FIAT onder voorbehoud voor
Amsterdams raadhuisplan
Zware storm van kritiek
schokt gemeenteraad
Mag verbruikscoöperatie
leden uitkering geven?
Wereldsolidariteit van katholieke werkgevers
Bewogen bijeenkomst
in een krakende wereld
I
Rusk: spann
iets vermin
Van „definitief" naar „meer uitgewerkt"
BREEMAN N.V.
BUISMAN
Westerse landen eensgezind
in hun Berlijn-politiek
Geen feestelijke
sfeer in debat
„Laten wij de
berg verzetten
Aanklacht wegens
meineed tegen
drie ambtenaren
Verkeer eist drie
doden en twee
zwaar gewonden
VRAAG VOOR BOSSCHE GERECHTSHOF
MORGEN:
OFFER-
VRIJDAG
f r
I-
f120,-
VOOR KOFFIE OP Z'N BEST!
DONDERDAG 19 OKTOBER 1961
(Van een verslaggever)
AMSTERDAM, 19 okt. Het
debat over het raadhuisplan van
Amsterdam was gistermiddag nog
geen twee minuten oud, toen het
het publiek op de overvolle tribu
nes al duidelijk werd op welke
wijze de gemeenteraad zich uit de
nogal netelige situatie zou redden.
Sprekend over het definitief ont
werp van de architecten Berghoef
en Vegter bezigde burgemeester
Van Hall de term „meer uitge
werkt ontwerp", waarmee de kern
van het probleem: de vraag of het
nogal heftig bestreden project in
zijn thans voorgestelde vorm defi
nitief was te noemen, werd gerela
tiveerd tot een kennisneming van
een ontwikkelingsphase. Op het
„definitief ontwerp" zal thans nog
een „bestekklaar ontwerp" volgen
en zelfs voordat het zover is zal
de raad nog een keer zijn oordeel
over het raadhuisplan mogen vel
len. Door deze diplomatie is de
Amsterdamse raad een moeilijke
discussie bespaard. Het „defini
tief ontwerp" kreeg de goedkeu-
ing van de raad met uitzondering
van de twee stemmen sterke PSP-
fractie.
„Hersenspoeling'
Dealer voor Rotterdam
en Omstreken
OOSTZEEDIJK 312
Filiaal BREE 15
TELEFOON 11.91 -90
TELEFOON 17.38.75
Tussenfase
rif
SANTIAGO, oktober Maan
den geleden, toen ik op een
zaterdagavond het elfde we
reldcongres van de UNIAPAC (de
internationale organisatie van
katholieke werkgevers) voor het
eerst bij u aankondigde, heb ik
daarvan gesproken als over een
avontuur. Dat was natuurlijk
grootspraak, maar achteraf moet
ik zeggen, dat ik gelijk heb.
Mjjfe p|f$M
STERKE SPREIDING!
GEREGELDE GROEI!*
(ook als 't poederkoffie is
Nasleep van Utrechts
duplex-conflict
Verdronken vader en
zoon gevonden
Bejaarde man aange
reden door militaire
lesauto
Vice-president Indie
lunchte met het
koninklijk paar
o
De reddingsplank was de raad toe-
gesehoven door een groep bekende
architecten, die zijn volste vertrou
wen had uitgesproken in de capaci
teiten der beide collega's doch de -aad
in overweging had gegeven bij de ver
dere uitwerking van het project enige
andere deskundigen via de „Schoon
heidscommissie" of op andere wijze
als gesprekspartners te doen optreden.
De raad heeft dit advies vrijwel on
gewijzigd overgenomen. Uiteraard werd
niet getornd aan de verantwoordelijk
heid van Berghoef en Vegter en zelfs
werd hun de keuze van de adviseurs
gelaten. Men kwam des te gemakkelij
ker tot dit besluit toen uit de woorden
van wethouder Van 't Huil bleek dat
de beide architecten zelf de oplossing
toejuichten. In de praktijk geschiedt
zulk een kritische toetsing van projec
ten door collega's wel meer.
