I
Onbevredigende gang van
zaken in de politiek
Meer belangstelling bij kiezers nodig
Sociaal
commentaar
Kalmer: Mis mag niet iedereen
te kijk worden aangeboden
Discussie over geoorloofdheid
van TV bij Heilige Mis
Bokma i
w
AVRO-DIRECTEUR REPKO
PLOTSELING OVERLEDEN
s
Attentie
«•Sé
A-::
A'
I IK
Geen blikdoor
het sleutelgat
Jubileum NRU
V B
Geen pokkengevaar
door Duits bezoek
VARA: „Agitatie
vertroebelt de sfeer
Vanavond
Zondagavond
*9
'5'
'in'"
ZATERDAG 3 MAART 1962
B2
P
20 Stuks ft.
W
fa" A y
f'en,
Nc
Ma
Me
i'jL
Mi,
(Advertentie/
Chief Whip
In deze kolom bespreken we maar
zelden echte politieke aangelegen
heden. We streven er naar op de
eerste plaats sociale kwesties zo
objectief mogelijk te henaderen, ons
daarbij niet op voorhand storend aan
standpunten van enige politieke partÜ
of sociale organisatie, ook al hebben
we in dat opzicht onze voorkeuren. Zo
hebben we er steeds naar gestreefd het
sociale beleid van dit kabinet te steu
nen waar dit maar enigszins kon en
gelukkig waren daartoe vele aanleidin
gen.
Zoals het er tot voor enige weken uit
zag, was het niet zo moeilijk, de
kiezers duidelijk te maken, dat het deze
regering volle ernst was en is met het
aangekondigde „christelijk sociale be
leid". In de loonsector en op het ge
bied van de sociale verzekering zijn
behoorlijke successen geboekt; de kwes
tie van de bezitsvorming heeft een goe
de aanzet gekregen; er is f®1} druk
werkprogram van minister Veldkamp
voor de zeer nabije toekomst.
Sinds enkele weken lopen we even
wel met een uiterst onvoldaan gevoel
rond, welk gevoel de afgelopen week
een dieptepunt heeft bereikt. Werkelijk
gelukkig met liberalen zonder socialis
ten in de regering hebben we ons nooit
gevoeld. Maar, met uitzondering van
woningbouwpolitiek van deze rege
ring, hadden we toch beslist niet te
klagen over het aandeel van de libera
len in de sociale politiek. De eerste fei
telijke botsing kwam met de behande
ling van de Algemene Kinderbijslag
wet, al moeten we te dien aanzien er
kennen dat uiteindelijk de liberalen
toch nog te vinden bleken voor een
compromis, waardoor een resultaat is
bereikt waarvoor we ons als K. v .P
niet behoeven te generen.
Bepaald spannend werd de situatie,
toen vorige week, met de behandeling
van het personeelsbeleid van minister
Toxopeus, deze liberale bewindsman
van geen wijken wist, toen hem werd
gevraagd niet alleen voor de hogere en
hoogste ambtenaren royaal te zijn maar
ook wat minder schriel voor de lagere
laagste. Dit debat heeft een hoogst
NADRUK VERBODEN.
(Van onze Haagse redactie)
I)EN HAAG, 3 maart Het bezoek
van Westduitsers aan Nederland zal dit
jaar naar de mening van minister
Veldkamp geen bijzondere gevaren
opleveren voor de eigen bevolking. He
minister antwoordt dit op vragen van
het Tweede Kamerlid Roosjen (Alt)
over het risico van pokken-besmetting.
Dr. Veldkamp zegt, dat in West-Duits-
land de nodige quarantaine- en andere
maatregelen zijn genomen om uit
breiding van de pokken tegen te gaan.
