Landgoed Drakestein (450ha.)
met onteigening bedreigd
SSÉiËfeÉÉËlltflÏL
Au voleur
Honderd jaar geleden betaalden
„Koffijtiuizen" extra premie
Een eeuw
in
C
Grote brand vernielt
warenhuis in Breda
RQBECO
Goede studieresultaten
Hongaarse vluchtelinge11
IJS
1
J5
Van acuut gevaar
geen sprake
Volgebouwd
centrum aan
ramp ontsnapt
Prinses Beatrix beschermvrouwe
van Universitair Asylfonds
V B
Dl'SCI -
PLINE
Opgericht A?J$6J.Ó£ .OUDSTE van dien aard in Nederland.
Glasverkoop door licht
en luchtbelasting
beïnvloed
SCHADE RUIM EEN MILJOEN
Vrouw omgekomen na
aanrijding
Chauffeur vrachtwagen
reed na botsing doof
Kunstschilder aan
brandwonden
bezweken
ZATERDAG 18 NOVEMBER 1961
.'.p
O PVOE
iS!
MHR
Liturgische weekkalender
Verzet
SOOHBJfS &-J0. RÖTTIWPAM.
(W,i een verslaggever)
órnelis had een glas gebro
ken", zo begint een bekend
oud-vaderlandse rijmpje.
Het gedichtje heeft misschien
daarom zoveel bekendheid gekre
gen, omdat iedere Hollandse
jongen wel eens toegegeven heeft
aan de drang een ruit in te
gooien. Gebeurde dit na 1861 dan
was er een goede kans, dat de
eigenaar van de gebroken ruit
verzekerd was en in de kortste
keren weer een gaaf glas in de
sponning geplaatst zag. Want
precies honderd jaar geleden werd
in ons land de eerste glasverze-
ringsmaatschappij opgericht,
daarmee Engelse, Duitse en Bel
gische voorbeelden navolgend.
X
feïS&i f*%.
NADRUK VERBODEN
Zondag 19 november: 26e zondag na Pinkste
ren; eigen Mis; Credo; pref. v. d. H,
Drie-eenheid —groen
Maandag: H Felix van Valois. belijder;
Mis Justus —wit—
Dinsdag: O. L Vrouw Presentatie; pref.
v d H Maagd Maria —wit
Woensdag: H Caecllla, maagd-martelares;
eigen Mis rood—
Donderdag: H Clemens I paus-martelaar
Mis Si diligis; 2e geb. H. Felicitas.
rood—
Vrijdag H. Joannes v. h. Kruis, belijder-
kerkleraar; Mis In medio; 2e geb. H.
Chrysogonus wit—
Zaterdag: H. Catharina, maagd-martelares;
Mis Loquebax rood—
Zondag 26 november: 27e zondag na Pink
steren; eigen Mis; credo; pref. v. d. H.
Drie-eenheid groen—
Het kasteeltje „Drakestein", dat prinses Beatrix een jaar geleden aankocht ei?
thans inricht tot haar eigen huis.
om zich tegen het voornemen te ver
zetten. Jhr. Bosch is daarom vast van
plan, ook namens zijn zuster, wier ter
rein hü mede beheert ieder bezit
ongeveer de helft een actie te gaan
voeren teneinde het verlies dat hem be
dreigt af te wenden. Hjj fungeert min
of meer ais proefkonijn, aangezien het
nog niet eerder is voorgekomen, dat een
landgoed omwille van natuurbescher
mingsdoeleinden aan het particulier be
zit wordt onttrokken. Jhr. Bosch heeft
(Van onze verslaggever)
LAGE VIVRSCHK. 18 nov. Op
de secretarieën van Baam en Bilthoven
ligt momenteel een plan ter inzage, dat
niet meer of minder behelst dan de ont
eigening van het landgoed Drakestein,
toebehorend aan de familie Bosch van
Drakestein. Indien dit plan werkelijk
heid wordt, betekent zulks, dat van de
uitgestrekte goederen, die de van oor
sprong Brabantse familie Bosch eens in
het gebied van de Utrechtse heuvelrug
in eigendom heeft bezeten, vrijwel niets
zal resteren. De lezer zal zich herinne
ren, dat ongeveer een jaar geleden prin
ses Beatrix het huis Drakestein aan
kocht voor haar toekomstig verblijf.
