hft nieuwe dagblad
Reus Roeland kreeg de hik
LEONARDO DA VINCI
Pallem, Pallem, Pasen
KUIFJE IN TIBET
k
k
w
HP*
Y
DE LAATSTE SLAC
OSCAR
Mensen
zoals wij
wmm
A
mm®
En als we Kruiden-katootje
niet hadden
Moeder Schaap en
haar lammetjes
y
60LDSCHHEDIHS
ZATERDAG 14 APRIL 1962
Slot
Koereiei, koerei
DE AVONTUREN VAN KUIFJE EN BOBBY
door HERCÉ
39
Ach jee! Mij stortte
pletter tegen de
rotsen...
Neehij va.lt in het
water... Gelukkig
Hij komt weer
Vlug naar de brugdaar aal ik
hem s\w. kunnen pakken
wen- Jotel...
Ik heb hem!...
Als ik maar. op tijd hom..
Ha, daar ben je
Je hebt de dronkaard
teruqqeronden
dronkaard
E1re DE NOORMAN
Q
Liturgische weekkalender
KNVvL-Handboek
door
WILLEM CAPEL
Kruiden-katootje woonde in een wit
huisje aan de rand van een klei
ne stad. Kruiden-katootje was een
vriendelijk vrouwtje, dat een tuin
vol wonderlijke kruidjes had. Van die
kruidjes kon ze drankjes maken, die
hielpen bij hoofdpijn, buikpijn, winter
handen, kriebelhoest en meer van die
lastige kwaaltjes.
Maar weet je wat nou zo verdrietig
voor Kruiden-katootje was? De mensen
kwamen haar drankjes nooit meer ha
len. Ze zeiden: we hebben andere mid
deltjes dan de drankjes van Kruiden-
katootje. Pilletjes en poeders helpen
ook, het staat zélf in de advertentie.
Nou, daar zat Kruiden-katootje dein
met haar kruidentuin. De mensen had
den haar niet meer nodig. Er waren
er zelfs, maar dat waren geen aardige
mensen, hoor, die haar uitlachten. Jij
met je ouderwetse kruidjes, zeiden die.
Daar kan geen mens meer wat mee
doen. Zet maar liever sla in je tuintje,
of andijvie of rabarber. Dat was niet
leuk voor Kruiden-katootje. Ze had er
dan ook stilletjes veel verdriet van.
En ze bleef voor haar kruidjes zorgen.
Ze zette geen sla, geen andijvie en geen
rabarber in haar tuin.
Nu was er vlak bij de kleine stad
van Kruiden-katootje een hoge berg.
Op die berg woonde een reus. Hij heet
te Roeland en hij was even goed als
hij groot was. Dat wilde wel wat zeg
gen, want reus Roeland was een bij
zonder groot soort reus.
Hij woonde dus op de berg en nie
mand had ooit last van hem. De men
sen vonden het dan ook helemaal niet
griezelig, dat er zo'n grote reus bij hen
in de buurt zat. Ze vonden het juist
wel een veilig idee. Als hij jarig was,
stuurden ze hem een groot cadeau dat
ze speciaal voor hem hadden laten ma
ken, want mensencadeautjes zijn an
ders niet groot genoeg voor een reus.
Dan liet reus Roeland uit dankbaar
heid een taart voor de mensen bakken.
Eer. kleine reuzetaart, waar alle mensen
van de stad een stukje van konden
krijgen en waar dan altijd nog wat van
overbleef voor de volgende dag. De reus
zat dan vanaf zijn berg naar de mensen
te kijken en hij lachte. Ze konden het
heel goed vinden met elkaar.
Maar op een dag, het was juist een
uur of drie, gebeurde er iets akeligs.
Er ging opeens een geweldige dreun
door de stad, zodat de ruiten rinkelden.
En even later kwam er nog zo'n dreun.
En nóg al een. Het hield niet meer
op.
