President
Guatemala
van
rijt oude wonden open
De Italianen in Nederland
missen hun familie erg
Ydigoras suggereert belofte van
Y-S. om Londen te bewegen
tot afstand van Brits Honduras
D
iSé n
Peregriims-stichtmg tracht heimwee
zo veel mogelijk te verlichten
D
„MAMMA DEGL' ITALIANI"
liefste vrouw van de wereld
G
DE MISLUKTE INVASIE VAN CUBA
-MOEILIJKHEID BIJ WERVING ARBEIDERS-
1V rijetijdsbesteding
groot probleem
- .-v:
Oude kwestie
Is herleefd
mm
ei-*»»**kriist om.naar
Engeland biedt
besprekingen aan
m
M
ff' m
e werving van Italiaanse
arbeidskrachten stuit op
twee grote moeilijkheden,
op last van de gouverneur door de 7PSi Don Pietro Tagliaferri, tien
politie teiuggestumd. jaar aalmoezenier der Italiaanse
arbeiders in Nederland. „Het eer
ste bezwaar is dat de mannen, die
hier komen werken, gescheiden
zijn van hun familie, die geen
land mee te komen, het tweede,
dat er hier geen „assegni famili-
ari" bestaat, dat wil zeggen een
toeslag op het loon voor het on
derhoud van behoeftige familie
leden. De onderlinge familieband
is in Italië namelijk zeer sterk en
strekt zich niet alleen uit tot de
relatie ouders-kinderen, maar
veel verder".
wM
wmÊÊiM!£ï¥s\
Op de Arosa Sun"
Bedrijfsaposiolaat
(Van een redacteur)
Nu John Fitzgerald Kennedv na
genoeg een jaar lang Sdent
van de VereniPdn q* Oresiaeni
^eest en m, d Staten is ge-
bij te dramm t- ^n,suPP°rters pogen
aNluitinT vTn dC ^Uf0rie- die de
behoort to he geslaagde termijn
sidem begeleiden, heeft de pre-
SS todW"k,el? C"'»alamPe7l.
158
- hc
te herinneren aan het
Fuentes, sinds 1958 nr' ./digoras
Guatemala, heeft 'het Pre®3?ent van
deeld te hcri„„„..Y 1 nodlg geoor
deeld
fiasco van de "nTeuwe"' Amenb gr°te
regering de mislukte invG 8"56
Cuba in april van h«i va.Sle van
President Ydigoras hééftXt® 'iaar'
het
zodanige wijze _gedaan, dat hij
nog een aanslag pleegde op her v«
r».^, j-4.inet ver-
a dat op een
ook
trouwen, dat er bestaat tu'sseV^T
V.S. en hun Britse bondgenoten. Kort
en goed komt de zaak hierop neer
dat Ydigoras thans een beloning
vraagt voor het feit, dat anti-Fidelis
tische guerrillastrijders in het verle
den op geheime bases in Guatemala
zijn geoefend voor de gevechten op
Cuba. Die beloning moet hieruit be
staan, dat Amerika de regering in
Londen ertoe overhaalt Brits Hondu
ras af te staan aan Guatemala.
Guatemala en Honduras
FedeÓver'eërT.rijWe"colonne". MaS
rle pro-communistische staatsgree;
Een dier went overal
Groeten aan huis
Voor muziekavonden bestaat in De Poort van de zijde van de Italianen alf.'d
grote belangstelling.
Ail
->A
Vorig jaar januari stelde de rege-- -
ring van Guatemala een nieuwe
provincie Belize in. Ook Brits
Honduras werd daar bij gerekend. 5
De parallellen voor deze handelwijze
liggen tegenowordig voor het opschep-
Op 26 december j.l. meldde C. L. 5
Sulzberger in de New York Times, dat
hij erbij was. toen de president tegen
de Amerikaanse ambassadeur zei: „Zo- E
dra ergens tor wereld de eerste atoom-
bom valt. trekken mijn troepen Belize E
binnen". De zoon van de president voeg-
de daaraan toe: ,,Als de Britten in sep- E
tember a.s. Honduras niet verlaten
hebben, nemen wij al hun bezittingen
hier in beslag". E
Op de laatste dag van het oude jaar
hield Ydigoras een radio- cn televisie
toespraak tol. de natie. Voor het eerst
gai hij toe, dat anti-Fidelistische Cuba-
nen op bases in Guatemala waren op- E
geleid voor de invasie op Cuba. ,Wij
bereikten een akkoord met uitgeweken
Cubaanse leiders," zei hij, ,,en zjj slo.
