w
Dr. DE KORT: niet zonder
aarzeling fractievoorzitter
Grote belangstelling voor
sociale problemen
ARKA: Zwakke plekken
ontwerp bijstandskorps
-
NEDERLANDSE ZEEMAN
IN MOEILIJK PARKET
ournalistieke globetrotted
Het S.E.R.-advies over
betere pensioenregelingen
B
w
w
A
Schriftelijk studeren
is toch,voordeliger
Eenheid
-
Sociaal
commentaar
RESA-HILVERSUM
Het specialisme
in de Kamer
Personeel voor Ned. Nieuw-Guinea
Trein doodt man
Gastvrijheid
Pax-Christi-gr°eP
Vragen aan f
minister Klomfe
Moord op Engels dienstmeisje
Vingerafdrukken komen overeen
met gevonden sporen
Kwestie der bedrijfspensioenfondsen
Nog geen spoor van
vermiste kleuter
Haags jongetje nog
steeds vermist
Marialegioen 40 jaar
Repatriëring Ambon£^
Vervroegde uitvoertjfy
van Beneluxtunnd
Anlhonv van Kamp#1
ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1961
(mifs bij een goed Instituut)^
Vraagt z.s.m. een prospectus aan bij
(Bekende Schriftelijke Cursus)
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 18 augustus
De rotte appelen vlogen kort
geleden om het edelachtbare
hoofd van de burgemeester van
Nieuw-Ginniken, een kleine ge
meente (6.000 inwoners) ten
oosten van Breda. Die burge
meester tevens lid van de
Tweede Kamer was dr. W. L.
P. M. de Kort. Dr. de Kort heeft
dezer dagen het voorzitterschap
van de K.V.P.-fractie in de
Tweede Kamer aanvaard. De
hartstochten laaien in Nederland
echter niet gauw zo hoog op, dat
politieke meningsverschillen met
appelen worden uitgevochten. Het
incident vond dan ook plaats in
een van de volkswijken van
Mexico-City, waar men de goed-
Brabantse dr. De Kort voor een
Amerikaan aanzag.
Specialist"
In Hengelo
Verantwoordelijkheid
wmm
Advertence
at de huidige mensheid vóór
alles nodig heeft, is genade
en liefde. Genade, omdat de
moeilijkheden een- dergelijke om
vang en intensiteit hebben aange
nomen, dat zij boven onze macht
schijnen te liggen; liefde, omdat dit
het allereerste vereiste is, waardoor
wij onze goede wil kunnen tonen bij
het zoeken naar de oplossing van de
problemen, die tegenwoordig de hele
wereld in spanning houden. Juist om
dat wij, als Christenen, door godde
lijke voorlichting weten, dat deze
beide condities in staat zijn ,,het
aanschijn der aarde te vernieuwen",
zijn wij, ondanks de sombere voor
uitzichten. welke de wereldsituatie
ons letterlijk opdringt, toch gerech
tigd tot optimisme en hoop. Optimis
me en hoop vinden niet alleen hun
grond in ons geloof; wij zijn zelfs,
door het geloof, verplicht nooit de
moed op te geven, ook al weten wij
krachtens datzelfde geloof, dat de
volmaaktheid op aarde nooit ons deel
kan zijn. En toch leven wij, zovvel op
bovennatuurlijk als op natuurlijk ter
rein, in een voortdurende orftwikke
ling, die uiteindelijk volgens Gods
plannen verloopt. Dat Zijn wegen niet
onze wegen zijn, zullen wij daarbij
echter steeds goed in het oog moe
ten houden. Bovennatuurlijk ver
werft de Kerk steeds meer inzicht
in de onuitputtelijke schat van de god
delijke Openbaring; natuurlijk spitst
dé dynamiek van de geschiedenis
zich voortdurend meer toe op wat wij
altijd duidelijker als het fundamente
le doel van de mensheid gaan be
schouwen: de organische eenheid
van de internationale samenleving.
De voortschrijdende organische één
wording der hele wereldbevolking is
ondanks de felle tegenstellingen die
dit proces voorlopig nog schijnen te
gen te houden, niet te ontkennen:
technisch, economisch, culturéel, so
ciaal en politiek, maar ook religieus
groeit de eenheid der mensheid on
ophoudelijk, al dwingt de feitelijke
wereldsituatie van het ogenblik tot de
restrictie, dat men vooreerst nog te
vreden dient te zijn met alleen maar
de overtuiging, dat die eenheid het
einddoel is van de tegenwoordige
ontwikkeling.
Die komende eenheid zal evenwel
geen vervlakkende uniformiteit mo
gen zijn, maar een eenheid iij ver
scheidenheid. waarin volkeren en sta
ten hun specifieke eigenheid moeten
behouden. Op de gemeenschappe
lijke stam, heeft men terecht ge
zegd, groeien al de takken, en elke
daarvan draagt zijn eigen rijkdom
met zijn eigen onuitroeibare varië
teit. De norm voor het hele leven
der menselijke maatschappij zal
slechts internationaal kunnen zijn
Louter nationale maatstaven hebben
afgedaan; zij passen niet meer bij
de eisen van onze tijd. Europa en
Amerika behoeven de aanvulling van
Azië, Afrika en Australië. De een
heid zal moeten groeien „tot aan het
einde der aarde". (Handel. 1.7).
