yielerseizoen in
Zuid-Holland start
°l"e/' enkele dagen
eUner met
H
toeko
mst!
j
W
ormi'
Programma voor
Zuid-Holland
Waar moeten de
baanrenners
nu naar toe?
Judoka van
internationale
klasse
-
i<°rige
l{°b v. d. Wal
X
b?v'ti""c■h, °p ,"!i
rm
Nieuwe sterren?
Nieuwelingen
Dau maar op knal-
fietsen
Amateurs
Sfeer
Koos Bonte:
nu
En
Technicus
Kampioenschap!
-o-sen
Sen
Training
Resultaten
ZATERDAG 24 FEBRUARI 1962
PAGINA 11
el' K'|:DAM' 24 februari. In elk plaatsje van Zuid-Holland is
^ner^ P'Ck te vinden'. waar in dit jaargetijde de plaatselijke wiel-
stUur 1,! elkaar komen. Met dromerige gezichten hangen zij over het
H,
rit1 acefiets en zij vertellen elkaar over de successen van
seizoen. Hun gedachten houden zich echter bezig met
ander
fiike
°r§en rl'e zaken- ZiJ denken bijvoorbeeld aan de wedstrijden van
an de cll'br)ntmoetingen, die over enkele dagen een belang-
5Veri pfwjPaa' kl,n wfefenoopbaan zullen zijn. Het duurt nog maar
iarme 2jtten.die j°ngens er weer in. Tussen de smeermiddeltjes,
wa C'e sP'eren legen de kou beschermen, tussen de reuk van
'^en i arrnee deze jongens hun fietsjes als
loPen en
goed werkende klokjes
^?'arvaJ ,Cn lUssen fnoes, het fijne nylon of het zachte rubber,
an tijdens een wedstrijd zoveel kan afhangen.
WW
l]ERMAI\ stubbe
Verwachtingen hoog
gespannen
K
f ^11 aan zhi^al J160^ een Sro-
ho v°or Ho vad« Bep van
'eie»m in anf Wielervrienden
LEEN VAN DE
.rentree?
LEUR
FRANS NYPELS
Ten huize van de familie
Bonte in Delft hangt boven
de schoorsteen een reproduc
tie van een schilderij, waarop
enkele panters zijn afgebeeld.
Vanuit elke hoek valt het
oog erop. De lenige lichamen,
„bestrooid" met talrijke lich
te en donkere vlekken, strek
ken zich over de gehele muur
uit. De ogen in de martiale
koppen komen tot leven, als
je lang naar dit tafereel kijkt.
Koos Bonte, judoka van in
ternationale Klasse, heeft zijn
stoel precies onder dat pan-
terpaar gezet. Het lijkt mij
symbolisch. De judoka Bonte,
de Delftenaar die een ge
slaagde greep deed naar de
Europese titel in het licht
gewicht, heeft, als hij op de
mat een tegenstander ver
slaat, iets van de soepele
kracht en de gemakkelijke
gratie van een panter.
Koos Bonte, thuis
Koos Bonte, in actie.
et
gaat weer spannen bij onze
amateurs en nieuwelingen!
Vci]"|
PfA!?, zij
iser'n
.li!
Ses,p,rekken in het dorp,
i- h slui,;lrootstad naar huis terug-
feht ar een Ji11 Waarschijnlijk omzich.
''■■tic, Van e„ u"rtje. Bij het schaarse
V®n W hun
kt metaal
ep -uet h,~ de wand hangende
o ziJ ovp J1 sotas harde handen
goudkl er
i6 hiet di !3 °P
"lp
•■harde
als gold het
zo'n moment zijn
kerels van de weg.
als °n^e"' Zlin hun gezichten niet
7L "rassejpp 2w«e course over de
N ^hken d n m het Vlaamse land.
1 ,j n de lai» Tet aan de inspannin-
^are U'i!'ik€, „nationalen", waar-
kin:0rhen
°hder ^'«liefhebbers, d4 smul.
e supporters reeds nach-
ze De mannen van
jongens van de weg
'"wT" U-jaHr Wal. Rotterdam-
l?ir ^1Plij^riEr leerling van een
k Veréal. HBS> vvas vorig
Xgoi, •S5infvan het seizoen.
