KNAP SNEL WEER OP
DE GEHEIMZINNIGE STER
NA
DE LAATSTE SLAC
Alfredo
^4
1. J
L
35
DAGPUZZli
a
De misdaad
van
v_
druk
op kantoor
dan
lichtdruk
Richard Ross
V B
DINSDAG 24 OKTOBER 1961
rAGlNA
De ongenummerden
Pacifisten of meelopers
van het communisme?
Mogelijkheid?
Rede Louw in V.N.
Praten met Indonesië
De zaak-v. d. Putten
DE AVONTUREN VAN KUIFJE EN BOBBY
/k ken benieuwd
wut ze duur run op
de Sterrenwacht'
zullen zeggen.
Hu Hok.Hu Ho k
De telefoon /s stuk!-
Kom, öobbieHug
Er nuur toe Hf!
door HERCE
Nu zijn we
morsdood
NeeIVe z/jn met dood
Heb Is N/ET het e/nde yun
de wereldEen uurdbeving
ju dut_r\ wus het
Hoeru Hoeru Het wus u/leen
muur een uurdbeving 11
5TERRENWA'
G2
ERIG DE NOORMAN
910) i
Enschede verhoogt
subsidie voor „Forum"
door RICO BULTHUIS
Advertentie
Voor hoofdpijn, migraine, verkoudheid, griep, reumatiek, spit, ischias, kiespijn,
zenuwpijn en menstruatiepijnen hebt U een antineuralgicum met een zeer grote
pijnstillende kracht nodig. Dat is Togal. Bij apoth. en drog. Togal 0.95; 2.40; 8.88.
Opneming in deze rubriek ie niet noodzakelijk een bewijs van instemming.
In het Eindhovens Dagblad troffen
wij onder het opschrift: ,,De ongenum
merden" het volgende commentaar aan.
Voor de Haagse rechtbank is de
kerstboombrand-rel behandeld, die be
gin van dit jaar in de residentie tij
dens onduldbare baldadigheden van
opgeschoten knapen en meisjes het le
ven gekost heeft van een 16-jarige scho
lier. Deze. jongen is achtervolgd ge
worden door twee agenten van wie er
één hem een dodelijke steek met de
sabel heeft toegebracht.
Tegen de terechtstaande agent, die
als zeer bezadigd en betrouwbaar ge
schetst werd. had de officier van Jus
titie een andere agent als voornaam
ste getuige aangevoerd, die evenwel
op zijn eerder afgelegde verklaringen
is teruggekomen. Hij was een van het
tweetal sabeldragers van wie de do
delijke steek afkomstig moet zijn ge
weest. Het Openbaar Ministerie, dat
een niet bepaald sterk requisitoir te
gen de verdachte heeft gehouden, is
inmiddels de getuige als verdachte
gaan dagvaarden.
De moeilijkheid bij het onderzoek
naar dit soort optreden met zulke on
verwachte gevolgen is immers, dat
geen der ooggetuigen min of meer
nauwkeurig weet, w i e de knaap heeft
doodgestoken; onder die getuigen was
zelfs een rechter in de Haagse recht
bank. De Volksmond typeert zoiets met
„de dader ligt op het kerkhof". Naar
onze overtuiging wreekt zich hier we
derom het handhaven van een bezet
tingsmaatregel door de eerste en de
volgende na-oorlogse regeringen. Na
dat n.l. de Duiters hier binnengeval
len waren en de W.A. van de Nat.
Socialistische Beweging de straat
trachtten te beheersen wij konden
daar in Eindhoven en speciaal op ons
redactiebureau dat meer dan eens van
die zjjde met molestatie bedreigd is,
die individuele redacteuren intussen
persoonlijk wél ondervonden hebben,
van meepraten kwam er een ken
merkende maatregel los. In de niet zo
kleine steden, waar men de politie
agent van de straatdienst niet alge
meen zo goed van naam of van ge
zicht kent was al spoedig bekend,
welke agenten er goed en welke to
taal of min of meer fout waren. Men
wist dat te beoordelen aan hun optre
den en dan aan hun kraagnummers.