Op school tuimelden de kinderen uit
de bank, in de huizen rolden de kopjes
door de keukenkast, bloemvazen vielen
ondersteboven en zelfs stoelen en tafels
schoven van hun plaats. Bij iedere
nieuwe dreun gebeurde er weer wat
anders. De mensen holden allemaal
naar buiten en riepen: zometeen val
len onze huizen nog om! Help, help
Wat is er aan de hand?! Help, daar
gaat weer zo'n dreun! wat moeten we
doen?
En terwijl iedereen angstig rond
liep, klonk, tussen twee dreunen door
opeens de stem van reus Roeland
over de stad: ,,Ik kan het niet hel
pen, ik heb de hik! Meteen kwam
er weer een dreun en alle honden
begonnen te blaffen. Het paard van
de schillenboer sloeg op hol en de
koe van boer Karnemelk sprong uit
de wei.
De reus heeft de hik! schreeuwden
de mensen. O lieve deugd, wat moeten
we daaraan doen? Als het nog even
aanhoudt zullen onze huizen nog instor
ten. Help, help, daar hikt hij alweer.
Een paar slimmerikken zeiden: er
moeten toch wel middeltjes tegen de
hik te vinden zijn en ze zochten een
krant op om naar de advertenties tq
kijken. Maar ze zagen alleen maar mid
deltjes tegen hoofdpijp, buikpijn, winter
handen, kriebelhoest èn meer van dat
soort kwaaltjes. En geen woord over
de „hik". In het allerkleinste adverten
tietje nog niet. De reus hikte intussen
er maar op los. De grond dreunde, hier
en daar braken de ruiten.„er viel een
schoorsteen van een dak, en een lan
taarnpaal smakte zomaar languit door
de straat. Hou je adem in! riepen de
m«n»en naar de reus. Hou je hand voor
je -nd! Probeer drie keer achter el
kaa» te slikken! Dat doe ik al allemaal,
riep de reus terug en weer dreunde een
nieuwe hik over de kleine stad.
Maar wie kwam daar aangelopen,
met in haar ene hand een kannetje en
Ontwerp voor een^gevechtswagen (soort maaimachinedoor Leonardus da Vinei.
Da Vinei maakte ook ontwerpen voor
militaire doeleinden. Toen de Turken
een gedeelte van zijn land hadden be
zet, was hij op zijn post als vesting
bouwkundige en bood de regering zijn
uitvindingen aan, opdat zij het verlore
ne zou kunnen heroveren. Het waren
een soort schepen waarmee men onder
water kon varen (de voorlopers van
de onderzeeërs). Wellicht waren de
Turken op de hoogte van de gevaren,
Model (hout) door Da Vinci van een
legertank.
die hun boten bedreigden en heeft dit
de vrede en de bevrijding van het ge
bied verhaast.
In een brief aan een vorst heeft hij
een opsomming gegeven van zijn uit
vindingen op militair gebied:
„Ik beschik over een methode om zeer
lichte bruggen te maken, welke ge
makkelijk gedragen kunnen worden en
waarmee men de vijand kan achtervol
gen of een andere keer aan zijn greep
ontsnappen.
Nog andere bruggen kan ik vervaar
digen, welke beveiligd en bestand zijn
tegen vuur en in de strijd gemakkelijk
kunnen worden opgebroken en ver
plaatst. Bovendien weet ik een ma
nier om die van de vijanden in brand
ta steken en te vernielen.
Ik weet hoe men bij een beleg de
loop van het water van de grachten
kan veranderen en ik heb vele werk
tuigen, welke van groot gewicht kun
nen zijn bij een belegering.
Ik beschik over middelen om te bom
barderen, welke gemakkelijk te vervoe
ren zijn en waarmee een rook ontwik
keld kan worden, welke grote schrik
brengt onder de vijanden en verwoes
ting en verwarring in zijn gelederen
aanricht.
Ik ken een methode om onderaardse
wegen aan te leggen en zonder enig
gerucht daar te komen, waar het no
dig zou zijn onder grachten en rivieren
te passeren.
Ik maak wagens, welke geheel be
schermd en onkwetsbaar zijn en welke
zich begeven onder de vijand en daar
een grote verwoesting en wanorde aan
richten. En er achter kan ongedeerd en
zonder enige hinder dan de infanterie
volgen. (Dit zijn dus de tanks).