l.. i960 op bescheiden
w ielervereniging
legde zich toe
V^'ioo,4,"
"Vetf!p krorpmg ■.Klalde" piste
Zandweg ve^
10r ChaP snrf Jaar het kam
fer tdsI»irantPn ®n 'ange afstanrt
de hi maar hij heeft
kp!estaties H'j verrichtte
ani«nerS van e5" allure waar
van onder de indruk
"oh
klva^'ine;;*cf met een ailure "w'aaï
vn onder de indruk
Wj
aan
dpSp°rt heeft8eheime" van de
Prestatlo lngewiid. Maar
tl et*.. Van Rnh van rlor
V vart""'1 ^Verwp Yaarde Seeft. is
v'>P.ader Van Ha?rj°°-St- Zoon R°h
&1 groter® Van Rob van der
- S nipt grotere -aard-e geven is
0,nende^ en zi' zu"en
?'-b
?in
en
jaar ongetwijfeld
Sift^vh. zetten om veel te
ivar 1^°h hei j de wielersport
h'j baL^Ofden 'm831 ,om sP°rtle-
hS.ag he S1.^aar hij zal, voor
^«trekt academie te Den
hoeten het diploma van de
halen!
en de super-atleten van de baan zijn
in dat schuurtje of op de zolderkamer,
kijkend naar hun materiaal, ten prooi
aan de twijfels. Dezelfde twijfels, die
zij in hun course met ware moed moe
ten verdrijven. En dit geldt niet alleen
voor de „vedetten", de mannen die
straks over de zonnige wegen van Italië
stuiven, maar ook voor de nieuwelingen,
de amateurs en onafhankelijken die in
Nederland blijven, die in Zuid.HolIand
hun course „maken"!
In februari zijn de eerste contacten
voor de courses op de weg reeds ge
legd. De verenigingen hebben in de win
termaanden gelegenheid gekregen om
zich te bezinnen op het komende sei
zoen De vriendelijke sneeuwklokjes, die
overal in stadsparken en tuinen uit de
zwarte aarde schieten zijn de voorboden
voor het beginnend wielerfestijn. Ook in
Zuid-Holland. In de winkels van enkele
„ongekroonde wielerkoningen", of dat
nu is in Rotterdam, of in Gouda, Schie
dam Dordrecht of Delft, worden hele
gesprekken gevoerd over renners, die
reeds nu in de belangstelling staan.
Wij kwamen de jongens tegen. Nog
•ingepakt, beschermd tegen de koude
luchtstroming, wervelen zij over de
provinciale wegen. De één wat doel
loos „peddelend", de ander met een
vlijmscherpe blik in zijn ogen er hard
aan trekkend. De benen, nog omhuld
door de stof van een trainingspak,
zwiepen de pedalen, vooral wanneer
er in een groepje beurtelings een
sprintje wordt aangetrokken. Zij be
reiden zich zó voor op de clubritten
om de bekers, de lauwertakken en de
vaantjes en op de „nationalen" om de
niet te versmaden materiaalprijzen.
Wat zal het komende seizoen ons bren.
gen? Zullen er nieuwe sterren gaan
flonkeren? Of zullen de jongeren, van
wie wij reeds veel verwachtten, ein
delijk „doorbreken"?
Gerben Karstens ontvangt de huldi
ging na zijn overwinning in de ronde
van het Witte Dorp te Rotterdam. Hij
boekte vorig seizoen maar liefst 18
ritzeges.
evenementen, waarvan het publiek
„smult". Het verwacht een hevige strijd
en het wordt nimmer teleurgesteld. Het
is deze renners de afgelopen zomer goed
gegaan. Zij hebben zonder uitzondering
hun moeilijkheden gekend, maar zij
kwamen steeds terug en zij verzorgden
het „vuurwerk" van de course.
Met enkele clubbestuurders hebben wij
over het komende seizoen gesproken.
Wij vroegen hun naar de verwachtin
gen, die zij koesterden ten opzichte van
hun sterke jonge renners. Wij hoorden
de namen van Rob van der Wal, van
Boy Kanselaar. Boy Kanselaar heeft
een snelle spurt en hij zal in het nieuwe
seizoen ongetwijfeld van zich afbijten.
Henny Gulik start eveneens in de nieu_
welingenklasse en zo klein als hij is, hij
zal het daar best naar zijn zin hebben.
Vorig jaar kwam hij met enkele goede
uitslagen uit de bus Tonny van Oosten
heeft eveneens een niet te versmaden
wielerjeugd voor de boeg. Hij heeft al
iets laten zien. dat er op wijst, dat hij
dit jaar een voor alle nieuwelingen ge
duchte concurrent zal zijn.