Dies haastte de bezetter zich de num
mers te verwijderen. Op die manier
wist de ordelijke burgerij niet meer
op welke ordebewaker zij staat kon
maken en op welke niet. Het is im
mers in het algemeen veel gemakke
lijker wanneer men zich over optreden
van een politieman moet beklagen,
aan zijn chef het nummer op te geven.
Dan kan de zaak nu eenmaal beter
worden uitgezocht dan wanneer men
op gezichten moet afgaan. Zelfs in het
halfdonker is een blinkend nummer te
onderscheiden.
Zoals gezegd, de nummers bleven
weg, ook toen ons land tot een rechts
staat was teruggekeerd en nooit heb
ben wij daarvoor een aannemelijke ver
klaring mogen vernemen. De politie
moge naamloos opereren, een indivi
dueel politieman moet zich daarvoor
kunnen verantwoorden en dit laatste
werd grotendeels onmogelijk gemaakt,
doordat men niet meer kon zien met
wie men te maken had gehad.
Zou daarom de overheid niet verstan
dig doen, juist om verwarring als waar
van nu in Den Haag sprake is, te voor
komen, de kraagnummers weer in te
voeren. Er is geen redelijk tegenargu
ment tegen aan te voeren. Welk Ka
merlid stelt daarover eens vragen of
brengt het bij de rijksbegroting ter
sprake?
De voorzitter van de P.v.d.A., de heer
J. G. Suurhoff Is onlangs in Het Vrij e
Volk in een artikel onder bovenstaand
opschrift scherp van leer getrokken te
gen het optreden van vele pacifisten. In
dit verband had hij ooi kritiek op de
brieven, die het hoofdbestuur van Kerk.
en Vrede onlangs aan de Sovjet-Unie
en de Amerikaanse regering had gericht
naar aanleiding van de aankondiging
door de Sovjet-regering, dat zij haar
kernproeven zou herhalen.
Zowel het hoofdbestuur van Kerk en
Vrede al3 de heren dr. «7. J- Buskes en
E. Buter sr. hebben zaterdag j.l. op dit
artikel van de heer Suurhoff in het
Vrije Volk gereageerd.
In zijn antwoord ~>p deze reacties
schrijft de heer Suurhoff o.a.:
Niet de persoonlijke instelling tegen
over het communisme van degenen op
wier brieven ik hier reageer, heb ik
willen kritiseren, noch hun goede be
doelingen heb ik in twijfel willen trek
ken. Mijn kritiek heb ik willen richten
op de indruk die de brieven van Kerk
en Vrede hoe onbedoeld dan ook
naar mijn mening moesten maken. Im
mers uit de brief van Kerk en Vrede
blijkt duidelijk, dat de schrijvers ..be
grip hebben voor het groeiend ongeduld
van de Sovjet-regering wegens het uit
blijven van een constructief antwoord
op zijn voorstellen tot onderhandeling
over het vraagstuk van Berlijn en van
het vredesverdrag met Duitsland."
Dit werd geschreven in een brief, die
over de hervatting van de kernproeven
door Rusland handelt. Welke andere zin
kan het tonen van „begrin" in dit ver
band anders hebben, dan dat men daarin
een verontschuldiging ziet voor de her
vatting van de kernexplosies.
Dat vond ik ergerlijk en Buskes houde
het mij ten goede, maar dat vind ik nog.
Te meer, omdat de heer Chroesjtsjow
helemaal geen reden heeft voor onge
duld. Hij heeft namelijk geen voorstet
ien gedaan, maar dreigementen geuit.
Een protest, verontwaardiging over
de hervatting der proefexplosies het
zijn er nu meer dan twintig vindt
men ook niet in de brief. Ja maar, zegt
Buskes, het bestuur van Kerk en Vrede
schrijft toch „dieD geschokt" en teleur
gesteld te zijn. Zeker. Geschokt ben ik
als het kind van mijn buren onder de
tram komt. En teleurgesteld als een
goeie vriend mii bedriegt. Maar veront
waardigd ben ik en ik protesteer als
de Sovjet-Unie meer dan twintig proef
explosies tot stand brengt, terwijl er
een soort afspraak met de VS en Enge
land was om dat niet te doen. En waar
om doet de Sovjet-Unie dat? Om kracht
b" te zetten aan haar dreigementen en
om de VS (verder?) voor te komen in
bewapening.
