Hoe komt men nog in de
Berlijnse Sovjetsector?
Voor buitenlanders één
doorlaatpost in de muur
OVER ZEBRA'S
TIJGERS
EN VOORRANG
€sso
NAAR DE „HOOFDSTAD YAN DE DiXR."
punctualiteit
-».£rn u"i nog altijd een
Langs „U.S.
Checkpoint
Charlie"
Oost-
i-chauffeur
Hevige cycloon;
in Italië
Alles over de slagerij op de „Slavakto"
0 mijn land Papoea
Kamercabaret
I :ti sinistere
Ontwerp-resolutie
tegen Zuid-Afrika
op ambassade
Delgado breekt
met Galvao
Spoedig terugheer
naar Sovjet-Unie?
Portugese oppositie
BERLIJN
Voorlopig einde van
de paspoortenoorlog
Zuidafrikaans protest
tegen houding van
Nederland in V.N.
Buitenverblijf van
paus beschadigd
MET ESSO BENT U BETER UIT
DINSDAG 31 OKTOBER 1961
TUNGSRAM
Zoals wij in het bezette Neder
land steeds ons persoonsbe
wijs bij ons moesten hebben,
zo kan men voor bezoeken aan
Oost-Berlijn zijn pas niet missen.
Wat heb ik dezer dagen mijn pas
vaak te voorschijn moeten halen!
Sinds de oorlogsjaren heb ik mij
nooit binnen enkele dagen zo
vaak moeten legitimeren, en de
Vopo's in hun groene uniformen
wekten onaangename associaties
met de Grüne Polizei. In de uren
dat ik mij dezer dagen aan de
oostelijke zijde van de Berlijnse
sectorgrens bevond, werd ik voort
durend herinnerd aan ervaringen
in Nederland van het begin van
de jaren veertig. Weliswaar was
mij gezegd, dat men als Neder
lander geen risico zou lopen als
men zich in de Sovjetsector begaf,
maar ik voelde mij ginds toch
niet bepaald behagelijk door al die
intensieve controle.
Terwijl ik, bij een vorig bezoek
aan Oost-Berlijn, twee jaar gele
den, verscheidene malen onder de
Brandenburger Tor door was ge
gaan, is daar nu een prikkeldraad
versperring, en voor de buitenlan
der in West-Berlijn bestaat er
sinds 13 augustus nog maar één
opening in de sectorgrens: de
Friedrichstrasse.
BlJITENLANDSE
kroniek
r,i al
*'i f r,CdedelinCen en de Proet d'e
or. p"ben uitgevoerd, is van een zo
""^'kelijk kaliber, dat ook deze
(jjvH^R'hngen niet helemaal water
rat 1 Z,'n' slaat in ieder geval,
sia ,e Russen met hun proef de af-
raj. lussen het huidige peil van de
stre "®c^eve besmetting en de ,,rode
Affj6*3.! ''ebben verkleind. Mocht de
acH a&nse president het gewenst
>0 fien(Vari z'jn kant de kernproeven
hij jC ainpkring te hervatten, dan zal
"ermee rekeniijg moeten houden.
d- v
hol
Cf/-het. laatstgenoemde
n de
Morgen, 1 november, is het zover. Dan hebben
kleine en grote voetgangers op de zebrapaden
voorrang. Een belangrijke stap is gezet op de
weg naar een veiliger verkeer. Dus, Iet op de
zebra's, automobilist. Laat de wandelaars
voorgaan. U bent immers zo weer weg, daar
zorgt de tijger in uw tank wel voor. Ja precies,
de Esso tijger maakt een motor kittiger, pittiger,
krachtiger, machtiger. Geef hem een plaats in
uw tank, tank Esso Extra.
»*V.ViV.'.vJWbvi
Gloeilampen
Ei zijn jaren geweest, dat men clic-
Gluren prees, omdat zij de treinen op
bjd lieten lopen. Punctualiteit van een
x°nder meer sinistere soort legt op liet
"genblil; de Sovjet-Unie aan de dag.
