NIEUWS
KERSTBOOM
IN BRAND
Naar agglomeratie
groot-Eindhoven
Vóór vorming: van „district
eerst kleine annexaties
Afscheid in
havenkringen
KORTE IJSSLAG VOOR
SPITSUUR VERKEER
HET GEHEIM VAN DE
ZEVEN WIJZERPLATEN
EEN „STORY"
Nadat zijn schip door een Japanse
torpedojager geramd was
gen
IN HET KORT
Baby cloor rook
omgekomen
Malaga binnenkort
in Sabena-net
Weinig gewonden
paginaJ,
De „Hemelse Nevel"
Tot in Japan
Joris Diels vervangt
Albert van Dalsum
Eenheid van beleid, structuur en visie
De krant kunt U niet
missen, geen dag
N S C—N D C-
VRIJDAG 29 DECEMBER 1961
O
Bij „Furness" „t
GEHEIMZINNIG VERHAAL VAN AGATHA CHRISTIE
President Kennedy's grote avontuur
In de dagen na John alias Jack Ken
nedy's verkiezing tot president van de
Verenigde Staten, vroeg ergens ln Aus
tralië een zekere Evans zich af, of
het wel dezelfde zou z'3n- Het ,eek hem
hoogst onwaarschijnlijk. Maar ten slot
te kwam hij er toe, een brief naar het
Witte Huls te Washington te schrijven.
Hij vroeg er in, na de nodige veront
schuldigingen voor zijn vrijmoedigheid,
of de eerste burger der Verenigde Sta
ten wellicht dezelfde was, als de jonge
luitenant, floor hem tijdens de afgelopen
oorlog op een der onbewoonde eilanden
vaj: de Salomons Archipel in de Stille
Oceaan van een wisse dood gered.
Het antwoord luidde bevestigend en
tevens was er de uitnodiging aan verbon
den, naar Washington te komen, om er
eens gezellig over te babbelen. Zo begon
de „story", die- thans door miljoenen en
miljoenen over heel de wereld verslon
den wordt. Een verhaal van avontuur,
moed en zelfopoffering, zoals de beste
avonturenroman, die nauwelijks oplevert,
De story, hoe commandant John Kenne
dy, even in de twintig en pas kort tevo
ren van de Harvard Universiteit geko
men, samen met de overlevenden van de
bemanning van zijn torpedoboot, de
„PT. 109', waarvan hij nog slechts pas
tot gezagvoerder was aangesteld, na
tal van hachelijke avonturen temidden
der Jappaners te hebben overleefd, ten
slotte weer de eigen strijdkrachten wist
te bereiken. Reeds op de tocht van San
Francisco naar het strijdtoneel in de
Stille Oceaan had John, zich noemend
Jack, de vuurdoop ondergaan, toen Ja"
panse zelfmoordpiloten zijn transport
schip aanvielen, dat ternauwernood aan
de vernietiging ontsnapte.
Toen het Amerikaanse opperbevel een
landing beval op het eiland Nieuw
Georgië, dat tot de Salomonseilanden be
hoorde, werd de PT 109, naar de Russell-
éilanden gezonden, om in de wateren
daar patrouilliediensten te verrichten en
Japanse transportschepen aan te vallen.
Dat was eind juni 1943. De hele maand
juli verrichtte de PT 109 haar taak. waar
bij de bemanning in de vreselijke hit
te veel te lijden had. Commandant
Kennedy sliep op het dek, in de scha
duw van een torpedo! 's Nachts stond
hij op de brug. Een enkele maal bracht
het kleine oorlogsschip enige tijd in een
haven door. Tijdens een dezer rustpau
zen ontsnapte het nog juist aan een vijan
delijke luchtaanval, waarbij andere
oorlogsschepen zwaar beschadigd wer
den of zonken. Het was tijdens een ont
scheping van Japanse troepen op een
der andere eilanden, dat de PT 109 tot
zinken werd gebracht.
De grote Japanse torpedojager „Ama-
giri", hetgeen „Hemelse Nevel" bete
kent ramde haar des nachts in volle zee.
de zorg op zich voor een zwaargewonde,
die wegens de pijn, welke hij te verdu
ren kreeg, niet op het vlot gehesen kon
worden. Hij bond hem aan zich vast en
sleepte hem al zwemmend mee, op weg
naar het dichtstbij gelegen eiland, waar
wellicht Japanners hen opwachtten
Hoe ten slotte Kennedy, die zelf aan
zijn rug gewond was. het eiland bereik
te, het zwaargewonde bemanningslid
meetrekkend, daarna verschillende ver
kenningstochten naar andere eilanden
ondernam, om daar gelukkig door twee
als verkenners in Amerikaanse dienst
zijnde inboorlingen ontdekt te worden,
die hem eerst voor een Japanner hiel-
s
te zeeoorlog uit vernomen had, hetwelk
hem indertijd uiteraard als doodgewoon
officiertje onbekend was gebleven. De
episode, waarin hij de hoofdrol speelde,
was natuurlijk slechts een klein onder
deel van de geweldige strijd, welke in dit
gedeelte van de Stille Oceaan gele
verd is, ter voorbereiding van de grote
aanval op Japan.
