WEL DISCUSSIES, MAAR GEEN EENHEID
IN ROTTERDAMSE WIELERWERELDJE
JONG RENNERSTALENT
heeft geen schijn van
kans
-Verstrekkende
voorstellen'
WIELERBAAN:
ft.C.Schiedam9
Wethouder
Object van studie!
IBlliMu sconce, l
Laat u be-Hoedert
de Herenmodezaak van Schiedam
i
door KREUGER
Rotterdam geen
ivielerbaatf f
$?ObttBA^H
-
ZTE^Zi^
voormalige Theetuin
BSEHBUQ.C-
DINSDAG 31 OKTOBER 1961
PAGINA 5
Waarom heeft
(Tan onze sportredactie)
T~i-jdens het vergleden wie-
Y lerseizoen hebben dui
zenden wielerenthou-
a$ten genoten van de successen
f de Nederlandse renners, die
J in eigen land of buiten onze
genzen door hen werden be-
fld. De weréldkampioen-
c'lappen te Zürich leverden
fs twee wereldkampioenen,
enk Nijdam en Leen van der
eulen, en vele eervolle plaat-
?n onder sterke Europese ,,ve-
®tten" op. Bij dit alles willen
y Vergeten, dat de vaderlandse
gniatie, die deelnam aan de
j °Ur de France", wat de pres-
ies betreft, beneden de ver-
f°htingen is gebleven. Temeer,
jndat er in de z.q. „kleine tour"
dor- - M
lijT amaieurs en onafhanke-
J en wel successen zijn ge-
9st. Alles bijeen genomen
fn slecht seizoenDe wieler-
nbs uit Rotterdam en verre
gpeving hebben evenmin
Rechte zaken gedaan". Er zijn
°T de Rotterdamse verenigin-
fn talrijke attractieve wieler-
Pndes georganiseerd, die zon-
er uitzondering sportief en
Vlnancieel" geslaagd genoemd
funen worden.
f Was echter dit jaar een „zorgenkindje", de wielerbaan aan de
r°W,rne Zandweg. Een baantje waar ook de renners van buiten de
Siad, de sterke troeven van wielerclubs uit Delft, Dordt, Gouda en
cbiedam rondjes draaiden. Maar het baantje aan de Kromme Zand-
e9 raakte met de groei van Rotterdam en met de groei, zowel na-
fnaal als internationaal gezien, van de ivielrensport uit de tijd. Het
fakte uit de tijd, zoals destijds het oude Feijenoordterrein aan de
0rdtse Straatweg. Deze moeilijkheden hebben de bestuursleden van
wielerclubs reeds vele jaren terug onderkend. Zij hebben daarom
floze keren vergaderd, zij hebben om die reden reeds veel met elkaar
gPraat. Een oplossing voor de gehele problematiek van die wieler-
fan is echter nimmer gevonden. Wij mogen het gerust stellen: „is
f niet vreemd, dat in een wereldstad daaronder mogen wij Rot-
fdam toch rekenen met een zo groot achterland, geen wielerbaan
n enige importantie te vinden is?"
h^°Jterdam, 31 oktober.
et bestuur van de R.C. Schiedam
«t 'ich beraden over de interne
„,j "uudingen in de Rotterdamse
UeyTeld Het resultaat van
cb.pe tudie is neergelegd in een
v Uiaire gericht aan de wieler-
Ili'/P'Singer, rond Rotterda n
°hi rJn Wor^en voorstellen gedaan
betr tï cen normalisering van de
Ken ngen tussen de verenigin-
onderling te komen.
e hort geschoten
Geen tijd!
Schandaal!
Zeven ton...
Droom....
