man
-maar in de
tuin heerst
Amerikaanse huisvrouw is niet de
stralende figuur van de plaatjes
Mrs. Jones altijd in de weer voor
ziekenhuis of vereniging
Kru l lerige stijl wiegen
van wit smeedijzer—
Jersey voor op reis, gemak
in trein, auto of op fiets
STRANDKAPSEL
CHINCHILLAMANTEL
kost bijna drie ton
Moeders geven veel uit voor
het uiterlijk vertoon
de
„ASSEPOESTER" IN BROEK EN MET LIPSTICK
Nieuwtjes op de babybeurs
Koekjes bakken
voor goed doel
Vijfentwintig vrouwen ter wereld
bezitten dure jasdie niet eens
tegen de regen kan
porselein
in zijn
edelste vorM
Veranderende wereld
Verbetering van fok-
methode in Duitsland
DONDERDAG 12 APRIL 1962
F» W ?n ''Ma.
MIDDLE WEST, april.
By een recent bezoek aan
Holland werd het mij dui
delijk, dat de doorsnee Hol
lander geen juist begrip
heeft van de doorsnee Ameri
kaan. De doorsnee Hollandse
huisvrouw heeft een tikje Asse-
poester-complex als ze zich ver
gelijkt met de Amerikaanse huis
vrouw. Maakt u zich geen zorgen,
mevrouw Jansen: mrs. Jones is
niet de assepoester met een vaal
jurkje, sloffen en ongekamde ha
ren, maar een assepoester in een
broek en met lipstick.
Lakens rekken
Liefdadigheidstoneel
Travel-jersey", kan overal tégen.
ontwerp
A. D, Copier
D- tv-ln>nan met zijn snoeischaar
n de hand kijkt naar de roos,
or}dar}ks de hardnekkige kou
je$ vu:Przichtig zn eerste bladknop-
die no j pt a.an ^e zielige twijgen,
°verm,kr sn°eipartij in december zijn
••knin» en. Hij doet een uitval en
„knin" rtBt de s°haar, en nog eens
ri-uurtie s verstijf. De roos tegen het
oude af t vtijn lieveling. Het is een
roosjet 'geleefde plant en zijn rose
kleur ȕl-7n heel teer en zwak van
Van 'do ar hij bloeit tot het eind
alies in ?omer stilletjes door, ook als
is, alsn-t jf' naiaar verregend en dood
righoto' ,j met ouderwetse halsstar-
Ik hnn*Zn Plicht wil blijven doen.
bitter rjn deze bejaarde roos. Dit
rnaart ,?ude voorjaar heb ik vanaf
ontsn-n t dag Bespied of er al leven
aa,,tnnt.-an de stomp-twijgen, die de
loten jtli in het najaar had overge-
ptintje, eL hwamen hier en daar rode
blaadio werden pieterkleine
zat. 4 vsaar echter weinig schot in
dacht iume roos< je hebt het koud",
Hoo u„ ;<de kou zit tot in je botten
Knin" lfc ie helpen?"
te zei de schaar weer. Ik moest
J" P snellen.