Indien nodig zal ik nog andere wa
pens maken welke een wonderlijke uit
werking zullen hebben.
Ook voor de strijd op zee heb ik al
lerlei middelen zowel om aan te vallen
als te verdedigen, en schepen, i welke
weerstand kunnen bieden aan de zwaar
ste bombardementen."
Inderdaad was Leonardo's kennis
van oorlogswerktuigen wonderbaarlijk.
Leonardo heeft in verschillende plaat
sen gewoond, zoals te Milaan, Florence,
Venetië, Genua, Padua, Bologna, Ro
me. In het jaar 1516 reis 1 j naar Frank
rijk, waar hij te Amboise, aan de Loire,
in 1519 op 67-jarige leeftijd is overleden.
Leonardo da Vinei.
in haar andere hand een emmer? Het
was Kruiden-katootje Ze klom de berg
op. Dat viel niet mee, want ze was
oud. Maar toch deed ze het, zo vlug
ze maar kon. Ze had van haar kruidjes
een hik-drankje gemaakt. Een emmer
vol en toen nog een kannetje. Voor zo'n
reus zul je wel heel veel nodig hebben,
had ze gedacht
De mensen wezen haar na. Daar gaat
Kruiden-katootje, zeiden ze. Maar ze
konden niet geloven, dat zij met haar
kruidjes een middeltje zou hebben, voor
iets, waar je in geen enkele adverten
tie iets over lezen kon. Ze zagen hoe
ze langzaam hoger en hoger kwam, op
de berg die schudde bij elke hik. Ze
zagen nog veel meer.
Ze zagen de reus een grote lepel
nemen, waarop Kruiden-katootje haar
hele emmer leeggoot. Hap, zei de
reus. En het was even stil. Het
bleef trouwens stil, wel vijf minuten
aan één stuk. Toen kwam er nog een
klein né-hikje en Kruiden-katootje
goot gauw ook haar kannetje leeg op
de reuze-lepel. Daarmee was het dan
ook afgelopen. Die hik was over en
Kruiden-katootje kwam omlaag met
in haar ene hand het lege kannetje
en in haar andere hand de lege em
mer.
Je snapt dat de mensen dankbaar
waren, omdat ze reus Roeland van de
hik had afgeholpen. Zelfs de mensen,
die haar uitgelachen hadden, kwamen
haar nu een hand geven. De burgemees
ter speldde haar een medaille op en
de volgende dag kwamen de kinderen
van de school liedjes zingen voor haar
kleine, witte huis.
Kruiden-katootje was blij. Nu hadden
de mensen eindelijk eens gezien, wat
een wonderlijke kruidjes zij toch maar
had. Je hebt het eerste hikdrankje van
de wereld uitgevonden, zeiden de men
sen. Laten we het in een advertentie
in de krant zetten. Maar daar wilde
Kruiden-katootje niets van horen. Jullie
weet me te vinden, zei ze. En als ie
mand iets van me nodig heeft, dan
hoeft hij maar te komen.
Toen ging ze ijverig aan het werk,
want ze dacht: de reus moest zijn hik
eens terug krijgen, dat weet je maar
nooit. Diezelfde avond nog, werden er
zeven grote wasketels de reuzeberg op
gedragen. Zeven grote wasketels met
hikdrank. Uit de tuin van Kruiden
Katootje. Daar kon de reus voorlopig
mee vooruit.
En als je nou ook eens heel erg de
hik zou krijgen, dan weet je waar je
terecht kunt. Kruiden-katootje heeft al
tijd wel wat in voorraad!
LEA SMULDERS
Jullie Wéét dat dp Palmzondag, ter
herinnering aan de palmen, Waarme
de Jezus bij zijn intocht hl Jeruzalem
werd begroet, palmen worden gewijd!
Palmzondag wordt ook Palmpasen ge
noernd en oorspronkelijk wWdemklbih
palmboompjes, welke bont waren ver-
Ouderwets prentje van Palmpasen
sierd en met vruchten behangen, in
de processie of optocht rondgedra
gen.