Eenheid
SLOOT
LATER
SLOOT
LANGS
Öt-UKCLSg>yK
(Van onze sportredactie)
ROTTERDAM, 31 oktober. Er 'zijn vele Rotterdammers, die de
grote, ruime spoorwegtunnel Ilenegouwerlaan-Blijdorp passeren zon
der er bij na te denken, dat hier eens een duizendkoppig publiek de
verrichtingen van wielrenners gadesloeg. Vlak naast de oude spoorweg
overgang met nog een paar het verkeer stagnerende spoorbomen
i kon de in die dagen op amusement beluste Rotterdammer verstrooiing
De Essenburgsingel bleek een te
Leiding
I zoeken in de theetuin „Essenburg". De Essenburgsingel Dieeu een te sw;
weidse benaming voor de sloot, die langs de spoorbaan liep
Rotterdamse kermis, tot dien op een standplaats aan de Veemarkt^u^ikjon^Fokk^nga v^eigen ^u-
gekiuisterd, was afgeschaft, besloten de exploitanten de vermakelijk- ritten voor nodig,
V ervoering
hier werden rond 1910 toch de eerste huizen gebouwd.
held doorgang te doen vinden dat was in 1907 op een particulier
terrein. Zij lieten het oog vallen op de in verval geraakte theetuin en
speelplaats „Essenburg" en na sloping van de opstallen, kwam er een
grote strook grond vrij waarop de draai- en zweefmolens, nog door
paardekracht in beweging gebracht, een grote schare kinderen konden
ontvangen. Dit feest heeft twee jaar plaatsgevonden; toen verdween
de kermis, geruisloos haast, om plaats te maken voor een ander object,
dat in die dagen grote publieke belangstelling trok, nl. een wielerbaan.
Activiteit
„Woudenstein"
BROERSVEST 6
TELEF. 68206
'Ï-A
.«rti^««iriSSL
IWMUIHO
11
(Van onze sportredactie)
aa?P Schiedam stelt dat er
ge„ e®n federatie in een federatie
er "ehoefte bestaat. Wel bestaat
stün,?r mening van het be-
Schrii' el:loefte aan eenheid. In hel
vestii^en w°rdt de aandacht ge-
schpjrf op 'let feit. dat de ver
ren 5ene clubs beter kunnen fuse-
tradit- ni? toe hebben echter oude
ten i es bundeling van krach-
tlvee''egengewerkt- Voordelen van
dam gr°te wielerclubs in Rott.er-
bestu,Zouden o.a. zijn, aldus het
aanvr= vereenvoudiging bij het
eep van trainingstrajecten,
van 1° cluborgaan, het opstellen
terdavü11 sterke formatie van Rot-
aamse renners.
ber 6 Schiedam vermeldt so-
Punt al in feite, wat betreft het
Zijn 0rdinatie, alle clubs tekort
°rga5fS(;boten. Dan volgen enkele
esnhp j orische voorstellen, zoals
'"scontributie, overschrij-
c°nta epaUngen, wedstrijdrooster.
RotteraVonden en het houden van
^et spil31 .Pse kampioenschappen
WelfU; hrijven besluit met een op-
5tUdpv„g am de voorstellen te be-
- agh. 1 -
conti
Op de eerstkomende
®ProkP„ vond zal een en ander be-
het hpP worden. Tot besluit schrijft
"Wij "sluur van de R.C. Schiedam:
een rn?Pcn, dat vooral de ouderen
dat zozere blik op alles krijgen:
zetten „0 e tradities opzij durven
^bieren"1 grotere successen te sti-
van Bastelaar en Piet Geluk. Zij hebben
„het" in de benen. Zij kunnen op de piste
een behoorlijke snelheid ontwikkelen,
maar of „het" er in Rotterdam uit zal ko
men? Of „het" zal volgroeien? Een sterke
hand zoa in het in volkomen dis-orde
geraakte wielerbestel te Rotterdam veel
kunnen uitrichten.
Goed er zijn clubs in Rotterdam en
omgeving. Elke club heeft een nijver en
hard werkend bestuur. Die besturen hou
den zich bezig met het inlijven en net
opleiden van die jongelieden, die zich
tot de wielersport voelen aangetrokken
als door een magneet. Vraagt de
bestuursleden echter niet om zitting
te nemen in een werkelijk solide com
missie, welke zich zou kunnen bezig hou
den met het oplossen van bestaande oro-
blemen (zoals de wielerbaan). Zij deen
het niet, want zij hebben er eenvoudig
de tijd niet voor.