Oorzaak van al deze behoedzaamheid
was eigenlijk de plotselinge storm, die
de laatste weken in de pers over het
„definitief ontwerp" is opgestoken. Het
„voorlopig ontwerp" was in 1958 vrij
eenstemmig geaccepteerd en met het
definitieve scheen het evenzo te gaan,
totdat plotseling zeer gezaghebbende
architecten in allerlei organen nogal on
gezouten kritiek op het exterieur lieten
horen. De bezwaren concentreerden zich
vooral op de grotere hoogte, de enorme
toegangspoort, de zeer opvallende schei
ding tussen representatieve en admini
stratieve ruimten en de aanzienlijke
schaalvergroting door de verruiming
van de kolomaf tanden van 5 tot 11 me
ter.
De burgemeester sprak zijn misnoe
gen uit over het late tijdstip van de
kritiek en de heer Den Uijl (PvdA)
meende zelfs, dat deze kritici van
het elfde uur hun recht op kritiek
hadden verspeeld. Voor de heer Le-
Cavelier (VVD) was er een conspira
tie in het spel, die via opeenstapeling
van de kritiek een soort „hersenspoe
ling" van de raad beoogde. Daarmee
zag hij aan het feit voorbij dat de kri
tiek ook in liberale kring leefde, ge
tuige het volkomen andere standpunt
van zijn fractiegenoot, de heer Boekei,
die zijn fractieleider over de term
„hersenspoeling" nogal pijnlijk op de
vingers tikte.
Voor het Amsterdamse gemeentebe
stuur, dat zich zo heeft beijverd bij
deze architectonisch zo belangrijke ge
beurtenis volkomen open kaart te spe
len, heeft de kritiek de werking gehad
van een koude douche. In plaats van
plannen maken in een feestelijke sfeer
zag men zich genoodzaakt rekenschap
af te leggen van een beleid. Men ver
gat zelfs te informeren hoe lang het
nog zou duren voordat er op „Vlooien
burg" een eerste paal zou kunnen wor
den geslagen. Wethouder Van 't Huil
vertelde het daarom maar ongevraagd.
Over twee a drie jaar zou men aan de
gang kunnen; het grondwerk zou zelfs
al eerder kunnen beginnen.
De stemming werd er niet door ver
hoogd. De vijf in de bouwcommissie
gedelegeerde raadsleden waren overi
gens unaniem in hun afwijzing van
elke kritiek. De heer Den Uijl beijver
de zich zelfs om de opinies van enige
kritici te ontleden, waarbij hij natuur
lijk aan het luidruchtige experimentele
proza van de weeshuisbouwer Aldo
van Eijck een gemakkelijke prooi had.
Maar elke fractie had zijn dissiden
ten, die ook de bouwcommissieleden
noopten naar een vergelijk te zoeken.
Men greep dus met meer of minder
enthousiasme de reddingsplank van
het „voorlopig definitief ontwerp" en
van de architectonische gesprekspart
ners. Geurt Brinkgreve vertolkte veler
mening door kortweg de eis te stellen:
het kan en het moet beter.
Hjj vond tegenover zich de heer See-
gers (CPN), die elke kritiek afwees
maar, nadat hij nog had uitgeroepen:
„Mij bekruipt geen onrust" aan het slot
van zijn betoog haastig toch een termijn
van zes maanden stelde om de raad na
der in te lichten over maatregelen, die
zouden kunnen worden genomen om het
plan „te verfraaien".
Wie er ook sprak en hoe de kritiek
of de lofprijzing ook luidde, elke speech
eindigde met een relativering van het
begrip „definitief ontwerp" of met een
aarzelende of gretige aanvaarding van
de adviseurs. Wethouder Van 't Huil
deelde mee, dat de bouwcommissie op
dracht zou krijgen „al datgene toe te
(Advertentie)
BENZINEVERBRUIK I s 16
TOPSNELHEID 120 - 125 km/u.
JS DEALERS DOOR HET GEHELE LAND
importrice; Algemene Import Mij. A L I M P O n. v. - Parkstraat 9la Den Haag - Tei. 18.48.46*
staan wat de architecten aan contact
met hun collega's zouden wensen". De
kritiek zou dan kritisch kunnen worden
verwerkt waarbij elkeen het „optimale
raadhuis" voor ogen zou staan.
Teneinde vrede te krijgen in zijn nog
al opstandige fractie, vatte de heer Den
Uijl de conclusies duidelijk samen. Het
definitief ontwerp is een tussenfase op
de weg naar het bestekklare ontwerp.