En dan zijn er nog de renners van
wie wij verleden jaar ook al goede pres
taties zagen, zoals Eef Dolman, Nico de
Jong, Jan de Zwart, Ton van Middel
koop, Arie Oosthoek, Cor Smit, Berry
Verweer, Joop Lensveld, Henk Vogelaar,
Daan Valk. Piet de Jong en Gerrit Stie-
gelis, jongens, die men wel eens de
„bloem" van ons nieuwelingencorps
heeft genoemd. Voor deze knapen geldt
echter, dat zij hun hersens moeten ge
bruiken en dat zij niet na enkele inci-
Ongetwijfeld zal men weer kennis kun
nen maken niet de „ééndagsvliegen",
renners, die een course winnen, maar
waarvan de namen daarna nimmer in
een uitslagenlijst zullen voorkomen. Dat
gebeurt in elk seizoen. In de loop der
jaren zijn veel namen in de bekendheid
gekomen. Een deel daarvan verdween
onopgemerkt. Er zijn voorbeelden ge
noeg van renners, die in de een of an
dere rit een goede uitslag hadden, maar
die daarna meenden de wijsheid in pacht
te hebben en daarom maar niet meer
met vrienden naar courses reden en die
zonodig per auto naar startplaatsen ge
bracht moesten worden. Het waren de
jongens, die als het tegenliep, door on
kunde of door tegenslag, de fiets aan
de wilgen hingen en later te zien waren
op blinkend opgepoetste „knalfietsen".
Gelukkig zijn er meer, die er anders
over denken. Renners, die weten, dat er
in de wielersport genoeg narigheden te
verwerken zijn. maar renners ook, die
de moeilijkheden niet uit de weg gaan.
Kerels die bestand zijn tegen de span
ningen en die met een sterk doorzet
tingsvermogen iets bereiken. Voor die
renners blijft de prestatie het uitgangs
punt. Er zijn in het afgelopen seizoen
heel wat renners opgekomen, die tot de
graag geziene gasten worden gerekend
op nationale wedstrijden, waar deze ook
worden georganiseerd. Wedstrijden met
mannen als Bart Zoet, Maarten Breure,
Henk van Bastelaar, Henny Schouten,
Jan Stolk. Werner Swanevold, Maarten
den Outer, Wim de Jager, Leen van der
Leur, Wim Bravenboer, Jackie Mesters,
Arie Jongejan en Gerben Karstens zijn
(Van onze sportredactie)
MAART 18 Stedenontmoeting Rotterdam
Den Haag in de Spaanse polder (alle cat)
April 28 Heerjansdam voor (Amateurs)
(Onafhankelijken) en (Nieuwelingen)'.
29 Ockenburg Loosduinen (AON) 30
Fjjenoord Rotterdam (AON) 30 Schie
dam (Adsp. en Veteranen).
MEI 5 Dubbeldam (N. en Adsp.) 5 Den
Haag (Capitol) (A en Adsp.) 12 Putters-
hoek (AON) 12 Naaldwijk (AO) 19 Pa-
pendrecht (AON) 23 Den Haag (Betje
Wolfstraat) (AON) 26 Dordrecht (AON)
31 Sliedrecht (AO) 31 Sassenheim (N. en
Adsp.)
JUNI 2 Hendrik Ido Ambacht (AON) 9
Provinciale kampioenschappen nabij
Mompwijk (A) met wedstrijd voor nicu-!
weinigen. 8 Lekkerkerk (A) 6 Den Haag I
(Bouwlustlaan) (A) 16 Zwijndrecht (AON)
21 Gouda (AO) 22 Rijswijk N en Adsp.i
23 Klassieker Ronde van Zuid-Holland
over 190 km (Ai 30 's Gravendeel (AON)
JULI 1 Rotterdam (Crooswijk) (AON) 6
Den Haag (Leiweg) (A en Adsp.) 7 Zuid-
land (AON en Adsp.) 7 Sassenheim (AN
en Adsp.) 11 Maasdijk (AO) 14 Pijnac-
ker (AON) 21 Poeldijk (AON) 21 Noot
dorp (AO) 22 De Staart Dordrecht (A en
Veteranen) 25 Aiblasserdam (AON) 28
Gorinchem (A) en Adsp. 28 's Graven-
zande (AO).
4 Het Witte Dorp Rotterdam
(AO en Adsp.) 11 Schiedam (Profs ctn
Onafh) 18 Strijen (AON).
