I;
ZE WILDE EN ZE KON
Blinde Amerikaanse toont een
respectafd winü ende levensdurf
Autobiografie beschrijft hoe zij haar
handicap de
M
D
Op haar reizen per vliegtuig
merkt niemand haar gebrek
Haarband j
met pruik
I
D
In de mode harst
het voorjaar open
f
1
Geef ons grotere
letters
Tg
ge1*"
Katoen staat
weer klaar
Bergbeklimmen
en skieën
SS
Schoonheid voor
beginners
rïïïT %A%so^f!dT^l
Vrouwelijke
„kwakzalver
Verbruik natuur
boter stijgt
Deze week Italië, daarna Parijs
Bejaardenkleding
in Zweden
Ontwerpers doen met
katoen het mogelijke
en het onmogelijke
I d«
inetf
A
et niet minder spanning dan de meest boeiende roman leest
men in één adem het verhaal uit van de Amerikaanse blinde
vrouw, die zes jaar geleden, midden in een zeer actief leven
van werkende getrouwde vrouw, op haar drieëndertigste jaar door
een ongeneeslijke oogziekte, waartegen geen enkele ingreep baatte,
volslagen blind werd, maar met ongelofelijke geestkracht en durf
er in is geslaagd om thans weer een bijna normaal leven te leiden. Ze
is uitstekend op de ski's, ze speelt, golf, ze beklimt bergen, ze reist
de wereld rond en houdt lezingen in haar tegenwoordige functie van
zakelijk leidster van het Instituut voor Lichamelijke Opvoeding.
l>ze 'Amerikaanse Tomi Keitien kookt voor haar gasten, kiest haar
ei"-en kleren en op dit moment loopt ze misschien in New York
tussen het drukke verkeer met haai' geleidehond, die méér voor
haar is dan een vierbenige engelbewaarder. Ze onderscheidt zich in
niets anders van de mensen om haar heen dan door de donkere bril
en in de zomer valt dat niet een-/ op. En omdat ze de springlevende
tijdgenote is van wie dit respe/t afdwingende verhaal leest, spreekt
liet nóg meer aan; de tijd s/hept geen afstand, men kan haar zó
tegenkomen.
Gids met bel
r,
Verjongingsbehandeling
niet zonder gevaar
Onafhankelijkheidszin
Op een „bandje''
De voorjaarsmode barst uit
haar knoppen, weken voor-
lat het lentegroen het doet.
Maar dat moet wel, want de
nieuwe ideeën, die de wereld-
confectie deze week opdoet in
Italië en de volgende week in
Parijs, moeten hun tijd hebben
om in de kleding-industrie uitge
werkt en vermiljoenvoudigd te
worden.
VALtNTlNO
erao^'l
in»11'
iirti"'
he^{,
>rdt t
van ee"
ill"1
o-opcfpliiko inzat, taireii haar eigen hulpe-
"zcr dagen organiseerde het
Nederlands Katocninstituut in
Amsterdam met medewerking
van negentien fabrikanten een
|"°deshow, waarbij het accent was ge-
'eKd op de show. Het werd een voor
""s land nog ongebruikelijke presenta-
'c in navolging van elders waargeno-
men opvattingen over modeshows. De
oorspronkelijke opzet, namelijk bet
Soed doen uitkomen van dessin, en aio-
lor' Wo 4 daarbij niet uit het oog ver»
lussen coulissen van hoe kan het
anders katoenen vitrage kwamen
ue mannequins binnen. Ze liepen con
verserend over het plankier, dat in een
oorjaarstuin was veranderd door gro-
>0 bouquetten bloeiende tulpen, hyacin-
011' narcissen en forsythi- met xn net
Ju'dden zelfs een hele boom. Daarbij
*erd de zaal donker gehouden; het
steeds van kleur wisselende licht viel
le~r 'n huize Dior, hoorde dat haar col-
z;fr. Georgette verhinderd was
Kte, kreeg zjj verlof in te valli
-wit doet het altijd, hier in katoen
va„ ?tola aan één kant en een bloem
n het materiaal op de schouder. Ont-
werp Beeuwkes.