Het ligt dan ook niet in de bedoeling
van de minister büzondere maatregelen
te treffen. De volksgezondheidsautori-
teiten zijn uiteraard waakzaam. Als het
toch te eniger tijd nodig zou zijn maat
regelen te nemen, zijn die afhankelijk
van de situatie op dat ogenblik, aldus
de minister.
onaangename smaak nagelaten, ook bij
de meesten van hen die uiteindelijk
hun stem toch niet gaven aan de tegen
het ministeriële beleid gerichte motie.
Men vond toen vooral de psycholo
gische fouten van de minister zo ern
stig en er is niet verzuimd hem dat
heel duidelijk te zeggen. De minister
was charmant in de wijze waarop hij
trachtte duidelijk te maken waarom hij
aan de verlangens van de Kamer niet
kon voldoen. Maar deze charme belet
te hem niet om enkele dagen later een
nieuwe psychologische blunder van for
maat te maken. Sinds enkele jaren
kregen de werknemers bij de posterijen
van hoog tot laag een gratificatie, ver
band houdende met de door hen gele
verde prestaties. Per 1 januari 1961
werd voor de weekloners een werkklas-
sifikatiesysteem ingevoerd, waardoor
geen aanspraak meer kon worden ge
maakt op een extra-douceurtje. 25.000
andere werknemers evenwel rekenden
in hun achterhoofd er toch wel op, dat
de enkele malen toegestane extra-uit
kering dit jaar zou worden herhaald.
Tussen de centrale directie van de
P.T.T. en de personeelsorganisaties was
hierover volledige overeenstemming be
reikt. Alleen was er nog toestemming
nodig van de.minister van Binnenland
se Zaken. Prompt weigert deze de uit
kering, waarschijnlijk met een beroep
op het feit, dat in het loonoverleg even
eens van zijn kant geweigerd was een
extra-uitkering te verstrekken.
We kunnen dit werkelijk niet begrlj-
pen. Hierin had voor de minister nu
juist een uitweg gezeten voor de moei
lijkheden, waarin het overleg is ge
raakt. In het Kamerdebat heeft hl) ge
zegd, dat wanneer nieuw overleg door
de personeelsorganisaties zou worden
gevraagd, hij bereid was te komen
praten, maar aanvankelijk met lege
handen.
Van K.V.P.-zljde werd nog gesugge
reerd, dat gepraat zou kunnen worden
over een andere verdeling van het be
schikbare pakket (lees: 270 miljoen).
Daarop heeft de minister niet gerea
geerd. Maar nu zou hij iets in handen
gehad hebben, maar ook dit heeft hij
laten glippen. We kunnen niet anders
zeggen dan dat deze houding diep te
leurstellend is.
Het gevoel van onbehagen is in be
langrijke mate versterkt door
de woningbouwpolitiek van de
heer Van Aartsen. Het was m de
afgelopen week een slecht debat, voor-
zover daaraan door de minister werd
deelgenomen. Eigenlijk heeft hu geen
enkele serieuze poging ondernomen, om
zijn beleid goed te verdedigen. We kre
gen heel sterk de indruk, dat daar een
man bezig was een les op te zeggen,
die hem met name door zijn liberale
ambtgenoten was voorgehouden. En
dat is heel erg. Dat de woningbouw
in de vrije sektor hem uit de hand was
gelopen, zün we bereid hem tot. op ze
kere hoogte te vergeven. Hiervoor mo
ge uiteindelijk de minister de verant
woordelijkheid dragen, dat neemt niet
weg dat hij afhankelijk is van het door
geven van gegevens door lagere orga
nen zodat hij niet van dag tot dag pre
cies op de hoogte kan zijn.
