Henri Dominique Lacordaire
Hersteller van de Orde
der Dominicanen
H
2
The Blue Diamonds
met kerstliedjes
Pietje Prik w
maken voor de dieren
kleren
D
SVERIG E 40
TOREN
VAN
BABEL
Een
kwestie
van moed
belangwekkende platen van Charlie
Mingus en Miles Davis
Harry Belafonte
op zwarte lijst
PROFESSOR
BLOKKEBOL
y
EEN DOM PLANNETJE, ZEI DE UIL-
De mens
in liet ruimtetijdperk
Bij de honderdste verjaardag van zijn dood
Prediker
Vernieuwer
Kern
z
M:
Teenager-idolen
^ynamische jazz
Miles in Spanje
Boycot Arabische liga
Lopende campagne zal
meer suiker opleveren
EVEN AANDACHT VOOR
was' wat Je ie voor kun' s'e'- I
NOBELPRIS1901
eeuw.eest van Père Lacordaire
Qe befaamde prediker van de
I arjjse Notre-Dame en de her
drukwPpl0rnSnte®! in FrankrÜk op in-
5 nnvl, d(' wU7-e gevierd. Op zondag
SéverPr, *'ad in de kerk van Saint
voor Jl ,eo,n besloten festiviteit plaats
'en dii J n van de °rde en voor al-
De w nauw met haar zijn verbonden
Notr» rxnwoordiSe conferencier van de
de vef£aT'.Pater Can"é, heeft daarbij
Ka genaeidstoespraak rehrmden
INa afin» C"1K óenouaen.
Saint caP 15 in he' parochiehuis van de
rnoettnfVeri,n tot een drukbezochte ont
leden Bekomen, waaraan door vele
door Derde Orde Gemeenschap,
leerlmoJniversReitsstudenterl en düor
Jnini 'f®n en oud-leerlingen van de do-
aJsook- ase Il0Bere onderwijsinstituten,
het ,a' van medewerkers met
Renom» van de paters werd deel-
gevol^a /I Deze bijeenkomsten werden
vi)fti£rta,d °°r een samentreffen van eer
ten i5 Dominicanessen-communitei-
Saint Hlf ke.rk aan de rue du Faubourg
door "pa ^5' waarbij gepreekt werd
voor „n Forestier. De meest grootse,
denkitw, Selovigen toegankelijke her-
novemhSp'echtigheid heeft zondag 19
Dame Plaatsgevonden in de Notre-
e van Parijs.
een^5°r^a're 's evenwel meer dan
resr.r ona'e "guur, die het blijvend
voor --Verdie van zi'n volk- Hij is
Hij is
de "he Dominicanen, allerleerst
Orde a van onze Orde. Toen de
cetti dreigde onder te gaan „avec
se, majesté des grandes cho-
haar Dnissent" (Mortier), heeft hij
ven .baar vitaliteit teruggege-
anrU.» „aar expansiekracht en haar
aprh ïif!; beweeglijkheid. Op 9
kW,., 9 ontving hij in het Minerva-
Otdp ïote Rome het habijt van de
1827) Jf>eculier priester gewijd in
na„"'J had toen reeds een grote
feekV a Prediker door zijn eerste
„conferenties in de Notre-Dame
Van ïooT tenues ln ae ooire-uame
vóór -4 tot 1836' In maart 1839, vlak
ceern u1--ve.Ftrek naar Rome,
tahi;^e 11 zÜn ..Mémoire pour
dp5 i,ss,ernent en France de l'i
vertrek naar Rome, publi-
le ré-
des"p°-CIIlent -en t rance de l'Ordre
hij- r «Fes Prêcheurs". Daarin schreef
eeri L ,'s.God ons de kracht gaf om
Wij „t, Bieuze Orde te stichten, zijn
*o«den ,V,an' dJat wij geen Regel
komt ontdekken die meer tegemoet
">umt aan r>n„„ „..j
dan'a8^? onze löd en aan zijn noden
de Regel van S. Dominicus
van s- Dominicus". Tij-
,,Vjp jbn noviciaat schreef hjj zijn
cemhnr m,lnt Dominique", dat in de-
dien» i 0 gebupliceerd werd en
I960 ni!ldruk maakte (het werd in
tions Pb'ouw uitgegeven door de Edi-
s du Cerf te Prijs).
de^rr, zöd stimulerende invloed kwam
t°estand 'n een volkomen vervallen
werfkracht meer bezat, opnieuw tot
leven. Lacordaire preekte voor het eerst
in Dominicaans habijt in de Notre-Dame
op 14 februari 1841 (zijn vermaarde
preek over ,,La vocation de la Nation
rangaise")een revolutionaire daad,
die tegelijk ongekende bijval én hevige
irotesten oogstte. Vanaf dat moment
treeg de Orde opnieuw vaste voet op
Franse bodem en breidde zich van daar
uit over heel de wereld. De preken van
Lacordaire werden bijna overal ge
volgd door de stichting van nieuwe
kloosters: Nancy in 1843, Calais in 1844
Flavigny in 1848 en Parijs in 1849. In
september 1850 werd de vroegere Fran
se Ordesprovincie opnieuw canoniek op
gericht en Pater Lacordaire benoemd
tot eerste Provinciaal.