Vraagt zo'n bestuurslid een enkeling
niet te na gesproken naar de reden,
waarom in onze stad geen echte wie
lerbaan te vinden is. Hij zal u zeggen, dat
het een schandaal is. Hij zal er aan toe
voegen: „het is de schuld van de ge
meente, het stadhuis, de raad voor licha
melijke opvoeding". Heeft zo'n bestuurs
lid dan gelijk? Nee. De raad voor licha
melijke opvoeding heeft inderdaad jaren
de schijn gewekt het bestaan van een
wielerbaan maar „zo/zo" te vinden. Het
afgelopen jaar heeft deze raad zich ge
revancheerd. Er kwam een plan ter tafel.
Een plan waarvoor subsidie werd ge
vraagd. Een plan voor een echte, zij het
onoverdekte, wielerbaan.
Daarmee was een bedrag gemoeid van
zsven ton. Het baantje aan de Kromme
Zandweg zou verdwijnen om uitvoering
te kunnen geven aan de vervolmaking
van de Zuiderparkgroenstrook. Wie ech
ter had gedacht, dat, toen dit plan bekend
werd, de tientallen clubmensen zich er
voor zouden spannen, kwam bedrogen
uit. Individueel heeft een enkeling wel
eens contact opgenomen met de stichting,
maar een gezamenlijk voorstel om het
„zo èn zo" te doen. is nooit op de tafel
van de wethouder voor sport en recreatie
terecht gekomen. En zolang de clubs met
voor de draad kwamen met hun ideeen.
gebeurde er niets. Juist in het afgelopen
seizoen hebben de clubmensen het erbij
laten zitten. Men geeft nu elkaar de
schuld, maar daar schiet niemand wat
mee op.
De exploitatie van zo'n wielerbaan
vergt tijd en vakmanschap. Volgens de
heer Engel Witte, voorzitter van de
Pedaalridders en sinds kort ook lid van
de K.N.W.U., zou een manager (direc
teur kan zijn naam ook zijn) goede dien
sten kunnen verlenen. Een man, die
midden in de wielersport heeft gestaan;
een man ook, die met beide „wieier-
benen" stevig op de grond staat. De
heer Witte is niet bepaald enthousiast
over het plan van de stichting. De tijd,
aldus de expert in wielerzaken, heeft
duidelijk geleerd, dat een open baan met
ons grillig klimaat uiterst moeilijk te
exploiteren is. Hij droomt van een over
dekte baan. in de binnenstad. Zo tegen-
Aad de Graaff: „graag rijden"
over het Rijnhotel of het Groothandels
gebouw. Of op het Weena.
Het hoge woord is er uit. Een overdekte
wielerbaan m het hartje van de stad. De
uitzending door de televisie over een aan
tal mannen, die de mogelijkheden bespra
ken van een overdekte wielerbaan aan
de grens van Amsterdam, heeft het idee
in Rotterdam opnieuw voedsel gegeven.
Toen enkele weken terug het plan tot de
bouw van een Kunstijsbaan Rotterdam
ter sprake kwam, gloorden in de harten
van vele wielermensen de hoop, dat er
misschien ook gedacht was aan een com
binatie IJsbaan-wielerbaan. De ontwer
pers van het project sloegen die hoop snel
de bodem in. „Het plan zou dan te kost
baar worden!" De mogelijkheden waren,
aan de hand van gegevens uit West-Duits-
land, bestudeerd, maar de exploitatie
kosten zouden te hoog liggen", aldus een
der ontwerpers. Daar willen wij op aan
haken Is het echt niet mogelijk zo'n baan
te exploiteren? Bestaat er bij de Neder
landse wielerliefhebbers Seen belangstel
ling voor de baansport?
De directeur van het Sportpaleis te Ant
werpen gaf op deze vraag destijds cen
beslist antwoord. „Natuurlijk bestaat er
belangstelling. Duizenden Nederlanders
zijn op mijn tribunes te vinden als er1
echte „klassiekers" op het programma
staan. Duizenden Nederlanders, waaron
der waarschijnlijk, bekeken vanuit het
standpunt van de verbinding Rotterdam—
Antwerpen, vele Maasstadbewoners." En
dan zijn er de toeschouwers bij de weg
wedstrijden. In Rotterdam en omgeving
trokken de wegwedstrijden enorme be
langstelling. Zouden die mensen niet naar
de overdekte Wielerbaan gaan?