Maar nu is hü wel op de hoogte. Nu
weet hij en het is hem heel nadruk
kelijk gezegd, dat in de vrije sector,
waarin voor twee jaar 30.000 woningen
waren gepland, er 68.000 werden ge
bouwd. Desondanks weigert hij, een
volkomen redelijke eis van de K.V.P.
in te willigen. Zou aan dit beleid, dat
niets meer met christelij'k-sociaal be
leid te maken heeft, maar daar
rechtdraads tegenover staat, uitslui
tend het ministeriële leven van de heer
van Aartsen zijn verbonden, dan twij
felen wij geen ogenblik, of deze minis
ter zou de laan uitgestuurd zUh. Maar
waarom moet in 's-hemelsnaam liet ns-
le kabinet ztfn voortbestaan hieraan
verbinden? Het enige antwoord dat wy
kunnen vinden is: de te sterke invloed
van de liberalen In deze regering. Voor
echte christelijk-sociale politiek moeten
we op de liberalen beslist niet rekenen,
zich bij zijn oordeelvorming maar iaat
leiden door enkele krantenkoppen of de
onderling doorgefluisterde „ik heb ge-
hoord-berichten". Een eigen inzicht,
een eigen oordeel ontbreekt al te dik
wijls, omdat men het lidmaatschap van
een politieke partij slechts beschouwt
als een noodzakelijk middel om aan
groslijststemmingen te kunnen deelne
men, maar niet als het deel hebben aan
het staatkundig gebeuren in ons land.
We zouden dit verwijt vooral willen
richten aan onze arbeiders. Het aan
tal hunner, dat aktief deelneemt aan
het werk van de K.V.P. is betrekkelijk
gering. Een gevolg daarvan is, dat in
kringbesturen ook slechts weinig ar
beiders een plaats hebben gekregen.
Eveneens is een gevolg, dat kiescolle
ges en adviesinstanties voor het samen
stellen van voorlopige kandidatenlijsten
te onvoldoende met de aanwezigheid
van de arbeiders rekening houden.
Daardoor kon het gebeuren, dat het
percentage geadviseerde arbeidersrepre
sentanten voor de Provinciale Staten
van onze noordelijke en oostelijke pro
vincies dreigt terug te lopen van 25 pet.
naar 8 pet.
Wie de ontwikkelingen in de lande
lijke politiek beziet, zal het duidelijk
zijn, dat afwezigheid van belangstelling
een ernstige fout is. We staan nog een
jaar vóór de nieuwe Kamerverkiezin
gen, we hebben nog tijd om wat goed
te maken. Laten we het dan ook doen.
HILVERSUM, 2 maart „Wat de
verhoudingen in de Nederlandse geluids-
en beeldomroep betreft kunnen we zeg
gen, dat de vraagstukken en de moei
lijkheden zich in 1961 wel hebben uit
gebreid en voortgezet, maar dat van
een doortastend regeringsbeleid, ge
richt op een snelle oplossing, ook in
dit jaar nog geen sprake was". Aidus
het zojuist versohenen .jaarverslag over
1961 van de VARA.
Met betrekking tot het omroepbestel
wordt in het verslag o.m. opgemerkt
dat men terzake nu al een reeks van
jaren in een situatie van voortdurende
onzekerheid verkeert. ,,En de gevolgen
daarvan zijn ernstig. Al te vee] talent
en energie, bestemd voor de uitoefe
ning van de eigenlijke omroeparbeid,
moet jaar in jaar uit worden ge
bruikt in de strijd voor het behoud van
elementaire waarden". Hieraan wordt
in het verslag toegevoegd, dat ..agita
tie en onrust rondom het omroepbestel
de sfeer vertroebelen, waarin gewerkt
moet worden. Financiële problemen
blijven onopgelost. Een beleid op lang
zicht blijft onmogelijk".
In het verslag wordt het verder
een „kwalijke zaak" genoemd dat de
overheid meer en meer neiging heeft
zich direct of indirect met het dage
lijks bedrijfsbeleid te bemoeien. Het
beleid inzake de t.v.-programma's wordt
in sterke mate geremd door het nog
steeds bestaande gebrek aan techni
sche faciliteiten bij de NTS.
it/A-' -A,
CONTACT
c
Zaterdag, 24 februari jl. hebben wij
een beschouwing gepubliceerd over de
argumenten, waarmee A.K. Ruf O.P.
liet goed recht van T.V.-uitzendingen
van de H. Mis verdedigt. Sinds de eer
ste uitzending op 27 oktober 1948 is een
felle discussie ontstaan tussen voor- en
tegenstanders daarvan, die elkaar tot
de dag van vandaag nog steeds niet
hebben kunnen overtuigen van de juist
heid van het voorgestane standpunt.
