Op zijn datsja9s vooral grootvader
Geen sterke
('rank meer.
licht dieet
SilS1
mI
I
H
Sovjet premier raakt iets van
oude energie kw
n
LICHT TIP
Vijf miljoen gld.
voor Maughams
kunstcollectie
&°"vaaS levenssti)1
WbJk
ophden/fp!
Hervormden op KVP-
kandidatenlijst
NIEUWE dagblad
ZATERDAG 14 APRIL 1962
EV P°°sje geleden heeft er in
AT- Newyorkse weekblad
ges tan' s Week" een interview
behalvo Tet Alexei Adzjoebei, die
,IzvesL.' 0l!dredacteur van de
Van 00 een schoonzoon is
^nie \-i?remier van de Sovjet-
tsjey' r> ia ^erSejevitsj Khroesj-
een ,Te Sovjet-Unie is nog altijd
een wórt r*en samenleving" en
Van betrouwbaar portret
is voAa,rOGsjtsTv en pantoufles"
Maar f saoS niet te verwachten
II
een
Paar hr leeft Adzjoebei
^Von«+„^Zonderbeden over de ge-
van zijn
met do Tu.er.verteld, die samen
ben pp) ads> die anderen heb-
dragon everd ertoe kunnen bij-
VerschaffnS een Slobaal inzicht te
leven v *n Pai*ticuliere
kremiiJT. de autocraat in het
ih de p j leren hem dan niet
sluwe ne"Ste Piaats kennen als de
de P^ticus, die de divergeren-
tüo^ /nin"en in zijn land op vir-
Piet aic Oier bijeenhoudt, en ook
e formidabele tegenstan-
?bttno 'f6 k°ude oorlog. Neen, wij
*ebvat n Khroesjtsjev als een
die de Vermoeide volkstribuun,
de materiële voorrechten van
golden i Tet beschouwt als een
Vri0 a b°oi. Wij zien hem als een
Uit»p e'ijke grootvader, als een
Rhr>'°ede Rabelaisfiguur.
Van 2..°esjtsjev heeft het tomeloze
moet t °Ude energie verloren, hij
lat)ge telkens vaker en telkens
Zich 1 Vabantie nemen en hij heeft
yjn atlgzamerhand geschikt in
tVorru \Vaaltjes. Volgende maand
0fdt hy
68 jaar.
iliiiili
2* aZbn
:.a
20 Stuks f 1.-
HOOFDPIJNPOEDERS
(Advertentie)
VOORSTUDIE VAN KHROESJTSJEV
EN PANTOUFLES
'iiilin
""«iiiiiii
"""""niiiiiiHUtnuiiiiniiiiiiiiiiitiininiiiiii
dej. ."lll"",ll"""l"lllll,l,,l,l|"l,|IB|l,,lml,ll|l,lll^|l
■0: :;f'A SVV#
4ém
-
vLmens»r 'ndruk maakt Khroesjtsjev
ka ket °P buitenlanders, die hem
'H AdlT'st ontmoeten? De Ameri-
bn.^Sustiit Stevenson beschreef hem
nl'A". Zi;^ a's „kort en stevig van
optreden was „joviaal en
V>1" u^atiK,md". In zijn „zware
>,vj Seza~„ "de onmiskenbare klank
Out's e„ bespeuren. En hy lachte,
Cj.®ric aTa"stekelijk". Die lach heeft
tii «0® Pint nst°n, president van de
fco„i kruat^ ,es Association, getroffen,
lij k aa ar' 1959 schreef hii ne een je-
,j" Xhroesjt!
aan de Zwarte Zee:
tip',* aan v,I8M schreef hij n;- een je-
ktMpfbliif roesjtsjev in dienvakan-
V,' een d!Lirde Zwarte Zee: »Hi-l
bhnste e stierenek, maar de
njjk- Diaan.dacht trekt zij kolossale
tin-, '1 lacht u-P* telkens te schudden
li,de .f'u lacht vaak en luidruch
tig t°skn?. d borrelt in hem op".
Sc) n<te, \i:a?e correspondent van Le
Wjten on Tl Tatu, merkte enige tyd
vèw kig £'.°at Khroesjtsjev zich tegen
ga* ont dul - vaak in het openbaar
hw ^talj,, J? de jaren kort na de dood
ij] hieer -1" verschijning wordt ook
die» t ^'statigheid omringd dan
delf fUncti,VI THssen twee rijen eerbie-
°Hti >,Vei.K aPssen bomt htj aanwan-
hpp^'iks yi:„a/lnSTWekkend klein en dik;
Stijp6" heuj, corPulentie en zijn korte
tia'.biassiA®^ h'j zich gemakkelijk.