Daarbij behoorde een terrein ter groot
te van ongeveer twintig ha. De rest van
het landgoed, tezamen een oppervlakte
beslaande van 450 ha., bleef bezit van
jhr. Frederik Bosch van Drakestein en
zjjn zuster Diana.
Het initiatief tot het onteigenen van
Drakestein is uitgegaan van de afde
ling natuurbescherming van het mini
sterie van O., K. en W. De zaak is, zo
gaf men ons van de zijde van het de
partement te verstaan, „zo klaar ais
een klontje". Het ministerie is namelijk
bevreesd, dat het landgoed, een prach
tig stuk natuurschoon met een overvloed
van naaldhout, versnipperd raakt in
kleinere kavels. Dat mag, zo vindt het
departement, in geen geval gebeuren,
aangezien Drakestein dan veel van zijn
aantrekkelijkheid zal verliezen. Het al
gemeen belang zal derhalve met een ont
eigening ten zeerste gebaat zijn. Men
wil het landgoed als een uniek geheel
laten voortbestaan onder toezicht van
Staatsbosbeheer.
Het besluit om over te gaan tot een
onteigeningsprocedure is pas na rijp
beraad genomen, omdat het departe
ment ook wel inziet, dat hier sprake
is van een zeer grove aantasting van
de particuliere eigendom. Overigens
erkende onze zegsman van het minis
terie wel, dat er momenteel geen acuut
gevaar dreigt van versnippering of
verandering. Maar men wil reeds nu
de onteigening 'aanhangig maken om
dit gevaar voorgoed af te wenden.
De wet verschaft, sinds ?l januari 1959
de mogelijkheid om in het belang van de
natuurbescherming gebieden te onteige
nen. De tekst van het betreffende ar
tikel luidt: „Onteigening in het belang
der natuurbescherming van onroerende
goederen, waarvan het behoud uit een
oogpunt van natuur- of landsehaps-
schoon, of door de betekenis voor de
natuurwetenschappen, van algemeen be
lang is, van andere onroerende goederen
daaraan grenzend of in de nabijheid daar
van gelegen, alsmede van de daarop ge
vestigde 'erfdienstbaarheden en andere
zakelijke rechten, geschiedt uit kracht
ener wet ten name van het rijk of een
ander openbaar lichaam of een andere
rechtspersoon, die in het belang van
de natuurbescherming werkzaam is", In
de praktijk komt het hierop neer, dat
de Kamer het betrokken landgoed tot
algemeen nut moet verklaren alvorens
de onteigening kan worden toegepast.
Een dergelijke onteigening moet dus
steeds bn een apart wetje van krach!
worde;, verklaard. Het plan voor Dra
kestein blijft nog tot 27 december ter
inzage liggen in Baarn en Bilthoven,
Daarna wordt het, mèt de eventuele
bezwaarschriften van belanghebbenden,
verzonden naar het provinciaal bestuur
van Utrecht, dat het, voorzien van be
schouwingen, toestuurt aan het minis
terie.
Deze langdurige procedure opent voor
de betrokkenen voldoende mogelijkheden
de zaak intussen aan zijn advocaat in
handen gegeven, die bestudeert wat de
beste tactiek is om de gevaren te om
zeilen.
Drakestein is sinds 1800 in het bezit
van de familie Bosch, Oorspronkelijk
strekte het zich nog veel wijder uit, tot
in Soesterberg toe, waar zich thans nog
de familiegraven bevinden. Geleidelijk
is het terrein afgebrokkeld, maar de
eigenaar is niet van plan verder nog
grond van de hand te doen. In het voor
jaar heeft Staatsbosbeheer een poging
gedaan om het landgoed in handen te
krijgen, maar de familie is daar niet
op ingegaan. Wel heeft jhr. Bosch ge
probeerd om zijn bosgrond meer renda
bel te maken.