In"hetn'n®n> die roos is pas gesnoeid
rusten nci]gar-" De man laat de schaar
toeet h gaat er v00r staan: wie
of m et nu eigenlijk, hij de vakman
dinjjeL e?n vrouw, die van dat soort
helemaal geen verstand heeft,
de'hei k,n ?e dat snoeien.' Ze hebben
zo'n rr. l°ei ev uit gehaald. Kijk, hier,
derde °°s moet je afknippen bij het
er al °3-B" Bet vlijmscherpe staal is
ligt p"' B<tat de guillotine. Daar
eèrsto u een hulpeloos takje met z'n
Zo u bubybiaadjes. De roos is net
de tui als lh. Tegen een man in
Je vprk^et een snoeimes begin je niets,
hanzip ie van binnen. Je moet het
en m:n en ondergaan. De man is heer
tuin lsSier de tuin, ook als het jouw
Pati}es B°ed en wel met de emanci-
te hr niaar hier heb je niets meer in
de y^ngen.- Het is een beetje als bij
,cHaarPP/r' Als de kapper met zijn
Plukke zVn scherpe mes in je haar-
n°9 m bezig is, dan ben je alleen
veel" ar Hjdend voorwerp. „Niet te
het sr>;Zeg ie in hulpeloze angst tegen
zucht: 9ulbeeld. Maar hij blijft moord
uitbezig in je haar en knipt „er
heeft de vorige verkeerd geknipt
IceeVri e vorige heeft het altijd ver-
iedere 0eriaan- Bij iedere kapper, bij
in de f .iuman. De grote appelboom
ï°nrt uo,11 bloeide als één boeket en
benede s vruchten met een plof naar
Zei t,r "Die boom moet gesnoeid",
shoeidi"Trian A- "wie heeft die ge~
eens r ze£ tuinman B en knipte nog
ttian r h>-Zo doe ik het niet"' zei tuin"
de hn'f bovendien als een pedicure
arme netjes afsleep. En nu is de
hij a,fTPelboom zo de kluts kwijt, dat
niaakt nog Tnaar wat z*e^3 blad
fang,,- 3.°Hhndse huisvrouw mag dan
een rijn op een schoon huis en
Hoün'5er utaar je van kunt eten, de
tuin 4i?e tuinman is net zo op zijn
en nol moet keurig netjes gesnoeid
tuin J?hpt en bijgeknipt tot de hele
de \n de fabriek besteld lijkt. En
effa[p j jnoet één net tapijt zijn van
tien ,„-j ere aarde, aangeveegd met
ziend„dendc, uitrukkende, niets ont-
De f v.lnoers.
hij ti:luyiraan komt tegenwoordig als
niet heeft, dat kan hij van te voren
gerid n' Onkundig van het drei-
voorvFffvaar bad ik de vorige zondag,
de i^ fcpend op de wegblijvende mil
de areeagen- met mijn neus boven
Mtas °nd gespied naar groen leven.
neu,i.er nu> begin april, nóg geen
l«n f?, Van Wietjes van dalen te voe-
viooltiiSen b't mos? Waar waren de
dood Was de roosmarijn helemaal
groene vro.ren? Kwamen er nog geen
in de frietjes aan de overwinteraars
ipit*, kruidentuin? En wat waren die
Pende l .ies daar aan de rondkrui-
U)in*Z j die met hun groen de
bodeJn PPer het hoofd hadden ge
bloed; Dieve arabis, een begin van
karheit°p1es! We hadden er wel een
En I e willen zetten,
de 01.3 er bet slordige winterdek van
(het d 'o£ s£ro afgestorven bladstelen
je) ,.d°0r de schepping bedoelde dek-
Van j ^en de jonge groene topjes
niei,i,?e Dleve Vrouwe Bedstro al
er „if en vaar boven. Het wemelt
de en je kunt het niet laten van
krui■n^daad een Paar van die taaie
en Jii ten uit de grond te scheuren
Bet i °P een kale plek te planten.
de etöenlyk nog veel te koud om
rnaar -e Worteltjes zoiets aan te doen,
gr0P}e dekt het overgeplante baby-
tenrfo voorzichtig toe met wat beschut-
Ais i sParvetakken. Je koestert ze.
's avge z°u schijnt, de takken er af,
Koest bet dekje er weer warm op.
stinetm1 is bet vrouwelijk oerin-
Onsto t i zÜn nw eenmaal, volgens de
nZorr, formule van Buytendijk,
Planten wereld", ook voor de
bark^h de Vlan 9rÜPt in. Met zijn twee
ner' "nden niaakt de tuinman het
'zanri Sr'. Bij grijpt en veegt in het
spar ,et moet „schoon". Weg die
vurretakken, weg die rommel, weg
Brn J3nlcruid. Gave, gladde, zwarte
ftonri 20 bet gezien worden,
km: een rand stenen en niet al die
afvo?ejnde rommel. Bij de groeiende
Zent, l00P' bovenop de verflenste ro-
koe,fiySeft lK/gen als vodden de ge-
Oefen?! Pintjes. De natuur is weer
zwart tot 's mans tevredenheid. De
Hik aarde ligt erkunstmatig orde-
hon'rt °vverstoord door wat er niet
scim man heeft ZIJN vorm van
2,.„J'nrn(l(ikwoede weer uitgevierd op
Oehtn in "sPeelhoek je" heeft hij me
Win een stukje ommuurde rots-
waar ran ik nadrukkelijk zeg:
tn, Se ik alt'j'1 hélemaal zelf." Hij
kin t u waarschijnlijk ook niet om
tr te beginnen. De clematis druipt
fceli?n ,de wuren, de wilde kamper-
sliertS lngert rich om alles wat de
et maar kunnen grijpen, het
volgende maal bewaren. Maar uit
het bovenstaande ziet u hoeveel mrs.