was geraakt en vrijwel geen
Merkwaardig genoeg bij een man, die
in zijn haast onmenselijke boetedoenin
gen ongelofelijk hard was voor zichzelf,
bepleitte hij tijdens zijn provincialaat
allerlei verzachtingen van de oorspron
kelijke Regel. Zeer uitdrukkelijk stelde
hij, dat het doel van de Orde (het heil
der zielen) in eerste instantie bereikt
diende te worden ,,par la doctrine et la
prédication" (door het theologisch on
derricht en door de prediking) en dat
de kloosterlijke observanties (vasten
koorgebed, stilzwijgen enz.) daaraan
ondergeschikt moesten worden gemaakt.
Deze milde stellingname bracht hem in
tal van pijnlijke conflicten: met meer
deren van zijn eerste volgelingen, die
een veel nadrukkelijker accent wilden
leggen op de monastieke elementen van
het Dominicaanse leven en met Pére
Jandel, die door de Paus tot Magister
Generaal was aangesteld.
Toch heeft de zienswijze an Lacordai
re langzamerhand veld gewonnen. Van
uit het tijdsperspectief van een eeuw
kunnen wij zeggen, dat hij juist heeft
gezien. Hij heeft het fundament gelegd
waarop de Orde kon zijn wat haar als
meest eigenlijke roeping is gegeven: een
gemeenschap yan geloofsgetuigen in
voortdurende dialoog met God en met
de wereld.
De betekenis van Lacordaire reikt
overigens veel verder dan dit herstel
van de Dominicanenorde. In de „In
formations catholiques internationales"
(aug. 1961) is de tekst gepubliceerd
van een rede welke Frangois Mauriac
enkele maanden geleden heeft uitgespro
ken bij de opening van de „Exposition
Lacordaire" in het Musée Goya te Cas-
tres. Daarin zegt hij:
„Het komt mij voor, dat ik mij La
cordaire herinner als iemand die ik
heb horen preken, met wie ik gespro
ken heb, als een vertrouweling, die
de bekentenis van mijn gebreken
heeft aangehoord en die mij vergeven
heeft en gezegend. Pater Lacordaire
blijft onscheidbaar van het katholieke
geloof, van de hoop en de liefde die
ik gevonden had in mijn erfdeel, doch
die van alle kanten bedreigd werden
in de eerste jaren van deze eeuw en
die ik wellicht niet behouden had, als
Lacordaire niet onzichtbaar aan mijn
zijde was geweest. lik las in die jaren
met hartstocht de werken van Abbé
Loisy. Mijn geloof werd niettemin een
ogenblik ondergraven. En ik weet dat
ik daarin schatplichtig ben aan Pater
Lacordaire. De kern van zijn bood
schap heeft mjj ook in moeilijke ogen
blikken steeds ten diepste geraakt:
■de liefde van Jesus Christus".
Mauriac duidt hier met bijzondere hel
derheid op de wezenlijke betekenis van
Lacordaire. De prediker van de Notre-
Dame was een romanticus. Wij zouden
op het ogenblik niet meer van Christus
kunnen getuigen zoals hij het deed. Zijn
taal is voor ons hedendaags levensge
voel soms gezwollen, zijn beeldspraak
niet altijd zuiver, al werd hij door zijn
scherp intellect bijna altijd bewaard
voor gevoelsmatige onwaarachtigheden.
Maar zijn invloed reikt over zijn dagen
heen tot in het hart van onze tijd, omdat
hij op onnavolgbare wijze de liefde van
Jesus Christus beleed. Zijn bewondering
voor zijn leermeester Lamennais heeft
het op een kritiek ogenblik afgelegd te
gen zijn geloof is Christus en in de Kerk.
Hij kon met Lammennais breken, omdat
hij in zeer innige geloofsverbondenheid
leefde met de Heer dit hij liefhad.
Toen hij na een zware en trage doods
strijd van anderhalve week in de avond
van 21 november 1861 overleed, sloot hij
een leven af dat blijvende vrucht zou
dragen.
M. HENSEN O.P.
Het „goed afspelen" bij bridge is niet
uitsluitend een kwestie van grote tceh
nische kennis heel vaak is het ook
een kwestie van moed. Een goede speler
zal, wanneer hij zich een bepaalde ge
dachte gevormd heeft over de mogelijke
kaartverdeling, de konsekwenties daar
van aandurven en zijn speelplan volgens
de door hem uitgestippelde lijn door
voeren.
Indien het speelplan nu maar op vol
doende logische gronden berust, zal
men zien dat het geluk vaak ook met de
moedige is. Een fraai voorbeeld zag ik
in een parenwedstrijd, waarin vele sterke
spelers meededen.
