C
D
E
HET LEED EN HET LIED DER
ROTTERDAMSE KLOKKEN
Zes jaar wegens poging tot
moord op echtgenote
Leen Jansen won door k.o. in
vijfde ronde van Goubelle
met meer
w
mtmm
Fopklokken „voor liet
oog" in oude beurs
Kelner loste pistool
schoten in café
Muren en trappen
DKD
N S C—N D C—
DINSDAG 9 MEI 1961
PAGINAJ
C
door
DAAN VAN DER VAT
Het derde.
«1
1
-/
DE KIST VAN JOA
De kist werd plechtig ontsloten
Men stelle zich voor. Het is half zeven in de
morgen. Op de keukentafel wacht in een
dopje van Spode-aardewerk een vers ei,
door je zelf gekookt met geraffineerde ge
slepenheid. Je staat gereed om je op het mislukte
kuiken te werpen, maar begaat de domheid eerst
een van de ochtendbladen te openen. En je
leest: ..De verdoemenis wacht Londen, tenzij de
bisschoppen de Kist van Joanna Southcott ope
nen." Je kunt er natuurlijk om lachen. Maar als
des ochtends, tussen een vers ei en een vers-ge
schoren gelaat, een enorme advertentie met var
kensvette letters je krijsend naar de ogen vliegt,
kan je niet nalaten te bedenken dat je in Londen
woont en de schreeuwende belofte voor ogen hebt
van je deelgenootschap in de aangekondigde ver
doemenis.
De tekst varieert. De meeste advertenties re
serveren de ondergang met bijbehorende vurige
nasleep niet uitsluitend voor de bewoners van
Brittanniës Babyion, en de meeste aankondigingen,
altijd vet gedrukt, altijd schreeuwerig, altijd in
breuk makend op de serene gelatenheid waarqjee
het eitje wacht op zijn eigen kleine verdoemenis,
luiden: „Engelands moeilijkheden en benarrenis
zullen blijven toenemen totdat de bisschoppen
Joanna Southcotts Kist met de Verzegelde Ge
schriften openen."
Wie is Joanna van de Kist, die zo lang na haar
verscheiden nog na-krijst in de kranten van Brit-
tannië? Men zou hier botweg op kunnen antwoor
den: Joanna was een ongehuwde moeder zonder
kind, een zeer merkwaardig verschijnsel, zelfs in
de Britse geschiedenis. Maar wellicht is het be
ter een schuchter aanloopje te nemen alvorens te
gewagen van het kind dat niet komen wilde, van
Shiloh die uitbleef, maar volgens sommigen des
ondanks weder zal keren te midden van het uit
verkoren volk, de Britten, in het jaar tweeduizend.
Joanna Southcott was een boerendochter die in
het jaar 1749 werd geboren in het graafschap De
vonshire, waar de room en de boterballetjes be
ter zijn dan elders in Engeland. Dat Joanna van
de Kist een boerendeerne was, rond wier jeugd
de koeien loeiden en de schapen blaatten, kan
men haar aanzien. Haar portret hangt in een
Londens museum. Zij ziet er uit als een gezonde
boerendeerne van iets meer dan middelbare leef
tijd, met romige wangen en met een oogopslag
welke doet denken aan verwijderde geiten. Maar
ze zegde haar trouw op aan koeien en kippen en
werd dienstbode in de kathedraalstad Exeter. Zij
was opgewekt van aard, maar toen zij de mid
delbare leeftijd begon te naderen, bekropen haar
vlagen van melancholie, niet het soort melancho
lie ,,die niemand kan verklaren, en die des avonds
komt, wanneer men slapen gaat", maar een meer
verdacht, soort waarvoor de psychiaters van he
den een naam hebben.
Doch als het slechts bij die zwaarmoedigheid
was gebleven, zou Joanna van de Kist niet nog
heden proberen om vanuit haar postume adver
tenties het ontbijt te bederven van een onschuldig
nageslacht. Wat Joanna mankeerde was, dat zij
tot het inzicht begon te komen dat zij niet een
gewone boerendochter was, maar een heel bij
zondere boerendochter, en dat zij een zieneres
was, een profetes, een ontvangstation voor he
melse inblazingen. Zoals de meeste zieneressen
nam Joanna seffens papier en potlood en begon
op te schrijven wat nevelachtig tot leven was ge
komen in haar vreemde brein. Deze geschriften
ten) een papier met een zegel. Daarop stond te
lezen dat je een van de uitverkorenen was, een
van de gezegelden.