Jones vrijwillig voor haar medemen
sen doet, door middel van haar ver
enigingen. En niet alleen met koek
jes.
Een paar jaar geleden moest het
voetbalteam van onze school nieuwe
uniformen hebben. Na lang nadenken
hoe we aan het geld zouden komen
werd besloten toneelvoorstellingen
te geven. Mij werd verzocht de rol
te spelen van de doofstomme vrouw
van een vuurtoren-wachter, die van
schz-ik de wenteltrap afrolt als ze haar
man vermoord onder de schijnwerpers
ziet liggen. Of ik het deed? Natuurlijk!
Als je in het bos bent moet je met de
wolven meehuilen en het was veel een
voudiger om de trap af te rollen dan
om koekjes te bakken voor een paar
voetbalschoenen.
Ze overdrijft, denkt U. Van zulke
Amerikaanse mensen heb ik nog nooit
gehoord. Dat heeft u ook niet, want met
de huis-tuin-en-keuken huisvrouw maakt
de film geen carrière en de „litera
tuur" geen geld. U moet niet die ultra
moderne dames, die nooit van de Tien
Geboden gehoord hebben, verwarren
met mrs. Jones! Mrs. Jones werkt van
de vroege ochtend tot de late avond
voor haar gezin, voor haar kerk en
voor haar gemeente. Ze is niet kunst
zinnig, ze is niet „hoogst ontwikkeld".
Ze is niet bereisd. Ze is veel en veel
meer.
Als ik een man was en een pet had,
dan zou ik die diep afnemen voor As
sepoester Jones! De doofstomme vrouw van de vuurtorenwachter rolt van schrik de wenteltrap af
Cilia Amidon als zij haar man vermoord op de grond ziet liggen.
Het schijnt, dat de overdreven op
vatting over het luxeleven van de
Amerikaanse vrouw zjjn grondslag
vindt in de advertenties van wasma
chines, die men in „The Ladies Home
Journal" en dergelijke tijdschriften
vindt. Ik ken die advertenties: Me
vrouw leunt achteloos, notabone om
tien uur 's morgens ai (ja, er is ook
een klok op het plaatje) tegen haar
automatische wasmachine, gekleed als
een mannequin. Haar stralende doch
tertje getuigt: A. dat Ma ook in stra
lend humeur is, B. dat het 10 uur
iiiimtiHitiiiiiiiiniiiiiiuiimiiiiiiiiiiiiiiiiTHiiiHiiiiiiiiiiimii
iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiMiiiiiiii
's ochtends is, en niet 10 uur 's avonds.
En het onderschrift luidt, dat moeder
naar haar club gaat, terwjjl de ma
chines in haar huis zich over de vaat
en was ontfermen. En lezer denkt:
„And she lived happily ever after".
Want alle sprookjes eindigen met: „En
ze leefden lang cn gelukkig."
Toen ik in Holland was heb ik stie
kem heel degelijk inspectie gehouden
van de hulpmiddelen, die zn\jn familie
leden en kennissen hebben bij het was
sen, schrobben, boenen en koken. Ik
heb dit lijstje vergeleken met de in
houd van mjjn eigen keuken en werk-
kast. Ik zal u zelf laten oordelen:
Ik heb een wasmachine; u ook.
Ik heb geen vaatmachine; u ook niet.
Ik heb een gasfornuis; u ook. Ik heb
geen centrifuge; u waarschijnlijk wel.