SEPTEMBER 1 Rhoon (AON) 2 Katcn-
drecht Rotterdam (AON) 8 Bcrkel (AON)
13 Sassenheim (A en Adsp.).
ROTTERDAM, 24 febr. Rot
terdam zit nog steeds zonder wie
lerbaan. Over de toekomstplannen
tasten de wielerliefhebbers nog
altijd in het duister. Wij schre
ven reeds over dit probleem. Van
het plan om de ontluisterde wie
lerbaan aan de Kromme Zandweg
op ongeveer dezelfde plaats te
herbouwen is niets meer gehoord.
De clubbestuurders tasten in het
duister Waar moeten in het
komende seizoen de baanwedstrij-
den worden afgewerkt? Er zijn
nog meer vragen. Waarom heeft
de gemeente nimmer een duide
lijk antwoord gegeven op vragen
van de wielerclubs? Moet Rotter
dam het dit jaar zonder wieler
baan doen? De hartstochtelijke
liefhebbers van de baansport gis
sen, maar zekerheid heeft nie
mand De baan, zo zej men op
het gemeentehuis, zou verrijzen
in IJsselmonde, maar definitieve
besluiten zijn nimmer gevallen.
Da gemeente is er kennelijk nog
steeds niet van overtuigd, dat ook
de wielersport haar zorgen heeft.
Laten wij met de wielerliefheb
bers hopen, dat aan deze situa
tie snel een einde komt.
dentele successen het hoofd in de wind j
gooien. Maar het vorig seizoen heeft be
wezen, dat deze knapen uit het goede
rennershout zijn gesneden. En zij trai
nen al dat de stukken er vanaf vliegen.!
A's wij een blik slaan op onze ama
teurs, dan zien wij enkele jongens met
sterke karakters. Renners met hét bloed
in de aderen. Nemen wij bijvoorbeeld
een Pjct de Haan cn een Gerben Kars
tens. De eerste noteerde verleden jaar
naast successen tegenslag, maar hij
kwam terug. Gerben Karstens zegetocht
staat ons nog vers in het geheugen. Hij
boekte maar liefst 18 ritzeges. Zijn ster
rees snel. Nn zijn schaatsavontuur in
Noorwegen zal Gerben Karstens zich on.
getwijfeld weer met volle energie aan
de wielersport wijden en waarschijnlijk
weer met groot succes. Dan is er Leen
van der Leur, militair kampioen 1960,
die in het voorbije seizoen beslag legde
op het kampioenschap van Rotterdam,
terwijl hij vriend en vijand verraste
met een reeks goede uitslagen in andere
„nationalen" Ook Piet van der Lans
kwam vorig jaar goed voor de dag. Hij
schuwde noch het luxe, noch het zware
werk. Jackie Mesters zal proberen zijn
prestatie in de ronde van Feijenoord
van het vorig jaar te herhalen. Hij leg
de toen beslag op de eerste plaats. Jan
Pieterse cn Henk van Piere, renners
mot „allure", „makers" van wedstrij
den zullen de wielerliefhebbers ook weer
graag terugzien. Maar zo kunnen wij
nog wel een paar namen op noemen,
zoals do rappe Rinus Paul, die en dit
niet zonder reden de „vergaarbak" van
aanlokkelijke premies wordt genoemd,
Jan Stam en Maarten Breure, jongens
die zich tot het uiterste geven om een
goede klassering te krijgen.
Wat zal Werner Swaneveld, wiens
prestaties verleden jaar beneden de ver
wachtingen bleven, in het nieuwe sei
zoen doen? En wat te zeggen van Wim
de Jager, die in België goede resultaten
boekte, en Herman Stubbe,' volgens
Feijenoords voorzitter Sakko een begaaf
de „treinloper", die in klassiekers veel
kan bereiken? Natuurlijk moeten de
amateurs ook rekening houden met de
aspiraties van een Karei van Pelt, van
een Piet en Wim Dorst, van Adrie Drop
en Siaak Koevermans. Dat zijn knapen,
die voor een verrassing kunnen zorgen.
Verrassingen, waarnaar de wielerfans
reikhalzend uitzien. De „smulpapen"
langs de weg wachten vol ongeduld op
de courses Zi.j willen zo graag weer de
?feer proeven van die ritten rond een
kerk. een park, waarin de renners el
kaar zulke „lieve" woordjes toefluiste
ren. Zij houden van die sfeer, waarin
ook boze gezichten voorkomen, wanneer
de jury een naar hun inzichten verkeer
de beslissing neemt. Wij kijken ook met
verlangen uit naar het begin van het
wegseizoen
(Advertentie)
STOFZUIGERS-VLOERWRIJVERS
Hoover - Philips - Erres
Holland Elektro enz.