Het woord „Koerei" is ook uit de
oudheid afkomstig en betekent eigen
lijk Kyrië (eleison).
Het rondgaan met een Palmpaas
komt tegenwoordig op verschillende
plaatsen in Nederland voor. In verschei
dene streken van ons land trekken
de kinderen in optocht door de straten
met eigen gemaakte palmpaasstokken.
Die zijn feestelijk versierd met vlagge
tjes. Boven op een stok zit een brood-
vogel („Paashaan") van koek of brood
deeg met een krentenoog er in. Ook ge
bakken kransen worden er aan beves
tigd. En de Palmpaas wordt versierd
met sinaasappels en eierschalen. Zelfs
vijgen worden aan de stokjes geregen.
Wij geven hier een juist voorbeeld
van een Palmpaasstok.
Kijk, de lammetjes zijn vrolijk.
Ja, ze spelen kiekeboe,
en ze gaan op witte voetjes
en met glunderende snoetjes
huppelend naar Moe':r toe.
Ach, hun moeder ligt te soezen,
't Is een lief, geduldig schaap.
Maar toch blaat ze heel, héél even'.
„Kinderen maakt niet zo'n leven.
Schei toch uit! Ik heb zo'n slaap."
„Maar de zon schijnt juist zo lekker!"
„Ja", denkt Moeder Schaap „da's waar."
O, ze zou wel kunnen zingen:
Al die lieve jonge dingen
zijn van haar, van haar, van haar!
Hoor ze 'ns babbelen en lachen
met een mekkerend geluid.
Moeder Schaap zucht intevreden,
en ze strekt haar wollen leden.
Ha! Ze heeft haar slaapje uit!
VERA WITTS:- i
Copyright Casferman
193. Bé Bourgondiër voelt er weinig voor een gevecht te wagen om
het bezit van de heuvel, maar Sangibanus sluit zich bij Eric aan, en
tenslotte zwicht Gondakar. „Degene, die deze heuvel bezit., beheerst het
gehele slagveld," legt de Noorman onder het rijden uit. „De Hunnen
hebben dit ook ingezien, vandaar, dat ook zij de heuvel in handen wil
len hebben. Maar voor óns is het nog belangrijker, om niet te zeggen
een zaak van leven of dood, want behouden de Hunnen de heuvel, dan
worden wij gedwongen de strijd op de vlakte te voeren en daar zijn we
helemaal niet tegen de Hunnen opgewassen." „Bovendien komen ze
daar aan, geloof ik," onderbreekt Svein Langtand hem droog. „En da4
kan een lief gevechtje worden, want het zijn er heel wat." Uit het
duister voor hen doemt een lange rij zwaarbewapende ruiters op. De
aanvoerder der nomaden houdt even zijn paard in, wanneer hij he£
leger tegenover zich ziet. Dan schreeuwt zijn schelle stem een bevel-
Met donderend hoefgedreun waaieren de steppenruiters uit tot
lange lijn. Onheilspellend zwenken honderden vlijmscherpe lansen naar
voren. „Bijéén blijven," buldert Eric's stem, „niet verspreiden! Did1'
opeen en dwars er doorheen?"
Zondag 22 april: Verrijzenis van de Heer;
eigen Mis; credo; pref. v. Pasen; eigen
Communie, en hanc igitur wit—
Zondag 15 april: Palmzondag; eigen Mis;
credo: pref. v. h. H. Kruis —paars
Maandag: Mis v. d. ferie; pref. v. h. H.
Kruis —paars—
Dinsdag: Mis v. d. iferie; pref. v. h. H.
Kruis paars—
Woensdag: Mis v d. ferle; pref. v. h. H.
Kruis paars—
Donderdag: Witte Donderdag; eigen Mis;
pref. v. h. H. Kruis wit
Vrijdag: Goede Vrijdag: plechtigheden v.
d. dag.