Ik heb een koelkast; uw hele huis is
een koelkast. Ik heb geen diepvries:
u ook niet. Ik heb geen elektrische
mangel; u ook niet. Ik heb geen auto
matische boenmachine; u wel. Ik heb
geen „Parel"; u waarschijnlijk wel.
Wat is een parel, vraagt u? Een pa
rel is een persoon, die op bepaalde da
gen en bepaalde uren het vuile werk
voor u doet. Mijn diverse kennissen
deelden mjj vertrouwelijk mee: „Kind,
ik heb een PdAAdrel; ik weet gewoon
niet hoe ik het zonder haar zou stel
len". Ik best, want „Parels" zijn hier
niet te betalen. Een „Parel" vraagt
één dollar, vijf en twintig per uur.
Datzelfde salaris werd mij aangeboden
toen ik solliciteerde naar een betrek
king als correctrice van wetenschappe
lijke brochures op de universitcits-druk-
kerlj. Waaruit volgt, dat ik mijn eigen
„Parel" moet zijn. En als u zo vriende
lijk wilt zijn om dat lijstje, nog eens
na te kijken zult u zien, dat u wèl een
isoenmachine heeft, maar mrs. Jones
niet. En ik heb wel houten vloeren,
dus eens per maand kruip ik hijgend
en puffend, op vereelte knieën achter
mijn vette boenlap aan. met visioenen
van mijn zuster in Holland, die op dit
moment, (10 uur 's ochtends) glim
lachend, chic gr'deed, de deur uitgaat,
nagewuifd door haar „Parel", die even
eens glimlachend achter de boenma
chine aantript. Ba, ra, wie is de Asse
poester?
Laten we het over een andere boeg
gooien: de was. U heeft een wasma
chine, ik ook. U heeft wekelijks vuile
kleren te wassen, ik ook. U verschoont
Lieve Vrouwe Bedstro wandelt vrij
rond, de bosaardbeitjes mogen uitstoe-
Icn zoals ze willen en het kruizemunt
kruipt als een vermenigvuldiging van
wandelende takken. Bij mij mag de na
tuur een tapijt maken zoals ze wil en
alles, wat ook in het wild mooi is, is
welkom en mag vrij gedijen. Wat uit-
getrokken en bijgeknipt moet worden,
zal ik zelf wel doen. Óp vrouwenma
nier.
TUINVROUW.
wekelijks Uw bedden... Kom, kom, Me
vrouw Jansen, wat is er aan de hand;
waarom wilt u plotseling van onder
werp veranderen? U verschoont uw
bedden niet waar, dus u heeft lakens
te wassen. O, o, niet in Uw eigen ma
chine? U stuurt uw lakens en slopen
buitenshuis? Waarom, als ik vragen
mag? Omdat u ze niet mooi op kunt
maken, omdat uw man niet helpt la
kens rekken, omdat het strpken van la
kens een moordende bezigheid, is? Ik
geef u groot gelijk. Mrs. Jones, die
arme sloof, heeft geen idee van het
luxeleven aan de overzijde van de
oceaan.
Om mezelf moed in te spreken zal
ik over de keuken beginnen. Mevrouw
Jansen is dol op haar huiskamer; mrs.
Jones is dol op haar keuken en op ko
kerellen. En dat is maar goed ook,
want met haar kokerellen geeft mrs.
Jones het idealisme de ereplaats in de
Amerikaanse democratie.
„Waar heeft ze 't over", denkt me
vrouw Jansen. Ik heb het over koekjes
cn pannekoeken en hoe kerken, zieken
huizen en scholen voor 'n groot deel af
hangen van mrs. Jones' goedhartigheid
and mrs. Jones' fornuis. Ik zal me
(Advertentie)
nader verklaren. Wanneer mrs. Jones
eindelijk klaar is met haar vloeren boe
nen en lakens rekken zet ze haar diner
in d.e oven. Aan die oven zit een auto
matische klok met thermometer.
Ze draait de wijzers een paar keer
naar links en een scheutje naar rechts
en ze zegt: „Liefje, om vier uur moet
je aangaan en om zes uur moet het
klaar zijn", en dan gaat ze de deur
uit, gerokt en gepoederd. De oven zal
automatisch om vier uur aangaan.