Het typeert echter wel de man De
Kort, dat hij tijdens de parlementaire
reis naar de West een belangrijk deel
van zijn schaarse tijd in Mexico be
steedde met het bezoeken van de volks
wijken. Hij heeft steeds grote belang
stelling gehad voor sociale problemen.
Dat bracht hem achtereenvolgens tot
de studie van de sociale en politieke
wetenschappen in Leuven (cum laude
gepromoveerd) en tot de functie van
directeur van het Gewestelijk Arbeids
bureau in Tilburg. Later, in de Tweede
Kamer, werd hij de woordvoerder van
de K.V.P. voor sociale zaken. Hij heeft
in die kwaliteit een belangrijk aandeel
gehad in het debat over de kinderbij
slagwet.
Dr. De Kort is dus een van die
„specialisten'' in het parlement, over
wie de laatste jaren nogal wat te doen
is. Men zegt, dat zij vaak de grote lijn
uit het oog verliezen. Dr. De Kort is
het daar (uiteraard) niet mee eens.
Vrijwel alle Kamerleden bestrijken een
breed terrein en spreken in de fracties
hun woordje mee bij het bepalen van
de politieke lijn. Dat het openbare op
treden dan aan een deskundige wordt
overgelaten, doet daaraan niets af.
Specialisten kunnen in het ingewik
kelde parlementaire werk niet worden
gemist, meent df. De Kort. Juist om
dat er bij de grotere fracties al
thans voor ieder onderwerp specia
listen het woord voeren is het mogelijk
de politieke tegenstellingen tot hun juis
te proporties te reduceren en waar
ze voor niet-deskundigen verborgen zijn
tot uitdrukking te brengen. Dr. De
Kort is van oordeel dat tijdens het
debat over de kinderbijslag kwesties
aan de orde zijn geweest die tussen de
socialistische heer Berger en hem tot
de grootste ruzies hadden kunnen lei
den als zij niet beiden de materie vol
ledig hadden beheerst.
Een programma voor de naaste
toekomst heeft dr. De Kort niet. Wel
ideeën, maar die zullen eerst in de
fractie moeten worden besproken. Hij
hoopt in ieder geval dat men er in de
verschillende fracties nu eens van zal
gaan afzien de verwezenlijking te
vragen van zuivere partij-eisen. Men
zal er begrip voor moeten hebben
dat wij leven in een land met een
Voor de verwerkelijking van die
éénwording is aan het Westen,
zegt men, de verantwoordelijk
heid toevertrouwd. De manier, waar
op het zich Van die verantwoorde
lijkheid moet kwijten, wórdt tegen
woordig echter, gelukkig, anders ge
zien dan dit in het verleden het geval
was. Men heeft meer eerbied en ont
zag geleerd voor de eigen culturele
verworvenheden der verschillende
volkeren. En dat geldt ook wat de
verkondiging van het Evangelie be
treft. De missionering, van Europa
uit, heeft, zoals vandaag openlijk
wordt erkend, in het verleden haar
gebreken, dwalingen en beperkthe
den gehad. Maar dat neemt niet
weg, dat verspreiding der Blijde
Boodschap nog in hoofdzaak van
Europa (en Amerika) moet blijven
uitgaan, al dienen daarbij ook zo
spoedig en zoveel mogelijk autochto
ne krachten te worden ingeschakeld.
Dit is een plicht, die, religieus en
cultureel gezien, op het christe
lijk verleden van Europa steunt. Om
deze plicht echter naar behoren te
vervullen zal het Westen eerst zelf
God moeten hervinden en zich be
vrijden van zijn zelfzucht. Het moet
„tót de christelijke liefde en het chris
telijk geloof, waaraan hét zijn leven
en zijn missie tot dienst der ganse
mensheid ontleende, terugkeren. Al
leen dan zal het niets te vrezen heb
ben van de grote historische voor
uitgang, die bestemd is nieuwe vol
ken en nieuwe beschavingen tot zijn
eigen niveau op te voeren." Ware
eenheid immers is de eenheid in
Christus. Het mysterie van het Mys
tieke Lichaam wijst ons hier de juiste
weg. De H. Geest heeft ons gêopen-
baard, zegt St. Paulus, (Efës. 3 6)
„dat de heidenen in Christus Jesus
medeërfgenamen zijn, medeleden en
mededeelgenoten van de Belofte door
middel van het Evangelie.." Alle
mensen zijn tot dezelfde erfenis van
genade en waarheid geroepen: het
doel van Gods heilshandelen met de
mensheid. Omdat God aan Zijn
Kerk de opdracht heeft gegeven deze
éénmakende genade en waarheid aan
alle volkeren te prediken, rust op de
leden van die Kerk een zware ver
antwoordelijkheid tegenover hun me
demensen. Daar er in Gods heilseco
nomie geen scheiding mag gemaakt
worden tussen natuur en bovenna
tuur, betekent dit, dat wij zowel een
bovenwereldse als een binnenwereld-
ge taak hebben te vervullen tot wel
zijn van de hele mensheid. Deze bei
de opdrachten behoren in ons leven
een eenheid te vormen, waarvan het
fundament onze persoonlijke heilig
heid is. Hoe groter onze heiligheid,
onze gehoorzaamheid aan God, hoe
vruchtbaarder w« onze tijdelijke
plichten kunnen nakomen. Gód houdt
ons nooit af van de dienst aan onze
medemensen. Juist daarin zulten wij
Hem vinden. Hoe meer heiligheid er
In gezin en maatschappelijk leven
gevonden wordt, hoe groter.de moge
lijkheid, dat de Christenen iets voor
tie wereld gaan betekenen.