Niet dat de zegel-ceremonie altijd hielp. Want
onder de gezegelden bevond zich een juffrouw
die Mary Bateman heette en die ondanks het
bezit van het zegel der uitverkorenen een ietwat
sappige moord pleegde en prompt werd opgehan
gen aan de galg.
In het jaar voorafgaand aan de slag bij Wa
terloo bereikte de Devonse deerne het hoog
tepunt van haar geslaagde carrière. Zij
deelde aan haar volgelingen mede dat het
ogenblik nabij was waarop zij het leven zou
schenken aan Shiloh, de nieuwe Messias. Een
groot deel van de bevolking van Londen lachte
zich dood over het nieuws. Maar niét haar volge
lingen, die zo rotsvast geloofden in hun zieneres
dat zij negen artsen verzochten vast te willen
stellen dat Joanna in blijde verwachting was. On
der deze artsen bevond zich een van de meest
befaamde Londense artsen van die dagen, een
zekere dr. Reece. Laatstgenoemde en vijf van
zijn eminente collega's beantwoordden de vraag
over de blijheid en de verwachting bevestigend.
De drie anderen stemden tegen. Doch het was
een duidelijke democratische meerderheid voor
Shiloh. En zowel de blijheid als de verwachting
namen toe bij Joanna en haar getrouwen.
Toen Joanna aankondigde dat Shiloh op 19 ok
tober van het jaar 1814 het levenslicht zou aan
schouwen in Manchester Street, Marylebone, Lon
den, maakte zich een onblusbare vervoering mees
ter van haar kudde, die besloot aan deze ver
voering uiting te geven op tastbare wijze. Zij
besloten onmiddellijk een wieg te bestellen voor
Shiloh. En het was natuurlijk een bijzondere wieg,
een wieg die tweeduizend gulden kostte. Vandaag
kun je voor een dergelijk bedrag een Rolls-Royce
van een wieg kopen. Maar in 1814 kon je voor
een dergelijke som een slagschip van een wieg
laten vervaardigen.
Ondertussen bleven de bisschoppen volharden
in hun episcopale bokkigheid. Joanna wendde
zich, merkwaardigerwijze door middel van ad
vertenties, tot de aartsbisschop van Canterbury
met de eis, dat hij een vertrek in zijn bisschoppe
lijk paleis, Lambeth Palace, beschikbaar zou
stellen voor de bevalling. Maar ondanks de luister
van de wieg, bleek de aartsbisschop niet bereid
mee te werken voor deze bisschoppelijke bijdrage
tot de blijde gebeurtenis. Joanna's aanhangers
waren hierover zo verontwaardigd dat zij zich
tot de Lord Kanselier wendden met het verzoek
•vvt-v
de toekomstige moeder in zijn bijzondere be
scherming te nemen, zulks met het oog op het
wetenschappelijk belang verbonden aan deze
unieke bevalling. En de ongelukkige dr. Reece
liep er opnieuw in en steunde dit verzoek in een
ingezonden stuk in het deftige dagblad The Ti
mes.
Op de dag van de geboorte verzamelden zich
grote menigten voor het huis, gedeeltelijk bestaan
de uit trouwe zielen die zeker waren van de op
handen zijnde komst van Shiloh, gedeeltelijk uit
nare lieden die nog nooit van hun leven zo iets
potsierlijks hadden gehoord. Het wachten duurde
lang, want de negentiende oktober van het jaar
1814 telde evenals de meeste andere dagen vier
entwintig uren. En toen de» klokken te midder
nacht het wachten beu werden en het bericht
beierden dat de dag voorbij was zonder dat Shi
loh was gearriveerd, ging een deel van de ver
moeide menigte neerslachtig naar huis. Anderen
bleven wachten in de hoop dat er alleen maar
sprake was van een kleine vertraging in het pro
gram. Maar Shiloh kwam niet. Hij kwam de vol
gende dag niet, en niet de dag daarna. Shiloh
kwam helemaal niet. Joanna zelf had een maand
nodig voordat zij begon te vermoeden dat er
misschien sprake was geweest van een kleine
vergissing. En de arme dr. Reece deelde haar
vermoeden. Men pleegt aan sibyllen alles te ver
geven, zolang zij spreken in duistere en dubbel
zinnige taal. Maar Joanna had klare taal gebe
zigd. „Negentien oktober," had ze gezegd. En
Shiloh had verstek laten gaan. Vanaf dat ogen-
waren profetieën, sommige op rijm, waarin Joar>- blik was Joanna het leven moe, en zij ging wei
na begon de mensheid, en vooral de Britse mens- jra ter ziele. Haar dood was een sensationele ge-
Negen artsen verzocht.
tigen en dat hij van plan was de kist in het pu
bliek te openen, en hij haalde zowaar een An-
glikaanse bisschop, de bisschop van Grantham,
over om de openingsplechtigheid te sieren met
zijn tegenwoordigheid. Deze plechtigheid vond
piaats in Church House in Westminster. De kist
werd plechtig ontsloten. Het deksel werd even
plechtig opgelicht. De kist bevatte een achttien-
de-eeuwse roman en twee ruiterpistolen.