rn6en °P cJe mannequin, die op dat mo-
?,nt de aandacht verdiende,
on-br deze gelegenheid was manne-
ty'b.Tanja uit Parijs overgekomen,
t. ."Villend uitgeleend door het mode-
jans Dior, dat deze Nederlands-e on-
gs heeft „eëngageerd. Zij is een vas-
rii Medewerkster van de katoenshow,
aas nu reeds voor de vijfde maal werd
cm aden- Ditmaal leek het er echter
d.p i 1 var>wege het Franse contract
en v?w z°nder haar zou moeten draai-
hnó ar toen Mare Bohan. de opper-
- b r m 1 i -v TM 1- - J1 J-.4 COl^
door
vallen on-
""""HllllllllllllilllUlllllllllllllllllllllllimiHIIIIIIIMIIIllllll
IIIIIIIHHI
der voorwaarde echter, dat zij geen en
kel interview zou toestaan, inderdaad
zou het nogal wat moeilijkheden kun
nen geven, wanneer zij voortijdig on-
merkingen aangaande de nieuwe mo
delijnen zou laten vallen in het hol
van de leeuw," te weten vrijwel de he
le Nederlandse modepers en daarnaast
bog de bekendste ontwerpers als Hey-
mans, Holthaus, Ernst Jan Beeuwkes,
ie"
Mevrouw Keitien beeft, het uitvoerige
verhaal van haar verbeten weerstand
te-en die ontstellende handicap de titel
meegegeven „Farewell to fear'Dat
geeft nauwkeuriger haar bedoeling weer
dan het Nederlandse „De duisternis
overwonnen", onder welke titel het
boek, in de vertaling van B. H. Staal,
verschenen bij Scheltens en Giltay,
Amsterdam. Want Tomi Keitien heeft
al haar levensdurf en zelfvertrouwen
moeten inzetten en ze heeft er een
reuze portie van meegekregen om
de duizend angsten waar een blinde, die
niet geïsoleerd wil leven, telkens op
nieuw voor staat, in iedere volgende
situatie, te kunnen overwinnen.
Ze is een bijzonder begaafde vrouw
deze Amerikaanse, dat blijkt voort
durend' uit. haar autobiografie, uitste
kend, zeer evenwichtig en hoewel heel
gedetailleerd met ontwapenende, za
kelijke eenvoud te boek gesteld. De
dwingende kracht, die zo ongetwij
feld bezit, gaat er van uit. Als joodse
heeft ze de sterke eigenschappen van
haar ras. Ze is intelligent, zeer goed
ontwikkeld, weet haar zaken uitste
kend te ordenen en is daarbij boven
mate energiek. Ze beschikt over een
supernorma al doorzettingsvermogen
dat nog wordt gestimuleerd door een
aangeboren zin voor onafhankelijk
heid. Voordat ze blind werd, leidde ze
een actie-comité tegen rassendiscri
minatie en ze ging op in haar werk.
Opgegroeid in een doktersgezin en ge
trouwd met een medicus, is ze gewend
zich in ieder milieu te bewegen. Sen
timenteel is ze allerminst, dat zijn de
Amerikanen niet. Daarom kan ze 'met
betrekkelijke nuchterheid ook schrijven
over haar harts-affaires en hêt misluk
ken van haar huwelijk, dat reeds voor
haar blindheid een échec was. Ze heeft
echter zeer trouwe vrienden en een gro
te troost is haar opgroeiende doclitei,
van wie ze echter al dadelijk in haar eer
ste hulpeloosheid niet afhankelijk wilde
zijn cn die ze daarom naar kostschool
deed. De openhartigheid en de Ame
rikaanse ongecompliceerdheid, waar
mee ze haar leven te boek stelt, zijn bijna
verbluffend, maar daardoor bereikt ze,
dat men zich zozeer kan verplaatsen in
de situatie, dat ze bereikt 'wat haar op
zet is: meer indringend begrip voor het
blind-zijn. Begrip voor de verschrikking
van de isolatie zeker voor wie op la
tere leeftijd het gezichtsvermogen ver
liest. Ze wil, nadat ze blind is gewor
den, als mens beschouwd blijven wor
den en niet alleen maar ais blinde.