Vee, de no en zeer bleke gelaat, dat
°ht i" pV'euKeI een grote wrat
°Pt naar beneden uit in een
paar onderkinnen. Zijn ogen zijn uiterst
klein en van eeii zeer heldere blauwe
kleur. Zijn ronde, blinkende schedel
maakt een paar timide knikkende bewe
gingen".
Een van de eerste opmerkingen, die
Adzjoebei tegenover de verslaggever
van „This Week" maakte, was, dat zijn
schoonvader van boerenafkomst is en
dat hij daar in kritieke situaties „steeds
naar teruggrijpt". Wat dat precies be
tekent, legde Adzjoebei niet uit.
Maar wij beschikken over een uitla
ting van Khroesjtsjev, waaruit blijkt,
dat hij in een crisis ook wel eens naar
iets anders heeft gegrepen.
in juni 1957, toen hy maar dat
^ehoeJeTkï zol! "Ifwacht ran premier Khroesjtsjev is dan misschien geen zestig
toet eens is beweerd, maar hij gaat toch ook niet helemaal on-
wist de buitenwereld toen niet ge
wikkeld was in een strijd op leven en
dood met de z.g. anti-partijgroep van
Molotov, Malenkov en Kaganovitsj, ver
scheen hij op een receptie in de Egyp
tische ambassade te Moskou. Hij hief
een kristallen vodka-glas en sprak: „Ik
drink een cocktail. Dat geeft je zenu
wen rust. Dat brengt je in goede vorm".
Die uitlating klopte met het primitie
ve beeld, dat men zich toen van de Sov
jet-leider had gevormd: een dikke boos
wicht, die het niet bij een glaasje per
dag liet.
Nu deden al die bespiegelingen
over de drankzucht van Khroesjtsjev"
al dadelijk denken aan de gering
schatting, waarmee destijds de Oos
tenrijkse generaals spraken over de
manier, waarop Napoleon te paard
zat. De bespiegelaars hielden boven
dien geen rekening met de algemene
sympathie, waarin smulpapen en
nathalzen zich in Rusland kun
nen verheugen. Politie en publiek
zijn nog altijd opmerkelijk toegeeflijk
jegens dronkaards en wie tegen
woordig bevriend raakt met Russi
sche mannen of vrouwen, krijgt zeker
de oude uitdaging te horen: „Hoeveel
pannekoeken kun jij achter elkaar
op?" De gemiddelde goede Russische
burger ziet er in tekeningen en adver
tenties nauwelijks minder welvarend
uit dan Khroesjtsjev.
En bovendien heeft de Sovjet-pre
mier al verscheidene jaren gele
den het gebruik van sterke drank
op doktersadvies drastisch be
perkt.
Eric Johnston merkte nog op, dat er
bij Khroesjtsjev thuis Armeense cog
nac, vodka en Oezbekistaanse wijn
werd geschonken. Maar de Amerikaan
se senator Humphrey stelde in decem-
1958 reeds vast, dat Khroesjtsjev
alle heildronken uitbracht met mine
raalwater.
Bij zijn bezoek aan Frankrijk in maart
1960 raakte hij, tot grote ergernis van
zijn gastheren, de wijn nauwelijks aan.
Hij het zich kisten vol mineraalwater
uit Georgie nasturen en een half jaar
later noemde hij, tijdens zijn grote- rede
tot de Algemene Vergadering van de
Verenigde Naties in New York tot
tweemaal toe het merk: „Borzj'om".
Hij zei, dat hij het de afgevaardigden
kon aanbevelen.
Vorig jaar juli bij een bezoek aan de
Amerikaanse ambassade in Moskou
liet hij zich zelfs door mevrouw Thomp
son niet verleiden een glaasje te drin
ken. „Mikojan zorgt wel, dat er genoeg
gedronken wordt", zei hij, „Ik wil le
ven".
Adzjoebei heeft tegenover „This
Week" bekend, dat hij, voor wat de fa
miliekring betreft, de rol van Mikojan
overneemt. Hij bevestigde ook, wat
reeds bekend was, dat zijn schoonvader
over een stevige eetlust beschikt.