Zaterdag Vigilie van Pasen jelgen Mis;
pref. van Pasen; eigen Communie, en
hanc igitur wit
(Advertentie)
De editie-1962 van het Handboek van
de Koninklijke Nederlandse Ver
eniging voor Luchtvaart is voor
ieder die in ons land iets met de
luchtvaart uitstaande heeft, een voor
treffelijk vademecum zoals dit han
dige kleine boekje dat al jaren is. Men
vindt er de belangrijkste gegevens in
van alle ln Nederland gevestigde of ver
tegenwoordigde luchtvaartinstanties,
van de vliegwereld in binnen- en bui
tenland, uitvoerige informatie over vlie-
geropleidingen, nationale en wereldre
cords enz. Een nieuwtje: de jongste uit
gave vermeldt ook het een en ander
omtrent de eerste ruimtevaarten.
(Advertentie)
Volkomen nieuw»
wikkeling In
de harmonium®0,<11
Op aanvraoe zend»0 ,10
U gaarne een ult*0^
proapectue.
Grote Merkt
Amsterdam - Rotte'r#
Hilversum - Kamp«n
6oa«
44
En niet zodra zijn ze op de kamer gekomen of Inge
overstelpt de dokter met allerlei vragen: of die vrouw
geheel beter zal worden en of ze nu nog veel pjjn
zal hebben, enz. enz. En van Valen beantwoordt alle
vragen, de vrouw zal zo goed als zeker beter worden,
want de operatie is gelukt, dat staat vast en de pijn
zal best meevallen. En dan krijgt Inge een kleur, als
zij verlegen zegt: „Ik bedank U voor de hulp en al
de uitleggingen, die U mij gegeven hebt; ik voelde
me echt veilig met U zo dicht bij me."
De jonge dokter krijgt ook een kleur als hij het
handje van Inge drukt. Hij moet naar z'n woorden
zoeken, hij vindt haar erg lief, veel te lief voor zo'n
bullebak als dokter de Pijper.
„Wat lijkt me dat een inspannend werk, zo'n opera
tie," zucht Inge. Van Valen knikt nadrukkelijk.
„Niemand kan feitelijk goed beseffen, hoe iedere
zenuw van de chirurg gespannen is, hoe hij iedere
trilling van zijn hand vermijden moet, hoe ieder falen
van zfjn mes of schaar de ernstigste gevolgen kan
hebben, want er zijn bloedvaten en zenuwen, die niet
geraakt mogen Worden en tóch moet hij er met z'n
mes soms vlak langs. Maar Uw man is een genie me
vrouw, er is nooit iets mis gegaan."
Het genie komt binnenstuiven en verdwijnt meteen
in z'n kast.
„Ik ben dadelijk klaar, Puk, dan gaan we onmiddel
lijk naar huis."
Als ze weer in de auto zitten is het al over twaalf,
maar thuis gaan 2e nog niet naar bed. Richard pookt
wat in. de haard eü Inge gaat heerlijke koffie zetten,
want de rol gebak is nog niet op. En als ze met alles
klaar is, vraagt Richard eindelijk: „Heb je spijt dat
je met me mee gegaan bent, Puk?"
Inge wendt het hoofd af en zegt: „Neen Richard."
„Zeg eens eerlijk meid," en hfj trekt haar op z'n
schoot, „had ik thuis mogen blijven, vanavond?
Maar Inge schudt heftig van neen, ze werkt zich
los en voor Richard weet wat er gebeurt, ligt ze op
haar knieën voor hem en snikt het uit. „Richard,
vergeef me, ik ben onredelijk geweest. Ik kende je
werk niet, ik wist niet hoe prachtig en mooi dat was.
Ik heb je ogen gezien en je handen, die lieve, kundige
handen." Zij grijpt die handen, verbergt er haar ge
zicht in, drukt er haar wang tegen en dan kust zij ze,
zó eerbiedig en plechtig, dat Richard er verlegen van
wordt.
„Neen, neen," weert hij af. „Sta eens op meid, ik
ben blij dat je me bezig gezien hebt, maar dit, neen
Inge, kom, sta op!"
