41
TStUka
ÏÏVARME ontvangst voor
aan de vaderlandse dis?
H
D
diepvriescel in bakkerij even
belangrijk
oven
je heel ver komen
Met praten
VERENIGING TEGEN AMBTELDKE
WILLEKEUR WIL MONSTERPROCES
D
s
ambtenaar aan het loket wil niet vervelend zij n/
(..win zo'n échte vederlichte Falcon of
N Shelter regenmantel/jas van
zorgeloos
P Zoek 10 verschillen tussen afbeelding A en B en.."/
e
V)
ci?ir
cow
CRir
cot*
ZATERDAG 10 JUNI 1961
h
Kritische zone
Voorraad
(Van een onzer verslaggevers) -
AMSTERDAM, juni. O
VTr7":tnnesr er ergens moeilijkheden zijn tussen
W een burger en een ambtenaar, dan komt vlll^
dat in negen van de tien gevallen hierdoor:
het publiek heeft van het werk van de ambtena
ren niet het minste begrip. Iedere Nederlander
wordt geacht de wet te kennen. Jawel, maar dat
is over tweeduizend jaar nog niet zover. Maar als
het publiek nu om te beginnen maar eens inziet,
dat die ambtenaar daar aan het loket heus niet
vervelend wil zijn, maar dat hij alleen maar kan
handelen volgens vaste bepalingen en voorschrif
ten. De wet, ja die kan dan wèl eens vervelend
zyn. Maar over het algemeen is de Nederlandse
ambtenaar heus een onkreukbaar en hardwerkend
man."
Vooral dat laatste lijkt een opvallende uitspraak
voor een man als de gepensioneerde zakenman
A. Kokernoot, secretaris van de vereniging die
zich blijkens haar naam nota bene richt tegen
„Ambtelijke Willekeur". Een vereniging echter
die, naar de heer Kokernoot met nadruk stelt, er
niet op uit is het ambtenaren onnodig lastig te
maken. „Het gaat er in principe alleen maar om,
het publiek meer begrip voor „de ambtenaar" bij
te brengen en de ambtenaren zélf, bijvoorbeeld
inzake promotie, wanneer nodig en mogelijk de
helpende hand toe te steken". En dan, trots: „Het
is in de zeven maanden van haar bestaan al
duidelijk gebleken, dat de vereniging in een be
hoefte voorziet. We hebben nu zo'n 260 leden en
donateurs, waaronder en dat vind ik nu zo
mooi onverwacht veel ambtenaren".
De heer Kokernoot was tot verleden jaar werk
zaam als internationaal vertegenwoordiger in
machinerieën. In Scandinavië leerde hij de
„Ombutsman" kennen: een hooggeplaatste rijks
ambtenaar, die bemiddelt in geschillen tussen
publiek en ambtenaren, die desnoods een minister
kan terechtwijzen en tegen wiens uitspraken geen
beroep mogelijk is. „Dat vond ik fijn, zo'n insti
tuut. Maar er zat één fout aan: de arbiter was
zelf ambtenaar. Voor zoiets is een volkomen
neutrale organisatie nodig, zoals in Duitsland de
Arbeitsgemeinschaft gegen ambtliche Willkür. Ver
leden jaar heb ik met een verzekeringsman en
een jurist onze vereniging opgericht. Het woord
„willekeur" vind ik wel niet zo mooi, maar het
fungeert voortreffelijk als blikvanger".
THfAT
NOfWT,
THFAJ
mon*
Hot olifantsetiket
betekent
fjecontrofcercfei
kwaliteit
W REGENMANTEL/JASSEN
Wat moet u doen?
Schrijf de 10 gevonden ver
schillen op een briefkaarten
zendt deze vóór 17 juni
naar Laurens A. Daane N.V.,
Postbus 1515, Amsterdam,
Ond.r da goede oplossers wor
den 5 Falcon en 5 Shelter regen-
mantels/jcssen verloot.