COUZY - 1e Middellandstraat 72
Zeer gemakkelijke betaling
^chterfetcWS>eïï
Hij heeft een smal gezicht,
waarin een paar felle ogen schuil
gaan. Over judo spreekt hij met
een hartverwarmend enthousias
me. En hij accentueert zijn zin
nen met speelse gebaren van zijn
handen. Het is vanzelfsprekend
dat Koos Bonte, eigenaar van een
sportschool op de Oude-Delft, over
judo praat. Hij is daar practisch
de gehele dag mee bezig en hij
verdient er in zekere zin zijn
het leidde ook tot zijn hui
dige beroep, n.l. het beroep van
sportleraar, met als specialiteit
de vakken judo en boksen. In 1957
richtte Koos Bonte een verzoek
tot de leiding van het CIOS te
Overveen om toegelaten te mo
gen worden tot de school. Er wa
ren dat 3aar zo'n vierhonderd ge
gadigden voor maar vijftig plaat
sen. Koos Bonte werd mede
in verband met zijn uitstekende
prestaties op de judomat aan
genomen. Twee jaar van studie
volgden. In 1959 kon Koos Bonte
zich sportleraar noemen. En kort
hierna vestigde hij in Delft de
eerste judoschool.
brood mee!
li
ii
En dan' te bedenken dat de 30-
Jarige Delftenaar oorspronkelijk
was bestemd voor technicus. Na
zijn opleiding aan de Mulo ver
dween Koos Bonte tussen de ma
chines. Hij doorliep de machinis-
tenschool; zijn uiteindelijke be
stemming was „technisch teke
naar". Maar reeds toen was de
slanke jongeman „gegrepen" door
het judo. In '51 werd hij door een
vriend meegenomen naar een Do-
jo te Den Haag. Het judo stond
in Nederland destijds nog in de
kinderschoenen. Er waren zelfs
mensen, die deze sport als ..le
vensgevaarlijk' schetsten. Nu was
het echt niet zo, dat Koos Bonte
de eerste de beste keer, dat hij
met judo in aanraking kwam.
overliep van enthousiasme. De
sport leek hem wel wat, maar om
daarvoor de kanosport op te ge
ven? „Het kwam plotseling. In
Delft kun je niet zo uit de voeten
met een kano. Het centrum ligt
meer in Amsterdam en Zaandam,
daar kun je een behoorlijke trai
ning krijgen. Ik ben toen met de
judosport begonnen en dit leidde
zelfs tot
Het leidde tot een kampioen
schap van Nederland, tot feen
Europees kampioenschap, maar
In die jaren rees ook zijn ster
aan de nationale judohemel. Hij
veroverde in 1957 het kampioen
schap van Europa in de klasse
der lichtgewichten. Hij behaalde
een reeks kampioenschappen -van
Nederland waar hij met reden
trots op kan zijn. De verscheide
ne grote bekers getuigen van zijn
kracht. Een kracht die hij met
liefde en ijver tracht over te plan
ten op zijn leerlingen. Of Koos
Bonte in de toekomst voor Neder
land nog enkele erepalmen in de
wacht sleept, hangt af van diver
se factoren, die hij niet in de hand
heeft. Zo worstelt de sympa
thieke Delftenaar met de vraag
of het systeem „amateur" of
„prof" wordt ingevoerd. In lei
dende kringen van ons judowereld
je overweegt men nl. een schei
ding in klassen van mensen, die
les geven en in een klasse met
„volbloed" amateurs. „Maar", zo
zegt mij Koos Bonte, „ik verdien
toch niet met judo. Ik geef alleen
les en als ik het op de keper be
schouw, hebben de leraren min
der tijd om zich op een bepaald
toernooi voor te bereiden, dan de
jongens, die het judo niet onder
wijzen. En als men de scheiding
van klassen werkelijk doorvoert,
dan is voor mij de lol er vanaf.
Je krijgt dan immers in die z.g.
„openklasse", de klasse waarin
de judoleraren worden onderge
bracht, maar een smalle top.
Koos Bonte Is befaamd om z'n
„specialiteit", het overnemen van
een aanval, ingezet door de te
genstander. En Koos Bonte heeft
er twee benamingen voor. Het
Go-no-sen (overnemen van de be-
weging) en het Sen-o-sen (het
overnemen van een bepaalde re
actie). Het zegt de leek niets,
maar de Delftenaar heeft het mij
haarfijn uitgelegd. „Als ik een
tegenstander tegemoet treed, ver
plaats ik mij in zijn gedachten.