Men kan zich de woede voorstellen van de le
den van de Panacea Society, dit zijnde de naair.
waaronder de volgelingen van Joanna Southcott
door het leven gaan. Hoe kon je, zo verklaarden
zij, verwachten iets belangrijks te vinden in een
kist bij de opening waarvan slechts een enkele
bisschop aanwezig was. De kist van Harry, zo
zeiden zij, was niet de Kist van Joanna. En was
het nu eindelijk uit met het onweer? En wilden
zich nu eindelijk de bisschoppen met zijn vier
entwintigen haastig bij de Panacea Society ver
voegen om gezamenlijk en met vereende krach
ten de echte Kist te openen welke zich nog steeds
bevond in het bezit van de Algenezersmaatschap-
pij? Maar dacht u dat die vierentwintig bisschop
pen zich naar het Mekka van de Maatschappij
repten om het bevel van Joanna uit te voeren?
Niets daarvan. Ondanks het gekrijs van de Alge.
nezers was er in geen velden of wegen een bis
schop of zelfs maar een mijter of kromstaf te be
speuren.
Maar die Kist! Is er een Kist? Waar is die
Kist? Wie bewaakt de Kist? Wat zit er in 's he
melsnaam in die Kist? Zal die nare Kist ooit wor
den geopend tot heil van het Uitverkoren Volk?
Wij zijn onder de veler, die niet weten waar de
Kist is, maar die vast geloven in haar bestaan.
En wij kennen althans de naam van de Man-Die-
Weet-Waar-De-Kist-Is. En wij vermoeden dat dc
Kist zich bevindt in de stad Bedford. Bedford is
het Rome of Mekka van de Panacea Society, of
schoon Bedford even weinig lijkt on Rome oi
Mekka als Courcouronne op Kerkelsberg. Bed
ford, waar men auto's maakt en landbouwmachi
nerie, is de zetel van de Algenezersbond. En in
Bedford woont de Man-Die-Weet-Waar-De-Kist-
Is. Die mijnheer heet Robert Temple, is gepen
sioneerd bankier en heeft in zijn jongere jaren,
omringd door wolken muskieten en belaagd door
alligators, electrische palingen, jaguars, anacon
da's, piranha's en soefoekoekoes, .handel gedre
ven aan de ongezonde boorden van de Amazone
diep in het binnenland van Brazilië. Mijnheer
Temple is secretaris van de Bond welke zo ijve
rig adverteert en onze ochtenden doet steigeren als
wij in alle onschuld proberen te voorkomen dat
ons ei het kuikendom bereikt. Mijnheer Temple
weet waar de Kist is en met hem misschien
slechts een handjevol van de getrouwen die nog
lieden geloven in Joanna en Shiloh. Maar noch
mijnheer Temple, noch de andere leiders van de
Algenezersbond zijn bereid te verraden waar de
Kist wordt bewaard. Dat gaat alleen hunzelf en
de vierentwintig balorige bisschoppen aan. Maar
de bisschoppen blijven bokkig, en de Kist, die
honderdvijftig pond weegt, rust in het verbor
gene en zal aldaar blijven rusten tot de bisschop
pen eindelijk berouw tonen en zich met mijter en
kromstaf naar de schuilplaats zullen begeven om
de Gezegelde Geschriften het daghcht te doen
zien en Engeland te verlossen van alle narigheden
die het benarren.
heid, voor te bereiden op de tweede Komst. Nu
en dan voorspelde zij bij wijze van afwisseling
een of andere natuurramp, een aardbeving of een
grote overstroming (het is vreemd dat alle sibyl-
les een zo ongezonde belangstelling hebben ge
toond voor rampen). Maar de tweede Komst was
haar pièce de résistance. In haar naaste, niet lan
ger landelijke omgeving begon men over te hel
len tot de mening dat er iets niet pluis was met
Joanna, en zelfs een van haar familieleden begon
zich af te vragen of, op de keper beschouwd.
Joanna niet van Lotje getikt was.