Inmiddels, hetgeen de journalist Do
novan over Kennedy's oorlogsdaden als
commandant van de geramde „PT 109",
bijeen wist te zamelen en in boeiende
hoofdstukken neerschreef, werd aan de
wereldpers verkocht en verscheen aldus
in tal van landen en evenveel talen en
het werd en wordt, overvloedig geïllus
treerd, ^oor miljoenen gelezen. Zoals
reeds opgemerkt. In een veel verspreid
buitenlands weekblad zagen we het aan
gekondigd onder de titel „Een nacht,
waarin een jongen een held werd"
Donovans boek zal vermoedelijk wel
verfilmd worden. En wanneer hij een
handige jongen is, hetgeen mag wor
den geconcludeerd, gezien zijn pienter
idee, om eens precies na te gaan, wat
er allemaal gebeurd is toen de huidige
president der Verenigde Staten nog een
jong, betrekkelijk onervaren zeeofficier
was, met slechts een korte opleiding op
de school voor torpedisten van de Ame
rikaanse marine, zal hij evenals aan zijn
boek en zijn artikelen-series dik eraan
verdienen. Tevens maakt hij 'n prachtige
propaganda voor Amerika's president!
De jonge officier Kennedy spreidde
reeds eigenschappen tentoon, welke voor
een leidende persoonlijkheid onontbeer
lijk zijn, In het grootste gevaar van zijn
schip beroofd en gewond, bleef hij de
commandant, die zijn ontmoedigde man-
nan een hart onder de riem stak en niet
aarzelde, telkens weer zijn leven te wa
gen, om hulp te zoeken. Hij kon ze, na
dat ze er reeds aan hadden - getwijfeld,
of ze ooit een behouden haven zouden be
reiken, aan zijn commandant presente
ren. Als die verkenningsofficier Evans
in Australië dat nieuwsgierige brief
je niet had geschreven, zou de we
reld het verhaal van de geramde
„PT 109" overigens vermoedelijk pas
veel later vernomen hebben
H.
President Kennedy als luitenant
ter zee, tijdens de grote zeeoorlog
in de Stille Oceaan.
den, uiteindelijk zijn redding dankte
aan de verkenningsofficier Evans, het is
allemaal een waarlijk groots avontuur
geweest. De Amerikaanse journalist
Donovan zette zich aan de taak, het tot
in de finesses na te gaan.
Hierbij riep hij allereerst de hulp van
Evans in. Vervolgens bezocht hij het
De PT 109 beschikte toen nog slechts strijdtoneel,.sprak:er o.a.met de inboor
over één motor, was te langzaam en kon
moeilijk manoeuvreren. Hierdoor kon
de commandant van de „Amagiri", welk
schip met een snelheid van dertig kno
pen door de golven sneed, recht op de
PT 109 invaren, de houten boot door mid
den snijdend.
Kennedy en een tiental leden van de
bemanning overleefde de catastrofe, min
of meer zwaar gewond. Ze slaagden er
aanvankelijk in, op een drijvend geble
ven gedeelte te klimmen. Maar toen was
het zaak zich in veiligheid te stellen. Er
Bleek nog een vlot heel. De zwaargewon
den werden er op neergelegd. De min
der zwaar gewonden klampten er zich
aan vast, al zwemmend. Kennedy nam
lingen, die Kennedy en zijn mannen vei
lig naar een Amerikaanse basis brachten
en toog vervolgens naar.Japan, waar
hij de kapitein en de bemanningleden
van de „Amagiri" bezocht en daarna te
zamen riep, teneinde letterlijk alle de
tails op te tekenen, welke die hem kon
den verschaffen. Zulks overigens niet al
leen omtrent het grote avontuur van de
president der Verenigde Staten, die onge
lofelijke staaltjes van moed en uit
houdingsvermogen had geleverd, maar
ook van de strijd rond de Salomons
eilanden en speciaal Guadalcanal.
Zijn story groeide uit tot een dik boek.
President Kennedy las het. Zijn commen
taar was, dat hij er veel over de gro.
AMSTERDAM Bijna veertig jaar
heeft beursportier J. A. John erop zit
ten en thans is dan het ogenblik geko
men dat hij, onlangs 65 jaar geworden,
met pensioen zal gaan. Vandaag heeft hij
voor het laatst aan het grote hek gestaan
om ervoor te waken dat geen onbevoeg
den de beursvloer van de Amsterdamse
effectenbeurs, die het speciale terrein is
van de leden van de Vereiniging voor
den Effectenhandel, betreden. Want on
danks het vierdelige waarschuwingsbord,
dat boven de ingang van de beurszaal
hangt, wil het nog wel eens voorkomen
dat een durfal de toelaatbare grens poogt
te overschrijden. Het alziend oog van
de heer John heeft hij echter niet kunnen
ontlopen. De beursportier kent de vele
honderden beursbezoekers op zijn duimp
je en hij schijnt zelfs met zijn rug te kun
nen zien. -Maar daar heeft hij dan ook
lang op kunnen oefenen. De heer John
heeft zijn werk goed en met een altijd
opgewekt humeur gedaan. Wij wensen
hem vele gelukkige pensioenjaren toe.