Van hem is ook het plan afkomstig
om de buitenplaats zelf te verkopen,
aangezien hjj de kosten van onderhoud
en de personeelslasten niet meer kon
opbrengen. Zijn zuster is het met die
verkoop nog altijd niet eens en laat niet
af om allerlei instanties en pei-sonen
met correspondentie te bestoken. „Ik
verkocht het huis liever dan dat ik het
door gebrek aan personeel moest ver
waarlozen", zo zei jhr. Bosch ons. Het
bos exploiteert hij door kerstsparren
te planten en zijn verdere inkomsten be
staan uit de opbrengsten van zwaar hout.
Het kappen geschiedt steeds in overleg
met Staatsbosbeheer. Eenmaal heft hij
zonder toestemming laten kappen en
voor dat feit is de thans 31-jarige jhr.
Bosch dan ook veroordeeld. Enige tijd
geleden heeft hij op verzoek van het
Baamse gemeentebestuur tachtig kap-
rjjpe bomen gehandhaafd, hoewel hij van
Staatsbosbeheer de vereiste vergunning
al binnen had.
Tweemaal is op Drakestein een mo
torcross verreden, maar wegens klach
ten van omwonenden en van het ge
meentebestuur heeft de jonker dit
sportgebeuren moeten opheffen. Ook een
plan tot de aanleg van een bungalow
park is afgestuit op de weigering van
de gemeente. Na de verkoop van zijn
ouderlijk huis bouwde jhr. Bosch wel
voor zichzelf een fraaie bungalow op
zijn landgoed. Deze woning staat op het
te onteigenen gebied.
„U moet mijn landgoed niet alleen
zien als een terrein zonder meer, maar
als mijn bedrijf", zo zei de heer Bosch
ons. „Men berooft mij dan ook in feite
van mijn broodwinning. Ik begrijp niet,
op welke grond men tot onteigening
over kan gaan. Er bestaan absoluut
geen plannen om liet terrein te ver
kavelen, ik heb onlangs nog loofhout
en heesters geplant ter afwisseling van
het naaldhout, het kappen gebeurt
steeds met toestemming van Staats
bosbeheer, en van wanbeheer, zoals
men uit dit plan zou afleiden, is dus
geen sprake".
De verbittering van de heer Bosch is
wel te begrijpen. De thans genomen
maatregel wekt inderdaad de indruk,
dat nu geen enkele grootgrondbezitter
meer zekerheid heeft over zijn eigendom.
„Hoever strekt het algemeen belang?",
zo vroeg de betrokkene zich af. „Hoe
wel ik aan mijn fiscale verplichtingen
kan voldoen, laat ik toch mensen op
mijn landgoed toe, uiteraard alleen op
wegen en paden, maar onder Staatsbos
beheer zou de situatie dezelfde zijn". Jhr
Bosch vreest, dat, als de onteigening
doorgaat, dergelijke procedures elkaar
snel zullen opvolgen. „Dit is voor mij
een principe-kwestie", zo zei hij. Ove
rigens bleek hij vol goede moed over
de afloop.
Ook tie federatie van landeigenaren
is van plan zich met hand en tand tegen
de voorgenomen maatregel te verzetten.
„Er is op het landgoed Drakestein geen
sprake van wanbeheer, er is zelfs meer
ingeplant dan voorgeschreven. Als het
departement zijn zin krijgt, onstaat een
precedent, die voor grondbezitters aller
lei gevolgen kan hebben. Daarom zijn
we van plan ons mettertijd officieel te
richten tot de beide Kamers", zo gaf
men ons te verstaan.
t>al
Het moet mij vaU
hart, dat ik mr. D. U. S
tpr* ppn hiïzondeF
van -o#
«Ki&'nv
w»-i-i- -
Een affiche uit de twintiger jaren. Een agent betrapt op heterdaad een „nozem",
die de ruit van een kunsthandel ingegooid heeft. Het corpus delicti ligt op straat.
De kunsthandelaar wijst beschuldigend naar de knaap en zelfs bij de hond schijnt
het kattekwaad niet in goede aarde te vallen.