Wijzigingen blijven mogelijk. De schoon
heidscommissie zal worden ingescha
keld. De architecten zijn bereid om met
gekwalificeerde collega's overleg te ple
gen. De bouwcommissie zal de raad tus
sentijds over de gang van zaken inlich
ten. De architecten behouden hun eind
verantwoordelijkheid en de raad spreekt
zijn vertrouwen uit in de architecten,
waarbij hij zich baseert op hun toezeg
ging om de kritiek ter harte te nemen.
De zaak was daarmee, na een dis
cussie van ruim drie uur, rond. Inge
sponnen door de waakzame aandacht
van allerlei instanties gaan de archi
tecten Berghoef en Vegter, die het
gehele debat op de tribune hadden be
luisterd, weer aan het werk voor de
uitwerking van, laten wij zeggen, het
„definitieve definitieve ontwerp".
Aandachtig volgen
van het nieuwe
prof. ir. Berghoef (links) en ir.
stadhuisontwerp (hun ontwerp)
gemeenteraad.
Vegter de behandeling
in de Amsterdamse
DEN BOSCH, 19 okt. Moet de le
den-uitkering van een verbruikscoöpe
ratie worden gezien als een prijskor
ting, of is er geen rechtstreeks verband
tussen deze uitkering en de inkopen die
de leden in de loop van het jaar ge
daan hebben? Deze vraag heeft het ge
rechtshof alhier te beantwoorden nu
het in hoger beroep heeft behandeld
de zaak tegen de ETOS-coöpera-
tie in Eindhoven, die terecht stond we
gens overtreding van de tabakswet.
De coöperatie was door de politierech
ter van deze overtreding vrijgesproken,
waarop de rijksadvocaat dr. Van Wij-
men in hoger beroep is gegaan.
De rijksadvocaat stelt zich op het
standpunt dat de uitkering van de co-
operatie aan haar leden, naar rato van
het bedrag der inkopen in het betref
fende jaar, in strijd is met het artikel
van de tabakswet dat zegt dat tabaks-
arikelen niet beneden de banderolprijs
mogen worden verkocht en er ook geen
kortingen of geschenken bij mogen
worden gegeven of in het vooruitzicht
worden gesteld.
De door de directie aangevoerde mo
tieven, dat hier geen oogmerken van
concurrentie aanwezig waren en dat
het hier een statutaire verplichting
gold, verwierp dr. Van Wijmen. Een
statutaire verplichting mag nooit in
strijd met de wet zijn, zo meende hij
en eiste 100 boete. De advocaat-gene
raal, mr. Van Overveldt sloot zich bij
hem aan.
Vun in het vooruitzicht stellen van
een uitkering is hier geen sprake, zo
stelde de raadsman van de coöpe
ratie, mr. Nijst uit Eindhoven hier
tegenover. Het staat immers nooit te
voren vast of er inderdaad een uitke
ring zai komen; dat hangt af van
het feit of er al dan niet winst wordt
gemaakt. Ook vond hij het iioogst
merkwaardig dat vijf en twintig jaar
lang dit wetsartikel reeds in werking
is en een aantal ministers van finan-
UNIAPAC-congres in Santiago
Neem de uiterlijke omstandigheden.
Zuid-Amerika is voor een Nederlander
zoiets als onbekend eten voor een boer.
Hij kent het niet en als hij er toch aan
moet, wordt hij kopschuw. Ik herinner
me dan ook hoe ik tijdens de openings
zitting in de dakzaal van het Carrera-
Hiltonhotel (groot, sjiek, duur en
slecht) menigmaal een bezorgde blik
op het grote plein beneden mij heb ge
slagen. Per saldo ben je het niet ge
wend. Op de Dam staat geen water
kanon met draaiende motor, niet op
ieder hoekje van de Kalverstraat wach
ten acht zwaar bewapende politieagen
ten en dat alle onderwijzers aan de
lagere „staatsscholen" meer dan een
maand in staking zouden gaan, is iets
dat minister Cals alleen in een nacht
merrie mogelijk acht.
Toch gebeurt het hier allemaal tege
lijk en deze feiten vormen het uiter
lijke bewijs, dat een internationaal con
gres van katholieke werkgevers, die
en dat moet u op mijn gezag aanvaar
den oprecht willen getuigen van hun
solidariteit ook met de werknemende
klasse, hier iets anders is dan een
soortgelijke bijeenkomst in de aange
harkte tuin, die wij Nederland noemen.