Toen de Amerikaanse ambassadeur
de Sovjetambassade in Wenen (Pur-
kersdorf), omvatte het menu kaviaar,
gevulde soedak (vis), salade van gevo
gelte met tomaten en komkommers,
consommé Borsjtsjak, crabmeat in
saus, Tabaca-kip, asperges en bloem
kool, ijs en koffie, noten en fruit.
Maar ook aan zijn eetlust heeft
Khroesjtsjev paal en perk moeten stel
len. „Van tijd tot tijd houdt hij dieet",
zegt Adzjoebei, „soms kun je wel zeg
gen, dat hij vast".
Over de gezondheidstoestand van de
Russische premier zijn tal van over
dreven berichten verspreid. In april
1959 meldden enkele Westduitse bladen,
dat hij leed aan ernstige storingen in de
bloedsomloop en dat hij last had van
flauwte-aanvallen. Volgens het Fünf
Uhr Blatt in Ludwigshafen en de Abend-
post in Frankfurt hielden de artsen"
rekening met een gezwel m Khroesjt-
sjevs hersenen. Een jaar later onthul
de de „columnist" voor buitenlandse
politiek van de New York Times, C. L.
Sulzberger, dat de premier soms een
beetje sleepte met zijn been en dat hij
één arm nauwelijks meer kon gebrui
ken. „Sommige waarnemers", zo schreef
Sulzberger toen, „vermoeden, dat hij
misschien een lichte beroerte heeft ge
had". Tijdens het interview, dat Sulz
berger in een nog later stadium met
Khroesjtsjev had, heeft hij blijkbaar
niets opgemerkt wat hem aanleiding
gaf op zijn vroegere mededelingen te
rug te komen.
Eric Johnston schreef heel catego
risch, dat er geen sprake was van fy
sieke zwakte of van een kwaal bij
Khroesjtsjev. Dat laatste is niet juist.
Tegenover senator Humphrey heeft
de premier toegegeven, dat hij wel eens
last heeft van zijn nieren. Toen hij in
maart 1959 een bezoek aan de Leipziger
Messe bracht, nam hij drie proeffla-
cons van een Belgisch geneesmiddel
tegen nierziekten mee. „Ik zal het mid
del proberen", zei hij.
Overigens vindt hij het niet aange
naam, als er in het buitenland over
zijn gezondheidstoestand wordt ge
praat. In juli 1959 zei hij bij een bezoek
aan Warschau: „Natuurlijk ben ik ge
zond. Slechts een idioot zou zich ziek
voelen, als het economisch plan van de
Sovjet-Unie voor 105 procent wordt uit
gevoerd. Daar zouden zelfs de doden
van opstaan". In maart 1960 werd hij
ontvangen in de gebouwen van de me
dische faculteit te Marseille. „Ik ben
zeer gezand," zei hij, „De Russische
dokters vinden, dat zij mij veel te wei
nig zien." En vorig jaar juli tijdens een
receptie op de Amerikaanse ambassade
in Moskou: „Mijn gezondheid is beter
dan die van Mikojan."
vorig jaar maart in Novosibirsk bij hem
lunchte, 1
het KKns 13 oeweerat maar ny gaai zoen, ooie nier ne ie maai on- vrt
leven. Een opname van de premier op het Amerikaanse buiten- ka
r-^pd Glen Cove.
kreeg hij zakoeski (hors d'oeu-
vres), soep, vis, kip en pertsovka (vod-
nêper) voorgezet. En toen pre-
fctvnrvi nr>
m
C-*
met spelden prikt om wakker te blij
ven.
Adzjoebei heeft verteld, wat schoon
papa voor zijn ontspanning leest: Tol
stoi (hij heeft deze auteur eens „de ge
vaarlijkste bolsjewiek" genoemd),
Poesjkin en Tsjechov. Tijdens zijn be
zoek aan New York in september 1960
zag men hem lopen met „De Adelaars-
Khroesitsjev is op zijn best, als hij, gehuld in een bontbestikte Oekratnse blouse, de rol van vriendelijke grootvader kan
spelen.
rlo SAVlM-flTYi.Ka da in Wonon /T>in
steppe" van Michail Boebennov en „De
Vier Wervels" van Konstantin Finn.