Maar die houding vraagt van de bui
tenwereld een beter inlevingsvermogen
dan meestal het geval is. Daartoe wil
zij gewend om te vechten voor de
goede zaak met dit boek over zich
zelf, het hare doen. Zij stelt er in aan
de kaak, hoe kwetsend een blinde vaak
bejegend wordt. Niet opzettelijk maar
door onbegrip.
Ze is verzot op reizen. Maar heel wei
nig blinden zuilen zoveel grote vliegrei
zen alleen maken als deze Ame
rikaanse vrouw. Ze vliegt naar Zwit
serland om er op een bepaalde manier,
op belgeluid van de gids vóór haar,
te leren skiën. Ze leert bergen beklim
men in de Dolomieten; ook dat gaat op
instructie van degene, die voor haar
uitgaat, soms met een band-recorder.
Ze is zo een geoefend „nacht klimster"
geworden. Ze gaat voor haar plezier
naar Parijs om er de sfeer en de kunst
te ervaren. De sfeer ruikt en hoort ze,
de kunstschatten mag ze bevoelen en
ze laat ze zich uitleggen. Ze reist naar
Italië om cr de lichamelijke conditie
van de blinde kinderen te beoordelen.
Maar op die reizen doet ze de bittere
ervaring op, dat haar geleidehond, die
een stuk van haar beweeglijkheid is,
haar „zicht", niet mee mag in restau
rants, niet in taxi's, niet in openbare
gebouwen, dat het arme dier zijn be
hoeften niet mag doen na dertien uur
vliegen, omdat hij „op doorreis"
wegens quarantaine-voorschriften de
grond niet mag betreden. Niet zonder
humor beschrijft ze boe ze op interna
tionale vliegvelden toch stiekem een
plekje weet te vinden om haar onont
beerlijke metgezel zijn comfort te ge
ven!
Ze is niet uit het hout gesneden, «lat
zich bij dingen neerlegt. Ze is strijd
vaardig en inventief. Ze neemt liet op
voor zichzelf en voor ieder ander in
haar situatie. Als de Parijse taxi-chauf
feurs haar weigeren, om haar hond,
zonder wie ze hulpeloos is, wendt ze
zich verontwaardigd tot de politie en
het Toeristenbureau. Ze steekt haar
eigen agressiviteit niet onder stoelen en
banken in het verhaal van haar bevin
dingen, maar hoort dat niet tot de keer
zijde van haar kwaliteiten? Alléén in
het Louvre in Parijs mocht ze binnen
mèt hond, al is het ook in dat museum
officieel verboden. Maar men was zo
geïmponeerd dat een blinde belang
stelling had voor de schoonheid, dat
mca spontaan een uitzondering maak
te.
Haar reisverhalen horen tot de meest
boeiende gedeelten van het boek. Het
is of men naast haar zit in het vlieg
tuig, met de hond die vliegen haat
onder haar stoel en niemand, die ver
moedt dat ze blind is, totdat bjj het da
len de hond zich meldt en de medepas
sagier die haar gewezen had op. het
mooie uitzicht, excuses stamelt. Maar
ze hééft van het uitzicht genoten, want
het enthousiasme van de andpr wekte
haar visuele herinnering sterk op.
Haar reis naar Japan, waar de be
handeling van blinden zeer progressief
schijnt te zijn, is afgesprongen op de
weigering van de luchtvaartmaatschap
pij haar geleidehond in de passagiers
ruimte van het vliegtuig te laten. Haar
werd gezegd, dat de hond de reis naar
Tokio in een krat moest maken. Dat
kon ze. haar grootste vertrouwelinge
niet aandoen. Achteraf bleek de infor
matie onjuist. Haar verhouding met de
intelligente herdershond, een vrouwtje,
is roerend. De bladzijden waarin ze
beschrijft, hoe ze drie weken een har
de training onderging op de geleidehon
den-school om te leren met haar met
gezel om te gaan, voor hem te zorgen
en met hem door het verkeer te lopen,
zijn bijzonder interessant. Maar deze
vrouw bezit dan ook de gave om de
dingen uitstekend te registreren en te
vertellen. Omdat ze zelf zo hevig door
al wat het leven meebrengt geboeid is
cn ze toch in zekere zin ,,los" is van
zichzelf, weet ze het perfect over te
dragen.