Als de clubbestuurders er eens de schou
ders onder zouden zetten! Met elkaar.
Laten dan de verantwoordelijke mensen
uit de plaatsen in de nabije omgeving ook
eens komen praten. Laat men dan met een
gezamenlijk voorstel naar de wethouder
van sport en recreatie stappen. Heus,
er zijn nog mogelijkheden te over. Laten
de besturen dan de fouten, die zij in het
verleden begingen, vergeten. Zo'n treffen
van diverse mensen heeft overigens nog
meer nut. Gemeenschappelijke idealen,
zoals het samenstellen van een sterke Rot
terdamse wielerformatie. die uitgezonden
kan worden naar klassiekers in het bui
tenland. De vraag hoe aan geld te komen
voor deze kostbare ideeën moet worden
opgelost. Kunnen de clubs een ploeg niet
laten adopteren door zakenlieden, zoals
dat in het buitenland gebeurt? De huis
vesting van de clubs moet geregeld wor
den! De wielerclubs moeten ook kunnen
meepikken uit de ruif der subsidies! Deze
problemen kunnen gezamenlijk onder
ogen worden gezien. De clubs kunnen de
zaken steviger gaan aanpakken en zij
moeten boven alles bedenken, dat m^i met
het organiseren van wedstrijden alleen
geen renners kweekt, daar komt meer
voor kijken. Als de wielerclubs tonen ka
rakter te bezitten zal het gemeentebe
stuur van Rotterdam ze niet laten ploe
teren.
(Van onze sportredactie)
ROTTERDAM. 31 oktober -- Voor
de tweede keer heeft wethouder R
Langerak de raad voor de Lichame
lijke Opvoeding advies gevraagd in
zake de wielerbaan. Voor een twee
de maal omdat de wethouder het
reeds bestudeerde plan van een on
overdekte wielerbaan nogmaals aan
alle kanten wil bekijken.
De heer Langerak vertelde ons.
dat geenszins vaststaat, dat het ont
werp voor de nieuwe wielerbaan
(niet overdekt) zal worden uitge
voerd. Er zijn de laatste maanden
andere mogelijkheden ter sprake
gekomen. De mogelijkheid bijvoor
beeld tot overdekking. Dat er dan
een project op tafel ligt, dat onge
twijfeld veel geld zal kosten, is, al
dus de wethouder, voor iedereen
duidelijk. De raad voor Lichamelijke
Opvoeding zal de wethouder in deze
van advies moeten dienen. „Aller
eerst", zo stelde de heer Langerak,
„zullen wij ons moeten beraden. Je
geeft niet in één, twee uurtjes een
slordige 2 miljoen gulden uit. Het
is voor mij nog een object van
studie".
Wanneer eindelijk bekend zal
worden, wat er gaat gebeuren, ken
de wethouder ons niet vertellen.
„Het moet de tijd hebben om tot
rijping te komen. We houden ons er
in ieder geval mee bezig. Dat lijkt
mij een prettig geluid voor de vele
wielerenthousiasten".
Op onze vraag, of de heer Lan
gerak contact had opgenomen met
de ontwerpers van de „Kunstijsbaan
Rotterdam", vertelde hij, dat er in
derdaad een onderhoud was geweest
met de ontwerpers van dit plan.
Moeskops en Michard streden op
Rotterdamse wielerbanen
Elk jaar opnieuw popelden renners vol
ongeduld tot het baanseizoen zou worden
geopend. Dit geschiedde steevast op een
later tijdstip, dan in andere Nederlandse
steden het geval was. En als de renners
dan op de fietsjes over de baan stoven.
moesten zij cr rekening mee houden, dat
de zaak voortijdig dicht moest zijn (eind
augustus) met het oog op het voor de i
Maasstad ongetwijfeld belangrijke Con- r
cours Hippique in de Kralinger Hout.
waar men de tribunes van de wielerbaan
beslist nodig heeft. De wielrenners waren
hiervan de dupe. Zij moesten hun heil
maar elders zoeken, want zonder pu-
blieke belangstelling kan de baansport
echt niet leven! De gevolgen van dit
alles: renners, die het plan hadden op
gevat zich in dc baansport te storten
waarschijnlijk, omdat zij voelden, dat
hierin voor hen kansen lagen lieten
zich door de wachttijd verleiden het toch
maar op de weg het seizoen was reeds
lang begonnen te proberen. Tenslotte
waren de te verdienen prijsjes op de wie
lerbaan niet bijzonder aanlokkelijk. Als
dan de baan geopend werd loonde het in
dat geval niet de moeite de fiets om te
bouwen.