(Van een verslaggever)
AMSTERDAM, 29 dec. Ondamks al
le pogingen van de medische staf van
het Wilhelmina-gasthuis, waarbij ook ge
bruik gemaakt werd van de onlangs ge
reedgekomen hoge-druk-tank, is het niet
gelukt het leven te redden van Stefanie
V.. oud negen maanden, die gisteren
halftien bij een brand in de woonkamer
door rook werd bedwelmd. Haar zusje
van 3!4 jaar, Karin, werd eveneens in
bedwelmde toestand naar het W.G. ver
voerd. Haar toestand is redelijk.
De brand in de woning Brederode
straat 62 II ontstond toen de ouders niet
thuis waren. De vader was naar zijn
werk en de moeder was naar de kapper
gegaan. Oorzaak was de elektrische
kerstboomverlichting die beide kinderen
die in de woonkamer waren, bedwelm
de. Het vuur werd ontdekt door de be
woonster van de derde verdieping, die
onmiddellijk alarm sloeg. De kinderen
hadden geen brandwonden.
De brandweer bluste het vuur met
twee stralen. Een deel van het huisraad,
waaronder een televisietoestel en twee
radio's ging verloren.
ROTTERDAM, 29 dec. Vanaf 1 april
1962 zal, onder voorbehoud van regerings
goedkeuringen, Malaga (Andalusie) in
het Sabena!uchtnet worden opgenomen
Eens per week, op vrijdag, vertrekt een
viermotorige Douglas DC-6B uit Brussel,
welk toestel de afstand tussen de Belgi
sche hoofdstad en de luchthaven Garcia
Morato, de meest zuidelijke der Spaanse
havens aan de Middellandse Zee, zonder
tussenlanding aflegt in 4.40 uur. De terug
reis wordt 's nachts aanvaard.
Malaga is de vijfde in de reeks lan
dingsplaatsen, die sinds 1948 door de Sa
bena in Spanje werden geopend. In 1948
startte men met een lijndienst tussen Ma
drid en Brussel. Daarna werden Barcelo
na (1952), Palma de Mallorca (1956), en,
onlangs, Las Palmas (Canarische eilan
den) door geregelde luchtverbindingen
met Brussel verbonden.
DEN HAAG, 28 dec. Albert van Dal
sum zal door ziekte niet de rol van sir
John Falstaff in de nieuwjaarspremière
van de Haagse Comedie kunnen spelen.
Na gepleegd overleg met hem en met de
Engelse regisseur Michael Croft heeft de
directie van de Haagse Comedie Joris
Diels gevraagd, deze belangrijke rol ln
Shakespeare's „Hendrik IV" op zeer korte
termijn over te nemen.
Joris Diels heeft zich daartoe bereid
verklaard. De toezegging van deze acteur
is dankbaar aanvaard, aangezien door ver
plichtingen van de heer Croft elders de
première niet kan worden uitgesteld. De
rol van Thomas Percy Worcester, waar
voor oorspronkelijk Joris Diels op het
programma stond, zal worden overgeno
men door Paul Steenbergen.
ROTTERDAM, 28 dec. Tegen jL
naderen van de nieuwjaarsdag verctw e,
een aantal belangrijke figuren ul'eid-
handelslev en van de havenstad. Ver»» gji
den wij gisteren de afscheidsreceptie
twee directeuren van de V.N.S., van°es?
waren het twee directeuren van Fut»1
Scheepvaart- cn Agentuur Maatschap
n.v., de heren J. Th. Verwaayen en "Zpc-
Eindhoven. Daarvoor moet men of tot
één gemeente komen of tot een overkoe
pelend bestuursorgaan, dat verantwoor
delijk is voor de ontwikkeling van het
district en dat gescchraagd wordt door
ruime bevoegdheden Eindhoven kiest
voor dit laatste. De mislukkingen elders
in het land hebben B. en W. van Eindho
ven niet kopschuw gemaakt.
Integendeel: men meent, dat de po
gingen die gedaan zijn om de problemen
op deze manier op te lossen, telkens dich
ter het ideaal benaderen en men heeft
goede moed, dat men in het nog niet vol-
gegroeide gebied rond Eindhoven tot
eer- leefbare opzet zal kunnen komen.
Daarvoor zal men het echter eerst in de
raad, daarna met de randgemeenten en
tenslotte met de regering en de Staten-
(Van onze Brabantse redacteur)
EINDHOVEN, 28 dec. De raads
leden van Eindhoven hebben de lang
verwachte studie thuisgekregen over
de problematiek van het stadsgewest.
Als de raad zich met deze studie ver
enigt, zal z® als basis dienen voor
het overleg met de randgemeenten.
