Van punta del este
Quadros' noodlot: streven
naar persoonlijk gezag
rasiliaf nieuwe hoofdstad
vnn fascinerend land
Ser de band
H
w,
H
I
Zes Amsterdamse Kunst
prijzen uitgereikt
D
ADEMA 21, aristocraat onder de stieren
H
A
D
H
Al negen miljoen aan subsidies
Compromis inzake
Ben Bella c.s.
W e
fc"1* F
Sj^ mi
s,
s
Toverstaf
ZATERDAG 18 NOVEMBER 1961
PAGINA 7
iyTkort verblijf in Brazilië
Vas zeker een der hoogte-
foist rn,ten van mijn reis. want
dncj p aat ogenblik stond het
cfises der ernstigste politieke
v°orreoM gekend. Ik genoot het
rnaken Persoonlijk kennis te
tolker„ rne^ de voornaamste ver-
enke]p Van het drama dat zich
^SUsh, n *ater afspeelde. Op 25
jat s werd ik door Quadros in
°ntvan,, "amiddag in audiëntie
atbbas«.5jn' samen met Colot, onze
r°s ziï avond maakte Qua-
si<W v °ntsfag bekend als pre-
wachten die het sinds
v'an de republiek
bemopiÏÏ^1"* dank zii zlin s°-
C Finse
EN|lANDSE
KrON|EK
'vpFind
l
W- rUo
(J
H all
Hr. J'
Si,.e
f Ham
11 ^dl?u"signor"- Het «tem-
Ttoii6eae»T«e6^r-«tbthere.
!n die2PimUr in Rio de Jareiro'
Brazil
«Presidenten
Weei934 tot President
Mi
ge
di
Jtoe rt-n
Mr fa^ie
te ?e 'sstste jaren drie
gehadeerst
rent was van
1943. Herkozen in 1950,
zelfmoord in 1954 tenge-
,een zeer heftige cam-
le tegen
hij
hem werd gevoerd
labara1"^ goeverneur van de staat
va"h n in h' later een zelfde rol zou
W Pfesidov,<iri?is welke tot het ontslag
W e«n r-r^P Quadros leidde. Vargas
ia'rndheiri ent staatsman, die vooral
eienissen en die Brazilië een
M^eid
rD'np^lfessief stelsel van sociale voor-
1956 president
president. Kekkonen,
^ard'^j niaanJ 'n Washington
lijk voor zijn land ge-
°vjet-l t°.U ziin ele belangen van de
df> hnie *e negeren. Sinds 1939
e rinn«„ i__ i n
ln
M in Ql 'nnen hvee keer met de Rus-
Nlen °i °8 geweest, en in beide ge-
zwaar moeten
'i«n i „s geweesr,
Sten 1,eeft Finland
j^°or Zijn gewapend optreden
de J - - -
N> la^'e ^ovjet-Unie. Finland, dat
i'Mt rn ngemeenschappelijke grens
et Fusland, probeert met Mos-
r, goede voet te blijven zonder
OOV.aI - TT J V
'tste
öe j^KsatelIietstaat te worden.
p,spiscbe premier oefent de
N de t. WeI zeer sterke druk uit
i*i tow'?T?n' onder bet voorwendsel
1 Finland als de Sovjet-Unie
worden door bet
(Mlitej^. Zouden
9 3q r'iSln? van West-Duitsland.
"r> n0|.j' xt°ber beeft Kbroesjtsjev. in
aan de Finse regering, voor
gesteld dat de beide
landen besprekin
gen zouden openen
voor de bescher
ming van bun
grenzen. Dit
uitgelegd kunnen
Gen eufemisme voor de eis
lilitair
M J?11 als
nauw zou
«ti j *""uen met de Sovjet-Unie,
I'M va Ctj ein^e zou kunnen bete-
^«kko,;1 Finse neutraliteit.