ten een overeenkomst met een bevrien- E
de regering, die in staat was oorlogs- B
materieel te leveren, de opleiding tc E
bekostigen en een militaire campagne y
te ondersteunen." De president zei, dat E
als hij van zijn kant een gunst van der-
gelijke afmetingen toestond, daar een E
Ruim negen jaar geleden is Don Pie
tro naar ons land gekomen. Hij stamt
bisdom, waai
heeft zelfs
nog les ge
redelijke beloning tegenover moest 5 uit Bergamo, hetzelfde
staan. Die beloning bestond hierin, zei 5 paus vandaan komt. Hij
hij, ,,dat goede diensten werden ver- oa jTej. seminarie van hem r
zocht (aan do V.S., Red.) om Bnttan- s had.
nië tot de overtuiging te brengen, dat Don piotro was pastoor ergens in Ita-
het Belize aan ons moest teruggeven E jjg, toen in 1946 vijfduizend Italianen
onder zekere voorwaarden, die aan- onder wie velen uit Bergamo, naai
vaardbaar zijn voor de meerderheid E Zweden vertrokken om daar te gaar
van de inwoners van de kolonie. Aan- werken. Zijn bisschop vroeg hem toer
gezien de onderhandelingen met Lon- meo te gaan voor de zielzorg onder de
den geen enkele voortgang vertonen, ze Italianen in Zweden. En zo werd hij
verklaarde het staatshoofd zich genood- uitgezonden, naar hij nadrukkelijk zegt
zaak! te zien weldra alle diplomatieke d00r (je Sacra Congregazione consisto-
en handelsbetrekkingen met Groot-Brit- E riale.
tannië te verbreken.
De Amerikaanse regering haastte I
zich te verklaren, dat. zij nim
mer heeft beloofd goede diensten
te verlenen, laat staan haar Brit-
riaie.
Zes jaar bleef hij in Zweden, waar hij
de eerste missie opbouwde, waarin nu
drie Italiaanse priesters werken. Hij
zou daarna naar Griekenland gaan om
1 --daar oer. zelfde missie te vestigen
bondgenoot te' 'cfwingen tot conecs- maar dat ging op het laatste ogenblik
''J a ..1 mint A r\r\ 'P cvc>m L-xt-o m lil Hflnr NJofl f T*-
niet door. Toen kwam hij naar Neder
land.
Na onze onderzoekingen en gesprek
ken o.a. met Don Pietro, moeten we
vaststellen, dat er voor de buitenlandse
a ,,vv-vy»,;'. f
VERENIGDE
TATENI
exica
FA-Sac:
Qroie
CUBA
TARICA
JAMAICA
Oarihstie
Oceaan
iCOLOmbia
°Pname van Jacob Arbenz Guzman en zijn vrouw uit de tijd, dat zij nog de
eerste burgers waren van Guatemala.
Het jongste politieke verleden van het
land is zeer avontuurlijk.
De zichzelf socialist noemende Juan
José Arevalo is van 1945-1951 president
geweest. Alle pogingen van de com
munisten om wettelijke erkenning var.
hun party te krijgen wees hij af. Maar
anderzijds liet hjj veel communistische
infiltratie toe en de communisten, die
Arevalo gedoogde, overheersten de re
gering, die op de zijne volgde, n.l. het
regime van kolonel Jacobo Arbenz Guz
man. Niet alleen was dit een regime
van medereizigers, het nationaliseerde
ook de bezittingen van de belangrijke
Amerikaanse maatschappij, de United
Fruit. In 1954 stond de Amerikaanse
Centrale Inlichtingendienst (de C.I.A.)
groepen ballingen uit Guatemala in Hon
duras en Nicaragua bij om het bewind
van Arbenz Guzman omver te werpen.