AMSTERDAM, 19 aug. Het be
stuur van de regionale afdeling Neder
lands Nieuw-Guinea van de ARKA
heeft een extra-editie van zijn orgaan
gewijd aan de kwestie van het Bij
standskorps en daarin een overzicht
gegeven van de sinds 5'/i jaar in dit
verband ontplooide activiteiten.
Het was 1 februari 1956 toen de
ARKA in Ned. Nw.-Guinea haar ur
gentieprogramma publiceerde, waarvan
punt 1 de verkrijging van een „veilige
status" voor de ambtenaren van het
gouvernement bepleitte. Vier jaar ge
leden deed de organisatie een nota
verschijnen onder de titel „Waarom in
Ned. Nieuw-Guinea een korps van bij
standen de status van rijksambtenaar".
Onophoudelijk heeft zjj gewezen op de
grote urgentie, op de vereiste spoed
van wat zij „een levenskwestie" noemt.
Doch de. overheidsmolens waren moei
lijk op gang te örei
verder al 'te l'angZka
(Van onze correspondent)
HENGELO, 19 aug. De Hengelose
politie heeft vrijdagavond met zeker 300
vrijwilligers de speurtocht naar de ver
miste driejarige Tonnie Duteweerd
voortgezet. Men heeft nu het zuidelijke
gedeelte van het Twente-Rijnkanaal tot
aan Boekelo peheel doorzocht, echter
zonder enig resultaat.
Voorts is de Berflo-beek afgedamd,
zodat het water zeer laag kwam te
staan, waardoor het mogelijk werd deze
beek tot aan Borne nauwkeurig te door
zoeken. Vier vrijwilligers drongen in de
overkluisde gedeelten van de beek door;
zij hebben deze meter voor meter,- vaak
kruipend door het rioolwater, doorzocht.
Vanmorgen zouden militairen van de
vliegbasis Twente met reservepolitie en
leden van het Rode Kruis de buurtschap
Oele uitkammen. De gedachte dat er
mogelijk een misdrijf in het spel is,
blijft leven, doch de commissaris van
politie, mr. R. R- Pel, heeft geen enkel
aanknopingspunt om in deze richting te
gaan zoeken-
DEN HAAG, 19 aug. De groeps
commandant van de politie te Voor
schoten heeft verzocht te worden be
kend gemaakt met de identiteit van een
jongen en een meisje, die vermoedelijk
de laatsten zijn geweest die een ver
dwenen jongetje, de negenjarige Harry
Mijer uit Den Haag, hebben gezien. Dit
kind was maandag met zijn vader naar
een bouwwerk in Voorschoten gegaan,
waar zijn vader werkte. De nu gezochte
kinderen zijn om half een die dag weg
gejaagd bij een kalkput op een bouw
werk aan de Leidseweg. Het meisje
was ongeveer even oud als de vermiste
jongen. Zij heeft blond haar en droeg
een kort rood jasje. De jongen is on
geveer 1.30 m lang en iets ouder. De
ouders van deze kinderen wordt ver
zocht zich met de groepscommandant
in verbinding te stellen.
OMMEN, 19 aug. Op een niet-be
veiligde overweg in de spooriyn Ommen-
Mariënberg, in de directe nabijheid van
zijn woning, is vrijdagmiddag de 38-ja-
rige G. H. Hierink uit Beerzerveld door
een trein gegrepen. De heer Hierink, die
op zjjn bromfiets de spoorbaan wilde
oversteken, was op slag dood. De trein
ondervond een vertraging van twaalf
minuten. De heer Hierink, van beroep
landbouwer, was gehuwd en had twee
kinderen.
te brengen en draaiden
rh.
Men weet uit ons blad dat de voor
zitter van cle Nieuw-Guinea Raad op
22 juli jl. de Raad mededeling deed
van de ontvangst van het ontwerp
van wet tot „Instelling van een Bij
standskorps van burgerlijke rijksamb
tenaren, dat bestemd is door dienst in
Ned. Nieuw-Guinea".