>>0 beeft vorige week zater-
e ^Jk ?'F' minister van Buiten-
0®ge?hxUrd om opheldering te
pU t
*en. Karjelai
men, naar
Mos-
folN'toin r 'tlet Sovjet-standpunt. De-
.'Ncl ^Verkenning bee^ -I-
Kekkonen
V», jgde |flv.enienlsverkiezingen
V^nmg beeft tot gevolg
e Kekkonen dinsdag ver-
jj- o&an
seen .'l is toen algemeen opge-
k(jp z'jn Q c°ncessie aan Khroesjtsjev,
Vj. °ver il'gerustbeid bad uilgespro-
1^1 ^e et Weinig stabiele karakter
OnpHm.polhiek. Finland beeft
>n 'k een minderbeidsrege-
A°hdep boerenpartij, en de Rus-
Vj, 'S WPr,een regering op bredere
1 ^epj j UJ1 uicuac
Sll. C0,en- ef®^ met deelneming
'ckt j ^uoisten. Kekkonen heeft
Mr> de^ee l0°P gekoesterd dat bij
Kh a8en C°ncess'e de militaire be-
X 0,h tFe,.11161 Kusland. waar Mos-
drie ra&gd Fad, voorlopig zou
X 4^Osk n UhsleIIen. Maar gisteren
d 0lp?nn,'ddeIIijk overleg ge-
L|fK li0e" 'onen. die nu dus boe
rXep 'VH>er in bet nauw worden
k vMgen
Wordt bet steeds duide-
11 li,
f Kussiscbe waarschuwin-
Over i'eeri Je Finnen, maar
\i X p Un doofden been, tot de
«hl S
Pfob
'nti
M "*'l,hiidi
S|lsiev
Denen zijn gericht,
^ert Oslo en Kopenha-
eren met de verklaring
Vjel-Unie zich bedreigd
aar Scandinavische flank.
Wil voorkomen dat de
"r' l)fllCandinaviscbe NAVO-staten
Jf>hd
'«rkpp 1 "Pet de Bondsrepubliek
beeps Cn F ij zou ook de Noorse
sKun aan bet Westerse
'n Je Berlijnse kwestie
ertr«ijnen.
p0r,t
iVt 0tlJi
Zij n
SvMjtsje e'sen inzake Berlijn beeft
-Ni Md pj fen rechtstreekse aanval
Ni A JVj bondsrepubliek en de
'hb„ f' z'in waarschuwingen
H 'aaJ speelt bij het over de
werd, was ook een groot staatsman.
Hij stichtte Brasilia, de nieuwe ultra
moderne hoofdstad van het land, en
gaf aan Brazilië de nodige economische
impuls: dit ten koste van een gewel
dige inflatie waarover ik later zal schrij
ven. Hieromtrent zei hij bij herhaling
dat de financiële orthodoxie geheel on
verenigbaar was met een economische
golitiek van structurele expansie, die
razilië dringend nodig had.
De derde grote president van de Ver
enigde Staten van Brazilië was Quadros
zelf, die op 31 januari 1961 aan het be
wind kwam na een schitterende verkie
zingsoverwinning.
Zodra hij het bewind ln handen nam,
streefde Quadros ernaar zijn eigen
-tempel op de regeringspolitiek te
drukken en dit met de bedoeling
de massa's te beïnvloeden en bewust te
maken van de noodzaak van inspannin
gen en offers. De financiële toestand
was inderdaad allesbehalve schitte
rend, hoewel 's lands economie in vol
le expansie verkeerde.
De inflatie had verontrustende, ja
catastrofale afmetingen aangenomen
en de munt moest dringend gestabili
seerd worden. Zün inspanningen op dit
gebied werden met succes bekroond.
Quadros voerde een zeer bijzondere
regeringsmethode in, die hierin bestond,
dat aan de hoofden van departementen
duidelijke en nauwkeurige richtlijnen
werden verstrekt in de vorm van „Bil
hete". Wegens deze nota's kwam Qua
dros in de „gulden sproke" van de po
litiek terecht. Zij werden in de pers
bekendgemaakt om de presidentiële po
litiek te propageren en om aan te to
nen dat he' staatshoofd persoonlijk en
daadwerkelijk het gezag wenste uit te
oefenen. Zij getuigen trouwens van een
verrassende activiteit en van een bui
tengewone arbeidskracht van Quadros.
die bedoelde nota's niet alleen zelf op
stelde maar dikwijls eigenhandig telex-
te. Honderden van deze „Bilhete" wer
den openbaar jjemaakt en ze bestrijken
het hele domein van de nationale acti
viteit.
Het uitgesproken plan een persoonlijk
gezag uit te oefenen kon niet anders dan
reacties uitlokken. Dit zou een der oor
zaken van Quadros' val zijn.
et meest betwiste aspect van zijn
politiek optreden was in feite zijn
buitenlandse politiek, geken
merkt door een duidelijke toe
nadering tot de landen van het Ooste
lijk blok.
Quadros heeft zich hieromtrent dui
del ijk uitgelaten bij zijn eerste bood
schap aan het Congres, ter gelegenheid
van de opening van het parlement:
„Brazilië maakt deel uit van de vrije
wereld", zei hij. De Brazilianen zuilen
dit fundamentele feit nooit uit het oog
verliezen. De ideologische opvatting
van Brazilië is Westers en deze zal niet
veranderen, ook al heeft de regering be
sloten een meer actieve en een meer
zelfstandige internationale politiek te
voeren."