Mrs. Jones gaat naar haar club, eD
tien tegen een, dat het geen bridge
club is. Er zijn hier meer verenigingen
cn clubs dan paddestoelen in het bos
na een regenbui en de meeste hebben
een goed doel. Ze behartigen de belan
gen van instituten en liefdadige onder
nemingen. De Altaar-vereniging in ons
dorp, bijvoorbeeld, geeft eens in de
maand een kaartavondje; voor vijftig
cent kun je een avond kaart spelen en
je krijgt koffie met taart op de koop
toe. Wie bakte de taart? Mrs. Jones.
Wie wast de vuile koppen en schotels,
en veegt de vloer van het St. Jozef
gebouw na afloop? Mrs. Jones. Wie
krijgt het geld? De pastoor voor een
nieuw kazuifel.
En nadat de niet-katholieken onze
kerk gesteund hebben op onze katho
lieke kaart-avond, doen wij iets terug
door protestantse pannekoeken te gaan
eten op het drie-maandelijkse souper in
de Lutherse kerk a vijf en zeventig cent
de portie. Wie bakt de pannekoeken?
Ra, ra. Wie wast de vaat en veegt de
vloer van het Maarten-huis na afloop?
Ra, ra, ra, ra. Wie krijgt het geld? De
dominee voor een nieuwe preekstoel.
Er is hier in de buurt een zieken
huis voor oud-soldaten. Mrs. Jones
heeft een vereniging, genaamd „Ame
rican Legion Auxiliary die zich spe
ciaal het lot van de patiënten en hun
gezinnen aantrekt. Eens in de maand
bezoekt ze de patiënten met haar eigen
gebakken koekjes, speelt spelletjes,
schrqft gedicteerde brieven of ruilt
f.?.e'<en in de bibliotheek voor de pa
tiënten. Ze organiseert allerlei ontspan-
nings-avonden, zomers brengt ze hele
picnics cn trakteert degenen, die er
voor in aanmerking komen, op een dag
in het park.
Wat mrs. Jones' fornuis allemaal
voor. do school doet,' valt niet met
twee woordem te zeggen, en omdat
ik nog maar twee woorden mag
schrijven om mijn verhaal niet te
lang te maken zal ik dat voor een
De presentatie van de nieuwe Orlon-
deken, die onlangs in het I.C.C.
te Amsterdam aan de pers werd
voorgesteld, gebeurde op bijzon
der originele manier. Een meisje, dat
kennelijk de slaap niet kon vatten,
krygt bezoek van een dekenmannetje,
dat haar meevoert langs kuikens en
vlinders vin orlondelien-stof, onder wol
ken van hemelsblauwe orlon naar zijn
huisje (in haar linnenkast), waar een
in dekenstof gekleed klein vrouwtje
baar slapend kindje nog eens goed toe
dekt. Het meisje gaandeweg over
tuigd van de wonderkracht, die uitgaat
van een vederlichte dekking gooit
haar slaapdrankjes en -pillen aan de
kant, om in zoete dromen te geraken
dankzij haar orlon-nachtvacht.
Aan deze presentatie werkten de pop
penspelers Jan Nelissen en Feike Bos
nia mee. De deken voelt heerlijk warm
en zacht aan en is inderdaad veder
licht. Br zijn tien kleuren in en zeven
maten. De prjjs ligt ongeveer even hoog
als bij een goede kwaliteit wollen deken.
Het zal dus louter een persoonlijke
voorkeur zjjn of men overgaat tot de
aanschaf van een wollen of van een
orlon deken. Dat de motten er niet van
houden is natuurlijk wei prettig, maar
dat kan bij wol ook worden bereikt door
een bepaalde finish. Schimmelvrij klinkt
wel heel mooi, al zullen in de praktijk
weinigen van ons hun wollen dek heb
ben moeten weggooien omdat het be
schimmeld was. Zelf wassen kan men
beide; de orlon deken zal alleen iets
sneller drogen. Maar, wol of orlon, het
is toch altijd een hele „hap" bi de
tobbe.