Door de voorstelling van zaken, als
in de brief van Kerk en Vrede gebeurde
er wordt ook nog dankbaarheid uit
gesproken voor de eenzijdige stopzet
ting van de proefexplosies in 1958 door
de Soyjet-Unie hoewel die stopzetting
duidelijk (en terecht) geconditioneerd
was, komt men toch een eindweegs
mee t« varen in het communistische
propaganda-schuitje. Ongewild en on
bedoeld? Best, maar desondanks.
In zijn antwoord aan de heer Buter,
zijn pacifistisch georiënteerde partijge
noot, die van de mening uit gaat, dat
ook ten aanzien van het internationale
communisme de zachte krachten zullen
winnen. In het end, schrijft de heer
Suurhoff:
Buters opvatting miskent naar mijn
wijze van zien volkomen het wezen van
de communistische leer. Die leer onder
scheidt de tegenstanders van het com
munisme slechts in ..bedriegers'"' en
..bedrogenen". De eersten moeten ont
maskerd en vernietigd, de laatsten de
hersens gespoeld worden.
Enig begrip voor de relaviteit van
alle politieke opvattingen kent he com
munisme niet. Het heeft de wetenschap
pelijke waarheid in pacht, moet der
halve verdraagzaamheid verwerpen als
decadent en burgerlijk en is totalitair.
Dat is allemaal heel naar en heel ge
vaarlijk. Maar het is helaas tot dusver
harde werkelijkheid. Daarom vind ik
alle goedbedoelde „zachtheid" gevaar
lijk.
Het. dagblad Trouw schrijf in een
hoofdartikel onder de titel „Mogelijk
heid?":
De regering heeft in de Troonrede ge
zegd; „Een gesprek met Indonesië over
de toekomst van Nederlands Nieuw-Gui-
nea is helaas niet mogelijk gebleken,
omdat Indonesië voor zulk een gesprek
voorwaarden stelt, die in strijd zijn met
het zelfbeschikkingsrecht."
Uit deze zin mag men afleiden, dat
de regeling een gesprek met Indonesië
over de toekomst van Nederlands Nieuw
Guinea begeert, indien daaraan geen
onaanvaardbare prealabele voorwaarden
verbonden ziin. De regerin geloofde niet
in de mogelijkheid van zodanig gesprek.
Er waren anderen in de Kamer wei-
eigen. daarbuiten velen die van oor
deel waren, dat de situatie als zodanig
zó akelig verstard was en dat een be
paald begrip daarvoor aan Indonesische
zijde begon te groeien, dat het toch de
moeite waard was om eens te onder
zoeken. of de moeeüikheid van een ge
sprek toch niet zou kunnen worden ge
schapen.
De regering en de Kamermeerderheid
wezen dat resoluut af. Tn de Kamer is
r an A.R.-zijde gezegd, dat men met de
kans rekende, dat het initiatief dat de
regering in de Verenigde Naties had ont-
nlooid. tot bet ontstaan van die moge
lijkheid zou bijdragen.
Blijkens persberiehten ziet minister
Luns dat nog niet. Maar er zijn anderen
en hun aantal neemt met de dag
toe die tot uitdrukking brengen dat
zii met die mogelijkheid ernstig rekenen.
Men moet er rekening mee houden dat
het voorstel der regering in de Verenig
de Naties niet de vereiste meerderheid
haalt. Blijkens uitlatingen van regerings.
zijde houdt men er ook daar ernstig re
kening mee. Dat betekent maar één ding
en dat Is dat bet gesprek met Indone
sië over de toekomst van Nieuw-Guinea
hoe dan ook toch komt.
Daarom hadden wij zo graag een ini-
taitief in dezen van Nederlandse kant
gezien. Dingen die toch zullen gebeuren
kan men heter vrijwillig doen, dan
daartoe geprest.
Het komt ons voor, dat de rede van
minister Soebandrio iets genuanceerder
is geweest dan wat er ooit tevoren van
Indonesische zijde ten aanzien van het
Nederlandse standpunt is gezegd.