P de eerste dag van het Russische
Partijcongres heeft premier Khroesj-
'dev aangekondigd, dat zijn experts
°P het eind van de maand oktober
Pp,i waterstofbom van vijftig megaton
'°t ontploffing zouden brengen. Tien
denden particulieren in de hele
P®reld hebben tegen dit voornemen
HeProtesteerd. Regeringen van andere
apuen hebben voorgesteld de kern-
Proeven in de dampkring te staken en
e besprekingen over een moratorium
°P alle andere kernproeven te her-
latten. De Algemene Vergadering
leeft een plechtig beroep gedaan op
e regering in Moskou om van de
proef af te zien.
Maar prompt op de
voorlaatste dag van
de maand oktober
sloegen de wijzers
van de seismogra-
fen in Zweden, De
ll'darken, Nederland, Frankrijk en
^°6 andere landen uit. De ontploffing,
j week tevoren, van een bom van
vr'1g megaton bleek geen afwijking
atl bei tijdschema te zijn, maar een
°egift. Het was niet meer dan de
JNarming-up' voor de grote klap van
8'steren.
jj wal men na de bom van der-
8 megaton aan protesten en bezwa-
'nl' - "aar voren heeft gebracht, geldt
Zei '"I Versterkte mate. Er bestaat geen
over de nlate' waarin de
'o-actieve besmetting van de at-
y s eer door deze proef is versterkt.
overgang tussen Oost- en West-Berlijn aan de Friedrichstrasse wordt beheerst
door de Amerikaanse controlepost: „U.S. Army Checkpoint Charlie".
gemeen is men van mening.
Pl fpaS na aanhoudend tot ont
ij ng brengen van zeer zware
v rUVaPens wezenlijk gevaar voor de
gezondheid ontstaat. Maar de
«cl S°n z'fn zo karig met hun techni-
Z\var(' f vval de Russen met hun
I fet 6 "ern proeven nu precies beogen.
Schj- ITI 'Imre nut, het zij herhaald,
lerrf'[|l Iwijfelachtig. Wie er nucleaire
hecJpU| chantage achter zoekt, moet
in dpnken- dat de verontwaardiging
als i' XVereh| I1u zcker even groot is
a"gst. Wellicht speculeren de
bps, er°P, dat de laatste emotie
beo 'C R'er zal blijken dan de eerste.
RhrofH" e mogelijkheid is, dat
•H«tl C||lks'RV zijn spierballen toont
e ..binnenlandse oppositie en
Chinese bondgenoten, die een
'ngbare neiging vertonen uit
gaan lopen. Misschien is
de^e s e antwoord een mélange van
averv^.ej°nderstellingen, met een klein
t*)°8el;V PP^' Let 's bijna on"
de efn afzonderlijk aspect van
ls< he politiek thans los te zien
Ch^ boeiende verwijdering tussen
en de Sovjet-Unie.
zen. Hier moesten we voor de tweede
keer onze pas laten zien. Weer een me
ter of tien verder werden we aangehou
den door een Vopo, die ons beval een
kantoortje binnen te gaan waar de „dou
ane" gevestigd was. (Volgens de offi
ciële Oostberlijnse opvatting hadden we
immers een staatsgrens overschreden).
In dit kantoortje vroeg men ons, of
we niets aan te geven hadden, en of
we Oostduitse marken bij ons hadden.
Ik moest laten zien, wat voor geld ik
in mijn portefeuille had, en toen daar
slechts Nederlandse en Weslduitse bank
biljetten in bleken te zitten, was het
kennelijk goed. Op onze vraag of we
geld konden wisselen kregen we een ont
kennend antwoord, maar men gaf ons
een lijst mee van hotels, restaurants,
boekwinkels, levensmiddelenzaken en...
twee kappers die westelijke marken
aannamen. (Men betaalt dan in plaats
van één oostmark één westmark, een
bijzonder irreële koers, want de werke
lijke waarde van het Oostduitse geld
is heel wat geringer).