Toen hjj in functie trad bevestigde hij
reeds ondubbelzinnig zijn wil de betrek
kingen van Brazilië met de landen van
het Oostelijk blok uit te breiden, maar
terzelfdertijd omschreef hij de juiste
draagwijdte en de ware betekenis van
deze betrekkingen. „Geen enkele ideolo
gische tegenstelling", zei hij is onver
enigbaar met een politiek van oprecht
samenleven, van ware coëxistentie."
Ik denk dat er geen twijfel mogelijk
is omtrent de werkelijke doeleinden van
Quadros, die door zijn toenadering tot
het Oosten misschien een verhoogde
druk wilde uitoefenen op de leiders van
de Verenigde Staten, die trouwens spoe
dig Stevenson naar hem toestuurden.
Tijdens de eerste maanden van zjjn re
gering gaf hij zich echter zozeer aan
vriendschapsbetuigingen tegenover de
communistische landen over, dat hij zjin
eigen publieke opinie in feite zeer
„rechts" gezind begon te verontrus
ten en zij zijn persoonlijke en autori
taire beleidsmethoden aan de kaak stel
de.
n dit verband dient opgemerkt dat
hij in een tijdsbestek van zeven
maanden zijn voornemen te kennen
gaf de USSR te erkennen en de toe
lating van communistisch China tot de
UNO te steunen; dat hij een missie naar
communistisch China stuurde, onder de
leiding van vice-president Goulart; dat
hij de vertegenwoordigingen van Ooste
lijke en niet-officieei erkende landen aan
vaardde, met name die van Albanië, Bul
garije, Hongarije en Roemenië; en ten
slotte dat hij in Rio de Janeiro een
Russische „goodwill "-zending ontving
die de officiële erkenning der Sovjet
regering moest voorbereiden. Bij het
verlenen van de versierselen van het
Zuiderkruis aan de leden van deze zen
ding zei Arinos, Braziliaans minister
van buitenlandse zaken, dat hij „met
ontroering" de vertegenwoordigers van
de Sovjetunie, „die het Braziliaanse
volk bewonderde en waardeerde", ver
welkomde.
Hij ontving in triomf Gagarin; op de
Panafrikaanse conferentie van Punta
del Este ten slotte, werden de waarne
mers getroffen door de zorg van de
Braziliaanse afvaardiging om door dik
en dun de Cubaanse afgevaardigde,
„Che" Guevara, te steunen en om een
toenadering tussen hem en de andere
Latijns-Amerikaanse afvaardigingen te
bevorderen.
Maar de toekenning door Quadros
van de versierselen van het „Groot
kruis van de Orde van het Zuiden",
het hoogste Braziliaanse ereteken, aan
,Che" Guevara, minister van finan
ciën en industrie van de Cubaanse re
gering, deed de maat overlopen. Gue
vara was voorzitter van de Cubaanse
delegatie op de Panamerikaanse con
ferentie. De ernst van cit geval werd
nog onderstreept door het feit dat Bra
silia niet precies op de reisroute ligt
van Punta del Este naar Havana en
dat het hartelijk onthaal van de Cubaan
se leider aantoonde dat deze plechtig
was uitgenodigd door de Braziliaanse
president.
e buitenlandse politiek van Qua
dros, zoals deze was omschre
ven in de boodschap van de pre
sident, was zeker volledig te ver
dedigen en ze werd op dat ogenblik
trouwens door niemand aangevallen.
Maar het dient toegegeven te worden
dat, op het politieke vlak, de verschil
lende vriendschapsbetuigingen aan de
landen van het Oostelijk blok elkaar
sinds zijn ambtsaanvaarding in zulk een
snel tempo opvolgden, dat ze de pu
blieke opinie móésten verontrusten. De
ze was immers anticommunistisch ge
bleven.
In deze omstandigheden sprak Lacer-
da, goeverneur van de staat Guanabara
en fervent tegenstander van de presi- I«n.
dent, op 24 augustus 's avonds, voor de
televisie, een buitengewoon heftig re
quisitoir uit tegen de regeringspolitiek:
„Ik weet dat de grondwet aan de pre
sident van de republiek de verantwoor
delijkheid voor de buitenlandse politiek
van het land toekent," zei hij. „Maar het
is onaanvaardbaar in een democra
tisch land dat één man zich het recht,
toeeigent deze politiek naar zijn hand te
zetten."