De politiek van Indonesië was tot voor
kort er een van het de deur dicht slaan.
Daar is in de laatste tijd een begin van
verandering in gekomen. De rede van
minister Soebandrio is in al ziin afwij
zing van het plan van de Nederlandse
regering toch bepaaldelijk niet het dicht
slaan van een deur geweest. Het aftas
ten van de mogelijkheid om tot een ge
sprek met Indonesië te komen, dat de
regering nog kortgeleden weigerde,
schijnt meer in de sfeer der realiteit
te liggen dan de regering tot dusver ver
onderstelde.
Wel vinden wij dat minister Soeban
drio nog bepaald niet ver genoeg gegaan
is. Wij hopen dat de discussies in de
Verenigde Naties een verdergaan alsnog
zal bevorderen. En dat het tot een on
geconditioneerd gesprek zal kunnen ko
men.
Onder de kop ,,Goed zo" schreef het
dagblad Suriname" (regeringsgezind-
nationale partij Suriname)
,,Het heeft ons goed gedaan, dat de
Nederlandse delegatie in de Assemblee
voor de motie van afkeuring tegen de
Zuidafrikaanse minister van Buitenland
se Zaken heeft gestemd. De rede van
de heer Louw was een belediging voor
de Assemblee. Door te stellen, dat de
negers in Zuid-Afrika het onmenselijk
beieid van de regering zouden goedkeu
ren, heeft de heer Louw laten blijken,
dat hij de intelligentie van de andere
afgevaardigden niet hoog schat. Neder
land heeft het enige juiste standpunt in
deze ingenomen.
Elseviers Weekblad van deze
week publiceert, een interview met de
voorzitter van de A.R.-fractie in de
Tweede Kamer, dr. J. Bruins Slot, die
tot de verrassing van velen bij de alge
mene politieke beschouwingen in de
Kamer de regering heeft gevraagd mo
gelijkheden te zoeken om in een recht
streeks gesprek met Indonesië het pro
bleem Nieuw-Guinea op te lossen.
Wij ontlenen aan dit interview de
volgende passages:
De heer Bruins Slot: ,,Ik ben er van
overtuigd, dat er met Indonesië wèl te
spreken is. Er behoeft voor een eerste
gesprek geen basis te zijn. Is er bij
vredesonderhandeling bijvoorbeeld een
basis voor de oorlogvoerenden? Laat
men zonder meer eens praten. Laat Ne
derland over de berg ellende heenstap
pen en proberen de impasse te door
breken. Er kan natuurlijk niet gespro
ken worden tussen de heren Soekarno
en Luns, maar wel tussen andere mi
nisters of regeringsafgevaardigden. Mij
is van Indonesische zijde duidelijk ge
worden, dat een dergelijk gesprek mo
gelijk is. Ik zeg niet, dat het succes
heeft, maar probeer het!"
Waarom dringt de heer Bruins Slot
7.0 aan op een gesprek met Indonesië?
„Dit is in de eerste plaats van belang
voor de Papoea's. Het heeft geen zin
deze mensen zelfbeschikking te geven
en tevens een ruzie met Indonesië ca
deau te doen. Willen de Papoea's zich
goed kunnen ontwikkelen dan zullen zij
in goede verstandhouding moeten leven
met hun buren. Indonesië is er één van.
Wij moeten de Papoea-leiders de gele
genheid geven zich met de omringende
landen in verbandingto stellen. De be
langen van de Papoea's liggen op den
duur niet in Nederland, maar in hun
eigen gebied.
Onze regering voelt zich gebonden
aan de belofte tot zelfbeschikking der
Papoea's. Dit is een goed beginsel en
ethisch verantwoord. Die zelfbeschik
king moet de regering echter ook eer
lijk reëel mogelijk maken. De Papoea's
zónder meer zelfbeschikking geven en
net doen alsof er geen conflict met In
donesië is is niet in hun belang. De Pa
poea's moeten zich oriënteren met hun
buren en dus ook met Indonesië".