Ook de bekende theoloog prof. K. Rah-
ner S. I. heeft hierover zijn mening ge
zegd en wel in het tijdschrift: „Uni ver si-
tas" 1961, jrg. 16, nr 11, welk artikel
is opgenomen in P, Brands „Pastorele
Cahiers," Zending en Genade, nr. 3,
bldz. 52-64. Rahner behoort tot de be
sliste tegenstanders van T.V.-uitzendin-
Advertentie)
Oude genever Besserirood Cjtroen jènever
gen der H. Mis. Vóór hij zijn betoog be
gint, stelt hij voorop, dat zijii( afwijzend
oordeel uitsluitend een werkelijke en to
tale Misviering op het oog heeft, en wel
precies zoals iemand dat kan zien, die
er lichamelijk aan deelneemt, dus met
inbegrip vaii Consecratie en Communie.
Met andere woorden; mag de T.V.-ca-
mera datgene zien en aan iedereen to
nen, wat de gelovige Christen, die het
mysterie van de Kerk meeviert, mag
zien en ziet? Nog anders gezegd: Heeft
de T.V.-camera principieel en a priori
dezelfde rechten als de ogen van de ge
lovige Christen?
Rahners antwoord is een categorisch:
neen!
Van een beroep op de „apostolische
mogelijkheden" van dergelijke uitzen
dingen, van de waarde voor ongelo
vigen van een „blik door het sleutel
gat" in het innerlijk der Kerk, moet
hij niets hebben. Afgezien van het feit,
dat een „onfatsoenlijke sleutelgat-
gluurder" iets wil zien, waarop hu
geen recht heeft, moet men toegeven,
dat, wanneer zonder dat de Kerk
dat uitdrukkelijk wil ongelovigen
„per accidens" kunnen toe'Ijken, dit
nog niet het recht geeft te conclude
ren van het feitelijke tot het princi
pieel gerechtvaardigde, omdat juist
de T.V. zich prineipieel richt tot ieder
een als gelijkberechtigd. Evenmin
kan men beweren, dat er geen wezen
lijke verschillen bestaan tussen din
gen, ook al zün er continu verlopen-
ij vroegen in de titel van dit ar
tikel meer belangstelling bü de
kiezers. Nog enkele weken schei
den ons van de verkiezingen
voor de Provinciale Staten. Zowel van
K.V.P.-zljde als van de zijde van de
Partij van de Arbeid is gesteld, dat
deze verkiezingen ook een toetsing zul
len zijn van het kiezersoordeel over de
landelijke politieke situatie. We zouden
niet gaarne de heer van Doorn volgen
in zijn alternatieve keuze: de Quay of
Burger. Een versterkte invloed van de
K.V.P. en een tempering van de libe
rale druk zou het beste zijn wat we op
28 maart kunnen bereiken.
We zouden onze kiezers zo nu en dan
zo graag eens in de kraag pakken en
hen wakker schudden. Al te dikwijls
moeten we het meemaken, dat men
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM, 3 maart. Over de
viering van het derde lustrum van de
Nederlandse Radio Unie is gisteren
een schaduw gevallen door het plotse
ling overlijden van de heer D. Repko,
directeur van de AVRO. De heer Rep
ko, die zich na afloop van de feestelijke
bijeenkomst in het raadhuis naar de
AVRO-studio had begeven, is in zijn
werkkamer door een hartaanval ge
troffen en na enige minuten overleden.
Hij laat een vrouw en twee zoons
van zeventien en negentien jaar
achter.