geestelijke inzet tegen haar eigen hulpe
loosheid. Radeloos verbouwereerd schar
relde ze die eerste dag op haar eentje
in haar huis roncl en probeerde wat eet-
baars te vinden in de ijskast. Ze stootte
melk om en brak een ei. Zc moest een
dweil zoeken om het op te nemen en
stootte haar hoofd. Maar ze dwong zich
vanaf de eerste minuut geen medelijden
met zichzelf te hebben en zich er door
heen te slaan. En zo, vanaf het hopc-
lc i moeilijke begin, logisch opbouwend,
ordenend met alle levensintelligentie
waarover ze beschikte, richtte ze haar
leven, zonder te kunnen zien, opnieuw
in. Stap voor stap de angst bevechtend
en die tenslotte overwinnend. Daarbij
moreel gesteund door die bijzonder sj m-
pathieke eigenschap van de Amerikaan
se samenleving, de vanzelfsprekende
vriendschappelijke hulpvaardigheid, die
men daar voor elkaar heeft.
De schrijfster hoopt, dat ze door het
te boek stellen van haar eigen erva
ringen, van haar
doorzettingsvermo
gen, het meester
worden van haar
handicap, anderen
zal kunnen helpen.
Andere blinden,
maar ook ieder die
met blinden in aan
raking is of komt en
die ze een beter in
zicht geeft in de wij
ze waarop men
iemand, die niet kan
zien, toch eerst als
de persoonlijkheid,
die hij is, moet be
naderen en dan pas
als blinde.
Met diep respect
slaat men na lezing
het b ok dicht en
men bekijkt nog
eens geboeid de ze
ventien foto's van
deze ..voortrekster"
van alle gehandicap
ten, zoals ze, blind
en met een donkere
bril op om haar ge
teisterde oogleden te
bedekken, bezig is
in de keuken het
vlees te kruiden,
staat te strijken, om
dat ze vindt dat ze
er nu nog verzorg
der uit moet zien.
hoe ze haar lippen
stift hanteert voor
de spiegel een ge
woonte, die ze heen
behouden hoe ze
haar schuur opschil
dert, in de Dolo-
'.rA>
"•••A
mieten een rotswand beklimt op de in
structies van de band-recorder, die ze
omgehangen heeft, hoe ze met haar
hond door het verkeer loopt of inkopen
doet in de zelfbediening.
Hulde en dank voor dit voortreffelijk
geschreven boek van levensdurf, Tom;
Keitien'.
A. Bgl.
Bij foto's. Bovennog altijd maakt ze zich
op voor de spiegel. Links: in de zelfbe
diening.
Het regent tegenwoordig schoon-
lieiclsboekjes voor „tieners". Zo
juist verscheen bij Scheltens en
Giltay, ter aanvulling van al wat
deze lang niet vergeten groep krijgt
voorgezet, „Schoonheid voor begin
ners". Harriet Freezer bewerkte het
boekje, (lat oorspronkelijk werd ge
schréven door Marlies Menge. Er
wordt niet gezegd in welke taal, het
zal dus wel uit het Duits zijn.
„Speelse raadgevingen voor jonge
meisjes", zoals de ondertitel luidt, is
de bedoeling van dit uitgaafje. Het
speelse element vormen ook een tante,
een oma, en de man van de schrijf
ster die telkens het hunne zeggen en
uit verschillende hoeken een visie ge
ven op de steeds meer aanbeden uiter
lijkheids-verfraaiing. Op de keper be
schouwd is er echter uit dit aardig ge
presenteerde boekje met precieuze te
keningetjes niet heel veel feitelijks te
leren. De schrijfster haalt er zichzelf
veel te veel bij en geeft op een om-
slachtige manier wenken, die vaak
niet anders zijn dan doodgewone ge
meenplaatsen. Maar wie er in gras
duint haalt er toch wel iets uit, want
om het helemaal te lezen heeft men
nogal wat geduld nodig.
