heruitgegeven. Niet al
leen als schrijver, maar ook
als organisator en sociaal
voorman heeft Fons Olterdis
sen tijdens zijn leven veie
diensten aan de Maastrichtse
gemeenschap bewezen.
Moderne kermisattractie.
Cornwall in Groot-Brittannië is een
lange driehoek in het uiterste zuid-wes
ten van Engeland, aan de ene kant be
grensd door de Atlantische Oceaan aan
de andere kant door Het Kanaal, en van
de rest van het land gescheiden door de
rivier de Tamar.
Het is een land van rotsachtige kusten
en stranden, van heidevelden en heuvels
afgewisseld door rykbeboste valleien.
Ook de bevolking heeft iets aparts. De
ware Cormshman stamt af van een van
de Keltische rassen en enkelen onder de
ouderen zijn nog „helderziend" en heb
ben de vreemde kracht om komende ge
beurtenissen te voorspellen. Het is een
taai en onafhankelijk ras van zeelieden
en vissers, bestand tegen de woeste zee-
en die 's winters de kust beuken.
In het verleden was Cornwall gemak-
kelyker bereikbaar via de zee dan via
land en sinds de tijd dat Phoenicische
kooplieden naar Cornwall kwamen om
tin te kopen, hebben vele zeevarende na
ties de kust bezocht. Hier en daar is
het bloed dat de bewoners van Cornwall
door de aderen stroomt vermengd met
dat van de Spanjaarden en Bretagners-
zeelieden die met meisjes uit Cornwall
trouwden en zich vestigden in hun gezel
lige kleine dorpen.
Zendelingen uit Bretagne en Ierland
brachten het Christendom naar Cornwall
Maar ook op dit gebied blykt de zelf
standigheid van de bevolking uit het aan-
tAl outie kerken gewyd aan plaatselyke
hemgen, die in andere landen onbekend
zyn - St. Levan, St. Sennen, St. Buryan,
St. Just en vele anderen.
Dicht bij de grens van Devon be
vindt zich het geheimzinnigste en meest
legendarische district van Cornwall, Tin-
tagel met de ruïnes van het kasteel,
300 voet boven de zeespiegel, waar Ko-
'ung Arthur werd geboren en waar hy
later hof hield. 1
Het is wel eens aardig om na te gaan
waar de namen van de twaalf maanden
vandaan komen, die gezamenlijk ons bur-
gerlyk jaar vormen.
Januari komt van Janus, een Romein
se god, die twee gezichten had. Hy was
de bewaker van alle deuren en gangen.
Februari was een Romeinse feestdag
L?iY;]7?,rgi ,enis en reiniging. Aanvan-
'Leze 29 dagen, maar één dag
gegeve?? a genomen en aan Augustus
Maart was vroeger de eerste Romein
se maand. Het jaar bestond toen uit
tien maanden. Deze maand werd ge
noemd naar Mars, de Romeinse oorlogs
god.
April is afkomstig van het Latynse
asperire, dat betekent openmaken of
opengaan. In april gaan alle knoppen
open en botten de bomen uit.
Mei is afgeleid van het Latynse woord
jnaius: het eerste of vrolijke deel van
het leven: de tyd van bloemenschoon-
heid en blijde levenslust.
Juni. In het Latyn: Junius, ter ere van
ue godin Juno.
Juli was eerst Quintilus, maar werd
later veranderd ter ere van Julius Cae
sar, die op de twaalfde van die maand
werd gekozen.
Augustus, ter ere van keizer Augus
tus, was eerst Sextilis en had in totaal
30 dagen. Eén dag werd er bygevoegd
om deze maand even lang te maken als
juli.
September komt van het Latynse sep-
tem: zeven, oktober van acto acht, no
vember van novem: negen, en decem
ber van decern: tien.
Jullie hebt vast cn zeker wel eens ge
hoord van de uitdrukking „Dat klopt
volgens Bartjens". Sommigen maken er
zelfs van „volgens Bartje", maar weten
jullie ook waar- deze uitdrukking van
daan komt?
Nu, Bartjens was hoofd van een school
in Amsterdam en later in Zwol ie Hij
leefde van 1584 tot 1645. Voor zijn leer
lingen schreef hij een rekenboekje, dat
spoedig op heel veel scholen in gebruik
kwam. Elke schooljongen leerde in die
tyd rekenen „volgens Bartjens" en deze
uitdrukking leeft nog voort tot op de dag
van heden.