Het verloop onder de ambtenaren
had inmiddeis een situatie doen ont
staan welke met zorg vervult.
De beschouwing die het ARKA-be-
stuur wijdt aan de inhoud en de bete
kenis van het zo lang verbeide wets
ontwerp is bedoeld als „bijdrage tot de
verlening van een wezenlijke rechtspo
sitie aan het overheidspersoneel in
Ned. Nieuw-Guinea". Het bestuur
heeft daarom de zwakke punten van
het wetsontwerp scherp belicht en de
motieven der overheid kritisch geana
lyseerd.
Zo is de ARKA van oordeel en zij
betreurt liet, dat met het thans voor
gestelde bijstandskorps geen, althans
niet voldoende rekening is gehouden
met de zich, zij het misschien nog
vaag aanduidende politieke ontwikke
lingen in en rond Nederlands Nieuw-
Guinea.
De verschijning van deze extra-edi
tie van het ARKA-periodiek is goed ge
timed in verband met de besprekingen
die juist dezer dagen in Den Haag
gaande zijn over personeelsvoorzienin
gen voor het gouvernement van Ned.
Nieuw-Guinea.
geestelijk verdeelde bevolking. Ex
clusieve eisen passen niet in de Ne
derlandse politiek.
De politieke ervaring van dr. De
Kort dateert van na de oorlog. Hij
studeerde eerst voor onderwijzer, maar
de perspectieven in dat beroep waren
in de crisisjaren niet groot. Hij is toen
gaan studeren. Eerst boekhouden in
Tilburg aan de „Leergangen" waar hij
zijn vrouw leerde kennen. In hetzelfde
jaar dat hij in Tilburg slaagde, legde
hij ook met succes in België het staats
examen af, dat hem toegang gaf tot
Leuven. Na Leuven kwam hij bij het
arbeidsbureau in Tilburg. Hij werd er
in 1940 directeur. Met toestemming
van de bezetter die kennelijk toen nog
niet helemaal besefte wat voor vlees
hij in de kuip had. De directeur van
het Tilburgse GAB heeft met allerlei
slinkse middelen heel wat mensen uit
handen van de „Arbeitseinsatsz" weten
te houden. Het aantal „suikerzieken"
(die waren vrijgesteld) in het Tilburg
se district was zo groot, dat een SS-
arts een onderzoek in kwam stellen.
Dr. De Kort heeft ook daaraan een
mouw weten te passen.
N?. de oorlog kwam hij als vertrou
wensman van de zuidelijke illegaliteit
in het nood-parlement. Hij wilde eerst
weigeren, maar besloot toen het eens
een half jaar aan te zien. Dr. De Kort
vond die eerste tijd dat er in de Twee
de Kamer „nogal vreselijk" gepraat
werd. Toch is dat halve jaar inmid
dels uitgegroeid tot ruim vijftien jaar.
Al doende kreeg hij meer begrip voor
„dat gepraat". „Het is een grondslag
van de democratie, dat niemand een
volksvertegenwoordiger kan beletten te
zeggen wat hij op zijn hart heeft",
zegt hij thans. Wel betreurt hij dat er
nog maar zo weinig echte sprekers
meer zijn in de Kamer, die een wer
kelijk boeiend betoog kunnen opzetten.
De beslissing om liet fractievoorzit
terschap te aanvaarden, heeft hij niet
zonder aarzeling genomen. Hij had die
functie niet gezocht en slechts zijn ver
antwoordelijkheidsgevoel heeft hem uit
eindelijk zijn besluit doen nemen. Heeft
hem daarbij een van de gezegden van
zijn vader door het hoofd gespeeld?
Gekend heeft hij zijn vader nauwe
lijks. Deze stierf toen de latere dr.
De Kort pas zes jaar oud was. Maar
in het gezin De Kort (vijf jongens, een
meisje) werden vaders raadgevingen
in ere gehouden. Een daarvan was:
„Als je voor een moeilijke keuze staat,
vraag dan raad aan ieder van wie je
denkt dat hij een goed advies kan
geven, maar beslis zelf, want jij alleen
bent verantwoordelijk."
Dr. De Kort heeft zijn beslissing ge
nomen. Zijn nieuwe functie zal veel
geestelijke inspanning vragen. De
noodzakelijke rust zal hij echter vin
den in het huis, dat hij binnenkort in
ülvenhout hoopt te betrekken. Een
groot huis, met voldoende ruimte voor
hemzelf, zijn vrouw en hun negen kin
deren. Met een ruime kelder, waar hij
zijn „timmerwinkel" kan inrichten, en
met een grote tuin. En daarachter de
ülvenhoutse bossen waar hij zal kun
nen wandelen met de ruwharige Bel
gische herder. Een bijna uitgestorven
ras dat hij, samen met zijn broer, heeft
weten te redden. Het leverde hem heel
wat prijzen op bij hondententoonstel-
lingen. Die liefhebberij heeft hij echter
al lang moeten opgeven. Zoals hij nu
waarschijnlijk ook wel andere werk
zaamheden zal moeten afstoten. Het
voorzitterschap van de grootste fractie
in de Tweede Kamer is zelfs voor een
man als dr. De Kort een zware belas
ting.