het BEVROREN kadetje
(Adver Untie)
Stati
a.nie, en meestal illegale, uit-
s.°Daeringen daargelaten, ont-
ons goede vaderland
ont-
aan
ets
onri °n voor Maalderij en Bakkerij te Wageningen vinden sinds geruime
verzoekingen plaats met het diepvriezen van brood en andere bakkerr-
produkten. J
(Van onze verslaggever) j gexien de prijs al snel klimt tussen
de tien en twintig mille. Maar het
nieuwe element in de bakkerij bracht
al gauw zijn geld op. De diepvriescel
stelde de bakker immers in de gele
genheid op voorraad te produceren
voor desnoods een hele week, zij het
dan, dat die produktie zich voorname
lijk op het gebied van kleinbrood dien
de te bewegen wegens de beperkte
plaatsruimte in de vrieskast. De heer
Van Gendt vertelt: „Ik kan nu de
beschikbare tijd veel economischer be
nutten. Terwijl de nacht van vrjjdag
op zaterdag vroeger de drukste was
vau de hele week, behoort hij nu vaak
tot de rustigste, omdat wij de produk
tie uitsmeren over zes nachten en des
noods ook overdag kunnen bakken. In
de diepvrieskast vormen wij onze
voorraad en op elk ogenblik van de
dag kunnen wij onze klanten helpen
aan verse broodjes."
En in toenemende mate kan men
het in ons land zien gebeuren, dat de
bakkers voor een merkwaardig dilem
ma geplaatst worden: de bakkerij aan
vullen met een oven ofwel met een
diepvrieskast. In het ene geval grotere
produktiemogelijkheid, in het andere
geval conserveerruimte. Deskundigen
zijn er van overtuigd, dat binnen vijf
jaar een diepvriescel tot de normale
uitrusting van een modern bakkersbe
drijf zal behoren. De verkoop van vers
gebakken brood zal dan wellicht eerder
uitzondering dan regel zijn, althans
voorzóver het de luxe-broodjes betreft.
beert
°ntbijt nog altijd het verse
«kt ft' *a hoeverre „ontberen" wel-
Jk sterk is uitgedrukt, valt moei-
'jt on,- z,e££en> aangezien enquêtes in
\Reni bijzonder weinig houvast
>eS te geven. Prefereert de doorsnee
ander vers brood of laat het hem
{'Iff 'c"illig? De Nederlandse Stich-
iNhde 7 Statistiek heeft naar dit
"de vraagstuk niet lang geleden
®&h>A1.?nderzoeken ingesteld, en het
jSh fj^li.ike was, dat de twee ultsla-
elkaar niet weinig tegen-
a. In het eerste geval bleek,
sl ie l ner ^rste gevat Dieek,
f kts "isvrouwen in het algemeen
.«lachten van goedaardig ka-
ZH"«n hadden en best akkoord konden
1 u»et de bestaande verkoop vanaf
NlUêf In het tweede geval welke
toevallig geschiedde op ver-
'<(i de Nederlandse Vereniging
T^Ve^^odfabrikanten, de grote werk-
kwam als resultaat uit de
,Jtevr^ er een algemeen verbreide
|hj> v®uenheid heerste over het tijd-
h feit broodbezorging. Men kan dus
rtyiek nauwelijks spreken van een
w'C> la °P'nie in deze aangelegen-
(I We» staan dat er bepaalde scon-
(j biogelijk zijn. Tenzij dan deze,
v,:,iilen "'akkers rustig hun oude koers
t>°* ïw bjüven volgen zonder met de
ia in conflict te komen. En dat
/Is Nederlandse bakkerij noeh-
- b»aw e' nieuwe ontwikkelingen zijn
ren> heeft dan ook niets te
li bte Ine' de eigenlijk al lang he
in is om het verse kadetje.
Sf fts !Illeer het bevroren kadetje dat
'«Ui, 'n het middelpunt der belang-
x. s staat.
jNöe de warmte begint namelijk de
is ats feri r°l Ie spelen in de werk-
v'°rrien^'an de bakker, en wanneer de
di^de el in het prille begin verke-
/?Bvri.0htwikkeling doorzet, zal de
<waW as* 6611 even belangrijk at-
(jg J_,l_ J-
bakkerij worden als de
f?1" zjjn nu al bakkers in ons
bet grootste deel van hun
/ats leveren uit de koelcel in-
Kj«re/an op de hoogte is, zijn hoogst
6cht nt' beer J. van Gendt, te
die het nieuwe procédé nu
et proces dat, onder meer door
vochtonttrekking, van een vers
brood in korte tij» een oudbak
ken, muf produkt maakt, speelt
zich af bij temperaturen van beneden
acht tot plus twintig graden. Deze kri
tieke fase dient dus zoveel mogelijk te
worden vermeden, en het is nu ai
meteen duidelijk, dat het plaatsen van
een brood in een huishoudkoelkast niet
het minste conserverend effect heeft,
integendeel. Huisvrouwen die zich aan
dit experiment hebben gewaagd, zullen
tot hun deceptie de treurige metamor
fose hebben geconstateerd die het eens
zo goudbruine, malse baksel in derge
lijke omstandigheden ondergaat. Het
is dus zaak bij het diepvriezen de ge-
5?1
Op elk ogenblik van de dag beschikt de hakker met een diepurieskast over verse
broodjes.