Want alle reverentie ten opzichte van
onze Chileense gastheren mag niet
verbloemen, dat de tegenstellingen hier
schrijnend groot zijn. Er is een kleine,
uiterst selecte groep puissant rijke lie
den, die vrijwel geheel de landsecono-
riiie beheersen, die met de regelmaat
van een klok grote, onmisbare kapitalen
naar het veilige buitenland overmaken
én daartegenover een groep, die men
zonder enige overdrijving op dertig
procent van de bevolking mag schat-
Advertentie
ten en die leeft op een niveau, dat men
met de beste wil van de wereld nau
welijks menselijk mag noemen. Ik zal
hopelijk nog de gelegenheid krijgen u
daarover concreet te berichten, laat
mij nu volstaan met de mededeling,
dat ik de gehele Nederlandse delegatie
na een bezoek aan wat men hier de
callampas (de paddestoelen) gelieft te
noemen, geslagen heb zien terugkomen.
In die sfeer dus voltrok zich het elf
de internationale UNIAPAC-congres en
dat voor het eerst in de historie met
werkgever-deelnemers uit Bolivia, Bra
zilië, Columbia, Peru, Paraguay, Uruguay
en Venezuela, allemaal landen, waar
heel kleine groepen werkgevers de moed
hebben gevonden uit de sociale leer van
de Kerk die conclusies te trekken, die
onontkoombaar zijn.
Ik spreek van moed en ik bedoel dat
letterlijk. Zoals bij ons de eerste voor
vechters voor de arbeidersbeweging
zich zagen bedreigd door geweldpleging
en broodroof, zo stellen hier werkge
vers, die openlijk voor de praktische
toepassing van de beginselen der sociale
rechtvaardigheid pleiten, zich bloot aan
de tegenwerking van hun collega's. Het
woord communist ligt voor in de mond
en het heeft geen zin te verbloemen,
dat men overal in de wandelgangen
van het congres kon horen, dat de
kleine groep Chileense werkgevers, die
zich voor dit congres hoge uitgaven
getroost hebben, daarmee nog niet aan
het eind van hun offers zijn gekomen.
Een goede verstaander heeft geen ver
dere uitleg nodig.
Stel daar tegenover de Europese de
legaties. Werkgevers uit Nederland,
uit België, uit Frankrijk, uit Duits
land, Zwitserland, Spanje en Ita
lië. De meesten van hen konden wijzen
op toestanden, die men hier voluit
paradijselijk noemt en in Parijs (waar
een voorbespreking werd gehouden) be
greep ik dan ook goed, dat men zich
uitputte in het zoeken naar woorden,
die de kleine groep Zuid-Amerikaanse
vrienden niet zouden kwetsen.
Een nobel streven. Maar inderdaad
een streven van mensen, die een we
reld binnentreden, waarvan zij niets
kennen, ook al hebben zij daarover nog
zoveel onthutsende feiten gelezen. Ge
volg? Van die onmiskenbare Europese
suprematie op het stuk der sociale or
dening bleef ten aanschouwen \ati zo
veel ellende weinig over.
Wie durft nog stoffen op eigen ver
worvenheden als hij geen antwoord kan
geven op de. vraag hoe het mogelijk is,
dat men zo lang in eigen zelfgenoeg
zaamheid heeft voortgeleefd zonder
rekening te houden met de eisen, die
door de christelijke solidariteit ook in
ternationaal gesteld worden?
Daarom, geloof ik, mag ik dit elfde
UNIAPAC-congres karakteriseren als
een avontuur van deemoed. Wie de slot
zitting heeft bijgewoond, waarop een-
cniwintig afgevaardigden van eenen
twintig verschillende landen kwamen ge
tuigen van hun goede wil. viel ten prooi
aan de meest tegenstrijdige gevoelens.