De man. die in zijn plaats door de
CIA aan de macht werd gebracht,
Castillo Armas, werd in 1957 vermoord
door personen, die nog steeds op vrije
voeten verkeren. De kogelgaten vor
men een van de bezienswaardigheden
in het bescheiden presidentiële paleis
in Guatemala. Een eerste verkiezing
voor een opvolger werd temidden van
beschuldigingen van corruptie afgelast.
Bij een volgende stemming kwam Ydi
goras als overwinnaar uit de bus, on
danks of misschien juist wel vanwege
de openlijke antipathie, waarvan Wash-
hington jegens hem blijk gaf.
aanspraken, die de president
van Guatemala thans laat gel
den op Brits Honduras („Belize",
ze°-t hij zelf), zijn. "iet nieuw.
Zij vloeien voort uit de liquidatie van
de Spaanse hegemonie in Centiaal Ame
rika Die hegemonie was gebaseerd op
het verdrag van Tordesillas van 1494.
Bfl het ve&rag van Madrid van 1670
stond Spanje bepaalde rechten af ten
gunste van de Britse kolonisten aan de
monding van de Belize.
Maar zowel Guatemala, dat zich,
na het verkrijgen van zijn on
afhankelijkheid in 1821, beschouwt
als de rechtsopvolger van de
Spaanse kroon, alsook Mexico, dat
in de rechten zegt te treden van de
kapitein-generaal van Yucatan, hou
den staande, dat er nimmer sprake
is geweest van overdracht door Span
je van de souvereiniteit over het ge
bied. In 1859 werd er tussen Groot-
Brittannië en Guatemala een grens-
conventie gesloten, waarbij Brits Hon.
-?;VIas werd erkend als een Britse be-
„"S- Guatemala stelde echter in
riit c van he conventie de eis,
it-tannië zijn medewerking zou
sies aan Guatemala. Bovendien toonde E
zij 'zich pijnlijk getroffen doordat Ydi-
p-oras haar Cubaans tiasco van april E
weer oprakelde en nog .wel in zulke S
onflatteuze termen. Hjj sprak over een E
.nederlaag", over de ..blunder van de-
genen die de aangeboden luchtsteun E
•yigerden" on over het „klimaat van 5
défaitisme en debacle, dat Noordame- E
nkanen omringt zodra zij een tegenslag
ondervinden, zoals in Pearl Harbor of
Bastogne".
Het is mogelijk, dat aan Ydigoras E
beloften zijn gedaan door de C.I.A.waar
de regering in Washington niets van E
weet. Hot is ook mogelijk, dat de presi- g
zowel2 Amerika poets arbeiders in Nederland, veelal Italianen dat overal went". Hij, uit Bergamo
zowel Amerika ais Gngeiwja een pwns Spanjaarden, zeer veel wordt ge. heeft misschien gedacht aan zijn
beschikken de Italianen over een flinke ruimte voor
recreatie.
hun
lo bakken en tegelijkertijd zijn
binnenlandse positie te versterken. Vol- - aaan.
gend jaar worden er in Guatemala E
presidentsverkiezingen gehouden. Een
van do kandidaten is niemand minder
dan de onmiddellijke voorganger van Over ile ervaringen met de Italianen
Arbenz Guzman, de an 11 - Am e n ka an se hetiheii vrij ook gesproken met drs.