Verder stelde Lacerda vast: „De pre
sident is bereidwilliger tegenover de
communistische dictaturen dan tegen
over de democratische landen, de
traditionele vrienden van Brazilië. In
werkelijkheid staan we voor een schan
dalige instemming van Brazilië met
idealen die we verafschuwen en die de
meeste Brazilianen tegen de borst sto
ten." Lacerda beschuldigde de president
er verder van een persoonlijke buiten
landse politiek te voeren in strijd met
de wil van het volk en een staatsgreep
voor te bereiden om zijn „dictatuur te
vestigen."
Dezelfde avond, omstreeks 23 u.. dien
de Quadros ontslag in en liet hij een
boodschap achter, die veel overeenkomst
vertoont met die "an president Vargas,
vóór deze zelfmoord pleegde. „Ik ben
overwonnen door de reactie", zei Qua
dros in zijn boodschap. „Ik stel de mis
lukking vast van mijn poging om dit
land naar zijn eigenlijke politieke en
economische ontvoogding te leiden, de
enige die zijn werkelijke vooruitgang en
de sociale rechtvaardigheid kan verze
keren waarop dit volk recht heeft."
et is steeds moeilijk de waarheid
te achterhalen. Sommigen bewe
ren dat de toespraak van Lacer
da een gedeelte van de Brazi
liaanse autoriteiten ernstig verontrust
te. Deze zouden het op zich hebben ge
nomen de president te dwarsbomen, die
zij ervan verdachten dat hij een met
de Braziliaanse belangen strijdige bui
tenlandse politiek voerde en dat hij een
dictatuur wilde vestigen.
Dit laatste moet met een korrel zout
worden genomen, want volgens bepaal
de geloofwaardige bronnen zouden de za
ken zich anders hebben voltrokken. Het
lijkt juister te zijn te zeggen dat de pre
sident verontwaardigd door de aanval
len van Lacerda, bepaalde autoriteiten
had ontboden en met name de mili
tairen die deel uitmaakten van zijn re
gering, om maatregelen te treffen tegen
Lacerda en zijn campagne. Deze maat
regelen waren ofwel de aanhouding van
de onstuimige goeverneur, ofwel het
toegangsverbod tot de studio's van de
televisie.
De gesprekspartners van de president
gingen hierop niet in, omdat volgens hen
do wettelijke voorwaarden niet vervuld
waren; men moest inderdaad eerst de
toestemming hebben van het parlement,
en daarna een gelijk evident bevel doen
uitvaardigen door de regering van de
staat Guanabara, tenzij men vooraf er
kende dat de regering in de materiële
of morele onmogelijkheid was zulk een
beslissing te nemen.
Bij de weigering van de autoriteiten
de nodige maatregelen te nemen om
de president van de republiek te be
schermen tegen de ondermijningscam
pagne, zou Quadros tot zjjn ontslag heb
ben besloten.
as hij onder de invloed van een
„break-down", een plotselinge
psychische inzinking? Het is
niet uitgesloten. Hoewel hij me bui
tengewoon zelfverzekerd leek te zijn tij
dens de audiëntie, die hij me toestond,
moet men er rekening mee houden, dat
de president overspannen was en dat
h\j de eerste maanden van zijn president
schap een berg werk had verzet.
Maar sommigen, die hem goed kennen
en die zich de verkiezingscampagne her-
Advertentie
(2 jaar verzekerd tegen verlies
en diefstal)
inneren tijdens welke hij 0p zeker ogen
blik zm candidatuur voor het president
schap scheen te w;llen intrekken ten
einde druk uit te oefenen op zjjn meöe-
kandidaten, vragen zich af of Quadros
bij het bekend maken van zijn ontslag
in feite niet hoopte op een massabewe
ging te zijnen gunste, die hem terug aan
het bewind zou brengen fnet uitgebreide
volmachten en nog meer gezag bekleed.
Indien dit het doel van de president is
geweest, weiden zijn verwachtingen erg
teleurgesteld, want de openbare opinie
keurde zijn ontslag ten stelligste af.
Het staat echter vast - en dienaan
gaande kan ik persoonlijk getuigen
dat de president vier uur vóór zijn ont
slag niet het plan had zich uit de poli
tiek terug te trekken om zich te wijden
aan de „taak van advocaat en profes-
s?r'\ zoals hij het in zijn boodschap
uitdrukte
RAYMOND SCHEYVEN
Een breed lachende Elly van Stekelen
burg, die de oorkonde behorende bij de
haar verleende „Albert van Dalsum"-
prijs èn een Biedermeyer-ruikertje vast
in de handen houdt.
PARIJS, 18 nov. (UPI) Het pro
bleem van do in hongerstaking zijnde
Algerijnse rebellenleiders in Frankrijk
schijnt een oplossing te naderen door
een compromis, volgens hetwelk Ben
Bella en de zijnen zullen worden over
gebracht naar een kliniek, die tot „Mar
rokkaans gebied" zal worden verklaard.