DEN HAAG, 19 aug. Donderdag
7 september viert het Internationale
Legioen van Maria in alle stilte zjjn
veertigjarig bestaan. Het Legioen, dat
vooral in de missielanden en met name
in China een begrip is geworden voor
actief lekenapostolaat, werd in 1921 in
Dublin opgericht door een ambtenaar
van het ministerie van Financiën,
Frank Duff. Het initiatief heeft van het
begin af bij de leken gelegen, en dat
is nu nog het geval.
Het Legioen, dat over de gehele
wereld is verspreid en in 1200 bisdom
men en vicariaten 8 miljoen leden telt,
groeit ook snel in ons land. Het Neder
landse Legioen van Maria telt in Ne
derland 260 afdelingen ofwel presidia
met 2375 werkende en 36.000 biddende
of auxiliaire leden. Mgr. W. M. Bekkers
bisschop van Den Bosch, onderhoudt
het contact tussen hiërarchie en Legi
oen van Maria in ons land.
Pi, ,;,t K-.-v x'Sïïv:-■ v
N f' - -3' U - V N v
-
Dr. de Kort thuis met zijn echtgenote en de Belgische herder.
- Ve
ZOETERWOUDE, 19 aug.
vangst, die de zeshonderd Pa*
bedevaartgangers, sinds vrijdag
op weg naar 's Hertogenbosch,
eerste pleisterplaatsen ten dee 0ni
vallen, heeft hen voldoende geste
met vernieuwd élan de tweede jjjit
te beginnen. Met grote gastvrij e_^ J#
de wandelaars welkom geheten je
verschillende gemeenten, waar p
eerste nacht zouden doorbreng^^e-
enkele gevallen waren zelfs
meesters aangetreden om de
noten te begroeten, zoals bijv0
in Zoeterwoude, waar ook
deel van de bevolking de (Haags®
UÜC1 Vauuo ucvuiraug uo v—1/10»
Christi-trekkers feestelijk onthaa
De Amsterdamse groep zal
het voorrecht genieten om 0e
kardinaal Alfrink te ontmoete jaS
plan bestaat dat de kardinaal o
nog meer bezoeken aflegt ape A10'
trekkende groepen routiers.
tiers. vef'
sterdamse groep is in Loenersio jjrf,
welkomd door pastoor A. Ye+nespr
die de deelnemers maar liefst
In vijf talen. De groep die uw strSn»
lem vertrokken is, kreeg op "e _nge
in Zandvoort, dat in de route JVli
men was, te kampen met sl®clJ eer$'
zodat zij drie uur later op hei .jig-
bivak, de Tiltenberg in Vogel®
arriveerde dan berekend was.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 19 aug. Vele
van de vaste commissie voor
schappelijk Werk hebben
MENAI BRIDGE, Wales, 19 aug.
Het gerechtelijk onderzoek tegen de
Nederlandse zeeman, verdacht van
moord op een Engels dienstmeisje, is
de tweede dag ingegaan. Het hof ver
nam dat de 29-jarige Amsterdammer
in Liverpool was gearresteerd. De po
litie verklaarde dat zijn vingerafdruk
keu overeenkwamen met de afdrukken,
die in het huis van dr. Henry Fisher,
waar de vermoorde Margaret Hughes
werkte, waren gevonden.
Mevrouw Fisher getuigde dat de 21-
jarige dienstbode 30 juni van dit jaar
om elf uur 's avonds thuis was ge
komen van een bezoek aan haar moe
der. Margaret had haar hoofd om de
hoek van de kamerdeur gestoken,
goedenacht gewenst en was naar haar
kamer gegaan. Mevrouw Fisher zei:
„Om half een 's nachts nam ik een
bad. De deur van Margarets kamer
was gesloten en er brandde geen licht.
Ik ging naar bed en hoorde gedurende
de nacht geen ongewone geluiden. Toen
ik echter de volgende morgen de bad
kamer Dinnenkwam zag ik een vieze
vlek op de badrand. Bovendien lag er
wat kiezelgruis in de kom zelf. Het
badkamerraam stond half open, net zo
als ik dat de vorige avond had laten
staan."
Met. behulp van tolken in drie talen,
Welsh, Nederlands en Engels heeft de
openbare aanklager gezegd dat het
meisje aangerand en gewurgd was. Het
raam van haar slaapkamer stond open
en op de vensterbank werden voetaf
drukken gevonden. Op het eveneens
openstaande raam van de badkamer
werden vingerafdrukken gevonden, die
met die van verdachte zouden overeen
komen. De voetafdrukken zouden van
,,basketball"-schöenen afkomstig zijn.
Verdachte heeft toegegeven een derge
lijk paar schoenen bezeten te hebben
maar deze weggeworpen te hebben om
dat zij gebroken waren, aldus de aan
klager.