Advertentie
VERENI
F A B
DR. E. J. S WAAB'S
Offerman en de winnaar van de gou
den katoenbol Alwm Eberlé.
Het is al geen verrassing meer te
moeten constateren, dat de vijf ge-
noemde ontwerpers aües uil katoen
halen wat er in zit en ook wat er
niet in zit, want als de aard van het
materiaal geweld wordt aangedaan
to een cocktailmodel vol uitgeknipte
gerimpelde bloemen metharten van
„edelstenen" zodat er vam het oo -
de wet" van katoen nauwelijks
sprake. Ook een, ove"»f-
ontwerp voor een middagjurk uitge
voerd in zwarte katoen d^d ons wat
onlogisch aan. Wie zo''rmode 1 kiest
neemt toch geen katoenLi J
nog zo veel andere moge ijkheden
over, die wél katoen op het lljt zijn
geschreven. Ook in het, geklede g
re, maar dan liever niet zwart.
Diek Holthaus liet zien, dat denim
het lievelingsmateriaal van Jongcmeis-
jes voor spijkerbroeken en strandjur-
ken het in zachte tinten uitstekend
doet voor char.el-achtige, gemakkelijk
vallende pakjes, meestal bestaande
uit loshangende jasjes met twee gro
te bovenzakken en lichtelijk gerende
rokken met twee plooien, eveneens
voorzien van een tweetal zakken. Hij
deed ook knappe dingen met streepdes-
sms door bepaalde kleuren helemaal
wegte laten vallen. Max Hoymans pas-
Ie dat toe bij een vrij brede zwart-wit
streep. Uitermate mooi %vas een zacht
grijs Snsemble met gèrende rok en ge
bloemde voering, waarvan hij ook een
hoed had gemaakt. Offorman koos Oos
terse kleuren en dessins en paste, zijn
modellen daarbij heel knap aan De
Haagse ontwerper Ernst Jan Beeuw
kes maakte een vorstelijk avondtoilet
van witte broderie en daarnaast een
leuke pyjama met elegante wijde pijpen
Dit is een man van contrasten want
wie naast elkaar ziet staan een 'hyper-
vro.uwelijk toiletje van een sehuinge-
nomen rose-wit streep met een drie-
traps lijfje, gegarneerd met witte bro
derie, wrijft zien even de ogen uit bij
het zien van de mannequin in broekrok
en herenvest zelfs de horlogeketting
ontbreekt niet waarover colbert jas
je ii. rood-grjjs gestreepte katoen. Hoe
wel passend bij de stof was het een
WASHINGTON, 17 jan. (EPI) In
Las Vegas, Nevada, is zaterdag een
vrouw gearresteerd, die honderden
mensen heeft opgelicht, die bij haar
kwamen om rimpels te laten gladstrij
ken en er daardoor jonger uit te zien.
Mevrouw Cora Galenti Smith is al
tweemaal eerder met de justitie
in aanraking geweest. Ze adverteerde
regelmatig en beval de verjongings-
metbode Galenti aan. Haar klanten
kwamen zelfs uit Zuid-Afrika en
Australië en betaalden honoraria tot
drieduizend dollar.
Voor de behandeling van haar „pa
tiënten", verwijdering van rimpels,
gleuven, littekens, puistjes en andere
ongerechtigheden in het gelaat, ge
bruikte mevrouw Galenti Smith kol-
zuur als basis. Niet zonder gevaar, zei
den echte dokte-.s. In verschillende ge
vallen had de behandeling van mevr.
Galenti gezichtsverminking bij haar
patiënten tot gevolg gehad.
Tot zover het bericht. Wij zouden
hierbij willen aantekenen, dat men z'n
schoonheids-specialiste met niet genoeg
zo^g kan uitkiezen. In Nederland zijn
de schoonheidsverzorgsters, die streven
naar bescherming van hun beroep, ver
enigd in de „Ambos", de Nederlandse
Bond van Schoonheidsinstituten, die in
1949 werd opgericht.