Hier spraken werkgevers, grote zaken
lieden, die in hun dagelijkse leven ma
nipuleren metbedragen, die ik alleen
"V .7*'",
■m j 7
9
1
MR. F. J. F. M. VAN TH1EL
als cijfers ken. En toch dacht ik soms:
het zijn kinderen! Bijvoorbeeld als weer
een Zuid-Amerikaanse afgevaardigde
met vrijwel niemand achter zich toezeg
gingen deed, die een grote slagvaardige
organisatie eisen. Soms ook was ik ont
roerd zoals bij de verklaring van de
afgevaardigde van de U.S.A., en de
States zijn niet populair hier die
sprekend namens waarschijnlijk de
grootste groep katholieken, eiKeiide tot
dusver te hebben gefaald en daarbij
ztjn Zuid-Amerikaanse collega's om ge
bed verzocht. Soms ook enthousiast,
zoals bij de constructieve verklaring
van onze zuiderburen, die met steun
van de Nederlandse delegatie een plan
op tafel legden dat uuniuntte door
nuchterheid en constructivlteit. Alles bij
elkaar was het echter onthutsend. Gro
te mannen, grote zakenlieden, stame
lend van goede wil en zich aan de
jongste encycliek vastgrijpend als dren
kelingen aan drijfhout.
Gi een wonder, dat dit vierdaags ge
beuren in veie Zuid-Amerikaan-
f se landen Indruk heelt gemaakt.
Zo'n manifestatie geschraagd
door het gezag van grote Europese
Je legaties is „noch nie dagewesen'
en al moet men uiteraard alwachten
of het resultaat het enthousiasme zal
evenaren, er zijn hier in het openbaar
ten aanhoren van honderden gasten
onder wie de aartsbisschop en zelfs de
nuntius dingen gezegd, die niemand
kan herroepen.
De grootste eer komt daarbij toe aan
de Franse delegatie, die aangevoerd
door père Laurent S.J. met een drietal
werkelijk voortreffelijke inleidingen de
basis legde voor alle verdere activitei
ten. Vooral zijn eigen inleiding over de
„christelijke visie op de economische
ontwikkeling" was een meesterstuk van
klaar en helder denken. Ze werd door
het congres ingedronken als water door
een dorstig land en ik geloof, dat zulke
uiteenzettingen in een wereld, waar de
atbeidersbeweging èn door de apathie
ven de massa èn door het noodzake
lijk ontbreken van goed leidinggevend
kader (nog) niet die rol k. n spelen, die
ze bij ons vervulde, van eminent be
lang zijn. Heb ik niet in dezelfde perio
de in katholieke bladen de encycliek
„Mater et Magistra" zien misbruiken
ter verdediging van toestanden, die men
in alle oprechtheid wraakroepend moet
noemen? Was het geen gezaghebbend
spreker, die bij een andere gelegenheid
verklaarde, dat Chili geen verandering
behoefde, omdat het staande voor de
keus tussen christendom en communis
me, het eerste had gekozen? Ik kan
zo doorgaan. In een boodschap aan het
congres vermaande de president van
de republiek, Jorge Alessandri, de deel
nemers zich niet te mengen in de Chi
leense binnenlandse aangelegenheden.
Wat kan dat anders betekenen dan
angst voor de verkiezingen van 1964?
De rechtse meerderheid, die hem aan
de macht bracht, wankelt en een con
gres dat zo scherp de onontkoombaar
heid van de sociale leer in het licht
stelt, Kan ook al werd dat nimmer
expliciet bedoeld niet anders dan
duidelijk de afstand accentueren, die
ook in Chili bestaat tussen leer en
leVen.
De Chileense congresvoorzitter Ser
gio Ossa Prietos zei het eenvou
dig: „De ontdekkingsreizigers die
het eerst in onze landen binnen
vielen, werden in hun eigen kring voor
avonturiers versleten. Wij delen hun lot.
Wij hebben echter, evenals zij, ons ge
loof waarvan de Schrift zegt. dat het
bergen kan verzetten. Welnu, laten wij
die berg dan verzetten."
En père Laurent zei, steunend op
uitspraken van Johannes XXIII; „Eco
nomische ontwikkeling is niet iets onver
schilligs, waaraan men zich al of niet
kan wpden. Het is een plicht in tweeër
lei opzicht, theologisch en moreel." En
met verheffing van stem verdergaand,
vervolgde hij: „Onze grootste zonden
zijn niet de plotselinge misslagen, die
wjj regelmatig en zonder al te veel
berouw biechten. Onze werkelijke se
rieuze fouten zijn die, waarover de tijd
zal oordelen, fouten die blijven, ook al
zijn het fouten van verzuim. Niet be
reid zjjn om voor de toekomst te waken,
vooral als dat moeilijk i.s door de groei
van de bevolking, betekent voor een
verantwoordelijk man een belangrijke
fout"
En zo, stap voor stap, voortgaande
brandmerkte hij het gruwelijk kwaad
van de kapitaalvlucht. Hij sprak over
de noodzaak van een waarachtige be
kering van hart, verstand en gewoon
ten, die er toe moet leiden dat men in
de opdracht tot economische ontwikke
ling een plicht ziet jegens God. Ook
de deelnemers uit de meer welvaren
de landen stelde hij duidelijk voor
ogen, dat hulp aan nrinderontwikkelde
gebieden door de christelijke solidari
teit geëist wordt en dat die hulp moet
worden verstrekt vanuit een juist be
grip voor de vr(je menselijke persoon
lijkheid en dus niet als een verkapte
vorm van modern kolonialisme.