Na deze derde controle konden we
eindelijk voorlopig onze pas op
zak houden. We liepen de slecht
verlichte Friedrichstrasse in,
waar we in een etalage, onmiddellijk
geconfronteerd werden met een portret
van de Oostduitse partijleider Ulbricht,
terwijl daar ook verscheideM rode
spandoeken hingen, waarop in witte let
ters communistische propaganda-leuzen
stonden, die betrekking hadden op de
komende ondertekening van het Rus-
sisch-Oostduitse vredesverdrag. We pas
seerden op onze avondlijke wandeling
de Französischestrasse, en de schaarse
voorbijgangers namen ons nieuwsgierig
op. (De Oostberlijner ziet aan zo'n
groepje wandelaars onmiddellijk dat het
vreemdelingen zijn). Al spoedig waren
we op Unter den Linden. De eens zo
fleurige avenue, met de lindebomen
waaraan deze historische straat haar
naam ontleent, was nu bijna totaal ver
laten. Er was vrijwel geen verkeer, en
het was er haast helemaal donker. In
westelijke richting was in de verte de
hel verlichte Brandenburger Tor te zien.
We besloten de Friedrichstrasse
verder te volgen tot we bij een brug
over de Spree, aan het spoorwegsta
tion Friedrichstrasse arriveerden. Hier
gingen we de Mitropa-Gaststatte bin
nen, een van de vijftien restaurants
waar de buitenlander, volgens de lijst,
met Westduitse marken terecht kan.
Met moeite vonden we een tafeltje
in deze stationsrestauratie, waar het
bijzonder druk was. De zaal maakte
eei>>,schame!e en onverzorgde indruk.
Nauwelijks waren we gaan .zitten, of
de ober riep ons toe, dat we onze
passen moesten laten zien. Eerst toen
dat gebeurd was, wilde hij onze be
stelling opnemen. Op de spijskaart
stond iets intrigerends: „Sovjetische
Cognac***""*. (Ja er waren werke
lijk vijf sterretjes geplaatst achter die
twee woorden). Maar de versnape
ring bleek helaas niet voorradig, en
ik kan u dus niet berichten in hoeverre
deze drank die overigens maar 92
pfennig per glas kostte naar bijvoor
beek. een Courvoisier smaakt). Om
dat we op Russisch bezet gebied wa
ren, hebben we ons maar een wodka
laten inschenken, waarvoor anderhal
te mark gevraagd werd. We zijn niet
Toen ik op een avond, met enkele
landgenoten, een wandeling maakte
over de Kurfürstendamm in West-Ber
lijn, besloten wij de situatie in ogen
schouw te nemen aan de overzijde van
de Muur die sinds twee en een halve
maand Berlijn in tweeën deelt. Wat in
het vooroorlogse Berlijn Unter den Lin
den was, is nu de Kurfürstendamm.
Men zou deze boulevard de Champs-
Eiysées van West-Berlijn kunnen noe
men. Er heerst een grote bedrijvigheid.
De talloze kleurige lichtreclames flit
sen aan en uit, en op de overdekte ter
rassen van Kranzler en de andere lu-
xueuzecafé's zijn alle tafeltjes bezet. Men
heeft moeite te beseffen, dat men zich
hier in een belegerde stad bevindt, en
dat West-Berlijn tenslotte niet anders
is dan een eiland in de rode zee van
de „Duitse Democratische Republiek",
Op de Kurfürstendamm daalden we
de trap af van de splinternieuwe U-bahn
halte Uhlandstrasse, en vervolgens re
den we met de ondergrondse naar de
laatste halte vóór de sectorgrens: de
halte Kochstrasse.