5"1_a«':St ftr.e,X.G1 e.jr"21 ;9.a:t.a.C5f 1 Pennoek van de Hoogovens, die ons de
moeilijkheden schetste van de be gin-
filosofie doceert aan de Universiteit van
Venezuela.
j - héefL „h
Guatemala grenst in het noordwes
ten en noorden aan Mexico, in het oos-
*6ii aaii Brits Honduras on in het zuid
oosten aan Honduras en Salvador. Het
Jj^elt een oppervlakte van 108.900 km2.
zijn omstreeks 3,6 miljoen inwoners
jyaarvan meer dan de helft Indianen eïi
proeent mestiezen. Blanken van
Spaanse afstamming domineren de ste-
oen; in de kustgebieden treft men veel
legers en mulatten aan. Het voornaam
ste uitvoerprodukt is koffie (71 procent);
bananen komen op de tweede plaats
LONDEN, 11 jan. (UPI) In een nota
d'e Engeland dezer dagen heeft laten
°verhandigen op het ministerie van bui
inlandse zaken van Guatemala, biedt
rï'- Britse regering informatieve bespre-
Lingen aan ter verlichting van de span-
n'hg die is voortgekomen uit Guatema-
s aanspraken op Brits Honduras
K De Britse regering stelt, dat zij dacht
kan overleg in april, en niet later dan
'bei, te houden in Londen, met gekozen
vertegenwoordigers van Brits Honduras
als deelnemers.
vijf
Generaal Miguel Ydigoras Fuentes, pre
sident van Guatemala.
of spoorwc"" die van een weK
mala door het her™ stacl Guate-
bied van El Peten Ion i vf 3uneleSe"
kust. Kriuannië heefj 'aan" C!S
evenwel geen gevolg s^geven 618
Guatemala stelt nu, dat hot ao
reiniteit over Brits Honduras terug
moet hebben, aangezien de vé^drals
partner van 1859 in gebreke is gebk"
ven. Naast deze juridische redenerinc
is er nog de economische overwegine
dat de noordelijke provincie van Gua-
temala geheel door land wordt omslo
ten en geen gemakkelijke uitweg bezi'
naar de zee. Herhaaldelijk heeft Groot-
Brittannië aangeboden het geschil voor
te leggen aan het Internationale Hof ii
Den Haag, maar Guatemala is daai
nooit op ingegaan.
In de dagen, dat de People's United
Party in Brits Honduras oppositie voer
de tegen aansluiting bu de Westimüsch,
Federatie, beschikte Guatemala enig
van Arbenz Guzman slonk in Bnts Hoi.
van Arbenz Guzman slonk in Bnts Hou
van Arncii aansluiting li
duras de geestann vw thans (on
der irnleiiwc grondwet) de regering!
partij is,heeft in '^rst
uriunier Lu de" kolonie, George Price
?^erklaard dat Brits
mer deel zal uitmaken tJ"
Dc P.U.P. verlangt nu onafhaukelyl
heid binnen het Gemenebest.
tijd, waarbij de belangrijkste was het
s probleem van de vrijetijdsbesteding.
Deze moeilijkheden kwamen terecht bij
-- het bedrijfsapostolaat, dat ontmoetings-
avonden begon te organiseren cn een
Italiaans sprekende priester inschakel-
de voor H. Missen en bijeenkomsten
j daarna. Hieruit is tenslotte ontstaan de
z.g. Peregrinus-stichling, omdat men
tie noodzaak voelde een ontspannings-
centrum te bouwen. I)e,zc Peregrinus-
Stichiing werkt nu reeds in Beverwijk
7 en Haarlem. Dit is echter alleen maar
•f een hulpmiddel. De moeilijkheid van
iï het verbroken gezinsverband, voor een
Italiaan iets heel ergs, blijft bestaan.
In hoofdstuk 2 artikel 6 van het E.E.G..
verdrag over vrij verkeer van werkne-
mers staat te lezen, dat na één jaar re-
gelmatige arbeid op het grondgebied
5 van een lid-staat de betrokken ondor-
ijj daan van een andere lid-staat recht
heeft op verlenging van zijn arbeids-
jl vergunning voor hetzelfde beroep. Maar
daarmee is nog geen kans op gezinsher
eniging. Na één jaar kan hij dus wel
een nieuw contract krijgen en opnieuw
voor een jaar een arbeidsvergunning,
5 maar het enige recht, dat hij daarmee
I tegelijkertijd verwerft, is, dat hij zich
'i bij het huisvestingsbureau mag laten
E inschrijven voor huisvesting voor het tc
1 stichten of in Italië levend ge-zin. Daar-
mee is dan voldaan aan de bepalingen
van het E.E.G.-verdrag, maar waar
nog zoveel Nederlanders op een woning
wachten, zijn de moeilijkheden daar-
mee nog niet opgelost.