10 7 4
A H
O V 7 6 4
B 8 6 2
N
WO
H 6 5
10 8 2
O A B 9
A H V 5
Mercer is een oude rot in het
ten vi in de roemruchte twintiger ja-
*lerde hij triomfen. En dat hij als
'dtltp-T n°8' lan£ niet toe is aan A.O.W.
t5">ger
Loft(J °Ken dergelijke bewijst hij op
l»ij Re"K 13J0: „Two of a kind."
27 hier 'net zijn leeftijd, en met zijn
jaar
_anj j°ngere collega Bobby Darin.
MortalZ'n*'e" 7-Ü op deze opname een
gén Beestige liedjes, rap voorgedra-
^rden 0tinte,end van muzikaliteit. Zij
(Hide ondersteund door eveneens een
terdjc. May. Van de vier wa-
«tukken komt „Mississippi
•Hid,
oen sfeer, die helemaal de
,lH*'ld 'l6t best uit' Bezongen en ge-
h
hpf heeft de talloze minnars
'ÏVéw n VOT"l tl 1 ron.linAn T'Vï r> rrnnc nf
*Üd Va® Broadway ademt.
i Varone'.avonturen_eP°s „The guns of
geve,-, blijvende herinnering •vil-
de titei p PhiliPS 322 BF speelt
^d^^uziek
h*5 'hanrnncPF11101'1"' en bruisend van stoe-
b*1 ogèn^heid als de rolprent die op
lanri ln verschillende delen van
Ie is. A=0Pj llet magische scherm te
Ri staat k e keerzijde van dit plaat-
ackbirci overbekei I
van
overbekende „Bye"
Bye
•bleet»"®} k?.rst:mis nog niet in onze
•dec .-an Scheid is, is het een goed
opnairi n Decca geweest alvast een
r>i„^an de teenager-idolen The
•n? geïniH°nds bet licht te doen zien,
n e Blue rv6erd °P bet kerstfeest.
„Orden Diarnons zqn een begrip ge-
f Gn hour. ni. un
»^ers. ixivi/ «xiitfcn u\j un-tt:
h b en in n zanB doet velen prettig
aPn kunn„ w,Gten waar de grens van
?l°b aitifj bgt. Bovendien weten zij
- en heus niet alleen
bjj onze
I n al»n,i "s v novenaien weten zq
te Sa aan de te spelen nummers
„b^derhtk sen en dringen zij zich niet
t?ftbuh v°iP de voorgrond, iets waar-
hi buiten collega's zich nogal eens
£raatje ir\ Baan. Op bovengenoemd
- e.rs, ^„„Decca V 63089) vier num-
wjvoa/ vivi num-
tfder rt,, ,laai voor het schemerlicht
pP'y Ni„u, efstboom: „Silent Night,
riStmS. 1 Gary's Boy Child; White
I 'ets v-- en Winter Wonderland."
jra- Zjj 'J!der zÜn wel The Lennon Sis-
Ra(d°h't k-„ °P Bondon 45 IILD 9417
■UrVlxr"
óü^b'ge1 iets teveel over naar het
medelijden. Tn hof inntcto
^n°k^nde ^oen, we °-a-
^l^Gn liet Ou Lucivncii von
b. MaLnnares in de bioscoop kan
rrii 'rion e-, far deze opname van The
why" en „Sad Movies."
In het laatste
horen welke
gen het oi
es in de
sze opnai
te er "U
eenagers zeker wel in gaan.
;'»n Sief» ueze opii
"bende A rs zal er bii
U onze muziek-
h ft
in a,VPBardist Charlie Mingus be-
UUneJMz 'et de grootsten. Hij
(h|^'GüWer ,"d bassist en belangrijke
(bs °P
kft X^Hreff0?-^' staan zes s
orkest, onuer
habd is.BUs. De samenstelling
l alt-, een tenor-
London LTZ-K 15194
stukken door
onder leiding
van de
en een
a~saxof„„ een tenor- en een
(i4i bas pn '"on; twee trombones; pia-
b«,t een ,i .- Opmerkelijk is dus
jhJ*e<.,tie '*rBe'Üke formatie een trom-
de»„ u Do kleur die Min-
band weet te bereiken is
zeer bijzonder. Hij realiseert voortdu
rend een variëteit aan klankkleuren
door de verschillende harmonieën op
een persoonlijke manier te bundelen.
Het orkest speelt fel en trefzeker en de
geweldige dynamiek slaat als het ware
op de luisteraar over. De meeste van
de zes stukken hebben de Blues als uit
gangspunt. Sommige alleen de sfeer, an
dere zowel de sfeer als het aceoorden-
patroon. Maar het zijn allemaal blues
vertolkingen zoals een blanke ze wel
nooit zal kunnen spelen.