Dit compromis-plan werd gisteren be
kendgemaakt op een persconferentie ln
Parijs, gehouden door de drie Marok
kaanse ministers die naar de Franse
hoofdstad zijn gekomen om over* de
vrijlating van Ben Bella te onderhande-
AMSTERDAM, lï nov. De wet
houder voor de kunstzaken, mr. A. de
Roos heeft vanavond tijdens een bui
tengewone vergadering van de Am
sterdamse Kunstraad in de aula van
het stedelijk museum de oorkonden uit
gereikt behorende b|j de door de ge
meente Amsterdam in I960 en 1961 toe
gekende zes prijzen op het gebied van
de literatuur, het toneel en de archi
tectuur.
De romanprijs 1960 werd toegekend
aan Simon Vestdijk voor zijn jn 1959
verschenen roman „De Ziener" De
drie poëzieprijzen 1960 werden 'toege
kend aan de dichter Paul Rodenko
*NLbUTndel ..Stilte, woedende trom-
titdsclirift" N.,Vaa Cjeel vo?T- z9'n in liet
riicht t?L"Ï rade gepubliceerde ge-
NMtebmm1 ?°m«rdag" en aan Cees
iNOCrteboom voor het vers „Ibicenzer
gedicht uit de bundel „Koude Gedich-
Albért v«n °r?^lprijs <-De
'|i;rt I®" -DaJsumprijs kreeg de
h£ van Stekelenburg voor
duwe S-van de U1 van de
I HmivFwere'JSsen in het toneelstuk
'j„naar een toneelbewerking
door Manuel van Loggem van de ro
mans „Lijmen" en „Het Been" van
196Lwe ?lssci?ot- architectuurprijs
1961 werd verleend aan de architect D.
Stebos voor de architectonische verzor-
van ,1Gt wisselwachtershuisje van
tioms[jif^n€nteVerV(>erbedri''l: hGt sta"
"leuw?- voorzitter van de Am-
Iwl Kunsraad, mr. B. a. van
rie t ,n,fe} da,t de totale uitgaven voor
?Q,8 „"st, tfo laste van de hoofdstad in
mi rtflflrv 1,9 mili0eii bedroeg en dat
Sor. u v, r op de begroting voor 1962
een bedrag van meer dan f 9 miljoen
voorkomt. Veel daarvan nl f mil-
joen gaat naar grote instellingen en
mr. Van Sehaik, ;,wij zijn daar-
,,'J( tfFeohl gekomen bij een probleem
rlr tcfl'L uandacht vraagt. Dit vraagstuk
ontstaat doordat de overheid per defi
nitie conformistisch is, sommige grote
kunstinstellingen de neiging tot con-
xormisme hebben en de kunst bijna per
definitie non-conformistisch is".
De voorzitter zei dankbaar te zijn
dat voor toneelspelers een behoorlijke
salarisregeling tot stand is gekomen,
waarin Amsterdam haar aandeel be
taalt. „Ik zou bijzonder graag zien,
dat voor het ballet een salarisregeling
tot stand kwam. Maar achter die wen
sen rijst bij mij de dwingende waar
schuwing dat het kunstbeleid tot deze
vorm van subsidiëring uiet beperkt
mag blijven".
et Nederland
se rundvee
heeft in het
buitenland
een goede naam. De
koeien, rood- of
zwartbont, worden
er hogelijk geprezen
om hun indrukwek
kende meikproduk-
tie en beste vetge
halte en de stieren
gelden er zonder
meer als coryfeeën,
heren met allure,
volkomen berekend
voor hun belang
rijke taak, die de
insiders heel om-
zichtig „het verrich- |§t
ten van vele goede
werken" noemen.
Het feit. dat dezer
dagen bij het mor- ps
genkrieken vier van f
deze manncbroe- -
ders, jong nog wel-
iswaar maar veelbe
lovend. midden in
het Westfriese land
begonnen aan een
lange reis naar Bra-
ziiië. mag dan ook
bepaald niet als een
exceptie gelden. Toch
hadden deze dieren
onze bijzondere be
langstelling, zoals
zij daar met de
waardigheid van hun ras, de spierwit
te halsters om de markante koppen en
de flanken keurig afgeboend, de hou
ten opgang van de veevervoerwagen
opstommelden. Het kleed, dat hen
zorgzaam over de rug was gelegd,
droeg het opschrift Woudhoeve, de
naam van de eerbiedwaardige, typisch
Noordhollandse puntdakboerderij in
Oosterblokker,
Daarvoor is Adema 21 van de
Woudhoeve verantwoordelijk, een.
droom van een stier, een aristocraat
onder de zijnen, vermeld in het gebe
nedijde vaderlandse Rundvee Stam
boek met het bijna onwaarschijnlijk
hoog aantal punten van A B. 90 en
jarenlang drager van de uitzonderlijke
eretitel: preferent der eerste klasse.
dema 21 van de Woudhoeve leef
de van 17 februari 1946 tot 16
november 1960, bijna vijftien
jaar dus waarin hij rusteloos
bouwde aan zijn indrukwekkende staat
van dienst. Een jaar geleden ver
dween deze „gouden bul" uit het le
ven. Het was wel geweest. Het einde
werd ook voor hem de slachterij.