Voor de Spanjaarden, die niet onder
het E.E.G.-verdrag vallen, is er een an-
5 dere regeling. En wel deze, dat zij na
2 drie jaar hier te hebben gewerkt hun
gezin mogen laten overkomen. Maar
2 krijgen zij dan ook een woning? Nie-
mand, die hierop het antwoord kan ge-
2 ven.
Neem hot geval van de Italiaan
Salvatore Vitale, die juist thuis kwam
van zijn huwelijksreis. Hij was ge-
trouwd in Cinisi in de buurt van Pa
lermo op Sicilië en liet ons een al-
hum huwelijksfoto's zien, waarvan
wij steil achterover sloegen. Eén foto
E toonde het bruidspaar in een prachti-
ge koets, die staat opgesteld in een
museum aldaar en waarin ieder Sici-
liaans bruidspaar, dat prijs stelt op
traditie en voornaamheid, zich laat
fotograferen. Zo deed ook Salvatore
Vitali op 22 november van dit jaar.
Maar nu zit hij weer hier in het kou-
de Nederland, waar het regent en waait
en waar weinig zon is. Toch heeft hij
E het hier wel naar zijn zin. Hij kan geld
E naar huis sturen voor het onderhoud
van zijn vrouw en hij hoopt natuurlijk
op gezinsvereniging.
Hij woont in „De Poort" op de Brou-
E wersgracht in Den Haag, een voortref-
felijk en modem ingericht onderkomen
E voor katholieke jongeren. Maar als wij
zitten te praten met de directeur, de heer
Theo van Son, zegt deze opeens:
„V/acht u even, ik moet even die meis-
1 jes wegjagen". In weinig woorden ver-
klaart hij hiermee een groot probleem.
E Wij hebben met de 25 Italianen, die in
„De Poort" wonen en die werken bij
de Vredesteinfabrieken, aan tafel geze-
ten. Knappe, donken? jonge kerels en
S het is geen wonder dat meisjes, die het
niet zo nauw nemen, daar rondslente-
E ren om die knappe Italianen te ontmoe-
ten ook ai verstaan zij geen woord van
E hetgeen zij zeggen. Evenals de heer
Van Son van „De Poort" altijd present
E en bezorgd voor zijn Italianen, kampen
ook de bedrijfsaaninoezeniers in de- Per-
E grinusstichting en de leiders van de te-
huizen in Delft, Breda en Enschede met
2 deze moeilijkheid.
jaar in Zweden en zijn negen jaar m
Nederland. Overigens vindt hij, dat er
meer voorlichting moet komen voor de
Italianen, die hier komen werken. En
men moet in Nederland niet zeggen,, dat
ze uit armoede hier komen. De werk
loosheid in Italië is sterk gedaald. Er
zijn er natuurlijk voor wie dit wel geldt
maar uiteraard horen zij dit niet graag.
Ook de heer Van Son pleit voor betere
voorlichting. De Italianen zijn volgens
hem mentaal onvoldoende voorbereid
ais ze naar Nederland komen. De wer
ving van Italiaanse arbeiders geschiedt
nu vanuit Milaan. Daar heeft de Neder
landse regering een wervingsbureau en
dat is alles wat zij doet; de rest betaalt
het bedrijfsleven. De Italiaanse arbeids
bureaus sturen de mensen, die willen
werken in Nederland, door naar Mi
laan. Daar moeten ze echter niet al
leen aan werk worden geholpen maar
ook worden voorbereid op het leven in
Nederland. Met films moet men hen to
nen hoe het daar sneeuwt en regent,
hoe de Nederlandse mentaliteit heel an
ders is dan de Italiaanse. Men moet
hen er op wijzen, dat ze het moreel van
die nu dirigent is van liet orkest „La
Kinascente" in New York. Hij wil graag
naar Nederland komen. De reis zal hij
zelf betalen en de gage van de orkest
leden ook, als „de liefste vrouw van de
hele wereld" nu maar even voor een
orkest wil zorgen, dat hij kan dirige
ren, dan is alles in orde; dan zal (le
opbrengst van zijn concerten worden be
stemd voor de Italianen, waarvan Tine
de Groote „de moeder" is.