Als men hier de trap op is gegaan,
staat men nog geen honderd meter
van het witte wachthuisje dat de Ame-
rikanen onlangs midden op de Frie-
derichstrasse gebouwd hebben. In het
huisje, met het opschrift „U.S. Check
point Charlie", stond Amerikaanse
militaire politie, met de letters M.P.
op de helm, en daarvoor liepen West-
berlijnse agenten rond, die de menig
te nieuwsgierige Westberlijners op een
afstand hielden. Op ertoon van ons
paspoort lieten deze agenten ons pas
seren, en een ogenblik later liepen
wij over een witte verfstreep op het
wegdek naar de overzijde van het
IJzeren Gordijn naar een gebied dat
in het Westen officieel betiteld wordt
als de Sovjetsector van Berlijn, maar
dat door de autoriteiten van Oost-Ber
lijn zelf „de hoofdstad van de Duitse
Democratische Republiek" genoemd
wordt. De Westerse Grote Mogendhe
den (en bijvoorbeeld ook Nederland)
erkennen de D.D.R. echter niet. Voor
deze staten is Oost-Berlijn slechts het
door dc Russen bezette gedeelte van
een stad die nog steeds onder vier-
mogendhedenbestuur staat
Nauwelijks hadden wij een paar stap
pen over de witte streep gezet, of er
kwam een man van de Oostberlijnse
Volkspolizei op ons af, die naar de pas
sen vroeg. Toen die getoond waren wil
den wij door de slalom-barrière verder
gaan. De Vopo's hebben hier in de Frie
drichstrasse op 13 augustus met stenen
trottoirranden 'n zig-zag-doorgang aan
gelegd, om te voorkomen dat Oostber-
lijners per auto met grote snelheid door
de controle zouden schieten. De auto
mobilist kan nu slechts stapvoets rij
den, en hij krijgt geen kans zich met
geweid een wég naar het vrije West-
Berlijn te banen. Voetgangers moeten
om deze barrière heen lopen, en worden
naar eën heel smalle opening tussen
het prikkeldraad en de hekken verwe-
lang in deze bepaald niet gezellige
restauratie gebleven, en aangezien het
tijd werd naar West-Berlijn terug te
keren, probeerden we buiten een taxi
te krijgen.
De chauffeur, wilde ons aanvanke
lijk niet meenemen, omdat hij geen west
marken kon aannemen. Na enig aan
dringen mochten we echter instappen,
en het portier was nog niet dicht, of
hij vroeg of we wat te roken hadden.
Prompt stopten wij hem een handvol
Nederlandse sigaren en een pakje Ne
derlandse sigaretten in de hand, het
geen blijkbaar als betalingsmiddel aan
vaard werd. (Men had ons in West-
Berlijn gezegd, dat je in Oost-Berlijn
met rookwaar nog wel wat doen kunt).
De man stopte de sigaren en sigaretten
weg met de opmerking: „Dat is voor
mijn oude heer". Hij vroeg of we Zwe
den waren, en toen we onze nationali
teit bekend gemaakt hadden, deed hij
een bekentenis: „Mijn ouders wonen
nog in Oost-Berlijn", zei hij: „Anders
was ik al verdwenen". Meer wilde hij
kennelijk niet zeggen, maar het was
duidelijk genoeg. Voor hij ons weer af
zette aan de Oostberlijnse kant van de
doorlaatpost aan de Friedrichstrasse,
zei hij nog: ,,U zegt maar dat u mij met
oostmarken betaald hebt, als ze u daar
naar vragen". Toen we, even later, op
de plaats van bestemming waren aan
gekomen, gaven wij, Nederlanders, de
chauffeur spontaan een hand, en we
wensten hem nadrukkelijk alle goeds.
Hij zal wel begrepen hebben, dat we
met dit gebaar ons medeleven wilden
tonen.
Opnieuw vroegen Vopo's enige malen
de passen voor we, met een gevoel
van grote opluchting, het Amerikaanse
wachthuisje passeerden, om vervolgens
met de ondergrondse naar het West-
berlijnse hotel terug te keren. Het Oost
berlijnse avontuur was ten einde, maar
de woorden van de taxi-chauffeur zullen
mij nog lang bijblijven: „Sonst war Ich
schon verschwunden..."
H. BRONKHORST
NEW Y.KK, 31 okt. De afgevaar
digden van Ghana en van een aantal
andere landen hebben in de, Algemene
Vergadering van de Verenigde Naties
een ontwerpresolutie ingediend, waarin
wordt voorgesteld sancties tegen de
Zuidafrikaaiise Unie af te kondigen.