een met, dat al deze uitspraken
ook direct door iedereen als
alleen zaligmakend zpn aan
vaard. fn de nachtelijke bijeen
komsten, waar de conclusies moesten
worden voorbereid en waar wegen
.moesten worden g vonden om een
nieuw Latijns-Amerikaans secretariaat
te financieren, is hard gevochten. De
Italiaanse delegatie, met de Vaticaan
se waarnemer aan het hoofd, heeft zich
fel verweerd en ik overdrijf niet als
ik zeg, dat het vooral da Nederlanders
en de Belgen zijn geweest, die 'in het
praktische vlak met hun nuchtere idea
lisme de weg hebben geëffend. In het
openbaar heeft dc Nederlandse dele
gatie-voorzitter, oud-minister F. v. Thiel
daarvan getuigd in een korte speech,
die zulk eer. storm van applaus ontke
tende, dat ik bijna een soort van na
tionale trots begon te voelen. En
toch zei hij, ten besluite van zijn com
missie-week, waaraan de Nederlanders
inderdaad met grote trouw hebben deel
genomen, niet veel meer dan dat hij
overtuigd en geschokt door wat hij
gehoord en gezien had al zijn invloed
zou aanwendon om zowel de aandacht
van de Nederlandse regering, van de
Europese vrijhandelspartncrs als van
de Verenigde Naties te richten op de
noden van Latijns-Amerika. „Op dit
stuk", aldus oud-minister Van Thiel,
„is de Nederlandse delegatie vastbeslo
ten. Zij roept alle andere afgevaardig
den op deze weg te volgen."
Natuurlijk is hot congres geëindigd
met een lange plechtige verklaring, waar
op UNIAPAC zich voor de komende ja
ren heeft vastgelegd. Natuurlijk heeft de
algemeen voorzitter, de Duitse dr. Pe
ter Wehrhahn hij moest tot vijfmaal
toe opnieuw beginnen met zijn statige
,.Dit is een plechtig ogenblik", omdat
de koptelefoons weigerden met al
zijn welsprekendheid het congres offi
cieel uitgeluid. Belangrijk lijkt dat niet.
„Belangrijk is", zoals de Chileense-voor
zitter, Sergio Ossa Prieto. mij een paar
dagen later persoonlijk verklaarde,
„belangrijk is, dat de noden van ons
werelddeel nu door een grote groep
vooraanstaande werkgevers persoonlijk
gekend worden. Belangrijk is, dat zij
nu gezien hebben, dat men ten over
staan van het communisme Europa niet
redden kan als men Zuid-Amerika ver
geet en belangrijk zijn tenslotte de per
soonlijke relaties, die gegroeid zijn en
die voor een werkelijke hulpverlening
onmisbaar zijn."
T1T7 el, wat dat laatste betreft, zijn
ci geen moeilijkheden. Toen het
congres officieel was afgelopen,
hebben de deelnemers zich broe
derlijk verenigd aan een openlucht-
lunch in de wijngaarden van Undur-
raga. Een klein stukje aards para
dijs, waar stijve Europeanen met een
plotseling ontbrand zuidelijk vuur de
cueca gedanst hebben. Een joyeus len-
telijk feest, verlucht met de zoetge
vooisde zang van mooie Chileense meis
jes. Want, dat moet u in Nederland
wel even weten, wij hebben lente hier.