Hoe is zij aan deze naam gekomen?
Als meisje van negentien jaar kwam zij
van het Zeeuwse Aardenburg naar Den
Haag en nu heeft zü daar een atelier
als coupeuse met klanten van de eerste
rang. Zij begon Italiaans te studeren, toen
zfj relaties kreeg met Italiaanse firma's,
waar zij bestellingen had te doen. Maar
echt begon het negen jaar geleden met
een vakantiereis. Toen vatte zij werke
lijk liefde op voor Italië. „Als je daar
eenmaal bent geweest", zegt zjj, „kom
je er altijd weer terug". En zij dacht:
„Als ik dit land en de mensen goed wil
leren kennen, moet ik de taal leren".
Dus leerde zij Italiaans en zij leerde
het zo. dat zij het even gezellig ratelt
als Nederlands, haar eigen taal. Zij ver-
luan Jose Arevalo, de man die eens de
xeg heeft bereid voor het pro-commu-
ristische bewind van Arbenz Guzman 2
Tijdens ons gesprek met Don Pietro,
iie rond gaat door b?t hele land en
heeft zich thans opnieuw kandidaat praat met al zijn Italianen, hebben wij
VHïunras in 1958 een gesteld voor de presidentsverkiezingen, gevraagd: „Zullen zij. hier blijven?"
Toen president Yaig voor die in 1963 in Guatemala gehouden B Velen wei, zo meent hij, „1' Uomo, zegt
een* kort bezoek'betreden! werd hij ^rden. B hij in gebroken Nederlands, is een dier
dit volk niet mogen meten naar het ge-1 staat nu echter niet alleen de taal, maar
J
drag van enkelen. Men moet de mensen
laten zien, dat men in Nederland aard
appelen eet en groente en geen spag
hetti, dat de karpetten er niet zijn om
op te spuwen, dat men er geen as op
mag gooien en dat men op tijd thuis
behoort te zijn.
Vele Italianen hebben zich ge
schaamd voor het gedrag van onze
vrouwen en meisjes. In Sicilië, dat
zo'n slechte naam heeft, lopen de vrou
wen niet alleen op straat en hier zien
zij opeens al die meisjes, die zich om
hen verdringen.
Er zijn natuurlijk ook andere moei
lijkheden geweest. In het Oosten was
er die kwestie tussen Italiaanse jon
gens en Nederlandse meisjes. „Ik ben
daar toen geweest", zegt Don Pietro,
„en toen ik met de jongens had ge
praat was alles gauw opgehelderd, een
Italiaan is nu eenmaal gauw opgewon
den". Op de „Arosa Sun" in IJmuiden
is ook iets geweest. Het sop, aldus
Don Pietro, was de kool niet waard.
Al deze moeilijkheden, zowel de grote
als de kleine, zouden zich vanzelf oplos
sen als de Italianen hun gezinnen kon
den laten overkomen. Voor een aantal
Is wel toestemming verleend, maar de
vraag is nog of zij spoedig een woning
kunnen krijgen. Dit hangt ten nauwste
samen met de beantwoording van de
vraag of de Italiaanse arbeiders nu
echte immigranten zijn of niet. Het Ne
derlandse standpunt is, dat er hier al
leen werk voor buitenlandse arbeids
krachten is, als de conjunctuur dat toe
laat. Het is een logisch standpunt maar
toch zal daaraan iets moeten verande
ren wil men buitenlandse arbeidskrach
ten'blijven kunnen aantrekken. Men is
in Italiaanse kringen nog niet vergeten,
dat de Italiaanse arbeiders in de mijnen
zonder meer werden ontslagen, men
daar een depressie ontstond. Men heen
toen zijn best gedaan deze mensen er
gens anders ander te brengen en dat w
voor een groot deel toen gelukt brj d
Hoogovens in IJmuiden. Maar wil men
hier blijvend arbeiders aantrekken, dan
zal men toch met de twee .moeiUjkhe-
den van Don Pietro rekening moeten
houden.