sporadisch voor dat dit grote brood
de cel ingaat, en het zal wel altijd
een uitzondering blijven. Men is voor
het bewaren hiervan aangewezen op de
nieuwe, vaak zeer bevredigende, ver-
pakkingsprocedé's. En aangezien de
grote meerderheid van ons volk het
grote brood blijft prefereren in te
genstelling tot omringende landen
draagt de diepvrieskast slechts ten dele
bij tot de oplossing der moeilijkheden
waarin het bakkersbedrijf is komen te
verkeren.
Dit zijn do gelukkige prijswinnaars van 3 juni: Mevr. E. Stroucken-de Jager, Jac.van Lennepstraat 76", Amsterdam e
P. Martens, Bernhardstraat 17, Beek (L) J. Nieuwenhuis, Beets 160 (N-H) B.J. Meijer, Paulinastraat 24, Den Haag e
F. Otto-Luijten, Schouwtjes!. 108, Haarlem A. teerling Jr., Hengelose Esstr. 29, Hengelo (O) Mevr. A. Sepp-Bouma,
jacoa Binckesstr. 28, Leeuwarden Mevr. W. Heijdra-Emmerij, Bergsche Linker Rottekade 79, Rotterdam (woonwagen)
Mevr. van Wijk, ran Assendelftstraat 82, Waalwijk Mevr. R. Blommaert, Nieuwe Boogerdlaan 30, Zierikzee.
e Nederlandse bakkers leven in
derdaad in een spannende pe
riode. Over enkele weken zal het
parlement zich uitspreken over
de herziene bakkerij-paragraaf uit de
Arbeidswet van 1919. Het verse kadetje
bij het ontbijt blijft ook bij deze her
ziening een vrome wens, tenzij het be
vroren kadetje als zodanig dienst mag
doen. Blaar daarover bestaat aller
minst een eensgezintle opvatting. Er is
een groep die het diepvriesbrood be
schouwt als vers in de zin der wet,
dus pas gebakken. Het conserveren
van het brood behoort volgens deze
opvatting tot het eigenlijke bakproces
De andere partij vindt, en ons inziens
met meer recht, dat bevroren brood
niet hetzelfde is als vers brood. Men
continueert kunstmatig de staat waar
in het brood uit de oven komt, en
met het eigenlijke bakproces heeft dit
conserveren niets te maken. Het pro
dukt bewaart alleen de eigenschappen
van versheid zonder werkelijk vers te
zijn. In de bakkerij-paragraaf wordt
van de nieuwe techniek nog niet ge
waagd. De rechter zal dus te zijner
tijd moeten uitmaken of de verkoop
van bevroren brood vóór 's morgens
tien uur is toegestaan.
De nieuwe bakkerij-paragraaf opent
wel de mogelijkheid tot het invoeren
van een ploegenstelsel in de bedrijven,
een zeer delicate aangelegenheid,
waarvan vooral de grotere bedrijven
voordeel kunnen hebben. Het personeel
in een bescheiden bakkerij is uiteraard
moeilijk nog in ploegen te splitsen, en
dit is ook niet nodig indien het ver
koopuur op tien uur blijft gehandhaafd.
In het bakproces is namelijk, ondanks
alle mechanisatie, nooit veel verande
ring gekomen. Nog altijd duurt het
minstens drie uur voordat een brood
kant en klaar de oven kan verlaten.
h6a ^aar toepast in zijn middel
tje /adrijf, kan daarover merkwaar-
Ui ctiin8?h vertellen. Er waren klan-
'- "Hicf Uitdrukkelijk vroegen om verse
tl A"3' want dat bevroren brood had
w- V»5ar een vreemde smaak. Bak-
U Gendt moest hun dan mede-
AkHvk dat (jeze klanten nog nimmer
C'er^adetjes hadden gekregen,
trif loofden de produkten van de
lArJfh Gendt in de onjuiste ver-
Inn.VnTJUg dat het bevroren artike-
V'iek Het smaakverschil dat het
W^tai 'ueent te constateren, is dan
°ok meer een kwestie van ver-
V hinfi dan van iets anders. Maar
!>A a natuurlijk nog wel even wen-
Iri hjjt het diepvries-cadetje in niets,
r/B in kwaliteit, bedoelt onder ie
V^tie het warme, knappendmalse
l0|H 1,H de vertrouwde oven. Men
et uit
troi
te- ?Uwens niet verwachten, dat de
'ér/au I' bevroren brood als een stuk
'l ru-u 6 klant overhandigt. Integen-
(a-'hert aan de temperatuur is met
Wjen °f er nu sprake is van vers
van gekoeld brood.