De tweede première tijdens deze
bijeenkomst gold
de „traveV'-jersey,
een nieuwe dub
bele jersey-stof,
bestaande uit ze
ventig procent or
lon en dertig pro
cent merinowol
Met de naam „reis
jersey" heeft mer
willen aangeven
dat deze stof on
der de meest on
gunstige omstan
digheden als di
draagster is neer
gevallen op auto
en treinkussens -
goede resultatei
oplevert. De bij
menging van wo
zorgt ervoor, da
dit materiaal eei
prettige, levend
„greep" heeft.
Jersey is altijd
terecht een g(
liefkoosde dracht
van menige vrouv
Zowel de huisvroux
als haar buitenshui
werkende zuster
heeft graag een c
meer kledingstuk
ken van die stof i
haar garderobe,
Maar die voorliefti
moet ze soms beta
len met het steed:
weer persen van di
rok, die al te gauw
naar haar figuui
gaat staan en die op
de fiets zadelpunten
I krijgt. Een voering
houdt dat euvel wel enigszins tegen,
maar helemaal onberispelijk zit wevenit
kleding toch niét meer na enige tijd.
De praktijk zal leren of het inderdaad
waar is, d rt deze travel-jersey dit euvel
niet vertoont. Men schijnt een kleding
stuk daarvan zó in de wasmachine te
kunnen stoppen en weer aan te kunnen
trekken zonder te strijken.
Tijdens een kleine show konden we
zien, wat enige Nederlandse confectie-
fabrikanten met deze stof hebben ge
daan. Voor het merendeel zagen we
deux-pièces, afgezet met biesjes of sa
belsteek, en oorzien van gérende, rech
te of klokkende rok. Meestal effen, maar
hier en daar ook wel jacquard-dessins,
die haast naar Turkse motieven toe
gaan. Ze waren praktisci' en draagbaar,
maar toch leek de stof veel fraaier,
toen er een ontwerp van Simonetta uit
Rome binnenkwam, bestaande uit een
muisgrijze plooirok met daarboven een
pullover-achtig jasje waaraan een lange
shawlkraag, Veneziani bewees, dat ook
cpcktailkleding in dit materiaal moge
lijk is: een wit recht model zonder
mouwen met een zeer brede rand geel
borduurwerk zowel onde als boven.
De kennismakin., met het orlon on
dergoed, waarmee tien Nederlandse fa
brikanten in de herfst op de markt ko
men, had plaats door middel van vitri
nes. Het zag er allemaal hee! verzorgd
uit qua model en garnering, en de af
werking was goed verzorgd, onder an
dere door elastiek in de rug. Het wordt
haast afgezaagd, maar het is alweer
afwachten of het ondergoed in de prak
tijk zo blijft als men nu beweert, name
lijk lelieblank!
G. S.-de W.
alf lange haren, die lastig
waaien aan het strand, kun
nen volgens dit ontwerp van
de Amsterdamse kapper hoek
Limburg, worden opgestoken. Het is
één simpele beweging naar boven.
Tegenwoordig wordt zoiets maar da
delijk een „ontwerp" genoemd! Ook
al is het de meest simpele en voor de
hand liggende oplossing, waar echt
geen grote vaardigheid of groot vak
manschap voor nodig is.
Wie van een winkelier hoort, dat
de moeders van vroeger met ge
mak 48, GO of zelfs wel 08 luiers
tegelijk kochten tegen die van
nu op zijn hoogst 24, is geneigd te den
ken, dat de moderne huisvrouw dus
zuiniger is dan haar voorgangster. Niets
is echter minder waar. Een blik over
de baby-beurs in de Expohal te Hil
versum en dan liefst staande op de
balustrade zodat de ruim honderd
stands alle gemakkelijk zijn te overzien
maakt duidelijk dat de weelde en
de pronkzucht niet op kunnen. Vachten
met veren en stroken, met ruches van
fluweel, satijn of kant sieren steeds
luxueusere kinderwagens, die als maar
hoger en groter worden, omdat men
zegt, dat de borelingskes ieder jaar
langer worttpn. Oogverblindend door
het felle geblikker van glimmend
chroom zijn do nieuwste kinderwa
gens. De opmerking van een standhou
der, „dat het jammer is, dat de mama's
de gouden dozen, waarin zij de wagen
gang turen kopen ook niet op de wa
gen kunnen leggen", is wel kenmer
kend voor de pronkzucht van deze tijd.