BREDA, 11 nov. Het grote ge
bouw van het warenhuis van V. en D.
in Breda aan de Karrestraat, waarin
vrijdagmorgen een hevige brand heeft
gewoed, heeft zo veel geleden, dat het
vermoedelijk tegen de grond zal moe
ten. Naar voorzichtige schatting is er
een schade van ruim een miljoen gul
den. Alleen de bovenste verdiepingen
van het aan de voorzijde twee en ach
terzijde drie verdiepingen tellende, ge
bouw zijn niet door hei vuur vernield,
maar ook daar is de inventaris geheel
verloren
De brand ontstond !n een étalage
waarschijnlijk door kortsluiting. Eta
leurs trachtten de brand te bedwin
gen met schuimblussers, maar het
vuur vond te veel voedsel en greep
snel om zich heen. Nauwelijks een
kwartier later sprongen alle etalage
ruiten en loeiden over de gehele
frontbreedte van vijf en twintig me
ter de vlammen naar buiten.
Het was een geluk dat het windstil
was, want de Karrestraat is slechts
zes meter breed en dit deel van de
Bredase binnenstad is zeer kwetsbaar
vanwege de opeenhoping van gebou
wen en woningen. Het personeel en de
niet talrijke klanten zochten een goed
heenkomen, toen het vuur in de, in
dit pand gevestigde afdeling woningin
richting en textiel volop voedsel vond.
Een achter het warenhuis gelegen
Ulo-school werd onmiddellijk bedreigd
Een enorme vlammenzee sloeg naar
buiten bij het winkelpand van V D
in Breda. Het warenhuis werd geheel
verwoest.
en de zusters en leerlingen vluchtten
ook achterlangs de straat op. Uit een huis
naast het brandende gebouw heeft de
politie de portier van V. en D. die
ziek te bed lag, bij diens vlucht gehol
pen. De étalageramen van zes winkels
tegenover het brandende gebouw
sprongen stuk en in deze winkels haal
de men inderhaast goederen uit de
uitstalkasten.
De brandweer was in de verwarring
niet zo snel gewaarschuwd, als ge
wenst was geweest, maar was daarna
toch snel ter plaatse. Met drie wagens
en tientallen slangen werd de brand van
drie zijden ingesloten. Het vuur kon
spoedig worden beperkt, maar er viel
weinig meer te redden. Bijna twee uur
na het uitbreken was men de brand
meester.
De direktie van V. en D. had plannen
om het warenhuis uit te breiden en te
vernieuwen, waarvoor een naastaange
legen pand reeds was aangekocht. De.
rijksgoedkeuring- voor deze uitbreiding
is kortelings verleend. Het ziet er naar
uit, d'at er eén geheel nieuw gebouw,
zal moeten worden gezet.
Men mag stellen, dat deze uiterst ge
vaarlijke brand in het ^volgebouwde
centrum van oud-Breda bijzonder goed
is afgelopen. Bij winderig weer zou
een ware ramp zijn ontstaan.
De „Nederlandsche Glas-Verzekering
Maatschappij" Werd op3Önovemberl861
opgericht door de Rotterdammer Simon
van der Held Willemszoon. Deze in
Rhoon geboren assuradeur had zich in
1856 gevestigd in de Maasstad, waar hij
de firma „W.P. van der Held - Assura
deuren" oprichtte. De heer Van der
Held was voor geen kleintje vervaard.
Want behalve de Glasverzekerlngmaat-
schappü en de nog steeds bestaande as
suradeursfirma stichtte hü in 1863 met
mr. Siewertz van Reesema de „Natio
nale Levensverzekering-Bank", waarvan
het hoofdkantoor thans gevestigd is aan
de Schiekade, schuin tegenover de Glas-
verzekering.