Hij houdt van muziek (vooral van
Tsjaikowsky) en hij gaat graag naar
opera- en balletvoorstellingen. Al zijn
buitenlandse gasten kunnen er op reke
nen, dat zij met hem naar het Bolsjoi-
theater moeten.
Men kan de premier en partijsecre
taris ook op de tribune aantreffen bij
een voetbalwedstrijd. In februari 1959
nam hij de Britse premier Macmillan
en minister Selwyn Llovd in de trojka
mee naar een wedstrijd in het klei-
duivenschieten en ook gunde hij zijn
gasten een blik op het ijsvissen, dat
in de Sovjet-Unie tamelijk veelvuldig
wordt beoefend.
Khroesjtsjev beperkt zich niet tot de
rol van toeschouwer. Hij gaat zelf op
jacht, wandelt met zijn kleinkinderen
door de bossen of langs de Moskwa en
hij zwemt. John J. McCloy, die presi
dent Kennedy heeft geadviseerd op het
gebied van de ontwapening, heeft
Khroesjtsjev in zijn vakantieoord aan
de Zwarte Zee in actie gezien. Dat
was vorig jaar juli. Hij droeg een zwar
te zwembroek en waagde zich niet al
leen in het openluchtbad bij zijn villa,
maar ook in de golven van de Zwarte
Zee. Khroesjtsjev maakt gebruik van
Iuchtgordels, want hy is de zwemkunst
slechts ten dele machtig.
Met de Amerikaanse journalist Walter
Lippmann heeft hy vorig jaar april aan
de Zwarte Zee een partijtje badminton
gespeeld.
Dat brengt ons op de vakantiever
blijven van Khroesjtsjev. Hij
heetï er drie: twee in de buurt
van Moskou en één te Gagra bij
Sotsji aan de Zwarte Zee. Zijn ambts
woning in de Moskouse Leninheuvelen
is maar zelden in gebruik.
Veel vaker zit hij in zijn „datsja" te
Usovo, een half uur van de hoofdstad.
Het is een crèmekleurig gebouw van
twee verdiepingen, dat in 1956 is ge
bouwd temidden van een reusachtig
park, dat aan Catharina de Grote heeft
toebehoord.
De „datsja", die een willekeurig lid
van de Russische intelligentsia: een ho
ge officier of een bijzonder verdienste
lijk fabrieksarbeider er op na houdt, is
zelden meer dan een bescheiden tuin
huisje: licht gebouwd, niet geschikt
voor bewoning in de winter en versto
ken van elektriciteit, gas en waterlei
ding. Het verblijf in de zomerse natuur
is hoofdzaak en daar is de gemiddelde
„datsja" ook op berekend.
Het landhuis van Khroesjtsjev is
van heel wat steviger allooi. De woon
kamer is betimmerd met mahonie
hout; er is een grote eetkamer, die is
versierd met zware, helderblauwe
draperieën. Verder is er nog een bil
jartkamer. Het park rond de villa
omvat rozentuinen, fonteinen en
prachtige grasvelden met gele ban
ken. Op vele plaatsen langs de zorg
vuldig onderhouden gravelpaden staan
potten met palmen. Honderd meter
verderop is een openluchtbad. Bij de
villa hoort een privéstrand aan de
Moskwa.
Adzjoebei heeft in zijn interview met
„This Week" verteld, dat Khroesjtsjev
in Usovo konijnen houdt. Dat klopt heel
goed met een uitlating van de premier
in september 1960, toen hij van de ver
moeienissen in de V.N.-Assemblée uit
rustte in het landhuis Glen Cove op
Long Island: „Ik kom hier naar toe,
omdat ik van konijnen houd."
Ongeveer tachtig kilometer van Mos
kou ligt een tweede buitenverblijf van
Khroesjtsjev, in de buurt van Uspens-
koje. Het is vroeger eigendom geweest
van Orlov, een vermogend man uit de
tsaristische tijd. Men kan er op de be
renjacht gaan.
Maar het allerliefst is Khroesjtsjev
In Gagra, nabij Sotsji aan de Zwarte
Zee. In de beschutting van het Pitsoen-
dagebergte ligt daar zijn villa, een ge
bouw zonder enige pretentie, dat door
slechts één schildwacht wordt bewaakt.
In een korenblauw Oekrains hemd dren
telt de Sovjetpremier tussen de bloemen
van zjjn subtropische tuin. Blauw en wit
zijn zijn favoriete Kleuren.