Maar wat gaf dat; zijn naam was al
voorgoed gevestigd. De mensen, die
zich hem uiteindelijk in de vorm van
smeuïge runderlapjes goed lieten sma
ken, wisten niet wat zij deden. Je kunt
nu eenmaal geen kampioenen proe
ven... Maar zij die hem kenden, heb
ben op passende wijze zijn nagedach
tenis geëerd met een fraai bronzen
standbeeldje van de Amsterdamse
beeldhouwster Jant Sa wade-Smit, dat
nu twee maanden geleden onthuld werd
in Sijbekarspel, vlak voor het stieren
station van de coöperatieve vereniging
voor kunstmatige inseminatie „De
Vooruitgang." Hier heeft Adema 21
van de Woudhoeve een belangrijk deel
van zijn grootse loopbaan doorge
bracht en hier is het ook dat men in
een speciale diepvrieskiuis (bjj een
Het standbeeld van de legendarische Adema 21.
temperatuur van 70 tot 80 graden on
der het vriespunt) met grote nauw
keurigheid waakt over het „levens
elixer" van deze mannetjesputter, zo
dat eigenlijk zijn rol als stamvader
nog bij lange na niet is uitgespeeld.
Meer dan achtduizend kinderen, waar
van 1800 zonen en 4200 dochters bij
het Nederlands Rundvee Stamboek ge
registreerd, velen als zogenaamde
„definitieven" die ook in de prijzen
vielen, telt reeds het nakomelingen-
schap van Adema 21 van de Woud
hoeve. En deze omvang is dus nog
niet definitief bepaald, nu in het ka
der van de vergevorderde K.I.-tech-
niek vanuit Sijbekarspel regelmatig
kleine, speciale diepvriespakjes wor
den verstuurd, naar hen die het bes
te van het beste willen brengen bij dat
waarvan zij grote verwachtingen
koesteren.
e 66-jarige Arie Ruyter, die
thans samen met zijn zoon Sjors
regeert over de naam en de
faam van de beroemde Woud
hoeve, heeft zijn leven lang tus
sen de stieren gezeten, er wel meer
dan vijfhonderd gefokt van hele beste
tot goede toe. Adema 21 van de
Woudhoeve was daarvan de aller
grootste; natuurlijk, zo'n dier is ook
een uitzondering en in de herinnering
van Arie Ruyter leeft deze Adema
die hij nooit heeft willen verkopen
voort als een verrukkelijke droom, als
het zeer evenredig gebouwde, recht
cn edel gelijnde, adelijke dier, zonder
gebreken en met een paar benen zo-
ais je ze nooit meer zult zien. Daar
de Friezen, die nog altijd zweren
bij hun Adema 197, de beroemdste
stier die Nederland ooit bezat, het
dier omschreven als „wat te zacht,
iets te vrouwelijk in de achterhand
en niet diep genoeg", was maar ja
loezie. Nee, voor Arie Ruyter blijft
Adema 21 van de Woudhoeve de aller-
trotse
fokker
stierenstal.
DELFT, 16 nov. Kand. vliegtuig-
bouwk. ing.: G. R. Smit, Hoogeveen;
Ingenieursex. civiel ing.: J. H. A. Ber
denis van Beriekom, Bilthoven, J.
Boelhauwer, Hilversum, J. A. Bonink,
Den Haag. G. W. M. Dijkers, Breda,
P. J. de Geeter, Den Haag, M. Ge
leedst, Alblasserdam, J. H. Heijm, Am
sterdam, G. G. Jeiles, Overveen, N.
Jonkhof, Delft, M. V. Julius, Den Haag,
H. P. Kaag, Haarlem, J. L. de Kievit,
Zwijndrecht, G. J. J. van der Knaap,
Honselersdijk, J. Krabbendam. Haar
lem, H. Lemstra, Leeuwarden, G. Of-
fringa, Delft, J. Schuitema, Nootdorp,
W. Vissen, Driebergen. C. J. Vos, Am
sterdam, W. C. Vos, Rotterdam, A. J.
van der Wilt (Kampen); ingenieursex.
mijning.: J. J- de Boer, Overveen, A.