Ruiten werden in de achttiende en ne-
fentiende eeuw nog geblazen. In 1825
on men ruiten van 54 bij 32 centime
ter njakep, twintig jagr iater waren de
'maximumafmetingen reeds 108 bij 65
centimeter geworden. Ook de toepas
singsmogelijkheden van glas werden in
die tijd ontdekt. Het publiek ging steeds
meer ruiten kopen, al vormde de hoge
belastingen nog een rem, want de Fran
se fiscus, op zoek naar nieuwe bronnen
van inkomsten, was zo ingenieus ge
weest een belasting op „lucht en licht"
te creëren. Deze wet kwam in 1798 in
Frankrijk tot sapd en gold bij keizerlijk
decreet sinds 1811 ook in de Nederlan
den. Men berekende de aanslag volgens
een ingewikkeld systeem, waarbij het
aantal deuren en vensters in epn wo
ning veel gewicht in de schaal legde.
Vele huiseigenaren gi.tigen er daarom
toe over de deuren en ramen, die niet
broodnodig waren, dicht te ïnetsejen,
zoals nu nog te zien is bij woningen,
die vóór 1896 gebouwd zijn. De licht- en
luchtbelasting werd hier, na een reeks
verzachtingen, pas in dat jaar afge
schaft.
Het kostte aanvankelijk enige moei
te de toekomstige cliënten te overtui
gen van het nut van een glasverzeke
ring. Het meest tot de verbeelding
sprak de toezegging, dat de verzeke
ring na een schademelding zo spoedig
mogelijk zorg zou dragen voor „het
doen stellen van nieuw glas, van de
zelfde kleur en kwaliteit als het ge-
brokene". Niet alle glas werd zompar
tegen een eenheidspremie verzekerd.
Als bijzonder gevaarlijk werden aan
gemerkt „Koffijhuiz Vleeschhou-
wers-, Ijzerwinkels, hoekhuizen, glas
in lood of kurk op steen geplaatst"
terwijl ook de spanfoletramen van win
kelkasten zonder nachtbuitenblinden
meer risico met zich brachten.
Het aantal gereclameerde schaden
bleek de eerste jaren zeer gering zodat
dividenden van vijf tot acht procent wer.
den uitgekeerd. Wat overmoedig géwor
den door hét voortreffelijke begin richt
te men zich tot het buitenland, waarbij
Duitsland bet eerst onder handen ge
nomen werd. Veel te hard liepen de
agenten in Aken en Keulen van stapel;
zij accepteerden vele minder goede pos
ten. Twee jaar later in 1867, was er
een deficit. Spoedigvolgdeliquidatiemet
het verlies van tienduizend gulden. Op
31 oktober 1868 brak het De Vletterop-
roer in de Maasstad uit. Hevige gevech
ten werden in de straat geleverd en de
huzaren uit Den Haag moesten er aan
te pas komen. Straatkeien, de nu nog
beruchte „kinderhoofdjes", werden als
projectielen gebruikt en talrijke ruiten
moesten het hier tegen afleggen. In de
polissen van de glasverzekeri'ngmaat-
schappijen was echter verzekering te
gen schade door oorlog of volksoproer
uitgesloten. Ditveroorzaakte ontevre
denheid en leidde tot de oprichting van
de „Onderlinge Glasverzekering Maat
schappij Felix", die wél schade, ver
oorzaakt door volksoproer, in de polis
sen opnam. Bjnke.le jaren, later ging de
„Felix" op in de Nederlandsche Glas.
„Qproerisphade inbegrepen zonder pre
mie'-' werd .een bekende jgus.
De Nederlandsche Glas kreeg een ge
voelige slag tijdens de eerste wereld
oorlog, toen de glasprijzen sterk stegen.
Nauwelijks was men dit teboven of een
tweede, veel zwaardere klap kwam op
14 mei 1940 met het bombardement van
Rotterdam. Het verlies werd niet zozeer
geleden door een immense glasschade
(molest viel Immers buiten de polis) als
wel door het verloren gaan van een
groot aantal objecten. Het hoofdkantoor
van de maatschappij zelf aan het Beurs
plein werd met de grond gelijk gemaakt
en in een noodonderkomen aan de Berg-
singel besteedde men vele maanden aan
het herstellen van de zwaar gehavende
restanten van de administratie en de
boekhouding. Thans is het kantoor aan
de Schiekade gevestigd; directeur is mr.