Klompé vragen gesteld over de
ering van Ambonezen naar In jnjst®;
Zij willen weten welke visie de rn" 0vCr
heeft op de indruk die berichten. er
hét verblijf van de eerste
de groep in Indonesië hebben f?® op
Verder vragen zij de bewindsvrouw.^
een conclusie over het doen rep»11
van nog meer groepen Amboneze r
Tevens informeren deze leden iP
het aantal gereedgekomen wonin^^r
het woonoord voor Ambonezen
drecht en de bezetting van deze i»
Zij willen verder weten of het [t,e<
dat dit woonoord voor een gedeen „tiO"
de
hezen er niet willen wonen tervvJ,^
bevolking van Moordrecht deze
graag 2ou betrekken.
„riff
DEN HAAG, 19 aug. De regeve-,-
zal medewerking verlenen aan cf npie
vroegde uitvoering van de tunnel jp
de Nieuwe Maas bij Vlaardingri e
basis van particuliere financiering
tolheffing. Dit heeft de minister
Verkeer en Waterstaat, drs. gtfi
Korthals, in een brief meegedeeld e(-
de voorzitter van de Tweede K® V
De minister zal de Tweede Karne^P
zijner tijd een afschrift doen toeK
van de tussen de staat en de °V
richten n.v. Beneluxtunnel te S1
overeenkomst, aldus deze brief-
UTRECHT, 18 aug. Kardinaal Al
frink heeft namens het Nederlandse
Episcopaat benoemd tot landelijk gees
telijk adviseur van het Katholiek On
derwijzers Verbond de weleerw. heer
H. A. M. Heercn, rector van het Moe
derhuis van de Fraters te Tilburg, on
der gelijktijdig eervol ontslag aan de
zeereerw. heer S. J. de Bot te Koog
egin van deze week verscheen, na
bijna drie jaar studie, het S.E.R.-
rapport van de commissie, des
tijds ingesteld om de regering ad
vies uit te brengen over waardevaste
bedrijfspensioenen. We hadden reeds
een commentaar op dit advies zo goed
als gereed, toen we in ons blad van
donderdag een reactie lazen, waarmee
we het in sommige opzichten oneens
zijn en dus hebben we een nieuw vel
papier in'de schrijfmachine gezet in de
wetenschap dat de hoofdredactie het op
prijs stelt dat in bepaalde belangrijke
zaken van elkaar afwijkende meningen
worden geuit. Dit kan de uiteindelijke
oordeelvorming alleen maar ten goede
komen.
Vooreerst een korte samenvatting
over de kern van de zaak.
De re'gering heeft aan de S.E.R. in
mei 1958 gevraagd een advies te willen
uitbrengen over de mogelijkheid be
drijfspensioenen z.g. waardevast te ma
ken. zoals dat ook reeds het geval is
bij de uitkeringen krachtens de A.O.W.
De waardevastheid bij de A.O.W. be
staat, zoals men weet, hierin, dat wan
neer de kosten van het levensonderhoud
met een bepaald percentage blijken te
zijn gestegen, ook de uitkering stijgt,
zodat men voor nu en voor de toekomst
precies weet waar men aan toe is. De
uitkeringen uit bedrijfspensioenfondsen
vinden in zeer overwegende mate plaats
in „nominale" bedragen, d.w.z. dat de
verzekerde een bepaald bedrag per
week krijgt uitgekeerd, dat niet veran
derd als de kosten van het levensonder
houd zouden stijgen.
En om nu maar meteen het riskante
van zulk een pensioendekking duidelijk
te maken geven we hier een voorbeeld
uit de praktijk. Een thans hoogbejaar
de vriend van ons werd in 1940 gepen
sioneerd met een wekelijkse uitkering
van 18,Hij verwoonde 4 per week,
huur, had zelf nog een paar spaarcent
jes en had „dusde stellige overtui
ging dat hij geen armoede zou behoeven
te lijden. Het bedrijf waarin hij meer
dan 40 jaar had gewerkt bestaat niet
meer, zodat van die kant nooit enige
toeslag is kunnen komen. En nu is dit
hoogbejaarde echtpaar, ondanks de
A.O.W.-uitkering, voor elke bijzondere
uitgave nog steeds aangewezen op de
gemeentelijke dienst voor Sociale Za
ken.