Oofc
van de jonge Nederlandse ontwer-
p fBeeuibkes is dit zwarte katoenen
Kje met witte batisten blouse, die een
grote rolkraag laat zien.
bijzonder onsympathiek ontwerp.
De ontwerper Eberlé maakte een
heel fraaie collectie draagbare kleding
voor ieder uur van de dag. Jeugdig
en vrouwelijk zijn zijn mantels met
fijne rijgsteek langs hals en zakken. Hij
gaf blijk uitstekend te begrijpen wat
er met katoen kan worden gedaan.
Zoals gewoonlijk gaat deze show
weer op reis om elders in het land
te kunnen worden gezien. Als extra
attractie geldt aan het einde een be- 1
zpek van de Amerikaanse „maid of
c0tt0n'' G.S.-de W.
e Nederlander eet thans m verge
lijking met voorafgaande jaren
meer natuurboter. In de eerste
maanden v<qn 1961 bedroeg het
verbruik van natuurboter 4,99 kg. per
hoofd van de bevolking, hetgeen verge
leken met 1960 een stijging betekenl
van circa 17'/s procent. In diezelfde pe
riode daalde het verbruik van marga
rine met circa 3«/s procent tot 19,45 kg.
Het totale verbruik van vetten steeg
van circa 29,44 kg. tot 29,81 kg., ver
deeld als volgt; 65,2 procent margarine
en 16,7 procent boter.
Per week werd gemiddeld voor de
binnenlandse produktie 4.345 ton mar
garine en 1.114 ton boter afgeleverd in
de eerste negen maanden van 1961. In
1960 was dit resp. 4.457 ton margarine
en 938 ton boter.
Overgevoelig is ze allerminst en
haar onafhankelijkheidszin is buiten
gewoon groot. Ze verzet zich tegen
iedereen, die haar uit medelijden
hulp wil bieden. Maar aan de hond
hecht ze zich onvoorwaardelijk. En
ontroerend is het te lezen hoe deze
onafhankelijke vrouw, die niemand
nodig heeft, als ze voor het eerst
alleen de beschikking krjjgt over haar
geieidehond en op naar Knieën hem
bevoelt om vriendschap te sluiten,
haar armen om het dier heen slaat
en de tranen over haar wangen voelt
lopen. Onvoorstelbaar is de intelli
gentie van deze herder, die haar le
ven totaal deelt en die zelfs weet als
ze in de lift op een verkeerde etage
wil uitstappen en dan weigert mee
te gaan.
Een beter pleidooi voor het leiden van
een zo zelfstandig mogelijk bestaan door
een blinde, is nauwelijks denkbaar. Maar
vanzelfsprekend zal iedereen, die op la
tere leertijd het gezichtsvermogen ver
liest, die handicap beleven naar zijn
eigen aard. Tomi Keitien is een bijzon
dere vrouw, zoals de nu tachtigjarige
Helen Keiler, die blind en doofstom was
en een graad aan de universiteit vvisl
te behalen, dat ook is. Tomi Keitien
heeft ook het vermogen ontwikkeld om
mensen, die ze ontmoet te „zien". Ze
hoort aan hun stem en aan hun loop
ongeveer hoe groot ze zijn. Ze „ziet"
ook de natuur met haar gehoor: de
wind, het ruisen van water of het knar
sen van de sneeuw, de echo tegen een
bos of een bergwand. Op haar gehoor
en de aanwijzingen van haar partner
speelt ze golt en geniet ervan.
Dt moderne technische vindingen van
geluidoverbrenging zijn voor degene, die
niet kan zie.i, van onschatbare waarde.
Niet alleen de verfijning op het gebied
van grammofoonplaten voor de muziek-
minnende zoals Tomi Keitien er ook een
is, maar ook de radio en het gesproke
ne bjj de televisie voor het nieuws en
voorts alle vormen van land-opna
men. Toen mevrouw Keitien na haar
blindheid werd gevraagd haar werk bij
de leiding van het comité antirassen
discriminatie voort te zetten, moest ze
op de hoogte blijven van vele zaken.