In „Wednesday Night Prayer Mee
ting" iaat Charlie Mingus zqn musici
tamelijk vrij. Dit heeft een grote dyna
miek tot gevolg, maar door hun grote
muzikaliteit en perfecte timing blijft al
les volkomen verantwoord. In „My Jel
ly Roll Soul" geeft Mingus een geesti
ge interpretatie van zijn ideeën over de
muziek van de „twentyppianist" Jelly
Roll Morton. Uiteraard is dit stuk mo
dem getoonzet, maar het geeft nergens
een indruk van superieuriteit in ver
houding van de jazz uit de twintiger ja
ren. Er spreekt eerder bewondering uit
voor het werk van de grote pionier Mor
ton. De muziek van Mingus is pure jazz:
kunst op het moment. Wat zqn solisten
betreft vallen in deze opname voorna
melijk op: Jackie Mclean, alt; Booker
Ervin, tenor; Horace Parlon, piano, Dan
nie Richmond, drums, en, uiteraard, de
leider op bas.
Het is een verheugend feit dat Fonta
na de langspeelplaat „Sketches of spain"
opnieuw heeft uitgebracht. Want in de
ze opname (682 079 TL) komt een zeer
bijzondere Miles Davis voor het voet
licht. De vele nieuwe mogelijkheden
(vooral in harmonisch opzicht), die Da-
vis aan het bestaande jazz-idioom heeft
toegevoegd, hebben hem naast zjjn spel
tot een van de belangrijkste trompettis
ten van het ogenblik gemaakt. Ook zijn
invloed op andere musici is van onschat
bare waarde. We hoeven alleen maar te
denken aan de tenorist John Coltrane,
die gedurende de tijd, dat hij met Davis
heeft samengewerkt, zeer veel van hem
heeft geleerd.
Een speciale liefhebberij van Miles
Davis is altijd de Spaanse muziek ge
weest. Hij heeft dit in talloze opnamen
duidelijk laten blijken. Op bovengenoem
de plaat echter vult Davis de volledige
tijdsduur met improvisaties over authen
tieke Spaanse harmonieën. Er komt
praktisch geen jazz meer aan te pas.
Een enkele keer blaast hy een opeen
volging van blue notes, een nadere maal
fraseert hij wat jazzmatig, maar over
het algemeen heeft hij zich wonderlijk
gaaf in deze nieuwe mogelijkheden in
geleefd en speelt hij een enigszins „my
stieke," ijle muziek, wat vooral goed uit
komt in de stukken „Saeta" en (,Con-
cierto de Aranjuez". Het begeleidende
orkest, onder leiding van Gil Evans, is
bepaald meer dan een ondersteuning.
Het creëert steeds wisselende achter
gronden. die soms van de solist weg
ebben. en hem vaak onverwacht weer
oppakken. De intrumentatie is modern,
maar vormt een zeer „Spaans" geheel.
„Sketches of Spain" is een bijzonder
waardevolle opname, waarin Davis en
Evans een ongekende hoogte bereiken.
DAMASCUS, 24 nov. (UPI) De
Arabische liga heeft gisteren bekend
gemaakt dat zij de Amerikaanse zan
ger Harry Belafonte op haar zwarte
lijst heeft geplaatst wegens schending
van de liga's boycott van Israël. Het
bureau voor de boycott van Israël van
de liga lichtte toe, dat de maatregel
inhield, dat de films en grammofoon
platen van Belafonte niet meer moch
ten worden ingevoerd in de landen,
die b\j de liga waren aangesloten. Het
bureau verklaarde voorts, dat vier
Amerikaanse firma's eveneens op de
zwarte lijst waren geplaatst. Zij mogen
in de Arabische wereld geen activiteit
meer ontplooien, aldus het bureau.
Het bieden was eenvoudig en doel
treffend: zuid opende 1 Sansatout OW
pasten en noord maakte er 3 SA van.
West vond de voor zuid me- t verontrus
tende uitkomst: hartenvrouw! Hoe moet
zuid spelen?
Natuurlijk hebt u ontdekt, dat indien
zuid erin slaagt 3 slagen in ruiten te
maken, zijn contract thuis is. Maar wat
is nu de beste speelwijze in ruiten? In
een geval als dit, hangt zo'n speelwijze
natuurlijk samen met de mogelijke
of waarschijnlijke kaartverdeling.
Veel gegevens zijn er niet, zult u wel
licht zeggen, maar de zuidspeler in
kwestie had aan de uitkomst met harten
vrouw voldoende om van één ding zeker
te zijn: west had lange hartens en oost
(die harten 3 bijgespeeld had), had korte
hartens. Op die grond baseerde zuid de
gedachte, dat de aanwezigheid van een
lange ruitenkaart bij oost, waarschijn
lijker was dan een lange ruitenkleur
bij west.
In slag 2 speelde de leider daarom uit
noord ruitenvrouw na en zag tot zijn
genoegen bij oost de ruitenheer verschij
nen die vlot werd bijgespeeld; zuid won
de slag met ruitenaas, bij west viel rui
ten 3.