De heer Repko werd in 1910 in Am
sterdam geboren. Na de HBS volgde hu
een opleiding voor accountant, tevens
studeerde hu gedurende twee jaren
rechten en economie aan de Amster
damse universiteit. Vijftien jaar lang
werkte hij als afdelingschef bij het Ge
meente Energie Bedrijf van Amster
dam. In 1949 volgde zijn aanstelling hij
de rijksaccountantsdienst. In 1952 trad
hjj in dienst van de AVRO als admini
strateur, in welke functie hij o.m. be
last was met de leiding van de finan-
cieel-economische dienst. Een jaar la
ter werd hi1 benoemd tot directeur van
de AVRO.' Dit directeurschap ver
schafte de heer Repko tevens een
plaats in het bestuur en de raad van
beheer van de NTS en de federatie van
omroepverenigingen. Daarnaast was
hij commissaris van personeels- en so
ciale zaken van de NRU, voorzitter van
de stichting Omroepwoningbouw en be-
stuurslid van de Nozema. Voorts
maakte de heer Repko deel uit van de
WD-fractie van de gemeenteraad van
Hilversum.
De overleden AVRO-directeur is gis
teravond zowel voor de radio als voor
de televisie herdacht.
Staatssecretaris mr. Y. Scholten (rechts)
feliciteert de voorzitter van de N.R.U.,
mr. Roosjen, tijdens de receptie in het
Hilversumse stadhuis. In het midden
mr H W. van Doorn, voorzitter van
de K.R.O. en lid van het dagelijks be
stuur van de N.R.U.
De heer Repko (in het midden) woonde
gisteren nog de jubileumbijeenkomst
van de N-R-U. in Hilversumbij. Links
naast de heer Repko de heer J. B.
Broeksz, bestuurslid van de N.R.U.
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM, 3 maart. „Naast
televisie dreigt men ten onrechte
de radio te vergeten. Ik ben overtuigd,
dat de radio stand zal houden en zijn
eigen betekenis zal blijven hebben. Bij
tal van actualiteiten en ook op muzi
kaal terrein is de radio in het voor
deel. Beide media zullen elkaar moe
ten aanvullen". Dit zei de staatssecre
taris van O. K, en W., mr. Y. Schol
ten, gistermiddag tijdens de viering
van het vijftienjarig bestaan van de
Nederlandse Radio Unie in het raad
huis.
Mr. Scholten wees er in zijn rede op,
dat het belang van de samenwerking
tussen de omroeporganisaties door bui
tenstaanders dikwijls niet voldoende
wordt erkend. „Zonder de NRU zou de
chaos groot zfjn. Ook bij de nieuwe
Omroepwet zal er een samenwerkings
organisatie als de NRU moeten ko>
men", aldus de staatssecretaris.
„De NRU", zo merkte de NRU-voor-
zitter, rnr. A. B. Roosjen, op aan het
begin van de feestelijke bijeenkomst
in het raadhuis, „heeft de gevaarlijke
concurrentie, die voor de oorlog bij de
omroepen bestond, vervangen door sa
menwerking die nog steeds groeiende
is. Mr. Roosjen verdedigde in zun feest
rede ook het zuilensysteem. De arbeid
van de NRU is dienstbaar aan het ge
hele Nederlandse volk," aldus de voor
zitter.
de overgangen aan te wijzen tussen
deze radicaal verschillende zaken.
Een sacramentsprocessie, waarbij
,,de facto," maar juist niet „per se,"
ieder het Allerheiligste kan zien,recht
vaardige! niet, zegt Rahner, een T.V.-
uitzending van de Mis, evenmin als het
feit, dat iemand geen verschil ziet
tussen blauw en groen, bewijst, dat
er tussen deze kleuren geen wezen
lijk verschil bestaat.