Joanna evenwel schreef naarstig voort met een
nijverheid welke haar in staat stelde later ter
ziele te gaan met een onletterkundige nalaten
schap van vijfenzestig boekdelen. Maar ofschoon
er lieden waren die meenden dat Joanna niet
langer gerekend kon worden tot de garen, waren
er anderen die oordeelden dat zij inderdaad de
ontvanger was van bovennatuurlijke inspiratie,
zelfs toen zij de wereld kond begon te doen van
haar zekerheid dat /.ij weldra het leven zou schen
ken aan de tweede Messias, die Shiloh zou heten.
Joanna verwittigde de bisschoppen en de geeste
lijken van de staatskerk van de te verwachten
gebeurtenis en verzocht om hun geestelijke bij
stand. Maar de bisschoppen beschouwden dit als
het soort situatie waarin een bisschop zich kon
veroorloven bokkig te zijn. En de geestelijken wer
den alleen maar boos, want zij geloofden niet in
Shiloh en vonden het hoogst ongepast dat Joanna
bezig was schapen te ontstelen aan hun kuddes
Het gebrek aan medewerking van geestelijke
ziide belette niet dat Joanna's aanhang bleei groei
en Om te tonen dat Joanna een heel bijzondere
boerendochter was organiseerden haar volgelin
<*en processen", d.w.z. een soort openbare ge
rechtszitting waarin openlijk haar persoonlijkheid
haar lévenswandel, haar inspiratie en haar pro
fetische geschriften werden ontleed en. natuur
lijk, goed bevonden. Joanna vestigde zich in Lon
den, zoals alle Britten doen die bet goed gaat in
het leven, en haar aanhangers bouwden voor de
landelijke sibyile een kapel in Bermondsey in he!
oosten van de hoofdstad. Hier hield Joanna dien
ste— waarin zij haar volgelingen toeliet tot de „ge
zetilden". Want zij verkondigde dat er op aarde
honderdvierenveertigduizend uitverkorenen wa
ren die het bijzonder goed zou vergaan in he!
hiernamaals. Het was haar bedoeling om deze
honderdvierenveertigduizend uitverkorenente
„zegelen" tegen betaling van een prijs variërend
tussen zes gulden en een tientje per persoon.
Want als Joanna vond dat je behoorde tot de uit
verkorenen gaf ze je (tegen betaling in contan-
beurtenis. De Londense bladen kwamen uit met
speciale edities, en er Vonden ongehoorde scè
nes plaats voor het sterfhuis in Manchesterstreet,
waar zowel de spotters als de gelovigen te hoop
waren gelopen.
Shiloh of geen Shiloh, de volgelingen bleven
trouw. Zij verkondigden allerwegen, dat de ge
boorte van Shiloh inderdaad had plaatsgevon
den, maar dat Satan de boorling onmiddellijk op
de hielen had gezeten, zodat Shiloh had besloten
onmiddellijk na zijn geboorte de wijk te nemen
naar de hemel. Zij meenden eveneens dat het al
leen maar leek alsof Joanna dood was en na
men de macabere stap het lijk te omringen met
warme beddekruiken om het lichaam warm te
houden voor de verwachte terugkeer van de ziel.
Maar het hielp niet. Joanna bleef dood. Een
autopsie wees uit dat er nooit sprake was ge-
weest van een werkelijke zwangerschap. Er
Joanna werd begraven.
Maar ook dat hielp niet. Tot heden, bijna hon
derdvijftig jaren na de dood van de deerne, ge
loven de volgelingen van Joanna Southcott dal
Shiloh waarlijk geboren is op 19 oktober 1814, ij-
Manchester Street, Marylebone, Londen, en da-
hij terug zal keren OP aarde te midden van zijl
Uitverkoren Volk, d.w.z. de Britten. En het zijr
deze getrouwen die de bewaarders en de hoeders
zijn van de Kist met de Gezegelde Geschrifte)
van Joanna Southcott. En, zoals het nog steed:
luidt in de schreeuwadvertenties van heden, be
hoort deze Kist, naar het hevel van Joanna, o]
een ogenblik waarop de natie in gevaar verkeert
te worden geopend door vierentwintig bisschop
pen die kennis behoren te nemen van de proff
tische geschriften waarvan de inhoud hen in staa
zal stellen het Uitverkoren Volk te redden vai
ie ondergang.
r valt niet te ontkennen dat er ogenblikke
zijn geweest sedert het verscheiden vai
Joanna waarop het Uitverkoren Volk in ge
vaar heeft verkeerd, en, te oordelen naar d
vele advertenties die in de loop van het jaar vei
schijnen, verkeert Brittannië chronisch in ge
vaar, hetgeen voor de volgelingen van Joanm
telkens opnieuw aanleiding is om in de krant t(
klimmen en luidkeels de bisschoppen toe te roe
pen dat het ogenblik is gekomen waarop zij mei
zijn vierentwintigen de Kist moeten openen. Maai
de bisschoppen blijven bokkig, met uitzondering
van één Engelse bisschop die zijn episcopale
nieuwsgierigheid niet heeft vermogen te bedwin
gen. In 1927 beweerde Harry Price, die vurig ge
loofde in spoken en aanverwante verschijnselen,
dat hij de Kist van Joanna had weten te bemach-
ROTTERDAM, 9 mei. Op
„Opbouwdag", 18 mei, zullen de
klokken van het carillon in de Si.