Het is heel gewoon, wanneer men tien
gulden of meer neertelt voor een overi
gens snoezig wagenstelletje, maar bij
de aankoop van een zeer nuttig kle
dingstuk als een trappelzak bijvoor
beeld iedere cent omkeert. Daar kan
men niet zo mee pronken.
Eigenlijk worden we helemaal niet
moderner in onze opvatting over baby-
en kleuterkleding. Integendeel, de baby
is gekleder dan ooit en ligt opgetuigd
in imitatie Franse stijlwiegen van wit
smeedijzer met krullerige poten en
meer ruches en strookjes en sluiers
dan ooit. Alleen de materialen, waar
van alles is gemaakt, zpn van deze
tijd. Nooit nog zagen we zoveel kunst
vezels toegepast als op deze beurs: wieg-
bekleding van nylon, wagenjasjes van
nylon bekleed met schuimrubber, ny
lonbont als kraag op een mantel voor
kleine meisjes, maar er wèl zo opge
zet, dat moeder ze er gemakkelijk af
kan halen om te wassen, plastic voor
paplepels en regencapes en als hoes
voor de wandelwagen met een kleine
opening middenin, die een capuchon
vormt voor het kind. Zo kunnen we nog
wel even doorgaan: terlenka voor klei
ne-meisjesensembles met plooirok en
cravatte, draion voor truitjes, dekens,
reiszakken (soms met mouwtjes, zodat
ze later afgeknipt een jasje kunnen
vormen). De boodschappennetten met
grove gaten voor aan de wagen, waarin
altijd de pakjes kletsnat werden of ver
loren dreigden te gaan tussen de ma
zen, Zijn nu vervangen door een door
schijnende tas bestaande uit twee plas
tic lagen, waartussen nylondraad voor
de sterkte.
Handige zakenlui verzinnen nog
steeds van alles. Soms werkelijk tot
meerdere eer en glorie van moeder
en kind, maar dikwijls alleen terwil-
le van de eigen nering. Zou er wer
kelijk één baby liggen te wachten op
een eigen autostuur, dat nog muziek
maakt ook of op een soort hangende
deegroller, die allerlei geluiden uit
stoot als zijn voetjes hem maar even
raken? Misschien zijn ze er even ver
rukt van, maar wij zijn geneigd te
zeggen: „Gun ze alsjeblieft die paar
jaar van hun leven nog rust, ze krij
gen tóch wel de managerziekte".
Veel plezier kan worden beleefd van
een verstelbaar zonnescherm boven op
(Van onze Utrechtse redacteur)
UTRECHT, 12 april In de zich ver
anderende wereld heeft ook de vrouw
haar plaats to vinden. Ook voor haar
wijzigen zich allerlei verhoudingen en
zij heeft in de nieuwe situatie voor haar
eigen specifieke inbreng te zorgen. Aan
dit thema was de dinsdag gehouden,
drukbezochte studiedag van het r.-k.
vrouwengilde in het aartsbisdom gewijd.
De presidente, mevr. A. M. v.d.Werf-
Terpstra. raakte met haar opmerking,
dat ons-ik altijd met de wereld en de
werkelijkheid is verweven, onmiddellpk
de kern van het vraagstuk.
Over de praktische kanten van de pro
blematiek ontwikkelde zich allereerst
een vraaggesprek tussen de presidente,
mej H. Dütting, inspectrice van de ar
beid en de heer P. Linnenbank, secre
taris van de Kafh. Werkgeversvereni
ging, waarna een samenspraak volgde
tussen mej. mr. B. Twaalfhoven, presi
dente vanhet r.-k. vrouwelijk jeugd
werk en mej. ds. M. W. Lijnden, vicaris
van de Ned. Hervormde Kerk over
dienstplicht voor meisjes in de verzor
gende beroepen.