AanvanKehjK was er een groepje vrij
willigsters, dat allerlei gegevens uit de
dagbladen voor haar las en liet opne
men op een bandje, dat ze dan op haar
bureau kon aidraaien. In Denemarken,
in Japan en ook in de Verenigde Sta
ten verschijnt er dagelijks voor blin
den een braille-krant. Maar de Ame
rikaanse blinden-krant voldeed Tomi
Keitien niet. Ze wist te bewer
ken, dat er een betere nieuwsvoorzie
ning kwam voor wie niet kan lezen en
wel door een wekelijkse gesproken plaat
met de belangrijkste feiten. Op die
„Nieuwsdienst" kan men zich abonne
ren. Duizenden blinden maken er ge
bruik van. Dat is zo een van de dingen,
die zij heeft bewerkt.
Alleen door haar ongebroken wils
kracht, haar intense belangstelling in
het leven, het verscherpt gebruik van
haar gehoor en haar geheugen, haar
zakelijke zin voor orde en haar grote
vindingrijkheid in daagse dingen, die
haar bijvoorbeeld in het begin haar kle
ren deed merken niet een bepaald fi
guurtje van kloefpleister om de kleuren
uit elkaar te houden, hebben het haar
zo ver doen brengén. Zp iv i 1 d e. Ieder
een stuurde ze weg toen ze na de laat
ste mislukte operatie de uiitgoochelende
mededeling kreeg van de dokter, dat
ze onherroepelijk blind zou blijven. Ze
wilde onafhankelijk blijven, ze vocht
vanaf het eerste moment van de cata
strofe met haar totale lichamelijke en
TITA «0561
Interessante mouwen, Tita Rossi.
gesloten bolerootje van witte brode
rie-strookjes. Het tussenstuk is onbe
dekt. Deze Franse mode, die vorig
jaar zomer hoogtij vierde in Saint
Tropez, is door Italië grif geadop
teerd. De pantalon is soms vermexi-
caanst met een ingezette godet, ook
van broderiestrookjes in de pijpen.
Een nogal griezelige uitwas van de
strandmode is een lange zwarte tuniek,
waarop een geel skelet is gedrukt.
Iets nieuws is het bedrukken van
de zomer-materialen met Italiaanse
landschappen in de Italiaanse kleu
ren. Het Italiaanse landschap mag er
zijn, het wordt zelfs het mooiste cul
tuurlandschap ter wereld geacht. Blaar
er zijn, dunkt ons, toch wel andere sneer
geëigende decoraties om kleding mee
te bedrukken. Blaar het kan nu een
maal niet op.
Als Italië al zijn mode-schoonheid
deze week heeft getoond haasten de
inkopers en de pers zich naar Parijs,
waar dan het gordijn wordt weggescho
ven. Het nieuws uit Parfjs, dat aan de
openbaring van de mode voorafgaat,
betreft altijd vooral de nieuwe manne
quins, die geëngageerd zijn om in de
verschillende modehuizen op te treden.
Zoals men weet heeft het huis Dior de
Nederlandse mannequin Tanja Trjjbels
aangetrokken. Bij Heim zullen de
shows „gelopen" worden door een jon
ge doctor in de filosofie, een Braziliaan
se van 27 jaar, Pierina Stemhauser. Ze
heeft onder anderen aan de Sorbonne
gestudeerd en spreekt vloeiend Frans,
Duits, Engels, Italiaans, Spaans en
Portugees. Ze is „zo maar even" man
nequin, om dat ook eens gedaan te
hebben. Bij Jean Barthet worden de
hoeden getoond door een j'onge aristo
crate uit Indië, Zarina Rahman, die de
fijne doorzichtige over het hoofd gesla
gen sari heeft verwisseld voor de mo
derne uitdagende hoed. Daarmee is ze
een totaal andere vrouw geworden.
In Italië is de neiging tot een nieuw
silhouet te komen veel minder sterk
dan in Parjjs, maar het sprankelt er
altijd vooral van speelse en pittoreske
bijzonderheden. De Italiaan houdt van
versieren; hij woont immers in een
wonderlijk mooi en mild land.