Laurenstoren weer zingen en daar
mede wordt letterlijk een nieuwe
periode van de Rotterdamse klok
kenspel-historie ingeluid; ruim
twaalf en een half jaar heeft de
Maasstad het met één carillon, dat
van het stadhuis, moeten doen, na
dat het er jarenlang drie bezat. Nu
kunnen twee „zingende torens" el
kaar met het lied der bronzen
stemmen aflossen.
De eerste twee
De geschiedenis der Rotterdamse klok
kenspelen is hoogst merkwaardig. Het
eerste moet dat van de St.-Laurens-
toren zijn geweest, want daarin hing eun
klok, „Laurentius" gedoopt en door de
gebroeders Jan en Willem Boerkc in 1461
te Veghel gegoten. Dat zou ook een tu>-
klok geweest kunnen zijn, maar lUim
honderd jaar later, in 1585 is er in de
oude archiefstukken sprake van een ze
kere Lodewijk, die met een „beyevman"
uit die dagen bezig moet zijn geweest ds
toon van een klok te ..accorderen" en
dat kan men alleen doen. wanneer die
klok een samenspel met andere moet
geven. De conclusie ligt voor de hand.
dat de toren dus al enige tijd over en
carillon moet hebben beschikt.
Het eerste symptoom van de aanwezig
heid van een klokkenspel in de stadhuis
toren van die 16de eeuw is een resolu
tie uit 1558, die ervan gewag maakt. Een
klok uit dat carillon vermeldde in een
opschrift, dat zij in 1596 door Cornelis
Ammeroy was gegoten.
Het jaar 1660 moet een goed jaar zijn
geweest voor de minnaars van het kLok-
kenspel. Toen kwam een overeenkomst
met de beroemde Amsterdamse klokken
gieter Frangois Hemony tot stand voor
de levering van twee complete beiaar
den, een voor de St Laurenstoren en een
voor de stadhuistoren,
In de St. Laurenstoren werden acht
tien grote klokken en eenentwintig
kleinere klokken gehangen,
droegen het jaartal 1660.
Het klokkenpel van de stadhuistureu
Vele ervan vermoed, dat hun metaal nog eens
worden gebruikt voor oorlogstuig
hun land. Toen aan de vooravond
tege"
.a"
ile
is daar gebleven tot de afbraak ervan koninginnedag 1943 het carillon door
n de beurstoren Duitse bezetter werd weggehaald.
Toen dit was geschied en
aan het vroegere, bij de oudere Rotter
dammers zo geliefde Beursplein, w-js ver
bouwd, verhuisde in 1829 het stadhu.s-
carillon daarheen. Omdat het voor het
oog niet erg voldeed, werden er vijftien
houten klokken met houten klepels aan
toegevoegd, die tegen de weersinvloeden
met lood waren bekleed en die natuur
lijk geen geluid konden geven. Maar het
doel, de ronde beurstoren een wat ..ge
vulder" aanzien te geven, was bereikt.
Dat wil niet zeggen dat er na de >p-
draoht aan Hemony geen latere aanvul
lingen waren gekomen; Petit en Fritson
te Aarle Rixtel hebben ook nog voor het
beurscarillon geleverd.
het naar de Lloydkade vervoerd, ^a3
na het spoorloos is verdwenen
Tevoren in het rampjaar 1940, ging
carillon van de beurs volkomen V E\
ren; er is tussen de ruïnes van de °r n
geen spoor van teruggevonden. Dat
de St.-Laurenstoren. bestaande uit -
klokken, bleef behouden, maar n
wegens de vernieling^ van de toren
dienst meer doen. De zware van - -
daterende bourdon viel in scherp
maar kon. door een edelmoedige t*'gJ
van het bankiershuis Jacob Mees a°
een nieuwe worden vervangen.