Op de Leipziger Messe heeft hij eens
een das cadeau gekregen en hy uitte
toen zyn vreugde over de kleur: blauw.
Hij vertelde erbij, dat rood zyn ogen ir
riteert en dat hij in navolging van
Stalin wel „de rode tsaar" genoemd
eens eem rode telefoon uit zyn kantoor
heeft gesmeten.
Blauw en wit dus. In Gagra draagt
hij meestal een breedgerande hoed
van fijn wit stro. Hy zit er in de zon,
hp zwemt er en hij ontvangt er zijn
vrienden. Van de Oosteuropese zetba
zen staan vooral Kadar en Gomulka in
de gunst. Aan Eric Johnston liet hij in
Gagra een fraai beschilderde Hongaarse
kist zien, die was gevuld met prachtige
appelen: „Een cadeau van mijn oude
vriend Janos Kadar". Op 7 februari jl.
Chief
Whip
ontving hij de Braziliaanse zaakgelas
tigde Roberto Assumpcao de Araujo.
Hy nam hem 'mee naar de veranda en
wees over de zee: „Daarginds wonen
de Turken," zei hy, „en nog verderop
de Amerikanen."
In deze buitenverblijven kan Khroesj
tsjev alle aandacht besteden aan
zijn vrouw, zijn kinderen en zpn
kleinkinderen. Hö is zelfs al over
grootvader. Onlangs werd gemeld, dat
de dochter van zijn oudste zoon, de 22-
jarige Julia Leomdovna, moeder is ge
worden van een dochter.
Die oudste zoon, Leonid, is in 1943 op
27-jarige leeftijd by Bjelgorod gesneu
veld. Senator Humphrey heeft verteld,
dat Khroesjtsjevs ogen vochtig werden,
als hij over Leonid sprak. Leonid en
zijn thans 44-jarige zuster Julia (ge
huwd met Viktor Gontar, directeur van
de Opera in Kiev) zijn geboren uit het
eerste huwelijk van premier Khroesj
tsjev. Hun eigen moeder, Nadjezjda
Soerkova, is gestorven tijdens de grote
hongersnood van 1921-22.
In 1924 is Khroesjtsjev hertrouwd
met Nina Petrovna, een docente in de
politieke wetenschap, die hij te Joezjov-
ka (het latere Stalino) in het Donetz-
bekken heeft ontmoet. Uit dit tweede
huwelijk zijn drie kinderen geboren;
Rada Nikitisjna (in 1926, thans gehuwd
met Adzjoebei en moeder van drie zoon
tjes: Nikita, Alexei en Ivan), Sergej
(in 1935, thans gehuwd en vader van
een zoon) en Jelena (in 1938, juriste).
Nina Petrovna heeft tijdens haar
verblijf in Amerika verteld, dat zij
niet van huishoudelijk werk houdt,
wel van tuinieren. Haar personeel be
staat uit een kok, een huishoudster en
een meisje, dat o.m. aan tafel be
dient.
Dat is een veel bescheidener opzet
dan in juni 1959 werd vermeld door een
gevluchte MVD-agent, Peter Deriabin.
Die had het over een persoonlijke lijf
wacht van Khroesjtsjev, die zestig man
sterk zou zijn, en verder over twee
koks, vier butlers, een huisbewaarder,
een huishoudster, drie werksters, drie
chauffeurs voor Khroesjtsjev en twee
voor Nina, alsmede een tuinman en een
barbier. Dat laatste lijkt niet erg waar
schijnlijk, omdat de premier in mei 1957
vol trots verklaarde, dat hij zich iedere
morgen met zeep en mes scheert en
dat hij vervolgens wat talkpoeder ge
bruikt. Hij zei dat als toelichting op zijn
weigering om bij de opname voor een
CBS-interview het gebruikelijke laagje
„pancake" te ontvangen.
H. J. NEUMAN
WEERSELO, 14 april Het bestuur
van de K.V.P. van Weerselo heeft met
steun van de ledenvergadering een re
volutionair besluit genomen. Men heeft
zich in Weerselo op het standpunt ge
steld, dat ernaar gestreefd moet wor
den om te komen tot één christeiyke
lijst met één christeiyk program. Om
een voorbeeld te geven zullen by de
komende gemeenteraadsverkiezingen
op de lijst van de K.V.P. niet alleen
namen van katholieken voorkomen,
maar ook drie namen van personen,
die de Ned.Hervormde godsdienst be
lijden. Een van hen komt op de derde
plaats op de K.V.P.-iyst te staan. De
twee anderen krygen een reserveplaats
toegewezen.