Eindhoven is dit overleg een tijdlang
uit dg vveg gegaan, omdat men eerst
de eigen studie wilde voltooien. Inmid
dels heeft de nabuurgemeente Geldrop
een eigen bebouwingsplan vastgesteld
detor het tegen Eindhoven aanleunende
gebied Gedeputeerde Staten hebben
riit nlan goedgekeurd, maar Eindhoven j Generaal eens moeten worden, aange-
v 6 zien de Eindhovense opzet een nieuwe
is in beroep gegaan. I f
der Woude, die met pensioen hun 'jgrf
ties neerleggen en vrienden en an
relaties gelegenheid gaven hen "®cep-
r ve'1"
scheidshand te drukken tijdens een i
tie in hotel „Atlanta". Daar waren
r^-
Uit het rapport blijkt nu, dat Eindho
ven het grootste deel van dit gebied wil
annexeren voor eigen uitbreidingen.
Ook de andere randgemeenten moeten
volgens het rapport grond afstaan aan
Eindhoven, vooral de gemeente Son,
waar aan het Wilhelminakanaal een In
dustrieterrein van ongeveer 200 ha. is
geprojecteerd, dat doorloopt op het grond
gebied van de gemeente Best. Verder zijn
enkele honderden Sonse hectaren nodig
voor de Eindhovense woningbouw. Ook
Veldhoven en Waalre zouden gebiedsde
len moeten afstaan, o.a. voor de aanleg
van resp. 50 en 20 ha industrieterrein,
volgens het rapport zal Eindhoven al in
1964 geen grond meer hebben voor in
dustriële uitbreidingen en zal men in
1969 vastlopen met de woningbouw.
Het rapport beveelt echter niet alleen
grenswijzigingen aan. De voorgestelde
wijzigingen zijn veel te bescheiden om
de groeiende stad definitief de nodige
ruimte te geven. De annexaties zijn dan
ook alleen bedoeld om de groei in de ja
ren tot 1980 op te vangen. Daarna hoopt
men met de randgemeenten een district
te hebben gevormd, waarin de verdere
uitbouw van de Eindhovense agglomera
tie zonder grensproblemen gerealiseerd
kan worden. Het „district Eindhoven"
zou behalve de centrumstad de plaatsen
Geldrop Neunen, Son. Veldhoven en
Waalre moeten omvatten, allemaal plaat
sen met een grote pendel op Eindhoven.
Best valt er buiten, omdat deze gemeen
te geen echte „Eindhovense" pendelge
meente is, maar een zelfstandige indus
trieplaats. Het district zou in 1980 362.000
inwoners hebben. In verband daarmee
zullen er in de komende twintig jaar
48.000 woningen moeten worden gebouwd.
Op hot Eindhovense grondgebied is er
nog maar plaats voor 17.500 woningen;
na de voorgestelde annexaties zal men
ruimte hebben voor nog 15.000 woningen
meer.
De genoemde gemeenten groeien zowel
in sociaal, economisch en cultureel op
zicht als stedebouwkundig aan elkaar
vast. Die eenheid moet gestalte krijgen
in de structuur van het gebied, de stede-
bouw en de voorzieningen. Gemeenschap
pelijke regelingen kunnen niet leiden tot
een werkelijke eenheid van beleid, struc-
tuuren visie, zo menen B. en W. van
wet vereist. Zijn al deze hindernissen ge
nomen, dan moet nog een reeks van ja
ren worden uitgetrokken om het appa
raat te vormen en in te laten lopen. De
lange termijn die met het plan gemoeid
is, noopt volgens het rapport tot kleine
annexaties voor de naaste toekomst.
Eindhoven telt thans 170.000 inwoners,
dat is ruim anderhalf procent van de Ne
derlandse bevolking. Het aantal arbeids
plaatsen in de Eindhovense industrie be
draagt echter 5,2 pet. van het Neder
landse totaal. De inkómende pendel van
Eindhoven omvat ruim 11.000 man, dat
is 26,9 pet. van het aantal werkers. Be
ziet men het „district" als een geheel,
dan is dit percentage ongeveer gelijk aan
dat in andere werksteden, nl. 12,7 pet.
bekende figuren uit de wereld van p,
ders, cargadoors en expediteurs büe®f^e(j-
Kamer van Koophandel was vertes j;
woordigd door de ere-voorzitter, nl'pii-
P. van der Mandele. Een andere P;nCjjë
nente gast was de ambassadeur van i'e,
Zaterdag reeds was tijdens een
van directeuren en adjunct-directe
van Furness' en de dochtermaatsc g
pijen afscheid genomen in intieme j,-
Op dinsdag a.s. zullen de scheidend j.
recteuren in het gebouw aan de ca:„ee^
straat afscheid nemen van het pers°
Bij „Quick Dispel
In het Parkhotel hield de heer
Snijders directeur van Stevedore .js.
pany Quick Dispatch Ltd. zijn afscn^,
receptie. Zijn opvolger wordt de
Frans Swarttouw. Onder de bezo
die hier verschenen merkten wij <j.
staatsraad mr. W. F. Lichtenauer, j„{
voorzitter van de Scheepvaart Veren
Zuid op. pi)''
Aan de publieke receptie was eejerne'
diging in de kring van de eigen onr,0of<
ming voorafgegaan, waarbij het 2jvSrt
werd gevoerd door de heren H. gel
touw en J. Schouffour, welke laatst
televisietoestel aanbood. Van het P^.al
neel ontving de heer Snijders een P1 j0oi:
met platen en van collega's en carga
een reis naar het hoge noorden.