De volgende 4 slagen waren voor kla
veren achtereenvolgens, aas, heer,
vrouw en boer. West bleek drie klaver
tjes gehad te hebben en ruimde op de
vierde klaver een kleine schoppen op;
oost, die slechts twee klavertjes had ge
had, ruimde eerst ruiten 2 en vervolgens
schoppen 2 op.
pleei de vraag, of zuid ruitenböer
in de hand moest spelen als west nog
een ruitentje zou hebben, zou dat goed
zijn want noords vierde ruiten zou vrijge-
speeld kunnen worden. De zuidspeler
verwierp dit plan echter hij liet van
tafel (noord) de ruiten 4 spelen en toen
bij oost de 5 verscheen sneed hij met de
ruiten 9. Dit luktewest bleek geen
ruRea m,ear te hebben.
Natuurlijk leek het geheel nogal for
tuinlijk maar zuids plan Was zeer
goed doordacht geweest. Terecht rede
neerde hij, dat wanneer oost de ruiten-
heer, 8, 5, 2 gehad zou hebben, de speler
vrij zeker met tot het afgooien van een
ruitentje zou hebben besloten en
vermoedelijk al de ruitenvrouw niet met
de ruitenheer gedekt zou hebben.
Zuid boekte een mooi resultaat: het
spel was 12 malen gespeeld en overal
was het eindbod 3 SA geweest, doch
slechts twee muien was het gemaakt.
Met 4 x 13 open kaarten is zo'n spel na
tuurlijk kinderwerk, doch met dichte
kaarten is het een uiterst lastig pro
bleem.
MIMIR
ZEVENBERGEN, 2t nov. Ver
wacht wordt (lat (le Nederlandse sui-
kerproduktie in het lopende campagne
jaar 520.000 ton ral bedragen. Dit is
rond 40.000 ton meer dan oorspronke
lijk was geraamd. De hoeveelheid aan
gevoerde suikerbieten bedraagt 4 ton,
terwijl het suikergehalte iets hoger is.
Het binnenlands verbruik bedraagt
jaarlijks 480.000 ton suiker. De cam
pagne zal duren tot 20 december.
Zoals nu
reeds sinds
1913 het ge
val is zullen
op 1 decem
ber a.s. we
derom de
Zwitserse Pro Juventute-zegels ver
schijnen, welke tot de fraaiste minia
tuurtjes in de filatelie kunnen worden
gerekend.
De laagste waarde draagt een afbeel
ding van de eerste president van de
bondsrepubliek Jonas Furrer (1805-1865)
uit Winterthur, die zich met alle energie
aan de opbouw van de jonge staat heeft
gewijd.
Op de vier overige zegels komen wei
de- en tuinbloemen voor; sinds 1958 treft
men deze tekeningen op de weldadig
heidszegels aan. Een zonnebloem ziet
marskjöld ver
scheen in twee
waarden: 10 en 20
ct. Een portret van
de overleden secre
taris-generaal van
de V.N. komt er op
voor met op de ach
tergrond het em
bleem vandeU.N.O.
De emissie van de
Rode Kruis-zegels
met inheemse bloe
men is nu uitgesteld
tot volgende maand.
Zweden Zestig jaar geleden werd
v^or het eerst aan vier geleerden de
Nobelprijs uitgereikt. Ter herinnering
hieraan zal op 9 december een serie van
drie zegels (20, 40 en 50 ct) in omloop
icht bij het stadje Stippestap was
het mooie, grote Stippestapse bos.
Geen wonder dat de mensen uit
de stad graag wat kwamen wan
delen. Zelfs burgemeester Biebel liep er
wel eens over de paadjes heen en weer
om over zijn geleerde toespraken na te
denken. De bosdieren waren daar 'n
beetje trots op. Van uit hun holletjes
gingen ze stil zitten gluren naar al die
Stippestapse mensen. Ze vinden ons
bos veel mooier dan hun eigen stad,
zeiden ze dan. En daar hadden de bos
dieren nog gelij: in ook. Nj woonde er
in het stadje Stippestap een kleerma.
kertje, dat heel erg beroemd was. Som
mige mensen beweerden, dat het de bes
te kleermaker van de wereld was. Of
dat waar was, wisten de bosdieren na
tuurlijk niet. Maar ze wisten wel, dat
dat kleermakertje Pietje Prik heette
en dat hij kleren had gemaakt voor ko
ningen, reuzen, tovenaars en kabouters.
En dat zegt toch wel wat.
Het is wel jammer, dat die beroemde
Pietje Prik nooit eens naar ons bos
komt, zeiden de bosdieren tegen elkaar.
We zouden hem graag eens van dicht
bij bekijken. Nu kennen we hem al
leen maar van de foto's, die we in een
verdwaald stukje krant hebben gevon
den. Maar 't zou toch wel leuk zijn, als
hij eens echt bij ons kwam. Het is ten
slotte toch een buurman van ons.
Toen kwam Eefje Eekhoorn op een
wonderlijk idee. Ze zei: Pietje Prik
heeft al kleren gemaakt voor alle soor
ten mensen. Maar voor de dieren heeft
hij nog nooit wat gedaan. Wat denken
jullie ervan? Als Pietje Prik voor ons
eens wat aardige pakjes ging maken?