B. Richters.
Over het specifieke glasverzekerings-
wezen is in ons land tot nu weinig aan
dacht besteed in geschriften. Dé heer
Richters heeft, daaróm ter gelegenheid
van het eeuwfeest van zijn maatschap
pij een korte schets, getiteld „Een eeuw
glasverzekering 1861 - 1961", geschre
ven, waaraan wij een en ander ontleend
hebben.
man vind. Echt een ~"Jt
an
NAVÖ. Hij ligt in zijn ho
te slapen, hij wordt wak
en ziet dat een man t
over hem heen buigt-
doet hij? Hij tracht hem te grijpen-
Als ik zulk soort dingen lees
ik nooit nalaten mij af te vrag
wat zou ik gedaan hebben? 1Jv rJ
in een hotelkamer te slapen. Ik
wakker door een vreemd Seru.? f.eeji
zie dat een vent zich over mij t
buigt. Wat doe ik dan? Ik denk ^1
ik begin met na te denken. Ik 1 jjg
mij voor dat ik op mijn rus
en dat ik dus een nachtjnerrie j
Ik ga op mijn zij liggen. Die ,at
blijft buigen. Dót is verdacht.
doe ik nu? Als ik diep in mpn t,
kijk, vermoed ik dat ik dan re
schrik en roep: n ju
„Hé, zeg, donder op asjeblle"j. js
hou niet van die gijntjes. Bp mu
niks te halen." sir.
Als ik minder diep kijk, hoop
dat ik minzaam vraag: uw
„Meneer, vergist u zich niet m
kamer?"
Maar de man vastgrijpen? Dat Aj
Hoe eerder hij weg is hoe beter- r
neemt-ie alle beschikbare nog
mee. Voor mijn part wil ik k?5Hrjia.
wel een laken meegeven ook. D8 yu
immers bel ik de politie, of oP
minst de hotelhouder.
Nu zal het ook nooit voorkom
dat ik papieren naast mijn QQh
liggen. Wel misschien een klein a®nt
tive-boekje. waarin je de schoten
hóren knallen, maar géén papten;
Politieke dieven zullen bij mïlga-
iets kunnen vinden. Dat wil 'k> d9
menvattend, wel even zeggen. OP
voorhand. ,-nvker
Was de dief, die door mr. -ngt
werd belaagd een politieke dief -
e door mr.
politieke dief? M*.
is nu nog de vraag. De secrew, y
generaal is er niet zeker van, r2,aa'" >k-
houdt de mogelijkheid open. Ik _y\ „i
Het enige wat mij in dit ve'"k-
nog interesseert is. hoe die «7 ef
vrouw van het station „Invalides
over denkt.
LEEUWARDEN, 18 nov. In. deel
Friese dorp Driesum gem. Danturna
is gisteravond een naar schatting r
jarige vrouw met haar bromfiets
een vrachtauto aangereden en om n
leven gekomen, Gisteravond laa,,r(ien
haar identiteit nog steeds niet vvc»
vastgesteld. De chauffeur van de vnijt
auto is doorgereden. De rijkspolitie
een onderzoek in.
UTRECHT, 18 nov. In het acad^
misch ziekenhuis alhier is B>*e
overleden de 24-jarige kunstschilder^
Korpershoek uit Maastricht. Hij de$
brandwoh
woensdag met ernstige de
aangetroffen in een keetwagen °P
Neude, waarin hij waarschijnlijk
nacht had doorgebracht, 's had
ontdekte men dat daar een brandje
gewoed. Hij is vermoedelijk doof
rook bedwelmd.
Advertentie
(Van onze Utrechtse redacteur)
UTRECHT, 18 nov. In een bijzon
dere vergadering van het algemeen be
stuur, gehouden in de universiteit, heeft
vanmorgen de algemeen voorzitter van
het Universitair Asylfonds, prof. dr.
Heringa, prinses Beatrix geïnstalleerd
als beschermvrouwe. De voorzitter van
het dagelijks bestuur, prof. mr.J. M-
van der Ven, heeft een overzicht ge
geven van het werk van het fonds en
dé prinses een gouache aangeboden,
vervaardigd door de Hongaarse vluch
teling Imre Nagy.