De heer Snijders heeft eerst g® ze'
als stuurman. Na zijn afscheid va!?Jajj i'
studeerde hij economie, werd chet v
kapiteinskamer bij Vinke en Co enpi.
na kwam hij bij Quick Dispatch, w» „„r
vo"
23 jaar werkzaam is geweest en'e te'
namelijk te maken had met extern
laties in welke sfeer hij de belange7L of
reders en scheepseigenaren behandel
een wijze, die veel waardering hee»1
vonden.
ROTTERDAM, 29 dec. Vele
automibilisten, scooter- en motor
rijders, fietsers en bromfietsers lie
ten vanmorgen hun voertuigen
rustig thuis staan om te trachten
met de openbare vervoermiddelen
hun werk te bereiken. Een zacht,
lenteachtig regentje bevroor on
middellijk op de onderkoelde we
gen en maakte het voor het weg
verkeer wel bijzonder moeilijk om
veilig te rijden. Tal van bussen van
de RET lieten het aanvankelijk af
weten, omdat de chauffeurs hun
wagen niet meer de baas waren.
Iedereen wendde zich dus tot de
trams, die overvol hun weg zoch
ten door het glibberende verkeer.
"De gladheid begon nog voor het och
tendspitsuur en kwam voor hen, die reeds
op weg waren, vrij onverwacht. Niet voor
de ROTEB, die in de nanacht reeds zand-
auto's deed uitrukken naar de kruisingen
en d"or*«!»wegen, om voor de komst
van de gladheid reeds voorzorgsmaatrege-
r#
len te nemen. Tussen acht uur e\efle'
tien uur viel de grote ijsslag. Na j,oe
durfden ook de bussen het weer
wel de zware wielen toch nog Ke
keer wegschoven. $0$
Ernstige ongelukken deden zich
der boven wonder niet voor. Wel ge'
den er veel aanrijdingen, slippardLgjjtf
kettingbotsingen, zodat de me tuS^'1
gonsde van de meldingen, die met „oP1
pozen van enkele seconden binnen»
den. Men kon al lang niet meer °P:ge
melding reageren. Een nogal ernst
maakte vanmorgen de 20-jarige y 0p y
Kitty Ringelenstein met haar fie 0,t'
kruising HeemraadssingelNieUW" rp)C']
nenweg. Met een hoofdwond en v f fie
delijk een hersenschudding is zij 0
Dijkzigtziekenhuis vervoerd. ei j
Na tien uur was het meeste -
weer geleden en voor de middag
gladheid weer vergeten. Op de KJ
13 naar Den Haag gebeurde 8ee" 0i
ongeluk. Het verkeer was tijdig b0c^e>i
gladheid gewaarscnuwd door de ni
die de Wegenwacht plaatste. Wel „t
op Rijksweg 4a een kettingbotsing
DOORNSPIJK ,28 dec. Vah^A
omstreeks half acht is in Doorn»e 0ve
oudste bewoonster van de Veluw grfi> j
leden. Het is de weduwe Jannet)
Zoombelt. Zij bereikte de leeftijd
1 jaar en zeven maanden.
Met een plotselinge sprong was hij bij de knop van met klaarblijkelijke vreugde en drong er
lijk bij hen op aan, dat ze moesten blijven 'urUclr
O'Rourke, die achterover geleund in een re^eapi'
het elektrische licht en draaide het aan. De plotse
linge lichtgloed deed hem met de ogen knipperen,
maar hij zag duidelijk genoeg! Nog geen tien centi
meter van hem af stond Rupert Bateman.
Lieve hemel, Pongo, riep Jimmy. Wat heb je mij
doen schrikken, door zo in het donker rond te sluipen.
tige leunstoel had gezeten, begon dadelijk heel e£jt
meerd met Loraine te praten, en luisterde 0yef
"half oor naar de technische uitleg van Bundie
de mechanische ziekte, die de Hispano had. ,jjK,
En we zeiden, eindigde Bundie, hoe woDCf pUrde
24
Socks, van subtiele schoonheid en dat ze Bill in haar
je gebruikt uitstekende honing, zie ik. macht had.
Eenvoudig constateren van de waarheid. Sommige dingen, die ze over Boedapest vertel-
Nu in ieder geval is van je instructies goede de, waren allerverschrikkelijkst, zei lady Coote. Ik
nota genomen. Wil je nu met Loraine praten? zal ze nooit vergeten.
Bundie gaf de hoorn en verliet tactvol de ka
mer.
ZEVENENTWINTIGSTE HOOFDSTUK
Een nachtelijk avontuur.