entilissima Signorina" Staat er
boven de brief, die mej. Tine
de Groote in Den Haag kortge
lellen kreeg van Sossio Perrottii
uit New York. Zij heeft de hele meneei
Sossio Perrotta nog nooit gezien en haii
ook nog nooit van hem gehoord. Maai
Sossio heeft daar ver weg in New Yorl
wel gehoord van de „Mamma degli Ita-
liani" in Holland, die altijd maar zorgt
voor de paar duizend Italianen, die hier
werk hebben gevonden. „Beste Mamma
degli Italiani, ik dank U, U bent de aller
liefste juffrouw van de hele wereld",
schreef de vroegere Italiaanse officier,
ook het karakter van de Italianen en
daardoor begrijpt zij de moeilijkheden
van deze mensen, wanneer zij komen te
werken en te leven in het buitenland. Zo
kreeg zij in haar huis langzamerhand
een klein Italiaans consulaatje, want alle
Italianen in moeilijkheden komen bij
haar.
Op een dag vroegen wij haar ons te
vergezellen naar „De Poort" in Den
Haag, waar 25 Italianen wonen. Zij had
er eigenlijk niet veel zin in. „Zij vliegen
mij straks weer allemaal op mijn nek",
verweerde zij zich, maar oegde er met
een aan toe: „laten we er maar om vijf
uur heengaan dan eten we daar met de
Italianen en dan kunt U ze allemaal spre
ken. De dag daarna belde zij mij op.
Of ik bij haar kon komen want zij had
een aantal Italianen op bezoek, die met
moeilijkheden zaten. Het waren er twee
uit Rotterdam, twee uit Bolnes, uit En
schede en uit Haarlem. Onafhankelijk
van elkaar waren zij naar Tine de Groo
te gekomen om haar hun moeilijkheden
voor te leggen. Het ging ondermeer om
de reis van de Tweede Kerstdag naar
Brussel en Antwerpen, die zij néelt ge
organiseerd. Eén wilde er niet mee'
omdat een krant in ons land had ge
schreven, dat Sicilië tweehonderd jear
achter was bij de beschaving. Don Pie
tro Tagliaferri, de aalmoezenier van de
Italiaanse arbeiders in ons land had ons
al eens eerder verteld dat men zu'k®
lingen niet moet zeggen. Natuurlijk
komen deze mensen niet uit weelde naar
Nederland, dat begrijpt iedereen, maar
het is niet leuk, als je oat ieder ogen-
alik moet horen.
Wij zaten met Tine de Groote en af
die italiaanse jongens aan tafel en na-
tuurljjk kwam het gesprek op de Maffia,
een beruchte illegale organisatie. De een
zei: „Och dat is verleden tijd. Vijftig
jaar geleden heerste de Maffia, maar
nu niet meer". Een andere, keurig ge
ilede Italiaan het was zaterdagavond
zei, dat de Maffia toch maar goed
'.orgde voor de armen. Juüie betalen
hier toch ook belasting, vond hij. Het
/erschil tussen een wettelijke belasting
en een aanslag van de Maffia zag hg
jlijkbaar niet.
„Och, de verhalen moet je allemaal
liet zo serieus nemen", zei mij na af
loop, en toes de chianti op was, Tine de
Groote. „Een Italiaan doet nu eenmaal
alles, wat Wi doet, niet liefde. Us hij
verdriet heeft, is hij erg verdrietig, als
hij vrolijk is, is hij veel vrolijker dan wij.