Op de vraag welke mogelijkheden de
heer Bruins Slot voor de Papoea's ziet,
zei hij; „De Papoea's kunnen beslissen
tot een band met Nederland, Australië
Indonesië, de vorming van een Melane-
sische Unie overwegen of volkomen zelf
standigheid. Welke oplossing ze prefe
reren moeten ze zelf uitmaken. Neder
land heeft de plicht ze alle mogelijkhe
den (en onmogelijkheden) voor ogen te
houden."
Op de vraag van de redacteur van
Elsevier waarom dr. Bruins Slot tot de
ze draai in zijn standpunt was gekomen,
antwoordde de A.R.-fractie voorzitter;
,.1-Iet is een dringende zaak voor een
politicus om met de gewijzigde omstan
digheden rekening te houden. Zo ook
hier. De grondslagen waarop de Neder
landse politiek t.a.v. Nieuw-Guinea was
gebouwd is in de loop der jaren veran
derd. In de eerste plaats is de interna
tionale situatie gewijzigd. Het is thans
niet meer zo dat de bondgenoten Nieuw-
Guinea van essentieel belang achten
voor de Westelijke defensie. In de twee
de plaats is Indonesië van een zwakke
militaire natie uitgegroeid tot een steiy
ke. In de derde plaats is de steun van
de Atlantische bondgenoten steeds twij
felachtiger geworden. Hier komt nog bij,
dat het voor mij steeds duidelijker
wordt, dat het dan pas zin heeft de Pa
poea's zelfbeschikking te geven als het
conflict tussen Nederland en Indonesië
over dit gebiedsdeel uit de weg is ge
ruimd. Vandaar mijn voorstel in de
Tweede Kamer. Ik wil hiermee niet het
regeringsvoorstel doorkruisen, maar
wel de regering erop wijzen, dat er nog
andere wegen naar Rome leiden."
Dr. Bruins Slot verklaarde tenslotte
nog, dat hij in de Tweede Kamer na
mens de gehele A.R.-fractie had gespro
ken toen hij zijn voorstel deed ommet
Indonesië te gaan praten. Ook het par
tijbestuur staat achter zijn mening. Tij
dens het interview bleek ook, dat dr.
Bruins Slot zich volledig distancieert
van de groep-Rijkens.
„De Telegraaf" publiceert een re
laas over de gebeurtenissen rond de
hoofdambtenaar van het ministerie
van Defensie F. H. van der Putten
die een nu al bijna dertienjarige ver
volging zou hebben verduurd. Vol
gens de publikatie is de vervolging
begonnen dadelijk na het overlijden
van generaal S. H. Spoor in 1949, in
het toenmalige Batavia. Generaal
Spoor zou de heer Van der Putten
op erewoord toegezegd hebben, dat
diens bemoeienissen met de zaak-
Aernout niet tot represailles tegen
hem zouden leiden. De heer Van der
Putten, die bestuurslid was van een
personeelsorganisatie, had namelijk
de gegevens in handen gekregen,
waaruit het vermoeden rees, dat de
36-iarig'e vaandrig R. C. Aernout
was vermoord op last van een groep
Nederlandse officieren van wie Aer
nout de kwalijke praktijken op het
spoor was.
Het zijn ernstige beschuldigingen
die aan het adres van de betrokken
officieren in het relaas worden ge
uit. WD ontlenen daaraan de volgen
de passages:
„Hoofdredacteur Houbolt van het Ba-
taviaasch Nieuwsblad, die evenals
Van der Putten geen rust kent vóór
de schuldigen van de moord op vaan
drig Aernout zijn gestraft, overlijdt
onder verdachte omstandigheden
kort voordat hij zijn grootste troef in
de Aemout-affaire wil publiceren.