Dan waren wij de enige aangeklede bos
dieren ter wereld en wij zouden alle
maal even beroemd worden als Pietje
Prik.
Daar waren de bosdieren eventjes stil
van. Kleren aantrekken, net als de men.
sen? Zoiets hoorde enkel bij de gelaars
de kat, dachten ze. Maar Koosje Konijn,
die zich juist stond te spiegelen in de
bosbeek, zei: een ruiten jasje zou mij
zeker keurig staan. Toen kwamen de
anderen ook. Hanneke Haas wou een
mantelpakje. En Eduard de egel graag
een spijkerbroek. Bibi de bosmuis voel
de meer voor een deftige zwarte slipjas.
En Eefje Eekhoorn zei: ik wil een ja
ponnetje van zq voor de zondag en een
van katoen voor door de week.
Ze gingen er dadelijk mee naar Wijs
mans de Uil. Wijsmans de Uil moest
een brief schrijven aan kleermaker Piet
je Prik. Oehoe, zei Wijsmans, het is het
domste plannetje, dat ik van mijn leven
ooit gehoord heb. Maar omdat hij zo
graag pronkte met de mooie lettertjes,
die hij schrijven kon, maakte hjj toch
dit briefje:
Beste Pietje Prik. De dieren van
het Stippestapse bos zouden U graag
zondagavond willen spreken. Zonder
tegenbericht verwachten wü U bn de
drie kromme dennen op het zandheu
veltje. Hoogachtend, de dieren.
Pietje Prik zat ijverig aan een nieuwe
,ias te naaien, toen de brief door een
tlein vogeltje onder de deur werd ge
schoven. Wat moet dat? dacht Pietje
Prik verbaasd, toen hij de brief op de
mat zag liggen. Deze brief is niet door
de postbode gebracht. Postbodes doen
de brieven in de brievenbus.
Vlug raapte hij de brief op en hij was
erg verbaasd toen hij las, dat de bos
dieren hem wilden spreken.
Wat zouden ze toch van me willen?
dacht hij. En hoe dichter hij bij de zon
dag kwam hoe nieuwsgieriger hij werd.
Maar ook de bosdieren waren vrese
lijk nieuwsgierig, wat Pietje Prik wei
van hun plannetje zeggen zou. Hij doet
het vast voor ons, zei Koosje Konijn. Ik
heb altijd gehoord, dat Pietje Prik een
erg goedig mannetje is, dat iedereen
helpen wil.
Maar Hernia de hamster schudde jar.r
kopje. Alles goed en wel, zei ze, maar
we zullen die kleren toch maar niet
voor niets kunnen krijgen. Pietje Prik
kan tenslotte niet leven van de wind. Ik
denk dat Pietje Prik vragen zal: wat
betalen jullie mij? En wat moeten we
dan zeggen? We hebben immers
geen geld!
Dat was een heel verstandige opmer
king van Herma de hamster. We kun
nen hem twee manden vol kachelhoutjes
geven, bedacht Hanneke Haas. En den-
ne-appeltjes om de kachel aan te maken,
stelde Eefje Eekhoorn voor. Natuurlijk
kunnen we bosbessen voor hem plukken,
zei Eduard de egel. Misschien kan hij die
gebruiken voor bosbessenjam. Precies,
zei Bibi de bosmuis, zo kun je toch
ook betalen! Ik zie me al lopen in een
deftige, zwarte jas met slippen.
Toen werd het eindelijk zondagavond
en op het zandheuveltje bij de drie
kromme dennebomen krioelde het van
de bosdieren. Ik zeg: goeieavond, zei
Pietje Prik. Mag ik tussen jullie in ko
men zitten. Mm, wat ruikt het lekker in
het bos! De dieren keken elkaar eens
aan en knikten. Eefje Eekhoorn mocht
het woord doen. Lieve meneer Prik, zei
ze, wij zouden zo graag kleren gaan
dragen net als de mensen. Wilt u die
voor ons maken? Zjj zouden U heel
dankbaar zijn.
Pietje Prik zette grote oget op. Kleren
maken? Voor jullie? riep hij. Nee beste
d-.eren, dat doe ik niet
Maar we willen U graag betalen, riep
Herma de hamster. U krijgt kachelhout
en denne-appels. En bosbessen zoveel
ais U wilt. Kunt U jam van maken
Toen ging Pietje Prik rechtop staan
en schudde zjjn hoofd.
Beste dieren, zei hij. Ze zeggen dat
ik een heel goede kleermaker ben. Ik
kan rokken, broeken en jassen maken.
En mantels met bont en met sleepjes.
Maar ik zou nooit iets kunnen maken,
dat even mooi is. ais het pak dat jullie
nu al draagt. Kijk naar de pluimstaart
van -ïevrouw Eekhoorn. Zoiets moois
maakt zelfs de knapste kleermaker van
de wereld niet. Kijk naar de vachtjes
van de hazen, de konijnen en de bos
muis. En naar de grappige stekeltjes
van de kleine egel. Het zijn de mooiste
kleren, die een dier zich maar wensen
kan.