C. R. Ketelaar, Amsterdam.
ROTTERDAM, 17 nov. Ned EC.
Hogeschool kand. economische vveten-
sch.: mej. N. Kroes uit Rotterdam en
de heren C. Dekker, Rotterdam. P. M.
Tooien, Wassenaar, J. F. B. Nuboer,
Rotterdam en B. Althuizius, Heemste
de: doet. economische wetenschappen
de'heren: L. M. W. van Oosterom, Rot
terdam, F. A. Lensing, Den Haag en
A. J. H. Otten, Rotterdam.
AMSTERDAM, 16 nov. Bevorderd
tot arts mej. L. H. Verbeek en de he
ren J. N. Janbroers, A. J. Geerlink,
H. Adriaans, O. H. Krull en C. V. M.
Jurgens, Amsterdam.
Geslaagd voor het artsex. Ie ged.:
mej. E. M. M. de Vries en de heren
P. J. W. M. Staal, G. Hooiveld, G. J.
J. Mol, L. C. H. Opmeer, Y. A P. M
Specken, Amsterdam en J A. Roose,
Koog a. d. Zaan.
AMSTERDAM, 16 nov. (V.V.U.)
Franse taal en letterk.R. Christiaans,
Middelburg.
UTRECHT, 16 nov. Kand. genees
kunde: R. Drop, Amersfoort, N. Evan-
ger,'Utrecht, H. J. L. Hattink, Wijckel,
D. van Hilten, Baam, J. Hoogerwerf,
Leiden, W. L. M. Meuwissen, Bruns-
sum, C. J. H. Meyerink, Hattem, M.
J. P. Straub, Kloetinge; kand. Engelse
taal en letterk.: D. Witteveen, Biltho
ven, mej. A. Braakman, Almelo; kand.
Franse taal en letterk.: mej. M. A. M.
■Laumans, Eindhoven.
beste en hij betwijfelt of hij ooit zo'n
stier in zijn gelederen zal terugzien.
Wjj ontmoetten hem bij de vroege
koffie in zijn riante bungalow te Oos
terblokker, schuin tegenover de Woud
hoeve, waarin nu zijn zoon Sjors
woont:. De rundveefokkerii is zijn lust
en zijn leven en hij bekent eerlijk,
dat hij zonder dit het boerenleven al
lang vaarwel had gezegd. Een won
derlijke, energieke man, zoals hij even
later zijn stieren ging wegbrengen,
zwaaiend met zijn witte wandelstokje
waarmee hij hen kleine, speelse klap
jes op de flanken toediende. Iedere
morgen vroeg op. „Vijf of zes uur,
het doet me niets. Als het wekkertje
ratelt, schieten mijn benen er al uit.
Ik hou van aanpakken. We hebben
hier een druk bedrijf." Arie is een
vlot verteller. Het geheim van zijn
grote prestaties op het gebied van de
rundveefokkerij is zoals wij het be
grepen hebben nogal erg eenvoudig:
„\an de beste komen de beste". Een
belangrijk onderdeel is dus de kennis
van de verschillende stambomen. Je
moet dus goed weten wat je doet en
er zeker van zijn, dat de vader en
de moeder van goeden huize komen.
Dan moet je ook je intuïtie een kans
geven. Een dosis geluk hoort er bij.
Dat hebben wij bij Adema 21 van de
Woudhoeve ook gehad, al zat de kans
er natuurlijk dik in. De naam Ade
ma zegt in dit verband genoeg, zoals
nummer 21 geboren werd als een in-
teeltprodukt op zijn beroemde groot
vader Oldambster Adema 1, die in
zijn tijd door het leven ging met de
eervolle opmerking: „Te mooi om
waar te zijn". Ondanks zijn tempera
ment bleef Adema 21 voor rnjj een
makke bul, een stier die koppies gaf
en altijd wist wie van ons tweeën de
baas was. Kijk, als mijn Adema 29
niet een plotselinge inzinking had ge
kregen, had hij de prestaties van nr.
-1 wellicht overtroffen. Ik bedoel maar,
i allerlei onzekere factoren een
rol blijven spelen." Arie Ruyter
praat erover met het gemak van de
«Kenner. Hij componeert in bloedlij
nen, nu eens zeer intensief, dan weèr
e M?31" altijd met een won
derlijke precisie. Hij heeft het in zijn
ycefokkerskringen waar
f.w wereld is hij de gevierde man,
zit hp aan het hoofd van de tafel. Toen
Italiaanse bewonderaars naar ziin
Adema 21 van de Woudhoeve kwa
men kpken, namen zij voor het betre-
fa Van bun boed af en pre-
pel van de VVoudho^ve wordt duur be
taald, dat is duidelijk.