Wat gebeurde er met het lege
huis" van de stadhuistoren? Onder
leuze ,,het gemeentepersoneel geeft K
terdam z'n "carillon terug" begon
Toen het nieuwe stadhuis aan de Cool- actie, die f 75.000 opbracht. Voldoende
singel was voltooid, kwam er
ruimte
voor het derde carillon. Op St. Nicolaa.s-
dag 1918 deelden B. en W. aan de raad
mede, dat burgers, die onbekend wensten
te blij-ven, de stadhuistoren met een ca
rillon' wilden verrijken. Een half jaar
daarna werden de namen van de schen
kers toch bekend; het bleken de heren
Phs. van Ommeren ir. en P. J. van Om
meren te zijn. Op Nieuwjaarsdag 1921
hebben vele duizenden Rotterdam mms
voor het eerst genoten van de uit 48
klokken bestaande beiaard, gegoten hoor
de firma John Taylor en Co. te Lough
borough.
De Engelse gieters zullen nooit hebben
V UJ.U
een nieuw carillon aan te schaffen
de grootste drie klokken na. En nu -
ren het de ervan van de schenkers v
het oorspronkelijke carillon, de hei.
Van Ommeren, die weer in de
sprongen en het klokkenspel con1^.
teerden. Op 20 juli 1943 werd het -
pletê klokkenspel, gegoten door Petit
Fritsen, aan het stadhuis afgeleverd j
kort daarop kon stadsbeiaardier F p
Timmermans er zijn eerste concert
geven. De dankbaarheid van het
meentepersc-neel uitte zich in een extr
carillonuitgave van het personeelsorla»
„Binding", waaraan wij de meeste fG*
vens voor deze beschouwing ontleend-
ROTTERDAM, 9 mei. Wegens poging
tot moord op zijn echtgenote, werd van
morgen de 38-jarige kelner J. R. ver
oordeeld tot een gevangenisstraf van zes
jaar met aftrek en ter beschikking stel-
ROTTERDAM. 9 mei Ter afsluiting
van het boksseizoen heeft Theo Hulze
naar maandagavond in de Rivierahal een
Nederlands-Frans programma georgani
seerd. Als hoofdnummer bokste de half
zwaargewicht Leen Jansen tegen de
zwaargewichtkampioen van Noord-Fi f
rijk René Goubelle. Jansen besloot dit
seizoen op knappe manier; hij overwon
Goubelle in de vijfde ronde door knock
out.
Jansen, die in de nabije toekomst een
gooi naar de zwaargewichttitel schijnt te
willen' doen, scheen bij de aanvang van
het gevecht, dat gold als eerste stap naar
het beoogde doei, voor een hopeloze taak
gesteld. Want niet alleen bracht hij met
zijn 73.7 kg precies 9 kilo minder ui de
ring maar ook de kolossale figuur van
Goubelle wekte de indruk alsof Jansen
tegen een veel grotere broer stond. De
lange réach van de Fransman dreigoe
voortdurend de tengere Rotterdammer:
linkse directe met af en toe een rechtse
naar het lichaam. Iets mankeerde er een
ter aan. Dat was snelheid en die te-
O A
ling: van dc regerin*. In het vonnis
overwogen, dat R. reeds eerder voor .j
dergelijk feit was veroordeeld en d**r
eveneens ter beschikking van de reg«r'
was gesteld.
R. was zaterdagavond 23 oktober
café aan de West-Kruiskade, waar
vrouw achter de tapkast stond, binnen*^
gaan met een geladen pistool Hij
vijf schoten, waarvan er een tereehtifw
in de muur achter de plaats, waar 7,-.
vrouw stond, en enkele andere twee ca
bezoekers ernstig verwondden.
ziri
kortkoming zou genadeloos worden afge
straft. Reeds in de tweede ronde wiern
Jansen het element verrassing in de
strijd. Jansen lokte Goubelle meermalen
uit zijn tent, nam de traag uitgevoerde
aanvallen goed over en plaatste toen a'
zulke felle opstoten dat Goubelle zicht
baar respect voor hem begon te krijgen.
Met steeds meer reserve trad hij lansen
tegemoet, zodat deze de wedstrijd kan
gaan voorschrijven. Jansen deed het be
heerst en met veel kennis van zaken. Hii
stond reeds een straatlengte op ou.iten
voor, toen hij in de Vijfde ronde kans
zag een harde rechtse vol op het gezichi
van de Fransman te plaatsen. Deze bleef
overeind en vocht terug, doch üesëtte
ternauwernood- wat er gaande was. In
de hoek van de ring kreeg hij daarop
zo'n afstraffing, dat Goubelle bij de tien-
de tel nog steeds geen bokshouding kon
aannemen.
In het bijprogramma behaalde o. m.
Gerard Berkhout een puntenoverwint'ing
op de Franse bantammer Marcel Chre
tien.