Meent u dat heus? vroeg Eefje Eek- i
hoorn en ze sprong dadelijk naar de
beek om haar staart te bekijken. Ik
meen het, zei kleermaker Pietje
Prik. En meneer Wijsmans de Uil, die
stilletjes had toegeluisterd, kraste:,:)
zien jullie nu wel, dat het 't domste
len. Nou heb je Pietje Prik voor niets
hier naar toe laten komen. Waarom luis-
teren jullie toch nooit naar 'n wijze uil?
De dieren sloegen al een beetje be- i
schaamd hun ogen neer. Maar deze.f}
keer kreeg Wijsmans de UiJ toch onge-JB
lijk. Ik ben toch niet voor niets bier' ;j
naar. toegelcomen, zei Pietje Prik. Dooi
al mijn drukke werk was ik helen 1 1
vergeten, hoe heerlijk het ruikt in het i
bos en hoe fijn je hier kun wandelen,'
Dank jullie wel, dat jullie me geroepen
hebt. Voortaan kom ik iedere zondag
torug en dan hoop ik jullie allemaal noj
dikwijls te zien. Dat is fijn meneer, rie
pen de dieren En U ook bedankt, omdai
U ons wat wijzer hebt gemaakt. We zom
den niet eens meer kleren willen. W«"
willen blijven, zoals we zijn! Toen na-I'
men ze afscheid, maar niet voor hee.ll
lang, want iedere zondag zagen de die,„jlj[
ren hun beroemde buurman uit he#tï
stadje Stippestap in Iset bos wandelen. ,4
En mochten jullie ooit van je leven eeij'
asngekleed dier tegenkomen, dan kan
dat nooit een dier zijn uit het Stippe
stapse bos. Daar lopen de dieren in hun
eigen vacht, omdat die mooier is, dar
wat een kleermaker maken kan.
Pietje Prik heeft het gezegd. En als
iemand er verstand van heeft, is hij het!
De toren van Babel
heeft in de loop
der tijden ook bij
de kunstschilders
op de verbeeldings
kracht gewerkt.
Vooral Pi eter Breu
ghel (zestiende
eeuw) heeft een
fantastisch schilde
rij van de toren ge
maakt, waarvan
hierbij een gedeel
te is afgedrukt en
waarop de terrassen
van de toren duide
lijk te zien zijn.
men op de 10+10 Rp„ een lelietje van komen met alle dezelfde tekening nl. de
j-i j- Y?er eersten, aan wie deze onderschei-
d'"g W beurt viel: W. C. Röntgen (1845-
1923). de ontdekker van de x-stralen, die
dalen op de 20+10 Rp.. een iris op de
30+10 Rp. en zilverschoon op de 50+10
Rp.
Duitsland (Bondsrepubliek) Als pro
paganda voor de ad-
ventsinzameling
„Brood voor de we
reld", die door de
Evangelische Kerk
de komende maand
wordt georganiseerd
zal, op 1 december
een 20 Pf. in koers
komen. Het symbool
van deze actie: een
ondervoed kind, een
bedelnap in de hand
houdend, vormt de
tekening van deze zegel.
Luxemburg De traditie om vorsten
kinderen op charitas-zegels af te beel
den, reeds daterend uit de jaren 1926-
1931, werd vorig
jaar hervat en wordt
nu voortgezet. Op
de 4 december a.s.
verschijnende reeks
vindt men drie ver
schillende portret
ten van prins Hen
ri, die op 16 april
1955 op kasteelBetz-
RÖNTGEN
PRUDHOMME
von bfhring
VANT HOFE Kf
BOURÖ
later naar hem werden genoemd; R. F.
A. Prudhome (1839-1907) een Franse
dichter, die o.m. van zijn Nobelprijs een
fonds voor jonge dichters stichtte; E. A.
von Behring (1854-1917), een Duits far-
rnaloog, die het serum tegen difterie
ontdekte; en de Nederlandse scheikun
dige J. H. van 't Hoff (1852-1911), die
o.m. in 1874 de grondslag legde voor de
stereoehemie.
groothertog Jan en
groothertogin Josephine Charlotte. De
serie bestaat uit zes zegels: 30+10 ct,
1 fr.+25 ct, 1.50 fr. 25 ct, 2.50 fr.+50 ct,
5 fr.+50 ct en 8.50 fr.+4.60 fr.
Suriname De rouwzegel ter nage
dachtenis van Ham-
Postzegels uit koers.
- Met ingang van 1 januari a.s. worden
dorf werd geboren de volgende in I960 uitgegeven postze-
als oudste zoon van gels buiten gebruik gesteld en daarmede
voor frankering waardeloos:
a. de vluchtelingenzegels (12 en 30 ct);
b. de zomerpostzegels (4, 6. 8, 12 en 30
ct);
c. de Europa-zegels (12 en 30 ct);
d. de zegels: int. jaar voor geestelijke
volksgezondheid (12 en 30 ct);
e. de kinderzegels (4, 6. 8, 12 -en 30 -otLs
,,Fijn studeren, o wat dol!"
roept professor Blokkebol.