u dan aarzelend ging het Neder-
ni°dse bakkersbedrijf met de
b 6 euwe vinding in zee. Duitsland
ÏC*1, ïv! Oostenrijk waren al voorge-
'1-,-htiB ar L deze landen is de con-
jVau klein brood veel uitge-
lik "I ons' en 1® 'n rï"
ViVWqp, gebleken, dat juist voor dit
■H is diepvriescel uitermate ge-
Nh i i>as een jaar geleden schaf-
v,{' bakkers zich zo'n apparaat
V'-lt h°r een ldein en middelgroot
*hee"6t,ekent een diepvries-installa-
5lal een flinke investering, aan-
vuarlijke zone zeer snel te passeren.
Dit bereikt men door de broodjes,
wanneer ze voldoende van hun oven-
warmte hebben verloren, in de vries
kast bloot te stellen aan een afkoeling
tot dertig a veertig graden onder nul.
Dit proces neemt ongeveer een uur in
beslag. Daarna laat men de tempera
tuur oplopen tot twintig graden bene
den nul om de broodjes vervolgens in
deze vrieskou praktisch onbeperkt te
conserveren. Wij hebben zo'n kadetje
geproefd.- Ze zijn absoluut smakeloos
en brokkelen snel uiteen. Maar zodra
ze voldoende zjjn ontdooid waarmee
slechts enkele minuten zijn gèmoeid in
een speciale ontdooiruimte keert
niet alleen de smaak maar ook de
oorspronkelijke versheid die in de oven
werd bereikt, snel terug. De broodjes
blijven na een diepvriesbehandeling
zelfs langer vers dan normaal.
Helemaal ongelimiteerd is de periode
dat brood in de koelcel mag verblijven,
natuurlijk niet. In het algemeen zal de
bakker er naar streven zijn produkten
hoogstens vijf dagen aldus te conser
veren, maar brood en zelfs gebak kun
nen bij twintig graden beneden het
vriespunt een lang leven leiden, dat is
bewezen. Een onverpakte tulband heefl
het in een vriescel eens drie maanden
uitgehouden. Toch heeft de bakker die
dit experiment ondernam, zjjn baksel
maar zelf geconsumeerd
Voor het grotere brood, casino, plaat
en hoe ze verder heten mogen, bete
kent de diepvriestechniek evenwel geen
oplossing. Het bevriezen daarvan
neemt ongeveer drie uur in beslag, de
ontdooiing4 eveneens langer, en boven
dien: waar haalt de bakker de ruimte
vandaan om al dit brood te conser
veren? Het komt in Nederland dan ook
Iedere bakker die deze tijd weet terug
te brengen, is volgens gevestigde op-
vattingen een „minimumlijder",
iemand die bijvoorbeeld de gist onvol
doende laat uitwerken. De techniek is
wel behulpzaam bij alles wat er ge
beuren moet voordat het deeg de oven
ingaat, maar daarna rest de bakker
niets anders dan bij wijze van spreken
met de armen over elkaar drie en een
half uur geduld te oefenen. In de mees
te bakkerijen van middengrootte be
gint dit proces omstreeks vijf uur
's morgens, en voordat het brood, af
gekoeld en wel, in de bakkerswagen
tereent komt, is het wel half tien.
Grote bedrijven kunnen door nachtar
beid in ploegen hun produktietjjden
en dus hun voorraad zelf bepalen. De
diepvriestechniek is voor deze bakke
rijen minder aantrekkelijk omdat het
onbegonnen werk is hun gehele produk
tie in diepvriescellen op te bergen. Dit
zou een ruimte- en g eldverslindende
maatregel zijn die rp geen enkele wijze
rendabel is te maken.
Terwijl voor de grote bedrijven het
vigerende verkoopuur geen nadelen
meebrengt en de consument er zich al
lang bq heelt neergelegd getuige de
matte reacties t jj de enquêtes heb
ben de ongeveer 10.000 minder grote
bakkerijen er alle belang bjj, dat dit
uur blijft gehandhaafd. Een ste: \o
bondgenoot heeft deze laatste categorie
nu gevonden in (1e diepvrieskast, die
het mogelijk maakt brood lange tijd
als vers te houden. De „broodwinning"
van dit 'egïoen is weer wat veiliger
gesteld zonder dat zij zoete broodjes
behoeven te bakken. En als het een
beetje wil, krijgt Nederland toch nog
zijn verse kadetje, dank zij de zege
ningen van het moderne ijstijdperk.