Jimmy Thesiger kwam op een zonnige namid-
dag op Letherbury aan, en werd hartelijk begroet
door lady Coote en met koele weerzin door sir Os
wald. Daar hij er zich van bewust was, dat de
koppelaarsblik van lady Coote op hem rustte,
deed Jimmy moeite bijzonder aardig te zijn te-
gen Soeks Daventry. O'Rourke was er ook en wel
in het beste humeur. Hij was geneigd om ambte
lijk en geheimzinnig te doen over de gebeurtenis-
sen op de Abbey, waarover Soeks hem zeer vrij
moedig onderhield, maar zijn ambtelijke terughou-
dendheid nam een nieuwe vorm aan.door namelijk
zijn verhaal van de gebeurtenissen zo kwistig met de
tails te versieren, dat niemand bij mogelijkheid
meer raden kon, wat er eigenlijk gebeurd was.
Vier gemaskerde mannen met revolvers? Is dat
heus? vroeg Soeks streng.
O, nu herinner ik me, dat er een half dozijn wa
ren om me vast te houden, en het goedje in mijn keel
te gooien. Zeker en ik dacht, dat het vergif was en
dat ik er was geweest.
En wat werd er gestolen of wat probeerden
ze te stelen?
Wel, natuurlijk de kroonjuwelen van Rusland,
die miijnheer Lomax in het geheim meegebracht
had om 'ze te deponeren in de Bank van Engeland.
Wat ben je toch een vervloekte leugenaar, zei
Soeks zonder de minste ontroering.
Een leugenaar? Ik? En de juwelen werden in
een vliegmachine hier naar toe gebracht, waarvan
mijn beste vriend piloot was. Wat ik je nu vertel,
is een geheim, Soeks. Vraag het Jimmy Thesiger
maar, als je mij niet gelooft. Niet dat ik iets van wat
hij zegt zou geloven.
Is het waar, zei Soeks, dat George Lomax naar
beneden kwam zonder zijn gebit. Dat zou ik graag
weten.
Er waren twee revolvers, zei lady Coote. Akelige
dingen. Ik heb ze zelf gezien. Het is een wonder, dat voor kon zorgen, dat de rechterhand niet weet, wat de
deze arme jongen niet vermoord is. linker doet.
O ik ben voorbestemd om opgehangen te wor- Kunt u de beide handen gebruiken.
- den zei Jimmy. Neen, ik niet. Ik ben de allerrechtste mens, die
Ik hoor, dat er een Russische gravin was, zei er ooit bestaan heeft.
Oswald, we moeten er wat
geld heen sturen.
Sir Oswald bromde wat.
Ik zal het noteren, lady Coote, zei Rupert Ba
teman.
Alstublieft mijnheer Bateman. Ik voel, dat we
iets moeten doen uit dankbaarheid. Ik kan niet be
grijpen, hoe het komt, dat sir Oswald niet doodge
schoten werdom maar niet over sterven aan
longontsteking te spreken.
Doe niet zo dwaas, zei sir Oswald.
Ik heb inbrekers altijd afgrijselijk gevonden,
zei lady Coote.
Stel je voor, dat je de bof had, er eentje van
aangezicht tot aangezicht te ontmoeten; hoe interes
sant, mompelde Soeks.
Dat moet je niet geloven, zei Jimmy. Het is
verduiveld pijnlijk.
En hij klopte voorzichtig op zijn linkerarm.
Hoe is het met die arme arm, informeerde lady
Coote.
O, nu is hij bijna in orde, maar het is verdui
veld lastig geweest dat ik alles met mijn linkerhand
moest doen; daar was ik in het geheel niet han
dig mee.
Men moest alle kinderen zo opvoeden, dat ze
ambidextre werden, zei sir Oswald.
O, zei Soeks zich enigszins op vreemd ter
rein gevoelend. Betekent, dat net als zeehonend?
Neen, dat zijn amfibieën, zei mijnheer Bate
man.
Ambidextre betekent, dat men evengoed alles
met de linker als met de rechterhand kan doen.
O, zei Soeks.
Ze keek met ontzag naar sir Oswald.
Kunt u dat?
Zeker, ik kan met beide hafiden schrijven.
Maar niet met alle twee tegelijk.
Dat zou niet praktisch zijn, zei sir Oswald kort-
af.
Neen, zei Soeks. Ik denk, dat dat een beetje
te subtiel zou zijn.
Toch zou dat iets schitterends zijn op een mi
nisterie, merkte mijnheer O'Rourke op. Als men er-
Maar je geeft bij het kaarten met je linker
hand, zei de oplettende Bateman. Dat merkte ik een
avond op.
O maar dat is heel wat anders, zei mijnheer
O'Rourke bedaard.
De sombere slagen van een gong weerklonken
en ieder haastte zich naar boven om zich te kleden
voor het diner.
Na het diner speelden sir Oswald en lady Coote,
mijnheer Bateman en mijnheer O'Rourke bridge
en Jimmy bracht al flirtende met Soeks de avond
door. Het laatste wat Jimmy hoorde, toen hij die
avond de trap opging was, tlat sir Oswald tegen zijn
vrouw zei:
Je zult nooit een bridgespeelster worden Ma
ria.