Niet alleen Houbolt, ook andere inte-
fere niet-rustende strijdbare figuren,
ie aanvankelijk proberen recht te doen
in de~ zaak Aernout, sterven een myste
rieuze dood: een ambtenaar van de
Nefis de Nederlands-Indische veilig
heidsdienst die het onderzoek in de
zaak Aerhout aanvankelijk leidt, sterft
aan vergiftiging. De man, die zijn taak
overneemt, Nefis-ambtenaar Groene-
veld, sterft eveneens aan vergiftiging;
de heer Van den Berg, secretaris van
de bond van burgerpersoneel in mili
taire inrichtingen waarvan ook de
heer Van der Putten bestuurslid is
sterft onder verdachte omstandigheden;
de heer Rusche, die het rapport over
de malversaties, die vaandrig Aernout
op het spoor was, had opgemaakt, sterft
enkele dagen vóór hij zijn bewijsmate
riaal aan de militaire autoriteiten zal
overdragen; de auditeur-militair bij de
krijgsraad in Bandoeng, mr. Haye,
overlijdt kort voordat hij zijn bevindin
gen over het onderzoek in de zaak
Aernout wereldkundig wil maken; een
militaire politieman, die het onderzoek
in de zaak Aernout van nabij heeft mee
gemaakt. wordt dood in een gevangenis
aangetroffen."
En verder: „De moord op vaandrig
Aernout en de vreemde dood van hen,
die het onderzoek dorsten beginnen, laat
de regering koud; ook de weduwe, me-
v-ouw PI. J Aernout-Royi ards, blijft
met haar twee kinderen onverzorgd
achter. Zij wordt uitgesloten van haar
pensioenrechten. De motivering? „Vaan
drig Aernout vertoefde niet in verband
met een dienstopdracht ter plaatse van
het "ebeurde..."
In een résumé bij het relaas wordt
er de nadruk op gelegd, dat alle narig
heid die de heer Van der Putten on
dervond sinds 1949 tot en met 'de aan
randingsscène in Oudewater toe, uit
vloeisel is van de voortgezette intrige
tegen de hoofdambtenaar. Een intrige
om de heer Van der Putten als imbte-
naar onmogelijk te maken. „De oewij-
zen". aldus dit résumé, „zijn er".
Copyright Casterman
Oooooo F...
uil een muur
een
uurdbeving?..
(vaVAA
49. Met een mengeling van woede en teleurstelling wendt de Noor
man zich af. Deze verraderlijke houding van Allan had hij nooit voor
mogelijk gehouden. Somber aanvaardt het groepje de terugweg en zelfs
Gondalfs blijde opluchting over hun behouden thuiskomst kan hun
stemming niet verbeteren. „Hij is bang om een gesprek met mij te heb
ben," zegt de Noorman, „want hij weet, dat hij verkeerd doet." „Maar
dan hoeft hij ons toch zeker niet gevangen te nemen?" brengt Axe ver
ontwaardigd uit. „Jawel, want dat is de enige manier om van mij af
te komen," antwoordt de Noorman. „Bij de eerste ontmoeting raadde
hij me aan, te verdwijnen. Nu dat niet goedschiks lukt, probeert hij het
kwaadschiks." Eric staart peinzend voor zich uit. „En nu hij me daar
niet te pakken heeft gekregen," zegt hij dan langzaam, „zal hij het
hier en overal proberen. Dat betekent, dat we hiervandaan moeten-
vóórdat het te laat is. Vóór Allan zijn maatregelen genomen heeft.'
valt een diepe stilte in de grot op deze-woorden, waarvar. -atlen hel"*'
maar al te goed de waarheid inzien. „Laat mij dan hier," klinkt G0lJ
dalfs moede stem. „Ik hinder maar en„Geen sprake van!" ond®
breekt Eric hem. „Ge zijt ons niets tot last, Heer Gondalf. Om beurt
zullen we u dragen". Nog diezelfde nacht verlaten ze de veilige beschu
ting van de grot. Svein heeft Gondalf als een kind in de armen ëene,
men en in stilte gaan zij achter elkaar voort, terwijl Gondalfs verSP'
ders de weg verkennen. Geen van hen durft de vraag uit te sprek
die hen allen bezig houdtWaarheen
e
ENSCHEDE, 23 okt. De gemeente
raad heeft vanavond met 29 tegen 7
stemmen besloten om het subsidie voor
het operagezelschap „Forum" met in
gang van het seizoen 1961-1962 te ver
hogen met 6400.