A
Kokernoot:
De donateurs van de vereniging
hebben uiteraard geen rechten. Zij wil
len immers slechts hun sympathie to
nen voor de doelstellingen van de or
ganisatie; onder hen is een aantal
hoofdambtenaren. De leden die zes
tig gulden per jaar betalen krijgen
kosteloze juridische adviezen en by-
stand tegen gereduceerde- prijs. (Als
advocaat treedt voor hen op de jurist
in het bestuur, mr. H. F. Heiërman
te Amsterdam.)
In hoeverre hebben tot nu toe de po
gingen van d Vereniging tegen Ambte
lijke Willekeur succes geoogst? „Een
Voorbeeld: Enige hoofden van postkan
toren hadden uit eigen beweging be
paald, dat de uitbetalingen aan AOW-
gerechtigden in het vervolg nog maar
tot half twaalf 's morgens geschie
den; in andere gevallen betalen de
postkantoren uit tot drh uur 's mid
dags. Toen ik de zaak l*a(l onderzocht,
bleek dat de gezamenlijke postkanto
ren van Amsterdam en Utrecht inder
daad een dergelijke maatregel hadden
genomen. In Den Haag heb ik gespro
ken met de directeur-generaal van de
PTT, die van de hele zaak niets afwist.
Twee dagen later was de maatregel
ingetrokken."
Maar: is dat nu het enige dat tot nu
toe werd bereikt? „Welnee, er is veel
meer," zegt de heer Kokernoot met
overtuiging. Maar van dat „veel meer"
noemt hij loch maar weinig op. Hij
verhaalt wel van de zich gepasseerd
voelende ambtenaar, die in zijn vrije
uren ijverig studeerde om extra diplo
ma's te halen en dat met succes
maar tóch voor geen enkele promotie
in aanmerking leek te komen. „Toen
bleek, dat de moeilijkheden eigenlijk
door zijn vrouw werden veroorzaakt.
Zij praatte het haar man in zijn hoofd,
dat hü iedereen tegen zich had. Tot
overmaat van ramp was mevrouw al
ettelijke malen met de chef van haar
man gaan praten! Toen ik aanbood
eens met de chef te gaan praten, werd
ik byna uitgelachen. Ik zou er nooit
binnenkomen: ik moest de hiërarchieke
weg bewandelen. Ik kwam er natuur
lijk wèl binnen. Op verzoek van de
chef heb ik toen met de bewuste amb
tenaar gesproken. Twee weken later
was hij, omdat er m het eigen district
geen plaats vrij was, overgeplaatst
naar een ander, maar in een hogere
functie."
„Ik krijg hier," zegt de heer Koker
noot misprijzend, „natuurlijk ook een
groot aantal querulanten, maar die zijn
weer gauw verdwenen. Ook zijn er ge
vallen, waaraan je nu eenmaal hele
maal niets kunt doen, omdat de wet
geen speling toelaat of omdat er iets
is gebeurd, dat onherroepelijk en on
herstelbaar is. Een voorbeeld van de
laatste categorie is een zaak, die zich
vorig jaar december afspeelde een
zaak waarover de heer Kokernoot nog
met felle verontwaardiging spreekt.
Gangs een spoorlijn in de omgeving
van Amsterdam werd het stoffelijk
overschot gevonden van een vrouw.
Aan de betreffende burgemeester werd
verzocht, een auto te zenden om het
lijk te vervoeren. Toen heeft die bur
gemeester een vuilnisauto gestuurd.
Een volslagen gebrek aan piëteit! Er
zou geen andere auto zijn geweest. Ik
weiger dat te geloven. We konden niets
meer doen, dan de zaak ter kennis
brengen van de minister van binnen
landse zaken." Het resultaat? Onbe
kend, maar volgens de heer Kokernoot
moet de burgemeester toch op z'n
minst een flinke ministeriële schrob
bering hebben gekregen„En bo
vendien hebben we nu tenminste voor
komen, dat zoiets school gaat maken."