De bloemen breken open en in de bo
men voor mijn raam kwinkeleren de
vogels. Als dit UNIAPAC-congres ook
eer klein beetje lente voor het winterse
wereldje van Zuid-Amerikaanse arbeids
verhoudingen zou betekenen, is er veel
gewonnen. Men kan niet voortdurend
de waterkanonnen gereed houden
ALBERT WELLING
Advertentie
50 KOOP DE TOEKOMSTMOGELIJKHEDEN IN CA. fik
j» 90 GROTE NED. ONOERNEMINGEN MET EEN *5
30 COUPURE VAN 50,- IN DE (ft,
NEDERLANDSCHE FONDSEN MIJ.
PRIJS THANS CA.
ciën heeft verklaard, dat het geen be
trekking heelt op de coöperaties, ter
wijl de huidige bewindsman plotseling
van standpunt verandert. Ook is de
minister niet consequent, zo vond mr.
Nijst als hij, betgeen hjj een prijskor
ting wil noemen, niet in mindering
brengt bij de berekening van de om
zetbelasting.
Het hof zal 30 oktober arrest wijzen.
(Advertentie)
ruwen
UTRECHT, 19 okt. Enige bewo
ners van de veelomstreden duplexwo-
ningen aan de Van der Steenstraat al
hier hebben bij de officier van justitie
een aanklacht ingediend wegens mein
eed tegen een drietal ambtenaren van
de gem. jouw- en woningdienst
alhier. De aangeklaagden zijn de socia
le werkster van de dienst, de (inmiddels
gepensioneerde) chef van de afdeling
woningexploitatie, en cep opzichter van
de bouw- en woningdienst.
De aanklacht is ingediend in verband
met de verklaringen van de betrokken
ambtenaren tijdens het dezer dagen
door het gemeentebestuur aangespan
nen kort geding tegen een van de be
woners van het betreffende duplex-blok.
Deze had vrijgekomen woonruimte in
het door hem bewoonde perceel betrok
ken. De drie ambtenaren ontkenden
met klem, hiervoor toestemming te heb
ben verleend of bindende toezeggingen
aan andere duplexbewoners inzake „ont-
splitsing" te hebben gedaan. De aan
klagers betogen echter dat zulks wel is
geschied.
EDE, 19 okt. Op de weg tussen
Otterlo en Hoenilerloo is gistermiddag
een vrachtauto met aanhangwagen ge-
slipt. In de kabine bevonden zich drie
personen. Twee daarvan, de dertigja'''
ge E. van Zoelen en diens broer, de
13-jarige A. van Zoelen werden op slag
gedood. De bestuurder, de 22-jarige J-
H. van Doorn werd zeer zwaar gewond;
zjjn toestand is zorgwekkend. Allen zij11
afkomstig uit Doorn.
Nadat de vrachtauto door nog onbe
kende oorzaak op het door de regen
gladde wegdek was geslipt, ramde htl
links van de weg in het bos een denne-
boom. De boom met een doorsnede
van ongeveer veertig centimeter werd
ontworteld en doormidden gebroken. De
vrachtauto kantelde bleef met de wie
len omhoog liggen. De zwaar gewonde
bestuurder kon onmiddellijk uit de vrij
wel geheel vernielde kabine worden be
vrijd, maar om de twee doden te ber
gen, moest een militaire takelwagen as
sistentie verlenen, evenals de over snij
branders beschikkende Edense brand
weer.
SITTARD, Op de rijksweg zün
hier gisternacht twee personenauto's
tegen elkaar gebotst waarbij de be"
stuurder van de ene auto, de 35-jarige
heer Ritzen uit Best op slag werd ëe'
dood. De bestuurder van de andere
auto, een inwoner van Voerendaal
werd ernstig gewond in het ziekenhuis
opgenomen.
LUDWIGSHAFEN, 19 okt. (DPA)
Gisteren is hier ongeveer 25 km-
stroomafwaarts het stoffelijk overschot
geborgen van de 35-jarige Nederlandse
schipper Hermanus Veldman uit Has
selt. Hij verdronk 11 oktober bij een P°"
ging zijn vijfjarige zoontje tc redden,
dat van het dek van zijn motorschip
„Bertha" in de Rijn was gevallen. HeI
stoffelijk overschot van het kind is dins
dag geborgen.
HUIBERGEN, 18 okt. Dc 84-jarige
heer J. van Achtmaal is vandaag 'n
zijn woonplaats door een militaire
vrachtauto, een leswagen afkomstig ",l
Bergen op Zoom, gegrepen en tege"
een ijzeren hek gedrukt. Hij is ter plaat
se aan de gevolgen overleden.