„Forum" streeft er naar het huidige
budget van acht ton te verhogen tot
1,2 miljoen gulden, o.m. voor de vor
ming van een eigen opera- rrV.est, dat
plusminus veertig man zal bevatten
en dat zal worden samengesteld onder
meer uit leden van de Nederlandse Or
kestvereniging, die thans vele voorstel
lingen van het operagezelschap bege
leidt.
Advertentie
Chemische fabriek L. van der Grinten n.v.
Venlo
Om vijf uur 's-middags, toen mevrouw Weber te mid
den van haar vriendinnen thee zat te drinken en de
majoor zij, middagwandeling was gaan maken,
kwam Hugo Galjaard thuis. Het dienstmeisje Nellie
Vreeburg, was altijd een tikkie verliefd op de rustige,
blonde hoofdambtenaar, maar ze was bang voor diens
vrouw, die niet alleen twaalf jaar jonger was dan
haar man en dus van gelijke leeftijd als Nellie, maar
die bovendien nog tandarts was ook. Altijd als Nellie
naar de bewegenlijke handen van mevrouw Galjaard
keek. dacht ze: die heeft vanmorgen weer een partij
kiezen uitgetrokken met een tang. En dan trok haar
mond, waarin ze geen zoetigheid en geen koud water
kon verdragen, zich samen van angst en afschuw.
Mevrouw Weber, die gezellig over de hele wereld
roddelde, wilde nooit kwaad horen over mevrouw
Galjaard, die zich, terwille van haar praktijk, hard
nekkig en verwaand, bij haar meisjesnaam was blij
ven noemen: Tine Zomers, tandarts. Ze had een eigen
huis in een rijke buitenwijk en leefde op een moderne
wijze, die Nellie verafschuwde. Soms bleef ze een
week lang in haar eigen woning en Galjaard in de
zijne. Dan weer waren ze bij elkaar in een van de
twee huizen. Soms gingen ze samen op reis, maar
echt. getrouwde mensen, waren het, volgens Nellie
niet! Ëen dergelijke vrouw had niet moeten trouwen,
die had zigeunerin moeten worden en dat er nog men
sen waren, die zich door haar lieten martelen, was
onbegrijpelijk!
Martelen, had mevrouw Weber uitgeroepen,
meid je weet niet wat je zegt! Ze had met haar valse
gebit geklapperd, als een paard, dat op een te strak
toom Jojit
Kijk, dit is het eerste gebit, dat goed zit. Ze heeft
me zeven kiezen uitgetrokken en drie tanden en
cie wortel van een heeft ze er met een hefboom
kind wat is er, wat doe je?
Nellie was ineengekrompen, de handen om de kaak,
tranen in haar ogen.
O mevrouw, schei alsjeblieft uit... O God-nog-an-
toe. een hefboom... hu...!
Altijd als Nellie de heer Galjaard zag, kon ze het
idee niet van zich afzetten, dat deze man zo stil en
zo teruggetrokken was geworden, door een eeuwigdu
rende kwelling van hefbomen, gloeiende naalden, diep-
mzuigende boren en rukkende tangen. Wat deze edele,
fijne man, aan dat zwarte, spinnige schepsel zag,
was Nellie een raadsel. Ze ergerde zich aan haar
zijden kousen, aan haar hoge vlugge stem, aan haar
onfatsoenlijke „wulpse" kleding, aan haar lippenstift
en aan haar nagellak...
Ze werd woedend, als die Japannees (ook zo'n griezel)
thee kwam drinken in de zitkamer en dan naar nie
mand anders keek, dan naar die kakenkraakster. En
dan te weten, dacht Nellie met weemoed, dat er zo
veel nette meisjes overblijven.
Toen nu de heer Gai.jaard, op de verjaardag van me
vrouw Weber om vijf uur in de middag thuiskwam,
liet Nellie de kopjes in het zeepsop aan hun lot over,
droogde snel haar handen aan haar schortje af en
liep op een drafje door de gang:
Meneer Galjaard.. meneer Gaaaaaljaard!
HU stond al op de derde trede van de trap, maar
wendde zich om, toen hij het dienstmeisje op zich af
zag komen.
Zo Nellie, wat is er?