„Soms," zegt de heer Kokernoot
hoofdschuddend, „maak je toch men
sen mee! Een paar weken geleden
kwam er een man bij me, die in de
provincie een huis had met een groot
stuk grond erbij. Op dat terrein had
hij een houten kantoor laten bouwen,
zonder eerst aan B. en W. een teke
ning te hebben laten zien en een ver
gunning te hebben gevraagd. Natuur
lijk moest hjj aan 't afbreken. Door
een architect liet hij daarna een teke
ning maken; hjj stuurde die met een
aanvraag om een bouwvergunning naar
het gemeentebestuur. Hij kreeg de ver
gunning, op voorwaarde dat er in het
dak een kleine wijziging werd aange
bracht. Hij liet het nieuwe kantoor
bouwen, maar de door B. en W. ge
conditioneerde wijziging bleef achter
wege. Natuurlijk zit hij nu weer in de
moeilijkheden." Dan onthult de heer
Kokernoot met zichtbare voldoening:
„Ik had meteen dóór wat er achter
zat. Ik zeg tegen (lie man: ,,U staat
bij die burgemeester zeker niet in zo'u
erg best blaadje?" Dat klopte. De bur
gemeester had een kleiner huis en
minder grond dan hij, maar woonde
naast hem. Hij had echter bij herha
ling geweigerd, de burgemeester een
stuk grond te verkopen, zodat het tus
sen beide heren helemaal niet boterde.
Ik ga nu met de burgemeester praten
en ik maak me sterk dat het met dat
dak nog wel in orde zal komen."
Er staat thans op initiatief van de
heer Kokernoot een voor Nederland
ongekend groot monsterproces voor de
deur. Een proces dat misschien wel
jaren zal duren, tot voor de Hoge
Raad. Het betreft de zogenaamde
kerngemeenten, of liever gemeenten,
die niét in deze categorie zyn inge
deeld. Een kerngemeente kan groeien
want gemakkelijk industrialiseren. Er
zal dus, naar valt aan te nemen meer
vorden verkocht, meer worden ver
diend enz. Misschien wordt de gemeen-
in ,ee1 h0»ere Waase inge-
deeld, zodat ook de ambtenaren er fi
nancieel op vooruitgaan. Nu kan vol-
gens de heer Kokernoot een gemeente
bestuur tegen een beslissing van de
regering om een bepaalde gemeente
met als kerngemeente te beschouwen,
niet in beroep gaan. „Dat kan ook een
ambtenaar of onverschillig welk ander
individu met. Maar onze vereniging
aantn?et 77 Dus °°k h<* zeer g?otf
aantal middenstanders in de benadeel
de gemeenten. Die mensen gaan nu via
XnV6ln ging procederen, in Tele ge-
vauen met morele steun van de be-
treffende gemeentebesturen." De ..vele
SrtiwStan(leAS" (ae heer Kokernoot
spreekt van duizenden) zullen schade-
?rgoeding eisen, in feite wegens der
ving van inkomsten. Voorlopig zal wor-
den gevraagd om een schadebepaling
ïr7Lo> na principiële uit-
ffi n f sehade Precies bere-
nfnt" Re procesk°sten zouden wel eens
flink kunnen oplopen, „maar dat is
met zoveel eisers geen bezwaar."
"ie„hoe« h,eus "iet altijd te proce-
deren, verzekert de heer Kokernoot.
„Met praten kom je in de meeste ge-
vallen a1 een heel eind. Maar praten
kost tijd. Ik heb deze vereniging vorig
jaar opgezet omdat ik vond dat er
behoefte aan bestond en omdat ik wel
Iets te doen wilde hebben in mijn vrij
gekomen tijd. Het is nu een 24-uurs
taak geworden! Ik mag wel een secre
taresse nemen, vooral nu ik m'n ge
heim telefoonnummer openbaar heb
gemaakt. Brieven beantwoorden, be
sprekingen voeren, een bezoekje hier
een vergadering daar, het vergt allei
maal enorm veel, maar ik doe het
graag. Niet om dwars te zijn. Alleen
uit ideologische overwegingen." En
dan valt de secretaris nog een succesje
van zijn vereniging in: „Wij hebben
in Amsterdam voorgesteld niet ge
bruikte ruimten in gemeenteziekenhui
zen ter beschikking te stellen van par
ticuliere ziekenhuizen. De eerste heb
ben vaak wel bedden maar onvol
doende personeel, de laatste hebben
wel zusters maar te weinig bedden
Van een gesprek met de wethouder
kwam niets de eerste en enige keer
fJiu. l.s °.verko'nen maar
toch heeft de minister nu een eommis-
tèTb"kijken °m dö ziekenUuiskwesti9