Als ze hier eenmaal de discipline kun
nen aanvaarden, werken ze hard. Ze kla
gen bijvoorbeeld over het eten, maar
dat klagen is een soort van heimwee".
En wat zeiden mij de Italianen in „De
Poort": „als we nu maar om de dag
aardappelen zouden krijgen en spaghet
ti, maar niet iedere dag aardappelen".
De middag toen wij er waren met mej.
De Groote, was er spaghetti met alle
bijbehorende ingrediënten.
„Ik ben pas weer in Italië geweest",
vertelde mej. De Groote. „Het is ver
bazingwekkend hoe gastvrij de men
sen daar zijn. Do jongens vinden het
natuurlijk prachtig, dat ik daar hun
ouders ga opzoeken en de groeten bren
gen. Ik heb daar ook foto's laten ma-
keil in Siciliaans costuum. Dat moest
nu eenmaal".
Zij heeft toen ook contact gezocht met
it*ii vooraanstaand Italiaans parlements
lid. Zij liep binnen bij het ministerie
van Buitenlandse Zaken en by Radio
Roma en men luisterde naar haar, om
dat zij de „Mamma degli Italian" is:;
ook in Italië weet men dat. Zo kreeg zij
het klaar, dat Radio Roma haar toezeg
de voortaan groeten uit te zenden van de
Italiaanse arbeiders in Nederland. Zij
begon onmiddellijk te organiseren, dat
hier bandjes werden opgenomen, die men
naar Radio Roma kan zenden.
Het werk van deze vrouw uit Aarden
burg in Zeeuwsch-Vlaanderen, die met al
haar liefde voor de Italianen ook een
open oog heelt voor de gebreken en
de bijna onoverbrugbare verschillen tus
sen hen en haar eigen volk, maakt het
mede mogelijk, dat er sprake is van ten
minste een begin van migratie tussen
de Euromarktlanden. een «begin van
Europese eenheid. Dit ik de bedoeling
van het E.E.G.-verdrag, maar in Ne
derland is men nog altijd bevreesd, dat
men bij het invallen van een depressie
zal komen te zitten met duizenden vreem
de arbeidskrachten, die men dan zal
moeten onderhouden.
Rond vierduizend Italiaanse arbeiders
zijn er nu hier. Nog niet zoveel als in
West-Duitsiand, waar men 220.000 Itali
aanse arbeidskrachten heeft aangetrok
ken. Maar met de rond vierduizend, die
hier zijn in alle hoeken van ons land
hebben aalmoezenier Don Pietro Taglia
ferri en „moeder" Tine de Groote hun
handen al vol.
Telkens zegt zij tegen Hollandse meis
jes, die met een Italiaan willen trouwen
„Weet wel wat je begint. Je trouwt niet
alleen met hem, maar met zijn hele
familie". Men kan zich hier nog zo goed
thuis voelen, zoals b.v. de Hoogovens dit
bewerkstelligden met het schip „Arosa
Sun", hun hart blijft voorlopig in Italië
en dat valt te verstaan. Zjj zijn hier om
geld tc verdienen en van dat geld gaat
zeker de helft naar de familie in Italië.
Dat heeft Tine de Groot ons tenminste
verzekerd.
Een jongeman, die terug komt van
zijn bruiloft in de buurt van Palermo
en daar zijn nieuw verworven vrouw
moet achterlaten, wordt nooit een mee
levend lid van onze Nederlandse gemeen
schap. En alle sociaal-charitatieve cen
tra, verenigingen en tehuizen kunnen
het tekort niet opvullen, dat hier bij deze
mensen is. In „De Poort" in Den Haag,
in „Casa nostra" in Beverwijk, op de
„Arosa Sun" leven zij goed, maar het
doet hen Italië, het land van hun hart
niet vergeten.
Maar toch is het prettig voor hen,
dat zij hier die „allerliefste juffrouw",
de „Mamma degli Italiani" hebben ge
vonden, die in het Italiaans hun zorgen
en moeilijkheden met hen besprekt en
hun iets terug geeft van wat zij in Italië
hebben achtergelaten.
FRANS SCHNEIDERS