Volgens de resolutie moet de assem-
biée voorts de Veiligheidsraad vragen
te overwegen of de Zuidafrikaanse re
publiek wel lid van de Verenigde Naties
kan blijven.
WENEN, 31 okt. (UPI) De vroege
re Russische minister van buitenlandse
zaken, Molotov, heeft gisteren urenlang
°I' "e Russische ambassade in Wenen
vertoefd, waarheen hij was ontboden, zo
is int betrouwbare bron vernomen. Het
was «e tweede maal dat Molotov, die
de rechterhand van Stalin is geiweest,
naar de ambassade werd geroepen om
daar te komen praten.
Oostenrijkse ambtenaren verwachten
dat Molotov zal worden ontheven van
zijn junctie als permanent hoofd van de
Russische delegatie bij het internationa
le bureau voor atoomenergie en dat hij
daarna naar de Sovjet-Unie zal vertrek
ken. Men gelooft, niet dat Molotov zal
proberen zich in het Westen te vestigen.
Men denkt dat hij naar huis zal gaan
om zijn eventuele straf te ondergaan.
RABAT, 31 okt. (AFP) „Ik heb ka
pitein Galvao, die ik als een verrader
van de zaak die wij verdedigen be
schouw, uit mijn organisatie gesloten."
Dit heeft generaal Umberto Delgado,
leider van de Portugese oppositie in
ballingschap, in Rabat tegenover een
correspondent van AFP verklaard.
„Deze ambitieuze kapitein", aldus
Delgado, „heeft aangekondigd dat hij
in het geheim Portugal zal binnendrin
gen om een militaire actie te ontkete
nen en dat hij reeds het noodzakelijke
materiaal in Tanger heeft samenge
bracht. Ik distancieer mij van kapitein
Galvao en zijn mannen en blijf tegen
een dergelijke gang van zaken gekant.
Zijn optreden op de „Santa Maria" heb
ik alleen gesteund om de eenheid in de
oppositie te bewaren", aldus Delgado,
cue tenslotte verklaarde dat de „revolu
tie m Portugal tegen de dictator Sala-
zar van binnen uit moet komen met de
psychologische steun van de buitenland
se organisatie".
BERLIJN, 31 okt. (Rtr) De Ame
rikaanse missie in West-Berlijn heeft
i.aI' "As"lnSt°n instructies gekregen om
net gewapend geleide van Amerikaanse
burgers die Oost-Berlijn willen binnen
gaan, voorlopig achterwege te laten,
terwijl Pogingen worden gedaan om
in Moskou over deze kwestie te onder-
nanuelen. Dit js nKvan(j3!r gewoonlijk
betrouwbare kringen in West-Berlijn
meegedeeld.
In genoemde kringen verklaarde men
dat, menen de Russen willen onderhan
delen, de Amerikanen bereid zijn tot
een compromis. Amerikaanse fttnetiona- 1
rissen willen dan vanachter gesloten au
toruiten hun papieren aan de Oostduit
sers tonen. Dit is reeds het gebruik bij
het Britse officiële niet-geüniformeerde
personeel.
De Amerikanen zuilen voorts trachten
meer toegangswegen tot Oost-Berlijn
voor gealliëord personeel te verkrijgen.
Er is thans slechts één toegangsweg, die
in de Friedrichstrasse.
JOHANNESBURG, 31 okt. Het
„J ohannesburgse immigrantencomi-
té" heeft de tekst van. een brief gepu
bliceerd, die het namens Nederlandse
immigranten in Transvaal en andere
provincies in Zuid-Afrika aan koningin
Juliana zou hebben gezonden. Volgens
ceze brief zouden talloze in Zuid-Afri
ka levende Nederlanders en Zuidafri
kaanse burgers van Nederlandse af
komst hun bezorgdheid en hun mis
noegen hebben te kennen gegeven over
de houding van de Nederlandse rege
ring in de V.N.'jegens „het stamver
wante Zuid-Afrika."