Er was nog iets. De organisatie van
wedstrijden op de wielerbaan klopte
niet geheel en al. Men voelde duidelijk
het gebrek aan goede leiding. Zakelijke
leiding. Men had een programma wei
als leidraad, maar niettemin werd er op
grote schaal (duidelijk merkbaar) ge
ïmproviseerd En dan de belangstelling
van de K.N.W.U. Deze organisatie er
kent de wielerbaan wel als een aange
sloten circuit en derhalve int zij licen-
tiegclden en zo meer, maar de heren van j
het K.N.W.U. moeten hun eerste prijsje i
voor de renners nog komen aandragen
terwijl in andere plaatsen, dit als aan-
moediging voor de heren wielrenners,
reeds verscheidene prijzen zijn weggege
ven. Daar heeft ook de middenstand
belangstelling voor de wielersport op de
baan. Daar is ook de publieke belang
stelling groter, omdat de renners voor
prestaties zorgen!
Is het een wonder, dat jonge, veelbelo
vende krachten zich onder de hoede stel- j
den van trainers in Amsterdam, Den
Haag, Nijmegen, Apeldoorn en Utrecht,
Is het vreemd, dat renners met doorzet
tingsvermogen en soepele kracht er geen
sikkepit voor voelden om in Rotterdam
mee te doen aan de wekelijkse afgezaagde
trainingsritjes?
U vindt dit niet vreemd en nog minder
verwonderlijk. Het is logisch zult u zeg
gen, dat die jongens wegtrekken Kijk
naar Aad de Graaf, naar Theo Sijthoff en
die anderen. Deze jongens hebben ge
toond kwaliteit te bezitten; zij hebben
het vak voor een groot gedeelte geleerd
op de wielerbaan te Rotterdam. Toen zijn
zij gegaan. Maar er zijn er meer. Jonge
renners. Veelbelovend talent. Wij noe
men er een paar, die dikwijls in Rotter
dam zijn te zien. Zij tollen dan op de
wielerbaan aan de Kromme Zandweg.
Een Frank Ouwerkerk, Jan jStolk, Henk
Op „Essenburg" aan de Beukelsdijk
stond, zover „oude" Rotterdammers op
hun geheugen kunnen vertrouwen, de
eerste wielerbaan, waarop nationale en
internationale wedstrijden duizenden be
langstellenden trokken. Daar werd in 1908
o.a. de beroemd geworden sprintwedstrijd
verreden tussen de nationale kampioen,
de Rotterdammer Fokkinga, twee van zijn
stadgenoten, de heren Eenige en Janssen
en de Duitser Hottenroth uit Keulen. De
Nadat de i door spierbundels getekende benen had.
De baan was van hout en de piste bestond
uit dwarslatten.
D. heer Engel Witte, overdekte
Op een kwade dag verdween de baan;
het houten gevaarte werd uit elkaar ge
haald en de gezelligheid op „Essenburg"
verdween. Deze weg z(jn verscheidene
kleinere baantjes eveneens gegaan. Het
door gebrek aan concurrentie druk be
zochte kuipje aan de Nieuwe Terbregse-
weg, vlakbjj de Ceintuurbaan Alexan-
derbaan geheten is er een van. De baan
aan de Kromme Zandweg is cen langer
leven beschoren. Het bestaat nu, hoewel
de plannen tot het verdwijnen reeds in
een vergevorderd stadium zijn gekomen,
meer dan dertig jaar en heeft dus over
alle voorgaande getriomfeerd. Er was in
Zuid nog een gezellige baan, nl. de piste
aan de Kreckweg, ruimer dan dc Alexan-
derbaan en dc gelegenheid aan de Laan-
slootscwcg op Schiedams grondgebied.