We hebben hier dan nog met een zeer
gunstig geval te doen. Er bestaan in
Nederland thans 63 bedrijfspensioenfond
sen, tengevolge waarvan ruim één mil
joen werknemers een bepaalde uitke
ring kunnen verwachten, bjj het berei
ken van het 66ste levensjaar. Alhoewel
het S.E.R.-advies zegt dat dit miljoen
het grootste deel is van de mannelijke
weekloners moet dit toch zo worden
verstaan, dat dit miljoen nog niet de
helft betreft van het totaal aantal werk
nemers in Nederland. Dat betekent, dat
verreweg het grootste gedeelte van de
Nederlandse werknemers het na het 65e
levensjaar moet stellpn met de uitkering,
te ontvangen krachtens de A.O.W. Bo
vendien: als er al een uitkering is krach
tens een bedrijfspensioenfonds, dan is
deze vaak nog zó laag dat bedrijfspen-
siopn plus A.O.W. een aanvullende uit
kering van de diensten van Sociale Za
ken noodzakelijk maakt. (Op enkele uit
zonderingen na bedragen de wekelijkse
uitkeringen krachtens de bedrijfspen
sioenfondsen niet meer dan 10 a 15
Eer week, indien men althans onafge-
roken 40 jaar verzekerd is geweest,
hetgeen maar zelden het geval is.)
elnu, op grond van ai deze over
wegingen is de S.E.R. verder
gegaan dan de staatssecretaris
destijds heeft gevraagd. Zij
heeft zich merkbaar laten leiden door
de vraag: hoe bereiken we in ons wel
varend land, dat op zo kort mogelijke
termijn aan alle werknemers bij het be
reiken van de 65-jarige leeftijd een pen
sioen kan worden toegekend dat hen
in staat stelt zich. zelfstandig te hand
haven en dat bovendien waardevast is.
De commissie gaat nog iets verder en
spreekt van welvaartvast hetgeen meer
omvat dan het begrip waardevast.
Nu kan men zeggen dat het ideaal
zou zijn wanneer deze zorg primair ge-
tief, d.w.z. door het bedrijf waaraan
de pensioengerechtigde zijn produktieve
jaren heeft gegeven. Maar gezien de fei
telijke toestand en de feitelijke ontwik
keling heeft de commissie er de voor
keur aan gegeven ook de A.O.W.-uit
keringen in haar studie te betrekken.
Een groot deel van de commissie advi
seert zelfs die uitkeringen geleidelijk
te brengen op een hoogte die ongeveer
gelijk ligt met de minimumkosten van
levensonderhoud. Dan is er kans dat na
verloop van tijd voor iedereen een pen
sioen bereikt kan worden van ongeveer
70 pet. van het tijdens de werkzame
jaren verdiende loon en dit percentage
wordt vrij algemeen geacht voldoende
te zijn. Hoe dit precies bereikt moet
worden is vers twee, daarover laat de
commissie zich niet uit en, mocht de
regering hier iets voor voelen, dan zijn
beslist nog heel wat studies nodig.
e moeten hierbij twee dingen vast
stellen. Vooreerst dat als het
pensioen krachtens de A.O.W.
zou worden opgetrokken naar,
zeggen we, 50 pet. van het voormalige
loon, het nog altjjd een bodempensioen
blijft en dat er dus een aanvullende
taak voor het particulier initiatief, i.e.
voor de bedrijfspensioenfondsen; blijft
zijnde een taak waarvan de vervul
ling nog heel wat hoofdbrekens zal kos
ten.
We moeten niet vergeten dat de
A.O.W. destijds een synthese is ge
noemd tussen staatspensioen en vrijwil
lige verzekering op premiebasis. Dit
zal in de toekomst zeker gehandhaafd
blijven. Mogen we. dan zo maar zeggen
dat dan ,,de weg van de wieg naar het
graf voor het particulier initiatief in dit
geval wel eens een korte kan zijn"?
Bovendien, als deze weg zo lang zou
zijn dat nodeloos een situatie bij vele
mensen zou voortbestaan van materiële
hulpbehoevendheid, dan hebben we de
neiging te zeggen: hoe korter die weg,
hoe beter. Dit heeft met socialisme of
zoiets niets te maken. Dat de heer Ber
ger deze gedachte eens in de Tweede
Kamer heeft uitgesproken heeft hier
evenmin iets mee te maken. Toen sprak
hiy een rechtvaardigheidsgedachte uit,
die al geruime tijd leeft in alle drie
de bona fide vakcentrales van werkne-
nthony van Kampen, vooral
bekend als schrijver van
de Jungle Pimpernel, zijn
meest-verkochte boek,
wordt maandag 28 augustus
Vijftig jaar. Zijn halve leven
vulde hij met reizen en schrij
ven. Dat begon in 1937 met „Het
Grote Rally e-Avontuur" en ein
digde voorlopig met het
grote fotoboek over Nieuw-Gui
nea, 'dat binnenkort van de pers
komt; ook in het Engels onder
de titel „New Guinea to Day".
Anthony van Kampen stamt
uit een geslacht van zeevarenden,
zotuel van vaders- als van moe
derszijde; hij werd geboren in het
marinestadje Hellevoetsluis en
sleet zijn jeugd in de grotere
marinestad Den Helder. Zijn
'zeevarende voorvaders moeten
tijdens hun zwerftochten over
de zeven zeeën veel gezien en
beleefd hebben; zeelieden lezen
ook veel, maar schrijven deden
zijn voorvaders niet; dat doet
nu hun nazaat, Anthony van
Kampen,
Anthony van Kampen woont
in een landhuis te Bergen,
waarvan het zitkamerraam een
ruim uitzicht biedt over de mal
se polder met de duinenrij op ;rfle
de achtergrond. Overigens geniet Van Kampen maar weinig van dit rUnCr
uitzicht; hij is veel op reis en als hij niet reist; zit hij in zijn werkka/a -j
achter de schrijfmachine; dan kent hij geen tijd; als in trance schrijft
vele nachten door, niet rustend voor het boek, waar hij mee beziff
klaar is.