Gabor Nemeth, een vluchteling uit
Hongarije, een van de 135 studenten
uit de verschillende landen achter het
ijzeren gordijn, die door de zorgen
van de U.A.F. in ons land studeren,
heeft een dankwoord gesproken.
Prinses Beatrix heeft zich tenslotte
nog met een aantal vluchtelingen-
studenten onderhouden om iets van
hun ervaringen hier te vernemen.
De stichting Universitair Asyl Fonds
is opgericht in 1948, naar aanleiding
van de putsch in Praag, toen ook velé
studenten uitweken. In de loop der ja
ren werd niet alleen aan Tsjecho-
Slowaken een beurs gegeven, maar ook
aan vluchtelingen-studenten van an
dere nationaliteiten. In totaal hebben
288 studenten de steun genoten van het
Universitair Asylfonds, dat voor zo
ver bekend uniek in de wereld is.
De gelden komen bijeen door vrijwil
lige bijdragen van studenten, medewer
kers en docenten van universiteiten en
hogescholen. De laatste tijd ook uit krin
gen van het bedrijfsleven.
Alleen reeds van studenten komt
jaarlijks een bedrag van rond honderd
duizend gulden binnen.
Ondanks de vele aanpassingsmoei
lijkheden. die de vluchtelingen-studen
ten te overwinnen hadden, zijn de be
reikte studieresultaten in het algemeen
zeer gunstig. Prof. Van der Ven ver
klaarde op een persconferentie, dat de
IgjJ
gemiddelde studieduur van js ''aj!
zeker niet langer, eerder korte^.
die van de Nederlandse
de 133 Hongaarse studenten,
een beurs werd toegekend
slechts drie gerepatrieerd
aan
zij»
Natuurlijk zijn ook aa,g
niet uitgebeleven, hetzij door g'-,jeCtuc
aanpassing, hetzij dat het m r -
niveau van een student niet urijveI_,I1
noeg was om in ons land de jn zo
taire studie te kunnen volgeia--ere n
geval is steeds gezocht naar a' n; e
gelijkheden voor de betrokk^e^
opleiding aan een technische "0®,gi v °f'
kunstacademie e.d. Ook weI"d
verdere middelbare opleiding „gdraeJ.
leiding een beschermeling ove gcbü e
aan de zorgen van de Sticht"» gaai
opleiding van Jeugdige
Vluchtelingen. 3 tnnrj,
OP
Er komen nog voortdure^^jfed,
Er komen nog vooi iu«*7 ASvill-:tu-
telingen bij het Universitair ^ie s
om hulp aankloppen, onnei va,, r
en, voor wie pp jn n.n.
om
denten
sendiscriminatie verdere et
di
'tud
ah
wikkeling in Angola zijp
naiscriminaue verueic ----- ei on
land onmogelijk is. Zo kon a
nenkort negers uit AnP° AVude^ljit-
vankeltik in Portugal JW de 0'
doch daaruit tengevolge va' ,a,-e\
Door middel van een !''ed
plaatje „gevluchte studente"
een reportage destijds Lma»1!1 „pt
van Sprang in BudapesfaJen, k&B
enkele causeneen van burs ped aa
het U.A.F. het nog ontbreken" tjng
van 1.885.000 voor do vooiV-
het werk bij elkaar te krijgen-
Ten behoeve van H?r.8aarvol
ren, die een dagopleiding en.ng.2®
totaal 702:381,72 uitgegeven g67.60»-de
organisaties en stichtingen)vBb
ontvangen vJor de opleiding
huidige bursalen is nog f Af'„rijs 'die
Het bestuur zou; het zf11 fngfA'rijd3
len, indien instanties of insta,at deS oh1
nog over geld beschikken, d)(J eh.,ec
voor dq Hongaren is 'ngezarn ,g 0
een of andere reden nog ni® zoü
gedragen, dit aan de sticni»
willen overmaken.
M)!
*1
'k
'ip
I Vli