Voor zijn positieve bewijsvoermg zet
Rahner twee stellingen op. De eerste
luidt: Er zijn dingen, waarvan het ver-
tonen-beslissend-afhankeljjk is van de
toestemmende of weigerende vrijheid
van de „vertoner." Ze mogen door een
ander slechts gezien worden, wanneer
die toestemming gegeven is, en dan nog
op voorwaarde, dat die ander kijkt met
persoons-engagement, niet uit louter
nieuwsgierigheid.
Wat eenmaal door de T.V. wordt uit
gezonden, kan niet meer beperkend be-
invloed worden. De camera levert aan
Jan en alleman uit, wat rechtens be
hoort tot de intimiteit van de geestelij
ke persoon, welke, zonder verlot van
die persoon, niet mag doorbroken wor-
den, zeker niet door iemand, die met
tot eerlijk meeleven in staat is. Die per-
soons-intimiteit is object van een gees
telijke schroom, die terecht, op dit ter
rein, van de kijker een overeenkomstige
houding eist. Waar tegenover de tast
bare verschijning van Gods genade: het
vieren van het Sacrament, de nodige
eerbied en een begrijpend medeleven
ontbreekt, moet men spreken van een
inbreuk op menselijke en goddelijke
rechten. Het wezen van de mens vraagt
bovendien om een „Disciplina areana,
een „geheimleer," en niet alleen op re
ligieus gebied. Zo zjjn bv. bepaalde
uitingen van persoonsliefde,de belijde
nis van zonden, of ardere religieuze han
delingen wezenlijk en op geoorloofde wij
ze niet a priori voor ieder toegankeluk.
De tweede stelling luidt: wat in de
eerste stelling werd beweerd geldt in
de hoogste mate van de H. Mis. Hier
vooral eist de schroom bescherming van
het persoonlijk-centrale en van het hei
lige tegen louter nieuwsgierigheid. De
ze intiemste religieuze act voltrekken
tegenover de niet-geëngageerde nieuws
gierigheid van iedereen wat een TV-
uitzending doet noemt Rahner hoogst
schaamteloos. Voorstanders van derge
lijke uitzendingen komen logiscli tot het
loochenen van elke „disciplina arcana
welke vooral voor de meest centrale
cultus-act van de Kerk geldend moet
blijven. Wie, als goddelijk voorbeeld
voor een T.V.-uitzending der H. Mis
op de Incarnatie wijst, die God voor
ieder „grijpbaar" heeft gemaakt, ver
geet, dat wij niet zonder meer mogen
beschikken óver wat God gedaan heeft,
en óók, dat de Heer, na Zijn opstan
ding, niet meer verschijnt aan de reli
gieuze plebejers, maar uitsluitend aan
de door God van te voren aangewezen
getuigen. (Hand. 10.41). In de Sacra
menten is Christus bij ons in de wereld
en tevens is Hjj niet van deze wereld,
waaruit Hü de Zijnen heeft gered, ter
wijl deze Zijn tafel niet kunnen delen
met hen, die buiten staan. Deze schei
ding impliceert echter geen oordeel over
de verhouding van beide groepen tot
God in het diepst van hun geweten. Dit
wil alleen zeggen, dat zij op het gebied
van de cultus der Kerk niet dezelfde
rechten hebben. Anders kon elke niet-
katholieke Christen ook de Eucharistie
ontvangen.
Ten aanzien van. de Misviering heeft
de T.V.-camera niet dezelfde vrijheid
als de microfoon, die, op zijn beurt
zeker niet vanzelfsprekend dezelfde
rechten lieeft als het menselijk oor
van de aanwezige gelovigen. Boven
dien is het spreken over en het toela
ten tot een gebeuren bepaald niet het
zelfde. Een religieuze radio-uitzending
is slechts een technisch andere vorm
van mededeling dan geschiedt in een
boek. Het geschreven en uitgezonden
woord kan losgemaakt worden van het
persoonlijk voltrekken van zijn inhoud
in geloof en liefde. Daarenboven ir
het een uitnodiging tot geloven
die tot iedereen kan worden gericht.