We komen op het gebied van zijn
buitenlandse ervaringen. Arie Ruyter
glimlacht bijna verlegen, in zijn die
pe clubfauteuil. Hij is in vele landen
geweest. Van Zweden en Denemar
ken tot Italië en Spanje toe. Van Zuid
tot Noord-Amerika. Met de Maxicaan-
se stierenkenner Antonio Ja-guno was
hij dik bevriend. De man is overleden,
maar Arie Ruyter bewaart aan hem
heel dierbare herinneringen. „Ik ben
in 1926 bjj hem op bezoek geweest.
We konden samen dagenlang een en
dezelfde stier bekijken. De eerste dat
bestudeerden we de kop, de tweede
dag de poten, de derde dag de rug,
enz., enz., en dan maar praten en
kqken. Soms verschilden we van me-
ning. maar dan bleven wij elk op ons
standpunt staan en als dan "later
bleek, dat ik gelijk had vloog hij me
om de hals. Hij wist veel van de
Hollandse stieren af, bezat ook tien
tallen beschrijvingen en foto's van
hen. In zijn eigen privéioge heb ik
ook eenmaal het stierenvechten ge
zien. Het was de eerste en de laatste
keer. Na drie gevechten ben ik eruit
gerend, op van de zenuwen. Ik werd
zo ontzettend nerveus als ze die ban-
derillos in de nekken stootten...."
et
grote avontuur van Arie
Ruyter lijkt nog lang niet ten
einde. zoals het componeren in
bloedlijnen voor hem onvermin
derd een felle hartstocht is.
Hij gaat door, ook met kijken en le
ren. Op elke belangrijke markt kan
men hem zien, kaarsrecht en met zijn
onafscheidelijke witte stokje, mis
schien wel de toverstaf van het hele
oeuvre. Zijn ogen gaan er spiedend
rond, op zoek naar formidabele stie
ren en z\j kunnen hem niet bedriegen
Als een stier uitstaande poten bezit,
weet hij dat die de zogenaamde Fran
se stand heeft en dat daaraan onver
brekelijk de losse schouders zijn ver
bonden. Je moet nooit fouten bij el
kaar brengen, is zjjn vaste stelregel
en dus heb je zoiets ook meteen te
zien. Dan ben je dus ook verplicht
goed op te letten. Laatst stond er een
vroegere knecht van me op de Hooni-
se markte met drie gewone melk
koeien. „Hoe vindt u ze, is het wat?"
vroeg hij me. „Ik heb hem er geen
antwoord op kunnen geven. Ik kijk
nooit naar gewone marktkoeien. Ik
kijk naar stieren, het liefst naar
prachtige, niet te vlezige types. Lang
van stuk als het kan want die hebben
een goede produktie. Eenmaal van
mfl komen ze met uit mijn aandacht.
Zelfs het voedsel stel ik zelf samen
bij voorkeur zoveel mogelijk soorten
door elkaar, zoals iünmeel, maïsmeel
grondnoten en soja". Het gesprek
werd afgebroken, plotseling en abrupt.
Arie Ruyter moest weg met zün vier
dure stieren. Een „gouden lading" in
de kille ochtendnevel boven West-
Fnesland. Wij zijn op onze tenen de
Woudhoeve binnengeslopen. Nu hier
jaarlijks bussen vol belangstellenden
uit binnen- en buitenland stoppen.
goI« dit ook voor ons als een soort
pelgrimage. De zoon Sjors stond zo
vroeg als het was druk in het Engels
afereren met een Portugese vee-
de ™ggen van een paar
forse beesten. Daarom draaiden wij
wat eenzaam rond in de grote vesti
bule vol bekers en medailles en foto's
n grootmeesters, die ooit
plaats hebben gehad in de lange stal
met zpn penetrante geur en zijn ber
gen voedsel. De .jonge mevrouw
Ruyter heeft ons het dikke gas
tenboek in de handen gedrukt Zü
wees ons enthousiast op de foto van
het koninklijk paar, genomen bij hun
bezoek aan de Woudhoeve. Wij voor
ons werden vooral getroffen door dat
ene zinnetje van een jonge kenner uit
het Limburgse Wjjnandsrade, die op
-9 november 1949 in opperste verruk
king neerschreef: „Op doortocht van
mijn huwelijksreis kon ik niet nalaten
ook een bezoek te brengen met mijn
vrouw aan het schone fokbedrüf van
Ruyter."