Verdachte beweerde veertien dagen
leden tijdens de behandeling van ";t
zaak, dat hij het pistool had gekocht
voorzorg, om zich te beschermen
eventuele aanvallen van vrienden j
zijn vrouw. Hij had haar de bt'VU^
avond slechts schrik willen aanjage" m
verklaarde, in tegenstelling tot
vrouw, dat hij niet op haar had ge"1
Naar zijn zeggen was het doel van
schietpartij, het kapot maken van de
boedel van het café, zodat zijn vrou
die van hem wilde scheiden, door d|-'
telein zou worden ontslagen en bil
terug zou moeten komen.
Twee weken geleden eiste de off'A,
mr. J M van Leeuwen, een gevangei
straf van acht jaar met aftrek en
voorwaardelijke ter beschikking »te'
van de regering.
ROTTERDAM^ 9 'mei. - Wegens
veroorzaken van een dodelijk verkej1
ongeluk heeft de rechtbank in Rotterd'^
de 53-jarige Rotterdamse chauffeur C
F. vanochtend veroordeeld tot een -
52-j3r ?n
hechtenis. De man had een
weduwe, mevr. M Boom-Dilling. op ciet
vluchtheuvel aangereden, nadat zijn J" j
plotseling van he* rem- op het gasped
was gegleden. Het slachtoffer overKf.
later. De eis was een week gevsngebj.
straf met ontzegging van de rijbevoe»
heid voor een half jaar.
e theologie van de Panacea Society want
de bond gelooft niet alleen in Joanna en
Shiloh is duister van aard. In tegenstel
ling met de hedendaagse astronomen, die
menen dat het ongeveer viereneenhalf miljard
jaren geleden is sedert de aarde werd geschapen of
ontstond, geloven de leden van de Algenezersbond
dat de wereld werd geschapen in het jaar vier
duizend voor Christus. Volgens hen is de voor
bestemde duur van het wereldbestaan een periode
van „zes dagen", d.w.z. zesduizend jaren, aange
zien de dag voor het oog des Heren „is als dui
zend jaren". Het eind van de wereld Is derhalve
te wachten in het jaar tweeduizend En het eind
zal samenvallen met de komst van Shiloh (Man
chester Street, Marylebone. Londen), die zal ar-
riveren te midden van het Uitverkoren Volk. Ds
leden van de Bond verklaren dat zij beschikken
over zeer doeltreffende geheime geneesmiddelen
tegen puistjes, reumatiek, zenuwen en zorgen
(Vroeger beroemden zij er zich eveneens op dat
zij geneesmiddelen bezaten tegen vallende ziek
te, tuberculose en verlamming, maar deze aan
spraken zijn geschrapt uit de canon) Verder ge
loven de Algenezers dat ieder mens, behalve
communisten, socialisten en daarmee gelijk te
stellen menselijke eenhecen, een onsterfelijke ziel
iezit en dat allen naar de hemel zullen gaan. Doch
dechts de „gezegelden", de volkomen uitverko-
•enen zullen ook lichamelijk herrijzen De Maat
schappij gelooft voorts dat de mens beschikt over
wee stellen hersens, een op de gewone plaats,
ussen de oren, en een tweede achter de maag, In
le plexus solaris of zonnevlecht. Dit tweede ste]
jersens stelt de mens in staat profetieën te be-
;rijpen en zal derhalve waarschijnlijk eerst ïrt wer-
ring treden als de vierentwintig bisschoppen ein-
lelijk de Kist openen. Het tweede hersenstel is
angebracht achter het spijsverteringsorgaan orr
e beletten dat de duivel er bij kan.
Sedert het jaar 1924 heeft zich de Algenezers-
<ond nog slechts één keer in een officiële petitie
ot de bisschoppen gewend met het verzoek om
\iet langer te zitten mokken in hun episcopale
>aleizen maar eindelijk hun plicht te doen ter
anzien van de Kist van Joanna.
Maar de bisschoppen hielden zich verre. Deze
latste petitie werd ondertekend door 28.757 per-
ionen. Het is moeilijk te geloven dat alle onder-
ekenaars leden waren van de Panacea Society
m eigenaars van een extra stel hersens in de
buik. Wij zijn er van overtuigd dat er zich onder
hen velen hebben bevonden die evenals wij bran
den van nieuwsgierigheid over de inhoud van die
Kist, die nare Kist, en die menen dat zij het
recht bezitten om voortaan hun zachtgekookte
eitjes te mogen eten in vrede.