Via de journalistiek kwam Anthony van Kampen in de uitgeverij
van de uitgeverij ging hij weer in de journalistiek. Na zijn verslaggeV'
periode aan de Helderse krant werd hij redacteur van De Blauwe WirtP^
die op zijn initiatief werd opgericht; prinses Margriet, petekind ran
koopvaardij, hield het maandblad 19 januari 1946 ten doop in SoestdV
dit jaar verscheen na 15 jaren de jubileum-uitgave van het unieke 171 rij
tieme blad. Anthony van Kampen werd mede-directeur van de uitgev
C. de Boer jr., maar na enkele jaren realiseerde de rusteloze jpurriaLfl
zich, dat het niets voor hem was, zijn leven lang gekluisterd te zitten a .e
een bureau; de zee en de ruimte trokken hem. Een jaar lang pieke -
hij er over voor hij het besluit nam het directeursbaantje te verwisse1
voor het avontuurlijke leven van de reizende free lance journalist;
bleef adviseur van de uitgeverij, die al zijn ongeveer 35 boeken uitgaf-
„Het lijkt wel, of ik een eilandencomplex heb" zegt Anthony van K°je
pen, als hij begint te vertellen over zijn vele reizen. Een jaar lang re- ie
hij door Indonesië; met schepen van de Koninklijke Marine doorkru;.^.
hij heel de Indische Archipel, waarover hij schreef in kranten en
schriften en zijn radiopraatjes hield. Hij had er een boek over toe
schrijven, maar in aansluiting op deze reis ging hij naar Nieuw-Gu171 J,
waar hij weer zoveel nieuwe indrukken opdeed en zo werd gefascinee
dat al zijn belevenissen in het groene Insulinde al gauw begonnen te "v*.
vagen. „Die eerste reis naar Nieuw-Guinea werd de reis-van mijn
zegt Van Kampen, die er enkele boeken over schreef, waarvan de JurtSgt
Pimpernel dat hij „h e t" boek noemt uit zijn omvangrijk oeuvre, u
meest-herdrukte en het meest-verkochte is. Het verschijnt in oktober tr
„Het Laatste Bivak" en „De Verloren Vallei" als heruitgave in de
van een AP-Omnibus. Het ivas de bestuursambtenaai dr. J. V. de Br
die vier jaren leefde in het isolement van de Wisselmeren, waar de
poea's nog leefden in het Stenen tijdperk, die hem inspireerde tot 1J„
Jungle Pimpernel. Nadien is Van Kampen nog vijf keer naar Niau
Guinea geweest; dit jaar nog tweemaal. Hij maakte er verschillende e
pedities mee en leerde er tal van bestuursambtenaren en missionaris0.
kennen; vooral onder de laatsten maakte hij vele vrienden, zoals mgr-
Tïllemans, apostolisch Vicaris van Merauke, en de paters Jan Verschuur
en C. Meuwese, pracht kerels voor wie Anthony van Kampen veel u>a' :e
dering en bewondering heeft; bij hun bezoek aan Holland kwamen
hem opzoeken in zijn landhuis in Bergen.
it-
De belangstelling van de journalistieke globetrotter beperkte zich ec
niet tot de eilanden in het Verre Oosten. Hij ging ook naar de Hebrr
dragen wordt door het particulier initia- mers en ook in de K.V.P.-Kamerfractie.
bezocht de eilanden in West-lndiè, zeven maal het eiland Corsica dat ,j
de roman Incident op Corsica opleverde), het eiland Malta en verbi^e
zeven maanden op Groenland, dat hij langs de noordwestkust verker j,
tot aan Thule. Hij reisde ook naar Suriname, Frans Guyana en N°?LtS
Afrika. En nu droomt hij van een eis naar Oceanië; een reis, die mins.' (Jt
twee jaren moet duren en die hem brengt naar Vuurland en Tahiti et
naar zovele eilandjes in de Pacific. Hij ziét deze reis als een expeditie
een man of zeven, onder wie een cineast en een fotograaf, want behd
een of meer boeken zou ook een unieke film de vrucht van deze "^jj
moeten wordenVan Kampen kwam juist terug uit Polen, waat
enkele weken verbleef dn verband met een oekje over Madame Curie,
binnenkort als een bijzondere uitgave het licht zal zien. ^t.
Binnenkort gaat de vijftigjarige voor drie weken naar Andorra,
miniatuur staatje in de Pyreneeën; het wordt een vakantiereis, mauT
moet u niet verbazen als hij er toch weer een boek van overhoudt.