En haar antwoord:
Dat weet ik lieve. Dat zeg jij altijd. Je moet
mijnheer O'Rourke nog een pond betalen, Oswald.
Zo is het goed.
Om een uur of twee kroop Jimmy geruisloos dat
hoopte hij tenminste de trap af. Hij bracht een kort
bezoek aan de eetkamer en ging dan naar sir Os
walds studeerkamer. Daar ging hij aan het werk
na een minuut of twee scherp geluisterd te hebben.
De meeste laden van het bureau waten gesloten maar
een eigenaardig gevormd stuk ijzerdraad in Jimmy's
hand wist daar wel raad op. Een voor een gaven de
laden mee.
Lade voor lade onderzocht hij methodisch, er voor
zorgend, dat hij alles weer juist op dezelfde plaats
teruglegde. Een keer of twee hield hij op om te luis
teren, daar hij zich verbeeldde in de verte iets te
horen. Maar hij werd niet gestoord. Hij doorzocht
de laatste. Jimmy kende nu of hij had kunnen ken
nen, als hij er aandacht aan geschonken had ver
schillende interessante details betreffende staal,
maar hij vond niets van wat hij hebben moest, een
verwijzing naar Herr Ebenhard's uitvinding of iets
dat hem een aanwijzing kon geven omtrent de iden
titeit van de geheimzinnige no 7. Hij had misschien
nauwelijks gehoopt, dat hij dat doen zou. Het was een
klein kansje, maar hij had het gewaagd.hij had
niet veel succes verwacht, tenzij door een louter toe
val. Hij probeerde de laden om er zeker van te zijn.
dat hij ze weer goed gesloten had. Hij kende Rupert
Bateman's scherpe opmerkingsgave en hij keek de
kamer rond om zich ervan te vergewissen, dat hij
geen verraderlijk spoor van zijn aanwezigheid had
achtergelaten.
Ziezo, mompelde hij zachtje sin zicnhzelf. Daar
is niets. Misschien zal ik morgen vroeg meer geluk
hebben tenminste als de meisjes het hunne doen.
Hij kwam uit de studeerkamer, deed de deur dicht
en draaide ze op slot. Eventjes dacht hij, dat hij
heel dicht bij hem een geluid hoorde, maar hij be
sloot, dat hij zich vergist had. Geruisloos voelde hij,
waar hij lopen moest door de grote hal. Er kwam
juist genoeg licht uit de hoge boogramen om hem in
staat te stellen zijn weg te vinden zonder ergens over
te struikelen.
Weer hoorde hij een zacht geluid.deze keer hoor
de hij het heel zeker en zonder zich te kunnen ver
gissen. Hij was niet alleen in de hal. Er was daar
iemand anders, die juist als hij wegsloop. Opeens
sloeg zijn hart heel snel,
Ik hoorde leven, legde mijnheer Bateman ge- wc ciuui6"c "T ~„„heuru"
streng uit. Ik dacht, dat er inbrekers binnengekomen dat hij juist hier defect raakt. De vorige keer geu^g-
waren en ik ging naar beneden om te kijken. Jimmy het op een zondag in een plaats, die Klein g(,f
- 1i 1-. _J TT 1 Tvi Vi rlnnri 71111 TlflciJ1
keek nadenkend naar de van crepe-zolen voorziene
schoenen van mijnheer Bateman.
Jij denkt toch overal aan, Pongo, zei hij joviaal.
Zelfs aan een dodelijk wapen. Zijn oog rustte op de
dikte in de ander zijn zak.
Het is het best gewapend te zijn. Men weet nooit
wie men tegen kan komen.
Ik ben blij, dat je niet geschoten hebt, zei Jimmy.
Het begint mij een beetje te vervelen aangeschoten
te worden.
Dat had ik toch heel licht kunnen doen, zei mijn
heer Bateman.
Dat zou helemaal tegen de wet zijn geweest, zei
Jimmy. Je moet namelijk heel zeker zijn, dat de
kerel inbreekt, voor je op hem schiet. Je moet niet
zo voorbarig gevoltrekkingen maken. Anders zou je
weieens moeten verklaren, waarom je een gast, die
een absoluut onschuldige boodschap deed, zoals ik,
doodschoot.
Ja, waar kwam je eigenlijk voor?
Ik had honger, zei Jimmy, en tamelijk veel zin
in droge biscuitjes.
Er staan wat biscuitjes in een blikje bij je bed,
zei Rupert Bateman.
Hij keek Jimmy door zijn hoornen bril heel door
dringend aan.
Zo. Maar daarin is het personeel wat onattent
geweest, ouwe jóngen. Er staat een blikje met „Bis
cuits voor hongerige gasten" erop. Maar toen de hon
gerige gast het opendeed.... was er niets in. Dus
trippelde ik naar beneden naar de eetkamer. E11
met een lieve ongekunstelde glimlach haalde Jimmy
uit de zak van zijn kamerjapon een handvol biscuits
te voorschijn.