MUREN
rollaag Ier afdekking
grona
gelijk
aanvullen
helling 20cm bij lm hoogte
Jange steen voor
verankering
jé' puin en sleuf
E grote steen als
fundering
'STAPELMUUR
lege! roer afdek-
SS^vv!.-.- king
tijdens mei-
selen aanbrengen
GEMETSELDE
MUUR
helling 10 cm per r ioogte
20 cm
max. 60 cm
V«M II-
30 cm T
betonplaten f* DOORSNEDE
betonplaat
15 cm dik
opvullen met
beton
la, beton
plaat
roride paaltjes I
<0 0Scm J
Bosmp
w./""""/!ffi-fScm „LUIE"
30cm v f TRAPPEN
TRAPPEN I
465 cm,
vetdkeien
2-3cm
S?
I beton
ijzeren stolen
TRAP VAN
VELDKEIZN
tem
TT'zand
jAA DIKKE BETON-
TRAP VAN "45cm* PLATEN
-V 1 RECHTOPSTAAN-
DE STENEN
stenen op
de kant
tegels
mei'
STEILE
TRAPPEN
stenen betonplaat
zand
klinker
BETON-
TEGELS
Om het hoogteverschil op te vangen tussen
twee gedeelten van een tuin kan men een muur
bouuen Afhankelijk van de hoogte en de be-
schikbftre materialen, wordt de muji gemetseld
of gestapeld.
a Gemetselde muur. Maximaal 60 cm hoogte
verschil, breedte van de muur één steen (ong-
20 err) fundering op twee betonplanken. 30 cm
ir? de grond. De muur wordt uit bakstenen ge
metseld met een mengsel van klei koemest -n
watei Een met specie gemetselde muur geeft
strakker werk, wat v°or de tuin echter niet al
tijd wordt gevraagd In de muur worden gé ten
gespaard voor de planten, die tijdens het bouwen
worden aangebracht, aan de achto-zijfic wordt de-
grond tegelijk aangevuld. Boven wordt de mum
afgedekt met een rollaag van stenen op zijn kant
ot, b.v bij een terrasmuur, met tegels Een lood
rechte muur lijkt voorover te vallen daarom
later, we hem iets achterover hellen dan wordt
ook de gronddruk beter opgenomen- Hogere mu
ren worden gefundeerd op een betonplaat van
15 cm dik, is het hoogteverschil groter I-u. 60
cm dan kan men beter twee muren achter"!aar
bouwen, zodat er tussen de muren, een smal .ter
ras ontstaat.
b Gestapelde muur. Heeft men voldoende
grote stukken natuursteen ter beschikking, dan
kan men een stapelmuur maken Bij goed pas
send werk en voldoende muurbreedte stapelt
men de stenen zonder metselen, worden de voe
gen breed, dan vult men deze met het genoemde
mengsel. De fundering wordt gevormd door een
betonplaat of zware stenen. Enkele langere ste
nen steken uit in de achterliggende grond om d«
muur stevig te verankeren. Bij hoge muren moet
voor de afwatering worden gezorgd door pum
achter de muur aan te brengen, waarbij het wa
ter door sleuven in de muur naar voren wordt
afgevoerd. Van kleine zwerfstenen of straatkeien
kan men een brede muur metselen, door tussen
twee wanden van één steen dikte een betonvul-
ling aan te brengen en de hele muur met een
laag keien af te dekken Trappen kunnen we
eveneens op verschillende manieren construeren
a. Luie trappen. (Gering hoogteverschil). Tn
bosrijke omgeving maakt men zo'n trap van
stammetjes, die worden vastgehouden door twee
paaltjes aan weerszijden van de treden Dezé
worden mét zand. sintels of puin verhard Voor
een meer duurzame trap worden de stammetjes
vervangen door rechtopstaande stenen. Ook kan
men de trappen metselen van zwerfstenen in
cement Eerst een opstand van stenen metselen,
de trede met cement aanvullen en hierin de ste
nen straten en met specie vastleggen Om scheu
ren te voorkomen worden in de treden een paar
staven ijzer gemetseld. Zulke trappen kunnen
aan weerszijden met graszoden worden opge
sloten.
b. Steile trappen. De eenvoudigste trap ma
ken we van betonplaten van 55 cm.breedte én
100 cm lengte die op elkaar worden gestapeld
Onder de treden brengen we vastgéstampt en in
gewaterd zand aan, In een pad van platen beton
of natuursteen kan men Ireden maken door on
der de platen één of meer bakstenen te metselen.
Bij een gemetselde muur wordt de trap en de
opsluiting aan de zijkanten van metselsteen ver
vaardigd. De uitvoering van dergelijke trappen
kan men echter beter aan de vakman overlaten.