Hij trekt haar omhoog en dan kijken zij elkaar
recht in de ogen.
„Richard, ik heb altijd veel van je gehouden, maar
nu heb ik nog eerbied voor jou er bij gekregen; ik
zou je wel in je werk willen helpen, ik ben jaloers op
d© zusters."
Nu moet de Pijper lachen. „Van het ene uiterste in
het andere. Dom gansje dat je bent, luister nu eens.
We hebben beiden veel geleerd vandaag, ik vanmid
dag, toen Leo me de mantel uitveegde en jij van
avond in het ziekenhuis. Als we beiden wat water bij
de wijn doen worden we weer even gelukkig en te
vreden als vroeger. Ik doe m'n belofte gestand, ik
neem assistentie, morgen schrijf ik naar Leiden. Van
jou vraag ik alleen wat meer waardering voor m'n
werk, meer begrip. Maar dat heb ik nu wel gekregen,
is het niet?"
Inge zegt niets, maar de wijze, waarop zij haar
Richard om de hals valt, zegt meer dan twee zware
boekdelen zouden kunnen doen.
Leo Romunde is opgewekt opgestaan deze mor
gen, hij voelt zich fit en is er heilig van overtuigd,
dat hij zal verkopen vandaag. Dat is voor een ver
koper een belangrijk ding, kijkt zo iemand met een
naargeestig gezicht naar de lucht of het zal gaan
regenen of sneeuwen, dan is het al mis.
Opgewekt en monter, lak aan de hele wereld, bru-
taal als de beul, zo moet hij op stap gaan, zich
weerstaanbaar voelend. i
Leo voelde zich weer onweerstaanbaar, ht) egü
zich met zorg gekleed, een eerste vereiste voor „e-
reiziger, zijn broek, die iedere avond onder zijn
luw werd gelegd, vertoonde een haarscherpe v,ur'^
Gladgeschoren, met een schone boord en ^Lve'1
gekapt, zou hij voor niemand uit de weg behoe
te gaan. .V
Zo, toegerust met een nieuw model „DustK' je0
stofzuiger in een keurige koffer achter op zijn r,e°
en een echt leren actentas aan de stang, trapte
door de stad. .0jr
Hij had zin om veel te verkopen vandaag; w£,fd'
„„a.. h te*'
middag moest hij een paar adressen bezoeken. "er5
reeds gedemonstreerd was, daar zou toch roih
één slachtoffer vallen. ee(!
Nu ging hij op nieuwe adressen uit en dat -was j,y
hels werk, als eerst de deur maar open was „a»1
op het matje stond, dan vond hij z'n weg v/e„s !e
de huiskamer en naar het stopcontact, dat
reinste sport. unel^e
Leo had een enorme mensenkennis, hij ben°^efl
maar een glimpje van het gezicht te zien eILjêde
tegen één, dat hij goed getaxeerd had en een 8
manier van aanpappen vond. jji®1
Voor iedere wijk had hij een ander verhaal. rd'
voor elke deur een toepasselijk variant, stand®^
praatjes hield hij er niet op na. Het is even n pe
uur, is dat nu niet te vroeg om te beginn
meeste huisvrouwen zullen nog druk in haar
zijn en geen tijd voor praten hebben, maar
elf uur zijn ze met het eten bezig, tussen twa®
twee hebben ze helemaal geen tijd. kUp r
'S Middags gaan ze winkelen, etc. etc. Dan a,.0e'1
TJwjj.
wel aan de gang blijven en zou je nooit iets ver» „te
daar houdt Romunde geen rekening mee, ?llaClita
schrijvers hebben altijd ruzie met de pen,
verkopers altijd met de omstandigheden. ilct e£
De buurt die bewerkt zal worden is berei ^gi-
Romunde zet zijn fiets zodanig weg, dat van o t z'i>
fer met de stofzuiger niets te zien is. Hij nee*J
actentas onder de arm en belt, hij weet bU'' epu
ker, dat de vrouw druk bezig is en moPP
op die vervelende bel aan de deur zal komen- mJ)
(Wordt vef°u