Voorts zou een fonds in het leven
worden geroepen voor de kosten van
het zenden van een afvaardiging
naar Nederland, die de minister-pre
sident persoonlijk een motie van pro
test zou moeten overhandigen.
Advertentie
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, 31 okt. Terstond nadat de paus
gisteren had vernomen dat een cycloon
schade aangericht had in de „CastelU",
de plaatsjes in de Albaanse heuvels teil
zuiden van Rome, heeft hij de staatsse
cretaris, kardinaal Cicognani, opdracht
gegeven zich naar het getroffen gebied
te begeven en de slachtoffers te bezoe
ken. De paus stelde tevens een som geld
ter beschikking voor de onmiddellijke
leniging van de nood. Het Pauselijke
Hulpwerk werd tevens ingeschakeld om
assistentie te verlenen met kleding, de
kens en levensmiddelen.
De cycloon ontstond nabij het vlieg
veld Fiumicino door het samentreffen
van de warme uit Afrika komende Sci-
racco en koude lucht, dit uit (je bergen
kwam. De cycloon volgde enige kilonie
ters do kust en richtte schade aan in
Ostia, nam in kracht toe en draaide
landwaarts in, waar hij over de plaats
jes Genzano, Ai iccia, Alba.no en Castel
Gandolfo viei. Er zijn drie doden te be
treuren, honderden gewonden en de
materiële schade wordt momenteel op
drie miljard lire geschat.
Voor de cycloon zich oploste, trof hij
in volle hevigheid Castel Gandolfo en
het pauselijk buitengoed. De villa Bar-
bai'ini, het centrum van het pauselijk
domein, werd aanzienlijk getroffen: ver
schillende muren stortten in, de daken
werden beschadigd en twee koepels van
de sterrenwacht. Talrijke bomen, waar
onder eeuwenoude in het park en op
het landgoed, werdén ontworteld.
Advertentie
Van een simpele, op zichzelf wei
interessante tentoonstelling van
werkstukken van leerlingen van
de Utrechtse slagersvakschool,
is de slagersvaktentoonstelling in de
laatste jaren uitgegroeid tot een veel
omvattende expositie van het slagers-
bedrijf in zijn breedste geledingen.
Van de oorspronkelijke opzet is niet
zoveel meer te bemerken, want de
dominerende faktor heeft zich langza
merhand verplaatst naar de aanver
wante bedrijven. Een keur van ma
chines van verschillende aard, uitge
breide collecties van kruiden en
specerijen enz. geven aan deze expo
sitie een goede kijk op de vaktechni
sche ontwikkeling van het slagersbe-
Üe president van de Internationale
Slagers-confederatie, de heer Schulz
uit Luxemburg, die even te voren
door het „ontleden" van een model
van een rund de tentoonstelling had
geopend (zie foto), wees in zijn toe
spraak op de gevaren die de kleine
zelfstandige slager bedreigen, met
alleen van de zijde van de grootbedrij
ven, maar ook van de producenten,
die steeds meer geneigd zijn hen te
negeren.
Deze zestiende Slavakto telt niet
minder dan 230 stands en draagt een
min of meer internationaal cachet,
daar niet minder dan vijftien landen
met hun produkten zijn vertegenwoor
digd. Aan de tentoonstelling is een
wedstrijd in het opmaken van vlees
schotels verbonden. De gemeente
Utrecht heelt hiervoor als prijs een
verzilverde „stadsheer" beschikbaar
gesteld, d.w.z. een reproduktie van de
liol'beer, een vet varken zoals dat in
de middeleeuwen jaarlijks op tie 21e
november door de Utrechtse burgerij
volgens een oude traditie word ge
schonken aan de Staten van Holland
en West-Friesland.
Hai Tanahku Papua (O mijn land
Papoea), het lied dat de Nieuw-
Guinearaad op voorstel van het
„Komite National" tot volkslied
wil verheffen, zongen de Papoea's al
in 1925. Het staat in een bundel
ieugdliederen: Sending Mas (de gou
den fluit), die is samengesteld door
dominee I. S. Kijne, die ruim dertig
jaar op Nieuw-Guinea als zendeling
heeft gewerkt en nu docent: is aan de
zendingshogeschool in Oegstgeest. Ds.