BERLIJN, april (Keuter) West-
berlijnse fokkers stellen ernstige pogin
gen in het werk om een droom van
dure vrouwen over de hele wereld te
vervullen: het bezit van een chinchilla-
bontjas. Zt'n jas kost ongeveer 280.000
gulden, omdat er ongeveer 1200 vacht
jes nodig zijr waaruit de 180 in kwali
teit en kleur geschikte exemplaren
worden gekozen. Daarom hebben tot
nu toe slechts ongeveer vijfentwintig
vrouwen, prinsessen, filmsterren en mil
jonairsvrouwen, er een kunnen kopen.
Eén velletje kost ongeveer duizend gul
den.
De moeilijkheid is, dat de diertjes
zich zo langzaam voortplanten. De
chinchilla-vrouwtjes werpen slechts ge
middeld zeven jongen in de twee jaar.
Om hierin verandering te brengen zijn
de Westberlljnse fokkers er toe over
gegaan de diertjes aan te moedigen
hun trouw aan één wijfje te verbreken
en met meer wijfjes een nest te vor
men. Het fokken van de zilvergrijze
en staalblauwe diertjes is zulk een
langdurig proces, dat de' 140 West
berlljnse fokkers in de afgelopen tien
jaar nog niet het aantal huiden voor
één bontjas hebben kunnen opbrengen.
En ze bezitten tezamen zesduizend
diertjes.
Een der fokkers, mevrouw Weidler,
de meeste mannelijke chin-
chüla s aan het nieuwe systeem
ieder hok met een mannetje om
ringd door vijf hokken met elk een
vrouwelijke chinchilla snel gewend
raken. Met één uitzondering: een van
de manneiyke chinchilla's blijft uitslui
tend bij zqn vrouwtje en negeert de
anderen volledig.
De laatste chinchilla-bontjas die
werd verkocht, werd door de zangeres
Maria Callas aangeschaft. Ook de
filmster Rita Hayworth, prinses Gra-
cia van Monaco, keizerin Farah
Dibah van Perzië en prinses Soraya
bezitten er een.
De chinchilla stamt uit het Latijns-
Amerikaanse Andes-gebergte, waar de
bevolking de diertjes bijna uitroeide,
omdat zij als een bijzondere lekkernij
werden beschouwd. Een Amerikaanse
spoorwegingenieur had vijf jaar nodig
om elf exemplaren te vangen, toen hij
35 jaar geleden besloot ze te gaan
fokken. Het chinchilla-bont is niet al
leen het kostbaarste, maar ook het
teerste van alle soorten. Een regenbui
zou de jas volledig vernielen. Volgens
mevrouw Weidler eisen de kostbare
diertjes, die ongeveer zo groot zijn
als Chinese biggetjes, minder verzor
ging dan de andere bont-producerende
soorten. Volgens deze fokster kost een
chinchilla net zo weinig aan onderhoud
als een kanarie, namelijk ongeveer een
tientje per jaar.
de box, van een
autostoeltje, dat
pootjes heeft om op
strand of hei neer
te zetten, van een
inklapbaar onderstel
van een hoge En
gelse kinderwagen,
van een reiswieg,
die zo klein kan
worden opgevouwen,
dat hij achter in de
bagageruimte van
een Volkswagen
past, van een bed-
taf eitje voor zieke
peuters met een
plastic rand tegen
het morsen, van een
met sprookjes ge
decoreerd nacht
lampje dat op een
batterij loopt, van
een baby-sit met
lampje, dat gaat
branden als de fles
op temperatuur is,
van een box zonder
scharnieren maar
toch opklapbaar,
echter zo dat de
kleine vingertjes er
niet tussen kunnen
raken, van een bad
in de la van een
commode. Allemaal
zaken, die de jonge
moeder het leven
gemakkelijker ma
ken. En nu zijn we
weer bij het punt
van uitgang: daar
om koopt ze geen
96 luiers meer. Twee
dozijn en verder
doet ze het met pa
pieren.
G.S.-de W.
Twistende" kleuters lieten op de baby- en kleutervakbeurs
deze kleren van terlenka zien.