Elk sfeizoen borrelen de nieuwe
ideeër. ter verfraaiing van vrouw en kle
ding naar boven. Iets nieuws wat al
tijd tegen de bon ton heeft gegolden
is dat nu hooggehakte schoentjes wor
den gedragen bij de lange broek! De
tunieken over de broek zijn versierd
met kleurige borduursels en franjes en
pompoentjes. Bjj de steeds voyantere
juwelen horen nu parelmoeren en zelfs
gouden vingernagels, die over de eigen
nagels worden geschoven. Eigenlijk is
dat heel oud. Bjj de schatten uit het
graf van Tut Ank Amon horen hele
gouden over-vingers. Toen wij daar ge
fascineerd naar keken in het museum
van Cairo, was het alsof ineens alle
eeuwen in elkaar schoven. Al dat mo-
degedoe om de mens te verfraaien met
duizenden steeds wisselende details,
waar wij ons ieder half jaar zo
druk over maken, is in de geschiedenis
van de mensheid als een muggen dans;
zigzaggend dóór de tijd, in voortdurend
komen en gaan.
De zonnebril is ook een couture-
ontwerp geworden. Aan het montuur
hangt een stel enorme oorringen of
er zit een vlindertje op van zij of van
bamboe. De lange vakantie-pantalon
hangt zo laag mogelijk op de heup
en zo hoog mogelijk er boven zit het
o zit het haar altijd netjes, zeg
gen de Romeinse kappers uit
de haute coiffure wereld, die
deze nieuwe hoofdtooi hebben
ontworpen. Het is een soort prnik,
die steunt op een haarband, een
geheel dat zo boven op het hoofd
wordt gezet. Men kan een aantal
van dit soort pruiken met ver
schillende kleuren haarband in
voorraad houden. Wie zich snel
moet verkleden Is dan ook op het
hoofd gauw „aangepast".
Ons oog is zo gewend aan het
„verhoogde" hoofd, dat we oude
modejoto's met de platte hoedjes
van nog niet zo lang geleden nu
mal en onaf vinden. Het merk
waardige is, dat hoe korter de rok
ken worden hoe hoger de opge
kamde kapsels. Een zeker volume
wil de vrouw blijkbaar in haar
uiterlijk handhaven om zich presen
tabel te achten. De hoogopgaande
hoeden handhaven zich met grote
hardnekkigheid. Hoewel in Enge
land op het ogenblik een rage is
ontketend voor de „pillbox", het
ronde hoedje, waarmee men de vo
rige zomer Jacqueline Kennedy, de
Amerikaanse presidentsvrouw, zag
afgebeeld. In Engelse hoeden-vak-
kringen bereidt men zich voor op
een stormloop voor de Kennedy-
hoeden. Ze zijn daar zeer verheugd
over want elke hoed, die de vrouw
opzet, is beter dan geen hoed, zeg
gen ze. De omzet stijgt er door.
Beweging van achteren, Valentino.
Zn Amerika zijn de autoriteiten op
het gebied can voedsel en medicij
nen opgekomen tegen de veel te
fijne druk waarin de aanwijzingen
op de aan het publiek verkochte recep
ten gesteld zijn. Met nam< de waarschu
wingen in verband met mogelijke na
delige gevolgen door een sterk en over
vloedig gebruik zijn doorgaans zeer
klein gedrukt. Men verlangt thans, dat
deze aanwijzingen op dezelfde duide
lijke wijze worden aangegeven als de
gebruiksaanwijzingen. De Nederlandse
verbruiker zal zich hier graag bij aan
sluiten.
Kleding voor bejaarden kan zowel
geriefelijk als modieus zijn. De
Zweedse 'xmfeotie-industrie heeft
gehoor gegeven acn de wensen
van de Consumentenraad om op lit ge
bied veranderingen door te voeren.
De raad is van oordeel, dat vooral
uniformering vermeden moet wordèn.
De kleding moet gemakkelijk kunnen
worden uitgetrokken, dus niet ver
het hoofd en geen sluiting op dé rug
of zelfs op zjj bevatten.
De bejaarden kunnen ondanks deze
technische moeilijkheden toch verzorgd
en smaakvol gekleed zijn.