Kijne schreef het lied voor het koor
ii;i:iiii;iii!iiiii!ii:iiM!iii!iiiiiiiifiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiim
van de zendingschool in Mei, waarvan
hij toen directeur was. Hij ontleende
de 'melodie aan een vrij onbekend
Nederlands volksliedje van Marius
A. Brandts Buys sr., die leefde van
1840 tot 1911. „De tekst is Meleis". zegt
hij, „dat was reeds in die tijd de
voorgeschreven taal op de scholen.
Het is een zeer eenvoudig lied. Per
soonlijk vind ik het Nieuw-Guinea
lied, dat ik na de tweede wereldoor
log heb geschreven en gecomponeerd,
beter."
De verkiezing van z'ijn lied tot
volkslied is voor ds. Kijne wel als een
verrassing gekomen al heeft het hem
niet verbaasd. Nagenoeg alle leden
van het „Komite National" hebben
het lied namelijk zelf van hem ge
leerd. Wel vindt hij het opmerkelijk,
dat de naam Papua weer in de tekst
is opgenomen. Na de oorlog is deze
uit de tekst geschrapt, nadat er be
zwaren tegen gerezen waren. Sommi-
ge groepen meenden toen („ten on
rechte"), dat het een denigrerende
naam was, die de Indonesiërs hun
zouden hebben gegeven. Hai Tanahku
Papua werd daarom vervangen door:
Hai Tanah Nieuw-Guinea.
Kamercabaret" noemt Hans Wor-
telboer (28) het cabaretpro
gramma, dat hij helemaal
alleen brengt, zij het dat de
jonge musicus Jan Everts zoon van
Graningens stadsbeiaardier Jacob
Everts hem op voortreffelijke wijze
op de piano begeleidt en er voorts
iemand zorgt voor een goede belich
ting. Een „one-man-show" als u wilt,
al vindt de Groninger student Wortel-
boer dit modewoord geen passend
„deksel" op zijn nu nog vijf
kwartier durend programma. Het is
geen show. Het is cabaret in optima
forma. De liedjes en de conferences
zijn hekelend, maar blijven oen luch
tige sfeer ademen, een tikkeltje Fran
se esprit, en helemaal in de Franse
sfeer in „Paris" en „Vive la republi-
que", zoals hijzelf zegt „vier-talige
nonsens". De teksten heeft hij in
hoofdzaak zelf geschreven, de muziek
zelf gecomponeerd en hij brengt het
zelf leuk, zonnig en vlot.
Met veel plezier en toewijding heeft
hij tezamen met enkele andere stu
denten van „Albertus Magnus" uit
Groningen anderhalf jaar lang een
.studentencabaretprogramma in ons
land gebracht, dat veel succes heeft
geoogst. Er werden zo'n 120 voorstel
lingen gegeven overal in het land en
er werd menigmaal opgetreden voor
radio en televisie. En nu doet Hans
Wortelboer het alleen. scteaft Se
hele dag aan „Kamercabaret" en
heeft de bedoeling het programma uit
te bouwen tot een twee uur durende
voorstelling.
„Kamercabaret" is een unieke ca
baret-vorm in de Nederlandse studen
tenwereld. Evenals destijds „Visa
Vers werd ook „Kamercabaret" ten
doop gehouden in Winschoten. Daarna
volgden enkele voorstellingen in Gro
ningen. In de komende weken staan
veelal besloten voorstellingen op het
programma in Helmond, Utrecht en
Roteiam, Muziekstudie en cabaret-
hobby vinden bij deze hardwerkende
student een synthese in dit „Kamer-
wifff zodanige wijze dat het
beslist met binnenskamers moet blii-
ven. y
miiiiiimiiiitimiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiuiiiiiinniiiiHHHit
Repetitie kamercabaret. Links pianist
Jan Everts, rechts Hans Wortelboer.