Maar ook door de radio mag niet al
les worden uitgezonden. Ook hier
staat het nodige onder de wet van de
persoons-schroom. Wie met dit be
ginsel voor ogen, scherp onderscheidt
wat wel en niet kan worden uitgezon
den, kan de stijl en de inhoud van
religieuze radio-uitzendingen zeer
nauwkeurig bepalen. Men kan nu een
maal niet alles via de microfoon door
geven wat men in de vergadering van
door de Geest Gods vervulden kan
zeggen. Hieruit besluit Rahner dan,
dat de religieuze woord- en kjjk-uit-
zendingen niet zonder meer onder de
zelfde wet vallen, en dat voorzover
er een vergelijking mogelijk is de
ze voor het oor en voor het oog op
dezelfde gronden een uitzending aan
iedereen verbiedt.
Rahner besluit zijn betoog aldus: Als
de Mis niet iedereen te kijk mag worden
aangeboden en als een T.V.-uitzending
daarvan een principieel aan ieder aange
boden bekijken van de Mis betekent, dan
volgt hieruit: deze T.V.-uitzending zon
digt tegen het gebod, dat men de in
tiemste persoonsacten en het heilige
slechts in die mate voor een ander
toegankelijk mag maken, als deze in
staat en bereid is ze persoonlijk mede
te voltrekken, waarbü, die dit alles
laai zien, steeds de vrije beschikking
behoudt over dit laten-zien.
Het is, zegt hü, in tegespraak met do
wet van de persoonssehroom, als de ca
mera de priester bü <ie Consecratiè
„observeert" en aanbiddende Christe-
1
nen in close-ups getoond wordeh^r
me., met deze ongepastheden de
lovigen bekeren? De serieus
den gaan heus wel zelf naar ae
Bovendien is er een zekere vo" pe
nis nodig voor het meest primitie
grip van de liturge. Zeldzame
ke gebeurtenissen door de T. v-- jpf
den is altijd mogelijk, zonder na uii
de camera datgene toestaat, waar va>
sluitend het aanbiddend toezie^,ui
de gelovigen recht heeft. Op ft-
zendingen van de Mis voor zieke u
Rahner deze zelfde redenatie
rechtmatigheid van zo'n uitzend' v(jt(
trouwens moeten bewezen zU» t&"
men hiertoe overgaat. Anders.
hij. zou men ook kunnen aanton® pe
men in een noodgeval kan dop®
bierm
deze opmerking 'j)t
Tenslotte nog (leze opmeri»"® t
eenmaal het T.V.-toestel behoort _sI1e
normale meubilair van de pt
mens. en hij gewend is alles \it-
wat de camera voor hem opsp?"
sen hemel en aarde, (lan zal j (|K
de burger van de 21e eeuw h°os0 zlL
windend zijn, dat er nog dmgi KL
die men vanuit zijn huiskamer n
zien. Het zal voor hem een grow, ee
zijn te constateren, dat er n.°uflfe
plaats is, de kerk, waar hij zijn naVr tt)
humane maat nog kan bezwaren, «ra
vele dingei\, waarin de Kerk rn ]e tl
zou kunnen zijn dan ze is. Maar p
breekt aan, waarin de moed «r,
humaan-oude het modernste z c
De Kerk heeft het niet nodig O t
T.V.-camera een ongelovige w.e v0ltfUe
lang te laten toekijken bij het t 0
keil van haar hoogste mysterie,
wereld zich ook bij deze sensat
begint te vervelen.