Ik kan aan het vastpakken, het
schudden (uit positie brengen)
reeds zien, welke kant mijn te
genstander met mij op wil. Ik
probeer zijn nauwelijks ingezette
aanval in de kiem te smoren en
ik sla tegelijkertijd toe. Dat is het
„Sen-o-sen". Het „Go-no-sen"
houdt in, dat je een beweging van
de tegenstander overneemt. Ais
X mijn voeten b.v. opzij tikt, neem
ik die aanval direct over".
Sinds 1956 is Koos Bonte een
vast iid van de ploeg, die deel
neemt aan de centrale training te
Amsterdam. De jongens worden
daar door coach Gé Koning duch
tig aan de tand gevoeld. Zater
dagavond begint het met een con
ditieoefening in het Vondelpark.
Dan volgt een uurtje techniek en
de volgende dag, reeds om zeven
uur, lopen de judoka's weer in
het Vondelpark. Enthousiast is
Koos Bonte over de door Gé Ko
ning gekweekte teamgeest. „Als
je in het buitenland komt. dan
merk je pas wat teamgeest hier
betekent. Neem b.v. een land als
Frankrijk. Van oudsher hèt Euro
pese land, waar het judo voor het
eerst vaste grond onder de voe
ten kreeg. Als zo'n ploeg op de
kampioenschappen verschijnt, dan
ben je maar wat blij, dat je deeJ
uitmaakt van de Nederlandse
ploeg." En wat doet Koos Bonte
nog meer om in perfecte conditie
te blijven? Hij volgt (op eigen kos.
ten) elk kwartaal één wekelijkse
cursus bij de befaamde Japanse
judoka Mutsi-Gami
Hij volgt OP zija school een
soort eigen systeem om zijn leer
lingen in het judo te bekwamen.
Hij heeft dat geleerd van de Ja
panse meesters. Bewondering
heeft Koos b.v. voor het systeem
van Ichiro Abe, het Kodokan-sy-
steem. Dit heeft voordelen boven
het Kawashi (gradensysteem) Ko-
dokan leert de beginnende judoka
minder worpen, maar de worpen
die worden geleerd moet de judo
ka tot-en-met kennen. Hij kan
dan sneller tot goede prestaties
komen. In feite is het verschil in
beide systemen terug te brengen
tot een verschil in leertijd. Met
Kawashi duurt het te lang voor
de beginnende leerling resultaten
ziet. Het enthousiasme zou kun
nen luwen gn daarmee „verspeelt"
men een leerling. Dat laatste
klinkt een beetje commercieel
maar zo bedoelt Koos Bonte het
niet. Hij vindt het jammer, wan
neer een toch wel begaafde leer
ling verdwijnt, omdat deze te lang
moet wachten op een graduatie.
Nu heeft Koos Bonte op zijn school
een soort middenweg gevonden.
En hij boekt resultaten. In de
dojo aan de Oude-Delft, waar
Koos Bonte leerlingen heeft in de
leeftijdsklasse van 5 tot 40 jaar,
heeft hli een speciale wedstrijd-
groep. Een van zijn jongens ver
overde vorige week zondag het
kampioenschap van Zuid-Holland
bij de juniores, terwijl deze knaap
de 17-jarlge Jeile Kriesling, bij
hem slechts drie jaar in training
Is. De prestatie van JeIIe Kries
ling krijgt nog meer waarde, als
men bedenkt, dat deze jongen
zwaar moet blokken voor zijn
einddiploma aan een middelbare
school.
Jelle Kriesling heeft volgens
Koos Bonte de juiste mentaliteit
A.ls hij moet vechten om een
plaats in de finale heeft hij „vlin
ders in zijn maag". Hij is als een
raspaardje dat nerveus aan de
startlijn staat, wanneer het gaat
om een 100.000-dollarraee. En
als Koos Bonte dit vertelt, klinkt
er trots in zijn stem. Trots, om
dat hij deze jongen heeft gebracht
op het peil, waarop hij nu staat.
Aan de andere kant is Koos Bonte
realist genoeg om te weten, dat
het Nederlandse judo (uitgezon
derd de fenomenale prestatie van
zijn vriend Anton Geesink) er nog
niet is. Dat kwam, zo zegt hij mij,
duidelijk naar voren, toen een Ko
reaanse ploeg in Delft onze dojo
met een bezoek vereerde. „Maar
wij zijn op de goede weg!, zo be
sloot hij.