LONDEN, 14 april Het tweezijdige
schilderij van Picasso uit de collectie
van de Britse auteur Somerset Maug
ham is op een veiling bij Soteby in
Londen voor tachtigduizend pond ster
ling (acht ton), de hoogste prijs ooit
voor een schilderij van een nog levende
kunstenaar betaald, van eigenaar ver
wisseld. De schilderijen zijn: „Dood van
een Harlekijn" en „Zittende vrouw in
tuin". De totale opbrengst van deze
unieke veiling bedroeg ruim vijf mil
joen gulden. Maugham zelf had er in
dertijd twee miljoen voor betaald. De
collectie was 36 stukken groot.
Een derde Picasso, „De Griekse",
bracht 35.000 pond op. Claude Monets
„Zaandam" was 40.000 pond waard.
Eigenaar is een Londens museum ge
worden. De Amerikaanse levensmidde
lenmiljonair Huntingdon Hartford kocht
Toulouse Lautrecs „Le PoTisseur" voor
27.000 pond en een Pisarro voor 26.000.
De tweede Pissaro Uit Maughams ver
zameling bracht 28.000 pond op.
Renoirs „Trois jeunes filles en pro
menade" ging weg voor 48.000 pond.
Zijn „Bateaux a Argenteuil" voor het
zelfde bedrag en een derde doek van
dezelfde meester voor 9.000 pond.
Het grootste gedeelte van de op
brengst zal waarschijnlijk in een fonds
worden gestort, dat Somerset Maug
ham heeft gesticht ter ondersteuning
van schrijvers die in moeilijkheden ver
keren. De schrijver heeft zijn verzame
ling verkocht in verband met talrijke
schilderijendiefstallen van de laatste
tijd. Hij had er genoeg van om telkens
wanneer hy zijn villa in St. Jean Cap
Ferrat aan de Rivièra verliet uitgebrei
de veiligheidsmaatregelen te moeten
treffen.
In Londen vraagt men zich af wie de
„dubbele" Picasso heeft gekocht. Men
vernam dat de koper van de dubbele
Picasso de Amerikaanse industrieel Do
nald Maggin, president-directeur van
de canton (Ohio) Diebod co., inc. was.
Bij Sotheby's weigerde men te zeggen
wie de koper was de firma pleegt
de identiteit van kopers alleen te ont
hullen met hun toestemming.
(Advertentie)
LEIDEN, 14 april Bij K.B. is dr.
M. K. Polano benoemd tot gewoon
hoogleraar in de huid- en geslachts
ziekten. Dr. Polano is hoofd van de
dermatologische afdeling van het Zuid-
wal-ziekenhuis in Den Haag.
Advertentie
Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen.
et is natuurlijk aan geen twijfel
onderhevig, dat het gecombineer
de ambt van premier van de Sov
jet-Unie en eerste secretaris van
de communistische partij veel van
Khroesjtsjevs energie vergt. Zijn bloed
druk is ondanks zijn dieet en zijn
verminderd drankgebruik aan de
hoge kant. Tussen zijn vakanties in
maakt hy dikwijls een vermoeide in
druk.
In juni 1960 viel hij tijdens een
voorstelling van „Die Zauberflöte" in
de Weense Staatsopera in slaap.
Op het derde congres van de Rus
sische schrijversbond vertelde hy zelf
dat hy veel moet lezen vaak tot diep
in de nacht en dat hij zich dan soms
Khroesjtsjev in de familiekring. Op de eerste rij v.l.n.r. kleindochter Julia (dochter van wijlen Leonid), N-,s-_K^hnnv-
«V <V*l>»l»UUVIlr ItffJ «flUrMi UUOiHV I VUD «nlinniirOOti
Weinzoon Nikita (zoon van Alexei en Rada Adzjoebei) en mevrouw Khroesjtsjev. Op de tweede tv v.l.njr. scno<0 f,
Alexei Adzjoebei, zoon Sergej en diens vrouw Galina, dochter Julia, dochter Rada, kleinzoon Alexei en aocmer