Er was een ogenblik stilte.
En nu zal ik terug naar bed trippelen, zei Jim
my. Wel te rusten, Pongo.
Met een nonchalant air ging hij de trap op. Rupert
Bateman volgde hem. In de deuropening stond Jim
my stil, alsof hij nog een goede nacht wilde wensen.
Dat is toch raar van die biscuitjes, zei mijnheer
Bateman. Vind je goed, dat ik even
Zeker kerel. Kijk zelf maar.
Mijnheer Bateman schreed de kamer door, deed het
biscuitblik open en keek in de leegte.
Heel onachtzaam, mompelde hij. Nu goede nacht.
Hij verliet de kamer. Jimmy ging een ogenblik op
zijn bed zitten luisteren.
Dat scheelde maar een haar, mompelde hij bij
zichzelf. Wat is dat toch een achterdochtig iemand
die Pongo. Hij schijnt nooit te slapen. Een ellendige
gewoonte om met revolvers rond te sluipen.
Hij stond op en opende een van de laden van de
wastafel. Onder een sortering dassen lag een stapel
biscuitjes.
Er is niets aan te doen, zei Jimmy. Ik zal al
die vervloekte dingen op moeten eten. Tien tegen een,
dat Pongo morgenvroeg komt rondspiéden.
Met een zucht begon hij aan een maaltijd biscuit
jes, waar hij absoluut geen zin in had.
Juist op de afgesproken tijd om twaalf uur stapten
Bundie en Loraine het park binnen, na de Hispano
in een naburige garage achtergelaten te hebben.
Lady Coote groette de twee meisjes verrast maar
ton onder de Heuvel heet. En het deed zijn naam
aan, dat kan ik je wel vertellen. eeP
Dat zou een schitterende naam zijn voor
film, merkte O'Rourke op. Arüe-5'
De geboorteplaats van het eenvoudige lano
je, stelde Soeks voor. ro°te'
Ik zou weieens willen weten, zei lady
waar mijnheer Thesiger is.
Ik denk, dat hij in de biljartzaal is, zei=
Ik zal hem wel gaan halen. ^eê'
Ze ging, maar ze was nauwelijks een minuut ^et
toen Rupert Bateman op het toneel verscheen
zijn gewone afgematte en ernstige gelaatsuitdrui gjf
Ja, lady Coote! Thesiger zei, dat u me
hebben. Hoe maakt u het lady Eileen j
Hij ging niet verder omdat hij de twee n
moest verwelkomen en Loraine begon direct d
val. „JJ1*
O mijnheer Bateman. Ik zou u zo graa„ v0o>
spreken. U vertelde me toch, wat ik doen moes
een hond, die voortdurend zere poten heeft
De secretaris schudde het hoofd. efI-otlV
Dat moet iemand anders geweest zijn, ju
Wade, hoewel ik het eigenlijk toevallig weet
Wat bent u toch een wonderlijk iemand, 0
brak hem Loraine. U weet overal van.
Men moet op de hoogte blijven van de m°
wetenschap, zei mijnheer Bateman ernstig. N
betreft de poten van uw hond
Terence O'Rourke mompelde sotto voce
Bundie:
Ü1
Mensen van dat type schrijven al die tu 0{t
weekbladen „Het is niet algemeen bekend, eJiz;
een koperen haard mooi blinkend te houden te,n'
„De mestkever is een van die interessante "lUjaf
„De huwelijksceremonie bij de Fingalese ll
en zo verder".
Algemene ontwikkeling dus. t ui^rfi
rvigtfniciit: uiicwiiMVCUiJg uus. lÜ A
En kun je twee verschrikkelijker woorden vro0'
ken, zei mijnheer O'Rourke en hij voegde eT,episA
»son fno ilr rlonlr rJ o Vie»mo1 Hot ilr PPT1
gevormd man ben en van geen enkel onder
af weet.
>wefP
aelen'
/.el
1 /iTl«
Ik zie, dat we hier ook golf kunnen sp
Bundie tegen lady Coote.
Ik zal met u meegaan, lady Eileen, zei
Laten we hun tweeën vragen, zei Bundie.
mijnheer O'Rourke en ik willen met jou en m
Bateman golf spelen. ej Vjj
Doet u het maar mijnheer Bateman, 1
Coote toen de secretaris even aarzelde. Ik
dat sir Oswald u niet nodig heeft.
Het gezelschap ging naar het grasveld.
Heel slim klaargespeeld hè? fluisterde
tegen Loraine. Gelukgewenst met onze jonK f
lijke tact. .en,a^
Het spel was even voor enen uit en tsa^
Loraine hadden het gewonnen. j jtiü
Maar ik denk, dat je toegeeft, partner, 1
heer O'Rourke, dat wij kundiger gespeeld .j
Hij bleef een beetje achter met Bundie. ejer,
Die arme Pongo is een voorzichtige sp
waagt niets. t js eJ
En bij mij is het erop of eronder! D» gje6 j
mooi motto voor het leven, vindt u niet, lady
Wordt vef