Mevrouw Weber is jarig, zei ze wil ik wat
bloemen gaan kopen? Hugo Galjaard sloeg zich met
de hand voor zijn mond.
Wat een geluk Nellie, dat je daaraan heb ge
dacht, ik was het glad vergeten. Wacht even...
Hij zette zijn actetas neer, haalde zijn portcmonnaie
te voorschijn en gaf haar een rijksdaalder. Ze spra
ken af, dat h\j op zijn kamer wachten zou en dat als
hij er niet was, Nellie de bloemen op zijn kamer zou
zetten. Nellie sloeg haar mantel om en holde weg.
Galjaard ging naar boven. Hjj woonde op de eerste
verdieping naast mevrouw Haye. Zij had twee. hij
drie kamers. Een verdieping hoger woonden Bob
Lucas, dokter Hogendijk en Eggeling en daarboven
was de étage, waarop de majoor, de Japjanner en
juffrouw Filippo hun kamers hadden. Geheel bene
den woonde mevrouw Weber en in de nok, in de
grote zolderkamer, had Tilly Agarr.a haar atelier.
Galjaard was genoodzaakt, alle trappen te be
klimmen, voordat hij de witblonde pianiste het
pakje kon geven, dat zijn vrouw hem voor het meisje
meegegeven had. Tine had een zwak voor artiesten
en speciaal voor Tilly. Ze had Hugo een gedichten
bundel meegegeven Coor „de witte duif" zoals ze het
uitdrukte en Ilugo, bang dat hij het geschenk vergeten
zou, haastte zich naar boven. Toen hjj zjjn hoofd bo
ven het derde trapgat uitstak, zag hij Ishiguro staan.
De Japanner liep aandachtig speurend over de gang
zijn hoofd diep naar de grond gebogen. Toen hjj voor
de kamerdeur van juffrouw Filippo was gekomen,
bleef hij staan, boog zich nog wat dieper naar de
grond en raakte de vloermat aan. Bliksemsnel trok
Hugo Galjaard zijn hoofd terug. Zijn hart bonkte hem
in de keel. Op zijn tenen sloop hij de trap af, snoot
toen zijn neus, kuchte luid en beklom voor de tweede
maai de trap, nu echter niet op zijn tenen, maar op zijn
hakken. Al dat lawaai was misschien niet noodzake
lijk geweest. De Japanner was verdwenen en Gal
jaard zette zijn tocht voort over de zoldertrap. Tilly
ontving hem stralend, was opgetogen over het ge
schenk en deed alle moeite Hugo waardig te ontvan
gen, maar ze had altijd last van verlegenheid in de
buurt van deze stijve, zwijgende man.
Een zalige bundel, wilt u uw vrouw met duizend
zoenen bedanken meneer?
Duizend, zei Hugo in een poging tot humor, waar
nog bijkwam, dat hij in een allesbehalve leuke stem
ming was.
fWovét vervolgd}!
KRUISWOORDRAADSEL ,0
1 2 3 4 5 6 I 8
Horizontaal; 1 een vertrek; S.'eef'W
koffiehuis; 3. operatieve j
2, O
{0
oosten, noot; 8. Grieks wijsgcf'ó,. Ajs
scout (afk.); 9. tieners; 10. be
Adm. (afk.), gehele; 11. zond
aangenomen stelling. ,p'
j b' nt'
Verticaal; 1. roekeloze e1
2. militaire rang, uitroep; 3- n®' sHy
bekende voetbalvereniging gtsd
oi:der weg, evenzo; 5. st"'7
Canada; 6. geurigheid, kleefsto e
zsamheid, Grieks eiland; 8' V
(Fr.), ont--gen; 9. kortston ^\V
van onderwijs; 10. voorvoegse
selijk heersende ziekte.
OPLOSSING 23 OKT
Horizontaal: 1 boa - 4 Por'? - ff
dcid - 8 on - 9 de - 10 neS
12 ir - 14 ne - 15 gevaren
- 19 eek. „t« f
Verticaal: 1 bon - 2 orde
4 poneren - 5 ordenen - i7 relc'
degen - 13 rage - 16 vee -