De auto moest afremmen, omdat
kinderen op de weg liepen, en is daar
door aan het slippen geraakt.
DEN HAAG, 19 okt. De vice-pre
sident van Indië, dr. S. RadhakrishnaOi
heeft gisteren op uitnodiging van
ningin en prins met hen het noenrnai,.
gebruikt op het palcis Soestdijk.
maakte de tocht van Den Haag uit Pe
auto, begeleid door een escorte y'
zestien motorrijders. Tevoren had '''[j
op de Indische ambassade gesprok*"
met stafleden vao de imbassade en
den van de Indische kolonie. Bij deze (e
tegenheid heeft dr. Radhakrishnan t
pleit voor beëindiging van de proeve
met kernwapens. j»
Na zijn terugkeer in Den Haag he®
voorzitters van de Eerste en Tweeo
Kamer bezocht. Hot programma Y°°r
gisteren werd besloten met een aljpn
in kasteel Oud-Wassenaar, aangebod®
door prof. en mevr. De Quay. Onder a
gasten, minister Klompé, de staatssecr
tarissen Van Houten, Bot, Scholten e
de vice-president van de Raad van p'
te, prof. Beel. In het geheel zaten rui
vijftig personen aan.
vraagt folder bij uw bankier cf commissionair
WASHINGTON, 19 okt. De Ameri
kaanse minister van buitenlandse za
ken, Dean Itusk, heeft gisteren op een
persconferentie in de Amerikaanse
hoofdstad verklaard dat de verklaring
van premier Khroes.jts.jev, dal hij niet
zal vasthouden aan zijn eis, dat vóór
31 december a.s. een vredesverdrag
met Oost-Du tslaiul moet zijn gesloten,
de spanning enigszin* heefi doen ver
minderen. Hij voegde hier echter aan
toe: „De algemene opmerkingen van
de heer Khroesjtsjev over de vraagstuk
ken Duitsland en Berlijn vertonen niet
temin weinig ol' geen afwijking van het
geen hij reeds eerder hierover heeft ge
zegd".
Minister Rusk zei uat een volledige
overeenstemming tussen de Westerse
bondgenoten bestaat over de aard van
de vitale Westerse belangen in Duits
land en Berlijn en de noodzaak om
deze te verdedigen. „Ik wil niet de
indruk vestigen dat er in het geheel
geen meningsverschillen tussen de
Westerse Grote Vier zijn geweest.
Deze nadden echter meer betrekking
op de te volgen werkwijze dan op de
vraagstukken zelf. Er is geen sprake
van dat er een crisis heeft geheerst
in het Westerse kamp met betrekking
tot Duitsland en Berlijn" aldus Rusk.
Dean Rusk wees erop dat het, uit we
tenschappelijk oogpunt, niet nodig is
dat de Sovjet-Unie een
waterstof^
van vijftig megaton tot ontplo11
brengt Men kan slechts gissen naar
beweegredenen van het Kremlin ofp z.s.
dergehjke ontploffing te doen Pla
vinden.
De minister herhaalde, dat de 'TJv-
rikaanse regering hoopt, dat de eJl
jet-Unie, samen met Engeland
de V.S. een overeenkomst zal s'ul„0e-
waarin het nemen van kernwapenp'
ven wordt verboden. sj-
„De mededeling van Nikita Kfiro
tsjev moet worden gezien tegen de j*
tergrond van een tweemaal door de P
jet-Unie uitgebrachte stem zoor het w
schorten van de kernwapenproeven
der afdoende controle." r
Khroesjtsjevs mededeling kan bet®,
nen dat de Sov.jet-Uni
reeks van proeven met de aangekd" jell
haar huid>*
de reusachtige ontploffing zai afslu'
Het is echter ook mogelijk, aldus yi Ls
dat de Sovjet-Unie de huidige r.Lu\V
proeven beëindigt en zich dan °PnltrO'
gaat uitspreken voor een ongecori
leerde opschorting van de proefneir j.
gen met kernwapens, om deze v ,crn-
gens te hervatten wanneei een ''.""ge-
de reeks is voorbereid. „Maar |K
loof niet dat een dergelijk streven
Sovjet-Unie ver zou brengen", aIdd
Amerikaanst minister van buitenla
zaken.