En dan kruipt hij bij ijn boeken,
om daar wijsheid te gaan zoeken.
Al zijn kind'ren roepen „Ha,
veel plezier bij 't werk hoor Pa."
En dan lachen zij zich slap,
en ze roetsen van de trap,
en ze stuiven wild naar buiten
om elkaar eens nat te spuiten.
Gierend zijn ze aan de gang
met de lange waterslang.
Als ze weer aan tafel gaan
schuift professor zwijgend aan.
Rustig zit hij in gedachten
op de warme soep te wachten.
Maar dan roept de jongste uit:
„Pa, ik heef zo fijn gesp: t
dij is slikkernat die Piet,
maar zijn vader merkt het niet.
Als de kleine Blokkebollen
lachend onder tafel rollen,
zegt professor zeer geleerd:
„Piet, die zin zeg je verkeerd.
IK HEB GESPOTEN, zeg dat na."
„Ik heb zo fijn gespoten Pa".
VERA WITTE.
SMULDERS
- v
Ongetwijfeld hebben jullie wel eens
ower deze toren horen spreken. Wij la
zen een bericht in de krant dat de re
gering van Irak besloten heeft de
uit de Bijbel bekende toren van Babel
op te bouwen.
De toren waarvan de Bijbelse ge
schiedenis spreekt (en gebouwd zou zijn
ongeveer 2400 jaren vóór Christus) moet
in enorme terrassen zijn opgetrokken en
bestond uit acht op elkaar staande to
rens, waarvan de volgende steeds klei
ner was dan de vorige. Negentig
meter hoog, met een plattegrond van
40 x 40 meter, zou de toren ge
weest zijn (voor ons moderne men
sen niet eens zo hoog). Bijna honderd
miljoen stenen werden voor de bouw ge
bruikt en evenals bij de Egyptische py-
ramiden werd het werk grotendeels
door slaven uitgevoerd. De Arabieren
hebben de toren later verwoest, zodat er
weinig van overbleef. In de Pe.zische
tijd geraakte de toren meer en meer
Ri verval, totdat Alexander de Grote
Babel de hoofdstad van zijn wereldrijk
wilde maken en van de puinhopen nieu
we bouwwerken liet optrekken. Toen de
koning stierf en zijn opvolgers de hoofd
stad verplaatsten, bleef het grootste
deel van de ruïne liggen. Veel later zorg
den de Arabieren, belust op de mooie
tegels, er voor, dat van de machtige to
ren zo goed als geen spoor meer over
bleef.
De toren was voor de nomaden (zwer
vende bevolking) een teken van hoog
moed en grootheidswaan van het men
selijk kunnen. Aan de toren van Babel
is het verhaal uit de Bijbelse geschie
denis verbonden, dat door een wonder
baar ingrijpen van God de spraak werd
verward, ófwel dat door de verspreiding
van de mensen verschillende talen ont
stonden. Daarom heet ook de naam van
die plaats Babel, dat betekent: spraak
verwarring.
Duizenden jaren vóór Christus, toen
er van Europa zo goed als niets bekend
was, waren er in die streken dus al
prachtige steden: Baby Ion, de hoofdstad
van Babylonië, aan de rivier de
Euphraat. Ninivé, de hoofdstad van As-
syrië, aan de rivier de Tigris. Er woon
den volken, die uitmuntten in natuur-,II
reken-, meet-, en sterrenkunde, er bloei
den landbouw, handel en nijverheid.
Babylon was gedurende vele eeuwen
een middelpunt van beschaving en
macht. Veie kunstzinnig uitgevoerde
poorten gaven toegang tot de stad j
waar vele prachtige pqleiz'.n en tempels' 'I f
waren. Een bekende koning van Babyion i l'
was Neboekadnezar, die bij zijn paleis
de beroemde „hangende tuinen" liet
aanleggen, doch daarover de volgende
keer.
In 1962 wordt te Seattle in Amerika-:
een grootse wereldtentoonstelling -/e- f
houden onder de benaming „De mensll
in het Ruimtetijdperk." Dit wordt door-ifi
gevoerd in vijf hoofddelen, de „VijfH
iVan de ?lste eeuw", die hetTB
L ln het 'aar 2000 uitbeel-H
line-' va! gaven van de ontwikke-,!'!
tenLnn!t»n- p en industrie, een
Irattü li jvan modeme kunst om-U
w!!o+,',u e een schitterende ten-
van museumstukken, ge- IJ
Amerika°°r Indianen van Noord-West
óo grote attracties van ..Century;}'
(oorspronkelijke benaming) behoort
een draaiend restaurant boven op d»
tweehonderd meter hoge „ruimtenaald".
fBoulevard der Wereld.