De Kreekbaan kenmerkte zich tot kort
voor dc tweede wereldoorlog door een
grote activiteit. Er werden aantrekkelijke
wedstriiden verreden en het baantje trok
vee] publiek. Daar reed o.a. Joop Dem-
menic een veelbelovende jongeling, die
echter, toch nog vrij onverwacht, in de
naamloze massa ten onder ging. De groot
ste wielerbaan na „Essenburg" het meest
aantrekkelijk voor het Rotterdamse pu-
b'iek, was de Kralingse piste, gelegen
in de nabijheid van de schietterreinen
van de Rotterdamse Scherpschutters. Op
deze baan hebben de werkelijk groten
uit die tijd de strijd niet geschuwd.
Een van de meest gezellige banen van
Rotterdam. In de vroegere theetuin
Essenburghebben vele beroemde ve
detten triomfen gevierd.
De befaamde strijd tussen Piet Moes
kops en de Fransman Michard, twee ke
rels, die elkaar voortdurend in de „ha
ren" zaten, zal in de herinnering van
tallozen voortleven. Het was een „match
a deux" zo vol spanning, zo vol sensatie,
dat menig toeschouwer zijn zenuwen
nauwelijks in bedwang kon houden. Beide
waren meesters op de vierkante meter.
Direct na de start probeerden zij elkaar
de kop te geven, op te dringen. Eindeloos
„sur-piace"-werk deed de toeschouwers
de adem inhouden. Toen Moeskops ach
ter zijn rivaal „zat", begon het spel pas
goed. In de laatste ronde kwam de ver
rassende ontknoping. Michard die Moes
kops tie kop op wilde dringen dacht dit
listig te doen. toen hij in een lus naar
boven kroop. Moeskops had het spelle
tje door en wachtte niet af, wat Michard
ging doen. Met zijn „coup de pédale",
een sprint, waartegen de besten in die
tijd geen verweer hadden, stoof hij op de
finish af en hij won onbedreigd. De Kra
lingse baan is nu ook historie.
Glorievolle jaren beleefden de Rot
terdamse wielerenthousiasten in 1936 en
1937, want in deze luidruchtige jaren
voor de grote oorlog werd in één der
hallen van „Nenijto" een zesdaagse ver
reden, waaraan voor die tijd stefke
koppels, als WalsPijnenburg, Pelie-
r.aars—Schön en Walthour—Crossiey
deelnamen. Het werden heerlijke da
gen, waarin faire sport hoogtij vierde.
Het verhaal zou niet compleet zijn als
niet iets verteld werd over de baan Wou-
denstein. Dit terrein werd voor de eerste
wereldoorlog hoofdzakelijk gebruikt voor
draverijen, maar ook de wielrenners kon-
den hier terecht. Het was een platte baan
van zwart koolas en er- waren geen ver
hoogde bochten. Hier reden echter de
ridders van de fiets Kalkman. Damen en
Rinus van de Wiel. Ook vierden Rotter
damse renners triomfen op de we» Dat
was in de tijd. dat er in de havenstad nog
geen wielerbaan bestond. Fijne jongens
reden hier hun wedstrijden. Niet verbeten
is de dag. waarop Mathieu Cordang tijd
genoot van de befaamd gewordenJaap
Eden een wegwedstrijd won, nadat hit
's-ochtends per fiets uit zijn woonplaats
in Limburg naar Rotterdam was gekomen
Van een meer recent verleden kunnen
wij slechts praten over de Kromme Zand-
weg, waar de glorie van de Rotterdamse
wielersport de eerste lessen ontving Èr
zi|n verscheidene grote renners, die in
Rotterdam-Zuid de eerste passen naar
succes zetten. Deze rijke historie vraagt
naar een hoopvolle toekomst. Misschien
zal het weer zo worden als vroeger Er
bestaat in Rotterdam grote belangstelling
voor werkelijk „pure" sport.
(Advertentie)
Oude glorie herleeft. Zo schetste onze tekenaar de sfeer tijdens wielerwedstry den in vroeger jaren.
Wij brengen de merken;
ATTA BOY vanaf 15.90
STAALMEESTER vanaf 29.50
FLéCHET vanaf 31.50
BORSAL1NO vanaf 39.75