BUSSUM, 3 maart Een uU^v^
rechtstreekse reportage uit Gen
dc Europese kampioenschappen rav0'l),
rjjden voor dames vormde £'s„;=icP te
de hoofdschotel van het tele* 8jj
gramma. Voör zover de NCRV e
pas kwam en dat was dan v ~t> F,
uur en tien minuten precies
om het optreden "an de git:
Ingmann en zün kwintet, waaro t,p
kelijk niets te melden valt, en j
tentie". In deze actualiteiten po
kwam zowel een pianospelen"
als de heer Salazar aan Jga'ep 'Lr
laatste geval werd, menen wü>®t jrfy
visieportret nagestreefd maar d j. o.(
de alles tezamen uit op niet pra9,r
een soort aangekleed politiek yp?,
De rui
Pub.1lfvCK'r
an' de gitarisM0^,
van de heer Brugsma. „.ma-
der, gezien van de geneeskun „r
ziehtshoek uit. wef'd behandel" vgi
zichtshoek uit,
dokter, die het' kükend
lijk maar ten onrechte aanzag .ap. j,i
medisch wei-onderlegd gezelsci
Aan het begin van de avond tet
de heer E. Schijttenheim, V00AP ptóö'
de NTS, met enkele woorden
ling overleden directeur van
de heer D. Repko. p-'
HILVERSUM, 3 maart g Op
speelt vanavond een voorna" ^e\ j?
het programma van de VPKjV-ggp
Omstreeks tien vóór negen i e>
kükers door middel van en*n R i'
menten een voorproefje éet^nt1
Brusse's nieuwe speelfilm or" m JT
de regen", welke binnenkort ,f
mière gaat, terwijl omstreeek e jj?
na een Eürovisiereportage vf,-urejoG
uit Genève, waar de vrüe SgpVW
dansen in de Europese g'
schappen kunstrijden worde
den,
van Chnr'OeO'jv
stl-klucht 'pgtO'O
De KRO-televisie
avond „De Tante
SCherm, een travesti
we bewerking van Rosila
hoofdrollen worden gespee
brengt^,. 0P,eJ>.
Perin-Bouwmeester en
niedj r '"t
die zelf do regie voert.
volgt om tien uur een P0''?',,iS
concert door liet Amsterd»
maandorkest onder leiding
Kersjes met solistisdie 'Vi'd
van Theo Bruins. Uitgev v!,ri
het Pianoconcert no- 2 pa&P
Saëns, dat door Wouter _R ge:
toegelicht. De epiloog wprdi
door nater Leopold Verhafe xfi j
vc
door pater Leopold
Ten behoeve van het
liek Kerkgenootschap "ïvcp', ii>
KRO-televisie zondagmorgen L
elf de uitzending van e® jpbji
Hoogmis uit de kerk van s* de ,j J
te Horst in Limburg. ^?ond
microfoon speelt zondag»vjpUs"5;
vóór half tien het Ama 0pgr j
het op grammofoonplaten 5J
Strijkkwartet in a kl.t. °P 0dL i-J
men de pdj
Strijkkwartet in a
van Brahms, terwül
over elf kan luisteren
ghonie Concertante no.
pisak, gespeeld door nei 0ib"o5'f.
Orkest van de Poolse Rfdi co^fly
ding van Jan Krenz.
maakt deel uit van een op. lyt
het „International Ros!^ie
posers 1961". Zondagmidd jjW
drie zendt de KRO eigen de jf®
van een concert, dat op v0of.(
verleden jaar is gegeven.,elp
ninklüke Liedertafel p
Montagnards" te Jmt ®)l
gramma vermeldt het beP
opus 20 van Beethoven.
p' 11
1fi
?cn
K0(j
Hk
In d'ë grarnmofoonP i(j'' a
„RÜkdom der welluidend
AVRO hoort men zond8"S£gj.
tien uur de gitarist Andf
en
violist Althui- Gnimiaox,'
duo Paul BacUira-Skonn Kvv_»
Demus. Zondagmiddag
twee zendt de AVRO ron^ ïf^c/,.
concert uit, 'dat het Betdee
orkest onder leiding van
tink geeft in het Armflé p
certgeboüw met soliste tepo/,py
king Van Lode Devos, ja
Leonhardt, "clavêcimoei
Wering, hamerklavie
